Informacja nt. możliwości wsparcia grup i organizacji producentów z różnych działań PROW 2014-2020
Przygotowane przez Andrzej MachowiczTymczasem został zatwierdzony PROW 2014-2020. Stosowne rozporządzenia są w trakcie opracowywania przez Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Nadal będzie wsparcie dla grup i organizacji producentów bezpośrednio oraz pośrednio. Pomimo braku rozporządzeń, które będą podlegały opinii społecznej, warto poznać ogólne ramy różnych form wsparcia grup i organizacji producentów.
- WSPARCIE BEZPOŚREDNIE
- Tworzenie grup i organizacji producentów (art. 27); poddziałanie: Tworzenie grup i organizacji producentów w sektorze rolnym i leśnym.
-
wsparcie stanowi procentowy ryczałt od wartości przychodów netto grupy lub organizacji producentów ze sprzedaży produktów lub grupy produktów, wytworzonych w gospodarstwach rolnych jej członków, w poszczególnych latach i sprzedanych odbiorcom niebędącym członkami grupy lub organizacji; pomoc przyznawana jest w okresie pierwszych 5 lat funkcjonowania grupy/organizacji od dnia rejestracji/uznania i wynosi:
- w pierwszym roku – 10%,
- w drugim roku – 8%,
- w trzecim roku – 6%,
- w czwartym roku – 5%,
- w piątym roku – 4%, lecz nie więcej niż 100 tys. euro w każdym roku pięcioletniego okresu pomocy,
- akty powiązane:
- Ustawa z dnia 15 września 2000 r. o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw (Dz. U. Nr 88, poz. 983, z późn. zm.),
- Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1308/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiające wspólną organizację rynków produktów rolnych oraz uchylające rozporządzenia Rady (EWG) nr 922/72, (EWG) nr 234/79, (WE) nr 1037/2001 i (WE) nr 1234/2007 (Dz. Urz. UE L 347 z 20.12.2013 r., str. 671),
- Ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o organizacji rynku mleka i przetworów mlecznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 50 oraz 1272).
-
beneficjenci:
- nowe grupy producentów rolnych, które powstaną od dnia 1 stycznia 2014 r., działające jako przedsiębiorcy, składające się z osób fizycznych i które spełnią dodatkowe warunki kwalifikowalności.
- nowe organizacje producentów, które powstaną od dnia 1 stycznia 2014 r., działające jako przedsiębiorcy, składające się z osób fizycznych lub prawnych i które spełnią dodatkowe warunki kwalifikowalności.
Powyżej wymienione podmioty powinny wykonywać swoją działalność jako mikro-, małe lub średnie przedsiębiorstwo.
- warunki kwalifikowalności:
- grupa lub organizacja producentów została uznana na poziomie kraju na podstawie biznesplanu;
- łączy producentów jednego produktu lub grupy produktów, którzy nie byli członkami grupy producentów/wstępnie uznanej grupy producentów/organizacji, utworzonej ze względu na ten sam produkt lub grupę produktów, której przyznano pomoc na rozpoczęcie działalności ze środków Unii Europejskiej po dniu 1 maja 2004 r.;
- przedłoży biznesplan i zadeklaruje jego realizację w celu osiągnięcia jego założeń w trakcie trwania 5-letniego okresu wsparcia.
Wsparcia nie przewiduje się na tworzenie grup i organizacji producentów w kategorii produktu: drób żywy (bez względu na wiek), mięso lub jadalne podroby drobiowe: świeże, chłodzone, mrożone.
-
przewiduje się preferencje w przyznawaniu pomocy dla grup i organizacji producentów, spełniających następujące warunki:
- zorganizowanych w formie spółdzielni,
-
zrzeszających producentów w następujących kategoriach:
- produkty wysokiej jakości objęte art. 16 rozporządzenia EFRROW, w szczególności rolnictwa ekologicznego;
- świnie żywe, prosięta, warchlaki, mięso wieprzowe: świeże, chłodzone, mrożone;
- bydło żywe: zwierzęta rzeźne lub hodowlane, mięso wołowe: świeże, chłodzone, mrożone;
- owce lub kozy żywe, zwierzęta rzeźne lub hodowlane, wełna owcza lub kozia strzyżona potna, mięso owcze lub kozie: świeże, chłodzone, mrożone, skóry owcze lub kozie surowe (suszone);
- miód naturalny lub jego produkty pszczele;
- rośliny w plonie głównym, całe lub rozdrobnione, uprawiane z przeznaczeniem na cele energetyczne lub do wykorzystania technicznego;
- szyszki chmielowe;
- zrzeszających jak największą liczbę członków w danej kategorii.
- zrzeszających producentów, w gospodarstwach których produkcja objęta została dobrowolnym ubezpieczeniem.
- Przetwórstwo i marketing produktów rolnych, poddziałanie: Wsparcie inwestycji w przetwarzanie produktów rolnych, obrót nimi lub ich rozwój.
- pomoc jest udzielana na materialne i niematerialne inwestycje dotyczące przetwarzania i wprowadzania do obrotu na poziomie handlu hurtowego produktów rolnych (tj. produktów wymienionych w Załączniku nr 1 do Traktatu o funkcjonowaniu UE z wyłączeniem produktów rybnych), przy czym produkt będący wynikiem przetwarzania powinien być również produktem rolnym,
-
beneficjenci: osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, która:
- posiada zarejestrowaną działalność w zakresie przetwórstwa lub wprowadzania do obrotu produktów rolnych,
- działa jako przedsiębiorca wykonujący działalność jako mikro, małe lub średnie przedsiębiorstwo,
- koszty kwalifikowane:
- koszty budowy, modernizacji lub przebudowy budynków produkcyjnych lub magazynowych i budowli stanowiących infrastrukturę zakładów przetwórstwa, niezbędną do wdrożenia inwestycji w zakresie zakupu maszyn i urządzeń lub infrastruktury służącej ochronie środowiska,
-
koszty zakupu (wraz z instalacją) lub leasingu zakończonego przeniesieniem prawa własności:
- maszyn lub urządzeń do przetwarzania, magazynowania lub przygotowania produktów do sprzedaży,
- aparatury pomiarowej, kontrolnej oraz sprzętu do sterowania procesem produkcji lub magazynowania,
- urządzeń służących poprawie ochrony środowiska,
- koszty zakupu oprogramowania służącego zarządzaniu przedsiębiorstwem oraz sterowaniu procesem produkcji i magazynowania,
- koszty wdrożenia procedury certyfikowanych systemów zarządzania jakością,
- opłaty za patenty i licencje,
- koszty ogólne tj.: przygotowania dokumentacji technicznej projektu, przygotowania biznesplanu, nadzoru urbanistycznego, architektonicznego, budowlanego lub konserwatorskiego.
Leasing zwrotny, dodatkowe koszty związane z umową leasingu, takie jak np. marża finansującego i ubezpieczenie oraz podatek VAT nie są kosztami kwalifikowalnymi.
- kryteria wyboru:
- grup lub organizacji producentów oraz związków grup lub zrzeszeń organizacji producentów,
- spółdzielni,
- młodych rolników, tj. rolników poniżej 40. roku życia, podlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników z mocy ustawy w pełnym zakresie – dotyczy podmiotów składających wnioski w naborze tematycznym, dotyczącym wsparcia rozpoczynania działalności gospodarczej w zakresie przetwórstwa produktów rolnych,
- wnioskodawców zaopatrujących się w surowce do produkcji na podstawie długoterminowych umów, zawartych bezpośrednio z producentami rolnymi, na poziomie przekraczającym 50% całkowitej ilości nabywanych produktów rolnych,
- innowacyjności, ochrony środowiska, przeciwdziałania zmianom klimatu,
- wnioskodawców uczestniczących we wspólnotowych lub krajowych systemach jakości lub przetwarzających produkty rolne pochodzące bezpośrednio od producentów ekologicznych,
- realizacji inwestycji w gminach należących do powiatów o najwyższym poziomie bezrobocia w kraju,
- wybranych sektorów przetwarzania i wprowadzania do obrotu produktów rolnych.
- poziom pomocy wynosi 50% kosztów inwestycji kwalifikującej się do wsparcia,
- maksymalna wysokość pomocy w ramach poddziałania przyznana w okresie realizacji Programu jednemu beneficjentowi wynosi 3 000 000 zł, a w przypadków związków grup producentów rolnych lub zrzeszeń organizacji producentów, wynosi 15 000 000 zł; minimalna wysokość pomocy przyznana na realizację jednej operacji wynosi 100 000 zł.
- Rozwój przedsiębiorczości - rozwój usług rolniczych; poddziałanie: Wsparcie inwestycji w tworzenie i rozwój działalności pozarolniczej
- wsparcie dotyczy inwestycji dotyczących działalności polegającej na świadczeniu usług rolniczych,
- beneficjenci: osoba fizyczna, osoba prawna, jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, prowadząca działalność gospodarczą w zakresie usług rolniczych jako mikro- lub małe przedsiębiorstwo przez co najmniej dwa lata przed złożeniem wniosku o przyznanie pomocy,
- koszty kwalifikowalne obejmują koszty zakupu (wraz z instalacją) lub leasingu zakończonego przeniesieniem prawa własności nowych maszyn, urządzeń lub sprzętu komputerowego, do wartości rynkowej majątku; koszt zakupu ciągnika rolniczego może być kosztem kwalifikowanym w części nie przekraczającej 50% pozostałych kosztów kwalifikowanych; leasing zwrotny, dodatkowe koszty związane z umową leasingu, takie jak np. marża finansującego i ubezpieczenie oraz podatek VAT nie są kosztami kwalifikowalnymi,
-
pomoc może być przyznana, jeśli spełnione są następujące warunki:
- wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług rolniczych jako mikro- lub małe przedsiębiorstwo przez co najmniej dwa lata przed złożeniem wniosku o przyznanie pomocy;
- wnioskodawca przedłoży biznesplan dotyczący rozwoju działalności gospodarczej, zakładający prowadzenie rentownej działalności w zakresie usług dla rolnictwa;
- wnioskodawca deklaruje obowiązek dokumentowania świadczenia usług rolniczych, co związane jest z zabezpieczeniem przed ryzykiem tworzenia sztucznych warunków w celu uzyskania wsparcia, tj. zakupu maszyn rolniczych, które przede wszystkim będą używane we własnym gospodarstwie rolnika, a nie w celu prowadzenia działalności gospodarczej zapewniającej dochód.
- kryteria oceny będą ukierunkowywać wsparcie na operacje, które w najwyższym stopniu przyczyniać się będą do poprawy dostępności oferty nowoczesnych usług rolniczych dla małych gospodarstw, przyczyniać się będą do realizacji priorytetów horyzontalnych UE,
- zastosowane zostaną preferencje dla operacji, które spełnią następujące kryteria:
-
przyczynianie się do realizacji priorytetów Unii Europejskiej
- innowacyjności poprzez uruchomienie nowych usług lub zmianę technologii oferowanych usług, z wykorzystaniem, nowych maszyn i urządzeń, które dotychczas nie były stosowane u danego usługodawcy;
- przeciwdziałania zmianom klimatu poprzez wykonywanie usług za pomocą technologii, maszyn, urządzeń i sprzętu ograniczających niekorzystne oddziaływanie na środowisko naturalne, natomiast w organizacji wykonywania usług zastosowane będą rozwiązania służące oszczędności zasobów, energii, wody, w sposób niskoemisyjny).
