Pomoc związana z wystąpieniem szkód wywołanych niekorzystnymi zjawiskami atmosferycznymi - WODR Poznań
21 stycznia 2016

Rozgrzewająca kasza jaglana

Przygotowane przez

Kasza jaglana to najstarsza spośród kasz i zaliczana do najzdrowszych. Ma działanie zasadotwórcze, jest lekkostrawna i nie uczula, bo nie zawiera glutenu. Charakteryzuje się tym, że ma mało skrobi, za to dużo łatwo przyswajalnego białka. Wyróżnia się najwyższą zawartością witamin z grupy B: B1 (tiaminy), B2 (ryboflawiny) i B6 (pirydoksyny) oraz żelaza i miedzi.

Ma właściwości antywirusowe, zmniejsza stan zapalny błon śluzowych, dlatego jest dobrym domowym lekarstwem na katar. Posiada duże ilości witaminy E i lecytyny, która świetnie wpływa na pamięć i koncentrację oraz reguluje poziom cholesterolu we krwi, dlatego polecana jest dla  pracujących intensywnie umysłowo, np. maturzyści czy studenci przygotowujący się do sesji.

Kasza jaglana zawiera krzemionkę, ma zbawienny wpływ na włosy, skórę i paznokcie. Krzem pełni też ważną rolę w mineralizacji kości (zapobiega ich odwapnianiu).

Kasza jaglana jest świetnym dodatkiem do duszonych mięs i dań na słodko.

Uwaga! Żeby kasza jaglana nie miała goryczki, trzeba ją przed ugotowaniem obficie przelać najpierw zimną, a potem gorącą wodą. Można też wrzucić kaszę do wrzątku, po chwili odcedzić i jeszcze raz wsypać do czystej, gotującej się wody. Warto namoczyć kaszę na kilka godzin albo na noc w wodzie z dodatkiem soku z cytryny – ten zabieg razem z gotowaniem pomoże unieczynnić fityniany – związki zawarte w kaszach, utrudniające przyswajanie składników mineralnych.

Zaleca się gotowanie kaszy jaglanej na sypko, stosując proporcję: na 1 szklankę kaszy jaglanej  – 2,5 szklanki wody. Gotujemy, aż kasza wchłonie wodę, po czym zawijamy w koc i odstawiamy na ok. godzinę.

Pyszna kasza jaglana curry z kurczakiem, ananasem i mleczkiem kokosowym

Pierś kurczaka w sosie curry z mleczkiem kokosowym dotychczas była podawana z ryżem, ale zdecydowanie bardziej wyśmienicie smakuje z kaszą jaglaną.

Składniki:

kasza jaglana (na tę ilość sosu ok. ¾ szklanki suchej kaszy), mleczko kokosowe, ananas w puszce, jogurt naturalny lub grecki, pierś z kurczaka lub indyka, garść rodzynek, 2 łyżki wiórek kokosowych, cebula, 2 ząbki czosnku, 2 łyżeczki curry, łyżeczka kurkumy, ½ łyżeczki imbiru, sól oraz pieprz i oliwa.

Wykonanie:

  • Gotujemy kaszę jaglaną.
  • Przez praskę przeciskamy czosnek, kroimy cebulę w cienkie piórka, a następnie przesmażamy wraz z czosnkiem na patelni z dodatkiem ok. 2 łyżek oliwy.
  • Pierś kurczaka kroimy w kostkę i dodajemy do cebuli oraz czosnku.
  • Całość przyprawiamy curry, kurkumą oraz imbirem, a także dodajemy wiórki kokosowe oraz rodzynki. Smażymy przez kilka minut, aż mięso nie będzie surowe.
  • Do mięsa dodajemy mleczko kokosowe oraz ananasa pokrojonego w kostkę i gotujemy na wolnym ogniu przez ok. 15 minut do momentu, aż sos nieco zgęstnieje. Na koniec dodajemy 3 łyżki jogurtu naturalnego lub greckiego i doprawiamy pieprzem oraz solą.

Smacznego!

21 stycznia 2016

Inwestycje budowlane zgodnie z prawem i bezpieczne dla środowiska naturalnego

Przygotowane przez

Znowelizowana w 2015 roku ustawa Prawo budowlane w zasadzie nic nie zmienia w stosunku do budynków inwentarskich. Ma natomiast usprawnić procedury prawne prowadzenia robót budowlanych oraz rozszerza listę budowli powstających tylko na podstawie zgłoszenia.

