Budowa domów mieszkalnych, domków letniskowych w pobliżu istniejących kompleksów leśnych - przepisy prawne budowlane
Przygotowane przez Bogdan KotNie ma jednoznacznych przepisów, które określałyby, jak blisko lasu można pobudować budynek mieszkalny lub domek letniskowy. Jednak ze względu na ochronę przeciwpożarową zabronione jest jedynie stosowanie dachów rozprzestrzeniających ogień w budynkach usytuowanych w odległości mniejszej niż 24 metry bieżące od granicy lasu. Jednakże przepisy lokalne – miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego mogą w tym zakresie wprowadzić szczegółowe ustalenia. Minimalne odległości zabudowy są też często ustanowione w odniesieniu do lasów objętych ochroną na podstawie przepisów o ochronie środowiska / lasów wchodzących w skład parków narodowych, rezerwatów przyrody, parków krajobrazowych.
W aktach prawnych dotyczących ustanowienia określonych form ochrony przyrody zawarte są również ograniczenia dotyczące działalności inwestycyjnej na obszarze objętym ochroną oraz jego bezpośrednim sąsiedztwie.
Dlatego w każdym indywidualnym przypadku należy sprawdzić w Urzędzie Gminy, czy są określone konkretne warunki, co do budowy domu lub domku letniskowego w obrębie istniejącego kompleksu leśnego.
Warunki te powinny być podane w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Posiadając pozytywną decyzję o możliwości budowy budynku mieszkalnego czy letniskowego na posiadanej działce, aby uzyskać pozwolenie na budowę w Starostwie Powiatowym musimy przedstawić następujące dokumenty, aby uzyskać pozwolenie na budowę obiektu
- cztery egzemplarze projektu budowlanego
- oświadczenie o posiadanym prawie do dysponowania gruntem na cele budowlane
- wniosek pozwolenia o budowę obiektu
- uzgodnienia z właściwymi jednostkami – zakład energetyczny o dostawie prądu , zakłady komunalne o gotowości odbioru fekali - śmieci
- wodociągi – o możliwości zabezpieczenia dostaw wody pitnej do obiektu,jednakże w tym przypadku jeżeli koszty budowy wodociągu byłyby duże można zdecydować się na budowę studni kopanej w kręgach betonowych.
Po wybudowaniu obiektu zamiar zamieszkania w nim lub czasowego użytkowania, należy zgłosić do Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego znajdującego się w każdym mieście powiatowym.
Specj. ds. mechanizacji i budownictwa
WODR Poznań BOGDAN KOT
3 warunki, które musisz spełnić by otrzymać wsparcie z PROW 2013-01-30
Przygotowane przez Dorota AntczakARiMR przypomina, że w tym roku zwiększył się zakres kontroli tzw. wymogów wzajemnej zgodności w gospodarstwach rolnych.
Rolnicy, którzy ubiegają się o przyznanie dopłat bezpośrednich, a także prowadzą gospodarstwa, w których realizowane są działania PROW 2007 - 2013 takie jak np. "Program rolnośrodowiskowy", "Zalesianie gruntów rolnych i gruntów innych niż rolne" oraz wsparcie z tytułu tzw. dopłat ONW, zobowiązani są do przestrzegania tzw. "Zasad wzajemnej zgodności"(ang. cross compliance).
Nakazują one prowadzenie działalności rolniczej w sposób nieszkodzący środowisku naturalnemu, dbałość o "zdrowotność roślin" czyli m.in. przestrzeganie norm użycia nawozów i środków ochrony roślin i zachowywanie szczególnej troski o zwierzęta gospodarskie. Przestrzeganie tych zasad jest poddawane kontroli.
Dotychczas polscy rolnicy, w ramach "Zasad wzajemnej zgodności" zobowiązani byli do przestrzegania, od 1 stycznia 2009 r.:
- wymogów z obszaru A - związanych z ochroną środowiska naturalnego oraz identyfikacją i rejestracją zwierząt
- od 1 stycznia 2011 r., zasad dotyczących obszaru B - zdrowia publicznego, zdrowia zwierząt oraz zdrowotności roślin.
- Natomiast od początku tego roku w Polsce obowiązują też zasady wzajemnej zgodności dotyczące też tzw. obszaru C, czyli dbania o tzw. dobrostan zwierząt i obejmują posiadaczy wszystkich gatunków zwierząt gospodarskich.
Głównym celem wymogów w zakresie dobrostanu zwierząt jest zapewnienie zwierzętom gospodarskim dobrych warunków przetrzymywania, opieki i ochrony ze strony rolnika, jak również zaspokojenie wszystkich potrzeb biologicznych i możliwości naturalnego zachowania zwierząt. W dobrostanie ważne jest, by zwierzęta gospodarskie nie były traktowane jak przedmiot produkcji, ale przede wszystkim jako istoty żyjące, które są zdolne do odczuwania cierpienia.
Chów i hodowla zwierząt nie mogą być prowadzone metodami czy też w warunkach, które mogłyby spowodować cierpienie, urazy i uszkodzenia ciała zwierząt. Każdy, kto opiekuje się zwierzętami, powinien stosować się do wymagań dobrostanu, pielęgnacji, bezpiecznej obsługi, naturalnych, zdrowych zachowań czy też obsługi urządzeń wykorzystywanych w przyjętej technologii.
Podczas doglądania zwierząt (co najmniej raz dziennie) należy sprawdzać ich stan zdrowia, stan odżywienia, stan racic, występowanie kulawizn, wykryć ewentualne otarcia, skaleczenia, czy też osowiałość, niepobieranie pokarmu, problemy z oddychaniem, biegunki czy też odstawanie od stada.
Jeżeli zauważone zostaną niepokojące objawy dotyczące stanu zwierząt, należy natychmiast otoczyć opieką chore czy też ranne zwierzę, a w przypadku grupowego utrzymania zwierząt trzeba je odizolować od reszty grupy, zapewnić odpowiednie warunki (ściółka, stały dostęp do wody). Jeśli taka opieka nie przynosi rezultatu trzeba wezwać lekarza weterynarii.
Wszelkie zabiegi lekarsko-weterynaryjne może wykonywać tylko lekarz weterynarii. Lekarz ma obowiązek pozostawienia w gospodarstwie odpowiedniej dokumentacji dotyczącej leczenia zwierząt, a posiadacz zwierząt ma obowiązek ją przechowywać. Wszystkie zabiegi pielęgnacyjne należy wykonywać w sposób zapewniający ograniczenie stresu i cierpienia zwierzęcia.
Nieprzestrzeganie wymogów wzajemnej zgodności może skutkować zmniejszeniem lub utratą przyznawanych rolnikowi płatności bezpośrednich oraz płatności niektórych działań w ramach PROW 2007-2013 tj. płatności z tytułu naturalnych utrudnień dla rolników na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW), rolnośrodowiskowych i na zalesianie gruntów rolnych. Wysokość sankcji, czyli naliczenie konkretnego % obniżenia płatności, zależy od rodzaju i skali naruszenia norm i wymogów wzajemnej zgodności.