- podmioty, które nie korzystały ze wsparcia w ramach PROW 2007-2013 w ramach działań: „Różnicowanie w kierunku działalności nierolniczej” lub „Tworzenie i rozwój mikroprzedsiębiorstw” objętych PROW 2007-2013,
- realizacja inwestycji w powiatach o wysokim rozdrobnieniu agrarnym.
- Współpraca (art. 35); poddziałanie: Wsparcie tworzenia i działania grup operacyjnych EPI na rzecz wydajnego i zrównoważonego rolnictwa.
- wsparcie dotyczy tworzenia i funkcjonowania grup operacyjnych na rzecz innowacji (EPI) oraz realizacji przez te grupy projektów, które prowadzą do opracowania nowych rozwiązań w zakresie nowych produktów, praktyk, procesów, technologii, metod organizacji i marketingu w sektorach: rolnym, spożywczym i leśnym,
- Grupy operacyjne na rzecz innowacji utworzone przez co najmniej dwa różne podmioty należące do różnych kategorii wymienionych w pkt. A.
-
beneficjenci:
-
A. Kategorie podmiotów:
- rolnicy lub grupy rolników;
- posiadacze lasów;
- naukowcy; instytuty lub jednostki naukowe; uczelnie (w rozumieniu ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym (Dz. U. Nr 164 poz. 1365, z późn. zm.)),
- przedsiębiorcy sektora rolnego lub spożywczego (w tym usług gastronomicznych);
- przedsiębiorcy sektorów działających na rzecz sektora rolnego i spożywczego (np. producenci nawozów, pasz, środków ochrony roślin, maszyn i urządzeń do produkcji);
-
A. Kategorie podmiotów:
Grupa operacyjna nie może ograniczać się wyłącznie do rolników i właścicieli lasów będących rolnikami.
-
B. Członkami grupy operacyjnej mogą być także:
- podmioty doradcze;
- konsumenci i ich organizacje;
- jednostki samorządu terytorialnego;
- organizacje branżowe i międzybranżowe działające w obszarze łańcucha żywnościowego.
Rolą członków grupy operacyjnej, wymienionej w punkcie B, będzie inicjowanie, animowanie, popularyzacja operacji itd.
-
koszty kwalifikowalne obejmują:
-
koszty ogólne operacji, w tym koszty:
- aktywizacji potencjalnych partnerów grupy operacyjnej na rzecz innowacji w celu osiągnięcia wykonalności projektu (działania informacyjne, pozyskiwanie partnerów projektu),
- funkcjonowania grupy operacyjnej,
- opracowania planu operacyjnego grupy, planu biznesowego operacji, analiz wykonalności i innych dokumentów - związanych z przygotowaniem operacji,
- upowszechnienia wyników realizacji operacji,
- koszty badań stosowanych i prac rozwojowych - związanych bezpośrednio z przedmiotem operacji,
- koszty bezpośrednie (inwestycyjne) operacji związane z realizacją planu biznesowego opartego na planie operacyjnym grupy operacyjnej EPI, w tym testowania.
-
koszty ogólne operacji, w tym koszty:
-
poziom pomocy:
- wynosi 100% kwoty wydatków kwalifikowalnych w przypadku kosztów ogólnych, związanych z kosztami bieżącymi funkcjonowania grupy operacyjnej, studiów wykonalności, przygotowania planu operacyjnego grupy, animacji, promocji rezultatów operacji, przygotowania planu biznesowego operacji,
- wsparcie operacji związanych z tworzeniem i funkcjonowaniem grup operacyjnych EPI oraz realizacji operacji przez grupę operacyjną EPI udzielane jest w okresie maksymalnie 3 lat; w szczególnie uzasadnionych przypadkach (wynikających z uzasadnionego okresu realizacji operacji) okres wsparcia funkcjonowania grupy operacyjnej EPI może ulec wydłużeniu,
- całkowita maksymalna wartość wsparcia związana z kosztami bezpośrednimi operacji i kosztami badań prowadzonych przez grupę operacyjną EPI wynosi 10 000 000 zł.
- WSPARCIE POŚREDNIE
Grupy i organizacje, w ramach realizacji celów statutowych, mogą pośrednio wspierać swoich członków w ramach pozyskiwania środków z poddziałania: Wsparcie na przystępowanie do systemów jakości. Po osiągnięciu certyfikatu jakości przez członków grupa lub organizacja może prowadzić działania informacyjne i promocyjne, które przyczyniają do zwiększenia sprzedaży, a tym samym do poprawy konkurencyjności gospodarstw członków. W ramach poddziałania Wsparcie inwestycji w gospodarstwach rolnych członkowie mogą realizować wspólne inwestycje kumulując kwoty dotacji przysługujących im indywidualnie.
- Systemy jakości produktów rolnych i środków spożywczych (art. 16); poddziałanie: Wsparcie na przystępowanie do systemów jakości.
- przystępowanie do uczestnictwa w systemie jakości wiąże się z ponoszeniem dodatkowych kosztów, wynikających z potrzeby wprowadzenia niezbędnych zmian w gospodarstwie oraz poddaniu go niezbędnym kontrolom, zgodnie z określonymi standardami systemu; wsparcie ma charakter motywacyjny i ma na celu ułatwienie prowadzenia produkcji w nowych warunkach, wymaganych przez określony system jakości; wsparcie ma na celu także umożliwienie pokrycia dodatkowych kosztów produkcji do momentu, kiedy będą one odzwierciedlone w wyższych cenach produktów na rynku,
- koszty kwalifikowane - poniesione przy przystępowaniu do systemu jakości i roczną składkę za udział w tym systemie; do kosztów kwalifikowalnych zaliczane są wydatki dotyczące kontroli zgodności z wymaganiami systemu,
- pomoc przyznawana jest wnioskodawcy, który wytwarza produkty rolne lub środki spożywcze przeznaczone do spożycia przez ludzi w ramach systemu jakości, w tym rolnictwa ekologicznego,
- wsparcie przez okres 3 lat, w wysokości do 2000 euro rocznie,
- beneficjent: rolnik aktywny zawodowo (może być członek grupy lub organizacji).
- Wsparcie na przeprowadzenie działań informacyjnych i promocyjnych; poddziałanie: Wsparcie działań informacyjnych i promocyjnych realizowanych przez grupy producentów na rynku wewnętrznym.
- rozpoznawalność produktów objętych systemami jakości wymaga nakładów na promocję i informację o tych produktach, dlatego też konieczne jest wsparcie pozwalające na dotarcie do ich odbiorców. W Polsce nadal obserwuje się niski poziom wiedzy na temat istnienia unijnych i krajowych systemów jakości, w ramach których wytwarzane są wysokojakościowe produkty. W rezultacie utrzymuje się niski popyt na te produkty. Działania informacyjne i promocyjne skierowane są do konsumentów, w szczególności w celu zapoznania ich z tymi produktami oraz zwrócenia uwagi na ich specyficzne cechy. Dotarcie do konsumenta ma na celu zwiększenie wiedzy w zakresie wysokojakościowej produkcji a tym samym wzrost popytu na te produkty. Powinno to z jednej strony zapewnić zbyt tych produktów, a z drugiej strony stanowić zachętę do zwiększania skali ich produkcji czy do jej rozpoczęcia. Zwiększony popyt na ten rodzaj produkcji może pozytywnie wpływać na aktywizację mieszkańców terenów wiejskich oraz na wzrost zatrudnienia na tych terenach,
- beneficjent: podmiot utworzony przez co najmniej dwóch producentów, wytwarzających produkty rolne lub środki spożywcze w ramach systemów jakości, zwany dalej „zespołem promocyjnym”,
- koszty kwalifikowane - koszty poniesione w celu przeprowadzenia działań promocyjnych; rodzaje kosztów określone zostaną w przepisach krajowych,
- pomoc może być przyznana zespołowi promocyjnemu , którego członkowie uczestniczą w wytwarzaniu produktu rolnego lub środka spożywczego przeznaczonego do spożycia przez ludzi wytwarzanego w ramach systemów jakości, o których mowa w art. 16 ust. 1 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 1305/2013,
- stawka wsparcia – do 70% kosztów kwalifikowanych.
- Modernizacja gospodarstw rolnych; poddziałanie: Wsparcie inwestycji w gospodarstwach rolnych – preferowane jest zbiorowe realizowanie inwestycji przez rolników (zależnie od zapisów w rozporządzeniu, odnośnie wspólnych inwestycji, beneficjentem pomocy mogłaby być też grupa lub organizacja producentów).
Wydajność mleczna krów zmniejsza się systematycznie w miarę oddalania od początku laktacji. Przed porodem wymagany jest okres zasuszenia, w którym następuje zaprzestanie produkcji mleka. Zasuszanie to przygotowanie organizmu do wzmożonego wysiłku, jakim jest poród i laktacja. Fizjologicznie okres laktacji rozpoczyna się w dniu porodu, ale przygotowania krowy do laktacji i jej przyszła kondycja zaczyna się już od momentu zasuszania. To powinno podkreślić rangę ważności tego okresu w całym życiu produkcyjnym matek. Okres ten zbiega się w czasie z rozwojem błon płodowych , najwyższymi przyrostami masy ciała płodu, regeneracją błony śluzowej żwacza i tkanki gruczołowej wymienia oraz przygotowaniem siary dla przychodzącego na świat cielaka. Podczas zasuszania powinno się więcej czasu poświęcić zarówno na żywienie, jak i profilaktykę, dotyczącą w szczególności stanów zapalnych gruczołu mlekowego. Co do sposobu zasuszania zdania są podzielone.
Część praktyków sugeruje, aby zasuszać krowy metodą doju przerywanego, stopniowo przechodząc z doju dwukrotnego, na jednokrotny w ciągu doby. Jednak jest to działanie pracochłonne i zamiast korzyści przynosi tylko problemy zdrowotne. W większości gospodarstw wypracowany jest jednostopniowy; szybki, mało pracochłonny sposób zasuszania. Po ostatnim doju kanał strzykowy zamyka się specjalnym czopem. Tutaj niezwykle ważne jest aby przestrzegać podstawowych zasad higieny. W ten sposób można bardzo dobrze, bez żadnych problemów i ryzyka zapaleń czy obrzęków wymienia zasuszyć krowy. Ze względu na wyjątkowość fazy zasuszenia w cyklu produkcyjnym ważnym jest wydzielenie grupy krów zasuszonych. Idealną jest sytuacja, gdy zasuszenie krowy doprowadzone zostało do poziomu kondycji, w jakiej powinna się znajdować w trakcie porodu. Krowy nie powinny tracić, ale również poprawiać kondycji w trakcie zasuszenia, co pozwala uzyskać optymalną produkcję po wycieleniu. Kondycja w systemie CBS w momencie wejścia w okres zasuszenia powinna wynosić około 3-3,5 punktu. Niestety, często nie wydziela się grupy krów w zasuszeniu co prowadzi przeważnie do przekondycjonowania ( otłuszczone) zwierząt i nieprzygotowania do laktacji. Sytuację pogarsza fakt, że krów zatuczonych nie można w tym okresie odchudzać.