Znowelizowane Prawo budowlane zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw z 2015 roku, pod pozycją 443 i obowiązuje od 28 czerwca 2015 r.

Zagospodarowanie siedliska lub działki budowlanej możliwe jest tylko zgodnie z wymaganiami miejscowych warunków zabudowy i zagospodarowania przestrzennego terenu. To generalna zasada.

Obowiązują dotychczasowe procedury wymagane w przypadku budowy budynków inwentarskich wraz z urządzeniami towarzyszącymi, które mogą pogorszyć stan środowiska naturalnego, co wiąże się z obowiązkiem utworzenia stref ochronnych.

Na etapie przygotowywania dokumentacji budowlanej sporo jest problemów, gdy zaistnieje obowiązek uzyskania tzw. decyzji środowiskowej (decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji inwestycji). Jeżeli gmina posiada zatwierdzony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, to decyzja środowiskowa nie jest wymagana:

  • dla planowanego budynku do 40 DJP obsady lub,
  • gdy odległość tego budynku od sąsiednich budynków jest większa niż 100 m, oraz
  • dla planowanego budynku do 60 DJP obsady na działce leżącej poza terenami chronionymi.

Inwestycje budowlane na takich obszarach, jak obszary ochrony przyrody czy Natura 2000, mogą być objęte większymi restrykcjami.

Z kolei budynki o obsadzie powyżej 210 DJP, zaliczające się do zawsze znacząco oddziałujących na środowisko, zawsze wymagają przygotowania raportu o oddziaływaniu na środowisko.

W sytuacji, gdy gmina nie posiada dla danego terenu planu zagospodarowania przestrzennego, trzeba wystąpić do wójta (burmistrza) o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zgodnie z obowiązującym prawem, sąsiedzi uczestniczą w procedurze wydawania warunków zabudowy lub zmiany planu (mają wgląd do dokumentacji) i mogą zgłaszać swoje zastrzeżenia i uwagi. Sprzeciwy sąsiadów nie są wcale zjawiskiem rzadkim. Aby uchronić się przed taką sytuacją, trzeba od samego początku przewidzieć działania, które będą minimalizowały negatywny wpływ naszej inwestycji na środowisko i sąsiadów.

Szczegółowe wymagania co do ochrony środowiska ustanawiają indywidualnie władze sanitarne właściwe dla danego terenu. Ma to najczęściej miejsce w sytuacji ulokowania działki inwestycyjnej na terenach o szczególnych walorach przyrodniczych i rekreacyjnych.  

Dla ochrony środowiska naturalnego niezbędna jest też szczelność i nieprzepuszczalność zbiorników na płynne odchody zwierzęce. Również miejsca, w których myte są opryskiwacze i rozrzutniki nawozów, powinny być odpowiednio usytuowane i zabezpieczone przed przenikaniem odcieków. Najlepiej, aby były to miejsca specjalnie do tego celu przygotowane.

Jak nietrudno się zorientować, przepisy prawa budowlanego wcale nie są takie proste. Często uzyskanie określonych decyzji i pozwoleń poprzedzone jest długą procedurą, a dany „przypadek” rozpatrywany jest indywidualnie. Dlatego przed rozpoczęciem działań związanych z inwestycją budowlaną, należy dobrze zapoznać się z wymogami w tym zakresie.


Źródło: TopAgrarPolska 10/2015.

21 stycznia 2016

Dopłaty do materiału siewnego

Przygotowane przez

Dopłat z tytułu zużytego do siewu lub sadzenia materiału siewnego kategorii elitarny lub kwalifikowany udziela się w ramach pomocy de minimis w rolnictwie.

Pomoc de minimis dla producenta rolnego nie może przekroczyć w okresie 3 lat podatkowych (obrotowych) 15 000 EURO . Wnioski o przyznanie dopłaty do materiału siewnego powinny być złożone w terminie od dnia 15 stycznia do dnia 25 czerwca 2016 r.

Termin na składanie wniosków nie podlega przywróceniu.

