Pomoc związana z wystąpieniem szkód wywołanych niekorzystnymi zjawiskami atmosferycznymi - WODR Poznań
13 lutego 2014

Dobre pastwisko gwarantem taniej paszy, zdrowia zwierząt oraz cenny element krajobrazu

Przygotowane przez
Dobre pastwisko gwarantem taniej paszy, zdrowia zwierząt oraz cenny element krajobrazu (artykuł do PG)

O zaletach pastwiskowego żywienia zwierząt gospodarskich wie każdy rolnik i nie tylko. Wizerunek krowy, pasącej się na zielonej trawce wśród ziół, wykorzystują producenci przetworów mleczarskich na swoich opakowaniach w celu pozyskania klienta, który ma nadzieję za zakup  zdrowych i wartościowych produktów.

Obecnie wypasanie krów przegrywa  jednak ze stosowaniem TMR-u, szczególnie w żywieniu wysokomlecznych sztuk i obserwujemy systematyczny spadek powierzchni pastwisk w naszym kraju. A szkoda. Widok pasących się zwierząt jest przyjemny dla oczu, psychiki człowieka, dla krajobrazu wiejskiego, którego nam zazdroszczą kraje ubogie w tzw. bioróżnorodność. Spełnia także ważną rolę edukacyjną ucząc dzieci, że mleko pochodzi od żywego zwierzęcia a nie z supermarketu.

System żywienia oparty na pastwisku nie jest prosty, ma swoje wady i zalety. Ruń pastwiskowa dostarcza najtańszej energii i najtańszego białka spośród wszystkich pasz objętościowych. Pastwisko jest jednocześnie źródłem dietetycznej i najbardziej odpowiedniej dla przeżuwaczy paszy a także miejscem, gdzie zwierzęta poruszają się w swoim naturalnym środowisku, co przekłada się na lepszą ich kondycję i zdrowotność. Jednak pastwiskowanie krów stwarza wiele problemów natury żywieniowej i organizacyjnej, dlatego w wielu gospodarstwach mleczarskich rezygnuje się z tego sposobu żywienia. Ruń pastwiskowa daje paszę niezbilansowaną, gdyż dostarcza dużo białka przy niedostatecznej podaży energii. Konieczne jest więc uzupełnienie dawki pokarmowej paszami energetycznymi w postaci: kiszonych prasowanych wysłodków buraczanych (lub w formie suchej, także melasowane), ziarna zbóż (suche lub kiszone), kiszonek z kukurydzy lub całych roślin zbożowych (GPS). Takie uzupełnienie pozwala uzyskać dobre wydajności mleczne. Obwarowane jest to jednak prawidłowym prowadzeniem gospodarki pastwiskowej, na które składa się wiele elementów: stosowanie przemiennego użytkowania pastwiskowo-kośnego, prawidłowe nawożenie i pielęgnacja, spasanie runi w momencie osiągnięcia przez nią dojrzałości pastwiskowej, stosowanie okresowych podsiewów pastwiska dla zapewnienia pożądanego składu botanicznego runi, właściwa konserwacja nadmiaru paszy w okresie jej intensywnego wzrostu, właściwa organizacja wypasu, wreszcie dostarczenie zwierzętom dostatecznej ilości dobrej wody (źródło mleka) itp. Problemem dla pastwisk w naszym kraju są także letnie niedobory wody z opadów atmosferycznych, co dodatkowo utrudnia zaplanowanie bazy paszowej dla zwierząt.

W sytuacji, gdy z roku na rok, pogłowie bydła mlecznego zmniejsza się (o około 1,3 mln sztuk w latach 1995 – 2012) nadzieją dla pastwisk w Polsce powinna być hodowla bydła mięsnego, które ma mniejsze wymagania pokarmowe od bydła mlecznego. Nie oznacza to jednak, że można pozwolić sobie na zaniedbania w gospodarowaniu na pastwisku. Ruń pastwiskowa powinna być jak najwyższej jakości, ponieważ gwarantuje utrzymanie krów mamek w dobrej kondycji, a tym samym skuteczne zacielanie, łatwe porody i wykarmienie potomstwa. Prace pielęgnacyjne i zabiegi takie jak dla stada bydła mlecznego są niezbędnie konieczne, łatwiej tylko zbilansować dawkę pokarmową. Obserwuje się obecnie coraz większe zainteresowanie tym kierunkiem produkcji, choć i nad nim gromadzą się czarne chmury. Coraz więcej mówi się o konieczności wsparcia tego sektora produkcji zwierzęcej.

W krajach UE funkcjonują dla tego rynku różne dopłaty (Francja, Hiszpania, Portugalia, Austria, Belgia, Finlandia, Szwecja, Dania, Litwa). U nas hodowcy nie dostają ani złotówki a sytuacja w bieżącym roku, dotycząca uboju i przetwórstwa bydła, spowodowała drastyczny spadek cen skupu. Obecne ceny skupu nie gwarantują opłacalności tego sektora. Jednocześnie spożycie wołowiny w Polsce jest jednym z najniższych w Europie i prognozuje się, że osiągnie w roku bieżącym 1,8 kg mięsa wołowego na 1 osobę. Kuriozalne wydaje się to, iż ceny skupu są niskie a jednocześnie walory kulinarne dobrej wołowiny, czy w ogóle wołowiny są poza zasięgiem finansowym przeciętnego Polaka. To smutne, że nie potrafimy wykorzystać zaplecza paszowego w postaci trwałych pastwisk, które ulegają systematycznej degradacji lub zamieniane są na grunty orne.