Nie pozwala na to układ hormonalny, a całkowite pozbawienie krowy paszy , tak aby schudła, doprowadzi do gwałtownego uruchomienia rezerw energetycznych, prowadzących do ketozy i tłuszczowego zwyrodnienia wątroby. Zbyt słaba kondycja krów, 2,25 w skali CBS w tym okresie prowadzi do problemów związanych z poprawą kondycji w kolejnej laktacji, obniżeniem wydajności, utrudnionym wejściem w kolejny cykl rujowy co kończy się zwykle brakowaniem ze stada.
Należy pamiętać, że okres zasuszenia nie jest czasem odbudowy kondycji, bo to powinno mieć miejsce w ostatnich 100 dniach laktacji. Przyrost masy ciała krowy w całym okresie zasuszenia, 600-800g/dobę (40-50kg) powinien wynikać wyłącznie z rozwoju błon płodowych, płodu i gruczołu mlecznego, a nie z odkładania rezerw tłuszczowych ciała.
Wiele badań wskazuje, że okres zasuszenia jest wyjątkowo trudnym, gdzie oprócz kondycji zwierząt oraz warunków utrzymania pierwszoplanowe znaczenie w tym czasie ma żywienie. Błędy w żywieniu przed porodem to : niższa wydajność krów od spodziewanej, choroby metaboliczne, trudności przy powtórnym zacielaniu, niska odporności krów, zatrzymanie łożyska, mastitis oraz stany zapalne błony śluzowej macicy, słaba kondycja i wątpliwa odporność nowonarodzonych cieląt. Dlatego poszukuje się optymalnych sposobów żywienia w zasuszeniu, które zapewnią krowom dobry start w wytężony okres produkcji mleka. Obecnie w stadach krów mlecznych w okresie zasuszenia stosuje się najczęściej dwa modele żywienia. Pierwszy zakłada niską koncentrację energii w dawce przez pierwsze tygodnie zasuszenia z zastosowaniem jednego kilograma paszy treściwej jako nośnika dodatków mineralno-witaminowych, a następnie jej wzrost w okresie przejściowym, od trzeciego tygodnia przed porodem. Drugi model zakłada stosowanie przez cały okres zasuszenia jednego TMR-u.
Ostatnio jednak zdecydowanie więcej zwolenników zdobył drugi model żywienia. Ponieważ żywimy przeżuwacza, w głównej mierze bakterie żwacza, które muszą mieć przez cały czas tę samą pożywkę. To przemawia za tym, że krowa przez cały okres laktacji powinna dostawać paszę treściwą. Niektórzy hodowcy niesłusznie obawiają się, że podawanie pasz treściwych przez ten cały okres spowoduje zatuczenie się krowy. Zwierzęta te zazwyczaj zatuczają się wcześniej, na końcu laktacji, gdy dają mniej mleka. Takie krowy należy niezwłocznie zasuszyć . Natomiast krowa, która na końcu laktacji daje dużo mleka na pewno się nie zatuczy. Dla krów zasuszonych bardzo dobrze sprawdza się jedna dawka TMR-u tzw. rozcieńczonego, złożonego z tych samych komponentów co w laktacji. Bierze się 1/3 pasz objętościowych z okresu laktacji, dodaje się 3-4 kg słomy, 3,5 kg paszy treściwej z dodatkami mineralno-witaminowymi na okres zasuszania. Najczęściej bazę pasz stanowią; kiszonka z traw, kiszonka z kukurydzy i wysłodki.
Dzięki tym samym paszom co w laktacji, żwacz zaopatrywany jest w taką samą pożywkę, co przekłada się na stabilną ilość mikroflory i odpowiednią wielkością brodawek tego największego przedżołądka. Przez to po porodzie, kiedy rośnie zapotrzebowanie organizmu na składniki pokarmowe, pasze są o wiele lepiej wykorzystywane niż przy dzieleniu żywienia na dwa okresy. Brak w dawce paszy treściwej powoduje obumieranie flory żwacza, a dostarczenie jej krótko przed porodem przyczynia się do tego że nie radzą sobie na początku laktacji, kiedy zwiększa się udział pasz wysokoenergetycznych. Niemniej ważna obok rodzaju skarmianych pasz, jest ich wartość pokarmowa i aby chętnie były zjadane przez zwierzęta. Należy zadbać o to, aby skarmiane w okresie zasuszenia pasze o odpowiedniej strukturze wyróżniały się smakowitością, a dawki pokarmowe były dobrze zbilansowane pod względem energetyczno-białkowym i mineralno-witaminowym.
Możliwości wsparcia finansowego działalności przedsiębiorstw społecznych
Przygotowane przez Krzysztof GrafO możliwościach finansowania działalności przedsiębiorstw społecznych w dużej mierze decyduje wybór formy prawnej prowadzonej działalności. W szczególności istotnym jest fakt posiadania i wysokości kapitału (funduszu) założycielskiego, możliwości prowadzenia działalności nieodpłatnej oraz działalności gospodarczej.
Źródła finansowania podmiotów ekonomii społecznej (PES) zależą od 3 czynników:
- Formy prawnej podmiotu,
- Możliwości technicznych (infrastruktury, zasobów ludzkich),
- Chęci osób zarządzających do pozyskiwania środków zewnętrznych, czy też do prowadzenia działalności gospodarczej.
Polskie prawo umożliwia działalność przedsiębiorstwa społecznego w różnych formach prawnych oraz w różnych celach społecznych. Najczęściej spotykanymi formami prawnymi są: Fundacja, Stowarzyszenie, Spółdzielnia socjalna, Spółdzielnia pracy, Spółka non-profit z o.o lub S.A., Centrum Integracji Społecznej (CIS), Zakład Aktywności Zawodowej (ZAZ) lub Niepubliczny Zakład Opieki Zdrowotnej (NZOZ). W niektórych przypadkach – fundacja, stowarzyszenie, niepubliczny zakład opieki zdrowotnej, czy zakład aktywności zawodowej - cel społeczny jest prawnie chroniony i określony.
Prowadzenie działalności gospodarczej jest możliwe we wszystkich wymienionych wyżej formach prawnych za wyjątkiem CIS. W przypadku prowadzenia działalności gospodarczej przez fundację, fundator nie musi w momencie ustanawiania fundacji przesądzać, czy będzie ona prowadzić działalność gospodarczą. Jeśli jednak o tym zdecyduje – minimalna wartość majątku przeznaczona dla fundacji nie może być mniejsza niż 1 tys. zł.
Z kolei działalność gospodarcza stowarzyszenia nie może być istotą jego utworzenia i funkcjonowania, gdyż stowarzyszenie nie jest jedną z form prawnych powołanych do prowadzenia działalności gospodarczej. Stowarzyszenie nie może być wpisane tylko do rejestru przedsiębiorców, bez uprzedniego wpisu do rejestru stowarzyszeń, innych organizacji społecznych i zawodowych, fundacji oraz publicznych zakładów opieki zdrowotnej.
W opcji spółki non profit, którą może być spółka akcyjna lub spółka z o. o., utworzone w celach społecznych, spółki nie przeznaczają zysku do podziału między swoich członków, udziałowców, akcjonariuszy lub pracowników. Warunki te nie są określone w kodeksie spółek handlowych, założyciele samodzielnie w akcie założycielskim mogą określić wszystkie zasady.
Mówiąc o finansowaniu PES można w zależności od fazy rozwojowej przedsiębiorstwa źródła finansowania podzielić na 2 etapy:
- Etap zakładania PES i możliwości pozyskania środków na rozpoczęcie działalności
- Etap prowadzenia działalności
Etap I – zakładanie PES
W ramach tego etapu można wyróżnić kilka form wsparcia podmiotów ekonomii społecznej rozpoczynających swą działalność:
- Refundacja kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego
Powiatowy Urząd Pracy w zakresie pomocy przy tworzeniu nowych miejsc pracy oferuje refundację kosztów wyposażenia lub doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego w wysokości nie wyższej niż 6-krotność przeciętnego wynagrodzenia na jedno stanowisko pracy. Kwota ta w praktyce waha się od 20.000 zł do 25.000zł.
II. Zwrot kosztów wyposażenia stanowiska pracy osoby niepełnosprawnej dla pracodawców tworzących stanowiska pracy
Starosta może przyznać osobie niepełnosprawnej zarejestrowanej w Powiatowym Urzędzie Pracy, jako osoba bezrobotna albo poszukująca pracy niepozostająca w zatrudnieniu, jednorazowo środki z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON) na:
1) podjęcie po raz pierwszy działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o swobodzie działalności gospodarczej,
2) podjęcie po raz pierwszy działalności rolniczej w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników, w tym polegającej na prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej,
3) wniesienie po raz pierwszy wkładu do spółdzielni socjalnej,
4) ponowne podjęcie działalności, o której mowa wyżej lub ponowne wniesienie wkładu do spółdzielni socjalnej, jeżeli zgodnie z oświadczeniem wnioskodawcy upłynęło co najmniej 12 miesięcy od zaprzestania prowadzenia tej działalności lub od ustania członkostwa w spółdzielni socjalnej.
III. Środki na założenie i przystąpienie do spółdzielni socjalnej
Ze środków Funduszu Pracy - osoba bezrobotna zarejestrowana w PUP może ubiegać się o jednorazowe środki na podjęcie działalności gospodarczej jako:
- członek założyciel w ramach tworzonej spółdzielni socjalnej do maksymalnej wysokości równej 4-krotności przeciętnego wynagrodzenia, jednak nie wyższej niż limit środków posiadanych na ten cel przez Urząd,
- członek przystępujący do istniejącej spółdzielni socjalnej do maksymalnej wysokości równej 3-krotności przeciętnego wynagrodzenia, jednak nie wyższej niż limit środków posiadanych na ten cel przez Urząd.
Etap II – dofinansowanie w trakcie funkcjonowania PES
I. Refundacja składek ZUS dla spółdzielni socjalnej
Na wniosek spółdzielni PUP może dokonać refundacji składek ZUS. Spółdzielnia socjalna jest zobowiązana do zatrudnienia przez okres 3 lat osób objętych refundacją w ramach zawartej umowy o zwrot opłaconych składek na ubezpieczenie społeczne.
II. Refundacje dla pracodawcy zatrudniającego osoby niepełnosprawne
Powiatowy Urząd Pracy oferuje pracodawcom tworzącym miejsca pracy dla osób niepełnosprawnych, refundację kosztów jakie poniesie pracodawca w związku z wyposażeniem stanowiska pracy dla osoby niepełnosprawnej zarejestrowanej w PUP jako bezrobotna lub poszukująca pracy.
Wysokość takiej refundacji nie może przekroczyć 15-sto krotności przeciętnego wynagrodzenia.
IV. Przygotowanie zawodowe dorosłych
Przygotowanie zawodowe dorosłych jest instrumentem skierowanych do osób bezrobotnych i poszukujących pracy zarejestrowanych w Powiatowym Urzędzie Pracy i ma na celu pomoc w uzyskaniu przez te osoby kwalifikacji zawodowych i umiejętności, potwierdzonych stosownymi dokumentami. Przygotowanie zawodowe może mieć formę;
- praktycznej nauki zawodu umożliwiającej osobom dorosłym przystąpienie do egzaminu kwalifikacyjnego na tytuł zawodowy lub egzaminu czeladniczego,
- przyuczenia do pracy mające na celu zdobycie przez osoby dorosłe wybranych kwalifikacji zawodowych lub umiejętności, niezbędnych do wykonywania określonych zadań zawodowych, właściwych dla zawodu występującego w klasyfikacji zawodów i specjalności dla potrzeb rynku pracy.
