Nowe opłaty za samowolną wycinkę drzew – wieś mniej, miasto więcej
Przygotowane przez Bogdan KotO 40% mniej standardowej stawki w przypadku samowolnej wycinki drzew rosnących na terenach wiejskich oraz do 130% więcej w przypadku drzew rosnących w pasie drogowym i na terenach zabytkowej nieruchomości czy terenach uzdrowiskowych – takie zmiany będą niebawem obowiązywać zgodnie z wprowadzonym rozporządzeniem Ministra Środowiska w sprawie samowolnego usunięcia drzew i krzewów. Na podstawie rodzaju drzewa i grubości pnia samowolka będzie jeszcze przemnażana przez odpowiedni współczynnik różnicujący rodzaj lokalizacji, dając ostateczną opłatę – karę za samowolne wycięcie – usunięcie krzewu lub drzewa. I tak w przypadku:
- terenów uzdrowisk, obszarów ochrony uzdrowiskowej, terenów wpisanych do rejestru zabytków lub pasów drogowych dróg publicznych, współczynnik ten będzie wynosił 1,3;
- terenów zieleni – 1,0,
- pozostałych terenów miast – 0,7;
- pozostałych terenów wsi – 0,4.
Jak tłumaczy ustawodawca, lokalizacja ma wpływ na ocenę wartości drzewa lub krzewu w jego otoczeniu, a także pozwala na określenie wpływu na wartość terenu, na którym rosną.
Najwyższą wartość drzew w przypadku uzdrowisk i terenów chronionych przez konserwatora zabytków uzasadnia się tym, że w takich miejscach „mają znaczenie wartości estetyczne i ekologiczne”. Z kolei pas drogowy jest miejscem koncentracji uciążliwości urbanizacyjnych, gdzie odtworzenie drzewa stwarza trudności i potrzebę większych nakładów finansowych na odbudowę drzew lub krzewów.
Samowolne wycięcie drzewa – topoli o obwodzie pnia 3 m na terenie wiejskim przy uwzględnieniu współczynnika lokalizacji będzie skutkować karą w wysokości 3115 zł. Natomiast na terenie uzdrowisk oraz obszarów należących pod ochronę konserwatora zabytków kara za usunięcie tej samej topoli o tym samym obwodzie wyniesie 7800 zł.
Miejmy więc na uwadze powyższe zmiany, a chcąc usunąć jakikolwiek drzewostan, zgłośmy zamiar jego usunięcia w Wydziale Ochrony Środowiska naszej gminy, gdzie otrzymamy zezwolenie na jego usunięcie bez dotkliwych konsekwencji dla naszego portfela.
Chorobę powoduje grzyb należący do klasy grzybów niedoskonałych. Występuje w północno-zachodniej Europie, przede wszystkim na ogórku, dyni i melonie.
Objawy chorobowe występują na łodygach, liściach i owocach. Na liściach są to nieregularne brunatne plamy z ciemniejszą obwódką. W miejscu plam tworzą się w liściach dziury, gdyż porażona tkanka zasycha i wykrusza się. Najbardziej szkodliwe jest porażenie owoców. Chore, młode owoce przestają rosnąć, mają zagięte końce i usychają. Plamy na starszych owocach są zagłębione, brunatne, o wyraźnych zarysach. Powierzchnia tych plam jest skorkowaciała. W warunkach dużej wilgotności powietrza na plamach pojawia się początkowo biały, później oliwkowy nalot grzybni. Charakterystyczne dla parcha dyniowatych jest wydzielanie się z plam kropel cieczy. Na łodygach objawy choroby występują rzadziej i są zbliżone wyglądem do objawów występujących na owocach.
Grzyb rozprzestrzenia się w okresie wegetacji za pomocą zarodników konidialnych. Rozprzestrzenianiu się choroby sprzyja deszcz i wiatr. Optymalna temperatura dla rozwoju i szybkiego przebiegu choroby to 22°C i wysoka wilgotność powietrza. Grzyb zimuje na resztkach roślin.
W zwalczaniu choroby bardzo duże znaczenie ma uprawa odmian odpornych. Praktycznie większość odmian szklarniowych i gruntowych ogórka, uprawianych w Polsce odznacza się odpornością na parcha dyniowatych.
Źródło: A. Studziński „Atlas chorób i szkodników roślin warzywnych”.
Dnia 5.05.2016r. odbyły się warsztaty polowe w Gospodarstwie Demonstracyjnym Pana Marka Śmidowicza. Było to już drugie spotkanie na polu w Zielińcu. Pierwsze odbyło się 22.03.2016r. Uczestnicy spotkania mogli zobaczyć kolekcję 12 odmian rzepaku ozimego.
Odmianami wysianymi na polu są: Saveo, Exprit, RNX 3335, Exception,Exstorm, Exquisite, Marcopolos, Alistrom, Hybrirock, Alvaro, Alister, Florida. Siew wyżej wymienionych odmian odbył się 29-31.08.2015r. Podczas pierwszego spotkania rzepak został oceniony pod względem przezimowania, zmierzona została również temperatura gleby. Pomiar ten miał na celu sprawdzenie czy plantacja jest zagrożona atakiem chowacza podobnika (Ceutorhynchus assimilis Payk.). Pan Śmidowicz na swoim polu zastosował nawożenie przedsiewne. W ochronie jesiennej zostały użyte herbicydy, fungicydy oraz pyretroidy na szkodniki. Zastosowane zostały różne programy ochrony roślin rzepaku, różnych firm. Następnie na wiosnę zastosowano nawożenie mineralne.
Na wszystkie pytania uczestników odpowiadał obecny na warsztatach Andrzej Żmijewski, Mariusz Seweryn, Andrzej Seweryn oraz właściciel gospodarstwa demonstracyjnego. Kolejnym etapem spotkania warsztatów był przejazd na pole, na którym znajdowała się kolekcja 5 odmian pszenicy ozimej.
Galeria
-
-
Uczestnicy warsztatów polowych Uczestnicy warsztatów polowych
-
Pomiary ilości roślin przypadających na 1m2 Pomiary ilości roślin przypadających na 1m2
-
Ocena przezimowania roślin rzepaku ozimego Ocena przezimowania roślin rzepaku ozimego
-
Pomiar temperatury gleby Pomiar temperatury gleby
-
Właściciel gospodarstwa Pan Marek Śmidowicz Właściciel gospodarstwa Pan Marek Śmidowicz
-
Kierownik ZD Września Pan Paweł Antkowiak Kierownik ZD Września Pan Paweł Antkowiak
-
Pan Andrzej Żmijewski Pan Andrzej Żmijewski
-
-
-
-
-
-
Uczestnicy warsztatów polowych na polu pszenicy ozimej Uczestnicy warsztatów polowych na polu pszenicy ozimej
-
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=3780#sigProIda2f0ff81d6
W książce „Ocet jabłkowy dobry dla zdrowia” autorki Margot Hellmiβ na temat octu jabłkowego napisano: „Dezynfekująca siła kwasu octowego daje szerokie możliwości zewnętrznych zastosowań, znanych z reguły od bardzo dawna. Nawet jeżeli kiedyś nie wiedziano, jak one funkcjonują, doświadczenie potwierdzało ich skuteczność. Zawsze gdy trzeba było zabić niepożądane zarazki, ocet mógł pomóc. Tak było w przypadku zanieczyszczonej skóry, czyraków, trądziku, stanów zapalnych lub ran. Również po ukąszeniach owadów lub w walce z wszami lub grzybami warto było zastosować ten kwaśny płyn.”