Przestrzeganie zasad ochrony środowiska kontrolują pracownicy ARiMR. Natomiast kontrolą identyfikacji i rejestracji zwierząt gospodarskich, zdrowia zwierząt, bezpieczeństwa pasz i żywności w części dotyczącej produktów pochodzenia zwierzęcego oraz dobrostanu zwierząt zajmuje się Inspekcja Weterynaryjna.
Wprowadzenie "Wymogów wzajemnej zgodności" (Cross compliance) wynika z przepisów Unii Europejskiej i są one jednakowe we wszystkich krajach wspólnoty. Dzięki temu żywność wyprodukowana na terenie Unii Europejskiej, niezależnie od kraju producenta, spełnia te same "Wymogi wzajemnej zgodności", a co za tym idzie, jest takiej samej jakości.
Dorota Antczak
V edycję konkursu „Polska wieś – dziedzictwo i przyszłość”
Przygotowane przez Wiktoria MaciejewskaSzanowni Państwo,
Jest nam miło poinformować, że 8 stycznia 2013 roku Fundacja na rzecz Rozwoju Polskiego Rolnictwa ogłosiła V edycję konkursu na prace dotyczące polskiego rolnictwa i obszarów wiejskich pod nazwą „Polska wieś – dziedzictwo i przyszłość”. Konkurs został objęty patronatem honorowym Polskiego Komitetu ds. UNESCO.
Celem Konkursu jest promocja polskiego rolnictwa, problematyki związanej z obszarami wiejskimi, dziedzictwa kulturowego oraz wzbogacenie publicznej debaty na temat polskiej wsi. Kapituła Konkursowa wyłoni wyróżniające się opracowania, które zostaną wydane w postaci książkowej w Wydawnictwie Naukowym Scholar (www.scholar.com.pl), będącym partnerem w projekcie. Dodatkowo zwycięzca w każdej z kategorii otrzyma nagrodę pieniężną w wysokości 5 tysięcy złotych brutto.
Termin nadsyłania prac upływa 31 lipca 2013 r.
Przedsięwzięciu patronują: www.kulturaludowa.pl ; www.witrynawiejska.pl.
Minione cztery edycje Konkursu cieszyły się ogólnopolskim zainteresowaniem. Poziom, problematyka oraz liczba zgłaszanych prac mile zaskakują Fundację oraz Kapitułę Konkursową, w skład której wchodzą wybitni naukowcy zaangażowani w rozwój obszarów wiejskich: prof. dr hab. Izabella Bukraba-Rylska, prof. dr hab. Józef Styk, prof. dr hab. Roch Sulima, prof. dr hab. Jerzy Wilkin, dr Andrzej Hałasiewicz, dr Dorota Klepacka-Kołodziejska oraz dr Perepeczko. W gronie autorów opracowań znajdują się przedstawiciele świata nauki, studenci, dziennikarze, regionaliści i pasjonaci, którzy z zamiłowaniem dokumentują historie i zwyczaje polskiej wsi. Pośród nadesłanych zgłoszeń można odnaleźć monografie wsi, osobiste wspomnienia, cenne opisy tradycji oraz życia mieszkańców wsi, sagi rodzinne, opowiadania, a nawet powieści, wiersze i scenariusze teatralne. Laureaci mogą pochwalić się opublikowanymi opracowaniami. Obecnie trwają prace nad książkami tegorocznych finalistów. Każda edycja Konkursu jest zakończona uroczystą galą połączoną z promocją wydanych publikacji. Z sylwetkami laureatów i tematyką nagrodzonych dotychczas prac można zapoznać się na stronie internetowej www.fdpa.org.pl oraz portalu www.facebook.com/Fundacja.FDPA.
Szczegóły dotyczące konkursu wraz z dokumentacją znajdują się na stronie internetowej www.fdpa.org.pl. W załączeniu zamieszczamy ogłoszenie konkursowe, regulamin i kartę zgłoszeniową.
Dodatkowych informacji na temat konkursu udziela: Sylwia Konopacka-Bąk, e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript.,
tel. 22 864 03 90; 531 829 506, fax 22 864 03 61.
{phocadownload view=file|id=33|text="Karta zgloszenia
"
|target=s}
{phocadownload view=file|id=34|text="Regulamin
"
|target=s}
Co zrobić, jak dopadnie nas przeziebienie, czy grypa?
Przygotowane przez Ewa TuliszkaDomowa kuracja
Nasze babcie przeziębienia leczyły po swojemu. Najlepiej wyleżeć je w łóżku przez kilka dni. Wygrzanie się i wypocenie skutecznie obniża temperaturę ciała, zapobiega zaleganiu wydzieliny w oskrzelach i nosie. Napotnie działają napary z kwiatu lipy, czarnego bzu, sok malinowy. Rozgrzanie organizmu ułatwi gorąca kąpiel z dodatkiem olejków eterycznych (np. sosnowego, z geranium), natarcie stóp olejkiem kamforowym i założenie skarpetek przed położeniem się do łóżka. Posmarowanie pleców i klatki piersiowej kamforą lub spirytusem salicylowym, sprzyja „odklejaniu się” kaszlu. Podwyższona temperatura – wbrew pozorom – jest dobrym objawem’ oznacza bowiem, że organizm broni się przed chorobą. Zbyt wysoką gorączkę można spróbować obniżyć „babcinymi” metodami: utrzeć surowe ziemniaki, włożyć do dwóch foliowych woreczków i nałożyć na stopy na noc. Skuteczne są również okłady z octu jabłkowego – wymieszać ¾ l. zimnej wody z ¼ l. octu, zanurzyć w tym roztworze dwa kawałki lnianej tkaniny i tymi kompresami zawinąć łydki, pozostawiając okłady aż do ich rozgrzania.
Jeżeli to nie jest grypa, a zwykły katar, można zastosować jeden z poniższych sposobów:
Sposoby na katar
- moczenie nóg do kolan w gorącej wodzie – po osuszeniu założyć skarpetki i do łóżka.
- okłady z gorczycy – garść mielonego nasienia gorczycy białej nasypać na dwa kawałki bawełnianej tkaniny i obłożyć nimi stopy, założyć skarpety i pozostawić na 2 godziny
- inhalacje – wdychanie nosem pary wodnej z dodatkiem np. rumianku, szałwii lub olejków eterycznych (sosnowego, eukaliptusowego, z geranium)
- napar z suszonego majeranku, imbiru, tymianku – łyżeczkę majeranku, ½ łyżeczki imbiru i ½ łyżeczki tymianku zalać filiżanką wrzątku, gotować na małym ogniu ok 1min.pozostawić pod przykryciem przez 15 minut, dodać łyżeczkę miodu. Odcedzić i wypić.
- lniane woreczki z rozgrzaną na patelni solą przyłożone na czoło ułatwią spływanie ropnej wydzieliny z zatok.
Sposoby na kaszel
- syrop z buraków – buraki obrać, wydrążyć środek, nasypać weń trochę cukru i upiec w piekarniku aż cukier się rozpuści.
- syrop z cebuli – cebulę pokroić w plasterki, zasypać cukrem i poczekać aż puści sok.
- 2 – 3 figi zalać szklanką mleka i zagotować. Pić szklankę ciepłego płynu 2 razy dziennie.