V. Dofinansowanie do wynagrodzenia za zatrudnienie osoby w wieku 50+
Jeśli pracodawca zatrudni skierowaną osobę bezrobotną w wieku 50+, otrzyma dofinansowanie wynagrodzenia przez okres:
- 12 miesięcy - w przypadku zatrudnienia bezrobotnego, który ukończył 50 lat, a nie ukończył 60;
- 24 miesięcy - w przypadku zatrudnienia bezrobotnego, który ukończył 60 lat.
Dofinansowanie wynagrodzenia przysługuje w kwocie nie wyższej niż 50 % minimalnego wynagrodzenia za pracę miesięcznie.
VI. Prace interwencyjne
Starosta zwraca Pracodawcy, który zatrudnił bezrobotnego w ramach prac interwencyjnych, część kosztów poniesionych na wynagrodzenia, nagrody oraz składki na ubezpieczenia społeczne z tytułu zatrudnienia skierowanego bezrobotnego w wysokości uprzednio uzgodnionej, nieprzekraczającej jednak kwoty ustalonej jako iloczyn liczby zatrudnionych w miesiącu w przeliczeniu na pełny wymiar czasu pracy oraz kwoty zasiłku obowiązującej w ostatnim dniu zatrudnienia każdego rozliczanego miesiąca i składek na ubezpieczenia społeczne od refundowanego wynagrodzenia. Zwrot dokonywany jest przez okres 6, 12 lub 24 miesiące (zwrot przez okres 24 miesięcy dokonywany jest jedynie w przypadku możliwości zabezpieczenia środków finansowych przez Powiatowy Urząd Pracy).
PUP może dofinansować prace interwencyjne prowadzone przez PES. Łączna wartość pomocy de minimis dla jednego beneficjenta nie może przekroczyć równowartości 200 tys. euro brutto w okresie 3 lat kalendarzowych, a w przypadku podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w sektorze transportu drogowego towarów – 100 tys. euro brutto.
VII. Staże
Starosta, w imieniu którego działa Dyrektor Powiatowego Urzędu Pracy może skierować osoby bezrobotne do odbycia stażu przez okres od 3 do 6 miesięcy, oraz na okres od 3 do 12 miesięcy osoby bezrobotne, które nie ukończyły 30 roku życia. Organizator po zakończonym stażu jest zobowiązany do zatrudnienia stażysty na okres minimum 3 miesięcy.
VIII. Inne formy finansowania działalności PES
Większość organizacji (głównie stowarzyszeń) finansuje swoje działania wyłącznie ze:
- składek członkowskich,
oraz
- darowizn, w tym darowizny w formie 1% na działalność organizacji pożytku publicznego.
DZIAŁALNOŚĆ POŻYTKU PUBLICZNEGO
Działalnością pożytku publicznego jest działalność społecznie użyteczna, prowadzona przez organizacje pozarządowe w sferze zadań publicznych określonych w ustawie z 23 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (dalej: udpp). Zakres tych działań publicznych został określony w katalogu rodzajów działalności w art. 4 ust. 1 udpp.
Należą do nich m. in. działania z zakresu:
- pomocy społecznej, w tym pomocy rodzinom i osobom w trudnej sytuacji życiowej oraz wyrównywania szans tych rodzin i osób;
- 1a) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;
- działalności na rzecz integracji i reintegracji zawodowej i społecznej osób zagrożonych wykluczeniem społecznym;
- działalności charytatywnej;
- i inne
Działalnośc pożytku publicznego prowadza głównie fundacje i stowarzyszenia. Poza nimi, działalność pożytku publicznego mogą prowadzić m.in. spółdzielnie socjalne, kościelne osoby prawne i stowarzyszenia jednostek samorządu terytorialnego ale również niedziałające dla zysku spółki z o.o. i spółki akcyjne.
W ramach innych form pozyskiwania środków finansowych na działalność PES najczęściej wykorzystywane formy pozyskiwania dodatkowych środków finansowych obejmują:
- prowadzenie działalności statutowej odpłatnej,
- prowadzenie działalności gospodarczej,
- dotacje samorządowe,
- Fundusze UE.
PROWADZENIE DZIAŁALNOŚCI STATUTOWEJ ODPŁATNEJ.
Działalnością odpłatną pożytku publicznego jest działalność statutowa organizacji pozarządowej, mieszcząca się w zestawie zadań publicznych, opisanych w Ustawie o pożytku, za którą organizacja pobiera opłaty (wynagrodzenie). W jej ramach organizacja za swe usługi czy produkty (np. szkolenia czy publikacje) pobiera opłaty, których wysokość nie może być wyższa od wartości bezpośrednich kosztów tej działalności. Działalność odpłatna polega więc na sprzedaży usług i towarów po kosztach ich wyprodukowania – organizacja nie zarabia na tym, tylko uzyskuje zwrot poniesionych nakładów – w tym celu należy dokonać kalkulacji kosztów.
Działalność odpłatna nie musi być zarejestrowana, ale musi być wyodrębniona księgowo.
DZIAŁALNOŚĆ GOSPODARCZA
Pomimo że organizacje pozarządowe z definicji są podmiotami niedziałającymi w celu osiągnięcia zysku, to zarówno stowarzyszenia, jak i fundacje mogą prowadzić działalność gospodarczą. Jednakże ich podstawowym celem jest zawsze prowadzenie działalności statutowej. Działalność gospodarcza jest jedynie działalnością uboczną, służącą pozyskiwaniu środków finansowych na prowadzenie działalności statutowej. A więc zysk nie może być dzielony np. między członków stowarzyszenia. Aby mieć możliwość prowadzenia działalności gospodarczej konieczne jest zarejestrowanie się organizacji w rejestrze przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego.
DOTACJE SAMORZĄDOWE
Przekazywanie środków publicznych organizacjom pozarządowym może się odbywać w 5 trybach:
1. Konkurs otwarty
Podstawową formą przekazywania środków publicznych organizacjom pozarządowym to zlecanie lub wspieranie realizacji zadań publicznych poprzez przekazanie dotacji w drodze otwartego konkursu ofert. Konkursy te mogą odbywać się w oparciu o jedną z trzech ustaw:
- ustawę o działalności pożytku publicznego,
- ustawę o sporcie
lub
- ustawę o pomocy społecznej.
2. Wniosek o dotację bez procedury konkursowej
Organizacja pozarządowa może zwrócić się do samorządu z wnioskiem o udzielenie dofinansowania lub sfinansowania realizacji zadania publicznego poza konkursem, a samorząd może przychylić się do prośby o ile:
- Uzna , że realizacja takiego zadania jest potrzebna lokalnej społeczności
- Wysokość dofinansowania lub finansowania zdania publicznego nie przekracza 10 tys. zł
- Zadanie publiczne zostanie zrealizowane w ciągu 90 dni.
3. Przekazanie pieniędzy w sytuacjach kryzysowych (klęska żywiołowa, ochrona życia lub zdrowia ludzkiego, ochrona ludności i ratownictwo)
4. Zlecenie zadania na wniosek organizacji
Ustawa przewiduje możliwość złożenia przez organizację z własnej inicjatywy wniosku o realizację zadania publicznego. Wniosek powinien zawierać opis zadania oraz szacunkowa kalkulację kosztów. Złożenie wniosku zobowiązuje organ administracji do rozpatrzenia go w ciągu 1 miesiąca
5. Inicjatywa lokalna
Obywatele, którzy uznają, że na terenie zamieszkanej przez nich jednostki samorządu konieczna jest określona inwestycja lub działania występują z wnioskiem do organu wykonawczego samorządu. Mogą wystąpić jako grupa nieformalna lub za pośrednictwem lokalnej organizacji pozarządowej.
FUNDUSZE UE
Najważniejsze dodatkowe źródła finansowania działań podejmowanych w obszarze ekonomii społecznej i zatrudnienia. to środki europejskie. Istniej wiele programów, do których PES powinny podchodzić w sposób indywidualny zależnie od obszaru tematycznego, zakresu planowanego działania oraz możliwości własnych.
W ramach krajowych programów operacyjnych największy wzrost wydatków dotyczyć będzie innowacyjności i wsparcia przedsiębiorców. Dzięki szerszej ofercie zwrotnych instrumentów finansowych (m.in. pożyczek, poręczeń) będzie można wesprzeć więcej projektów realizowanych przez małe i średnie przedsiębiorstwa. Nadal finansowane będą inwestycje w ochronę środowiska i energetykę, także projekty m.in. z dziedziny kultury, zatrudnienia, edukacji czy przeciwdziałania wykluczeniu społecznemu.
Podział środków na programy operacyjne wygląda następująco:
- Infrastruktura i Środowisko - 27,41 mld euro
- Program Inteligentny Rozwój - 8,61 mld euro
- Program Polska Cyfrowa - 2,17 mld euro
- Program Wiedza Edukacja Rozwój - 4,69 mld euro
- Program Polska Wschodnia - 2 mld euro
- Program Pomoc Techniczna - 700,12 mln euro
Duża rolę w dofinansowaniu lokalnych przedsięwzięć będą odgrywały regionalne programy operacyjne realizowane przez poszczególne województwa. Dla Wielkopolski został opracowany na lata 20140-2020: WIELKOPOLSKI REGIONALNY PROGRAM OPERACYJNY WRPO 2014+.
Cele tego programu będą realizowane w ramach 9 merytorycznych osi priorytetowych (plus oś dziesiąta – Pomoc techniczna, która zapewni środki na wsparcie sprawnego systemu zarządzania i wdrażania Programu).
W ramach tych osi priorytetowych uwzględniono 30 Priorytetów Inwestycyjnych, w zakresie których można szukać finansowania planowanych do realizacji przedsięwzięć przez wnioskodawców, w tym podmioty ekonomii społecznej.
INNE FUNDUSZE EUROPEJSKIE
Informacji o innych funduszach można szukać na stronie internetowej Fundusze Europejskie lub bezpośrednio w Brukseli, w Komisji Europejskiej: http://ec.europa.eu/social/main.jsp?catId=86&langId=en
W zakresie szczegółowych wytycznych dotyczących finansowania podmiotów ekonomii społecznej przydatne będą informacje z następujących stron internetowych:
http://www.ekonomiaspoleczna.pl/
http://www.spoldzielnie.org/cat,20
Strony internetowe Powiatowych Urzędów Pracy
http://www.funduszeeuropejskie.gov.pl/
http://www.mir.gov.pl/Strony/glowna.aspx
http://www.wrpo.wielkopolskie.pl/index.php/perspektywa-2014-2020/dokumenty-regionalne/wrpo-2014
http://www.pozytek.gov.pl/FIO,2015,3598.html
IX edycja Konkursu na najlepszy obiekt turystyki na obszarach wiejskich w Wielkopolsce
Przygotowane przez Aldona JankowskaUrząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego ogłasza rozpoczęcie naboru zgłoszeń do IX edycji Konkursu na najlepszy obiekt turystyki na obszarach wiejskich w Wielkopolsce. Termin przyjmowania zgłoszeń do konkursu odbywa się w okresie od 1 marca do 15 maja 2015 roku. Konkurs obejmuje trzy kategorie obiektów uwzględniające zróżnicowanie oferty turystycznej na wsi:
- Gospodarstwo agroturystyczne w funkcjonującym gospodarstwie rolnym.
