Gospodarstwo agroturystyczne – ważny obowiązek wynikający z ustawy o usługach turystycznych
Przygotowane przez Jolanta SzczepańskaPrzypominamy, że przed rozpoczęciem świadczenia usług agroturystycznych w tak zwanym „innym obiekcie, w którym mogą być świadczone usługi hotelarskie”, ustawodawca nakazuje zgłosić obiekt do ewidencji prowadzonej przez właściwy urząd. W przypadku gospodarstw agroturystycznych jest to urząd gminy lub urząd miasta i gminy, właściwy ze względu na miejsce położenia obiektu.
Obowiązek ten wynika z poniższych zapisów w Ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (tekst jednolity).
Rozdział 5 ww. ustawy jest poświęcony „Usługom hotelarskim”, a bezpośrednie powiązanie z działalnością agroturystyczną posiadają wskazane artykuły.
Art. 35 ust. 2 mówi, że „Usługi hotelarskie mogą być świadczone również w innych obiektach, jeżeli obiekty te spełniają minimalne wymagania co do wyposażenia, o których mowa w art. 45 pkt 4, oraz wymagania określone w ust. 1 pkt 2 – wymagania sanitarne, przeciwpożarowe oraz inne określone odrębnymi przepisami.”
W art. 35 ust. 3 mamy definicję uznającą, że „Za inne obiekty, w których mogą być świadczone usługi hotelarskie, uważa się także wynajmowane przez rolników pokoje i miejsca na ustawianie namiotów w prowadzonych przez nich gospodarstwach rolnych, jeżeli obiekty te spełniają minimalne wymagania co do wyposażenia, o których mowa w art. 45 pkt 4, oraz wymagania określone w ust. 1 pkt 2”. Art. 45 pkt. 4 mówi, że to „Minister właściwy do spraw turystyki, w drodze rozporządzenia, określa: 4) minimalne wymagania co do wyposażenia obiektów świadczących usługi hotelarskie, o których mowa w art. 35 ust. 2 i 3;”.
Następnie w art. 38 ust. 3 określa się, że „Ewidencję obiektów, o których mowa w art. 35 ust. 2 i 3, prowadzi wójt (burmistrz, prezydent miasta) właściwy ze względu na miejsce ich położenia.”
Zgłoszenie obiektu agroturystycznego do powyższego rejestru-ewidencji nie powoduje wymagań podatkowych. Zgłoszenie to jest natomiast obowiązkiem, którego dokonanie rolnik-kwaterodawca lub przedsiębiorca powinien móc w każdej chwili udowodnić.
Wskazanie obowiązku dokonania wpisu gospodarstwa agroturystycznego do ewidencji prowadzonej przez urząd gminy zawarte jest w art. 39, ust. 3, który mówi, że „Przed rozpoczęciem świadczenia usług hotelarskich w obiekcie, o którym mowa w art. 35 ust. 2, przedsiębiorca lub rolnik zamierzający świadczyć usługi hotelarskie w gospodarstwie rolnym jest obowiązany zgłosić ten obiekt do ewidencji wymienionej w art. 38 ust. 3.”
Zgłoszenia dokonuje się na urzędowym formularzu (dostępnym w urzędzie gminy), w którym należy podać następujące dane:
- określenie osoby świadczącej usługi hotelarskie,
- nazwę (jeżeli jest) i adres obiektu,
- informację o stałym lub sezonowym świadczeniu usług,
- liczbę miejsc noclegowych.
Jako dowód na wypełnienie obowiązku zgłoszenia obiektu wystarczy posiadanie potwierdzenia nadania pisma zgłaszającego, potwierdzenie jego złożenia dokonane na kopii tego pisma lub zaświadczenie wydane przez urząd.
Ponadto do rejestru należy zgłaszać fakt zakończenia prowadzenia działalności, a mówi o tym art. 39, ust. 5 – „Rolnicy świadczący usługi hotelarskie w gospodarstwie rolnym mają obowiązek informowania właściwego organu o zakończeniu świadczenia usług hotelarskich”.
Urząd gminy nie może odmówić przyjęcia zgłoszenia obiektu do ewidencji „innych obiektów” ani wykreślić obiektu z ewidencji z powodu niespełnienia wymagań co do wyposażenia. Jednak organ gminy może dokonać kontroli każdego obiektu na swoim terenie, zgłoszonego do swojej ewidencji. Jeżeli w wyniku kontroli zostanie stwierdzone, że obiekt inny niż hotelarski nie spełnia wymagań co do wyposażenia, albo wymagań budowlanych, przeciwpożarowych czy sanitarnych, może zostać wydana decyzja nakazująca wstrzymanie świadczenia usług w obiekcie do czasu usunięcia niedociągnięć.
Prawo to zawarte jest w art. 40 ust. 3 i mówi, że „Organy wymienione w art. 38 mają prawo kontrolować, w zakresie swojej właściwości miejscowej, przestrzeganie wymagań, określonych w art. 35, w stosunku do wszystkich obiektów hotelarskich i innych obiektów, w których są świadczone usługi hotelarskie. Jeżeli obiekt, pozostający poza ewidencją organu dokonującego kontroli, nie spełnia wymagań przewidzianych dla rodzaju i kategorii, do których został zaszeregowany, lub minimalnych wymagań dla innych obiektów świadczących usługi hotelarskie, organ kontrolujący zawiadamia organ prowadzący ewidencję obiektu”. I dalej w art. 41 ust. 2 podaje się, że „Jeżeli obiekt, w którym są świadczone usługi hotelarskie, nie spełnia wymagań określonych w art. 35 ust. 1 pkt 2 lub w art. 35 ust. 2, organ prowadzący ewidencję obiektu może nakazać wstrzymanie świadczenia usług hotelarskich do czasu usunięcia stwierdzonych uchybień”.
Opracowano na podstawie: ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 roku o usługach turystycznych (Dz.U. z 2004 r., Nr 223, poz. 2268 z późn. zmianami).
W okresie lata i jesieni nasze ogrody są pełne warzyw i owoców. Wtedy również w handlu, na targowiskach są one w bardziej dostępnych cenach, co zachęca nas do obfitego spożywania w każdym posiłku. Warzywa i owoce to cenne witaminy, sole mineralne, błonnik dla naszego organizmu, ale też cenne antyoksydanty.
Potrzebna jest szeroka edukacja społeczeństwa polskiego, aby antyoksydanty lub/i przeciwutleniacze były kojarzone z czymś pozytywnym dla zdrowia, czymś co skutecznie ułatwia walkę z wieloma chorobami i ich następstwami oraz przede wszystkim z tym, co można traktować jako skuteczną profilaktykę wielu dolegliwości.
Antyoksydanty, inaczej nazywane przeciwutleniaczami, to związki usuwające z organizmu człowieka nadmiar wolnych rodników. Spowalniają procesy starzenia organizmu oraz zapobiegają rozwojowi chorób określanych jako cywilizacyjne. Do antyoksydantów zaliczamy witaminy A, E i C, karotenoidy (np. beta-karoten, zeaksantyna), bioflawonoidy, niektóre składniki mineralne np.cynk i selen, a także związki takie jak koenzym Q.
Działanie antyoksydantów
Podstawowym zadaniem przeciwutleniaczy jest ochrona organizmu człowieka przed stresem oksydacyjnym. Stres oksydacyjny to taki stan organizmu, w którym dochodzi do zaburzenia równowagi pomiędzy wytwarzaniem wolnych rodników, a ich zwalczaniem przez przeciwutleniacze. Wolne rodniki powodują uszkodzenia błon komórkowych, a także DNA i białek wchodzących w skład enzymów. W przypadku znacznego niedoboru antyoksydantów przedłużający się stres oksydacyjny może przyczynić się do rozwoju wielu chorób, np. miażdżycy, chorób serca, udarów mózgu, nowotworów, cukrzycy, zwyrodnienia plamki żółtej oraz do przyspieszenia procesów starzenia organizmu. Wolne rodniki są produkowane w każdej komórce podczas procesu oddychania komórkowego, jednakże przyczynami powstania stresu oksydacyjnego są np. zanieczyszczenie środowiska, promieniowanie, palenie tytoniu, stany zapalne w organizmie, dieta uboga w antyoksydanty, a także spożywanie żywności zawierającej konserwanty, pozostałości pestycydów i metale ciężkie.