Dawnej ocet był stosowany jako idealny środek przy omdleniach u pań. Ówcześni lekarze i wiejscy znachorzy zalecali ocet w leczeniu odmrożeń, ciężko gojących się ran, a nawet bólu brzucha. Dziś wiemy, że takie mikstury z octem działają na wątrobę, poprawiają trawienie i krążenie.
Octy mają właściwości odmładzające, oczyszczają krew i wzmacniają organizm. Przynoszą znakomite efekty lecznicze i warto je również stosować w codziennej kuchni. Octy sporządzane z dodatkiem ziół nie tylko leczą, lecz także są doskonałym dodatkiem do dań warzywnych i mięsnych.
Picie octu z z miodem może łagodzić objawy zapalenia stawów. Picie 1-3 łyżeczek octu jabłkowego z wodą na pół godziny przed posiłkiem normalizuje (przy niedoborach) wyraźnie poziom kwasu solnego w układzie trawiennym. Ocet jabłkowy potrafi powstrzymać biegunkę, reguluje przemianę materii oraz ułatwia trawienie.
Ocet jabłkowy zawiera sporo potasu, co wpływa pozytywnie na układ nerwowy, pomaga też zatrzymać w organizmie niektóre minerały, takie chociażby jak: wapń, magnez, żelazo czy krzem.
Mieszanka z octu i ziół na wzmocnienie
Do dużego słoika wsypujemy po łyżeczce: estragonu, bazylii, białego pieprzu, cynamonu, goździków, lawendy i skórki pomarańczowej. Całość zalewamy octem jabłkowym i odstawiamy na tydzień, codziennie wstrząsając. Doskonała do sałatek i surówek; podnosi odporność i sprawność fizyczną.
Ocet estragonowy na wątrobę
Dwie łyżki suszonego estragonu zalewamy szklanką octu winnego i macerujemy dwa tygodnie, często wstrząsając, po czym dokładnie filtrujemy. Osoby z usuniętym woreczkiem żółciowym i mające problemy z trawieniem powinny przed głównym posiłkiem zjeść sałatkę ze startej marchwi i jabłka z dodatkiem łyżeczki octu estragonowego. Ocet estragonowy jest doskonałą przyprawą do mięs i ryb.
Ocet z koprem na trawienie
Trzy łyżki zmielonych nasion kopru zalewamy szklanką octu jabłkowego i odstawiamy na dwa tygodnie, po czym przecedzamy przez gazę. Taki ocet jest cennym lekiem dla osób cierpiących na wzdęcia. W kuchni stosowany do sosów na bazie majonezu i śmietany nadaje potrawom delikatny, gorzkawo-anyżkowy posmak. Pasuje do dań rybnych i marynat.
Ocet z czosnkiem na cholesterol
10 drobno pokrojonych ząbków czosnku (lub 3 czubate łyżki ziela czosnku niedźwiedziego) zalewamy 300 ml octu jabłkowego. Uwaga! Moc octu zależy od ilości czosnku. Po trzech dniach maceracji miksturę zlewamy do butelki i przechowujemy w lodówce. Ten ocet regularnie dodawany do potraw obniża poziom cholesterolu, działa przeciwmiażdżycowo i odtruwająco. Zabija bakterie i wirusy, wzmacnia odporność.
Ocet z papryczką na krążenie
Kilka papryczek chili zalewamy szklanką białego octu winnego i odstawiamy na dwa miesiące. Uwaga! Nie przecedzamy. Łyżeczkę octu mieszamy ze szklanką wody, łyżką miodu gryczanego i szczyptą kardamonu. Pijemy 1-2 razy dziennie w zaburzeniach krążenia, miażdżycy i słabej odporności.
Ocet jabłkowy według Michała Tombaka
Składniki: 800 g jabłek, 1 litr wody, 10 g drożdży piekarskich, 20 g czarnego podsuszanego chleba.
Jabłka wraz ze skórkami i gniazdami nasiennymi zmielić. Otrzymaną masę przełożyć do emaliowanego lub szklanego naczynia z szeroką szyjką i dodać ciepłej wody (na 800 g masy dodać 1 litr wody). Na każdy litr wody dodać 100 ml miodu, 10 g drożdży piekarskich i 20 g czarnego podsuszanego chleba. Zakryć naczynie i zostawić do sfermentowania w temperaturze 20-30°C. W ciągu pierwszych 10 dni przemieszać zawartość naczynia codziennie drewnianą łyżką. Po 10 dniach przełożyć do worka z gazy i odcisnąć. Otrzymany sok jeszcze raz przefiltrować i przelać do naczynia z szeroka szyjką (im szersza szyjka tym lepiej).
Na 1 litr otrzymanego soku dodać 80 ml miodu i przemieszać drewnianą łyżką do całkowitego rozpuszczenia miodu. Przykryć naczynie gazą i zostawić w ciepłym miejscu (25-30°C).
Ocet jest gotowy, gdy płyn zrobi się jasny. W zależności od rodzaju jabłek trwa to zazwyczaj 40-60 dni. Gdy płyn zjaśnieje filtruje się go i przelewa do półlitrowych butelek. Butelki należy szczelnie zamknąć, najlepiej korkiem, który można zalać woskiem. Tak otrzymany ocet jabłkowy przechowujemy w chłodnym miejscu.
Konferencja pt. „Zarządzanie gospodarstwem rolnym i stojące przed nim wyzwania”
Napisane przez Lucyna Grudzień-Kozaczka i Piotr KoniecznyW dniu 14 kwietnia 2016 r. odbyła się w Centrum Wystawowo-Edukacyjnym w Marszewie konferencja ekonomiczna adresowana do rolników. Głównym prelegentem był dr hab. Arkadiusz Sadowski z Wydziału Ekonomiczno-Społecznego Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, który wygłosił referat na temat ekonomicznych skutków inwestycji w gospodarstwach rolnych po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej. Głównym wątkiem prelekcji była zasadność ponoszonych nakładów inwestycyjnych finansowanych ze środków unijnych. Wykładowca zwrócił uwagę na rozsądne inwestowanie w środki trwałe. Podkreślił, że inwestycje powinny zarabiać na właściciela, a nie właściciel winien finansować utrzymanie majątku. Inwestycje powinny być kompromisem między potrzebami a możliwościami ekonomicznymi.