- Obiekt bazy noclegowej o charakterze wiejskim.
- Obiekty na terenach wiejskich o charakterze np. terapeutycznym, edukacyjnym, rekreacyjnym itp. wykorzystujące tradycje i walory wsi.
Kandydatów do konkursu mogą zgłaszać: wójtowie, burmistrzowie miast i gmin, starostowie, organizacje agroturystyczne i turystyczne, Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego, Wielkopolska Izba Rolnicza, związki branżowe i organizacje społeczno – zawodowe rolników, Lokalne Grupy Działania programu LEADER. Do konkursu mogą się również zgłaszać samodzielnie gestorzy i właściciele obiektów z pieczęcią gminy na zgłoszeniu, potwierdzającą przyjęcie do wiadomości przez Wójta/Burmistrza faktu przystąpienia obiektu do konkursu.
Za zajęcie I, II i III miejsca oraz wyróżnienia w każdej kategorii ocenianych obiektów Zarząd Województwa Wielkopolskiego przyzna dyplomy oraz nagrody finansowe. Ponadto przedsięwzięciom nietuzinkowym, służącym integracji społecznej oraz szeroko pojętej edukacji, może zostać przyznana nagroda specjalna – najczęściej nagroda finansowa. Laureaci i obiekty wyróżnione w konkursie są objęci działaniami promocyjnymi prowadzonymi przez Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego (umieszczenie obiektu w katalogu prezentowanym na targach turystycznych i promujących region Wielkopolska w kraju i za granicą, na stronach internetowych Wielkopolskiego Turystycznego Serwisu Regionalnego, w prasie i telewizji regionalnej).
Szczegółowe informacje dotyczące IX edycji konkursu (regulamin, arkusz zgłoszenia obiektu, kryteria oceny, oświadczenie o wyrażenie zgody na udział w konkursie), znajdują się na stronach internetowych Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego www.umww.pl (www.umww.pl/departamenty_departament-rolnictwa-i-rozwoju wsi_agroturystyka) oraz na stronach Wielkopolskiego Turystycznego Serwisu Regionalnego www.wielkopolska.travel/agroturystka, gdzie umieszczona jest również baza nagrodzonych obiektów.
UWAGA ! W ZWIAZKU ZE ZMIANĄ SIEDZIBY URZĘDU, od 13 kwietnia 2015 roku, zgłoszenia do konkursu należy przesyłać na adres:
Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego Departament Rolnictwa i Rozwoju Wsi
al. Niepodległości 34
61 – 714 Poznań
"KONKURS AGROTURYSTYCZNY"
Obsługę konkursu prowadzi Departament Rolnictwa i Rozwoju Wsi Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego w Poznaniu. Kontakt: Justyna Kubiatowicz tel.: (61) 626 65 20 e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript. Aldona Jankowska
Grzyb powodujący chorobę występuje w wielu krajach, w rejonach uprawy roślin krzyżowych a szczególnie roślin kapustnych. Poza roślinami kapustnymi grzyb poraża również rzepak i liczne chwasty z rodziny krzyżowych. W Polsce występuje przeważnie na glebach wilgotnych i kwaśnych oraz tam, gdzie często uprawia się rośliny kapustne po sobie.
Porażeniu mogą ulec rośliny we wszystkich fazach rozwoju. Na korzeniach młodych roślin pojawiają się początkowo drobne, białe lub żółtawe guzki, które stopniowo rozrastają się w duże nieregularne narośla, wewnątrz jasno żółte. Po pewnym czasie narośla ciemnieją, gniją i rozpadają się. Porażone rośliny rosną bardzo słabo, kapusta nie zawiązuje główek, a liście łatwo więdną podczas upałów. Kalafior nie tworzy róż, rośliny więdną i zamierają – na plantacjach tworzą się puste place.
Grzyb zimuje w postaci zarodników przetrwalnikowych w naroślach i glebie. Na wiosnę odpowiednio przekształcone zarodniki atakują i przenikają przez ścianki korzeni powodując nowe infekcje. Ponadto latem tworzą się zarodniki letnie, które powodują dalsze rozprzestrzenianie się choroby.
Przetrwalniki mogą przeżyć w glebie od 3 do 7 lat. Rozprzestrzeniane są przez dżdżownice, pędraki i inne organizmy glebowe, przenoszone są na narzędziach i maszynach, obuwiu i nogach zwierząt.
Na polu zarażonym przez 5 lat ni należy uprawiać roślin żywicielskich grzyba i tępić chwasty. Po upływie tego okresu glebę zwapnować. Ziemię do produkcji rozsad odkażać termicznie lub chemicznie zgodnie z zaleceniami Programu Ochrony Warzyw. Przed wysadzeniem do gruntu rozsady późnych odmian kapusty i kalafiora korzenie zanurzyć w papce z gliny z dodatkiem środka chemicznego zgodnie z zaleceniami Programu Ochrony Warzyw.
Źródło: A. Studziński „Atlas Chorób i Szkodników Roślin Warzywnych”.
W Polsce zidentyfikowano ponad 100 różnych drobnoustrojów wywołujących mastitis, ponad 80% z nich to bakterie. Można je podzielić na zakaźne oraz środowiskowe. Bakterie zakaźne np. paciorkowiec bezmleczności czy gronkowiec złocisty bytują zazwyczaj w wymieniu i przenoszą się z krowy na krowę podczas doju. Bakterie środowiskowe np. paciorkowce środowiskowe, pałeczki coli to gatunki bytujące w otoczeniu krów. Siedliskiem bakterii środowiskowych są przede wszystkim obornik, gleba, ściółka oraz materiały organiczne. W ostatnim czasie obserwuje się wzrost zapaleń spowodowanych przez bakterie środowiskowe, przy jednoczesnym spadku ilości stanów chorobowych wywoływanych przez patogeny zakaźne – szczególnie przez paciorkowca bezmleczności. Wyjątkowo trudnym zadaniem jest wyeliminowanie bakterii z otoczenia, w którym przebywają krowy.
Patogeny obecne w zanieczyszczonych korytarzach i legowiskach mogą się szybko mnożyć, co sprzyja infekcjom. Im silniejszy jest napór ze strony zarazków i dłuższy ich czas kontaktu z kanałem strzykowym, tym bardziej prawdopodobne jest, że przenikną one do wymienia. Szczególnie narażone są krowy, które kładą się bezpośrednio po doju – gdy kanał strzykowy nie jest jeszcze zamknięty. Co drugie zapalenie wymienia związane z warunkami środowiska przebiega w sposób subkliniczny. Kliniczna postać zapalenia wywołanego przez typowego paciorkowca obecnego w otoczeniu zwierząt, Streptococcus uberis cechuje się nagłym wystąpieniem zmian pod postacią stwardnień, obrzęków i podwyższonej ciepłoty wymienia. Temperatura wewnętrzna narasta w ciągu 24godzin. W mleku mogą być widoczne kłaczki. Mimo skutecznej terapii, często dochodzi do ponownych zakażeń, same leki jednak nie wystarczą.
Dla poprawy zdrowotności wymienia w całym stadzie należy zadbać o technikę doju, żywienie, zdrowotność zwierząt oraz co bardzo ważne warunki zoohigieniczne. O skuteczności terapii decyduje badanie bakteriologiczne próbek mleka pobranych z czterech ćwiartek od zwierząt chorych. Ocenia się liczbę komórek somatycznych i obecność zarazków mogących wywołać mastitis. Ważne jest pobranie próby w sposób sterylny, ponieważ wyniki mogą zafałszować zarazki znajdujące się w środowisku – na strzyku lub na rękach dojarzy. Penicylina jest zwykle lekiem dobrze działającym przy zakażeniach wywoływanych przez Streptococcus uberis. Natomiast do zwalczania infekcji pałeczki coli rzadko skuteczna jest penicylina. Bardzo istotny jest wynik laboratoryjny próbek mleka i określenie rodzaju zarazków, wskazane jest także wykonanie antybiogramu. Te informacje pozwolą lekarzowi weterynarii dobrać antybiotyki odpowiednie dla danej obory. Wiąże się to z uniknięciem niepotrzebnych kosztów na ,, nietrafione”, albo słabo działające antybiotyki.
Trudno o całkowite wyeliminowanie mastitis w stadach bydła mlecznego, jednak przestrzeganie poniższych zaleceń pozwoli w znacznym stopniu ograniczyć choroby wymion, a tym samym przyczyni się do większych efektów ekonomicznych gospodarstwa.
- Co cztery godziny, a w lecie co dwie godziny należy dokładnie sprzątać korytarze z odchodów.
- Legowiska dla krów powinny być suche, czyste i wygodne.
- Stanowiska powinny być dostosowane do wielkości zwierząt by boks nie był zanieczyszczany gnojowicą i jego rant nie uciskał wymienia.
- Dwa razy dziennie czyścimy boksy i raz dziennie ścielimy świeżą ściółkę
- Przy zastosowaniu trocin należy sprawdzić czy przed zastosowaniem nie są zanieczyszczone pałeczkami z grupy coli, pleśnią i grzybami.
- Stosowana słoma pocięta na sieczkę jest mało zanieczyszczona pałeczkami coli.
- Obszary miejsc wycieleniowych powinny być czyste.
- Dostęp do czystej wody z wystarczającą ilością poideł ( w oborach wolnostanowiskowych jedno poidło miskowe o pojemności 3 litrów dla 17 krów, a na poidło komorowe ze stałym poziomem wody przypada 20 – 25 sztuk bydła mlecznego). Myjemy i czyścimy poidła w zależności od pory roku ( w lecie codziennie).
- Sprawdzamy skuteczność mycia dojarek. Zmieniamy środki dezynfekcyjne.
- Kontrolujemy stan techniczny dojarki, obserwujemy jej pracę podczas doju ( nie dopuszczamy do wspinania kubków udojowych i pustodoju ).
- Konieczność stosowania dezynfekcji strzyków po zakończonym doju ( tzw. dipping) sprawdzonymi środkami.
- Po zakończonym doju należy zwierzęta zainteresować karmą, co pozwala na powrót do pierwotnego kształtu strzyka i zamknięcie się kanału strzykowego przed odpoczynkiem na legowisku ( zamknięcie kanału strzykowego następuje około 45min. po doju.)
- Pamiętajmy, że pobyt na świeżym powietrzu uwalnia zwierzęta od mikroklimatu oraz drobnoustrojów przebywających w oborze.
