ARiMR udziela pomocy w spłacie kredytów od początku swojej działalności.

25 czerwca 2015 r. Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa udostępniła współpracującym z nią bankom kolejne 100 mln zł na dopłaty do częściowej spłaty kapitału kredytów przeznaczonych na realizację inwestycji w gospodarstwach rolnych, planowanych do udzielenia w 2015 r. (linia kredytowa o symbolu MRcsk). Łączna kwota środków udostępniona bankom w tym roku na tę formę pomocy wynosi 180 mln zł.

O kredyty z linii MRcsk rolnicy mogą ubiegać się w 5 bankach, które dotychczas podpisały umowę o współpracy przy udzielaniu tego typu kredytów. Są to: Bank BGŻ BNP Paribas S.A. (powstał po połączeniu Banku BGŻ i BNP Paribas S.A.), Bank Polskiej Spółdzielczości S.A., SGB-Bank S.A., Pekao S.A., Krakowski Bank Spółdzielczy.

Pieniądze na kredyty z tej linii będą dostępne na internetowej platformie PA. Dzięki temu banki współpracujące z Agencją będą mogły szybciej uruchomić akcję kredytową dla rolników i sprawniej ją prowadzić. Zaletą kredytów o symbolu MRcsk jest to, że ARiMR pokrywa za rolnika część kapitału kredytu. Pozostałą część, wraz z określonymi przez bank odsetkami, spłaca rolnik.

Kredyty z częściową spłatą kapitału przeznaczone są na realizację inwestycji w gospodarstwach rolnych, które polegają na zakupie ziemi przez młodych rolników.

ARiMR przypomina, że od 1 kwietnia 2015 r. rolnicy mogą korzystać z również z dwóch innych rodzajów kredytów preferencyjnych. Jednym z nich są kredyty umożliwiające wznowienie produkcji w gospodarstwach rolnych dotkniętych klęskami żywiołowymi (K01 – kredyty inwestycyjne i K02 – kredyty obrotowe). Agencja przewidziała na dopłaty do spłaty oprocentowania tych kredytów zwanych „klęskowymi” 16,12 mln zł, co oznacza, że banki współpracujące z ARiMR mogą udzielić rolnikom kredytów klęskowych na łączną kwotę ok. 1 mld zł. Drugim rodzajem kredytów udzielanych przez banki współpracujące z ARiMR są kredyty inwestycyjne z dopłatami ARiMR do oprocentowania. Wsparcie Agencji polega na pokrywaniu za rolników części należnego bankom oprocentowania. Na taką pomoc Agencja zarezerwowała 17,43 mln zł, co oznacza, że współpracujące z ARiMR banki mogą udzielić rolnikom w 2015 r. preferencyjnych kredytów inwestycyjnych na kwotę 1,47 mld zł.

Szczegółowe informacje o warunkach i zasadach udzielania preferencyjnych kredytów są dostępne na stronie Internetowej ARiMR w zakładce „Pomoc krajowa”.

Źródło: Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa – DWK, DKS.

Dzięki wsparciu udzielanemu przez ARiMR z unijnych programów pomocowych, powierzchnia lasów w Polsce wzrosła o 72 tys. ha. Inwestycje w rozwój obszarów leśnych będą wspierane w ramach nowego PROW 2014-2020. Od 15 czerwca można składać w ARiMR wnioski o przyznanie wsparcia na posadzenie lasu.

15 czerwca ruszył nabór wniosków w ramach działania „Inwestycje w rozwój obszarów leśnych i poprawę żywotności lasów”, które finansowane jest z budżetu Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Ta oferta pomocy adresowana jest do tych rolników, którzy zdecydowali się posadzić na swoich gruntach las. O wsparcia na zalesienie ubiegać się mogą także jednostki samorządu terytorialnego, tj. jednostki organizacyjne gmin, powiatów oraz województw. Wnioski należy składać w biurach powiatowych ARiMR do 17 sierpnia 2015 r.

Dotychczas Agencja przyjęła 73 wnioski o takie wsparcie, a wynikająca z nich powierzchnia, na której ma zostać posadzony las wynosi 84 hektary. 