- sok z marchwii zmieszać z mlekiem w proporcji 1 : 1, dodać łyżkę miodu. Pić kilka razy dziennie po 1 łyżce stołowej.
- Preparaty propolisowe – tabletki do ssania, krople (kilka kropel na cukier lub wodę) – jeśli nie jesteśmy uczuleni na produkty pszczele !
- syrop z babki lancetowatej (działa również uodparniająco, dostępny w aptekach bez recepty).
- tabletki Sal Ems – do rozpuszczanie w wodzie lub mleku.
Potocznie mówimy „mam grypę”, błędnie określając tym mianem zwykłe przeziębienie. Pojęcia te mylone są nagminnie, tymczasem schorzenia te istotnie się od siebie różnią. Czy to grypa ?
Przeziębienie to ostre, nieswoiste zakażenie górnych dróg oddechowych, zwykle przebiegające z niezbyt wysoką gorączką, wodnistym katarem, bólem gardła, rzadko bólem głowy i stawów, za to często połączone z kichaniem. Jeśli nie wystąpią powikłania bakteryjne – infekcja mija po kilku dniach.
Grypa natomiast jest swoistą, wirusową chorobą układu oddechowego, bardzo zaraźliwą, powodującą epidemie, lub nawet pandemie. Wywołują ją wirusy A, B i C, które przenoszone są drogą kropelkową, niekiedy przez zakażone przedmioty (można się zarazić przez podanie ręki). Objawy występują niemal natychmiast po wniknięciu wirusa do organizmu. Choroba zaczyna się gwałtownie, od bardzo wysokiej gorączki (39 – 40 stopni C.), dreszczy, silnych bólów mięśni i stawów oraz głowy, ostrego kataru, czasem nudności. Charakterystycznym objawem grypy jest występujące od początku choroby skrajne wyczerpanie, którego nie odczuwamy w przypadku przeziębienia. Prawie zawsze dołączają do tego jeszcze silne bóle w klatce piersiowej. Uczucie rozbicia, znacznego osłabienia może się utrzymuje się nawet przez 2 – 3 tygodnie.
Choroba wywołana wirusem grypy ma ciężki przebieg, szczególnie u dzieci i ludzi starszych, lub cierpiących na inne poważne schorzenia np. układu krążenia czy oddechowego. Może powodować wystąpienie groźnych nie tylko dla zdrowia, ale nawet życia powikłań w postaci zapalenia oskrzeli, płuc, ucha środkowego ,mięśnia sercowego, osierdzia. Może uszkodzić narządy jamy brzusznej (tzw. grypa przewodu pokarmowego), nerki a nawet układ nerwowy. W przypadku powikłań bardzo często niezbędne jest leczenie szpitalne.
Znacznie trudniej uporać się z grypą, gdy już nas dopadnie, nie ma bowiem specyfików przeciwwirusowych, które by ją unieszkodliwiały. Pozostaje tylko leczenie objawowe, a więc stosowanie środków napotnych, przeciwgorączkowych, wykrztuśnych, tak jak w przypadku przeziębienia. Należy także zadbać o wzmocnienie organizmu i zwiększenie odporności, zażywając preparaty roślinne i ziołowe (np. Echinacea, Esberitox, Lymphozyl, Padma, Immunofort). W czasie choroby trzeba dużo pić ( co najmniej 2,5 l. dziennie) – najlepiej napary z lipy i czarnego bzu, herbatki owocowe np. z dzikiej róży, hibiskusa, czarnej porzeczki, soki owocowe (szczególnie malinowy) – by nie dopuścić do odwodnienia organizmu.
ARiMR przypomina, że w tym roku zwiększył się zakres kontroli tzw. wymogów wzajemnej zgodności w gospodarstwach rolnych
Rolnicy, którzy ubiegają się o przyznanie dopłat bezpośrednich, a także prowadzą gospodarstwa, w których realizowane są działania PROW 2007 - 2013 takie jak np. "Program rolnośrodowiskowy", "Zalesianie gruntów rolnych i gruntów innych niż rolne" oraz wsparcie z tytułu tzw. dopłat ONW, zobowiązani są do przestrzegania tzw. "Zasad wzajemnej zgodności"(ang. cross compliance). Nakazują one prowadzenie działalności rolniczej w sposób nieszkodzący środowisku naturalnemu, dbałość o "zdrowotność roślin" czyli m.in. przestrzeganie norm użycia nawozów i środków ochrony roślin i zachowywanie szczególnej troski o zwierzęta gospodarskie. Przestrzeganie tych zasad jest poddawane kontroli.
Dotychczas polscy rolnicy, w ramach "Zasad wzajemnej zgodności" zobowiązani byli do przestrzegania, od 1 stycznia 2009 r., wymogów z obszaru A - związanych z ochroną środowiska naturalnego oraz identyfikacją i rejestracją zwierząt - a od 1 stycznia 2011 r., zasad dotyczących obszaru B - zdrowia publicznego, zdrowia zwierząt oraz zdrowotności roślin. Natomiast od początku tego roku w Polsce obowiązują też zasady wzajemnej zgodności dotyczące też tzw. obszaru C, czyli dbania o tzw. dobrostan zwierząt i obejmują posiadaczy wszystkich gatunków zwierząt gospodarskich.
Głównym celem wymogów w zakresie dobrostanu zwierząt jest zapewnienie zwierzętom gospodarskim dobrych warunków przetrzymywania, opieki i ochrony ze strony rolnika, jak również zaspokojenie wszystkich potrzeb biologicznych i możliwości naturalnego zachowania zwierząt. W dobrostanie ważne jest, by zwierzęta gospodarskie nie były traktowane jak przedmiot produkcji, ale przede wszystkim jako istoty żyjące, które są zdolne do odczuwania cierpienia.
Chów i hodowla zwierząt nie mogą być prowadzone metodami czy też w warunkach, które mogłyby spowodować cierpienie, urazy i uszkodzenia ciała zwierząt. Każdy, kto opiekuje się zwierzętami, powinien stosować się do wymagań dobrostanu, pielęgnacji, bezpiecznej obsługi, naturalnych, zdrowych zachowań czy też obsługi urządzeń wykorzystywanych w przyjętej technologii.
Podczas doglądania zwierząt (co najmniej raz dziennie) należy sprawdzać ich stan zdrowia, stan odżywienia, stan racic, występowanie kulawizn, wykryć ewentualne otarcia, skaleczenia, czy też osowiałość, niepobieranie pokarmu, problemy z oddychaniem, biegunki czy też odstawanie od stada.
Jeżeli zauważone zostaną niepokojące objawy dotyczące stanu zwierząt, należy natychmiast otoczyć opieką chore czy też ranne zwierzę, a w przypadku grupowego utrzymania zwierząt trzeba je odizolować od reszty grupy, zapewnić odpowiednie warunki (ściółka, stały dostęp do wody). Jeśli taka opieka nie przynosi rezultatu trzeba wezwać lekarza weterynarii.
Wszelkie zabiegi lekarsko-weterynaryjne może wykonywać tylko lekarz weterynarii. Lekarz ma obowiązek pozostawienia w gospodarstwie odpowiedniej dokumentacji dotyczącej leczenia zwierząt, a posiadacz zwierząt ma obowiązek ją przechowywać. Wszystkie zabiegi pielęgnacyjne należy wykonywać w sposób zapewniający ograniczenie stresu i cierpienia zwierzęcia.