Przeciwutleniacze są skuteczną bronią przeciwko wielu schorzeniom. Zmniejszają ryzyko miażdżycy oraz chorób układu krążenia. Neutralizują skutki działania karcinogenów, a tym samym chronią przed chorobami nowotworowymi. Ponadto zmniejszają niekorzystne działanie na organizm zanieczyszczenia środowiska oraz palenia tytoniu. Opóźniają procesy starzenia się organizmu i wystąpienia chorób degeneracyjnych układu nerwowego, m.in. choroby Alzhaimera. Chronią także wzrok i zmniejszają ryzyko degeneracji siatkówki oka oraz zwyrodnienia plamki żółtej.
Przeciwutleniacze w diecie
Antyoksydanty występują naturalnie w komórkach organizmu człowieka głównie w postaci enzymów antyoksydacyjnych i aminokwasów, jednakże bardzo ważne jest codzienne dostarczanie ich z dietą. W codziennym jadłospisie powinny znajdować się owoce i warzywa bogate w karotenoidy, bioflawonoidy i witaminę C (np. czarne porzeczki, pomarańcze, pomidory, brokuły), tłuszcze roślinne stanowiące źródło witaminy E, mleko i przetwory mleczne dostarczające witaminę A oraz CLA, nasiona roślin strączkowych bogate w cynk oraz orzechy bogate w selen.
Aby uzupełnić dietę w antyoksydanty, można stosować suplementy diety. Oferta rynkowa tych preparatów ciągle się powiększa, zwłaszcza w kategorii suplementów hamujących procesy starzenia i poprawiających urodę. W związku z tym pojawia się także ryzyko nadmiernego spożycia antyoksydantów. Należy pamiętać, że nadmiar przeciwutleniaczy może być szkodliwy dla zdrowia tak samo, jak ich niedobór i zamiast chronić przed stresem oksydacyjnym, może go nasilać.
Bardzo dużo antyoksydantów znajduje się w herbacie zielonej, której podczas procesu technologicznego nie poddaje się fermentacji. Wówczas przeciwutleniacze pozostają aktywne nawet w naparze. Herbata czarna natomiast przechodzi fermentację – to właśnie dzięki temu rozkładowi zawdzięczamy brunatny kolor herbaty. Herbata czerwona natomiast jest produktem pośrednim – liście ulegają delikatnemu fermentowaniu, czego skutkiem jest niewielkie zmniejszenie się ilości przeciwutleniaczy. Znamy jeszcze herbatę białą, której liście suszone naturalnie w promieniach słonecznych zawierają trzykrotnie więcej przeciwutleniaczy niż herbata zielona. Tym samym białą herbatę uważa się za najlepsze ich źródło.
Bardzo istotne jest odpowiednie zaparzanie naparów herbacianych. Dzięki właściwej technologii związki przeciwutleniające nie ulegną zniszczeniu. Liście zielonej herbaty chińskiej zalewamy wodą o temperaturze 70- 80oC, herbatę zieloną japońską możemy zalać tylko wodą do 70oC. Jeśli będziemy przestrzegać tych procedur, to możemy mieć pewność, że napar zachowa swoje właściwości nawet po schłodzeniu.
Różne przeciwutleniacze występują w różnych produktach, np.:
- prowitamina A (beta- karoten): marchew, dynia, morela, papryka czerwona, pomidor, natka pietruszki, szczaw, szpinak, sałata;
- witamina A: nabiał, masło, żółtka jaj, tłuste morskie ryby;
- witamina E: oleje roślinne, orzechy, kiełki, kukurydza, szpinak;
- witamina C: owoce cytrusowe, kiwi, czerwona papryka, natka pietruszki, porzeczki, dzika róża, truskawki;
- selen: orzech brazylijski;
- polifenole: czerwone wino, herbata zielona, czerwona, biała.
Odpowiednie spożycie naturalnych antyoksydantów z codzienną dietą daje nam pewność, że ryzyko wystąpienia chorób cywilizacyjnych istotnie się zmniejszy.
Wnioski o wsparcie na posadzenie lasu tylko do końca lipca 2014 roku.
Działanie "Zalesianie gruntów rolnych oraz zalesianie gruntów innych niż rolne" skierowane jest do rolników, którzy prowadza działalność na słabych jakościowo gruntach i otrzymują niskie plony, a co z tego wynika małe dochody. Od 2 czerwca do 31 lipca 2014 r. można składać w biurach powiatowych ARiMR wnioski o przyznanie wsparcia na zalesienie.
Zalesienie gruntu ma być zgodne z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a jeśli taki plan nie istnieje, z ustaleniami studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Z zalesiania wykluczone są m.in. tereny objęte programem "Natura 2000", parki krajobrazowe czy rezerwaty przyrody.
Rolnik, który zadeklaruje posadzenie lasu na swoim gruncie lub na gruncie należącym do małżonka, albo też na terenie którego jest współwłaścicielem, może uzyskać wsparcie z tego działania. Powierzchnia przeznaczona do zalesienia musi być większa niż 0,5 ha, a jej szerokość musi wynosić powyżej 20 m. W przypadku gruntów graniczących z lasem, nie stosuje się tych wymagań, wystarczy jedynie by ich powierzchnia wynosiła co najmniej 0,1 ha. Maksymalny obszar, który może zalesić jeden rolnik wynosi 100 ha.
Aby móc złożyć wniosek o przyznanie pomocy z działania "Zalesianie gruntów rolnych oraz gruntów innych niż rolne" rolnik powinien posiadać plan zalesienia, który sporządza nadleśniczy. Nadleśniczego należy zawiadomić o wykonaniu tego planu po zalesieniu wciągu 7 dni od zakończenia prac, wyda on wtedy zaświadczenie o wykonaniu zalesienia zgodnie z planem. Oświadczenie o wykonaniu zalesienia zgodnie z planem zalesienia, do którego obowiązkowo dołączone jest takie zaświadczenie oraz protokół z odbioru gruntów zalesionych w ramach działania "Zalesianie gruntów rolnych oraz zalesianie gruntów innych niż rolne", powinno zostać złożone do biura powiatowego ARiMR do 20 maja roku, w którym zalesienie wykonano wiosną albo roku następującego po roku, w którym zalesienie wykonano jesienią.
Wysokość wsparcia z ARiMR, zależy od tego czy nastąpi zalesienie gruntów rolnych czy innych niż rolne. Jeżeli są to grunty rolne, wówczas przysługują trzy rodzaje pomocy. Pierwszy z nich to, wypłacane jednorazowo po posadzeniu lasu, wsparcie na zalesianie. Wynosi ono od 4160 zł/ha do 6260 zł/ha i zależy m.in. od proporcji gatunków drzew iglastych i liściastych oraz ukształtowania terenu. Dodatkowe pieniądze można uzyskać za wykonanie odpowiedniego, zaleconego przez nadleśniczego, zabezpieczenia sadzonek.
Drugim rodzajem wsparcia jest premia pielęgnacyjna. Otrzymują ją rolnicy przez kolejne pięć lat i wynosi ona rocznie w zależności od ukształtowania terenu od 970 zł/ha do 1360 zł/ha. Tu również można otrzymać dodatkową pomoc za stosowanie zaleconych przez nadleśniczego repelentów ( środków ochronny uprawy leśnej przed zwierzyną).