Złożone wnioski o przyznanie pomocy na zalesianie w ramach działania „Inwestycje w rozwój obszarów leśnych i poprawę żywotności lasów” zostaną poddane ocenie punktowej ze względu na spełnienie kryteriów wyboru operacji. Punkty będą przydzielane w zależności od miejsca, w którym rolnik czy inny beneficjent zamierza posadzić las. Najwięcej ich będzie można otrzymać w przypadku posadzenia lasu w tzw. korytarzu ekologicznym, na obszarach zagrożonych erozją wodną. Punkty przyznawane też będą za posadzenie lasu na terenach przylegających do wód śródlądowych, lasu lub obszaru zalesionego, a także na terenach o nachyleniu powyżej 12 stopni oraz za zalesianie gruntów w województwach, w których lesistość jest poniżej 30%. Na tej podstawie zostanie sporządzona lista określająca kolejność przysługiwania pomocy na zalesianie. Zostanie ona podana przez Prezesa Agencji do publicznej wiadomości za pośrednictwem portalu internetowego ARiMR nie później niż 15 października 2015 r.

Wysokość wsparcia, jakie będzie można otrzymać na „Inwestycje w rozwój obszarów leśnych i poprawę żywotności lasów”, zależy od powierzchni, na której zostanie posadzony las, rodzaju sadzonek oraz od tego, jak będą one chronione. Maksymalna powierzchnia, do której będzie można otrzymać pomoc na zalesianie, wynosi 20 ha, a minimalna 0,1 ha. Aby otrzymać takie wsparcie, konieczne będzie posiadanie specjalnego planu zalesieniowego, który opracowuje nadleśniczy oraz dokonanie nasadzeń zgodnie z jego założeniami.

Pomoc na „Inwestycje w rozwój obszarów leśnych i poprawę żywotności lasów” będzie wypłacana w trzech różnych formach:

• pierwsza obejmuje jednorazowe wypłacenie tzw. wsparcia na zalesianie (część inwestycyjna), o którą rolnicy będą mogli ubiegać się już w 2015 r.,
• druga polega na wypłacaniu przez 5 lat premii pielęgnacyjnej,
• trzecia – na wypłacaniu przez 12 lat premii zalesieniowej.

Wnioski o przyznanie premii pielęgnacyjnej i zalesieniowej rolnicy będą mogli składać od 2016 r.

Źródło: ARiMR, DKS.

Dzik jest określany jako wszystkożerny oportunista. Jego wielka elastyczność w wyborze pożywienia umożliwia osiedlanie się w zróżnicowanym środowisku. Ponadto dziki są postrzegane jako szkodniki w rolnictwie.

Rozpatrując „sprawę dzików” stwierdzono, że w warunkach siedlisk i środowisk, które przechodzą długofalowe przemiany (dotyczy w zasadzie Europy jako całości), rośliny uprawne stanowią ważny składnik diety dzików w okresie lata i jesieni.

Interesujących informacji dostarczyły analizy przeprowadzone na terenie Nadleśnictwa Spała (Polska centralna), wykonane na podstawie 4215 informacji o szkodach z lat 1999-2009 (z wyłączonego z wydzierżawiania obwodu łowieckiego administrowanego przez N. Spała). Dane zgromadzone przez pracowników naukowych i prezentowane w omawianym artykule mogą być pomocne w szacowaniu ryzyka wystąpienia szkody w uprawach rolnych powodowanych przez dziki.

W okresie poddanym przez autorów artykułu ocenie dziki powodowały uszkodzenia w szerokiej gamie upraw. Rozpatrywano m.in., co warunkowało powstawanie szkód w uprawach rolnych oraz czy dostępność upraw (areał pól i jego zróżnicowanie) wpływała na rozmiar szkód, jak również czy dziki wykazywały preferencje względem określonych upraw i jak elastyczne były w doborze żeru w warunkach jego dostępności w ilości wręcz nadmiernej, czyli przy swobodnym dostępie do dowolnego rodzaju uprawy.