Dopłatami objęte są : zboża, rośliny strączkowe ,ziemniaki

Minimalne ilości wysiewu na 1ha powierzchni gruntów rolnych umieszczone są w załączniku do zarządzenia nr 11/2016/Z Prezesa ARR z dnia 13 stycznia 2016 r. Wysokość stawki dopłat do 1 ha powierzchni gruntów ornych obsianych lub obsadzonych materiałem siewnym kategorii elitarny lub kwalifikowany, corocznie do dnia 30 września, określa Rada Ministrów w drodze rozporządzenia.

Wysokość stawek będzie wyliczana z uwzględnieniem powierzchni upraw zadeklarowanych we wniosku złożonego do OT ARR, gatunków roślin uprawnych objętych dopłatą oraz z puli środków finansowych przeznaczonych na te dopłaty w danym roku.

W skład mieszanek sporządzonych przez wnioskodawcę we własnym zakresie mogą jedynie wchodzić składniki kwalifikowane, tj. posiadające kategorię elitarny lub kwalifikowany. Jeżeli mieszanka w swoim składzie będzie zawierała składniki kwalifikowane i tzw. nasiona niekwalifikowane, żaden ze składników tej mieszanki nie będzie mógł być objęty dopłatą.

Do wniosku o przyznanie dopłaty producent rolny dołącza faktury zakupu materiału siewnego kategorii elitarny lub kwalifikowany wystawione od dnia 15 lipca 2015 roku do dnia 15 czerwca 2016 roku. Producent dołącza również zaświadczenia o pomocy de minimis w rolnictwie jeśli taka została mu przyznana w terminie od dnia 15 lipca 2015 roku do dnia 15 czerwca 2016 roku na materiał siewny zakupiony w tym terminie. Składa także oświadczenie o otrzymanej pomocy de minimis przyznanej w ciągu 3 lat podatkowych (obrotowych) również przyznanej ww. decyzją Prezesa ARR lub Dyrektora OT ARR .

Jeżeli wniosek spełnia wymogi formalno-prawne Dyrektor OT ARR wydaje decyzję producentowi rolnemu o przyznaniu dopłaty a kwotę dopłaty ARR wypłaca w terminie 30 dni od dnia wydania decyzji na rachunek bankowy wskazany przez producenta. Decyzję Dyrektor OT ARR wydaje w terminie 60 dni od dnia wejścia w życie przepisów w sprawie stawek dopłat do 1ha powierzchni gruntów rolnych.

Producent rolny ma obwiązek przechowywania dokumentacji tj. decyzji na przyznanie dopłat do materiału siewnego przez okres 10 lat od daty jej przyznania.

Formularz wniosku o przyznanie dopłaty z tytułu zużytego do siewu lub sadzenia materiału siewnego oraz potrzebne załączniki znajdują się na stronie internetowej Agencji Rynku Rolnego www.arr.gov.pl.

 

Źródło; strona internetowa ARR

Ostatnio zmieniany 06 lipca 2016
21 stycznia 2016

Czy wiesz, że...

Przygotowane przez

…możesz sam sobie, orientacyjnie, wyliczyć ilość nawozów naturalnych produkowanych  w Twoim gospodarstwie?

Jeśli masz internet w swoim komputerze albo w swoim aparacie komórkowym, to możesz skorzystać z łatwego w obsłudze kalkulatora, opracowanego przez pracowników IUNG Puławy. Wystarczy wpisać adres: www.iung.pulawy.pl/naturalne/nawozynaturalne.php

Bezpośrednio po kliknięciu i otwarciu tej stronki pojawia się kalkulator z instrukcją obsługi („o kalkulatorze”).

Praktyczna rada: wybierając poszczególne grupy zwierząt wybieramy sztuki, które są w naszym gospodarstwie w danym dniu. Program sam robi obrót stada. Jedynie wpisując w okienko „Ilość sztuk w okresie gospodarczym” wskazujemy, ile było sztuk fizycznych, faktycznych zwierząt danej grupy w ciągu całego okresu gospodarczego – najczęściej roku (lub ile będzie, jeśli np. chcemy obliczyć, ile będzie nawozów naturalnych w przyszłym roku, bo zamierzamy np. zwiększyć stado).

Jeśli będzie potrzebna pomoc, można zwrócić się do pracowników IUNG albo po prostu zadzwonić do WODR. Mój numer telefonu: 62 742 9439.


Źródło: IUNG Puławy.

21 stycznia 2016

Jak skutecznie zapobiegać powstawaniu odporności agrofagów na środki ochrony roślin?