Nieprzestrzeganie wymogów wzajemnej zgodności może skutkować zmniejszeniem lub utratą przyznawanych rolnikowi płatności bezpośrednich oraz płatności niektórych działań w ramach PROW 2007-2013 tj. płatności z tytułu naturalnych utrudnień dla rolników na obszarach górskich i innych obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania (ONW), rolnośrodowiskowych i na zalesianie gruntów rolnych. Wysokość sankcji, czyli naliczenie konkretnego % obniżenia płatności, zależy od rodzaju i skali naruszenia norm i wymogów wzajemnej zgodnosci.
Przestrzeganie zasad ochrony środowiska kontrolują pracownicy ARiMR. Natomiast kontrolą identyfikacji i rejestracji zwierząt gospodarskich, zdrowia zwierząt, bezpieczeństwa pasz i żywności w części dotyczącej produktów pochodzenia zwierzęcego oraz dobrostanu zwierząt zajmuje się Inspekcja Weterynaryjna.
Wprowadzenie "Wymogów wzajemnej zgodności" (Cross compliance) wynika z przepisów Unii Europejskiej i są one jednakowe we wszystkich krajach wspólnoty. Dzięki temu żywność wyprodukowana na terenie Unii Europejskiej, niezależnie od kraju producenta, spełnia te same "Wymogi wzajemnej zgodności", a co za tym idzie, jest takiej samej jakości.
Informacje o wymogach wzajemnej zgodności kontrolowanych w gospodarstwach rolnych ubiegających się o płatności bezpośrednie i inne wsparcie, są zawarte w broszurze informacyjnej, którą ARiMR rozesłała już do wszystkich rolników oraz jest dostępna na stronie internetowej Agencji - www.arimr.gov.pl pod linkiem:
www.arimr.gov.pl/fileadmin/pliki/kontrole/dll/broszura_1t.pdf
Departament Rejestracji Zwierząt
Departament Komunikacji Społecznej
Osiągnięcie dobrych wyników produkcyjnych w produkcji trzody chlewnej zależy w dużej mierze od prawidłowego żywienia, a więc od pokrycia zapotrzebowania zwierząt na energię, białko, witaminy i związki mineralne. Czynnikiem, który w naszych warunkach najczęściej ogranicza wydajność zwierząt jest niedobór białka lub poszczególnych aminokwasów w paszach. W ogólnym bilansie surowców paszowych wytwarzanych w Polsce występuje znaczny niedobór komponentów białkowych, który jeszcze bardziej pogłębił się po wprowadzeniu w 2005 roku zakazu stosowania mączek zwierzęcych produkowanych ze zwierząt stałocieplnych.
Głównymi wysokobiałkowymi surowcami paszowym w mieszankach paszowych są obecnie: śruta poekstrakcyjna sojowa i rzepakowa, niewielkie ilości śruty arachidowej, palmowej. Problemem są jednak bardzo wysokie ceny rynkowe śruty sojowej i rzepakowej. Śruta poekstrakcyjna sojowa wręcz prawie podwoiła swoja cenę w okresie ostatniego roku.
Te fakty skłaniają coraz bardziej do zwrócenia uwagi na wprowadzenie w większym zakresie roślin bobowatych do żywienia świń. Rośliny bobowate to nie tylko źródło białka dla zwierząt. Bobowate posiadając właściwości wiązania azotu atmosferycznego i ulepszania jakości gleby w powiązaniu z dużym udziałem gleb lekkich w Polsce mogą spełniać bardzo ważną rolę. Korzyści z roślin bobowatych tylko jako przedplonu były w 2006r. szacowane na 360-860 zł/ha, zwiększając plony zbóż o 6-10 dt/ha, oszczędzając 40-80kg/ha azotu i dając duże oszczędności w jego stosowaniu. Największe znaczenie z roślin bobowatych mają łubiny, jako rośliny gleb słabych. Wyniki plonowania w tym roku łubinów są bardzo zachęcające.
Ze wstępnych wyników plonowania łubinu wąskolistnego i żółtego przedstawionych przez Centralny Ośrodek Badania Odmian Roślin Uprawnych wynika, że rośliny te dały całkiem dobre plony w tym roku. Plonowanie łubinu wąskolistnego według wzorca w tym roku wyniosło 31,2 dt/ha, z kolei w roku ubiegłym - 27,9 dt/ha, a w roku 2010 r. - 30,2 dt/ha. Najlepiej zaprezentowała się w tym sezonie odmiana Karo - 108 proc. wzorca, na kolejnych miejscach uplasowała się odmiana Kalif - 107 proc. wzorca i równorzędnie cztery odmiany 105 proc. wzorca: Dalbor, Heros, Zeus, Neptun. Znacznie niższe plony osiągnął łubin żółty. W tym wypadku wzorzec wyniósł w 2012 r. 20,4 dt/ha. W roku ubiegłym ta wielkość była wyższa - 22,9 dt/ha, ale już dwa lata temu wyniosła jedynie 16,9 dt/ha. Najwyższy plon, ponad wzorzec, dała odmiana Dukat - 108 proc. i Mister - 105 proc.
Poniżej przedstawiono wstępne wyniki plonowania łubinów prowadzonych w ramach programu Porejestrowego Doświadczalnictwa Odmianowego i Rolniczego przez COBORU.
Opracował
Michał Bartz
Na nasz organizm działają niekorzystne czynniki: stres, przepracowanie, zmęczenie, hałas, choroby, używki (alkohol, papierosy), które atakują układ odpornościowy. Również z wiekiem maleje nasza odporność i jesteśmy narażeni na ataki bakterii, wirusów, pasożytów. Dlatego tak ważne jest dbanie o układ odpornościowy, a szczególnie jego wzmocnienie. Jak możemy to osiągnąć? Chcąc wzmocnić organizm powinniśmy sięgnąć po warzywa i owoce, które mają dobroczynne właściwości i jeść je codziennie pod różnymi postaciami. A jest w czym wybierać.
Wybrane warzywa – zawartość składników w 100 g
Brokuł- wartość energetyczna to 27 kcal, zawiera białko, witaminę C – 100 mg,B1, B2,B6, A, K, PP, sole mineralne – wapń, potas, fosfor, magnez, żelazo.Zawiera dużo chromu - wskazany dla cukrzyków, ma właściwości przeciwrakowe.
Cebula – wartość energetyczna to 40 kcal, zawiera białko, prowitaminę A, cukry, witaminy - B1, B2, C; zawiera wapń, żelazo, fosfor. Mobilizuje układ odpornościowy, działa bakteriobójczo, antygrzybiczo, a nawet przeciwwirusowo. Olejek cebulowy hamuje rozwój paciorkowców i gronkowców oraz różnych bakterii, w tym salmonelli. Stwierdzono działanie cebuli jako leku na serce ( flawonidy).Preparaty cebulowe są stosowane do usuwania blizn (np. Cepan). Cebula ma również działanie przeciwastmatyczne.