W dalszej części spotkania wystąpili specjaliści branżowi z Działu Ekonomiki Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu. Podjęli oni tematykę w zakresie rachunkowości rolnej w systemie Polski FADN wybranych parametrów ekonomicznych w zarządzaniu gospodarstwem rolnym, pomocy dla gospodarstw rolnych w ramach działań „Modernizacja gospodarstw rolnych” i „Młody rolnik”. Omówione zostały też różne formy pomocy dla rolników poszkodowanych przez niekorzystne zjawiska atmosferyczne. Dostarczono odbiorcom wielu cennych informacji na temat zmian w podatku VAT i zmian w ubezpieczeniach obowiązkowych. Konferencja cieszyła się dużym zainteresowaniem ze strony przybyłych rolników. Padało wiele pytań do prelegentów zwiąnych z tematyką konferencji, a nurtujących rolników. Szczególnym zainteresowaniem cieszyła się tematyka aktualnie trwających naborów w ramach działania „Modernizacja gospodarstw rolnych” i „Młody rolnik”.
Koniunktura w rolnictwie Wielkopolski – kwiecień 2016 r.
Przygotowane przez Teresa StefańczykDział Ekonomiki Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu prowadzi badanie sytuacji ekonomicznej i społecznej gospodarstw rolnych w Wielkopolsce na bazie ankietowania gospodarstw rolnych, tj. badania koniunktury w rolnictwie w kraju prowadzonej przez Instytut Rozwoju Gospodarczego SGH w Warszawie.
Ankietowania dokonują gminni specjaliści doradztwa rolnego wśród rolników z terenu obsługiwanej gminy, a następnie zestawiana jest ankieta koniunktury w rolnictwie w województwie. Odpowiedzi ilościowe w ankiecie zbiorczej są prezentowane w procentach, co jest czytelniejsze. Poza tym zamieszczone wykresy obrazują graficznie odpowiedzi rolników.
Główne pytania ankiety dotyczą:
- Sytuacji finansowej gospodarstw rolnych.
- Zakupów bieżących.
- Inwestycji.
- Kredytów.
- Oceny perspektyw gospodarowania.
- Danych o wykształceniu i wieku kierownika gospodarstwa.
- Struktury produkcyjnej gospodarstw.
W kwietniu br. ankietowano 268 gospodarstw rolnych, gospodarujących na 7 291,78 ha gruntów rolnych. Na podstawie ankiet można wywnioskować:
Ad. 1. Przychody pieniężne jako takie same w stosunku do poprzedniego ankietowania wykazuje 34% rolników, a 19% rolników jako większe (razem 53%). Jednocześnie 38% przewiduje, że za kwartał przychody pieniężne będą takie same, a 20% – że większe (razem 58%). Proporcjonalnie zbliżone relacje występują w oszczędnościach i zadłużeniach gospodarstw.
Ad. 2. Tyle samo nawozów mineralnych kupiło 60% ankietowanych rolników, a więcej nawozów kupiło 5% rolników. Tyle samo pasz zakupiło 51% ankietowanych i więcej – 9%. Tyle samo środków ochrony roślin kupiło 59% rolników i więcej – 9%. Zakupy nawozów mineralnych i środków ochrony roślin są mniejsze w stosunku do zakupów z poprzedniej koniunktury, a pasz są na zbliżonym poziomie.
Ad. 3. Kupiło lub planuje kupić maszyny i urządzenia rolnicze 32% ankietowanych gospodarstw i wykonuje lub planuje inwestycje budowlane tylko 13% gospodarstw. Poziom inwestycji jest na poziomie podobnym jak poprzednio.
Ad. 4. W zakresie kredytów 31% ankietowanych wzięło lub planuje kredyty preferencyjne, a 18% kredyty rynkowe. W kredytach preferencyjnych jest spadek w planowaniu tych kredytów, a w kredytach rynkowych – wzrost.
Ad. 5. W ocenie perspektyw gospodarowania za dobrą uznało 11%, za złą 16% i aż 71% ankietowanych obawia się o przyszłość gospodarowania, na co głównie ma wpływ bieżąca wyjątkowo niska opłacalność produkcji rolniczej.
Ad. 6. Wiek 31-45 lat ma 37% rolników, 46-60 lat – aż 50%, do 30 i powyżej 60 lat – 13%, co świadczy z jednej strony o dość późnym wieku pracy młodych rolników na tzw. własny rachunek, a z drugiej strony o wczesnym kończeniu pracy zawodowej z przyczyn zdrowotnych i ciężkiej pracy rolnika. Wykształcenie średnie lub pomaturalne zawodowe posiada 55% rolników, a wyższe – 10%. Odpowiedzi te obrazują aktualny w tym zakresie status rolników.
Ad. 7. Struktura produkcyjna ankietowanych gospodarstw jest następująca: uprawa roślin innych niż wieloletnie – 21% gospodarstw, uprawa roślin wieloletnich – 2%, rozmnażanie roślin – 1%, chów i hodowla zwierząt – 25%, działalność mieszana – 51%, działalność usługowa wspierająca rolnictwo – ok. 0,3%, łowiectwo, pozyskanie zwierząt łownych – 0%.
W bieżącej koniunkturze zostało również ocenione planowanie w gospodarstwie przeznaczenia wsparcia finansowego w 2016 r., które przedstawia się następująco: na potrzeby życiowe – 24%, na środki do produkcji – 56%, na inwestycje w gospodarstwie – 19%, inne – 1%, co w pewnym stopniu również przedstawia status ekonomiczny gospodarstw rolnych.
Prezentowane w ankiecie zbiorczej tabele i wykresy zawierają procentowe odpowiedzi na wszystkie pytania ankiety i łącznie obrazują tzw. koniunkturę w rolnictwie Wielkopolski w kwietniu 2016 r., a także pokazują nastroje ludności rolniczej. Z udzielonych odpowiedzi wynika, że aktualna sytuacja ekonomiczna i nastroje społeczne w rolnictwie i na wsi są na bardzo niskim poziomie. Widać to szczególnie po odpowiedziach o sytuacji finansowej i perspektywie gospodarowania, którą jako dobrą ocenia tylko 11% rolników, a z obawą i strachem w przyszłość patrzy aż 89% rolników, jak też to, na co gospodarstwo przeznaczy dopłaty. W dużym stopniu ma na to wpływ niska opłacalność produkcji i bieżąca sytuacja rynkowa w rolnictwie.
Ankietowanie gospodarstw rolnych jako „pewien” obraz rolnictwa i wsi wielkopolskiej będzie kontynuowane przez WODR w Poznaniu, Dział Ekonomiki.
Aktualna sytuacja w ubezpieczeniach związanych z prowadzeniem gospodarstwa rolnego
Przygotowane przez Salomea AntoniakNajważniejsze zmiany w ubezpieczeniach obowiązkowych w rolnictwie w okresie ostatnich dwóch lat oraz propozycje na rok 2017.
I. KRUS
Świadczenie pielęgnacyjne, specjalny zasiłek opiekuńczy lub zasiłek dla opiekuna
Od 1 października 2015 r. rolnik, małżonek rolnika lub domownik, który prowadził gospodarstwo rolne lub w nim pracował i z tego tytułu podlegał ubezpieczeniu społecznemu rolników, a następnie dostał pomoc finansową w związku z opieką nad niepełnosprawnym krewnym, będzie mógł zdecydować, gdzie chce podlegać i gdzie będą odprowadzane jego składki emerytalno-rentowe – KRUS czy ZUS.
