Pomoc związana z wystąpieniem szkód wywołanych niekorzystnymi zjawiskami atmosferycznymi - WODR Poznań

MENDEL F1 i MENDELSON F1

– gwarancja odporności na podstawowe rasy kiły kapustnych

 

Kiła kapustnych jest jedną z najgroźniejszych chorób mogących powodować duże straty w uprawach rzepaku. Sprawcą kiły jest grzyb (pierwotniak) Plasmodiophora brassicae.

Kiła powoduje deformację korzeni, objawiając się w postaci narośli, zgrubień oraz guzów. Początkowo mają one kolor żółty, lecz z czasem brunatnieją doprowadzając do uszkodzenia i zamierania roślin.

mendel01

Głównym źródłem porażenia są zarodniki przetrwalnikowe. Są one bardzo trwałe, odporne na działanie niekorzystnych warunków środowiska takich jak susza, mróz czy brak żywiciela i posiadają zdolność przetrwania w glebie przez wiele lat.

Rozwojowi choroby sprzyja niskie pH gleby, wysoka temperatura (ok. 20-22o C) oraz duża wilgotność. Żywicielami kiły kapustnych są warzywa kapustne, chwasty z rodziny krzyżowych (np. samosiewy rzepaku), rośliny rolnicze (rzepak, rzepik, gorczyca) oraz inne gatunki (nawet niektóre gatunki traw).

Rozprzestrzenianie się choroby następuje najczęściej poprzez maszyny rolnicze, obuwie, deszcz, dziką zwierzynę, wodę gruntową oraz obornik. Może być ona również przenoszona przez wiatr z drobinami gleby.

Obecnie nie ma metody doraźnego skutecznego zwalczania kiły, a jedyną metodą uzdrowienia zainfekowanej gleby jest zastosowanie przynajmniej 7-8 letniej przerwy w uprawie rzepaku i innych roślin żywicielskich.

Możemy zapobiegać pojawieniu się kiły, a jeżeli już wystąpiła to ograniczać rozwój choroby poprzez:

  • Stosowanie płodozmianu z zachowaniem 3-4 letnich przerw w uprawie rzepaku na danym polu
  • Utrzymanie prawidłowej struktury i stosunków wodnych w glebie
  • Dbanie o odpowiednie pH gleby np. poprzez wapnowanie
  • Stosowanie optymalnego nawożenia mineralnego, nie zapominając o związkach boru
  • Dokładne przyoranie resztek pożniwnych, niszczenie samosiewów i chwastów po zbiorze rzepaku
  • Ograniczenie nawożenia pól obornikiem pochodzącym od zwierząt karmionych roślinami porażonymi przez kiłę kapusty
  • Ograniczenie do minimum zabiegów uprawowych na polach porażonych kiłą, jednocześnie pamiętając o dokładnym czyszczeniu i dezynfekcji maszyn i obuwia
  • Opóźnianie terminu siewu rzepaku na obszarach o podwyższonym ryzyku wystąpienia choroby – niższa temperatura utrudnia rozwój choroby
  • Stosowanie odmian o dużej odporności na kiłę kapustnych takich jak np. MENDEL F1 oraz MENDELSON F1

 mendel02

Przedstawione w artykule informacje oraz charakterystyka odmian opracowane zostały m.in. na podstawie materiałów firmy RAPOOL Polska Sp. z o.o. oraz informacji uzyskanych od hodowców.

Zdjęcie autorstwa prof. dr hab. Marka Korbasa zaczerpnięte z opracowań internetowych.

 

 