Ostatnim rodzajem wsparcia, które może otrzymać rolnik jest premia zalesieniowa. Uprawnione do niej są osoby, które udokumentują że 25% ich dochodów pochodzi z działalności rolniczej. Premię zalesieniową w rocznej wysokości 1580 zł/ha rolnik otrzymuje przez 15 lat. Ma ona rekompensować utracony dochód, który rolnik osiągnąłby prowadząc na danym gruncie uprawy rolne.
Na podstawie wiadomości z ARiMR
Danuta Matusiak
Budownictwo na terenach wiejskich – pozwolenie na budowę czy zgłoszenie roboty budowlanej
Przygotowane przez Bogdan KotPrzed rozpoczęciem robót budowlanych na terenie naszej działki siedliskowej należy ustalić, czy przewidywane roboty, prace budowlane będą wymagały uzyskania w Starostwie pozwolenia na budowę czy zgłoszenia robót budowlanych. Różnica pomiędzy zgłoszeniem a pozwoleniem jest bardzo istotna chociażby w liczbie dokumentów, które musimy złożyć w Starostwie Powiatowym, i czasookresem, w którym pismem urzędu będziemy mogli rozpocząć roboty budowlane na działce siedliskowej czy niezabudowanej.
Na terenie działki siedliskowej trybem ZGŁOSZENIA ROBÓT możemy wybudować:
- obiekty gospodarcze – budynki o powierzchni zabudowy do 35 m2 , przy czym rozpiętość zewnętrzna konstrukcji nie może być większa niż 4,8 metra bieżącego;
- płyty żelbetowe do składowania obornika od istniejącej obsady Dużych Jednostek Przeliczeniowych będących w gospodarstwie;
- szczelne zbiorniki na gnojówkę lub gnojowicę o pojemności do 25 m3;
- naziemne silosy na pasze i zboża o pojemności do 30 m3 i wysokości nie przekraczającej 4,5 mb;
- suszarnie kontenerowe do suszenia zboża o powierzchni zabudowy do 21 m2;
- przyłącza energetyczne, wodociągowe, kanalizacyjne i gazowe;
- ogrodzenie działki siedliskowej od strony frontowej;
- ocieplenie budynków mieszkalnych o wysokości do 12 mb;
- utwardzenie powierzchni gruntu na działkach siedliskowych;
- remont istniejących obiektów budowlanych z wyjątkiem wpisanych do rejestru zabytków i nie są wymieniane elementy ustroju obiektu przenoszące główne obciążenia;
- montaż pomp ciepła, kolektorów słonecznych na budynkach;
W związku z zamiarem wykonywania robót budowlanych trybem zgłoszenia robót w Starostwie Powiatowym w Wydziale Budownictwa i Architektury musimy złożyć następujące dokumenty:
- wypełniony druk Zgłoszenie Robót Budowlanych,
- oświadczenie o prawie dysponowania gruntem na cele budowlane,
- mapkę sytuacyjną nieaktualizowaną działki z lokalizacją obiektu,
- krótki opis zakresu prowadzenia prac.
Po trzydziestu dniach od chwili złożenia zawiadomienia, jeżeli Wydział nie zgłosi pisemnego sprzeciwu, można przystąpić do realizacji robót.
Pozwolenie na budowę jest bardziej długą i czasochłonną operacją. Aby je uzyskać, należy w Starostwie Powiatowym przedstawić wymagane dokumenty:
- decyzję o warunkach zabudowy z Urzędu Gminy,
- 4 egzemplarze projektu budowlanego,
- mapę sytuacyjną do celów projektowych,
- wniosek o pozwolenie na budowę,
- oświadczenie o prawie dysponowania gruntem na cele budowlane.
Czasookres od chwili podjęcia decyzji o budowie budynku a uzyskaniem pozwolenia wynosi około 6 miesięcy.
Trybem pozwolenia na budowę budujemy budynki mieszkalne, inwentarskie, składowe, drogi, mosty.
Przy budowie budynków inwentarskich, jeżeli obsada Dużych Jednostek Przeliczeniowych przekraczać będzie 40 DJP, 60 DJP i nie będzie wyższa niż 209 DJP, inwestycja będzie traktowana jako mogąca potencjalnie oddziaływać na środowisko – należy wnioskować do wójta/burmistrza o opinię, czy będzie potrzebny raport środowiskowy.
Pozwolenie na budowę wymaga wytyczenia obiektu przez uprawnionego geodetę i powołania kierownika budowy. Po zakończeniu budowy należy zgłosić użytkowanie w Powiatowym Inspektoracie Nadzoru Budowlanego.
Bogdan KOT
specj. ds. budownictwa i mechanizacji, WODR Poznań
Rowerowy objazd pól 2014 Gmina Pniewy
Dzień: czwartek 12 czerwca 2014 rok.
Godzina: 9:30.
Miejsce: Leśnictwo Mielno (Leśnictwo Dąbrowa) - Zamorze.
Obecni:
- rolnicy,
- sołtysi,
- Burmistrz MiG Pniewy,
- radni,
- przedstawiciele WIR,
- przedstawiciele Nadleśnictwa,
- doradcy WODR – ZD Szamotuły,
- miłośnicy jazdy rowerowej
Warunki atmosferyczne: wymarzone
Tegoroczna trasa Rowerowego objazdu pól: Leśnictwo Mielno (Leśnictwo Dąbrowa) – przez Konin – Zamorze – Pniewy – Leśnictwo Mielno (Leśnictwo Dąbrowa).
Na starcie nastąpiło powitanie uczestników objazdu, po czym wszyscy ruszyli w trasę. Pierwszym punktem rowerzystów było Jezioro Lubosz Wielkie niedaleko Zamorza. Następnym przystankiem było gospodarstwo Pana Mirosława Karwali, który dzięki swojej uprzejmości pokazał uczestnikom swoją hodowlę bydła. Można było obejrzeć także piękny ogród Gospodyni.
Około godziny 11:00 na sali wiejskiej w Zamorzu był czas na kawę z pysznym plackiem drożdżowym oraz tradycyjnie bułkami z miodem. Był to czas nie tylko na odpoczynek i regenerację sił, ale również na wykłady.
Kolejnym etapem spotkania było zwiedzenie Oczyszczalni Ścieków w Pniewach.
Następnie wszyscy udali się do Leśnictwa Mielno (Leśnictwo Dąbrowa), gdzie:
- czekał wyśmienity poczęstunek (pieczone kiełbaski, karkówka, placek drożdżowy),
- można było podzielić się wrażeniami z objazdu,
- Burmistrz Jarosław Przewoźny życzył wysokich plonów i opowiedział o obecnie prowadzonych inwestycjach,
- została przeprowadzona loteria z nagrodami ufundowanymi przez Urząd Miejski.
Organizatorzy wszystkim serdecznie dziękują za udział w spotkaniu a w szczególności:
- Policji – za nadzór w bezpiecznym przejeździe przez drogę nr 92,
- Państwu Karwala za oprowadzenie po swoim gospodarstwie (hodowla bydła + ogród),
- Panu Lechowi Stępniowi za oprowadzenie po Oczyszczalni Ścieków
- Leśnictwu Mielno (Leśnictwo Dąbrowa) – za gościnność
Opracowanie: Natalia Jurgowiak
Foto: Eugeniusz Wiśniewski
i
Progi ekonomicznej szkodliwości patogenów w integrowanej ochronie roślin.
Przygotowane przez Nina Bartol
Progi ekonomicznej szkodliwości patogenów w integrowanej ochronie roślin.
Przed przystąpieniem do ochrony chemicznej roślin rolniczych należy wykonać lustrację w celu określenia głównego sprawcy choroby (ocenić należy również występowanie innych patogenów w polu- chwastów i szkodników). Znajomość progów szkodliwości jest niezbędna przed podjęciem decyzji dotyczących chemicznego zwalczania patogenów. Progi ekonomicznej szkodliwości określają, kiedy stosowanie chemicznej ochrony roślin staje się opłacalne, tzn. przy jakiej liczebności organizmów szkodliwych dla roślin straty jakie mogą one spowodować przewyższają koszty ich chemicznego zwalczania.