Przygotowane przez

Rozwój technologiczny w rolnictwie doprowadził do wprowadzenia do powszechnego użytku środki ochrony roślin. Pojawienie się środków ochrony roślin prócz korzyści przyniosło również szereg zagrożeń. Jednym z nich jest proces uodporniania się agrofagów na działanie środków ochrony roślin. Jest to poważny problem:

  • ekonomiczny – utrudnienie zwalczania wielu agrofagów, konieczność powtarzania zabiegów, zwiększania dawek;
  • ekologiczny – powtarzanie zabiegów, zwiększenie dawek to z reguły większe zagrożenie dla środowiska naturalnego.

Procesu uodparniania się agrofagów nie da się zatrzymać, ale w istotny sposób możemy go spowolnić. Możemy tego dokonać m.in. poprzez:

  1. Środki ochrony roślin powinniśmy stosować zgodnie z dawkami zalecanymi w etykiecie danego środka.
  2. Należy przemiennie stosować środki o różnych mechanizmach działania (nie mylić z nazwami handlowymi środka).
  3. W przypadku stwierdzenia odporności wybranego agrofaga na daną substancję czynną nie powinniśmy stosować środków o podobnym mechanizmie działania.
  4. Sprzęt do wykonywania zabiegów powinien być sprawny technicznie, co musi być potwierdzone certyfikatem, który jest wydawany przez stację diagnostyczną (obowiązkowo raz na 3 lata).
  5. Termin wykonania zabiegu powinniśmy dostosować do wystąpienia najbardziej wrażliwej na pestycyd fazy rozwojowej agrofaga.
  6. Powinniśmy chronić faunę pożyteczną, która ma istotny wpływ na ograniczenie liczebności niektórych agrofagów.
  7. Stosowanie w pierwszej kolejności niechemicznych metod ochrony roślin.
  8. rowadzenie i systematyczne uzupełnianie ewidencji zabiegów środkami ochrony roślin, na podstawie której można stwierdzić skuteczność wykonanego zabiegu.
  9. Stosowanie odpowiedniego płodozmianu. Unikać upraw w monokulturze.
  10. Unikać uproszczeń w uprawie roli. Powinniśmy stosować wszystkie zalecane uprawki polowe.
  11. Stosować kwalifikowany materiał siewny.
  12. Dokładnie zidentyfikować agorfaga, którego chcemy zwalczyć.

Poprzez spełnienie ww. warunków możemy w istotny sposób wpłynąć na tempo powstawania i rozwoju gatunków odpornych na pestycydy.

21 stycznia 2016

Od cielaka do przeżuwacza

Przygotowane przez

Z hodowlanego punktu widzenia odchów cieląt można podzielić na pięć etapów żywieniowych:

  1. Rozwój jelita cienkiego i mięśniówki żwacza – pierwsze 3 miesiące życia.
  2. Rozwój tkanki gruczołu mlekowego i układu rozrodczego – od 3 do 9 miesiąca życia.
  3. Osiąganie wyrostowości i wagi – od 9 do 15 miesiąca życia.
  4. Zacielanie i ciąża – od 15 do 2 miesiąca życia.
  5. Żywienie jak w zasuszaniu do porodu – od 21 do 24 miesiąca.

Piąty etap jest najważniejszym dla odchowu cielęcia. Dla zapewnienia syntezy odpowiednich przeciwciał siary, charakterystycznych dla danego środowiska, konieczne jest także odpowiednio wczesne umieszczenie krowy w porodówce.

Pierwszy etap żywienia to najtrudniejszy okres w odchowie cieląt. Bezcennym pokarmem jaki dostaje cielę najpóźniej do trzech godzin po wycieleniu jest siara, która wypełnia przewód, oczyszcza go ze smółki i dostarcza przeciwciała będące jedyną ochroną przed patogenami. Jest to szczególnie ważne ze względu na to, że cielęta rodzą się bez wrodzonej odporności – dopiero w wieku 4 tygodni kształtuje się własny układ odpornościowy. Aby pokryć zapotrzebowanie na immunoglobuliny, cielak powinien wypić około 4 litrów dobrej siary w pierwszej dobie życia, co wiąże się ze zmniejszającą wartością pokarmową wraz z kolejnymi godzinami, a także z pogarszającym się wchłanianiem przeciwciał z upływem czasu (ulegają trawieniu).