Łukasz Kowalski

ZD Wągrowiec

WODR Poznań

Ostatnio zmieniany 31 lipca 2014
31 lipca 2014

Truciciele na łąkach

Przygotowane przez

Knieć błotna: zawiera trującą protoanemoninę, glikozydy, karotenoidy. Trujące właściwości posiada w stanie świeżym, głównie w okresie kwitnienia i owocowania. Może być też trująca w stanie suchym. Do zatrucia zwierząt domowych dochodzi głównie wczesną wiosną, gdy w pełni rozkwitnięta dominuje na podmokłych łąkach. kniec-blotna
Jaskier ostry: zawiera toksyczną ranunculinę. Jeden z najbardziej trujących jaskrów w stanie świeżym. W sianie wszystkie gatunki jaskrów tracą swoje trujące właściwości i stają się nieszkodliwe. Największe niebezpieczeństwo zatrucia występuje na wiosnę, kiedy rozwijają się tylko liście odziomkowe, chętnie zjadane przez zwierzęta. Po pojawieniu się jaskrawożółtych kwiatów zwierzęta omijają jaskry. jaskier-ostry
Szelężnik większy i mniejszy: trujący półpasożyt, zawiera toksyczną aukubinę. Na łące niepożądany w dużej ilości, gdyż jako półpasożyt korzeniowy osłabia sąsiednie rośliny pastewne. Dodatkowo jest trujący dla zwierząt domowych. szeleznik
Firletka poszarpana: zawiera saponiny, związek cyklitolowy (pinit). Na łąkach niepożądana w dużych ilościach, gdyż obniża wartość siana. Spasana w większych dawkach może być trująca. firletka
Zimowit jesienny: należy do najgroźniejszych roślin trujących spotykanych na użytkach zielonych. Wszystkie części tej rośliny zawierają alkaloid kolchicynę. Do groźnych zatruć zwierząt dochodzi niezależnie od tego, czy zimowit został zjedzony w zielonce, sianie czy kiszonce. Bardziej odporne na kolchicynę są owce i kozy, ale ich mleko po zjedzeniu zimowitów jest trujące. Roślina objęta ochroną ścisłą.
zimowit
Skrzyp błotny: zawiera alkaloidy (palustryna, palustrydyna, ekwisetyna, nikotyna). Toksyczny w stanie zielonym, a także po wysuszeniu. Niebezpieczny zwłaszcza dla koni i bydła. Powoduje rozwolnienie, ogólne wychudzenie, u bydła obniża wydajność mleka. skrzyp
Barszcz Sosnowskiego: jest rośliną parzącą, zawiera duże ilości związków kumarynowych, które powodują trudno gojące się oparzenia niebezpieczne dla ludzi i zwierząt. Barszcz rani wymiona krów mlecznych, a wyleczenie takich ran (oparzeń) jest praktycznie niemożliwe i chore sztuki kwalifikuje się na rzeź. Szkodliwe dla zdrowia ludzi są również opary związków kumarynowych, których najwięcej wydziela się w okresie słonecznej i upalnej pogody, w czasie kwitnienia roślin i dojrzewania nasion. barszcz
Wąkrota zwyczajna: zawiera związki kumarynowe, saponiny triterpenowe, toksyczną substancję welarynę, wywołującą stany zapalne przewodu pokarmowego zwierząt i krwiomocz. wakrota

Zwierzęta są na tyle inteligentne, że potrafią omijać większość gatunków trujących i szkodliwych, jeśli występują one w niewielkim nasileniu. W pierwszym rzędzie o szkodliwości dla zdrowia zwierząt decyduje gatunek rośliny i zawarte w nim substancje trujące, a w drugim jego nasilenie (np. firletka poszarpana lub mniszek pospolity w dużym nasileniu stają się trujące). Z pewnością rośliny trujące bardziej zagrażają osobnikom młodym, wypasanym szczególnie wiosną.

Opracowano na podstawie: Zbigniew Nawara „Rośliny łąkowe”, Multico Oficyna Wydawnicza.

Jolanta Klupś, WODR Poznań

 Jednorazowe odszkodowania dla rolników wyższe od lipca 2014 r.

Od lipca 2014 r. obowiązują następujące wysokości jednorazowego odszkodowania z tytułu wypadku przy pracy rolniczej lub rolniczej choroby zawodowej:

  1. 700 zł- za każdy procent uszczerbku na zdrowiu doznanego wskutek wypadku przy pracy rolniczej lub rolniczej chorobie zawodowej. 
  2. 14.000 - z tytułu orzeczonej niezdolności do samodzielnej egzystencji wskutek wypadku przy pracy rolniczej lub rolniczej chorobie zawodowej. 
  3. 700 zł- za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu z tytułu zwiększenia tego uszczerbku co najmniej o 10 punktów procentowych za każdy procent uszczerbku na zdrowiu przewyższający procent, według którego ustalone było odszkodowanie. 
  4. 70.000 zł- z tytułu śmiertelnego wypadku, gdy do odszkodowania uprawniony jest małżonek lub dziecko zmarłego, zwiększone o kwotę 14.000 zł na drugiego i każdego  uprawnionego, jeśli do odszkodowania są uprawnieni równocześnie małżonek i dziecko (dzieci) bądź tylko dzieci. 
  5. 35.000 zł- z tytułu śmiertelnego wypadku, gdy do odszkodowania uprawnieni są tylko inni członkowie rodziny niż małżonek i dzieci zmarłego  oraz 14.000 zł z tytułu zwiększenia odszkodowania na drugiego i każdego następnego uprawnionego. 
  6. 14.000 zł- z tytułu śmiertelnego wypadku, gdy do odszkodowania równocześnie z małżonkiem lub dziećmi zmarłego uprawnieni są inni członkowie rodziny; każdemu z nich przysługuje ta kwota, niezależnie od odszkodowania przypadającego małżonkowi lub dzieciom. 