W tej sytuacji cenna jest inicjatywa hodowców bydła mięsnego i Pana Pawła Dakowskiego – Prezesa Zarządu Związku Hodowców i Producentów Bydła Mięsnego, który w liście otwartym zwrócił się do Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z wnioskiem o wprowadzenie w latach 2014 – 2020 dopłat do mamek dla gospodarstw hodowlanych. Pisze w nim m.in. „ …Szanowny Panie Ministrze, Wielopokoleniowe doświadczenia hodowców bydła, zaplecze w postaci naturalnych użytków zielonych, w znacznym stopniu niewykorzystywanych rolniczo lub niepowiązanych z  produkcją bydła są gwarancją szybkiego rozwoju sektora mięsa wołowego….”. Tylko co na to Pan Minister?

 

Jolanta Klupś
WODR Poznań

13 lutego 2014

OMANICA W KUKURYDZY

Przygotowane przez
OMACNICA W KUKURYDZY
Jednym z najważniejszych szkodników kukurydzy obok ploniarki zbożówki jest-omacnica prosowianka. W warunkach Polski omacnica daje dwa pokolenia w ciągu roku. Dorosłe gąsienice o długości około 20 mm zimują w pędach obumarłych resztek pożniwnych. Wiosną przędzą kokon i przepoczwarzają się . Okres lotów motyli jest długi, rozpoczyna się w końcu czerwca i trwa do połowy sierpnia. Samice składają jaja jeżeli temperatura powietrza jest wyższa niż12 stopni C. Motyle składają je nocą na dolnej powierzchni środkowych i górnych liści, rzadziej na pędach kukurydzy. Wylęgłe gąsienice żerują w kątach liści oraz pomiędzy kolbą a łodygą. Później wgryzają się do łodyg oraz kolb. Wygryzają kanały. W miejscach żerowania łodygi przebarwiają się, przyjmując barwę jaśniejszą do popielatej. Powyżej miejsca żerowania gąsienic następuje zasychanie łodygi kukurydzy. Gąsienice żerujące na wiesze uszkadzają kwiaty oraz powodują łamanie się wiech. Objawy tego żerowania dobrze są widoczne pod koniec sierpnia, w postaci trocin wyrzucanych razem z odchodami na zewnątrz przez wygryzione otwory. Konsekwencją jest łamanie się łodyg. Dalsze skutki żerowania to gorsze wypełnienie kolby, spadek masy ziaren. Wygryzione otwory w łodygach są doskonałą bramą do wnikania grzybów chorobotwórczych oraz bakterii. Patogeny te powodują zgorzel postaw łodyg, zgniliznę korzeni oraz fuzariozę kolb, czego następstwem jest łamanie się roślin oraz ich wyleganie .Najtańszą metodą w walce z tym szkodnikiem jest prawidłowa agrotechnika. Uprawa w monokulturze nie jest wskazana, ze względu na możliwość nagromadzenia się resztek pożniwnych będących miejscem zimowania gąsienic. Resztki pożniwne powinny być rozdrobnione i głęboko zaorane. Również chwasty grubo łodygowe powinny być zniszczone .gdyż mogą na nich zimować gąsienice motyla. Jeśli jednak te zabiegi nie pozwolą na utrzymaniu ilości szkodnika poniżej progu szkodliwości (20 jaj na 100 roślin), konieczna jest walka chemiczna lub biologiczna. Również wysoka zasobność gleby w azot zwiększa podatność roślin kukurydzy na żerowanie gąsienic omanicy. Zastosowanie nawozów azotowych o szybkim działaniu(saletra amonowa, saletrzak Canwil) powoduje istotny wzrost procentu roślin uszkodzonych przez omacnicę w porównaniu do nawozów o wolnym działaniu(siarczan amonu, mocznik).

Symptoms_corncobs_destruction_caused_by_Ostrinia_nubilalis

Opracował:
Lech Berger
13 lutego 2014

Ubezpieczenie zdrowotne rolników

Przygotowane przez

Zagadnienia związane z ubezpieczeniem zdrowotnym rolników są regulowane przez Ustawę z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników z późn. Zm. oraz Ustawę z dnia 13 stycznia 2012 r. o składkach na ubezpieczenie zdrowotne rolników za 2012 r. Warto wiedzieć, kto jest objęty takim ubezpieczeniem i jak wyglądają kwestie związane z opłacaniem składek.

Kto podlega ubezpieczeniu zdrowotnemu rolników?

Ubezpieczeniu zdrowotnemu podlegają m.in.:

  • osoby spełniające warunki do objęcia ubezpieczeniem społecznym rolników, będące rolnikami lub ich domownikami w rozumieniu przepisów Ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników,
  • rolnicy i ich domownicy, którzy nie podlegają ubezpieczeniu społecznemu rolników z mocy ustawy i nie podlegają ubezpieczeniu zdrowotnemu z innego tytułu,
  • osoby pobierające emeryturę rolniczą lub rentę,
  • członkowie rodzin ww. rolników, domowników, emerytów i rencistów, którzy zostali zgłoszeni do ubezpieczenia zdrowotnego.

Kto jest zobowiązany do opłacania składki zdrowotnej?

W przypadku rolników objętych ubezpieczeniem zdrowotnym, którzy prowadzą działalność rolniczą na gruntach rolnych poniżej 6 ha przeliczeniowych oraz domowników, składki na ubezpieczenie zdrowotne finansowane są przez budżet państwa.