Czosnek – wartość energetyczna to 112 kcal, zawiera białko, tłuszcze, olejki eteryczne, substancje zawierające siarkę, witaminy C, B1, B2, B3, PP, sole mineralne (P, K, Ca, Mg, Mn, Cr) . Działa silnie bakteriobójczo i grzybobójczo, przeciwmiażdżycowo oraz ogólnie wzmacniająco.
Kapusta biała – wartość energetyczna to 30 kcal, zawiera 1,5 g białka, 0,2 g tłuszczu,5,7 węglowodanów, 30-40 mg witaminy C, 0,3 mg witaminy A, witaminy z grupy B-B1, B2, B6-, składniki mineralne (sód, potas, wapń, fosfor, żelazo, magnez). Najbardziej wartościowa jest kapusta spożywana na surowo, gdyż przy gotowaniu traci dużo witamin, a głównie witaminy C. W okresie zimowym warto spożywać kapustę kwaszoną ze względu na zawartość witaminy C, bo gdy jest dobrze ukiszona to zachowuje ją aż w 80-90%.
Kapusta brukselska - wartość energetyczna 44 kcal, zawiera białko o wysokiej wartości biologicznej ze względu na aminokwasy egzogenne. Zawiera cukry, witaminę C, 1,36mg prowitaminy A, witaminy: B1, B2, E, K, PP, B3, B, H; kwas foliowy, związki mineralne ( sód, potas, magnez, mangan, miedź, cynk, fosfor, wapń, żelazo).
Kukurydza – od 88 do 143 kcal, zawiera cukry, białko, tłuszcze oraz witaminy C, A, B1, B2, B3, E, PP, a także fosfor, potas, wapń, magnez oraz mikroelementy , w tym selen. Duża zawartość błonnika zapobiega zaparciom i działa przeciwmiażdżycowo. Nie zawiera glutenu i jest stosowana w diecie bezglutenowej.
Marchew – wartość energetyczna to 41 kcal, zawiera dużo karotenu,1 g białka, 0,2 g tłuszczu,2,4 g błonnika, witaminy B1, B2, B6, PP, potas, sód, wapń oraz żelazo. Należy do warzyw lekko strawnych. Zapobiega chorobom nowotworowym przewodu pokarmowego, ma zastosowanie w leczeniu chorób skóry i oczu, anemii, reumatyzmie, cukrzycy, przeciw pasożytom przewodu pokarmowego i niedokrwistości. Marchew gotowana leczy biegunki.
Natka pietruszki- wartość energetyczna to 41 kcal, zawiera białko, witaminę C, beta - karoten, witaminę E.
Papryka – wartość energetyczna to 30 kcal, zawiera od 100 do 300 mg witaminy C, beta - karoten i bioflawonidy - właściwości przeciwrakowe, zawiera dużo łatwo przyswajalnych cukrów, soli wapnia żelaza oraz witamin
Szpinak – wartość energetyczna to 19 kcal, źródło białka i cukrów, dużo witamin- C, karotenu, B1, B2, PP, zawiera żelazo i mangan, sole mineralne – wapń, magnez, potas, fosfor, arsen, miedź i jod.
Zimą warto szczególnie zwrócić uwagę na udział warzyw w codziennym jadłospisie. Wiele rodzimych warzyw jest dostępnych w sklepach w stanie świeżym, ale jest również bogata oferta mrożonek. Powinno się urozmaicić posiłki, żeby organizmowi dostarczyć cenne składniki odżywcze.
Nasze przyzwyczajenia żywieniowe i tradycje kulinarne sprawiają, że w jadłospisie dominuje mięso, wędliny, podroby i tłuszcze zwierzęce. Szczególnie możemy to obserwować w okresie jesienno – zimowym. Dlatego tak ważne jest racjonalne ułożenie codziennej diety uwzględniającej odpowiedni udział warzyw i owoców. A każdy statystyczny Polak powinien jeść około 40 – 50 dag warzyw i owoców w ciągu dnia, podzielonych na 4-5 porcji. Zima ogranicza możliwości spożywania krajowych owoców, ale w sklepach jest duży wybór owoców mrożonych i warto też z tej oferty skorzystać.
Wybrane owoce – zawartość składników w 100 g owoców
Ananas-54 kcal, białko 0,4 g, tłuszcze 0,2 g, węglowodany str. 12,4 g. Zawiera potas 220 mg, wapń17 mg, fosfor 12 mg, 25 mg wit.C.
Banan - 95 kcal, białko 1 g, tłuszcze 0,3 g, węglowodany str.21,8 g. Zawiera witaminy E (27mg), B1, B2- wpływ na układ nerwowy, PP, C, magnez, żelazo, potas (395 mg) - reguluje pracę nerek, dużo beta - karotenu. Ma łatwo przyswajalne białko, zalecany przy biegunkach, obniża ciśnienie krwi, wpływa na stan psychiki - zawartość serotoniny i tryptofanu.
Borówka amerykańska-61 kcal, białko 0,6 g, węglowodany 15 g, tłuszcze 0,6 g, zawiera makroelementy potas, wapń, fosfor, magnez, sód 1 mg, żelazo 1mg, mało witaminy C, witaminy B1, B2, B3, witaminę A; zawiera enzymy obniżające poziom cholesterolu. Zapobiega występowaniu niektórych chorób nowotworowych i chorób serca. U osób starszych poprawia pamięć, opóźnia starzenie, ogranicza występowanie chorób układu moczowego. Owoce mrożone zachowują wszystkie właściwości owoców świeżych.
Czarna jagoda – 45 kcal, białko 0,8 g, tłuszcze 0,6 g, węglowodany str. 9 g, zawiera witaminę . C 14,7 g, działa na wzrok, leczy biegunki.
Czarna porzeczka – 35 kcal, białko 1,3 g, tłuszcze 0,2 g, węglowodany str. 7 g, potas 336 mg, wapń, fosfor, żelazo, magnez, witaminy C 182,6 mg. Działanie: przeciwbiegunkowe, wzmacnia naczynia krwionośne.
Grejpfrut-36 kcal, zawiera witaminy C, E, PP, z grupy B, kwas foliowy, pektyny, wapń, fosfor, żelazo, cynk, fluor, magnez, mangan, potas. Zawiera substancje obniżające poziom złego cholesterolu, obniża krzepliwość krwi- co powoduje silne działanie antymiażdżycowe, przeciwzawałowe, przeciwudarowe; wzmacnia kości. Zalecany w profilaktyce antynowotworowej. Ma silne właściwości przeciwbakteryjne i przeciwwirusowe.
Gruszka-54 kcal, białko 0,6 g, węglowodany 12,3 g, tłuszcze 0,2 g, zawiera dużo potasu, witaminy A, B2, C, E, kwas foliowy, duże ilości cukrów prostych. Sok z gruszek zalecany przy gorączce, nudnościach, wymiotach, zaburzeniach pracy serca.