Marian Mikołajczak

 

 

 

Ostatnio zmieniany 30 lipca 2014

Komisja Europejska zaakceptowała przesunięcie środków finansowych w Programie Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 (PROW 2007-2013) w celu zwiększenia budżetu działania „Modernizacja gospodarstw rolnych” o 200 mln euro.

  Dzięki zwiększeniu środków na o 200 mln euro w kolejnych gospodarstwach rolniczych pojawią się takie tablice informacyjne.
Dzięki zwiększeniu środków o 200 mln euro w kolejnych gospodarstwach rolniczych pojawią się takie tablice informacyjne.
   
Wielu rolników będzie mogło zmodernizować lub wyposażyć budynki do produkcji rolniczej – chlewnie,
czy obory,
a także kupić nowy sprzęt do gospodarstwa. Zdjęcia: M. Kassa, P. Wojcieszak, K. Dominas, z konkursu „Eurozagroda”.

Zmiana ta umożliwi przyznanie pomocy dodatkowo kilku tysiącom wnioskodawców spośród tych, którzy złożyli wnioski o przyznanie pomocy w naborach przeprowadzonych w latach 2011-2013. W przypadku braku zgody KE na zwiększenie budżetu działania nie można byłoby tym wnioskodawcom przyznać pomocy z powodu wyczerpania wojewódzkich limitów środków.

Zmiana PROW 2007-2013 poprzedzona była negocjacjami z Komisją Europejską. Ustalono, że dodatkowe środki w działaniu „Modernizacja gospodarstw rolnych” będą przeznaczone na finansowanie inwestycji, które zostaną wybrane na podstawie zmienionych kryteriów wyboru operacji. W związku z tym zostaną określone dodatkowe kryteria wyboru operacji, które będą preferowały projekty:

a) przyczyniające się do poprawy stanu środowiska naturalnego,

b) zawierające inwestycje związane z utrzymaniem trwałych użytków zielonych, jeśli w gospodarstwie jest określona powierzchnia trwałych użytków zielonych,

c) realizowane w gospodarstwach, w których głównym kierunkiem produkcji jest produkcja trzody chlewnej.

Ponadto określona zostanie minimalna liczba punktów przyznanych na podstawie kryteriów wyboru operacji, od uzyskania której uzależnione będzie przyjęcie wniosku do finansowania.

Propozycje zmiany kryteriów wyboru, szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy, w tym postępowania z wnioskami złożonymi w latach 2011-2013, które nie mogą być przyjęte do finansowania z powodu wyczerpania wojewódzkich limitów środków, określa projekt rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi zmieniającego rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania „Modernizacja gospodarstw rolnych” objętego PROW na lata 2007-2013. Projekt rozporządzenia jest w trakcie konsultacji społecznych.

W związku ze zmianą kryteriów wyboru operacji oraz potrzebą porównywania wniosków złożonych w różnych latach, konieczna jest aktualizacja danych zawartych w złożonych wnioskach o przyznanie pomocy. Wnioskodawcy zostaną poinformowani o terminie wyznaczonym na dokonanie aktualizacji przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

Po aktualizacji danych wnioski o przyznanie pomocy zostaną poddane ponownej ocenie pod względem spełniania zmienionych kryteriów wyboru i uszeregowane w kolejności wynikającej z liczby punktów przyznanych na podstawie kryteriów wyboru operacji. Powstanie jedna lista kolejności przysługiwania pomocy. Wnioski złożone w 2011 r. w naborze dotyczącym restrukturyzacji sektora mleczarskiego będą ocenione według tych samych kryteriów wyboru operacji co wnioski złożone w innych naborach.

Szczegółowe informacje na temat sposobu postępowania z wnioskami o przyznanie pomocy złożonymi w ramach działania „Modernizacja gospodarstw rolnych” PROW 2007-2013, których dotyczą te zmiany, będą publikowane na stronie internetowej Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa niezwłocznie po zakończeniu przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi prac nad projektem ww. rozporządzenia.

MRiRW

Ostatnio zmieniany 11 sierpnia 2014
28 lipca 2014

UPRAWA ŻYTA HYBRYDOWEGO.