W przypadku wybrania ubezpieczenia emerytalno-rentowego w KRUS, rolnik, małżonek rolnika lub domownik pobierający świadczenie pielęgnacyjne, specjalny zasiłek opiekuńczy lub zasiłek dla opiekuna może w ciągu 30 dni od wydania decyzji przyznającej odpowiedni zasiłek lub świadczenie złożyć w dotychczasowej jednostce organizacyjnej KRUS wniosek w tej sprawie.
Natomiast rolnicy, małżonkowie rolników i domownicy, którzy na podstawie dotychczasowych przepisów mają odprowadzane składki do ZUS, mogli wrócić do KRUS. Dla tej grupy czas na podjęcie decyzji wynosił 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustaw, tj. do 1 kwietnia 2016 r. Wniosek o odstąpienie od ubezpieczenia w ZUS i objęcie ubezpieczeniem emerytalno-rentowym w KRUS należało złożyć wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta, który opłaca składki.
Składki za wyżej wymienione osoby będzie opłacał do KRUS wójt, burmistrz lub prezydent miasta do czasu uzyskania 25-letniego okresu ubezpieczenia emerytalno-rentowego. Obowiązek zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego osób pobierających świadczenie dla opiekuna oraz obowiązek opłacania składek na to ubezpieczenie ciąży na wójcie, burmistrzu lub prezydencie miasta.
Podstawa prawna:
- Ustawa z 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników.
- Ustawa o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz.U. poz. 1506).
Zasiłek macierzyński
Od 1 stycznia 2016 r. zmieniły się zasady przyznawania i wypłaty zasiłków macierzyńskich dla ubezpieczonych rolników i domowników.
Zasiłek macierzyński przysługuje osobie podlegającej ubezpieczeniu emerytalno-rentowemu z mocy ustawy lub na wniosek, która:
- jest matką albo ojcem dziecka;
- przysposobiła dziecko w przypadku objęcia opieką dziecka w wieku do ukończenia 7. roku życia, a w przypadku dziecka, wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego – do ukończenia 10. roku życia;
- przyjęła dziecko w wieku do 7. roku życia na wychowanie, a w przypadku dziecka, wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego – do 10. roku życia, jeżeli w tym czasie został złożony wniosek o przysposobienie;
- przyjęła dziecko w wieku do 7. roku życia na wychowanie w ramach rodziny zastępczej, z wyjątkiem rodziny zastępczej zawodowej, a w przypadku dziecka, wobec którego podjęto decyzję o odroczeniu obowiązku szkolnego – do 10. roku życia.
Ubezpieczony – ojciec dziecka będzie mógł ubiegać się o zasiłek macierzyński z tytułu urodzenia przez matkę dziecka tylko w przypadku:
- skrócenia okresu pobierania zasiłku macierzyńskiego na wniosek matki dziecka po wykorzystaniu przez nią tego świadczenia za okres co najmniej 14 tygodni od dnia urodzenia dziecka,
- śmierci matki dziecka,
- porzucenia dziecka przez matkę.
Zasiłek macierzyński jako świadczenie okresowe przysługuje przez okres 52 tygodni w przypadku urodzenia jednego dziecka przy jednym porodzie, przysposobienia jednego dziecka lub przyjęcia na wychowanie jednego dziecka. Okres pobierania zasiłku macierzyńskiego ulegnie wydłużeniu w przypadku urodzenia przy jednym porodzie większej liczby dzieci. Osobie uprawnionej do zasiłku macierzyńskiego będzie przysługiwał w tym samym czasie jeden zasiłek macierzyński bez względu na liczbę wychowywanych dzieci.
Zasiłek macierzyński od 1 stycznia 2016 r. jest wypłacany w kwocie 1000 zł miesięcznie. Kwota zasiłku macierzyńskiego przysługującego za niepełny miesiąc zostanie ustalona proporcjonalnie do liczby dni, za które przysługuje zasiłek macierzyński.
Podstawa prawna:
- Art. 4 i art. 20 ustawy z dnia 24 lipca 2015 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2015 r. poz. 1217).
- Ustawa z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz.U. z 2015 r. poz. 704 z późn. zm.).
2. Ubezpieczenia dotowane do upraw i zwierząt gospodarskich w 2016 r.
Dopłaty wynoszą:
-
do 65% składki z tytułu ubezpieczenia upraw, jeżeli określone przez zakłady ubezpieczeń stawki taryfowe ubezpieczenia nie przekraczają:
- przy ubezpieczeniu upraw zbóż, kukurydzy, rzepaku jarego, rzepiku, ziemniaków lub buraków cukrowych – 3,5% sumy ubezpieczenia upraw; w przypadku rozdzielenia rodzajów ryzyka suma ubezpieczenia danej uprawy dotyczy wszystkich rodzajów ryzyka;
- przy ubezpieczeniu rzepaku ozimego, warzyw gruntowych, chmielu, tytoniu, drzew i krzewów owocowych, truskawek lub roślin strączkowych – 5% sumy ubezpieczenia; w przypadku rozdzielenia rodzajów ryzyka suma ubezpieczenia danej uprawy dotyczy wszystkich rodzajów ryzyka;
- do 65% składki z tytułu ubezpieczenia zwierząt, jeżeli określone przez zakłady ubezpieczeń stawki taryfowe ubezpieczenia nie przekraczają 0,5% sumy ubezpieczenia.
Zakłady ubezpieczeń mogą określić stawki taryfowe ubezpieczenia wyższe niż określone w ustawie. W przypadku, gdy stawki taryfowe ubezpieczenia są wyższe niż określone, ale nie przekraczają 6% sumy ubezpieczenia, dopłaty do składek przysługują w wysokości 3,5% i 5% sumy ubezpieczenia dla poszczególnych upraw.
Jeżeli stawki taryfowe przekroczą 6% sumy ubezpieczenia, w przypadku umów ubezpieczenia:
- warzyw gruntowych oraz drzew i krzewów owocowych – dopłaty do składek przysługują w wysokości do 5% sumy ubezpieczenia;
- upraw innych niż wymienione w pkt 1 – dopłaty do składek nie przysługują.
Zakłady, z którymi należy zawierać umowy ubezpieczeń dotowanych w 2016 r.:
- PZU S.A. w Warszawie,
- Towarzystwo Ubezpieczeń Wzajemnych TUW w Warszawie,
- Concordia Polska TUW w Poznaniu.
Projekt na rok 2017
Resort rolnictwa przygotował projekt ustawy o ubezpieczeniach upraw i zwierząt gospodarskich. W stosunku do obecnych przepisów nowe regulacje wprowadzają ubezpieczenia pakietowe, zmienią się też progi, które decydują o tym, czy składka będzie refundowana z budżetu państwa.