Wartość progów szkodliwości podawana jest w procentach porażenia roślin lub liści z pierwszymi objawami chorób lub jako procent porażenia powierzchni liści.
Narzędzia, wykorzystywane w integrowanej ochronie roślin:
- metodyki integrowanej ochrony roślin poszczególnych upraw,
- progi ekonomicznej szkodliwości patogenów – progi te określają, kiedy stosowanie chemicznej ochrony roślin staje się ekonomicznie opłacalne, tzn. przy jakiej liczebności organizmu szkodliwego dla roślin straty, jakie może on spowodować, przewyższają koszty jego chemicznego zwalczania,
- systemy wspomagania decyzji w ochronie roślin – systemy te, bazujące na znajomości biologii organizmów
- szkodliwych, wskazują optymalny termin wykonania chemicznych zabiegów ochrony roślin.
Choroby
|
Uprawa |
Choroba / szkodnik |
Termin obserwacji |
Próg Ekonomicznej Szkodliwości |
|
Pszenica |
Łamliwość źdźbła zbóż i traw |
od pocz. fazy strzelania w źdźbło do fazy pierwszego kolanka |
20-30 % źdźbeł z objawami porażenia |
|
Pszenica |
Mączniak prawdziwy zbóż i traw |
w fazie krzewienia |
50-70 % z pierwszymi objawami porażenia (pojedyncze białe skupienia struktur grzyba) |
|
Pszenica |
w fazie strzelania w źdźbło |
10 % z pierwszymi objawami porażenia |
|
|
Pszenica |
w fazie kłoszenia |
pierwsze objawy porażenia na liściu podflagowym, flagowym lub na kłosie |
|
|
Pszenica |
Rdza brunatna pszenicy |
w fazie krzewienia |
10 - 15 % liści z pierwszymi objawami porażenia |
|
Pszenica |
w fazie strzelania w źdźbło |
10 % liści z pierwszymi objawami porażenia |
|
|
Pszenica |
w fazie kłoszenia |
pierwsze objawy porażenia na liściu podflagowym, flagowym |
|
|
Pszenica |
Rdza żółta zbóż i traw |
w fazie krzewienia |
30 % liści z pierwszymi objawami porażenia |
|
Pszenica |
w fazie strzelania w źdźbło |
10 % porażenia liścia podflagowego |
|
|
Pszenica |
w fazie kłoszenia |
pierwsze objawy porażenia na liściu podflagowym, flagowym lub na kłosie |
|
|
Pszenica |
Septorioza paskowana liści pszenicy |
w fazie krzewienia |
30 - 50 % liści z pierwszymi objawami porażenia lub 1 % liści z owocnikami |
|
Pszenica |
w fazie strzelania w źdźbło |
10 - 20 % porażonej powierzchni liścia podflagowego lub 1 % liści z owocnikami |
|
|
Pszenica |
w fazie kłoszenia |
5 - 10 % porażonej powierzchni liścia flagowego lub 1 % liści z owocnikami |
|
|
Pszenica |
Septorioza liści pszenicy |
w fazie krzewienia |
20 % z pierwszymi objawami porażenia |
|
Pszenica |
w fazie strzelania w źdźbło |
20 % porażonej powierzchni liścia podflagowego lub 1 % liści z owocnikami |
|
|
Pszenica |
na początku fazy kłoszenia |
10 % porażonej powierzchni liścia podflagowego lub 1 % liści z owocnikami |
|
|
Pszenica |
w fazie pełni kłoszenia |
1 % porażonej powierzchni liścia flagowego |
|
|
Pszenica |
brunatna plamistość liści zbóż |
w fazie krzewienia |
10 - 15 % liści z pierwszymi objawami porażenia |
|
Pszenica |
w fazie strzelania w źdźbło |
5 % liści z pierwszymi objawami porażenia |
|
|
Pszenica |
w fazie kłoszenia |
6 % liści z pierwszymi objawami porażenia |
|
|
Kukurydza |
Profilaktyka - zaprawiony mat. siewny |
|
|
|
Rzepak |
Cylindrosporioza |
|
15% |
|
Rzepak |
Czerń krzyżowych |
|
20% |
|
Rzepak |
Szara pleśń |
|
20% |
|
Rzepak |
Sucha zgnilizna kapustnych |
|
15% |
|
Rzepak |
Zgnilizna twardzikowa |
|
1% |
Szkodniki
|
Uprawa |
szkodnik |
Termin obserwacji |
PESZ |
Uwagi i komentarze |
|
Pszenica |
Drutowce |
przed siewem |
10 - 20 larw na 1 m2 |
Przeprowadzić monitoring szkodliwości chorób |
|
Pszenica |
Łokaś garbatek |
jesień - wschody do przerwania wegetacji |
1 - 2 larwy lub 4 świeżo uszkodzone rośliny na 1 m2 |
|
|
Pszenica |
Łokaś garbatek |
wiosna - początek wegetacji |
3 - 5 larw lub 8 - 10 świeżo uszkodzone rośliny na 1 m2 |
|
|
Pszenica |
Mszyce |
kłoszenie lub zaraz po wykłoszeniu |
5 osobników na 1 kłosie |
|
|
Pszenica |
Nałanek kłosiniec |
kwitnienie i formowanie ziarna |
3 - 5 chrząszczy na 1 m2 5 pędraków na 1 m2 |
|
|
Pszenica |
Nawodnica szarawka |
kłoszenie i strzelanie w źdźbło |
uszkodzenie 30 % powierzchni asymilacyjnej młodych roślin |
|
|
Pszenica |
Niezmiarka paskowana |
jesienią |
1 jajo na 10 źdźbłach lub 10 % uszkodzonych źdźbeł |
|
|
Pszenica |
Paciornica pszeniczanka |
kłoszenie |
5 - 10 owadów na kłosie |
|
|
Pszenica |
Ploniarka zbożówka |
wiosenne krzewienie |
6 larw na 100 roślinach |
|
|
Pszenica |
Pryszczarek pszeniczny |
kłoszenie |
8 larw na 1 kłosie |
|
|
Pszenica |
Pryszczarek zbożowiec |
wyrzucenie liścia flagowego |
15 jaj na źdźble |
|
|
Pszenica |
Rolnica zbożówka |
przed siewem |
6 - 8 gąsienic na 1 m2 |
|
|
Pszenica |
Skoczek sześciorek |
od strzelania w źdźbło |
- |
|
|
Pszenica |
Skrzypionki zbożowe |
wyrzucenie liścia flagowego |
1 - 1,5 larwy na źdźble |
|
|
Pszenica |
Ślimaki |
wschody roślin |
2 ślimaki w 1 pułapce |
|
|
Pszenica |
Śmietka ozimówka |
na wiosnę |
10 roślin uszkodzonych na 30 badanych lub 80 larw na 1 m2 |
|
|
Pszenica |
Wciorniastek pszenicznik |
strzelanie w źdźbło do pełni kwitnienia |
10 larw na źdźbło, 5 - 10 owadów dorosłych lub larw na 1 kłosie |
|
|
Pszenica |
Wciorniastek pszenicznik |
wypełnianie ziarna |
40 - 50 larw na 1 kłosie |
|
|
Pszenica |
Ździeblarz pszeniczny |
kłoszenie |
4 owady na 1m2, lub 32 larwy na 1 m2, albo 1 larwa na 12 źdźbeł |
|
|
Pszenica |
Żółwinki |
wzrost i krzewienie na wiosnę |
2 - 3 osobniki dorosłe na 1 m2 |
|
|
Pszenica |
Żółwinki |
formowanie ziarna, dojrzałość mleczna |
2 larwy na 1m2 |
|
|
Kukurydza |
Drutowce i pędraki |
przed siewem (BBCH 00) |
2 - 8 larw na 1m2 pola |
Przesianie gleby z dołków 25x25x30 cm, 35 odkrywek / ha, + 4 odkrywki na kolejny ha |
|
Kukurydza |
Mszyce |
od fazy 1 liścia do końca okresu wegetacji (BBCH 11-97) |
300 mszyc na 1 roślinę |
1 lustracja/tydzień, 10 roślin /ha + 3 rośliny na kolejny ha |
|
Kukurydza |
Omacnica prosowianka |
od jesieni (po zbiorze plonu) |
|
|
|
Kukurydza |
Omacnica prosowianka |
faza wiechowania (BBCH 51-59) |
