Chorobę powoduje grzyb należący do klasy grzybów niedoskonałych. Występuje w północno-zachodniej Europie, przede wszystkim na ogórku, dyni i melonie.

Objawy chorobowe występują na łodygach, liściach i owocach. Na liściach są to nieregularne brunatne plamy z ciemniejszą obwódką. W miejscu plam tworzą się w liściach dziury, gdyż porażona tkanka zasycha i wykrusza się. Najbardziej szkodliwe jest porażenie owoców. Chore, młode owoce przestają rosnąć, mają zagięte końce i usychają. Plamy na starszych owocach są zagłębione, brunatne, o wyraźnych zarysach. Powierzchnia tych plam jest skorkowaciała. W warunkach dużej wilgotności powietrza na plamach pojawia się początkowo biały, później oliwkowy nalot grzybni. Charakterystyczne dla parcha dyniowatych jest wydzielanie się z plam kropel cieczy. Na łodygach objawy choroby występują rzadziej i są zbliżone wyglądem do objawów występujących na owocach.

Grzyb rozprzestrzenia się w okresie wegetacji za pomocą zarodników konidialnych. Rozprzestrzenianiu się choroby sprzyja deszcz i wiatr. Optymalna temperatura dla rozwoju i szybkiego przebiegu choroby to 22°C i wysoka wilgotność powietrza. Grzyb zimuje na resztkach roślin.

W zwalczaniu choroby bardzo duże znaczenie ma uprawa odmian odpornych. Praktycznie większość odmian szklarniowych i gruntowych ogórka, uprawianych w Polsce odznacza się odpornością na parcha dyniowatych.

Źródło: A. Studziński „Atlas chorób i szkodników roślin warzywnych”.