Grzyb powodujący chorobę występuje w wielu krajach, w rejonach uprawy roślin krzyżowych a szczególnie roślin kapustnych. Poza roślinami kapustnymi grzyb poraża również rzepak i liczne chwasty z rodziny krzyżowych. W Polsce występuje przeważnie na glebach wilgotnych i kwaśnych oraz tam, gdzie często uprawia się rośliny kapustne po sobie.

Porażeniu mogą ulec rośliny we wszystkich fazach rozwoju. Na korzeniach młodych roślin pojawiają się początkowo drobne, białe lub żółtawe guzki, które stopniowo rozrastają się w duże nieregularne narośla, wewnątrz jasno żółte. Po pewnym czasie narośla ciemnieją, gniją i rozpadają się. Porażone rośliny rosną bardzo słabo, kapusta nie zawiązuje główek, a liście łatwo więdną podczas upałów. Kalafior nie tworzy róż, rośliny więdną i zamierają – na plantacjach tworzą się puste place.

Grzyb zimuje w postaci zarodników przetrwalnikowych w naroślach i glebie. Na wiosnę odpowiednio przekształcone zarodniki atakują i przenikają przez ścianki korzeni powodując nowe infekcje. Ponadto latem tworzą się zarodniki letnie, które powodują dalsze rozprzestrzenianie się choroby.

Przetrwalniki mogą przeżyć w glebie od 3 do 7 lat. Rozprzestrzeniane są przez dżdżownice, pędraki i inne organizmy glebowe, przenoszone są na narzędziach i maszynach, obuwiu i nogach zwierząt.

Na polu zarażonym przez 5 lat ni należy uprawiać roślin żywicielskich grzyba i tępić chwasty. Po upływie tego okresu glebę zwapnować. Ziemię do produkcji rozsad odkażać termicznie lub chemicznie zgodnie  z zaleceniami Programu Ochrony Warzyw. Przed wysadzeniem do gruntu rozsady późnych odmian kapusty i kalafiora korzenie zanurzyć w papce z gliny z dodatkiem środka chemicznego  zgodnie  z zaleceniami Programu Ochrony Warzyw.

Źródło: A. Studziński „Atlas Chorób i Szkodników Roślin Warzywnych”.