Według projektu nowelizacji ustawy dopłaty do składek ubezpieczenia upraw rolnych będą udzielane do polis, które będą obejmować pakiet rodzajów ryzyka albo pojedyncze ryzyko, a zakład ubezpieczeń określi stawkę taryfową na poziomie maksymalnie 9% sumy ubezpieczenia. W przypadku natomiast, gdy uprawy będą prowadzone na gruntach klas V i VI, stawka może stanowić wyższy odsetek sumy ubezpieczenia, tj. 12% w przypadku użytków rolnych klasy V oraz 15% – klasy VI. Jeśli zostanie wyliczona przez ubezpieczyciela stawka wyższa niż 9, 12 i 15%, dopłata z budżetu nie będzie przysługiwać, a rolnik będzie musiał pokryć całość ze swojej kieszeni. Ubezpieczenia zwierząt pozostają bez zmian. Nowe przepisy mają wejść w życie 1 stycznia 2017 r.
3. Ubezpieczenie obowiązkowe OC
OC rolnika
Ubezpieczenie OC rolników dotyczy nie tylko właścicieli, ale również dzierżawców czy najemców gospodarstw, posiadających areał użytków rolnych przekraczający łącznie 1 ha i opłacających w części lub w całości podatek rolny. Z tego ubezpieczenia dostaną odszkodowanie osoby trzecie, jeśli coś złego stanie im się na terenie gospodarstwa lub np. jeśli zwierzęta rolnika wyrządzą komuś szkodę. Warto zaznaczyć, że osobami trzecimi nie są członkowie rodziny zamieszkujący i wspólnie prowadzący gospodarstwo czy też pracownicy rolnika. W przypadku braku obowiązkowego ubezpieczenia OC rolników od 1 stycznia 2016 r. wysokość kary z tytułu niespełnienia obowiązku ubezpieczenia wynosi równowartość jednej dziesiątej minimalnego wynagrodzenia za pracę, tj. 190 zł.
OC pojazdów
Od marca 2015 r. poszkodowani kierowcy mają możliwość bezpośredniej likwidacji szkód. To znaczy, że ich uszkodzonym samochodem zajmie się ubezpieczyciel, u którego wykupili polisę OC, a nie jak dotąd firma, w której ubezpieczony jest sprawca kolizji. W bieżącym roku mają wejść w życie również wytyczne Komisji Nadzoru Finansowego, które zapewnią jednolite standardy wyliczania szkód przez ubezpieczycieli.
Zgodnie z warunkami ubezpieczeń, kary za brak polisy ubezpieczenia OC w 2016 roku wynoszą:
-
w ubezpieczeniu OC posiadaczy pojazdów mechanicznych:
- samochody osobowe – równowartość dwukrotności minimalnego wynagrodzenia za pracę (3 700 zł),
- samochody ciężarowe, ciągniki samochodowe i autobusy – równowartość trzykrotności minimalnego wynagrodzenia za pracę (5 550 zł),
- pozostałe pojazdy – równowartość jednej trzeciej minimalnego wynagrodzenia za pracę (620 zł),
- w ubezpieczeniu OC rolników – równowartość jednej dziesiątej minimalnego wynagrodzenia za pracę (190 zł).
Minimalne wynagrodzenie za pracę w 2016 r. wynosi 1 850 zł.
Przerwa w ciągłości ubezpieczenia | Samochód osobowy | Samochód ciężarowy, autobus lub ciągnik samochodowy | Inny pojazd (np. motocykl lub motorower) |
Kara za brak OC powyżej 14 dni (ukarany kierowca płaci 100% stawki) | 3 700 zł | 5 550 zł | 620 zł |
Kara za brak OC od 4 do 14 dni (ukarany kierowca płaci 50% stawki) | 1 850 zł | 2 775 zł | 310 zł |
Kara za brak OC do 3 dni (ukarany kierowca płaci 20% stawki) | 740 zł | 1 110 zł | 124 zł |
4. Ubezpieczenie budynków
To ubezpieczenie zapewni odszkodowanie, jeśli np. w wyniku powodzi, pożaru czy gradu zniszczeniu ulegną budynki składające się na gospodarstwo rolne. Obowiązkowi ubezpieczenia podlegają zarówno budynki mieszkalne gospodarstwa, jak i budynki gospodarcze, np. obory czy stodoły. Ubezpieczenie chroni od zdarzeń losowych, takich jak: pożar, huragan, podtopienie, deszcz nawalny, powódź, grad, opady śniegu, wyładowania atmosferyczne. Zgodnie z prawem budowlanym budynkiem rolniczym, który należy ubezpieczyć, jest będący w posiadaniu rolnika obiekt o powierzchni powyżej 20 m², który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach. W przypadku braku obowiązkowego ubezpieczenia budynków rolniczych, od 1 stycznia 2016 r. wysokość kary z tytułu niespełnienia obowiązku ubezpieczenia wynosi równowartość jednej czwartej minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2016 r., tj. 460 zł.
Podstawa prawna:
- Ustawa o Ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Gwarancyjnych z 22 maja 2003 r. (Dz.U. nr 76, poz. 1152 z późn. zm.).
- Rozporządzenie Rady Ministrów z 11 września 2015 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2016 r. (Dz.U. z 2015 r. poz. 1385).
Źródło informacji:
- Aktualności KRUS „Zmiany w zasiłku macierzyńskim od 1 stycznia 2016 r.” z dnia 28.10.2015 r., „Informacja dla osób pobierających świadczenie pielęgnacyjne, specjalny zasiłek opiekuńczy lub zasiłek dla opiekuna” z dnia 29.10.2015 r.
- Ustawa z 24 kwietnia 2015 r. o zmianie ustawy o ubezpieczeniach upraw rolnych i zwierząt gospodarskich.
- „Ubezpieczenia po nowemu”, Tygodnik rolniczy z dnia 10.02.016 r.
WODR w Centrum Innowacji i Transferu Technologii
Przygotowane przez Eliza Lubiatowska-KrysiakW dniu 25 kwietnia 2016 r. biuro wielkopolskiej Sieci na rzecz innowacji w rolnictwie i na obszarach wiejskich zorganizowało spotkanie w Centrum Innowacji i Transferu Technologii Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu.
W spotkaniu uczestniczyli przedstawiciele Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu oraz pracownicy Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu.
Pracownicy WODR w Poznaniu przedstawili główne obszary działalności doradztwa rolniczego oraz przedstawili założenia Sieci na rzecz innowacji w rolnictwie i na obszarach wiejskich. Spotkanie miało na celu wypracowanie założeń wspólnych działań, które przyczyniłyby się do efektywniejszego transferu wiedzy z ośrodków naukowych do praktyki rolniczej poprzez doradztwo rolnicze.
Rola doradztwa rolniczego jest wskazana w Programie Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020, w którym znajdują się następujące zapisy: „Zasadnicze znaczenie dla rozwoju sfery rolnictwa ma wzmocnienie mechanizmów transferu wiedzy i innowacji m.in. poprzez doradztwo. System doradztwa rolniczego stanowić będzie ogniwo pośrednie pomiędzy ośrodkami naukowymi a sferą rolnictwa”.
Centrum Innowacji i Transferu Technologii zostało powołane, aby wspomagać rozwój innowacyjnych i konkurencyjnych rozwiązań opracowywanych na Uniwersytecie Przyrodniczym w Poznaniu oraz efektywny transfer wyników badań i prac rozwojowych do gospodarki oraz wspieranie rozwoju nowych firm. Centrum rozpoczęło działalność 1 maja 2014 roku.