1 motyl w pułapce |
1-2 pułapki feromonowe /ha, + 1 na kolejny ha, umieścić na miedzy, w zaroślach, zabieg po 7-10 dniach od stwierdzenia motyla |
|
Kukurydza |
Omacnica prosowianka |
faza wiechowania (BBCH 51-59) |
6-8 złóż na 100 roślin |
monitoring 2xtydzień na obecność złóż jaj, min. 50 roślin, w 4 miejscach |
|
Kukurydza |
Omacnica prosowianka |
dojrzałość woskowa ziarna (BBCH 85) |
|
monitoring min 100 roślin na ha, w 4 miejscach |
|
Kukurydza |
Rolnice i piętnówki |
3 - 9 liści (BBCH 13-19) początek mlecznej dojrzałości pełnej ziarniaków (BBCH 73 - 85) |
1-2 gąsienice na m2 pola |
Gąsienice: monitoring 50 roślin w 4 miejscach na polu + 50 roślin na każdy dodatkowy ha. |
|
Kukurydza |
Stonka kukurydziana |
od 9 liści do fazy wiechowania (BBCH 19 - 59) |
|
10 korzeni z glebą, w 5 miejscach, zanurzyć w wodzie z sola kuchenną |
|
Kukurydza |
Stonka kukurydziana |
faza 3 kolanka do fazy wiechowania (BBCH 33 - 51) |
|
10 korzeni w 10 miejscach na 1 ha |
|
Kukurydza |
Stonka kukurydziana |
faza 4 kolanka do końca wegetacji (BBCH 34 - 97) |
|
pułapki feromonowe 2 szt./ha w odległości min 50 m. + 2 pułapki na dodatkowy ha. |
|
Rzepak |
Chowacz brukwiaczek |
początek marca i koniec marca |
10 chrząszczy w żółtym naczyniu w ciągu 3 kolejnych dni lub |
|
|
Rzepak |
Chowacz czterozębny |
przełom marca i kwietnia |
20 chrząszczy w żółtym naczyniu w ciągu 3 kolejnych dni lub |
|
|
Rzepak |
Chowacz podobnik |
przełom kwietnia i maja |
4 chrząszcze na 25 roślinach |
|
|
Rzepak |
Gnatarz rzepakowiec |
wrzesień i październik |
1 gąsienica na 1 roślinę |
|
|
Rzepak |
Mszyca kapuściana |
od początku rozwoju łuszczyn |
2 kolonie na 1m2 na brzegu pola |
|
|
Rzepak |
Pchełki ziemne |
wrzesień i październik |
1 chrząszcz na 1mb rzędu |
|
|
Rzepak |
Pryszczarek kapustnik |
od początku opadania płatków kwiatowych |
1 imago na 4 rośliny |
|
|
Rzepak |
Słodyszek rzepakowy |
zwarty kwiatostan |
1 chrząszcz na roślinie |
|
|
Rzepak |
Ślimaki |
bezpośrednio po siewie oraz w okresie wschodów (BBCH 08 - 11) |
2 - 3 ślimaki średnio na pułapkę, albo |
|
|
Rzepak |
Ślimaki |
w fazie 1 - 4 liści i w fazach późniejszych (BBCH 11 - 15) |
2 - 3 ślimaki średnio na pułapkę, albo |
|
|
Rzepak |
Ślimaki |
luźny kwiatostan |
3-5 chrząszczy na roślinie |
|
|
Rzepak |
Śmietka kapuściana |
wrzesień - listopad |
1 śmietka w żółtym naczyniu w ciągu 3 dni |
|
|
Burak |
Drutowce |
od początku wegetacji |
5 - 8 szt. / m2 |
|
|
Burak |
Rolnice (gąsienice) |
od początku wegetacji do sierpnia |
6 szt. / m2 |
|
|
Burak |
Mątwik burakowy |
od początku do końca okresu wegetacji |
500 jaj i larw / 100 g gleby |
|
|
Burak |
Pędraki |
od początku wegetacji |
5 - 6 szt. / m2 |
|
|
Burak |
Śmietki |
od wschodów do fazy 8 liści |
4 jaja lub miny / 1 roślinę w fazie 2 liści właściwych (BBCH 12) |
w rejonach, w których więcej niż jedno pokolenie wyrządza duże szkody |
|
Burak |
Śmietki |
od wschodów do fazy 8 liści |
8 jaj lub min / 1 roślinę w fazie 4 liści właściwych (BBCH 14) |
|
|
Burak |
Śmietki |
od wschodów do fazy 8 liści |
> 20 jaj lub min / 1 roślinę w fazie 6 liści właściwych (BBCH 16) |
|
|
Burak |
Śmietki |
od wschodów do fazy 8 liści |
4 jaja lub miny / 1 roślinę w fazie 2 liści właściwych (BBCH 12) |
dla pozostałych regionów |
|
Burak |
Śmietki |
od wschodów do fazy 8 liści |
16 jaj lub min / 1 roślinę w fazie 4 liści właściwych (BBCH 14) |
|
|
Burak |
Mszyca trzmielinowo - burakowa |
od fazy 4 liści |
co najmniej 15 % zasiedlonych roślin |
|
|
Burak |
Drobnica burakowa |
od wschodów do fazy 4 liści |
20 % opanowanych roślin |
|
|
Burak |
Błyszczki (gąsienice) |
od przełomu czerwca i lipca |
8 - 10 osobników / m2 |
|
Chwasty
Nie opracowano progów ekonomicznej szkodliwości. Dane nie są obligatoryjne, należy je traktować jako informacje pomocniczą.
|
Uprawa |
Dominujący gatunek chwastu lub zbiorowiska |
PSZ [szt./m2,] |
% spadek plonu przy określonej ilości chwastów w czasie żniw |
Obniżenie plonowania [kg/ha] |
|
Pszenica oz. |
Miotła zbożowa |
5 |
1 |
45 |
|
Pszenica oz. |
Miotła zbożowa |
10 |
6 |
270 |
|
Pszenica oz. |
Miotła zbożowa |
25 |
16 |
720 |
|
Pszenica oz. |
Miotła zbożowa |
50 |
27 |
1215 |
|
Pszenica oz. |
Rumianowate |
2 |
3 |
135 |
|
Pszenica oz. |
Rumianowate |
5 |
4 |
180 |
|
Pszenica oz. |
Rumianowate |
10 |
8 |
360 |
|
Pszenica oz. |
Rumianowate |
25 |
16 |
720 |
|
Pszenica oz. |
Rumianowate |
50 |
24 |
1080 |
|
Pszenica oz. |
Ostrożeń polny |
1 |
5 |
315 |
|
Pszenica oz. |
Ostrożeń polny |
5 |
19 |
855 |
|
Pszenica oz. |
Ostrożeń polny |
10 |
28 |
1260 |
|
Pszenica oz. |
Ostrożeń polny |
15 |
36 |
1620 |
|
Pszenica oz. |
Przytulia czepna |
2 |
4 |
180 |
|
Pszenica oz. |
Przytulia czepna |
5 |
7 |
315 |
|
Pszenica oz. |
Przytulia czepna |
10 |
12 |
540 |
|
Pszenica oz. |
Przytulia czepna |
25 |
22 |
990 |
|
Pszenica oz. |
Przytulia czepna |
50 |
32 |
1440 |
|
Kukurydza |
Komosa biała |
0,5 |
5 |
|
|
Kukurydza |
Rdest powojowy |
2 |
5 |
|
|
Kukurydza |
Szarłat szorstki |
2 |
5 |
|
|
Kukurydza |
Chwastnica jednostronna |
6 |
5 |
|
|
Rzepak |
Ostrożeń polny |
1 |
|
|
|
Rzepak |
Przytulia czepna |
1 |
1 % przy 1 rośl./m2 |
|
|
Rzepak |
Rumian (polny, pospolity) |
3 |
0,05 % przy 1 rośl./m2 |
|
|
Rzepak |
Dwuliścienne (zbiorowiska chwastów) - jesień: |
20 (przy braku dominacji jednego gatunku) |
|
|
|
Rzepak |
Dwuliścienne (zbiorowiska chwastów) - wiosna: |
3 (przy braku dominacji jednego gatunku) |
|
|
|
Rzepak |
Jednoliścienne (łącznie z samosiewami zbóż) |
10 - 15 % |
|
|
|
Rzepak |
Gwiazdnica Pospolita |
|
0,3 % przy 1 rośl/m2 |
|
|
Rzepak |
Jasnota różowa |
|
0,03 % przy 1 rośl/m2 |
|
|
Rzepak |
Niezapominajka polna |
|
0,03 % przy 1 rośl/m2 |
|
|
Rzepak |
Tasznik pospolity |
|
0,03 % przy 1 rośl/m2 |
|
|
Rzepak |
Wiechlina roczna |
|
0,03 % przy 1 rośl/m2 |
|
Krystian Karnicki
Źródło: Integrowana ochrona upraw rolniczych. Zastosowanie integrowanej ochrony roślin, Tom II, PWRiL Poznań 2013 r.