Największa ilość protokołów szacowania szkód w uprawach rolnych dotyczyła szkód w uprawie ziemniaków i zasiewach zbóż, a tylko kilka w burakach, gorczycy, gryce i rzepaku. Autorzy wykazali statystycznie istotną i silną korelację (związek) pomiędzy powierzchnią uprawy i rozmiarem szkód. Określenie związków pomiędzy powierzchnią pól a powierzchnią szkód, które na nich stwierdzono, wykazało, że rozmiar szkód pozostawał w silnym związku z powierzchnią uprawy (przy małym zróżnicowaniu średniej wielkości powierzchni szkód w porównaniu z powierzchnią pól). Zatem, im większe pole, tym większa była na nim powierzchnia uszkodzona. W tym miejscu należy zauważyć, że średni areał upraw w Polsce centralnej jest inny niż w Wielkopolsce, bowiem pola duże to w przypadku okolic Spały już 1,5 ha powierzchni jednolitej uprawy. Zauważono również, że rozkład powierzchni szkód był mniej zróżnicowany niż powierzchnia upraw, nie było jednak tak, że średnia powierzchnia zniszczeń była jednakowa bez względu na powierzchnię i rodzaj uprawy.

Okres za jaki rozpatrywano szkody wynosił tylko trzy miesiące, zauważono jednak wyraźne zróżnicowanie w rozkładzie czasowym pomiędzy rozmiarem szkód w zbożach (bez kukurydzy) a rozmiarem szkód w ziemniakach. Uprawą najbardziej uszkadzaną w lipcu były zboża, w sierpniu zboża wciąż stanowiły najbardziej narażone i uszkadzane uprawy, ale już we wrześniu nastąpiła radykalna zmiana w preferencjach żerowych dzików, ponieważ zboża znalazły się na drugim miejscu po ziemniakach. Zasadniczo, w lecie i wczesną jesienią dziki poszukiwały żeru na polach bez szczególnych preferencji względem jakiejś rośliny uprawnej (jest to dowód na wyraźny oportunizm pokarmowy dzika).

Liczba informacji o szkodach i ich rozmieszczenie jest związana z powierzchnią określonych gatunków uprawianych na polach. Niemniej udział powierzchni szkody nie wzrastał wraz z powierzchnią uprawy.

Czas, jaki dziki mogą spędzić na poszukiwaniu żeru poza lasem zdaje się być jednym z ważnych, kluczowych czynników ograniczających ich obecność na polach i tym samym wielkość i dotkliwość szkód powodowanych przez dziki. Istotne zmiany w strukturze szkód w rozpatrywanym okresie (stosunkowo krótkim) pokazały, że dziki są bardzo elastyczne w doborze żeru, który może ułatwiać ich adaptację do nowych lub zmieniających się warunków środowiska.

Na podstawie: Preferencje żerowe dzików (Sus scrofa L.) w okresie lata i wczesnej jesieni w aspekcie szkód powodowanych w uprawach rolniczych. Paweł Nasiadka, Paweł Janiszewski, Sylwan r. 159 (4):307-317, 2015. 

Choroba występuje w całej Europie, w Polsce jest szczególnie pospolita i groźna na plantacjach nasiennych.

Objawy choroby mogą wystąpić już na liścieniach w postaci przeświecających, tłustych plam, powiększających się stopniowo. Na liściach pojawiają się ciemne, lekko wgłębione plamy, początkowo okrągłe, później nieregularne. Silnie porażone liście gniją lub zasychają. Najbardziej typowe objawy pojawiają się w fazie rozluźniania się róż kalafiorów i wyrastania pędów nasiennych. Na różach pojawiają się ciemnobrązowe plamy, które w sprzyjających warunkach – temperatura 17-20°C i wilgotność powietrza powyżej 90% – bardzo szybko się rozprzestrzeniają i w ciągu dwóch trzech dni mogą pokryć całą różę. Tkanki w obrębie plam gniją. Na pędach nasiennych i kwiatach plamy są podłużne i czarne. Kwiatostany czernieją i więdną.

Bakterie przenoszone są na następny rok przez nasiona i pozostawione na polu resztki porażonych roślin, a w okresie wegetacji przez deszcz.

W zwalczaniu choroby najważniejszy jest płodozmian. Należy stosować przynajmniej trzyletnią przerwę w uprawie roślin na zarażonym polu, odkażać ziemię do produkcji rozsady, nasiona przed siewem zdezynfekować zanurzając w wodzie o temperaturze 50°C na 25 minut. Dobrze jest wysadzać rozsadę na tyle wcześnie, aby pędy kwiatowe wytworzyły się przed nadejściem ciepłej i dżdżystej pogody. Po zbiorze nasion należy dokładnie zebrać i zniszczyć resztki roślin.

Źródło: A. Studziński, „Atlas Chorób i Szkodników Roślin Warzywnych”.