Rolnicy, którzy prowadzą działalność rolniczą w ramach działów specjalnych, zobowiązani są do opłacania składki zdrowotnej indywidualnie od zadeklarowanej podstawy wymiaru składki odpowiadającej:

  • dochodowi ustalonemu dla opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, w kwocie nie niższej jednak niż kwota odpowiadająca wysokości minimalnego wynagrodzenia bądź
  • minimalnemu wynagrodzeniu – w przypadku prowadzenia działalności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Składka zdrowotna jest miesięczna i niepodzielna. Rolnicy i domownicy, którzy mimo prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej podlegają ubezpieczeniu społecznemu rolników, podlegają ubezpieczeniu zdrowotnemu wyłącznie z tytułu wykonywanej działalności rolniczej i wyłącznie z tytułu działalności rolniczej opłacana jest składka na to ubezpieczenie.

Zasady potrącania zaliczek na podatek dochodowy i składek na ubezpieczenie zdrowotne

Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego informuje, że zgodnie z art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, zobowiązana jest (jako płatnik świadczeń) do pobierania miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy od wypłacanych emerytur i rent. Zaliczki te ustala się na podstawie art. 32 ustawy, z uwzględnieniem skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 27 ust. 1 ustawy w roku podatkowym 2014 obowiązywała będzie analogiczna, jak w roku 2013 skala podatkowa tj.:

  • do kwoty 85.528 zł - podatek wynosi 18% podstawy obliczenia podatku minus kwota zmniejszająca podatek 556 zł 02 gr,
  • ponad 85.528 zł - podatek wynosi 14.839 zł 02 gr + 32% nadwyżki ponad 85.528 zł.

Miesięczna kwota zmniejszająca zaliczkę na podatek wynosić będzie 46 zł 33 gr, a roczny dochód niepowodujący obowiązku zapłaty podatku – 3.091 zł.

Prezentowana skala podatkowa oznacza, że od 1 stycznia 2014 r. – analogicznie, jak przed tą datą - jednostki terenowe KRUS będą pobierać miesięczne zaliczki na podatek dochodowy od  wypłacanych świadczeń emerytalno-rentowych w kwocie równej 18% dochodu uzyskanego w danym miesiącu minus miesięczna kwota zmniejszająca podatek tj. 46 zł 33 gr. Wyjątek od tej zasady stanowią emeryci/renciści uzyskujący bardzo niskie dochody (do 3.091 zł) oraz bardzo wysokie dochody (powyżej 85.528 zł) w skali roku.
Dochody do 3.091 zł nie powodują obowiązku opłacania podatku dochodowego i nie są z nich potrącane żadne zaliczki na ten podatek. Natomiast, jeżeli emeryt/rencista (licząc od początku roku) przekroczy dochód 85.528 zł, wówczas od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło przekroczenie, zaliczka będzie wynosiła nie 18% lecz 32% dochodu uzyskanego w danym miesiącu. 
Ponadto zgodnie z art. 85 ust. 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. nr 164, poz. 1027 z późn. zm.) KRUS oblicza i pobiera z wypłacanych świadczeń emerytalno-rentowych składkę na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości 9% podstawy wymiaru składki; z tym, że 7,75% podstawy wymiaru składki pokrywane jest z zaliczki na podatek dochodowy, a pozostałe 1,25% podstawy wymiaru składki potrącane jest z kwoty netto emerytury lub renty.

Przykłady obliczania zaliczki na podatek dochodowy i składki na ubezpieczenie zdrowotne. 

Przykład 1
Świadczeniobiorca uprawniony do renty rolniczej z tytułu niezdolności do pracy o wskaźniku wymiaru 1,00 tj. w kwocie 831 zł 15 gr brutto do wypłaty otrzyma 717 zł 15 gr.  Z kwoty renty rolniczej KRUS potrąci zaliczkę na podatek dochodowy i składkę na ubezpieczenie zdrowotne w łącznej kwocie 114 zł (tj. 103,25 zł + 10,59 zł; po zaokrągleniu do pełnego złotego).

Sposób wyliczenia potrąceń:
831 zł x 18% - 46,33 zł = 103,25 zł – zaliczka na podatek dochodowy
831,15 zł x 9% = 74,80 zł tj. po zaokrągleniu 75 zł – składka na ubezpieczenie zdrowotne
831,15 zł x 7,75% = 64,41 zł – składka na ubezpieczenie zdrowotne pokrywana z zaliczki na podatek dochodowy, natomiast pozostała składka na ubezpieczenie zdrowotne w kwocie 10,59 zł potrącana jest ze świadczenia rentowego

Przykład 2
Emeryt uprawniony do emerytury rolniczej o wskaźniku wymiaru 1,16 tj. w kwocie 964,13 zł brutto do wypłaty otrzyma emeryturę rolniczą w kwocie 825,13 zł. Z kwoty emerytury rolniczej KRUS potrąci zaliczkę na podatek dochodowy i składkę na ubezpieczenie zdrowotne w łącznej kwocie 139 zł (tj. 127,19 zł + 12,28 zł; po zaokrągleniu do pełnego złotego).