Zagrożenia związane z pierwszym etapem odchowu sprowadzają się przede wszystkim do biegunek i zapalenia płuc (szacuje się ok. 50% upadków). Bezpośrednią przyczyną biegunki są bakterie, wirusy i pierwotniaki, również stres, warunki środowiskowe oraz błędy żywieniowe:

  • nieprawidłowe odpajanie siarą – pokarm dostaje się do nierozwiniętego żwacza,
  • zbyt duże dawki jednorazowe pasz płynnych,
  • skarmianie nadkwaszonego i zimnego mleka,
  • niska jakość preparatów mlekozastępczych.

Biegunki prowadzą do odwodnienia cieląt, a węglowodany, aminokwasy i inne składniki przechodzą przez przewód pokarmowy i zostają wydalone zamiast wykorzystania ich przez organizm. Jednocześnie tkanki wytwarzają znaczne ilości kwasów, które w wyniku upośledzenia pracy nerek w czasie biegunek nie mogą być usunięte z organizmu, powodując uszkodzenie jelita cienkiego i innych organów. W konsekwencji prowadzi to do tego, że u około 30% wyleczonych z biegunki cieląt, choroba ta pozostawia po sobie ślad w postaci niższej wydajności.

Kolejnym schorzeniem zagrażającym cielętom jest zapalenie płuc, na które cielęta najbardziej narażone są od 2 tygodnia do 3 miesiąca życia, szczególnie w okresie zaprzestania podawania pasz płynnych. Najczęstszą  przyczyną jest złej jakości siara, za późne jej podanie lub za mała ilość, co skutkuje niewykształceniem odporności siarowej. Pośredni wpływ mają również nieodpowiednie warunki środowiskowe (duża wilgotność, nadmierne stężenie amoniaku, brud w kojcach, duże zagęszczenie, przeciągi).

Wyjątkowa wrażliwość cieląt w pierwszym okresie życia związana jest ze specyfiką funkcjonowania przewodu pokarmowego. Trawienie pasz płynnych odbywa się w trawieńcu, a przede wszystkim w jelicie cienkim. Przez pierwsze dwa tygodnie życia pod wpływem siary i zawartym w niej hormonom, immunoglobulinom, aktywnym peptydom i innym składnikom, ten odcinek przewodu pokarmowego ulega najbardziej dynamicznemu rozwojowi:

  • wzrasta masa i długość jelit,
  • wzrasta wysokość kosmków i głębokość krypt jelitowych,
  • wzrasta sekrecja enzymów trawiennych,
  • następuje rozwój funkcji motorycznych jelit.

Stopniowe wprowadzanie pasz stałych już od drugiego tygodnia wpływa na zmianę funkcjonowania jelita cienkiego poprzez skrócenie kosmków jelitowych, wzrost głębokości krypt, zmianę motoryki jelit oraz inicjowanie sekrecji kolejnych enzymów trawiennych. Obecność pasz stałych w żwaczu wpływa także korzystnie na przyspieszenie zasiedlania mikroflory w żwaczu, jego rozwój i podjęcie trawienia pasz objętościowych. To za sprawą pasz stałych dochodzi do rozwoju pojemności żwacza, jego mięśniówki oraz brodawek żwaczowych, a procesy fermentacji skrobi do lotnych kwasów propionowych i masłowych są stymulatorami wzrostu kosmków żwaczowych i błony śluzowej przedżołądków. Procesy te mają za zadanie przygotowanie przewodu pokarmowego do wykorzystania pasz objętościowych oraz zaprzestania podawania pasz płynnych (w 6-7 tygodniu, gdyż zanika fałd tworzący rynienkę). W rezultacie następuje zmiana cielaka w przeżuwacza, cielę podwaja swoją masę urodzeniową z ok. 45 kg do 90 kg.

Następne etapy żywieniowe – 2, 3 i 4, trwające po 180 dni nie powinny przysparzać większych problemów, a uzyskane poniżej przedstawione masy ciała na koniec każdego etapu żywienia mogą stanowić kontrolę poprawności ich odżywiania.