Konferencja „Praktyczne wykorzystanie wyników badań naukowych we wdrażaniu innowacji w produkcji ogrodniczej”
Przygotowane przez Dorota Piękna-PaterczykW dniach 18-19.04.2016 r. w Centrum Doradztwa Rolniczego w Radomiu odbyła się konferencja „Praktyczne wykorzystanie wyników badań naukowych we wdrażaniu innowacji w produkcji ogrodniczej”. Konferencję rozpoczęły panie Iwona Obojska i Justyna Piluch z CDR w Brwinowie, które omówiły zasady i sposoby funkcjonowania sieci na rzecz innowacji w rolnictwie i na obszarach wiejskich w Polsce. Przedstawiły działanie „Współpraca w ramach PROW 2014-2020.
Głównym celem SIR jest ułatwienie tworzenia oraz funkcjonowania sieci kontaktów pomiędzy rolnikami, podmiotami doradczymi, jednostkami naukowymi oraz pozostałymi podmiotami wspierającymi wdrażanie innowacji w rolnictwie i na obszarach wiejskich.
Wykład na temat innowacji w zakresie ochrony roślin warzywnych przed chorobami omówił Józef Robak z Instytutu Ogrodnictwa w Skierniewicach. W dużym stopniu skupił się na innowacyjnej metodzie monitorowania i zwalczania kiły kapustnych w uprawach roślin kapustowatych z zastosowaniem technik biologii molekularnej. Zaznaczył, że zagrożenie tą chorobą może poważnie się zwiększyć z chwilą podjęcia na szeroką skalę produkcji biopaliw w Polsce w oparciu o rośliny oleiste z rodziny kapustowatych: rzepak, gorczyca i inne. Poinformował, że Instytut Ogrodnictwa w Skierniewicach prowadzi intensywne prace badawczo-rozwojowe w opracowaniu efektywnych metod zwalczania tej choroby przy współpracy międzynarodowej.
Waldemar Treder z Instytutu Ogrodnictwa w Skierniewicach omówił zasady wykorzystania serwisu nawodnieniowego do optymalizacji nawadniania i fertygacji upraw warzywniczych. Zaznaczył, że Polska ma najgorszy bilans wodny w Europie. Na statystycznego Polaka przypada prawie trzy razy mniej dostępnej czystej wody niż średnio na obywatela UE. Pomimo niewielkich opadów mamy stosunkowo wysoki odpływ powierzchniowy i bardzo małą ilość zgromadzonej wody w zbiornikach naturalnych i sztucznych. Omówił zasady działania internetowej platformy wspomagania decyzji nawodnieniowych. Poinformował, że do nawadniania roślin uprawnych stosowane są na świecie różne systemy nawodnieniowe. Najszerzej na świecie rozpowszechnione są systemy zalewowe, bruzdowe i deszczowniane. Jednak ze względu na wysoką efektywność wykorzystania wody najdynamiczniej przyrasta powierzchnia upraw, na których stosowane są systemy mikronawadniania. Z powodu małych zasobów wody w Polsce praktyczne zastosowanie mają tylko deszczownie i nawadnianie kroplowe.
O wykorzystaniu lamp LED do doświetlania warzyw mówiła Jadwiga Treder z Instytutu Ogrodnictwa w Skierniewicach. Zaznaczyła, że intensywna uprawa warzyw pod osłonami w systemie całorocznym sprawia, że w naszej strefie klimatycznej konieczne jest doświetlanie roślin sztucznym światłem, gdy natężenie światła, a także długość dnia w miesiącach jesienno-zimowych są niewystarczające. W odróżnieniu od lamp sodowych, ciągle jeszcze intensywnie wykorzystywanych w uprawie roślin pod osłonami, jak również w uprawie rozsady warzyw, lampy LED dają możliwość regulacji składu spektralnego widma. Najprostsze lampy LED zawierają przede wszystkim diody o barwie czerwonej i niebieskiej, podstawowe dla procesu fotosyntezy, transportu asymilatów oraz tworzenia chlorofilu.
Na temat nowych technologii przechowywania owoców miękkich mówił Krzysztof Rutkowski z Instytutu Ogrodnictwa w Skierniewicach. Omówił szczegółowo pojęcia zdolność przechowalnicza, wartość przechowalnicza i trwałość przechowalnicza. Zwrócił uwagę na główne wyróżniki jakości owoców, czyli na wygląd, teksturę, smakowitość, wartości odżywcze i bezpieczeństwo spożycia. Mówiąc o jakości produktów ogrodniczych należy zwrócić uwagę na wymagania jakościowe. Truskawki klasyfikowane są w następujących trzech klasach jakości: klasa extra, klasa I, klasa II. We wszystkich tych klasach jakości z zastrzeżeniem przepisów szczególnych dla danej klasy i dopuszczalnej tolerancji, truskawki muszą być: całe, nieuszkodzone, zdrowe, czyste, o świeżym wyglądzie, ale niemyte, wolne od nadmiernego zawilgocenia zewnętrznego i innych. Podsumowując swoje wystąpienie stwierdził, że stosując nowoczesne technologie przechowalnicze można znacznie wydłużyć okres podaży owoców jagodowych. Schładzanie wstępne owoców po zbiorze jest krytycznym etapem przechowywania dla większości gatunków. Zastosowanie nowoczesnych technologii wymaga znajomości i przestrzegania zasad ich stosowania.
Bardzo ciekawy wykład przedstawił Paweł Dąbrowski – właściciel gospodarstwa Agronom Berries, które zlokalizowane jest we wschodniej Polsce, w województwie lubelskim. Historia gospodarstwa sięga lat 90 poprzedniego stulecia. Od tamtego czasu gospodarstwo z typowo rodzinnego przeobraziło się w jedno z największych producentów owoców jagodowych oraz materiału szkółkarskiego w Polsce. Obecnie gospodarstwo zajmuje powierzchnię około 600 ha. Dominują w nim dwa główne kierunki produkcji: produkcja owoców oraz produkcja szkółkarska. Dzięki dość dużej powierzchni gospodarstwa plantacje mateczne znajdują się w znacznej odległości od plantacji owocujących. Uświadomił, jak ważny przy produkcji wysokiej jakości owoców jest materiał nasadzeniowy oraz jakie cechy powinien spełniać . Dlatego wychodząc naprzeciw rosnącym wymaganiom klientów wprowadzają nowe technologie i stale pogłębiają wiedzę uczestnicząc w wielu konferencjach na całym świecie. Omówił, jak funkcjonuje jego gospodarstwo, jak przygotowuje się stanowiska pod truskawkę, jakie i dlaczego wybiera się do uprawy odmiany truskawki. Pokazał w prezentacji, jakie odmiany malin przedsiębiorstwo wybiera do dalszej produkcji. Zwrócił uwagę na podstępnego wirusa malin o nazwie RBDV.
Konferencja poruszała bardzo ciekawe zagadnienia przydatne w pracy z zakresu produkcji ogrodniczej.
Opracowano na podstawie otrzymanych materiałów konferencyjnych.