Sposób wyliczenia potrąceń:
964 zł x 18% - 46,33 zł = 127,19 zł – zaliczka na podatek dochodowy
964,13 zł x 9% = 86,77 zł tj. po zaokrągleniu 87 zł - składka na ubezpieczenie zdrowotne 
964,13 zł x 7,75% = 74,72 zł – składka na ubezpieczenie zdrowotne pokrywana z zaliczki na podatek dochodowy, natomiast pozostała składka na ubezpieczenie zdrowotne w kwocie 12,28 zł potrącana jest z emerytury

Odliczenie od podatku ubezpieczenia zdrowotnego w KRUS

Wyjaśnienia organu podatkowego

Wnioskodawczyni prowadzi z mężem gospodarstwo rolne i jednocześnie wynajmuje część gruntu pod wieżę telefonii komórkowej, z którego to wynajmu odprowadza podatek dochodowy w formie ryczałtu ewidencjonowanego (8,5%). Małżonkowie są ubezpieczeni w KRUS. Zgodnie z nowymi przepisami o ubezpieczeniu społecznym rolników od kwietnia 2012 wnioskodawczyni odprowadza do KRUS także składki na ubezpieczenie zdrowotne. Zadała pytanie, czy wartość tej składki może odliczyć od ryczałtu z tytułu umowy dzierżawy i w jakiej wysokości? W przedmiotowej sprawie organ podatkowy zajął następujące stanowisko:

„(…) Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów zwolnionych na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c wymienionej ustawy oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Wnioskodawczyni wynajmuje część gruntu pod wieżę telefonii komórkowej. Podatniczka może zmniejszyć zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu dzierżawy o zapłacone do KRUS składki na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości nieprzekraczającej 7,75% podstawy wymiaru tej składki. Stanowisko takie zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 02.05.2013 r. nr ILPB1/415-150/13-2/AMN

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, źródłami przychodów są najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Stosownie do treści art. 9a ust. 6 powołanej ustawy dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy złożą właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego pisemne oświadczenia o wyborze opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Zgodnie z art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne, w tym: osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej.

Osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych – o czym stanowi art. 2 ust. 1a tej ustawy.

Zgodnie z art. 6 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 3 lit. a) cytowanej ustawy, dla przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, stawka ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5%.

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne opłaconej przez podatnika, o której mowa w art. 27b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym, jeżeli nie została odliczona od podatku dochodowego.

Przepis art. 27b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę:
1. Składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz. 1027, z późn. zm.):
a) opłaconej w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,
b) pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
- obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku;
2. Składki zapłaconej w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, lub w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 4.

Zgodnie z art. 27b ust. 2 ww. ustawy, kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki. (…)

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni może zmniejszyć zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu dzierżawy o zapłacone do KRUS składki na ubezpieczenie zdrowotne w wysokości określonej w art. 27b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. w wysokości nieprzekraczającej 7,75% podstawy wymiaru tej składki. (…)”

Odliczenie zaległych składek na ubezpieczenie zdrowotne

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych umożliwia odliczenie od obliczonego podatku dochodowego składek na ubezpieczenie zdrowotne. Aby jednak było to możliwe, składki takie muszą zostać faktycznie uregulowane. Warto też pamiętać o ograniczeniu wysokości odliczenia.

Tytułów, z którymi ustawodawca wiąże obowiązek naliczania składek na ubezpieczenie zdrowotne, jest dużo. Wymienić tutaj można przede wszystkim umowę zlecenie (czyli tzw. przychody z działalności wykonywanej osobiście w podatku dochodowym), umowę o pracę, czy pozarolniczą działalność gospodarczą.

W przypadku dwóch pierwszych składkę tę w imieniu podatnika oblicza, pobiera oraz odprowadza do ZUS płatnik w postaci pracodawcy/zleceniodawcy. Co się z kolei tyczy działalności gospodarczej, tę przedsiębiorca musi obliczyć i odprowadzić sam. Przypomnijmy, że na rok 2014 roku podstawę wymiaru składki na ubezpieczenie zdrowotne z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej stanowi kwota 3004,48 zł. Do ZUS-u należy przekazać 9% podstawy wymiaru składki, czyli 270,40 zł. W roku 2013 składka z tego tytułu wynosiła 261,73 zł. Możliwe jest także dobrowolne płacenie tej składki.

Na gruncie podatku dochodowego, zgodnie z art. 27b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obliczony podatek ulega obniżeniu o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie o świadczeniach z opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych:

a) opłaconej w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika,

b) pobranej w roku podatkowym przez płatnika.

Wartość tego odliczenia nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tejże składki (mimo, że do ZUS-u przekazywana jest kwota w wysokości 9% podstawy wymiaru tej składki) i to zarówno w przypadku jej samodzielnego opłacania, jak i gdy pobiera ją płatnik.

Odliczyć nie można również składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy o podatku dochodowym oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Przytoczona regulacja wskazuje wprost, że odliczeniu podlegają jedynie te składki, które zostały opłacone przez podatnika lub pobrane przez płatnika w danym roku podatkowym. Co ważne, przepis nie mówi nic o tym, którego roku podatkowego dana składka powinna dotyczyć. Warto zwrócić na to szczególną uwagę przy wypełnianiu zeznania za rok 2013. Podczas sporządzania PIT-a podatnik powinien zsumować wartość wszystkich opłaconych samodzielnie oraz pobranych przez płatnika składek i to także tych, które zostały w tym roku zapłacone (pobrane), a które dotyczą lat wcześniejszych, a w tych latach z różnych względów nieuregulowanych.

Nie jest możliwe „przesunięcie” odliczenia na inny rok podatkowy. Jeżeli z jakichś względów podatnik nie uwzględnił pełnego odliczenia tychże składek (np. zabrakło mu na to podatku), niewykorzystanej części nie może odliczyć w latach następnych.