W polskim krajobrazie rosną dziko dwa gatunki lipy-drobnolistna i szerokolistna, ale uprawianych jest ponad 20 gatunków i odmian. Wszystkie gatunki lip są miododajne i długowieczne. Lipa szerokolistna może osiągnąć wiek nawet do 1000 lat. Przez wieki lipa była drzewem nieocenionym. Dostarczała najlepszego miodu, drewna, z którego sporządzano wiele potrzebnych w gospodarstwie sprzętów i przedmiotów. Z lipowego łyka pleciono chodaki, kosze, cedzidła, maty, kobiałki i kapelusze. Z nasion wytłaczano olej jadalny, który był używany do lampek oliwnych. W medycynie ludowej stosowano korę i liście, a głównie kwiaty lipy do leczenia wielu dolegliwości. Obecnie wykorzystywane są kwiaty lipy. W kwiatach lipy drobnolistnej znajdują się flawonidy, kwasy organiczne ( kwas glutaminowy, jabłkowy, winny), witamina PP, witamina C, olejek eteryczny, trójterpeny, fitosterole, związki mineralne (mangan), trochę śluzu i garbnika. Flawonidy posiadają silne działanie antyoksydacyjne i przeciwnowotworowe, usuwają wolne rodniki, które mogą uszkadzać tkanki i przyspieszać proces starzenia organizmu. Kwiaty z lipy są znanym środkiem napotnym, przeciwgorączkowym, osłaniającym, uspokajającym, przeciwskurczowym, a także w pewnym stopniu moczopędnym i żółciopędnym. Będą nam pomocne w leczeniu przeziębień, stanach gorączki, przy grypie, nieżytach dróg oddechowych, zapaleniach gardła i oskrzeli, chorobach nerek i reumatyzmie, a także przy nadpobudliwości nerwowej. Należy je zbierać tylko z lip rosnących z dala od miast i szos, na początku kwitnienia, ale gdy większość kwiatów jest rozwinięta. Najlepiej zrobić to w suche, upalne dni, gdy lipy pachną intensywnie. Zebrane kwiaty rozkłada się cienką warstwą na papierach, w cieniu, w temperaturze nie wyższej niż 40⁰C.Po wysuszeniu powinny zachować kolor i miodowy zapach.
Co można przygotować z kwiatów lipy? Możemy przygotować napar i odwar.
Napar
Napar sporządza się z łyżki stołowej kwiatów zalanych szklanką wrzącej wody. Parzy się 10-15 minut pod przykryciem. Potem przecedza i pije po 3 razy w ciągu dnia po pół szklanki. Służy jako środek napotny i przy przeziębieniach jako herbatka. Można wykorzystać zewnętrznie do płukania gardła i jamy ustnej, przy bólu zęba, a także do okładów.
Odwar
Odwar służy do celów leczniczych-zewnętrznie i kosmetycznych. Należy go przygotować z 8 łyżek kwiatu lipy zalanych 2 szklankami letniej wody. Gotuje się na małym ogniu przez 20 minut, odcedza i używa do płukania i kąpieli ( leczniczych i kosmetycznych).
Białko i tłuszcz chroniony w żywieniu krów mlecznych.
Przygotowane przez Jerzy MikołajczakOd białka wszystko się zaczęło. W latach siedemdziesiątych dwudziestego wieku zainteresowano się ,,białkiem chronionym” w żywieniu wysokowydajnych krów. Dzięki nowym technikom badawczym opracowano zasady systemów żywienia białkowego krów , można było określić wielkość i tempo rozkładu w żwaczu białka różnych pasz i prześledzić ich kolejne przemiany jakim ulegały w organizmie zwierząt. To pozwoliło wprowadzić odpowiednio zabezpieczone białko, chronione przed rozkładem w żwaczu. Rozkładu tego mogłaby dokonać liczna mikroflora, która do życia potrzebuje tańszego źródła białka.
Biomasa żwacza (bakterie beztlenowe, pierwotniaki) stanowi najwartościowsze białko dla produkcji mleka. Ilość biomasy w żwaczu u krów w laktacji może dochodzić do 12 kg, natomiast u krów zasuszonych spada do 4 – 8 kg. Im mniejszy spadek tym lepiej, ponieważ po wycieleniu wskazana jest jak największa ich masa. Główną przyczyną olbrzymich różnic w wydajności mlecznej jest żywienie oraz warunki utrzymania zwierząt. Niektórzy hodowcy patrząc na niski poziom białka w mleku podejrzewają, że jest on wynikiem niskiego poziomu tego składnika w dawce. W oborze gdzie nie ma kontroli użytkowości mlecznej, takie myślenie może być zabójcze dla stada. 2,8% białka w mleku, a mocznika ponad 300mg/l. W tym przypadku podanie paszy bogatej w białko przyczyni się do zmniejszenia wydajności, wychudzenia po wycieleniu prowadzącego do późniejszego otłuszczenia pod koniec laktacji i podczas zasuszenia.
Szeroka wiedza na temat żywienia bydła mlecznego, kontrola zadawanych pasz, oraz zapewnienie odpowiednich warunków utrzymania stada może być gwarancją dobrej ustabilizowanej na wysokim poziomie produkcji. W przypadku dużej wydajności krów hodowcy zdają sobie sprawę , że tradycyjne żywienie nie wystarcza. Oczywiście w paszach podstawowych stosowanych w żywieniu bydła występują niezbędne składniki takie jak białko, węglowodany, tłuszcze, makro i mikro elementy, ale ich ilość jest niewystarczająca dla pokrycia zapotrzebowania wysoko produkcyjnych krów. Kończą się możliwości drobnoustrojów w produkcji białka o wysokiej wartości biologicznej, rośnie zapotrzebowanie na białko, które nie ulega degradacji w żwaczu. Dlatego też nieuniknione jest stosowanie specjalistycznych dodatków paszowych, które nie są niezbędne do prawidłowego życia i rozwoju ale wprowadzone do dawki pokarmowej poprawiają jej strawność oraz wchłanianie składników pokarmowych. Zalicza się do nich: makro- i mikroelementy, witaminy, drożdże, białka i aminokwasy chronione, tłuszcze chronione i niechronione, substancje buforujące, aromatyczne, smakowe, detoksykanty, zioła i inne. Ich brak w żywieniu zwierząt zwłaszcza wysokowydajnych, może być barierą do pełnego wykorzystania możliwości krów w rozrodzie, produkcji mleka, jak również zapewnienia im dobrego zdrowia.
Decyzja o stosowaniu danego dodatku powinna być poprzedzona kalkulacją ekonomiczną, która uwzględnia korzyści płynące z zastosowania oraz koszty poniesione na jego zakup. Przy produkcji około 10 tyś l mleka nawet najdrobniejsze uchybienia w żywieniu pociągają za sobą szereg negatywnych skutków i przynoszą określone wymierne straty. Posiadanie tak cennego materiału genetycznego wymaga odpowiedniego zaplecza paszowego uzupełnionego wybranymi dodatkami, stosowanymi w odpowiednim stadium fizjologicznym. W przeciwnym razie produkcja mleka odbywać się będzie kosztem rezerw własnego ciała, zdrowia, zaburzeń w rozrodzie, a na dłuższą metę prowadzić może do przedwczesnego brakowania wartościowej krowy ze stada. W badaniach stwierdzono, że na odtworzenie 1kg tłuszczu zawartego w ciele zużytego przez krowę na pokrycie brakującej ilości energii w pobranej paszy, organizm krowy zużywa 10 razy więcej składników energetycznych zawartych w paszy, natomiast na syntezę 1 kg utraconej tkanki mięśniowej organizm zużywa aż 40 razy więcej dobrej jakości białka zawartego w paszy. Wynika stąd, że produkcja mleka bezpośrednio ze składników paszy jest znacznie tańsza.
Trudne to zadanie, szczególnie w okresie okołoporodowym oraz pierwszych miesiącach laktacji, kiedy spada spożycie paszy a zwiększa się zapotrzebowanie organizmu na składniki pokarmowe. Rozwiązaniem jest zatem stosowanie białka chronionego przed rozkładem w żwaczu. Takie białko powinno charakteryzować się z jednej strony jak najmniejszym rozkładem w żwaczu, z drugiej – powinno być doskonale trawione w jelitach cienkich do aminokwasów i w nich wchłaniane. Białko i aminokwasy najczęściej śrut poekstrakcyjnych chroni się przed degradacją poddając obróbce termicznej i chemicznej. Dla wysoko wydajnych krów żywionych na bazie kiszonki z kukurydzy uzasadniony może być dodatek chronionej metioniny i lizyny, aminokwasów, które w dużym stopniu wpływają na wartość biologiczną białka. Zwiększenie ich podaży w jelitach może pozytywnie wpłynąć na skład chemiczny mleka, szczególnie na zwiększenie zawartości kazeiny w białku ogólnym mleka oraz wydajności sera, skrócenie powstawania ułatwianie tworzenia skrzepu. W okresie ostatnich kilkunastu lat dokonał się ogromny postęp w zakresie wiedzy dotyczącej żywienia krów mlecznych jednak, jak dotąd precyzyjnie nie udało się określić ścisłej granicy wydajności mleka, powyżej której dodatek białka chronionego jest niezbędny.
W praktyce przyjmuje się, że u krów produkujących ponad 30 kg mleka na dobę białko nie ulegające rozkładowi w żwaczu winno stanowić 35- 40 % białka ogólnego (przy zawartości 18 – 19% białka ogólnego w suchej masie dawki pokarmowej ). Deficyt białka trawionego w jelicie może mieć miejsce jednak przy wydajności poniżej 20kg. Zależy to od wielu czynników, szczególnie ilości, asortymentu, kompozycji oraz struktury dawki pokarmowej, które decydują o procesach metabolicznych zachodzących w organizmie krowy. Dlatego stosowanie preparatów białka chronionego, czy aminokwasów chronionych powinno być poprzedzone staranną analizą. Należy je też podawać indywidualnie lub danej grupie krów wybranej ze stada o odpowiednio przyjętych kryteriach. Białka i aminokwasy mają zwiększać pulę aminokwasów egzogennych wchłanianych w jelicie cienkim krów o wysokim potencjale produkcyjnym i prowadzić do:
- wzrostu wydajności mleka w okresie pierwszych 100 dni laktacji;
- zwiększenia procentowej zawartości białka w mleku; - lepszego wykorzystania paszy;
- poprawy składu chemicznego mleka; - efektywniejszego wykorzystania rezerw tłuszczowych ciała;
- skrócenia okresu międzyciążowego; - zmniejszenia liczby komórek somatycznych w mleku
Oprócz zapotrzebowania na wysokiej jakości białko, krowy o dużym potencjale genetycznym wymagają odpowiednich ilości energii. To przyczyniło się do wzrostu zainteresowania dodatkami energetycznymi. Niestety tłuszcz podawany zwierzętom w niezmienionej postaci powoduje zaburzenia w procesie fermentacji w żwaczu. O ile w przypadku chronienia białka czy niektórych aminokwasów chodzi o ochronę przed mikroorganizmami, o tyle ochrona tłuszczu ma za zadanie osłonić mikroorganizmy żwacza przed tłuszczem. Na rynku dostępne są dwie formy tłuszczu : tłuszcz naturalny niechroniony nie poddany żadnej obróbce, to przede wszystkim oleje roślinne występujące w postaci płynnej lub zawarte w makuchach oraz olej rybny. Aby niekorzystny wpływ tłuszczu na środowisko żwacza nie ograniczał jego stosowanie, stworzono formę tzw. tłuszczu chronionego ("by-pass fat").