Etap żywienia Masa ciała Wiek
I (3 miesiące) 45-90 kg ±10 kg 3 miesiące
II (6 miesięcy) 90-180 kg ±20 kg 9 miesięcy
III (6 miesięcy) 200-400 kg ±30 kg 15 miesięcy
IV (6 miesięcy) 400-480 kg ±20 kg 21 miesięcy
V (3 miesiące) 480-580 kg ±10 kg 24 miesiące

Zmiany żywienia zgodnie z przedstawionymi terminami gwarantują dobry stan zdrowia, niską śmiertelność, niski koszt odchowu, wczesny wiek pierwszego wycielenia, wyższą wydajność w trakcie laktacji, a w rezultacie większą opłacalność hodowli i produkcji mleka.

21 stycznia 2016

Izolator Chmary

Przygotowane przez

Izolator Chmary zbudowany jest w ten sposób, iż zamyka on matkę w przestrzeni 10 mm między dwoma kratami odgrodowymi. Kraty wielkością odpowiadają wymiarom ramki gniazdowej. Matka nie ma kontaktu z plastrem i nie może czerwić, a pszczoły mogą się nią opiekować. Izolatory pomysłu lekarza wet. Dr Petra Chmary od wielu lat stosuje się na Ukrainie.

Zalety stosowania izolatora Chmary:

  1. Sprzyja wiosennemu niszczeniu resztek warrozy,
  2. Jesienią, po 21 dniach od chwili zamknięcia matki, w rodzinie nie ma już czerwiu krytego, co pozwala praktycznie na zupełne pozbycie się warrozy przez jednorazowe odymienie rodziny. Przez to oszczędzamy pszczołom wielokrotnego kontaktu ze środkiem chemicznym np. amitrazą.
  3. Uniemożliwienie matkom czerwienia podczas zimowli sprzyja oszczędzaniu pszczół, które nie muszą wychowywać czerwiu – wykarmiać zbędnych pokoleń pszczół. Stwierdzono, że w czasie sezonu letniego pszczoła, która była zatrudniona przy karmieniu larw, przeżywała średnio 30 dni, a taka, która nie pełniła funkcji karmicielki dożywała 85 dni. Podobnie jest z pszczołami zimowymi. W rodzinach, w których pozwala się matce na czerwienie w czasie zimowli, każde chwilowe ocieplenie powoduje rozpoczęcie czerwienia. Konieczność ogrzania i wykarmienia tego czerwiu może spowodować stratę większej ilości pszczół zimujących, niż wychowa się młodych, które rzadko przeżywają do wiosny.
  4. Terminy zastosowania izolacji matek pszczelich:
    • 1 kwietnia wypuszczamy matki z izolatorów; pszczoły przeważnie mają już dostęp do pyłku; po dwóch tygodniach mamy około 6 ramek wielkopolskich czerwiu;
    • 10 dni przed pierwszym pożytkiem towarowym (około połowy maja) izolujemy matki; to uwalnia rodzinę od odkrytego czerwiu na czas zbioru;
    • drugi raz izolujemy matki na 10 dni przed kwitnieniem akacji; wtedy mogą się ujawnić choroby czerwiu;
    • w terminie od 1 do 15 sierpnia izolujemy wszystkie matki; w rodzinach, w których matki czerwią nadal po 1 sierpnia, nie oszczędza się długowiecznych, zimujących pszczół, za to hoduje się wiele pokoleń warrozy; pod koniec sierpnia niszczymy resztki warrozy – w rodzinach nie ma już czerwiu.

Uwaga: Podane terminy izolacji matek pszczelich określono jako przybliżone. Według mojej oceny zastosowanie tego izolatora w warunkach Polski wymaga dopracowania terminów izolacji matek tak, aby można dostosować optymalny rozwój rodzin na poszczególne pożytki pszczele.

Po zastosowaniu izolatora Chmary, przez okres zimowli, sformułowano następujące wnioski:

  • izolacja matki w izolatorze Chmary nie wpływa znacząco na wielkość osypu zimowego,
  • rodziny z matkami izolowanymi wykorzystują mniej pokarmu zimowego,
  • izolacja matki w kłębie zimowym wpływa bardzo korzystnie na rozwój wiosenny rodziny,
  • w razie potrzeby można zimować dwie i więcej matek w jednej rodzinie, ale muszą to być matki młode lub w tym samym wieku,
  • metoda pozwala na znacznie bardziej skuteczne zwalczanie warrozy,
  • według autora omawiana metoda jest bardzo dobrze umotywowana teoretycznie i warta szerszego zainteresowania.


Źródło: Igor Pawłyk, Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.