Dzień Otwartych Drzwi Instytutu Ogrodnictwa na Polach Doświadczalnych upraw warzywnych w Sierniewicach
Napisane przez Dorota Jakowczuk-GregulecInstytut Ogrodnictwa serdecznie zaprasza do uczestnictwa w
na Polach Doświadczalnych upraw warzywnych w Sierniewicach
Dzień Otwartych Drzwi Instytutu Ogrodnictwa, nad którym honorowy patronat objął Pan Marek Sawicki – Minster Rolnictwa i Rozwoju Wsi, to impreza plenerowa, która jest miejscem spotkania pracowników naukowych Instytutu Ogrodnictwa z producentami warzyw, przetwórcami oraz przedstawicielami służb doradczych z całej Polski. Celem spotkania jest prezentacja i popularyzacja doświadczeń prowadzonych na Polach Doświadczalnych Instytutu Ogrodnictwa oraz zapoznanie przybyłych uczestników z nowościami technologicznymi, odmianowymi oraz wdrożeniami nowoczesnych metod efektywnej produkcji i aktualnych prac badawczych z zakresu warzywnictwa.
W programie tegorocznej edycji przewidujemy:- letnie wykłady na polach doświadczalnych,
- zwiedzanie doświadczeń w grupach tematycznych,
- przegląd kwater gatunkowych,
- konsultacje i poradnictwo indywidualne prowadzone przez pracowników naukowych Instytutu Ogrodnictwa,
- prezentację najważniejszych kierunków badań prowadzonych w zakładach naukowych Instytutu Ogrodnictwa.
Wydarzeniu towarzyszyć będzie kiermasz wydawnictw oraz panorama firm z branży warzywniczej oferujących producentom sprzęt, środki produkcji, usługi oraz maszyny. Prezentacja pracy niektórych maszyn jest jednym z punktów programu tegorocznego spotkania. Szczegółowy program Dnia Otwartych Drzwi wraz z wykazem doświadczeń udostępnionych do zwiedzania będzie dostępny na stronie: www.inhort.pl.
Osobą do kontaktu w sprawie Dnia Otwartych Drzwi Instytutu Ogrodnictwa jest Pani Katarzyna Bisko, e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript., tel. 46 834 52 49, kom. 500 101 798.
Targowiska i sklepy mają bogatą ofertę świeżych warzyw zarówno krajowych, jak i z importu. Jest w czym wybierać, żeby przygotować smaczne i wartościowe potrawy. Z pewnością warto w codziennym jadłospisie uwzględnić potrawy z marchwi, która ma wiele cennych składników odżywczych. O wysokiej jej wartości odżywczej decydują przede wszystkim zawarte witaminy i sole mineralne. Na szczególną uwagę zasługuje najwyższa wśród warzyw zawartość witaminy A (beta karoten). Może ona dochodzić, w zależności od odmiany, nawet do 20 mg w 100 g świeżej masy.
Marchew – wartość kaloryczna 41 kcal – zawiera:
- 1 g białka,
- 0,2 g tłuszczu,
- 8,7 g węglowodanów ogółem, w tym 2,4 g błonnika,
- witaminy A, C,B1, B2,B6,PP, E,
- potas, sód, wapń, fosfor, magnez, żelazo, cynk, miedź, mangan.
Marchew jest warzywem lekko strawnym. Zapobiega chorobom nowotworowym przewodu pokarmowego, ma zastosowanie w leczeniu chorób skóry i oczu, anemii, reumatyzmie, cukrzycy, przeciw pasożytom przewodu pokarmowego i niedokrwistości. Gotowana leczy biegunki.
Kilka propozycji na potrawy z marchewki, ale inaczej przygotowane.
Zupa z marchwi
Składniki: 2 l wywaru, 1 kg marchwi, 8 cienkich plasterków świeżego imbiru, odrobina mielonej ostrej papryki, 2 ząbki czosnku (zgniecione lub pokrojone), mała śmietana 18%, 3 kromki chleba na grzanki, olej do smażenia.
Wykonanie: Marchew umyć, obrać, pokroić na kawałki i ugotować w wywarze. Pod koniec gotowania dodać imbir, czosnek i ostrą paprykę. Jak marchew będzie miękka, wszystko zmiksować. Potem odlać 1/2 l zupy, ostudzić, dodać śmietanę, dokładnie całość wymieszać i połączyć z zupą. Przygotować grzanki – chleb pokroić w kostkę i usmażyć na oleju na patelni. Grzanki dodawać do zupy tuż przed jej podaniem.
Zupa krem z marchwi
Składniki: 2 duże ziemniaki, 1 l soku z marchwi, 5 dag orzechów laskowych, 8 plasterków wędzonego łososia, 2-3 łyżki śmietany kremówki, sól, pieprz, koperek.
Wykonanie: Ziemniaki umyć, cienko obrać, opłukać i pokroić w drobną kostkę. Podgrzać sok z marchwi, dodać ziemniaki i gotować około 15 minut. Dorzucić połowę orzeszków i zmiksować, przyprawić solą i pieprzem do smaku. Po nalaniu na talerz każdą porcję przybrać plasterkami łososia i orzeszkami, wlać śmietanę i posypać koperkiem.
Pasztet z młodej marchewki
Składniki: 75 dag młodej marchewki, 4 łyżki masła, 2/5 szklanki wywaru z drobiu (lub z kostki rosołowej), 3 jajka, 5 łyżek tartego żółtego sera, 2 łyżeczki cukru, sól, pieprz, koperek.
Wykonanie: Umytą i obraną marchew pokroić w grube krążki, włożyć do rondla i zalać wrzącą wodą, dodać cukier, sól i odrobinę masła, gotować kilka minut – płyn musi trochę odparować. Wlać gorący wywar i gotować marchew aż będzie miękka. Potem rozgnieść tłuczkiem, dodać resztę masła, 2 jajka, ser i doprawić do smaku solą i pieprzem. Dokładnie wyrobioną masę przełożyć do formy budyniowej (wysmarowanej tłuszczem) i wstawić do średnio nagrzanego piekarnika. Piec około 20 minut. Po wyjęciu posypać posiekanym koperkiem. Podawać z sosem beszamelowym lub holenderskim.