W preparatach paszowych występuje jako ulepszony tłuszcz niechroniony w postaci mydeł wapniowych kwasów tłuszczowych oraz olejów roślinnych poddanych różnego rodzaju zabiegom technologicznym. Tłuszcz chroniony posiada w swoim składzie nie mniej niż 80% tłuszczu surowego, w którym nienasycone kwasy tłuszczowe stanowią 50%, w tym szczególnie cenne kwasy linolowy oraz linolenowy – około 10%. Nienasycone kwasy tłuszczowe decydują o wartości odżywczej i aktywności biologicznej tłuszczu, a produkty powstałe z ich udziałem (mleko, mięso wołowe) należą do tzw. żywności funkcjonalnej, która obok pokrycia potrzeb pokarmowych konsumentów wpływa na stan ich zdrowia. Istotną cechą tłuszczu chronionego jest sypka postać, która ułatwia wymieszanie z paszami treściwymi czy z TMR oraz możliwość dłuższego przechowywania gotowych pasz z zawartością "by-pass fat".
Stosowanie dodatku tłuszczu chronionego nie tylko zwiększa wartość energetyczną dawki bez wpływu na hamowanie wzrostu bakterii cellulolitycznych, ale zwiększa efektywność wykorzystania energii, wytrwałość laktacji, wydajność mleka i zawartość tłuszczu w mleku. W efekcie stosowania tłuszczu zmniejszają się wahania masy ciała krów, co rzutuje na skrócenie okresu od wycielenia do pierwszej rui oraz na wzrost wskaźników zapładnialności. Również wskaźniki rozrodu ulegają poprawie poprzez korzystny wpływ tłuszczu chronionego na gospodarkę hormonalną - wzrost koncentracji progesteronu w surowicy krwi, co skutkuje lepszymi warunkami zagnieżdżenia zarodka w błonie śluzowej macicy i obniżenie śmiertelności zarodków. Preparaty mogą cechować się specyficznym smakiem, stąd skarmianie ich należy zaczynać od mniejszych ilości i stale kontrolować wyjadanie dawki. Dodatek tłuszczu chronionego może okazać się bardzo pomocny dla wysokowydajnych krów w zmniejszaniu skutków stresu cieplnego.
Energia dostarczona w nim, umożliwia pokrycie wyższych potrzeb bytowych i utrzymanie produkcji mleka, oraz zmniejsza wytwarzanie ciepła w procesach fermentacji żwaczowych. Stosowanie dodatku tłuszczu może również korzystnie oddziaływać na środowisko poprzez zmniejszenie emisji metanu. Tłuszcz surowy, jak i same kwasy tłuszczowe wykazują silne właściwości redukujące produkcję metanu u zwierząt przeżuwających, który należy do tzw. gazów cieplarnianych, powodujących znaczące zmiany klimatyczne obserwowane w ostatnim czasie. Przy żywieniu wysokowydajnych krów mlecznych udział tłuszczu niechronionego powinien wynosić od 200 do 400g/szt./dzień.. Nie należy przy tym zapomnieć o zwiększeniu koncentracji Ca do 1,1% i Mg do 0,35% w suchej masie, wprowadzeniu do dawki substancji buforującej ( np. kwaśny węglan sodu ) oraz niacyny ok.10g/szt./dzień, stymulującej syntezę białka mikroorganizmów w żwaczu. Z dodatkiem tłuszczu chronionego mogą stanowić do 3,5% suchej masy dawki , nie więcej jak 700 g/szt./dzień . W celu obniżenia kosztów żywienia stosować można mieszankę tłuszczu niechronionego i "by-pass" w stosunku np. 1:1. Stosowanie tłuszczu chronionego zaleca się w okresie pierwszych 12 tygodni laktacji ( szczególnie od 4 tygodnia ), przy starannym kontrolowaniu ilości pobieranej przez krowy suchej masy i wydajności mleka.
Dążenie do coraz większej wydajności mlecznej krów z jednoczesnym utrzymaniem zdrowotności stada i jego rozrodu wymaga ciągłego doskonalenia żywienia . Podstawą tego działania jest przede wszystkim wysoka wartość pokarmowa i smakowitość pasz objętościowych oraz poprawne zbilansowanie diet dla sztuk o wysokim potencjale genetycznym. Dopiero wtedy uzasadnione jest wprowadzenie kosztownego komponentu, który pomaga utrzymać wysoką wydajność i jakość mleka, zapobiega nadmiernemu pogorszeniu kondycji i poprawia wskaźniki rozrodu , a to pozwoli powiększyć zysk gospodarstwa produkującego mleko.
W miesiącu maju odnotowano kolejny nieznaczny wzrost cen żywca wieprzowego. Wg notowań WODR w Poznaniu średnia cena żywca od marca do maja 2015 roku wzrosła o 10 groszy. Wyznacza to trend wzrostowy i można się spodziewać, że w perspektywie kilku najbliższych tygodni ceny tuczników będą wyższe.
Potwierdzają to też prognozy ARR opublikowane 9 kwietnia 2015 r., wg których średnie ceny żywca bez VAT w czerwcu br. będą się wahać od 4,40 do 4,60 zł/kg, a we wrześniu od 4,40 do 4,70 zł/kg.
- wykres_trzody.xlsx (2886 Pobrań)
Chorobę powoduje grzyb z klasy workowców, rzędu mączniaków prawdziwych. Grzyb ten wytworzył liczne wyspecjalizowane rasy biologiczne na roślinach krzyżowych, zwłaszcza na kapuście głowiastej i rzepaku. Porażenie nasienników kapusty powoduje zmniejszenie plonu nasion i zdecydowane pogorszenie ich jakości.
Na liściach porażonej kapusty, szczególnie na górnej stronie pojawia się biały, mączysty lub fioletowy nalot, który po pewnym czasie ciemnieje. W mączystym nalocie pojawiają się początkowo żółtawe, później brunatne aż do czarnych, drobne, słabo widoczne gołym okiem kuleczki. Silnie porażone liście żółkną od brzegu i mogą się na nich tworzyć brunatne nekrotyczne plamy.
Grzyb zimuje w postaci otoczni na resztkach roślin oraz na niektórych chwastach. Wiosną z otoczni wydobywają się zarodniki, które kiełkują na wilgotnych liściach kapusty. Grzybnia rozwija się na powierzchni liści, wpuszczając do komórek skórki wypustki, za pomocą których grzyb pobiera substancje pokarmowe. Infekcji wtórnych w sprzyjających warunkach dokonują wytwarzające się nieco później zarodniki konidialne.
Zwalczanie choroby polega przede wszystkim na dokładnym zebraniu i zniszczeniu resztek roślin po zbiorze plonu. Natomiast pole należy głęboko zaorać.
Źródło: A. Studziński „Atlas Chorób i Szkodników Roślin Warzywnych”.
Więcej...
Na rynku pojawia się coraz więcej świeżych krajowych owoców i warzyw-mamy już w czym wybierać. A przecież pełnia sezonu dopiero przed nami. Można już uraczyć podniebienie smakiem świeżych truskawek czy marchewek mając na uwadze, że powinniśmy jeść 5 porcji warzyw i owoców dziennie. Ale czasami przyjdzie ochota na świeżo wyciśnięty sok. Jedna porcja soku – 200ml może zastąpić jedna porcję w codziennym zestawie warzyw i owoców. Badania wykazały, że świeżo wyciśnięty sok dostarcza nam w krótszym czasie i lepiej przyswajalnych witamin, składników mineralnych i enzymów niż spożycie surowych warzyw i owoców.
Dla porównania:
*przyswajalność składników
- 17% świeże owoce
- 68% sok
*czas potrzebny na strawienie
- 4do 5 godzin świeże owoce
- 10 do 15 minut sok
Świeże soku są bardziej skoncentrowane. Kiedy chcemy je podać dzieciom poniżej 5.roku życia to należy je rozcieńczyć przegotowaną wodą i zacząć od małych ilości.
Z przyjemnością i dla zdrowia można napić się świeżego soku, ale pojawia się pytanie :Czym wyciskać soki- sokowirówką czy wyciskarką? Lepsza jest wyciskarka soku, gdyż tak uzyskany sok jest bogatszy w witaminy, minerały i enzymy niż sok z sokowirówki. Wyciskarka działa na zasadzie wyciskania soku, dlatego nie niszczy struktury warzyw i owoców, gdyż jest to miażdżenie i tłoczenie pod ciśnieniem. Dzięki tej technologii jest wyciskany sok z przestrzeni międzykomórkowej, gdzie są witaminy, enzymy, flawony, esencje itp. Otrzymany sok jest bardziej jednorodny- nie rozwarstwia się na wodę i cząstki owoców lub warzyw. Z wyciskarki uzyska się więcej soku niż korzystając z sokowirówki, a na jeden litr soku w wyciskarce zużywa się 1,5 do 2kg owoców lub warzyw. Ponadto wyciskarki soków są urządzeniami wolnoobrotowymi ( 80 obrotów na minutę), są ciche i energooszczędne. Sokowirówka szatkuje, tnie lub przeciera owoce ( warzywa)i działając na wysokich obrotach wytwarza wyższą temperaturę, która może niszczyć witaminy i inne związki zawarte w owocach lub warzywach. Wyciskarka dostarczy również soku z twardych warzyw korzeniowych takich jak marchewka czy seler. Ale można uzyskać też świeży sok z warzyw liściastych i ziół np. z kapusty, natki pietruszki, szpinaku, sałaty, pokrzywy, mięty. Jest to bardzo istotne, kiedy chcemy przygotować soki z dodatkiem owoców lub warzyw niezbyt lubianych przez naszych domowników. Takie soki z pewnością będą wypite, ale jako surowy owoc czy warzywo nie zawsze będzie zjedzony. Należy zaznaczyć, że soki wyciskane nie zawierają dużo błonnika i dlatego ważne jest również jedzeni e warzyw oraz owoców w innej postaci.
Organizm człowieka potrzebuje 90 składników odżywczych , z tego 60 minerałów, 16 witamin, 12 podstawowych aminokwasów i 3 podstawowych tłuszczy, które codziennie powinny być dostarczone z pożywieniem. Ale w większości nasz organizm nie otrzymuje zalecanych dawek i jest to powodem osłabienia odporności organizmu i łapania często infekcji. Organizm człowieka gromadzi też mnóstwo toksyn, których powinien się pozbyć .To właśnie soki wyciskane w wyciskarkach znakomicie spełnią tę rolę, gdyż zawierają enzymy-białka działające jak biokatalizatory- pozwalające na oczyszczanie i regenerację organizmu. Jeżeli nie chcemy kupować wyciskarki to jest możliwość kupienia soków tzw. jednodniowych, niepasteryzowanych , które są najzdrowsze spośród oferowanych na rynku. Jedno jest pewne - warto pić świeże soki dla zdrowia.