Jabłka - 50 kcal, zawierają witaminy A, B, C, żelazo, wapń, potas, fosfor, miedź, cynk, kobalt, nikiel, molibden, mangan. Jedzenie jabłek wskazane przy niedokrwistości, awitaminozach, wyczerpaniu fizycznym i psychicznym, schorzeniach przewodu pokarmowego. Sole zawarte w owocach korzystnie działają na pracę serca i nerek. Jabłka surowe zapobiegają zaparciom, a pieczone leczą biegunki. Pektyny zawarte w jabłkach utrzymują stały poziom cholesterolu, przyspieszają gojenie ran. Substancje zawarte w jabłkach zapobiegają nowotworom. Najlepiej jeść jabłka ze skórką, rano i to na czczo. Późnym popołudniem i wieczorem lepiej jabłek nie jeść, bo żołądek potrzebuje dużo czasu na strawienie.
Maliny - 29 kcal, białko 1,3g, tłuszcze 0,3 g, węglowodany str.5,3 g, potas 203 mg, wapń, fosfor, wit . C 31,4 mg . Leczą przeziębienia, niestrawności i biegunki. Mają właściwości przeciwmiażdżycowe. Potas reguluje pracę nerek- obniża ciśnienie krwi.
Truskawki- 28 kcal, białko 0,7 g, tłuszcze 0,4 g, węglowodany str.5,4 g, potas 133 mg, witamina C 66 mg.
Alicja Nowak
WODR w Poznaniu
Jagodnik przydomowy – porzeczki czerwone i białe
Przygotowane przez Jarosław GórskiPorzeczki czerwone i białe
Porzeczki te są blisko ze sobą spokrewnione, ponieważ pochodzą od tych samych gatunków botanicznych. Owoce porzeczek czerwonych i białych spożywane są w stanie świeżym lub po przetworzeniu na kompot, dżem, galaretkę czy sok. Większość materiału szkółkarskiego porzeczek czerwonych i białych produkowana jest w formie krzaczastej. Dla potrzeb amatorskich produkowane są również formy pienne szczepione na porzeczce złotej lub wyprowadzone z pędu odmiany szlachetnej. Pienne formy porzeczek kolorowych sadzimy w rzędzie co 1,0 m.
Po posadzeniu umieszczamy przy drzewku palik, do którego w trzech miejscach przymocowujemy drzewko. Taśmę mocującą należy wiązać w kształcie ósemki, tak aby drzewko nie ocierało się korą o palik. Wiosną pędy koronki przycinamy nad drugim oczkiem (jeżeli w koronce jest jeden pęd to nad trzecim oczkiem).
Krzewy sadzimy w rzędzie co 1,2-1,5 m. Odstępy między rzędami powinny wynosić podobnie jak u porzeczki czarnej od 2,5 do 3,0 m. Porzeczki czerwona i biała zawiązują pąki kwiatowe na krótkopędach osadzonych na starszych wieloletnich gałązkach. Już od czwartego roku po posadzeniu trzeba wiosną krzewy prześwietlać tak jednak, aby w późniejszych latach w krzewie rosły również pędy starsze – do 6 letnich.
Uformowany krzew porzeczki czerwonej czy białej powinien zawierać 8-10 pędów w różnym wieku.
Porzeczki kolorowe można prowadzić również szpalerowo przy drutach. Sadzimy wówczas krzewy co 0,5 m w rzędzie i pozostawiamy w krzewie tylko dwa pędy szkieletowe, które silnie rosną – nawet do 1,7 m, przywiązujemy je do drutów. Uprawę szpalerową koniecznie należy nawadniać, a cięcie szpaleru polega na skracaniu bocznych pędów do długości 15-20 cm przy końcu czerwca, gdy zaczynają się przebarwiać pierwsze owoce.
W uprawie porzeczek czerwonych i białych dawki nawozów mineralnych są takie same jak dla porzeczek czarnych czyli przykładowe dawki nawozów mineralnych jakie można stosować w uprawie porzeczek czerwonych i białych mogą być następujące: jesienią wokół krzewów rozsiewamy na 100 m2 3 kg siarczanu potasu i 3 kg superfosfatu, w maju 4,5 kg saletry amonowej. Bardzo wygodne jest stosowanie wieloskładnikowych mieszanek nawozowych np. Polifoski, czy Azofoski wg zaleceń podanych na opakowaniu.
Odmiany o owocach czerwonych.
Jonkheer Van Tets – odmiana o owocach dużych, najwcześniej dojrzewająca. Tworzy grona luźne, długie lub bardzo długie. Odmiana wrażliwa na wiosenne przymrozki o średniej odporności na choroby grzybowe.
Heros – odmiana o owocach dużych, wczesna. Tworzy grona bardzo długie, dość luźne. Odmiana polecana do uprawy szpalerowej przy drutach, mało odporna na antraknozę.
Holenderska Czerwona – późna, plenna odmiana, której owoce dojrzewają pod koniec lipca. Główną zaletą Holenderskiej Czerwonej jest mała wrażliwość na choroby grzybowe. Z tego powodu jest chętnie sadzona w ogródkach. Krzewy rosną silnie i późno wchodzą w pełnię owocowania.
Macherauchs Rote Spatlese – odmiana o owocach średniej wielkości, zdecydowanie najpóźniejsza. Owoce dojrzewają dopiero na początku sierpnia i często wiszą do września. Tworzy grona bardzo długie, zwarte. Odmiana bardzo plenna, o dużej odporności na choroby.
Odmiany o owocach białych.
Biała z Juterbog – odmiana o owocach żółtobiałych, średniej wielkości o średniej porze dojrzewania. Tworzy grona średniej długości, zwarte. Odmiana plenna, o średniej odporności na choroby grzybowe, ceniona ze względu na słodkowinne, smaczne owoce, spożywane przeważnie w stanie świeżym.
Jarosław Górski
Nowe regulacje unijne w sprawie systemów jakości żywności
Przygotowane przez Aldona JankowskaW dniu 03 stycznia 2013 r. weszło w życie rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie systemów jakości produktów rolnych i środków spożywczych (Dz. U. L 343 z 14.12.2012, str. 1), które uchyla do tej pory obowiązujące rozporządzenie Rady (WE) nr 509/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie produktów rolnych i środków spożywczych będących gwarantowanymi tradycyjnymi specjalnościami oraz rozporządzenie Rady (WE) nr 510/2006 z dnia 20 marca 2006 r. w sprawie ochrony oznaczeń geograficznych i nazw pochodzenia produktów rolnych i środków spożywczych.
Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 scala dotychczasowe regulacje dotyczące unijnych systemów jakości żywności w jednolite ramy prawne. Kluczowe kwestie zawarte w nowym rozporządzeniu dotyczą wzmocnienia istniejącego systemu chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych, wprowadzenia istotnych zmian do systemu gwarantowanych tradycyjnych specjalności oraz ustanowienia ram nowego systemu określeń jakościowych stosowanych fakultatywnie.
W odniesieniu do systemu chronionych nazw pochodzenia i chronionych oznaczeń geograficznych wzmocniony został zakres ochrony m.in. w przypadku gdy produkty ChNP lub ChOG są wykorzystywane jako składniki. System gwarantowanych tradycyjnych specjalności uproszczono poprzez zlikwidowanie możliwości rejestracji nazw bez ich zastrzeżenia. Na zmiany w stosunku do już zarejestrowanych takich nazw przewidziano okres przejściowy. Tradycyjny charakter nazwy ubiegającej się o rejestrację jako GTS, zgodnie z nowym rozporządzeniem, odnosi się do produktu będącego w użyciu na rynku krajowym przez okres nie krótszy niż 30 lat.