Tendencje zmian finansowych w gospodarstwach rolnych na terenie powiatu kaliskiego
Napisane przez Aleksandra SzymfelWielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu prowadzi badania sytuacji ekonomicznej i społecznej gospodarstw rolnych na terenie Wielkopolski. Ankiety przeprowadzają raz na kwartał doradcy rolniczy wśród rolników z obszaru obsługiwanej gminy. Następnie specjaliści do spraw ekonomiki tworzą zbiorczą ankietę, która opracowywana jest w Dziale Ekonomiki.
Aktualna ankieta przeprowadzana była w kwietniu 2016 roku. Na jej podstawie widoczne są stopniowe zmiany w gospodarstwach rolnych, których sytuacja finansowa nie jest najlepsza.
Wyniki ankiet przeprowadzonych w gospodarstwach rolnych na terenie powiatu kaliskiego kształtują się następująco:
Przychody finansowe w kwietniu 2016 roku nie zmieniły się lub były mniejsze w porównaniu ze styczniem 2016 roku u 70% ankietowanych gospodarstw rolnych i w oszczędnościach jest podobna sytuacja 72 % gospodarstw deklaruje mniejsze lub takie same oszczędności, a 21% nie miało oszczędności w tym czasie.
Pytamy również w ankietach o przewidywania gospodarzy i uważają, że w lipcu przychody pieniężne będą takie same lub mniejsze u 76% z nich, czyli ich sytuacja finansowa nie wygląda dobrze.
33% ankietowanych rolników wydało na zakupy nawozów mineralnych wiosną 2016 roku mniej pieniędzy porównując do wiosny 2015 roku.
Inwestycje w gospodarstwach w budynki i budowle nie zamierza podejmować prawie 90% osób wypowiadających się, a w maszyny i urządzenia nie zamierza inwestować 75% ankietowanych, a świadczy to o niekorzystnej sytuacji finansowej, która przekłada się na zmniejszenie tempa postępu technicznego, szczególnie w mniejszych gospodarstwach.
Rolnicy wykazują w ankietach, że dostępne są kredyty, lecz ponad 70% z nich nie zamierza korzystać, ponieważ jak już wcześniej wspominałam w najbliższej przyszłości przewidują ankietowani, iż sytuacja finansowa nie poprawi się, a wręcz przeciwnie – pogorszy.
Ważną częścią przeprowadzanej ankiety jest ocena perspektyw gospodarstwa, w której zawarta jest wizja rodziny jak patrzy w przyszłość swojego gospodarstwa rolnego:
Wyniki tej oceny są bardzo negatywne. Prawie 90% ankietowanych osób obawia się przyszłości gospodarstwa, głównie spowodowane jest to niską opłacalnością produkcji.
Środki finansowe pozyskiwane z Unii Europejskiej przeznaczane są w 59% na środki do produkcji, a 26% na potrzeby życiowe, a tylko 15% zamierza wykorzystać na inwestycje lub zakup ziemi.
Wśród ankietowanych rolników ponad połowa posiada wykształcenie średnie lub pomaturalne zawodowe, a 11 % ma wyższe wykształcenie.
Prowadzący gospodarstwo rolne to głównie osoba w przedziale wiekowym 31-60 lat i rozkłada się to równomiernie ok. połowa osób jest w wieku do 45 roku życia, a pozostała część ma 46 lat i więcej. Bardzo mało jest osób kierujących gospodarstwem poniżej 30 roku życia tylko 3%, a 12% to osoby powyżej 61 lat, co świadczy o późnym przekazywaniu gospodarstw na naszym terenie.
Sytuacja rynkowa w rolnictwie oraz niska opłacalność produkcji wpływa na aktualną sytuacje finansową w gospodarstwach rolnych oraz negatywne nastroje ludności rolniczej, co obrazują prezentowane dane ankietowe.
Ankietowane były gospodarstwa głównie zajmujące się uprawą roślin innych niż wieloletnie, chowem i hodowlą zwierząt lub działalnością mieszaną. Wyniki oparte są na bazie 55 ankiet z terenu powiatu kaliskiego. Gospodarstwa te prowadzą działalność rolniczą na łącznie 1970,18 ha.
Więcej...
Woda jest istotnym elementem krajobrazu każdego ogrodu. Gładka powierzchnia wody odbija obraz otaczających roślin i przełamuje monotonię alejek i trawników. Lustro wody, nawet najmniejsze, ożywia ogród, czyni go przyjemniejszym i bardziej atrakcyjnym. Zbiorniki wodne dają możliwość uprawiania w nich wielu pięknych i atrakcyjnych roślin ozdobnych. Poza znaczeniem ozdobnym zbiornik z wodą pełni funkcję biologiczną, gdyż zwiększa wilgotność powietrza w ogrodzie, co stwarza korzystniejsze warunki dla rozwoju roślin.
Zbiorniki wodne mogą mieć różne kształty: prostokątne, podłużne, sześciokątne, okrągłe, owalne lub o nieregularnej linii brzegu. Wybierając miejsce na zbiornik wody należy rozważyć zarówno względy praktyczne, jak i estetyczne. Należy unikać dużych drzew przy oczku wodnym, gdyż zasłaniają światło słoneczne – oczko robi się zimne i smutne, ryby i rośliny źle się czują. Ponadto opadające liście zanieczyszczają wodę, a korzenie drzew utrudniają wykonanie wykopu przy zakładaniu oczka wodnego.
Po podjęciu decyzji co do stylu i ogólnych proporcji zbiornika, należy zastanowić się, z jakich miejsc będzie on najczęściej oglądany. Oczko wodne może stanowić centralny punkt tarasu lub może uzupełniać inne elementy w ogrodzie, takie jak miejsca do odpoczynku czy pergole. Oczko wodne można praktycznie zaplanować w każdym miejscu ogrodu.
Budowa zbiornika wodnego
Najprostszym sposobem budowy zbiornika wodnego jest zainstalowanie w ziemi gotowego basenu z tworzywa sztucznego, tzw. stawu prefabrykowanego. Jedną z głównych zalet prefabrykowanych zbiorników wodnych jest to, że pomijamy etap projektowania. Mają one już zaprojektowane na odpowiedniej głębokości półki dla roślin, a gładka powierzchnia, pozbawiona nierówności, jest stosunkowo łatwa w utrzymaniu czystości. Prefabrykowane stawy są lekkie i bardzo proste do zainstalowania. Jednak mają one również niekorzystne cechy. Przy zakupie mogą sprawiać wrażenie większych niż są w istocie, a po instalacji i wykończeniu krawędzi okazują się znacznie mniejsze. Nie mają też wystarczającej pojemności na trzymanie ryb. Instalując staw zagłębiony wykonujemy wykop nieco większy od prefabrykowanego zbiornika. Następnie starannie wyrównujemy dno i usuwamy kamienie ze ścian wykopu. Na dnie umieszczamy warstwę przesianej ziemi i dobrze ją ugniatamy. Opuszczamy zbiornik w prawidłowej pozycji i starannie sprawdzamy wypoziomowanie. Wlewamy trochę wody, aby konstrukcja stała się stabilna i przystępujemy do wypełniania przestrzeni za ścianami zbiornika. Następnie wykańczamy estetycznie brzegi oraz stopniowo zagospodarowujemy oczko roślinami wodnymi, a teren wokół niego roślinami ozdobnymi.