 

Opracowała: Salomea Antoniak

Dział Ekonomiki

WODR Poznań

 

Na podstawie:

- strona internetowa –zielonalinia.gov.pl –art. Agnieszka Banasik- „ubezpieczenia zdrowotne rolników”

- strona internetowa – krus.pl- art.- „Zasady potrącania zaliczek na podatek dochodowy i składek na ubezpieczenie zdrowotne”

- strona internetowa- www.mf.gov.pl art. –„ Odliczenie od podatku ubezpieczenia zdrowotnego w KRUS” -wyjaśnienia organu podatkowego

- strona internetowa- www.egospodarka.pl   - art. Krzysztof Skrzypek. „Odliczenie zaległych składek na ubezpieczenie zdrowotne”

13 lutego 2014

Podatek rolny po nowemu.

Przygotowane przez

Nowe zasady naliczania podatku rolnego w 2014 roku.
10 maja 2013r. Sejm uchwalił nowelizację ustawy o podatku rolnym, która weszła w życie 1 października 2013 r. Nowelizacja zmienia metodę obliczania podatku rolnego. Dotychczas podatek rolny naliczany był z uwzględnieniem stosowanej w obrocie ceny żyta - czyli średniej ceny skupu żyta za pierwsze trzy kwartały roku poprzedzającego rok podatkowy.
W myśl nowelizacji ustawy do naliczenia podatku rolnego należy przyjąć okres 11 kwartałów z którego będzie ustalana średnia cena skupu żyta. Na ten okres będą się składać 3 pierwsze kwartały roku poprzedzającego rok podatkowy oraz 8 kwartałów bezpośrednio poprzedzających rok poprzedzający rok podatkowy. Do ustalenia średniej ceny skupu żyta, która jest podstawą naliczenia podatku rolnego na 2014r należało przyjąć 3 pierwsze kwartały 2013 roku i odpowiednio 4 kwartały z roku 2012 i 2011.
Średnią cenę skupu żyta ustala się na podstawie komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, ogłaszanego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” w terminie do dnia 20 października roku poprzedzającego rok podatkowy.
Średnia cena skupu żyta za okres 11 kwartałów ogłoszona w komunikacie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 18.października 2013r będąca podstawą do ustalenia podatku rolnego na rok podatkowy 2014 wynosi 69,28 zł za 1 dt.
Wymiar podatku rolnego z 1 hektara przeliczeniowego stanowi:

  1. od gruntów gospodarstwa rolniczego równowartość pieniężną 2,5 dt. żyta,
  2. od gruntów pozostałych równowartość pieniężną 5,0 dt. żyta,

obliczone wg średniej ceny skupu żyta za 11 kwartałów poprzedzających kwartał poprzedzający rok podatkowy.
W związku z powyższym w 2014r. wysokość podatku rolnego od 1 ha przeliczeniowego gruntów gospodarstwa rolnego wyniesie 173,20 zł., natomiast od gruntów pozostałych wyniesie 346,40 zł.
Wyliczone stawki podatku rolnego z 1 hektara przeliczeniowego są maksymalne i nie mogą być wyższe, mogą natomiast być niższe, gdyż Rady Gmin są uprawnione do obniżenia średniej ceny 1dt żyta przyjmowanej do obliczenia podatku rolnego na obszarze swojej gminy.
Ogólne przepisy dotyczące podatku rolnego nie zmieniły się i nadal podstawę opodatkowania podatkiem rolnym stanowi:

  1. dla gruntów gospodarstw rolnych - liczba hektarów przeliczeniowych ustalona na podstawie powierzchni, rodzajów i klas użytków rolnych wynikających z ewidencji gruntów i budynków oraz zaliczenia do okręgu podatkowego;
  2. dla pozostałych gruntów - liczba hektarów wynikających z ewidencji gruntów i budynków.

Hektar przeliczeniowy - jest umowną jednostką, która ma odzwierciedlać możliwości osiągnięcia dochodu z gospodarstwa rolniczego.
Liczbę hektarów przeliczeniowych dla danego gospodarstwa ustala się przy zastosowaniu przeliczników określonych przepisami ustawy o podatku rolnym.
Przeliczniki są zróżnicowane dla poszczególnych rodzajów użytków:
- dla gruntów ornych,
- łąk i pastwisk oraz
- dla miejsca położenia gospodarstwa rolnego.
W tym celu przewidziano 4 okręgi podatkowe, do których zalicza się gminy oraz miasta w zależności od warunków ekonomicznych i produkcyjno-klimatycznych.
Ustalone przeliczniki powierzchni użytków rolnych prezentuje poniżej zamieszczona tabela:


Rodzaje użytków rolnych:

Grunty orne

Łąki i pastwiska

Okręgi podatkowe

I

II

III

IV

I

II

III

IV

Klasy użytków rolnych

Przeliczniki

 

I

1,95

1,80

1,65

1,45

1,75

1,6

1,45

1,35

II

1,80

1,65

1,50

1,35

1,45

1,35

1,25

1,1

IIIa

1,65

1,50

1,40

1,25

 

 

 

 

III

 

 

 

 

1,25

1,15

1,05

0,95

IIIb

1,35

1,25

1,15

1,00

 

 

 

 

IVa

1,10

1,00

0,90

0,80

 

 

 

 

IV

 

 

 

 

0,75

0,7

0,6

0,55

IVb

0,80

0,75

0,65

0,6

 

 

 

 

V

0,35

0,30

0,25

0,20

0,20

0,20

0,15

0,15

VI

0,20

0,15

0,10

0,05

0,15

0,15

0,10

0,05

Sady przelicza się na hektary przeliczeniowe wg przeliczników określonych dla gruntów ornych, z tym że do sadów klasy III i IV stosuje się odpowiednio przeliczniki dla klasy IIIa i IVa.
Grunty pod stawami zarybionymi bez względu na miejsce położenia przelicza się na hektary przeliczeniowe wg następujących przeliczników:

  1. 1 ha stawu zarybionego łososiem, trocią, głowacicą, palią i pstrągiem - 1,0 ha przeliczeniowego;
  2. 1 ha stawu zarybionego innymi gatunkami ryb - 0,20 ha przeliczeniowego, natomiast grunty pod stawami niezarybionymi przelicza się na hektary przeliczeniowe według przeliczników z powyższej tabeli.