Przygotowane przez

Uprawa Żyta Hybrydowego


Gleby lekkie i bardzo lekkie stanowią ponad 60% całości gleb oprawianych w Polsce powyższe gleby charakteryzują się niską produktywnością i ograniczają dobór gatunków, które możemy na nich uprawiać z zyskiem. Ja polecała bym siać na tych glebach żyto hybrydowe plony sięgają 50-70 dt/ha w br. Żyto hybrydowe uprawiane na glebach lekkich i średnich w porównaniu do pszenicy jak i pszenżyta oznacza się wyższym i stabilniejszym plonem ,posiada niski współczynnik transpiracji/350l wody do wyprodukowania 1 kg suchej masy. Współczynnik transpiracji dla pszenicy wynosi 450-500 l wody / czyli pszenica w porównaniu do żyta potrzebuje 28-43% wody więcej na wyprodukowanie 1 kg s.m. /Żyto hybrydowe należy uprawiać na glebach kl. IIIb - IVa, IVa - IVb, V –w dobrej kulturze/. Termin siewu dla Wielkopolski to 20-30.09.IX.Głębokość siewu to 2-3 cm. Gęstość siewu uzależniona jest od terminu siewu, warunków glebowych oraz przedplonu i wynosi 180-300 ziaren/m2 tj. 80-120 kg/ha rozstawa rzędów wynosi 12-15 cm.
Żyto hybrydowe/mieszańcowe/ma niską normę wysiewu dlatego że ma bardzo duży współczynnik krzewienia. Wysiewając 200 ziaren/m2, każda roślina będzie w stanie utrzymać krzewienie produkcyjne na poziomie 3-4 pędów. Zakładając krzewienie produkcyjne na poziomie2,8-3,5 źdźbła na jedną roślinę możemy oczekiwać zagęszczenia kłosów na poziomie 500-630 szt/m2, co w zupełności wystarcza do uzyskania wysokich plonów.
Jak wyliczyć zapotrzebowanie na nasiona żyta hybrydowego w kg/ha?
Żyta hybrydowe sprzedawane są w jednostkach siewnych - 1mln kiełkujących nasion. Normy siewu zawierają się w przedziale od 150 do 240 sztuk/m2 w zależności od warunków glebowych i terminu siewu. Tak więc siejąc żyto w optymalnym terminie zakładamy normę wysiewu na poziomie 180 sztuk/m2 . 180 sztuk/m2 x 10 000m2(1ha) = 1 800 000 szt./ha co daje 1,8 jednostki siewnej. Otrzymany wynik mnożymy przez wagę jednostki np..: 1,8 x 36kg = 64,8kg/ha , średnio wysiewa się 55kg do 88 kg / ha
Uwaga- materiał siewny żyta hybrydowego kupuje się co roku. Odmiany żyta hybrydowego w porównaniu do odmian żyta populacyjnych plonują średnio o 30 % wyżej.
Pośrednim wyjściem co siać na glebach kl. V czy VI może być uprawa pszenżyta. Ziarno pszenżyta użytkuje się głównie w kierunku paszowym, natomiast żyto jest wykorzystywane z powodzeniem w piekarnictwie, jak i w żywieniu zwierząt. Pszenżyto w porównaniu do żyta hybrydowego jest bardziej podatne na wymarzanie.
Poszukując odpowiedniej odmiany żyta hybrydowego należy brać pod uwagę takie odmiany jak: Brasetto, Gonello, Palazzo, Visello ,Guttino, które dostępne są w woj. Wielkopolskim.
Brasetto to odmiana o bardzo wysokiej mrozoodporności, przeciętne wymagania glebowe, duża odporność na mączniaka, choroby podstawy źdźbła, rdzę źdźbłową i septoriozę liści.
Wielokierunkowe możliwości zagospodarowania zebranego plonu-konsumpcja, pasza, etanol.
Gonello- odmiana o krótkim źdźble i dobrej odporności na wyleganie, dobra odporność na stres- możliwość uprawy w rejonach z okresowymi niedoborami wody.
Palazzo- odmiana optymalna do uprawy w słabszych warunkach glebowych. Bardzo wysoka mrozoodporność przewyższająca najlepsze odmiany pszenżyta.
Visello- odmiana najczęściej nabywana żyta hybrydowego w Polsce przez producentów rolnych. Posiada bardzo niską zawartość substancji antyżywieniowych. Możliwość uprawy w słabszych warunkach glebowych.
Guttino- odmiana posiada wysoki potencjał plonowania, krótkie źdźbło, bardzo wysoka mrozoodporność.
Uprawa żyta hybrydowego nie różni się w zasadzie od uprawy żyta populacyjnego. Podstawowa różnica to termin i ilość wysiewu. W pozostałych elementach uprawy nie ma różnic. Jeżeli chcemy zbierać wysokie plony to w zasadzie odmiany hybrydowe jak i populacyjne musimy chronić przed chorobami , odpowiednio nawozić zgodnie z prawem minimum Liebiga" Wysokość plonów określa ten składnik pokarmowy, który występuje w ilości najniższej w stosunku do potrzeb rośliny."
Wiele gospodarstw rolnych dostrzegło we własnych warunkach gospodarowania korzyści płynące z uprawy odmian żyta hybrydowego i swój wybór świadomie powtarzać będą przy planowaniu uprawy żyta jesień 2014 r do czego bardzo zachęcam.