Marchewka duszona z jabłkami
Składniki: 50 dag marchwi, 50 dag jabłek (papierówki), 5 dag masła, 4 łyżki posiekanej natki pietruszki, sól, cukier do smaku.
Wykonanie: Marchew umyć, obrać, pokroić w półkrążki (można utrzeć na tarce), zalać małą ilością wrzącej wody z dodatkiem soli i cukru. Dodać połowę porcji masła i gotować pod przykryciem. Gdy marchew zacznie mięknąć i zostanie niewiele wody, dodać pokrojone w niewielkie cząstki jabłka. Kiedy jabłka się rozgotują odstawić garnek. Dodać resztę masła, przyprawić solą i cukrem, wymieszać z natką pietruszki. Podawać zaraz po przygotowaniu jako dodatek do potraw.
Marchewka z rodzynkami
Składniki: 75 dag marchwi, 5 dag masła, 10-20 dag rodzynek, sól i cukier do smaku.
Wykonanie: Umytą i obraną marchew pokroić w słupki lub w makaroniki. Ugotować wrzucając do wrzącej wody z dodatkiem soli, cukru i odrobiny masła. Po ugotowaniu odcedzić. Przygotować rodzynki: zalać rodzynki wrzątkiem, odcedzić, zalać letnią wodą i zostawić na godzinę. Potem rodzynki odcedzić, dodać do marchewki, chwilę poddusić, odstawić, dodać masło i wymieszać. Doprawić do smaku solą i cukrem. Można przed podaniem przyprawić marchewkę sokiem z cytryny. Smakuje znakomicie do dań z drobiu.
Dżem z marchewki
Składniki: 1 kg marchewki, 1 kg cukru, 4 cytryny.
Wykonanie: Marchew obrać, umyć , pokroić w krążki (można zetrzeć na tarce o grubych oczkach), przełożyć do garnka i zalać małą ilością wody. Gotować aż zmięknie – około 30 minut – w razie potrzeby dolać wody. Wystudzić i zmiksować. Przygotować syrop. Cukier zagotować z dwoma szklankami wody, gotować tak długo aż syrop zgęstnieje. Potem dodać zmiksowaną marchew, sok z cytryn i otartą skórkę z cytryny. Smażyć cały czas mieszając. Gorącym dżemem napełnić słoiki, zamknąć, odwrócić do góry dnem.
Alicja Nowak
WODR w Poznaniu
Źródło: internet, książki kucharskie, przepisy doradców ROW
SPOTKANIE PRODUCENTÓW ZBÓŻ W GMINIE DOBRA
W dniu 06.06.2014 r. w strażnicy OSP w Żeronicach - gmina Dobra, powiat Turek odbyło się spotkanie producentów zbóż połączone z warsztatami polowymi na polach pokazowych z żytem hybrydowym firmy nasiennej KWS Polska. Głównym organizatorem spotkania był Krzysztof Kwinciak – doradca WODR Poznań działający na terenie gminy Dobra. W szkoleniu uczestniczyło 70 rolników z terenu gminy Dobra oraz gmin ościennych Turek, Przykona, Kawęczyn, a także liczna grupa uczniów ze szkoły rolniczej w Kaczkach Średnich. Na spotkanie przybyli również zaproszeni goście: Burmistrz Miasta i Gminy Dobra Andrzej Piątkowski i Kierownik Biura Powiatowego ARiMR w Turku Tadeusz Gebler.
W części wykładowej zagadnienia związane z wykorzystaniem stacji meteorologicznych w wspomaganiu decyzji w integrowanej ochronie roślin przedstawiła Grażyna Jóźwiak Kierownik Biura Powiatowego WODR w Turku. Następnie scharakteryzowano odmiany żyta według zaleceń PDO dla woj. wielkopolskiego, ich technologię uprawy i nawożenie. Przedstawiciel Firmy AMPOL-MEROL omówił zagadnienia dotyczące dolistnego nawożenia zbóż. Kierownik BP ARiMR przedstawił założenia nowego PROW na lata 2014-2020.
Po części szkoleniowej rolnicy udali się na pola pokazowe, na których zaprezentowano 3 odmiany żyta hybrydowego Firmy KWS Polska: Pallazo, Brasetto i Wisello. Odmiany te zostały wysiane w dniu 21.09.2013 r. w gospodarstwie pana Marcina Jarosa, gospodarującego na powierzchni 15,09 ha, specjalizującego się w produkcji zbóż i warzyw. Na plantacji zastosowano średnio intensywną technologię produkcji, na którą składały się: jesienne nawożenie Lubofosem 2,5 dt/ha oraz 3 dawki pogłówne azotu. W zakresie ochrony żyta zastosowano preparaty: Tolurex 500 SC w dawce 2 l/ha, Antywylegacz płynny 725 SL 2 l/ha, Cerone 480 SL wraz z preparatem Orius extra 250 EW w dawce odpowiednio 0,7 l i 0,5 l na ha.
Przybyli rolnicy mogli również bezpłatnie wykonać analizy kiszonek i sianokiszonek pod względem ich jakości i stabilności w okresie letnim.
Przedstawiciel firmy AMPOL-MEROL, produkującej nawozy Agrovita, przeprowadził wśród rolników konkurs wiedzy z zakresu dolistnego nawożenia, w którym można było wygrać produkty firmy. Na stoisku BP WODR w Turku można było zasięgnąć porad rolniczych i otrzymać bieżące materiały informacyjne. Podczas prowadzonej ożywionej dyskusji rolnicy już umawiali się na kolejne spotkanie za rok.
Firma KWS Polska była sponsorem grochówki z wkładką dla wszystkich uczestników spotkania.
Krzysztof Kwinciak, Zespół Doradczy w Turku
Z wyjazdu studyjnego
20 maja 2014 roku grupa mieszkańców gminy Kościelec brała udział w wyjeździe studyjnym pn. Pozytywne wzorce pozarolniczej działalności gospodarczej na obszarach wiejskich.
Zgodnie z poczynionymi między uczestnikami zeszłorocznego wyjazdu ustaleniami, w tym roku miejscem docelowym było Arboretum ID PAN w Kórniku.
Zagroda wiejska powinna być estetyczna, funkcjonalna, dostosowana do potrzeb właściciela. Część znajdująca się najbliżej domu zazwyczaj stanowi ogród reprezentacyjno-ozdobny, który jest wizytówką zagrody.
Głównym celem wyjazdu studyjnego było zwiedzanie Ogrodu Dendrologicznego azalii i różaneczników w czasie ich kwitnienia.
Wizyta poszerzyła wiedzę odnośnie najważniejszych informacji jak przygotować podłoże dla tych roślin, jak je nawozić i pielęgnować, aby mogły one rosnąć i dawać wymierne efekty.
Nawożenie jest niezbędne zarówno dla pędów generatywnych jak i wegetatywnych, ponieważ ozdobę stanowią zarówno kwiaty jak i liście.
Optymalne warunki funkcjonowania dla wyżej wymienionej flory zapewnia środowisko naturalne, dostarczające im niezbędną ilość wilgoci pochodzącej z powietrza.
Natomiast w przydomowych ogrodach często proporcje te zostają zaburzone. Rośliny posiadają zbyt dużo wody w systemie korzeniowym w stosunku do powietrznej wilgoci, cierpią także na niedobór składników pokarmowych, przez co nie zawsze wyglądają tak jak w naturalnym środowisku. Stąd koniecznym elementem pielęgnacji jest zraszanie.
- W upalny dzień zraszanie pomaga nie tylko roślinom
Oprócz azalii i różaneczników zobaczyliśmy drzewa różnych odmian magnolii, niektóre jeszcze w końcowej fazie kwitnienia oraz bardzo stare nietypowe gatunki drzew: cypryśnik błotny, lipy, dęby, jodła koreańska .
Cypryśnik błotny z wykształconymi pneumatoforami
Arboretum Kórnickie Instytutu Dendrologii Państwowej Akademii Nauk jest największym i najstarszym w Polsce oraz czwartym w Europie co do wielkości.