Opracowała: Teresa Stefańczyk
Dział Ekonomiki WODR w Poznaniu

13 lutego 2014

Co to jest GDA?

Przygotowane przez

Co to jest GDA?

Zestawienie wartości Wskazanego Dziennego Spożycia

Główny Inspektorat Sanitarny w Warszawie oraz Stowarzyszenie „ Polska Federacja Producentów Żywności” realizują Ogólnopolski Dobrowolny Program Znakowania Wartością Odżywczą – GDA (Guideline Daily Amounts).

Celem programu jest upowszechnienie znakowania żywności dodatkową informacją o wartości odżywczej, m.in. celem dokonywania świadomego wyboru produktów. System GDA definiowany jest jako znakowanie produktu informacją o procentowej zawartości wybranych składników odżywczych i energii w porcji produktu, w odniesieniu do wartości Wskazanego Dziennego Spożycia. Jest orientacyjnym wskaźnikiem i nie odnosi się do indywidualnych osób, gdyż każdy człowiek ze względu na różnice w budowie i aktywności ma inne zapotrzebowanie na składniki odżywcze.

Składnik odżywczy

Jednostka

Wskazane Dzienne Spożycie – wartości ustalone dla kobiet ( w porozumieniu z IŻŻ)

Wskazane dzienne Spożycie – wartości ustalone dla mężczyzn ( w porozumieniu z IŻŻ)

Wartość energetyczna

kcal

2000

2500

Białko

g

50

60

Węglowodany

g

270

340

Tłuszcz

g

nie więcej niż 70

nie więcej niż 80

Kwasy tłuszczowe nasycone

g

nie więcej niż 20

nie więcej niż 30

Błonnik

g

25

25

Sód ( sól)

g

nie więcej niż 2,4

nie więcej niż 2,4

Cukry

g

nie więcej niż 90

nie więcej niż 110

- w tym cukry dodane

g

nie więcej niż 50

nie więcej niż 62,5

Do firm , które swoje produkty oznaczają wskaźnikiem GDA należą m.in. Danone, Ferrero, Pepsi, Biedronka, Tesco, Coca- Cola, Mars, Nestle.

Kupując artykuły spożywcze warto przeczytać informacje o GDA, żeby się dowiedzieć ile energii dostarczy 100 g lub 100 ml lub jedna porcja produktu.

Przykład oznakowania wartością GDA produktu- opakowanie o pojemności 250 ml

http://www.pfpz.pl/_img/_pictures/237.gif

Przykład innego oznaczenia produktu


image002

Alicja Nowak
WODR W Poznaniu

12 lutego 2014

Aktualna sytuacja w ochronie sadowniczej przed sezonem 2014.

Napisane przez

Zima to trudny czas dla drzew owocowych. Szkody w sadach powodują gryzonie, zwierzyna łowna, silne i długotrwałe mrozy a także duża różnica temperatur dnia i nocy, występująca w czasie obecnej zimy.

Dni słoneczne o temperaturach dodatnich a następnie zimne noce poniżej zera mają niekorzystny wpływ na przezimowanie i zdrowotność drzew. Duża różnica temperatur w ciągu doby powoduje pękanie kory drzew.

sad.drzewolowowe   sad._sawsk

Wysoka temperatura i słońce szybko nagrzewają pnie drzew. Wieczorny  spadek temperatury poniżej zera powoduje gwałtowne ochłodzenie, kurczenie się i przemarznięcie kory. Szybsze nagrzewanie się kory niż rdzenia pnia prowadzi do pękania kory i powoduje tzw. rany zgorzelinowe. Objawami mrozowego pękania są pionowe rysy na pniach kory, wybrzuszenia, a nawet pionowe szczeliny wzdłuż pnia. Najbardziej narażone na nagrzewanie słoneczne są strony południowe pni. Najbardziej wrażliwe na pękanie kory są jabłonie, śliwy, czereśnie, grusze i wiśnie.

Poniżej zdjęcia przykładowych pęknięć kory z powodu dużych różnic temperatur.

sad.pkniecia_drzew_2  sad.pkniecia_drzew_3  sad.popkana_kora

Latem liście chronią drzewa przed słońcem, zimą nie ma takiej osłony, dlatego by uniknąć dużych strat w sadach, późną jesienią (grudzień) należy wybielić pnie roztworem wapna z wodą w  stosunku 1:5. Pomalowane na biało pnie odbijają promienie słoneczne, przez co pęknięć jest mniej. Bielenie pni drzew owocowych nie zabezpiecza przed szkodnikami, chociaż pośrednio zabezpiecza przed chorobami. Wapno (rozcieńczone) nie niszczy szkodników wspinających się po pniu ani zarodników grzybów. Malowanie kory wapnem jest zabiegiem wyłącznie zabezpieczającym drzewka przed szkodami mrozowymi, wspomagającym zahartowanie podczas spoczynku zimowego i należy je wykonać jesienią a najpóźniej na początku stycznia. W sadach towarowych można wykonać oprysk mlekiem wapiennym.