Europejska organizacja zrzeszająca rolnicze związki zawodowe i organizacje spółdzielcze Copa-Cogeca bacznie obserwuje świat i jego zapotrzebowanie na produkty mleczarskie. Rosnący popyt przez minione kilka lat przyczynił się do umocnienia branży mleczarskiej. Ma być również korzystny w perspektywie średnioterminowej i wzrastać o 2,3% rocznie do 2020 roku. Dotychczas rolnicy reagowali pozytywnie na potrzeby rynku i zwiększali produkcję. W 2013 roku eksport produktów mleczarskich w krajach Unii Europejskiej wynosił 2,7 mln ton o wartości 10mld Euro. Rosja, Chiny i USA stanowiły atrakcyjny rynek zbytu dla naszych produktów, zwłaszcza ze względu na znaczny wzrost zapotrzebowania w Chinach oraz pojawiających się możliwości do innych zakątków świata. W obliczu takiej perspektywy i mocnego powiązania unijnego rynku mleka ze światowym rynkiem należy szczególnie zadbać o producenta białego surowca, który jest najsłabszym ogniwem w łańcuchu ; handel-przetwórca-producent. Musi on funkcjonować w sposób prawidłowy i uczciwy, a rolnicy powinni uzyskiwać wyższe dochody z rynku .Grupa robocza ,,Mleko i produkty mleczne” i jej przewodniczący Mansel Raymond zwrócili uwagę na coraz większe wahania cen. Budzą one niepokój unijnych producentów mleka i spółdzielni mleczarskich ponieważ nie pozwalają na przeprowadzanie potrzebnych inwestycji. W opinii Copa-Cogeca sektor boryka się z trudnościami finansowymi co wpływa na dochody producentów mleka . Dąży do wprowadzenia środków ograniczających obciążenia spoczywające na barkach producentów mleka, którzy za wszelką cenę pragną odzyskać płynność finansową. Dlatego domaga się złagodzenia presji i zagwarantowania, że fundusze zebrane z opłat za przekroczenie kwoty krajowej pozostaną do dyspozycji branży. W tej sytuacji ważne jest utrzymanie narzędzi do walki z wahaniami na rynkach. Jednak funkcjonujące dotychczas takie instrumenty rynkowe jak interwencja publiczna czy prywatne przechowywanie powinny być zweryfikowane. Nie stanowią one już prawdziwej siatki bezpieczeństwa w przypadku poważnego zachwiania równowagi na rynku mleka. Narzędzia te należy dostosować i zwiększyć ich skuteczność biorąc, pod uwagę wzrastające koszty produkcji i rynek. Sekretarz Generalny Copa-Cogeca, Pekka Person mówił o potrzebie utrzymania rentowności sektora w dobie zniesienia kwot mlecznych poprzez zastosowanie innych narzędzi zarządzania ryzykiem, w tym zachęt do tworzenia rynków terminowych, ubezpieczenia dochodu jako dodatkowej opcji pomocnej rolnikom. Zwrócił również uwagę na ,, pakiet mleczny” zawierany między rolnikiem a prywatnym przetwórcą oraz organizacje producentów mleka , które dają możliwości uzyskania wyższych cen za surowiec. Copa i Cogeca przypomina również o wsparciu powiązanym z produkcją oraz pomoc dla obszarów o niekorzystnych warunkach gospodarowania dla sektora znajdującego się w trudnej sytuacji . Po czterech miesiącach na uwolnionym rynku mleka obserwujemy spadek cen surowca, które nie zachęcają do zwiększania produkcji, do tego kary za przekroczenie kwoty bardzo osłabiają sektor mleczarski. Łączne kary w ostatnim roku kwotowym mają być wyższe niż przed rokiem. Unijni producenci mleka z 13 krajów w tym Polska, którzy przekroczyli kwotę mleczną powinni zapłacić około 800 mln euro kar. W poprzednim sezonie suma opłat wyrównawczych wyniosła 409 mln euro, jednak cena płacona rolnikom za surowiec w tym okresie była znacznie wyższa. Sytuację pogarsza presja rynku spowodowana utratą importu rosyjskiego jak i również tym, że Chiny kupują mniej na światowych rynkach. W ramach publicznego skupu interwencyjnego cena wypłacana rolnikom za mleko pokrywa ledwo 60% kosztów produkcji co może przyczynić się do zmniejszenia gospodarstw w Unii Europejskiej. Oczekuje się , że powyżej wspomniany, światowy popyt na produkty mleczne wzrośnie w perspektywie średnioterminowej – 2,3% rocznie do 2020 roku. W tej sytuacji należy skorzystać z tych możliwości rynkowych i utrzymać się na pozycji głównego gracza na światowych rynkach. Obecnie, trudna sytuacja branży mleczarskiej mobilizuje przedstawicieli Komitetu Rolniczych Organizacji Związkowych - Copa i Głównego Komitetu Spółdzielczości Rolniczej – Cogeca do nasilonych interwencji . Copa-Cogeca informuje Komisje Europejską o dużych zawirowaniach na rynku mleka i proponuje przyjęcia konkretnych rozwiązań w tej kwestii. Tym bardziej sytuacja taka jest nie do przyjęcia, ponieważ branża mleczarska w dużym stopniu przyczynia się do wzrostu gospodarczego. Wartość eksportu mleka z Unii Europejskiej jest znaczący i szkoda by było gdyby inwestycje w sektorze zostały wstrzymane ze względów administracyjnych, a jest to najlepszy moment aby nie zostać z tyłu na światowym rynku mleka. Właśnie w tej fazie niezbędne jest wsparcie ze strony instytucji UE w celu znalezienia nowych rynków zbytu, zintensyfikowania promocji eksportu i wsparcia wywozu. Przedstawiciele Copa – Cogeca mówią wprost Komisja Europejska musi działać, szczególnie w okresie przejściowym, kiedy pojawia się presja na spadek cen. Brak interwencji będzie nieuzasadnionym z punktu widzenia ryzyka producentów i konsumentów. Producentów naraża na spadek dochodów, konsumentów zaś na utratę możliwości zakupu żywności krajowego pochodzenia w sytuacji rezygnacji przez gospodarstwa rolne z nieopłacalnej produkcji. Zaznaczyć należy, że najwięksi konkurenci unijnych producentów mleka; USA, Kanada, Australia również stosują pewien zakres interwencji państwowej.
Europejscy rolnicy muszą uzyskiwać rzeczywiste przychody z rynku, które pokryją koszty produkcji i zapewnią dynamiczny sektor mleka zdolny do zaspokojenia światowego popytu. Rolnik powinien być objęty ubezpieczeniem, które ochroni go przed ryzykiem. Coraz większe wahania cen na rynku budzą niepokój unijnych producentów mleka i zakładów mleczarskich, ponieważ nie pozwalają one na przeprowadzenie inwestycji dostosowanych do potrzeb i oczekiwań społecznych. Niska dochodowość produkcji mleka od drugiej połowy ubiegłego roku oraz konieczność zapłacenia kar za przekroczenie kwot mlecznych przekłada się na spadek skupu mleka w większości krajów unijnych. Jak podali analitycy banku BGŻ w pierwszym kwartale br. dostawy surowca do mleczarni w UE były o 1,3% niższe w relacji rocznej. Największe spadki zanotowano w Irlandii-o 4,3%, Francji- o 2,7% oraz Holandii- o 2,2%. Jest to sygnał dla Komisji Europejskiej, która powinna przez niedawno utworzone obserwatorium rynku mleka zacząć karać nadużycia w łańcuchu żywnościowym, gdzie dystrybutorzy wykorzystują czynnik strachu, aby zmusić rolników do paradoksalnych obniżek cen. KE mogłaby również przeanalizować różne systemy stosowane np. w USA , ograniczające problem ekstremalnych wahań cen na rynku. W pierwszej kolejności przeanalizować system ochrony marż, systemy umów ze stałymi cenami aż po elastyczne umowy, aby rolnicy mieli możliwość właściwego ich wyboru. Brak jakichkolwiek działań może doprowadzić do likwidacji stad bydła mlecznego, zauważają członkowie grupy roboczej ,,Mleko i produkty mleczne” Copa-Cogeca
Chorobę powoduje grzyb z klasy lęgniowców, rzędu wroślikowców. Występuje na kapuście i innych roślinach kapustnych.
Na wierzchniej stronie liścieni i młodych liści pojawiają się białawe lub żółtawe plamy o niewyraźnych brzegach. Nadolnej stronie widać biały lub szarobiały nalot. Silniej porażone siewki mogą zamierać lub są bardzo osłabione co ma niekorzystny wpływ na ich dalszy rozwój. W latach wilgotnych porażone są również rośliny starsze. Na ich zewnętrznych liściach widoczne są nieregularne, prawie czarne plamy. Liście w końcu żółkną, więdną i zamierają.
Grzyb zimuje głównie w postaci grzybni w liściach rzepaku i innych roślin ozimych z rodziny krzyżowych oraz w resztkach roślin kapustnych pozostawionych na polu. Wiosną zakażeniu ulega przede wszystkim kapusta W okresie wegetacji grzyb rozprzestrzenia się za pomocą zarodników konidialnych, które do kiełkowania i infekcji wymagają stosunkowo niskiej temperatury i dużej wilgotności powietrza.
Podłoże do produkcji rozsady roślin kapustnych należy odkażać termicznie lub chemicznie. Rozsadę podczas produkcji często wietrzyć i w razie potrzeby chronić chemicznie zgodnie z zaleceniami Programu Ochrony Warzyw. Do cieczy użytkowej należy dodać preparat zwiększający przyczepność. Szczególnie dokładnie opryskiwać spodnią stronę liści. Osłabione przez chorobę rośliny można wzmocnić silniej nawożąc potasem.
Źródło: A.Studziński „Atlas Chorób i Szkodników Roślin Warzywnych”.
Szkolenia "Dobre praktyki rolnicze na obszarach szczególnie narażonych na azotany pochodzenia rolniczego tzw. OSN
Przygotowane przez Izabela Grzesiak
W dniach od 19 maja do 10 czerwca 2015r. w powiecie pleszewskim, odbył się cykl szkoleń z zakresu dobrych praktyk rolniczych na obszarach szczególnie narażonych na azotany pochodzenia rolniczego tzw. OSN. Uczestnikami szkolenia byli rolnicy z terenu powiatu pleszewskiego, z gmin Dobrzyca, Gołuchów i Pleszew, gdyż te gminy w naszym powiecie objęte są dyrektywą azotanową. Szkolenia cieszyły się bardzo dużym zainteresowaniem, niestety ilość miejsc była ograniczona. Potwierdzeniem uczestnictwa w szkoleniu było zaświadczenie. Każde szkolenie trwało 3 dni i obejmowało część teoretyczną i praktyczną połączoną z wizytą w gospodarstwie pana Zbigniewa Biskupa z Borku Wlkp. Na szkolenia przyszło wielu rolników.
Część rolników prawidłowo prowadzi swoje gospodarstwa, które nie wywierają negatywnego wpływu na środowisko ponieważ posiadają zbiorniki na gnojówkę i płyty obornikowe o wymaganej pojemności na okres 6 miesięcy oraz stosują dobre praktyki rolnicze zgodne z obowiązującymi przepisami. Jednak wśród rolników na OSN wiele jest takich, którzy mają zbiorniki i płyty o zbyt małej pojemności i myślą o skorzystaniu z funduszy unijnych. Jest to problemem rolników, chcących otrzymywać płatności bezpośrednie w pełnej wysokości. Ich spełnianie jest kontrolowane a uchybienia grożą utratą części dopłat. Wymagania te mają szeroki zakres a dotyczą między innymi ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego.
Izabela Grzesiak – starszy doradca ds. ROW ZD Pleszew
fot. Izabela Grzesiak
Galeria
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=4774#sigProId118603490d