 

Literatura:
Broszura – KWS Lochow
Katalog zbóż ozimych i jarych 2013/2014-SAATEN UNION

Opracowała :
Anna Malinowska ZD Pleszew

Ostatnio zmieniany 28 lipca 2014

W związku z nowelizacją rozporządzenia dot. działania „Uczestnictwo rolników w systemach jakości żywności” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013 od piątku 18 lipca 2014 r. obowiązują nowe zmienione formularze wniosków o pomoc i o płatność. Zatem prosimy przy wypełnianiu korzystać z nowego formularza. Nowy druk dostępny jest na stronie agencji: http://www.arimr.gov.pl/dla-beneficjenta/wnioski/uczestnictwo-rolnikow-w-systemach-jakosci-zywnosci.html

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi podpisał rozporządzenie zmieniające rozporządzenie w sprawie szczegółowych warunków i trybu przyznawania oraz wypłaty pomocy finansowej w ramach działania „Uczestnictwo rolników w systemach jakości żywności” objętego Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013. Rozporządzenie zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw 2014 r. 3 lipca 2014 r. pod pozycją 896 i weszło w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

Celem nowelizacji rozporządzenia było:

  • zaktualizowanie podstaw prawnych dla systemu integrowanej produkcji roślin (IP), w tym wykazu podmiotów, do których producenci chcący przystąpić do systemu IP mogą składać oświadczenia o zamiarze prowadzenia systemu IP w swoich gospodarstwach. Konieczność wprowadzenia powyższych zmian wynikała z wejścia w życie przepisów ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin (Dz.U. poz. 455).
  • uregulowanie kwestii terminu na złożenie ostatniego, piątego wniosku o płatność przez beneficjentów działania „Uczestnictwo rolników w systemach jakości żywności”. Zmiana doprecyzowuje możliwość składania ostatnich wniosków o płatność w terminie 180 dni od zakończenia okresu pomocy.
28 lipca 2014

Rolnictwo Ekologiczne 2014-2020

Przygotowane przez

ROLNICTWO EKOLOGICZNE 2014-2020

Pakiet 1. Uprawy rolnicze (w okresie konwersji i po okresie konwersji),

Pakiet 2. Uprawy warzywne (w okresie konwersji i po okresie konwersji),

Pakiet 3. Uprawy zielarskie (w okresie konwersji i po okresie konwersji),

Pakiet 4. Uprawy sadownicze + jagodowe (w okresie konwersji i po okresie konwersji),

Wariant 4.1 Uprawy sadownicze i jagodowe

Wariant 4.2. Ekstensywne uprawy sadownicze i jagodowe

Pakiet 5. Uprawy paszowe (w okresie konwersji i po okresie konwersji).

 

Wymogi wspólne dla wszystkich pakietów:

- prowadzenie produkcji rolnej, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie
o rolnictwie ekologicznym i rozporządzeniu Rady (WE) nr 834/2007;

- uzyskiwanie wsparcia pod warunkiem przestawienia całego gospodarstwa i/lub prowadzenia w całym gospodarstwie produkcji metodami ekologicznymi;

- uprawa roślin przy zachowaniu należytej dbałości o stan fitosanitarny roślin i ochronę gleby;

- obowiązek posiadania i odpowiedniego przeznaczenia plonu (m. in. do przetwórstwa, sprzedaży, przekazania do innych gospodarstw).

- wszystkie uprawy deklarowane w poszczególnych pakietach do wsparcia finansowego w ramach działania Rolnictwo ekologiczne podlegają  kontroli upoważnionych przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi jednostek certyfikujących zgodnie z zasadami ustalonymi w rozporządzeniu Rady (WE) nr 834/2007 z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie produkcji ekologicznej i znakowania produktów ekologicznych (Dz. U. L. 189 z 20.07.2007 r., z późn. zm.).

- kontrola prowadzona przez jednostki certyfikujące obejmuje wszystkie gospodarstwa w okresie konwersji lub po okresie konwersji.