Kolejnym dobrym zabezpieczeniem j przed pęknięciami jest owinięcie pni drzew słomą, matami słomianymi, grubym papierem czy tekturą falistą.

sad.chochoy_drzew._1  sad.mata_wok_drzew  sad._chochoy_drzew

Nie należy owijać drzew folią z uwagi na brak przepuszczalności powietrza. Taki zabieg może być przyczyną powstawania uszkodzeń  jeszcze większych niż te spowodowane  skokami temperatur. Lepszym rozwiązaniem będzie biała agrowłónina.

Jeżeli w trakcie zimy wapno zostało spłukane, należy jak najszybciej ponownie pokryć pnie i nasady gałęzi roztworem mleka wapiennego. Wykonując jesienne bielenie wapnem  można użyć gliny lub krowieńca, które zapobiegają szybkiemu spłukiwaniu wapna podczas deszczu.

Powstałe ewentualne uszkodzenia mrozowe należy jak najszybciej zabezpieczyć wykorzystując do tego celu maści ogrodnicze np.: Funaben Eko.

Po  wiosennym cięciu drzew należy wykonać oprysk preparatem Topsin 500 S.C. aby nie dopuścić do zakażenia chorobami tj.: rak drzew owocowych czy zgorzel kory.

sad.rak_drzew_owocowych

Ryszard Michalski doradca rolny ZD Konin Sompolno

Zdjęcia: www.sadownictwo.com.pl,  www.poradnikogrodniczy.pl

Źródło: Program Ochrony Sadów

Ostatnio zmieniany 12 lutego 2014
12 lutego 2014

SZKOLENIE W LUBASZU

Przygotowane przez

Szkolenie w Lubaszu   

SZKOLENIE W LUBASZU      

W dniu 07.02.2014 r. w sali sesyjnej Urzędu Gminy w Lubaszu, odbyło się szkolenie, które organizował  nowy pracownik WODR Paweł Kopaniarz wraz z Kierownikiem Zespołu Doradczego w powiecie czarnkowsko – trzcianeckim Panem Tadeuszem Pertkiem.
Na zebranie przybyła czterdziestoosobowa grupa rolników.

Spotkanie otworzył Pan Tadeusz Pertek. Powiedział kilka słów wprowadzających, przypomniał rolnikom o roli WODR, że każdy doradca ma przypisaną daną specjalizację.

Pierwszy wykład  prowadziła Pani Dorota Wielgosz (ZD w powiecie czarnkowsko- trzcianeckim specjalizująca się w zakresie trzody chlewnej). Temat wykładu brzmiał: „Mykotoksykozy – zapobieganie i sposoby detoksykacji pasz”. Pani Dorota
w sposób zrozumiały i wyczerpujący wyjaśniła temat.  Rolnicy dowiedzieli się, że szeroko rozpowszechnionym patogenem zbóż jest grzyb Fusarium culmorum. W uprawie pszenicy ozimej zalicza się go do jednego z groźniejszych patogenów będących sprawcą zgorzeli siewek, podstawy źdźbła oraz fuzariozy kłosów. Coraz  większe nasilenie chorób powodowanych przez grzyby Fusarium spowodowane jest zmianami w technologii zbóż (przedplon, uproszczona agrotechnika oraz niewłaściwy płodozmian). Coraz częściej zboże zajmuje 100% powierzchni areału, przez co nasila się rozwój chorób. Po wykładzie odpowiedziała na wszystkie zadane pytania.

Następnie  dwa wykłady poprowadził Pan Paweł Kopaniarz. Tematem pierwszego wykładu był: „PROW 2014-2020 – wybrane zagadnienia”. Wprowadził rolników w tematykę PROW i po kolei wyjaśnił wszystkie przewidziane działania i poddziałania. Głównie skupił się na poddziałaniach: „Modernizacja gospodarstw rolnych”, „Premie dla młodych rolników”, „Premie na rozpoczęcie działalności pozarolniczej”, „Restrukturyzacja małych gospodarstw”, „Tworzenie grup i organizacji producentów w sektorze rolnym i leśnym”.

Drugi temat dotyczył: „BHP w gospodarstwie rolnym”. W ogólnym zarysie przedstawił sprawy bhp. Zwrócił uwagę na to co trzeba robić, aby w gospodarstwie zapobiegać wypadkom.

Po części głównej szkolenia i wyczerpaniu tematyki przekazano głos zaproszonym gościom. Jako pierwsza głos zabrała  Pani A. Jóźwiak (Powiatowy Lekarz Weterynarii). Przedstawiła wymogi jakie muszą spełnić rolnicy w zakresie przestrzegania przepisów weterynaryjnych. Pani B. Bukowska (Kierownik PIORIN) przedstawiła zasady integrowanej ochrony roślin, które obowiązują rolników od 1 stycznia 2014 r.

Następnie Pan W. Łyczykowski (Kierownik ARiMR) i Pan P. Granops (Kierownik KRUS) mówili o aktualnych działaniach  w zakresie swoich instytucji. Po odpowiedziach na pytania rolników udzielonych przez zaproszonych gości, swą obecnością zaszczycił Wójt Gminy Lubasz Pan Zbigniew Jahns. Wypowiedzią wspierał działania  WODR nawołując rolników do uczenia się i uczestniczenia w szkoleniach organizowanych przez naszą firmę. Na tym szkolenie zakończyło się i wszyscy w miłej atmosferze rozeszli się do domów.

Powodzenie całego szkolenia zawdzięczamy panu Kierownikowi Tadeuszowi Pertkowi, który pomagał w organizacji i koordynacji szkolenia, a także służył swoim doświadczeniem i dobrą radą.