Obecnie na 40 hektarach możemy wyszczególnić 3 tys. różnych gatunków drzew i krzewów. Warto również nadmienić, iż transportowano tutaj nasiona drzew i krzewów z najbardziej znanych szkółek ogrodniczych Anglii, Francji i Niemiec. W tym miejscu także nowe, mało znane gatunki przechodzą pierwszy okres adaptacji do naszych warunków klimatycznych.
Nieopodal Kórnika w drodze do Arboretum zatrzymaliśmy się w Koszutach, aby poznać historię Dworku z pięknym parkiem krajobrazowym z XIX wieku, należącego do rodu Leszczyców Koszutskich. Dodatkową atrakcją wyjazdu studyjnego było zwiedzanie Zamku w Kórniku, którego ostatnim posiadaczem był ród Działyńskich.
Więcej...
Informacja dotycząca bydła i kwot mlecznych.
Według GUS w czerwcu 2013r. pogłowie bydła w Polsce liczyło 5860,8 tys. Sztuk wykazując nieznaczny wzrost, o 1,5 % w porównaniu z rokiem 2012. Wzrost liczebności stada bydła ogółem wynikał ze zwiększenia stanu cieląt w wieku poniżej 1 roku, oraz pogłowia młodego bydła w wieku 1 – 2 lat, przy jednoczesnym zmniejszeniu populacji bydła dorosłego w wieku pow.2 lat w tym krów.
Od roku 2008 mamy systematyczny spadek pogłowia krów w Polsce.
Rok 2008 – 2733 tys. szt.
2009 – 2606 tys. szt.
2010 – 2538 tys. szt.
2011 – 2473 tys. szt.
2012 – 2346 tys. szt.
2013 – 2280 tys. szt.
Największy spadek odnotowano w woj. wielkopolskim i łódzkim. Tylko w trzech woj. Odnotowano nieznaczny wzrost pogłowia krów tj. w woj. podlaskim, małopolskim i śląskim.
Zjawiskiem tym nie należy się zbytnio martwić, ponieważ przy spadku pogłowia krów wzrosła produkcja mleka surowego.
Rok kwotowy 2012/2013 okazał się rokiem, w którym nastąpił bardzo znaczny wzrost produkcji mleka. Na podstawie danych z ARR w roku kwotowym 2012/2013 ilość skupionego mleka wyniosła 9,822 mld kg i została przekroczona o ponad 14 mln kg. Liczba dostawców hurtowych, którzy przekroczyli przysługujące im kwoty indywidualne wyniosła ponad 57 tys.
Wzrost produkcji mleka przy jednoczesnym spadku pogłowia krów oznacza wzrost wydajności jednostkowej, a to jest zjawiskiem prawidłowym i korzystnym. Lepiej trzymać w oborze jedną krowę o wydajności 9 tys. kg, niż dwie krowy o wydajności 4,5 tys. kg. Do zjawisk korzystnych zaliczyć też należy wzrost pogłowia krów ocenianych. Pogłowie krów ocenianych stanowi obecnie ponad 28 % ogólnego pogłowia krów mlecznych. Najwięcej obór pod kontrolą użytkowości mlecznej jest w woj. wielkopolskim mazowieckim i podlaskim, najmniej natomiast w woj. świętokrzyskim, podkarpacki i lubuskim. W woj. wielkopolskim wg stanu na31.12.2013r. ocenianych było 132151 krów w 3383 oborach, a przeciętna wielkość stada wynosiła 39,1 krów. Kontrola użytkowości mlecznej to lepsze zarządzanie stadem i wzrost wydajności. I tak wydajność krów mlecznych w Polsce wynosi ok. 4 600 kg, a z obór pod kontrolą ok. 7440 kg.
Najlepsi hodowcy w Wielkopolsce w 2013 r. pod względem wydajności mleka to:
Robert Neneman z Wełnicy, który posiada 67 krów o średniej wydajności 14 089 kg i 4,60% tłuszczu.
Zenon Pietrzak z Łubowa, 20 krów o średniej wydajności 12 812 kg i 3,42% tłuszczu.
Elżbieta Mazurek z miejscowości Ostrobudki, 24 krowy o średniej wydajności 12 730 kg i 3,98% tłuszczu.
Elżbieta Kandulska z Borzysławia, 31 krów o średniej wydajności 12 546 kg i 4,83% tłuszczu.
Janusz Mnichowski.
Wyjazd studyjny Kół Gospodyń Wiejskich z powiatu gostyńskiego
Przygotowane przez Małgorzata Waleńska
W dniach od 1 do 3.07.2014r. zorganizowany został wyjazd studyjny dla przedstawicielek Kół Gospodyń Wiejskich z powiatu gostyńskiego i nie tylko. Tematem przewodnim były walory turystyczne obszarów wiejskich województwa pomorskiego. W wyjeździe uczestniczyło 47 osób m.in. były to panie z KGW: Smogorzewo, Grabonóg, Piaski, Siemowo, Szelejewo, Babkowice, Magdalenki, Ludwinowo, Siedlec, Krzyżanki, Gumienice, Chwałkowo, Krobia. Uczestnicy wyjazdu studyjnego mogli zapoznać się z historią regionu oraz jego walorami turystycznymi odwiedzając między innymi piękne zakątki półwyspu helskiego oraz charakterystyczne miejsca dla regionu Kaszub.
Celem corocznie organizowanego wyjazdu jest poznawanie przez uczestników piękna i bogactwa przyrody oraz zabytków naszego kraju. Kultywując tradycję staramy się nie zapominać o staropolskim przysłowiu ,, Cudze chwalcie swego nie znacie’’. Wartością dodaną wyjazdu studyjnego jest także integracja miedzy KGW- polegająca na wymianie zdobytych doświadczeń wynikających z działalności na rzecz środowiska wiejskiego i lokalnej społeczności.
Anna Nosek
Dzień Pola Rzepaku 2014.
Oto fotorelacja z Dnia Rzepaku w Łaziskach zorganizowana w ZD Wągrowiec. Współorganizatorem była firma Rapool. Poletka pokazowe są zlokalizowane w gospodarstwie demonstracyjnym w Łaziskach u pana Andrzeja Torzewskiego.
Sprawcą choroby jest grzyb z klasy grzybów niedoskonałych. Choroba występuje w większości krajów Europy, w tym również w Polsce. Poraża odmiany uprawne chrzanu oraz chrzan dziko rosnący. W sprzyjających dla rozwoju choroby warunkach może wyrządzić większe szkody, szczególnie na plantacjach uprawnych. W warunkach klimatycznych Polski rzadko powoduje szkody o znaczeniu gospodarczym.
Charakterystyczne objawy choroby to pojawiające się na obu stronach porażonych liści okrągławe plamy o średnicy od 3 do 15 mm. Zabarwienie plam jest początkowo brudnozielone, a później jasnobrunatne z brudnooliwkowym nalotem.
Zimuje głównie grzybnia na obumarłych liściach. Z grzybni tej rozwijają się na wiosnę zarodniki konidialne dokonujące pierwotnych infekcji. W okresie wegetacji chrzanu infekcji wtórnych dokonują zarodniki konidialne wytwarzające się z grzybni na powierzchni plam. Rozwojowi choroby sprzyja ciepła pogoda z częstymi i obfitymi opadami deszczu.
Zwalczanie choroby polega na usuwaniu i paleniu porażonych liści, co ogranicza występowanie choroby w następnym roku. Przy spodziewanym, dużym nasileniu choroby, gdy pojawią się pierwsze plamy, można opryskać rośliny preparatem miedziowym i w razie czego powtórzyć zabieg po 7-10 dniach. Dodatek środka zwiększającego przyczepność cieczy użytkowej zwiększy skuteczność zabiegu.
Jarosław Górski
Źródło: A.Studziński, Atlas chorób i szkodników roślin warzywnych.