 

Wymogi dodatkowe dla:

Pakietu 4. Uprawy sadownicze + jagodowe (w okresie konwersji i po konwersji): 

- obowiązek prowadzenia produkcji, płatność przysługuje wyłącznie do powierzchni, na której są uprawiane gatunki drzew owocowych w okresie owocowania i/lub krzewów owocujących określone na poziomie rozporządzenia,

- obowiązek corocznego wykonywania na plantacji zabiegów uprawowych i pielęgnacyjnych;

- ustala się minimalną obsadę dla poszczególnych gatunków roślin;

- obowiązek utrzymania plantacji upraw drzew owocowych przez 5 lat po zakończeniu zobowiązania;

- obowiązek ogrodzenia prowadzonych upraw drzew i krzewów owocowych w okresie owocowania na obszarach zagrożonych żerowaniem zwierzyny leśnej (obowiązek wprowadzony w wyniku zaleceń poaudytowych KE).

Pakietu 5. Uprawy paszowe (w okresie konwersji i po konwersji): 

- posiadanie zwierząt utrzymywanych ekologicznie w ilości min. 0,5 DJP/ha całkowitej powierzchni paszowej (za powierzchnię paszową uważa się powierzchnię TUZ i powierzchnię upraw przeznaczonych na pasze na gruntach ornych);

- produkcja roślinna jest zbilansowana z produkcją zwierzęcą.

 

Degresywność :

Płatność ekologiczna dla Pakietu 1. Uprawy rolnicze oraz
dla Pakietu 2. Uprawy warzywne, jest przyznawana w wysokości:

- 100% stawki podstawowej – za powierzchnię od 1 ha do 10 ha;

- 50% stawki podstawowej – za powierzchnię od 10,01 do 20 ha

Płatność ekologiczna dla Pakietu 3. Uprawy zielarskie, Pakietu 4. Uprawy sadownicze + jagodowe oraz Pakietu 5. Uprawy paszowe jest przyznawana w wysokości:

- 100% stawki podstawowej – za powierzchnię od 1 ha do 10 ha;.

 

st. dor. Monika Górzna, WODR ZD Złotów, foto: Krzysztof Sobotka

Ostatnio zmieniany 01 sierpnia 2014

Prezes Głównego Urzędu Statystycznego w obwieszczeniu z dnia 18 lipca 2014 r. ogłosił średnią krajową cenę skupu pszenicy w I półroczu 2014 r. Wskaźnik średniej krajowej ceny skupu pszenicy służy do ustalenia wysokości czynszu dzierżawnego za nieruchomości rolne dzierżawione od Skarbu Państwa.

Średnia krajowa cena skupu pszenicy w I półroczu 2014 r. wynosiła 76,13 zł za 1 dt i była wyższa o 4,91 zł od średniej krajowej ceny skupu pszenicy z analogicznego okresu 2013 r., która wynosiła 71,22 zł za 1 dt. Dzierżawcy nieruchomości rolnych mogą zapłacić nieznacznie wyższy czynsz niż w 2013 r.

Poniższy wykres obrazuje poziom średnich krajowych cen na przestrzeni ostatnich pięciu lat.

srednie-krajowe-ceny-skupu-pszenicy


Opracowanie własne na podstawie danych GUS.

Teresa Stefańczyk
Dział Ekonomiki

BHP podczas prac polowych w okresie żniw.

Brak wyobraźni, rutyna, pośpiech, nieostrożność, zmęczenie oraz nieodpowiedni sprzęt to tylko niektóre z czynników mogących doprowadzić do tragedii.

W rolnictwie najczęstszymi wypadkami są te z udziałem maszyn rolniczych (potrącenia przez traktory, kombajny, ucięcia palców, dłoni, rąk) oraz spowodowane przez zwierzęta gospodarskie (np. ataki zwierząt). Największą liczbę tego typu zdarzeń odnotowuje się w okresie żniw.

Przyczyną takiego stanu rzeczy jest przede wszystkim brak odpowiedzialności operatorów maszyn, wadliwy sprzęt, ale także wykorzystywanie maszyn w innym celu niż ich przeznaczenie  oraz alkohol.

Rolnicy powinni korzystać tylko i wyłącznie ze sprzętu w pełni sprawnego, w dobrym stanie technicznym a wszystkie elementy ruchome (zwłaszcza wały przegubowo-teleskopowe) powinny być zabezpieczone osłonami.

Przed rozpoczęciem pracy należy upewnić się czy znamy zagadnienia BHP oraz czy posiadamy wystarczającą wiedzę dotyczącą obsługiwanej maszyny, w przeciwnym razie najczęściej dochodzi do wypadku, w którym poszkodowane są osoby lub uszkodzeniu ulega (co nie jest żadną tajemnicą) bardzo drogi sprzęt rolniczy. Im wyższa technika, tym oczywiście więcej zabezpieczeń, które chronią nasze zdrowie i życie. Zdrowego rozsądku natomiast nigdy nie zastąpią i o tym musimy pamiętać.

