Znowelizowana w 2015 roku ustawa Prawo budowlane w zasadzie nic nie zmienia w stosunku do budynków inwentarskich. Ma natomiast usprawnić procedury prawne prowadzenia robót budowlanych oraz rozszerza listę budowli powstających tylko na podstawie zgłoszenia.
Znowelizowane Prawo budowlane zostało opublikowane w Dzienniku Ustaw z 2015 roku, pod pozycją 443 i obowiązuje od 28 czerwca 2015 r.
Zagospodarowanie siedliska lub działki budowlanej możliwe jest tylko zgodnie z wymaganiami miejscowych warunków zabudowy i zagospodarowania przestrzennego terenu. To generalna zasada.
Obowiązują dotychczasowe procedury wymagane w przypadku budowy budynków inwentarskich wraz z urządzeniami towarzyszącymi, które mogą pogorszyć stan środowiska naturalnego, co wiąże się z obowiązkiem utworzenia stref ochronnych.
Na etapie przygotowywania dokumentacji budowlanej sporo jest problemów, gdy zaistnieje obowiązek uzyskania tzw. decyzji środowiskowej (decyzja o środowiskowych uwarunkowaniach realizacji inwestycji). Jeżeli gmina posiada zatwierdzony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, to decyzja środowiskowa nie jest wymagana:
- dla planowanego budynku do 40 DJP obsady lub,
- gdy odległość tego budynku od sąsiednich budynków jest większa niż 100 m, oraz
- dla planowanego budynku do 60 DJP obsady na działce leżącej poza terenami chronionymi.
Inwestycje budowlane na takich obszarach, jak obszary ochrony przyrody czy Natura 2000, mogą być objęte większymi restrykcjami.
Z kolei budynki o obsadzie powyżej 210 DJP, zaliczające się do zawsze znacząco oddziałujących na środowisko, zawsze wymagają przygotowania raportu o oddziaływaniu na środowisko.
W sytuacji, gdy gmina nie posiada dla danego terenu planu zagospodarowania przestrzennego, trzeba wystąpić do wójta (burmistrza) o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Zgodnie z obowiązującym prawem, sąsiedzi uczestniczą w procedurze wydawania warunków zabudowy lub zmiany planu (mają wgląd do dokumentacji) i mogą zgłaszać swoje zastrzeżenia i uwagi. Sprzeciwy sąsiadów nie są wcale zjawiskiem rzadkim. Aby uchronić się przed taką sytuacją, trzeba od samego początku przewidzieć działania, które będą minimalizowały negatywny wpływ naszej inwestycji na środowisko i sąsiadów.
Szczegółowe wymagania co do ochrony środowiska ustanawiają indywidualnie władze sanitarne właściwe dla danego terenu. Ma to najczęściej miejsce w sytuacji ulokowania działki inwestycyjnej na terenach o szczególnych walorach przyrodniczych i rekreacyjnych.
Dla ochrony środowiska naturalnego niezbędna jest też szczelność i nieprzepuszczalność zbiorników na płynne odchody zwierzęce. Również miejsca, w których myte są opryskiwacze i rozrzutniki nawozów, powinny być odpowiednio usytuowane i zabezpieczone przed przenikaniem odcieków. Najlepiej, aby były to miejsca specjalnie do tego celu przygotowane.
Jak nietrudno się zorientować, przepisy prawa budowlanego wcale nie są takie proste. Często uzyskanie określonych decyzji i pozwoleń poprzedzone jest długą procedurą, a dany „przypadek” rozpatrywany jest indywidualnie. Dlatego przed rozpoczęciem działań związanych z inwestycją budowlaną, należy dobrze zapoznać się z wymogami w tym zakresie.
Źródło: TopAgrarPolska 10/2015.