Wykorzystanie wyściółki jako konstrukcji zbiornika jest bardziej skomplikowanym, lecz popularnym sposobem budowy oczka wodnego. Stosowanie wyściółki pozwala jednak uzyskać oczko wodne o dowolnym kształcie i wielkości. Główna zaleta wyściółki, polega na zdolności przystosowania się do kształtu wykopu. Elastyczność wyściółki umożliwia swobodne zaplanowanie kształtu oczka, ponieważ materiał łatwo będzie się układał we wszystkich zakamarkach wykopu. Zastosowanie wyściółki jest z reguły najtańszym sposobem wykonania oczka wodnego, chociaż z powodu dużego wyboru materiałów wyściełających istnieją znaczne różnice w cenie i jakości. Wyściółki wykonane z materiałów lepszej jakości są na ogół długowieczne. Niedogodnością wyściółek jest to, że można je przedziurawić ostrymi narzędziami lub kamieniami o ostrych krawędziach. Także korzenie niektórych, agresywnie rosnących roślin mogą uszkadzać wyściółkę. Przygotowane na różnych głębokościach półki dla roślin w miarę upływu czasu mają tendencję do utraty pierwotnego kształtu.
Pielęgnacja zbiorników wodnych
W okresie lata woda w zbiorniku powinna być stale przejrzysta. Dobrze jest, jeżeli w wodzie znajdują się zielone żabki i ślimaki. Zjadają one larwy owadów i utrzymują czystość wody. Zaleca się również na dnie zbiornika umieścić cienką warstwę żwiru. Jeżeli mimo to po pewnym czasie woda staje się mętna, należy ją wymienić przez wypompowanie i ponowne napełnienie zbiornika.
Zabezpieczając na zimę mały zbiornik, w którym nie ma ryb, należy spuścić wodę i rozłożyć warstwę liści na dnie. Warstwa ta chroni dno przed pękaniem pod wpływem mrozu. Rośliny wodne okrywa się warstwą słomy, liści i ziemi. Na słomę kładzie się warstwę liści i gałęzi świerkowych.
Można też zabezpieczyć zbiornik nie spuszczając wody. Zabezpieczenie to polega na szczelnym przykryciu całego zbiornika deskami, a następnie nałożeniu na nie warstwy liści. Innym sposobem zabezpieczenia oczka wodnego na zimę nie spuszczając wody jest wykorzystanie warstwy powietrza pod lodem jako izolacji termicznej. Po utworzeniu się cienkiej warstwy lodu konieczne jest wykonanie małego otworu w lodzie i obniżenie lustra wody o 2-3 cm. Zapobiega to zamarznięciu całego zbiornika, oczywiście o ile otwór w warstwie lodu zostanie zakryty.
Większe i głębsze zbiorniki z rybami zimą są mniej narażone na ujemne skutki mrozu. W największe mrozy najcieplejszą pod lodem częścią oczka jest okolica dna zbiornika, gdzie zbiera się woda o największej gęstości. Temperatura w tym miejscu wynosi ok. 4oC.
Problemy mogą pojawić się z chwilą, gdy lód pokrywa powierzchnię dłużej niż kilka dni, uniemożliwiając dostęp tlenu do wody i uwalnianie z niej dwutlenku węgla. W tym przypadku należy wykonać przerębel, rozgrzewając małą powierzchnię pokrywy lodowej, najlepiej za pomocą garnka wypełnionego gorącą wodą (rąbanie lodu jest zbyt stresujące dla delikatnych ryb). Przerębel zapewni niezbędną wymianę gazów.
Źródło: Julian Grzegory „Ogród przy domu”, PWRiL, Warszawa 1982.
Czekamy na zgłoszenia do regionalnego finału konkursu „Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów”
Przygotowane przez Aldona JankowskaWielkopolski finał XVI edycji ogólnopolskiego konkursu „Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów” odbędzie się 12 sierpnia 2016 r. na Starym Rynku w Poznaniu. Podobnie jak w latach poprzednich zostanie włączony w obchody Ogólnopolskiego Festiwalu Dobrego Smaku. Organizatorem centralnym konkursu „Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów” jest Polska Izba Produktu Regionalnego i Lokalnego wspólnie ze Związkiem Województw Rzeczypospolitej Polskiej. Jego regionalnym organizatorem jest Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego oraz Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu.
Całość konkursu „Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów” przebiega dwuetapowo. W pierwszym etapie – w czasie finałów regionalnych – wyłonione zostaną najlepsze produkty i potrawy regionalne. Wszystko oceniać będą dwie komisje konkursowe. Pierwsza oceni regionalne produkty żywnościowe, druga regionalne dania i potrawy. W części konkursu na najlepszą potrawę wezmą udział członkowie Sieci Dziedzictwa Kulinarnego Wielkopolska. Kolejny etap konkursu to wybór przez Krajową Kapitułę Konkursu – spośród produktów i potraw nominowanych w regionach – najlepszych, które otrzymają prestiżową nagrodę „PERŁA 2016”.
Aby wziąć udział w konkursie (produkt), należy wypełnić kartę zgłoszenia i przesłać ją na adres Ośrodka do 10 czerwca 2016 r. Więcej informacji na temat konkursu można uzyskać w Zespołach Doradczych w powiatach Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu.
Choroby warzyw – mączniak prawdziwy wielożywny na ogórku
Przygotowane przez Jarosław GórskiChorobę powoduje grzyb należący do klasy workowców. Grzyb ten poraża bardzo często ogórki w uprawie szklarniowej i w otwartym gruncie w polu, gdzie największe nasilenie porażenia przypada na drugą połowę wegetacji ogórka. Wczesne wystąpienie choroby powoduje obniżkę i pogorszenie jakości plonu.
W połowie wegetacji ogórków na górnej i dolnej stronie liści, na ogonkach liściowych i na końcach pędów pojawiają się drobne plamy pokryte białym, później białoszarym mączystym nalotem. W miarę upływu czasu liczba plam powiększa się. Powiększają się same plamy i liść pokryty jest niemal jednolitą warstwą nalotu. Pod koniec okresu wegetacji czasami pojawiają się na nalocie małe czarne punkty. Silnie porażone liście stopniowo żółkną i zamierają.
Grzyb rozwija się na powierzchni rośliny zapuszczając do jej tkanek wypustki. W okresie wegetacji rozprzestrzenia się za pomocą zarodników konidialnych. Grzyb zimuje w postaci zimowych otoczni oraz w postaci grzybni i zarodników konidialnych na ogórkach i innych roślinach szklarniowych.
W razie wystąpienia pierwszych objawów choroby należy opryskiwać zgodnie z zaleceniami programu ochrony warzyw. Zabieg należy w razie potrzeby powtarzać co 7-10 dni.
Źródło: A. Studziński „Atlas chorób i szkodników sroślin warzywnych”.