Podczas prac polowych, szczególnie w okresie żniw, w którym to rolnicy pracują po kilkanaście godzin na dobę, gdzie każda para rąk jest na wagę złota pamiętajmy o bezpieczeństwie najmłodszych, bo to właśnie najmłodsi są szczególnie narażeni na różnego rodzaju niebezpieczeństwa. Dzieci najczęściej nie umieją przewidzieć zagrożenia i nie potrafią odpowiednio na nie zareagować. Korzystając z pomocy dzieci, żeby zapobiec tragedii musimy myśleć zarówno za siebie jak i za nie.

Zwracajmy również uwagę na ubiór, w którym wykonywane są prace. Strój powinien przylegać do ciała. Nie może mieć luźnych elementów, tak aby nie doszło do pochwycenia materiału przez wirujące lub obracające się części maszyny. Ważnym elementem są też buty. Najlepiej jakby były wiązane i posiadały podeszwę chroniącą przed poślizgnięciem.

Pamiętajmy, że przyczyn wypadków jest wiele, natomiast finał zawsze ten sam.

(trwałe kalectwo, długa rehabilitacja lub śmierć).

Łukasz Kowalski

ZD Wągrowiec

Brak wyobraźni, rutyna, pośpiech, nieostrożność, zmęczenie oraz nieodpowiedni sprzęt to tylko niektóre z czynników mogących doprowadzić do tragedii.

W rolnictwie najczęstszymi wypadkami są te z udziałem maszyn rolniczych (potrącenia przez traktory, kombajny, ucięcia palców, dłoni, rąk) oraz spowodowane przez zwierzęta gospodarskie (np. ataki zwierząt). Największą liczbę tego typu zdarzeń odnotowuje się w okresie żniw.

Przyczyną takiego stanu rzeczy jest przede wszystkim brak odpowiedzialności operatorów maszyn, wadliwy sprzęt, ale także wykorzystywanie maszyn w innym celu niż ich przeznaczenie  oraz alkohol.

Rolnicy powinni korzystać tylko i wyłącznie ze sprzętu w pełni sprawnego, w dobrym stanie technicznym a wszystkie elementy ruchome (zwłaszcza wały przegubowo-teleskopowe) powinny być zabezpieczone osłonami.

Przed rozpoczęciem pracy należy upewnić się czy znamy zagadnienia BHP oraz czy posiadamy wystarczającą wiedzę dotyczącą obsługiwanej maszyny, w przeciwnym razie najczęściej dochodzi do wypadku, w którym poszkodowane są osoby lub uszkodzeniu ulega (co nie jest żadną tajemnicą) bardzo drogi sprzęt rolniczy. Im wyższa technika, tym oczywiście więcej zabezpieczeń, które chronią nasze zdrowie i życie. Zdrowego rozsądku natomiast nigdy nie zastąpią i o tym musimy pamiętać.

Podczas prac polowych, szczególnie w okresie żniw, w którym to rolnicy pracują po kilkanaście godzin na dobę, gdzie każda para rąk jest na wagę złota pamiętajmy o bezpieczeństwie najmłodszych, bo to właśnie najmłodsi są szczególnie narażeni na różnego rodzaju niebezpieczeństwa. Dzieci najczęściej nie umieją przewidzieć zagrożenia i nie potrafią odpowiednio na nie zareagować. Korzystając z pomocy dzieci, żeby zapobiec tragedii musimy myśleć zarówno za siebie jak i za nie.

Zwracajmy również uwagę na ubiór, w którym wykonywane są prace. Strój powinien przylegać do ciała. Nie może mieć luźnych elementów, tak aby nie doszło do pochwycenia materiału przez wirujące lub obracające się części maszyny. Ważnym elementem są też buty. Najlepiej jakby były wiązane i posiadały podeszwę chroniącą przed poślizgnięciem.

Pamiętajmy, że przyczyn wypadków jest wiele, natomiast finał zawsze ten sam.

(trwałe kalectwo, długa rehabilitacja lub śmierć).

Łukasz Kowalski

ZD Wągrowiec

Krzyże i kapliczki na obszarach wiejskich

- świadkowie historii, wiary i dziedzictwa kulturowego.