Zmiany dotyczące obu systemów związane są m.in. ze skróceniem procedur rejestracyjnych nowych nazw na poziomie unijnym, jasnym określeniem praw grup producenckich, a także doprecyzowaniem zasad znakowania produktów ChNP, ChOG i GTS symbolami unijnymi, które zacznie obowiązywać od dnia 04 stycznia 2016 r.
Dodatkowo rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1151/2012 wprowadziło pojęcie Produkt górski jako określenie jakościowe stosowane fakultatywnie w celu ułatwienia producentom informowania o cechach i właściwościach stanowiących wartość dodaną produktów rolnych pochodzących z obszarów górskich. Rozporządzenie zapowiada zastrzeżenie w niedługim czasie kolejnego określenia jakościowego Produkt rolnictwa wyspiarskiego.
Źródło: Inspekcja Jakości Handlowej Artykułów Rolno-Spożywczych
Więcej...
W 2012 roku w Polsce wyznaczono nowe obszary OSN. Jak wynika z mapy zasięgu większość obrębów geodezyjnych w gminie Strzałkowo znalazła się w ich zasięgu. Są to tereny szczególnie narażone na zanieczyszczenia związkami azotu pochodzącego ze źródeł rolniczych ,na obszarze których występują wody zagrożone zanieczyszczeniem ( zlewnia Strugi, Bawół).
W celu zapobiegania pogorszenia stanu wód oraz poprawy stanu wód , w których pogorszenie już nastąpiło opracowane zostały nowe 4-letnie obowiązujące w całym kraju programy działań.
Dla województwa wielkopolskiego program działań został opublikowany rozporządzeniem Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Poznaniu z dnia 17.08.2012. Według programu ,wszyscy użytkownicy gruntów prowadzący działalność rolniczą na obszarach OSN gospodarujący na powierzchni powyżej 100 ha użytków rolnych zobowiązani są do opracowania planu nawożenia. W gospodarstwach tych nie można stosować wyższych dawek nawozów azotowych niż wynika to z planu. Rolnicy prowadzący działalność rolniczą na OSN – ach gospodarujący na powierzchni do 100 ha użytków rolnych powinni stosować dawki nie przekraczające maksymalnych dawek nawożenia azotem dla upraw w plonie głównym określonym w załączniku nr. 5 do programu działań. Program definiuje podstawowe pojęcia związane z nawożeniem. Zgodnie z programem miejsce przechowywania nawozów naturalnych – zbiornik na płynne nawozy naturalne ( gnojówka lub gnojowica) , płyta obornikowa lub inne miejsce przechowywania obornika specjalnie przygotowane w tym celu z materiałów szczelnych i nieprzepuszczalnych zabezpieczających przed przedostaniem się odcieków do wód lub gruntów .
Również pasze soczyste muszą być przechowywane w silosie, na płycie lub nieprzepuszczalnym podłożu , które zabezpiecza przed wyciekami do gruntu.
Zgodnie z broszurą AR i MR „ Minimalne normy , obszar A, obszar B, obszar C, obowiązujący od 2013 roku’’ program działań obliguje wszystkich rolników prowadzących działalność rolniczą na obszarach OSN do gospodarowania zgodnie z wymogami . Dotyczą one w szczególności przestrzegania określonych terminów i dawek nawożenia ,obowiązku prowadzenia dokumentacji wszystkich zabiegów agrotechnicznych.
Nieprzestrzeganie wymogów programu może skutkować sankcjami . Kontrole prowadzone będą przez AR i MR w ramach Cross-Compliance, jak również przez Wojewódzką Inspekcje Ochrony Środowiska.
Doradcy Zespołu Doradczego WODR w Słupcy podczas prowadzonych szkoleń informacyjnych i porad indywidualnych w sposób szczegółowy zapoznają rolników z programem działań.
Henryk Matkowski
„NIE” dla energii z wiatraków, biogazowni i innych odnawialnych źródeł?
Przygotowane przez Jolanta SzydłowskaPodczas licznych szkoleń przeprowadzanych m.in. ww ubiegłym roku zachęcaliśmy rolników i przedsiębiorców, mieszkańców obszarów wiejskich do inwestowania w odnawialne źródła energii. Powodów, dla których powinniśmy korzystać w miarę możliwości z alternatywnych w stosunku do węgla i ropy naftowej źródeł energii jest wiele. Najważniejsze to konieczność ograniczenia emisji gazów cieplarnianych, to dbałość o środowisko w którym żyjemy, to ograniczenie kosztów ogrzewania itp. ale także możliwość zarobienia pieniędzy. Polska została zobowiązana do zwiększenia, do 2020r, udziału energii pochodzącej ze źródeł niekonwencjonalnych w ogólnej produkcji energii do 15%.
W artykule „Dlaczego w Polsce nie chcą OZE” (AgroNEWS) autor informuje, że wprawdzie osiągnęliśmy już poziom 11% udziału energii ze źródeł odnawialnych ale energia ta pochodzi głównie ze współspalania. (Dodam, że współspalanie to inaczej produkcja energii elektrycznej z surowców konwencjonalnych np. węgla brunatnego z udziałem, w niewielkim stopniu surowców odnawialnych np. pochodzących z roślin energetycznych). Natomiast inwestorzy, którzy zamierzają produkować energię ze źródeł odnawialnych napotykają na trudności powodujące, że część z nich wycofuje się z zamiaru inwestowania w produkcję energii ze źródeł odnawialnych, część oczekuje na zmianę przepisów a część walczy z koncernem energetycznym o możliwość przyłączenia nowo planowanej elektrowni do sieci energetycznej. Bardzo szybko rozwija się w naszym kraju produkcja energii z elektrowni wiatrowych, ogniw fotowoltaicznych a także z biogazowni. Niestety ,ze względu na brak regulacji OZE spowodowanej opieszałością we wprowadzaniu przepisów” energetycznych” tzw. trójpaku energetycznego, czyli Prawa energetycznego, Prawa gazowego, Ustawy o odnawialnych źródłach energii wraz z Ustawą Wprowadzającą sytuacja coraz bardziej się komplikuje. Firmy energetyczne tłumaczą się ,że nie mogą pozwolić na przyłączenie następnego źródła odnawialnego bo nie pozwalają na to zapisy Instrukcji Ruchu i Eksploatacji Systemu Dystrybucyjnego, narzucające ograniczenie maksymalnej mocy planowanej instalacji, w danym punkcie przyłączeniowym, do dwudziestokrotności mocy zwarciowej. Prezes Unii Producentów i Pracodawców Przemysłu Biogazowego pani Sylwia Koch – Kopyszko, sugeruje, że to może być zmowa koncernów, bo rozumie ,że taki wymóg może odnosić się do elektrowni wiatrowych lub fotowoltaicznych ale dlaczego biogazowni, które są stosunkowo stabilne pod względem ilości produkowanej produkcji energii. Tym bardziej dziwne jest ,że buduje się blok energetyczny w Kozienicach, o mocy ponad 1000 MW (energia konwencjonalna). „Inwestorzy OZE mają więc małą szansę przebicia. A przecież gdyby zrealizowano zaplanowane inwestycje, związane między innymi z biogazowniami, Polska z pewnością spełniłaby unijne wymogi i to z nawiązką” podkreśla autor artykułu.