20 stycznia 2016

Dobre rady na dobre zdrowie

Przygotowane przez

O zdrowie można zadbać w taki sposób, aby przestrzegać zasady zdrowego stylu życia oraz szczególnie przestrzegać zasady racjonalnego, zdrowego odżywiania się.

Żywność, to co jemy jest dla nas jak dobre lekarstwo, od którego zależy nasze zdrowie, nasze samopoczucie, co wpływa między innymi na długość i jakość naszego życia.

Dlatego w tej informacji zamieściłam przepis na zdrową zupę przeciwnowotworową dr. Fuhrmana: przepis, który pochodzi z książki „Superodporność. Jak czerpać zdrowie z każdego posiłku” (Studio Astropsychologii). Publikacja za zgodą wydawcy.

[Początek cytatu] „…Dr Joel Fuhrman uważa, że to warzywa, owoce, nasiona i orzechy powinny się znaleźć u podstawy piramidy zdrowego żywienia, gdyż to one mają kluczowe znaczenie w zachowaniu zdrowia, a nawet w przedłużeniu życia. Poniżej przedstawiamy jego propozycję zupy, która ma mieć działanie przeciwnowotworowe.

Składniki

  • 1 szklanka suszonych połówek grochu i/lub fasoli;
  • 4 szklanki wody;
  • 6-10 średnich cukinii;
  • sok przyrządzony z 2 kg marchwi (lub 5-6 szklanek kupionego soku);
  • sok przyrządzony z 2 korzeni selera (lub 2 szklanki kupionego soku);
  • 2 łyżki WegeSmaczku dr. Fuhrmana lub innej niesolonej mieszanki przypraw, do smaku;
  • 4 średnie cebule, posiekane;
  • 3 łodygi pora – liście należy oddzielić, aby je dokładnie umyć, następnie grubo posiekać;
  • 2 pęczki jarmużu, kapusty lub innego zielonolistnego warzywa, zblanszowanego i z usuniętymi łodyżkami, posiekanego;
  • 1 szklanka surowych orzechów nerkowca;
  • 2½ szklanki świeżych grzybów (shiitake, cremini i/lub pieczarek), posiekanych.

Przygotowanie

Rośliny strączkowe i wodę umieść w bardzo dużym garnku na małym ogniu. Doprowadź do wrzenia; następnie duś na małym ogniu. Dodaj do garnka całą cukinię, sok z marchwi i selera oraz przyprawy.

Do blendera włóż cebulę, pory i jarmuż i zmiksuj z odrobiną wywaru z zupy. Dodaj tę mieszankę do garnka z zupą. Wyjmij ugotowaną już cukinię za pomocą kleszczyków i zmiksuj ją razem z orzechami nerkowca na kremową konsystencję. Dodaj tę mieszankę do zupy. Dołóż grzyby i duś dalej, aż fasola będzie miękka – całkowity czas gotowania to mniej więcej 2 godziny.

Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem, należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!…”. [Koniec cytatu]

20 stycznia 2016

Uszkodzenia drzew przydrożnych przez człowieka

Przygotowane przez

Rozwój cywilizacyjny niesie za sobą nieustanne zmiany w środowisku przyrodniczym. Człowiek od wielu lat wpływa na otaczającą go przyrodę i pod wieloma względami próbuje ją sobie podporządkowywać. Taki wpływ uwidacznia się w rosnącej zieleni, występującej w obrębie pasów drogowych.

W toku dedykowanych temu zagadnieniu badań stwierdzono następujące przyczyny występowania wad spowodowanych działalnością człowieka:

  • pozyskanie drewna na terenach leśnych (zrywka drewna),
  • transport wielkowymiarowego surowca drzewnego (dłużyc) do zakładów przetwarzających,
  • niewłaściwa chirurgia drzew (usuwanie grubych konarów, intensywne cięcia koron),
  • kolizje drogowe z udziałem środków transportowych (samochody),
  • wypalanie przydrożnych traw, zakrzewień oraz spalanie gałęzi,
  • montaż urządzeń łowieckich (drabiny, wysiadki),
  • upamiętnianie ofiar wypadków drogowych (krzyże, tabliczki),
  • mechaniczne uszkodzenia szyi korzeniowych (zimowe utrzymanie dróg, remonty i budowa nawierzchni drogowych),
  • pozyskiwanie żywic (spały żywiczarskie) w minionych latach.