          Kapliczki i krzyże wzniesione przy naszych drogach są nieodłącznym elementem krajobrazu polskiego. Są trwałą i czytelną cząstkę krajobrazu kulturowego wsi. Spotkać można je wszędzie, we wsiach i na ich skrajach, w ciszy leśnych duktów, wśród falujących zbóż, wśród kwiatów na łąkach, a także w przydomowych ogródkach. Jedne są skromne, inne kolorowe i rozbudowane.  Wykonane są różną techniką, jedne są rzeźbione w drewnie i kamieniu, inne malowane na drewnie, przybite do drzewa lub zbudowane z polnego kamienia, usadowione w małych drewnianych albo murowanych domkach. Stoją w niszach na drewnianych palach lub murowanych cokołach. Mówi się o nich,  że stanowią formę małej architektury sakralnej.

Kapliczka przy Lesie dąbskim.

          Religijność związana z krzyżami i kapliczkami ma cechy obrzędowości ludowej. Niektórzy etnografowie interpretują znaczenie przydrożnych krzyży jako pozostałość wiary w demony czyhające na człowieka na skrzyżowaniach i rozstajach dróg. Pierwsze krzyże i figury stawiano na ziemiach Polan u zarania naszej państwowości w miejscu ścinanych  ,,świętych dębów” i obalanych posągów wszelkich bóstw takich jak: Perun, Kupała, Trzygłów, Łada, Lel i Plel. Było zatem wiele miejsc, na których po chrzcie Polski (966 r.) stawiano krzyże z polecenia króla i książąt, aby rozpraszały ciemności pogaństwa na ziemiach pomiędzy Odrą, Wartą i Bugiem. To krzyż  jako  święty  symbol miał odstraszać złe duchy i zatrzymywać ich moc, ale także stał się symbolem patriotyzmu. To Adam Mickiewicz wyznał: ,,Tylko pod tym krzyżem, tylko pod tym znakiem, Polska jest Polską, a Polak Polakiem”.

Kapliczka wśród pól w miejscowości Augustynów - Bród.

          Krzyże, kapliczki i figury wolnostojące są miejscem zaspokojenia indywidualnej lub wspólnej potrzeby modlitwy w różnych intencjach. Przechodzący koło kapliczki udający się do pracy w polu lub w podróż ludzie chwalili Boga, żegnając się lub wznosząc ciche prośby o pomyślność zamierzeń i podziękowanie za opiekę. Dawały nadzieję i utwierdzały w wierze. Często były hołdem dziękczynnym za łaski, za cudowne wyzdrowienie, za pomyślność, szczęśliwy powrót z wojny, tułaczki czy zesłania, za uchronienie od kataklizmów - ognia, powodzi, wojny czy też pomoru. Bywało, że były spełnieniem pokuty za popełnione grzechy. W tych wsiach, gdzie nie było kościołów, właśnie przydrożna kapliczka, bądź krzyż był miejscem, gdzie lokalna społeczność zbierała się przy okazji różnych świąt religijnych lub ważnych wydarzeń w tej społeczności. To od krzyża lub kapliczki rozpoczynał się korowód z wieńcami dożynkowymi, a w Wielką Sobotę przy nich święcono pokarmy.  Mówi się, że są one ,,rozsianą w krajobrazie modlitwą ludu polskiego”.

Kapliczka na rozdrożu dróg w Crhuścinie.

          Czy w obecnych czasach przydrożne kapliczki i krzyże mają to samo znaczenie, jakie miały dla naszych dziadków? W miesiącu maju, w godzinach popołudniowych lub wieczornych, po zakończeniu prac polowych spotykała się miejscowa ludność , dorośli, dzieci i młodzież, aby wspólnie śpiewać Litanię Loretańską i pieśni nabożne. Śpiew rozlegał się od kapliczki do kapliczki, jako powszechnie kultywowany zwyczaj ludowy, który można uznać za folklorystyczny. Wiele się zmieniło. Nie często można już usłyszeć pieśni i modlitwy związane z nabożeństwem ,,majowym”. Przydrożne kapliczki i krzyże w zdecydowanej większości przypadków, są jednak pod opieką lokalnej społeczności. Przez cały rok utrzymywany jest wokół nich porządek, są odnawiane, odmalowywane, dekorowane flagami i wstęgami, ozdabiane kwiatami. Jest to dowód świadczący o lokalnej potrzebie trwania kapliczek. Stanowią bardziej świadectwo przeszłości niż potrzebę teraźniejszości. Są cząstką naszej historii, pamiętają o czasach trudnych, ale i również o tych radosnych.

 

Anna Stanisławska

– specjalista ds. dziedzictwa kulturowego wsi, WODR w Poznaniu

Ostatnio zmieniany 09 września 2014