Źródło: AgroNEWS
Widoczne wiosną kopczyki są zmartwieniem wielu działkowców i rolników. Ten podziemny ssak w ciągu godziny potrafi wykopać 12-13 metrów nowego tunelu. Jednorazowo może wypchnąć nawet do 2 kilogramów ziemi i w ciągu dnia usypać około 70 kretowisk. Żerowanie kretów na łąkach i pastwiskach jest uciążliwe dla rolników, ponieważ zwalczanie jest tam zabronione. Nie wszyscy może wiedzą, ale zgodnie z prawem kret jest zwierzęciem objętym całoroczną ochroną, z wyjątkiem terenów zamkniętych do których należą: ogrody, szkółki i lotniska, gdzie zwierzęta te można zwalczać. Kreta można więc polubić albo wypowiedzieć mu wojnę!
Kret jest owadożerny i bardzo żarłoczny. Może zjeść tyle ile sam waży. Żywi się dżdżownicami, pędrakami, drutowcami, ślimakami, larwami i poczwarkami owadów. Ogranicza tym samym populacje trudnych do zwalczenia dla człowieka szkodników. Może też zjadać drobne gryzonie, ślimaki i żaby. Nie pożera wszystkiego od razu, część zdobyczy magazynuje w swojej spiżarni. Lubi świeży pokarm, dlatego nie zabija swoich ofiar tylko je nadgryza żeby nie mogły uciec. Podczas suszy mając mało pożywienia przenosi się do podlewanych ogrodów, gdzie panują dobre warunki wilgotnościowe i jest dużo pokarmu.
Szkodliwość kreta polega na drążeniu tuneli, wykopywaniu z ziemi i zasypywaniu roślin, erozji gleby spowodowanej wodą wyciekającą z krecich korytarzy, utrudnionym koszeniem oraz niezbyt estetycznym wyglądem terenu. Wrogami naturalnymi kretów są kuny, puszczyki i bociany.
Jak zwalczyć kreta? Jest wiele sposobów zwalczania kreta. Odstraszająco na krety działają drewniane lub blaszane kołatki poruszane przez wiatr, różne wiatraczki, szklane lub plastikowe butelki zakopane po szyjkę w ziemi, które na wietrze rozbrzmiewają prawie niesłyszalnymi dla człowieka gwizdami, ale za to dobrze słyszalnymi dla kretów, ze względu na wyjątkowy słuch.
Można zastosować również gotowe urządzenia - odstraszacze, które zasilane na baterie emitują piski i gwizdy. Zagłębione w ziemi odstraszają krety oraz inne gryzonie. W sprzedaży są także pułapki na kreta. Są one w kształcie rurki, na końcach której znajdują się ruchome klapki odchylające się do środka. Tak schwytane zwierzę nie może samo się wydostać. Odstraszająco działają również zapachy wydzielane przez aksamitkę, bazylię, komosę, czosnek i wilczomlecz, dlatego rośliny te warto posadzić w rzędach między roślinami. Można też wykopać kreta łopatą w momencie gdy wyrzuca kretowinę. Znany jest również sposób, aby do kopca włożyć kawałek tkaniny nasączonej naftą, fenolem lub olejem napędowym, gdyż krety nie lubią tych zapachów. Uważa się również, że dobrym sposobem jest zbieranie ziemi z kopczyków i nie zasypywanie otworów. Krety nie lubią „otwartych drzwi” i odchodzą sobie. W sklepach dostępne są łagodne środki chemiczne o działaniu odstraszającym tzw. repelenty, które sypie się do nor. Można też odpalać w tunelach świece dymne, wydzielające odstraszający lub trujący gaz. Są to między innymi takie świece dymne jak.:Arrex, Gamratox, Nortox lub granulowany preparat Polytanol.
Są również ludowe sposoby zwalczające kreta jak np.: wkładanie do tuneli kawałków śledzia, skórek cytryny, pociętych gałązek tui oraz suszonej lub świeżej mięty. Podobno zapach ludzkich włosów również działa odstraszająco na tego ssaka.
Dorota Piękna-Paterczyk – główny specjalista ds. ogrodnictwa Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu Oddział w Marszewie
ZNACZENIE MAGNEZU DLA ROŚLIN.
Objawy niedoboru magnezu pojawiają się na starszych, dolnych liściach w postaci plam. Na liściach zbóż i traw jednoliściennych, patrząc pod światło widoczne są pomiędzy żyłkami żółte drobne plamki określane jako paciorkowatość lub pasiastość liści. Na pozostałych roślinach ( dwuliściennych) uwidaczniają się na dolnych liściach żółte lub pomarańczowe plamy – tygrysowatość liści, a nerwy pozostają zielone. Brzegi i wierzchołki liści są jasne i zginają się ku górze. Rośliny mają zwiędły wygląd i słabiej wykształcają kwiaty, nasiona i owoce. Zdarza się, że objawy niedoboru magnezu błędnie rozpoznawane są przez rolników jako grzybowe choroby roślin. Niedobór magnezu powoduje:
- spadek odporności roślin na choroby,
- niższe plony,
- pogarsza jakość plonów,
- niższą zawartość białka, tłuszczu i cukrów.
Najskuteczniejszym i najtańszym sposobem nawożenia magnezem jest stosowanie wapna magnezowego lub dolomitu. Zabieg ten podnosi odczyn gleby, dlatego należy traktować go jako wapnowanie profilaktyczne. Magnez jest pierwiastkiem deficytowym w większości gleb lżejszych. Jest to składnik bardzo „ruchliwy" podlegający łatwo wymywaniu w głębsze warstwy profilu glebowego. Dlatego należy stosować go regularnie. Z reguły im gleba lżejsza i bardziej kwaśna, tym wymywanie magnezu przebiega szybciej. Magnez dość łatwo wymywany jest nawet na glebach cięższych. Dlatego jednorazowa dawka magnezu na glebach lekkich nie powinna przekraczać 200kg Mg O/ha. Zaś przy uprawach deszczowanych, szczególnie na glebach lżejszych, najlepiej stosować corocznie 50-100 kg Mg O/ha. Można też brak magnezu uzupełniać przez dolistne dokarmianie roślin w okresie wegetacji siarczanem magnezu lub saletrą magnezową.
Niedobór magnezu dotyka niekiedy tylko rośliny we wczesnych fazach rozwojowych, gdy mają mały i płytki system korzeniowy. Po głębszym ukorzenieniu się roślin niedobór ustępuje. Na glebach lżejszych ubogich w magnez, na terenach pagórkowatych, intensywna uprawa wszystkich roślin wymaga praktycznie corocznego stosowania łatwo przyswajalnego magnezu np. POLIMAGÓW , które zawierają do 7 % Mg O lub kizerytu. Wszystkie rośliny mają wymagania względem magnezu, często większe niż fosforu. Dużo magnezu pobierają buraki, kapusta, kukurydza, fasola, ogórek, pomidor i szpinak.
Starszy doradca: Krzysztof Świerek