Największy udział wśród badanych wad miały odarcia kory (47%) i zaciosy (42%). Jest to skutek celowego działania człowieka, powiązany z dynamicznym rozwojem przemysłu transportowego, dzięki któremu można przewozić coraz więcej i coraz szybciej. Rodzaj zaobserwowanych wad świadczy o postępującej potrzebie przebudowy zieleni przydrożnej oraz modernizacji pasów drogowych.

Warto również zastanowić się nad właściwym postępowaniem przy codziennych pracach porządkowych. Uszkodzenia drzew (nie tylko przydrożnych, również tych śródpolnych) w postaci zaciosów powstają niekiedy mimowolnie, to znaczy nie jest naszym celem uszkodzenie drzewa, a np. ustabilizowanie żerdzi w ogrodzeniu pastwiska. W tym celu „skrawa” się siekierą część pobocznicy pnia.

Warto się pochylić nad zagadnieniem uszkodzeń drzew przydrożnych, zadrzewień śródpolnych i innych elementów zieleni urozmaicających krajobraz i odpowiedzieć sobie na pytanie, czy stać nas na powolną eliminację drzew i krzewów z naszego otoczenia? Zwłaszcza w obliczu coraz trudniejszych warunków pogodowych, z jakimi musimy się mierzyć niemal co dnia, które coraz wyraźniej odbiegają od średnich z wielolecia.


Monotonny widok – pozbawiony drzew i krzewów. Fot. Marek Szymański


​Opracowano na podstawie: K. Mańka, M. Szymański, A. Frankowska „Uszkodzenia drzew przydrożnych spowodowane działalnością człowieka”, Poradnik Gospodarski nr 10/2012: 25-26. 

20 stycznia 2016

Rolnicy – nieświadomi uczestnicy w wyłudzaniu podatku VAT

Przygotowane przez

Kupując tanie paliwo rolnik może nieświadomie uczestniczyć w wyłudzaniu podatku VAT. Ministerstwo Finansów informuje „…że na terytorium Polski zaobserwowano nasilenie zjawiska oszustw w obrocie paliwami. Nabywcami paliwa od oszustów mogą być w coraz większym stopniu rolnicy, prawdopodobnie nieświadomi uczestnictwa w takim procederze”. Należy pamiętać, że to konsument (a w tym przypadku rolnik) płaci podatek w cenie paliwa.

Jak wiemy nieświadomość prawa nie zwalnia nas z jego przestrzegania. W pierwszej kolejności organ podatkowy może zakwestionować rolnikowi, który rozlicza podatek VAT prawo do odliczenia podatku naliczonego, a wartość tego podatku wynikała z faktury dokumentującej zakup paliwa. I dlatego też rolnik nabywając paliwo powinien sprawdzić, czy osoba, która mu je sprzedaje, jest wiarygodna szczególnie wtedy, gdy zakup paliwa odbywa się w nietypowych warunkach. To, czy dana osoba jest wiarygodna, można sprawdzić w wykazie, który jest udostępniony w Biuletynie Informacji Publicznej Ministerstwa Finansów na stronie www.mf.gov.pl.

Jeżeli okaże się, że nieuczciwy sprzedawca paliwa nie zapłaci podatku VAT, to wtedy rolnik, który kupił to paliwo będzie miał obowiązek zapłaty podatku VAT od zakupionego paliwa. Kolejną konsekwencją może być również zapłata przez rolnika akcyzy, jeżeli nie zrobił tego nieuczciwy sprzedawca. Jeżeli rolnik zostałby zobowiązany do zapłacenia akcyzy, to w dalszej kolejności musiałby opłacić także opłatę paliwową. Również Urząd Gminy może odmówić rolnikowi zwrotu podatku akcyzowego lub nawet rolnik będzie zobowiązany do zwrotu wcześniej pobranego podatku.

Ponadto: ”…Nabycie paliwa od oszusta na podstawie faktur, które są niezgodne z rzeczywistością …. może prowadzić do odpowiedzialności za przestępstwo lub wykroczenie skarbowe na podstawie ustawy Kodeks karny skarbowy, za co grozi kara grzywny (od 175 zł do 16,8 mln zł), kara pozbawienia wolności do 5 lat albo obie kary łącznie”.


Przygotowano na podstawie „Informacji Ministerstwa Finansów dla rolników dokonujących zakupu paliw wykorzystywanych w gospodarstwie rolnym”.

Strona 291 z 590