       

Paweł Kopaniarz

Zdjęcia: Tadeusz Pertek


Ostatnio zmieniany 14 lutego 2014
12 lutego 2014

AgencjaRestrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa

Przygotowane przez

Przypominamy młodym rolnikom o wypełnieniu ankiety monitorującej oraz prowadzeniu gospodarstwa zgodnie z "biznes planem"


1. Każdy z beneficjentów premii dla młodego rolnika zobowiązany jest do dnia upływu 5 lat od dnia wypłaty premii złożyć w oddziale regionalnym ARiMR ankietę monitorującą. Zawarte w ankiecie dane świadczą m.in. o spełnieniu takich zobowiązań jak prowadzenie gospodarstwa zgodnie z określoną w biznesplanie strukturą produkcji oraz uzyskaniu wymaganej żywotności ekonomicznej gospodarstwa. Uszczegółowieniu uległa instrukcja wypełniania ankiety monitorującej.

  • Ankieta monitorująca - otwórz
  • Instrukcja wypełniania ankiety monitorującej - otwórz

2. Jeżeli beneficjent premii dla młodego rolnika zmienia strukturę produkcji rolniczej powyżej 30 punktów procentowych, zobowiązany jest wystąpić do dyrektora oddziału regionalnego ARiMR o zgodę na zmianę założeń biznesplanu. Przykłady określające  sposób i zasady wyliczenia różnic w strukturze produkcji rolniczej - otwórz

 

11 lutego 2014

Polagra Premiery 2014

Przygotowane przez

Polagra Premiery 2014

Dnia  30 stycznia 2014r. w Poznaniu odbyły się Międzynarodowe  Targi Mechanizacji Rolnictwa POLAGRA-PREMIERY. Targi trwały do 2 lutego 2014r. Były  wydarzeniem, które w opinii samej branży jest niekwestionowanym, ale i największym świętem polskiego rolnictwa. Wśród gości specjalnych  znajdował  się m.in. Stanisław Kalemba, Minister Rolnictwa   i Rozwoju Wsi,  Zofia Szalczyk Podsekretarz Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Jan  Krzysztof Ordanowski Poseł na Sejm, Piotr Walkowski Poseł na Sejm, Przemysław Pacia Wicewojewoda Wielkopolski, Tomasz Kajzer Zastępca Prezydenta Poznania, Władimir Tkaczow Konsul Federacji Rosyjskiej, Jerzy Dowicz Konsul Honorowy Republiki Chorwacji, Krystian Ziemski Konsul Honorowy Królestwa Danii, Barbara Sajnaj Skarbnik Miasta Poznania, Marek Berent Dyrektor Departamentu Rolnictwa  Województwa Wielkopolskiego, Marek Stachowiak Zastępca Dyrektora Wydziału Gospodarczego i Rolnictwa, Lesław Wiatrowski Prezes Zrzeszenia Handlu i Usług, Jacek Sielski Prezes Wielkopolskich Pracodawców, Mariusz Olejnik, Prezes Zarządu Krajowego Zrzeszenia Producentów Rzepak  i Roślin Białkowych, Leszek Honzik Prezes Federacji  Producentów Bydła , Mięsa i Mleka, Paweł Dakowski Prezes Producentów Bydła  Mięsnego, Rafał Bładanowicz Krajowa Federacja Producentów Zbóż, Ryszard Mądrzyk Polski Związek Producentów Trzody Chlewnej, prof. Tadeusz Michalski Polski Związek Producentów Kukurydzy, Tadeusz Barnaś Związek Plantatorów Buraka Cukrowego, Leszek Świętochowski Agencja Nieruchomości Rolnych, Andrzej Gross Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa, Radosław Szatkowski Agencja Rynku Rolnego, Andrzej Zwiazek Główny Lekarz Weterynarii, prof. dr hab. Andrzej Wężyk Izba Producentów Drobiu i Pasz w Poznaniu, Rajmund Paczkowski Krajowa Rada Drobiarstwa, Witold Smulewicz Krajowa Rada Izb Rolniczych, Aleksandra Gralit Polska Instytucja Maszyn i Urządzeń Rolniczych, oraz Andrzej Byrt, Prezes Zarządu Międzynarodowych Targów Poznańskich, który był gospodarzem tegorocznych targów Polagra Premiery. Prezes Targów Poznańskich Andrzej Byrt otwarł tegoroczną imprezę jako gospodarz po nim zajmowali głos Minister Rolnictwa Stanisław Kalemba, Wiceprezydent Poznania i wielu zaproszonych gości. Po przemowach zaproszonych gości zostały wręczone nagrody takie jak „ Złote Medale Targów Poznańskich” i statuetki  „ Złoty Akant”. Medale i statuetki  wręczyli : Stanisław Kalemba Minister Rolnictwa, prof. dr hab. Grzegorz Skrzypczak Rektor Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu i Andrzej Byrt Prezes Międzynarodowych Targów Poznańskich.   Targi POLAGRA-PREMIERY skupiły  głównie wystawców z branży mechanizacji rolnictwa. Był to sprzęt, który reprezentował gospodarstwa wielkotowarowe, średniotowarowe. Brakowało sprzętu dla małych gospodarstw. Na wystawę przybyło około 350 wystawców.  Jednak podczas  tegorocznej edycji  zapoznać się było  można także  z wszystkim tym, co w hodowli zwierząt najnowocześniejsze, unikatowe i wyjątkowo efektywne.  W pawilonie „Innowacje w Hodowlii Zwierząt” , zaprezentowane zostały trzoda, bydło mięsne i mleczne oraz drób.             Wydarzeniami towarzyszącymi  targom były różnego rodzaju konferencje, które miały zapoznać  rolnika ze zmianami, innowacjami jakie są  wdrażane  od paru lat w nasze gospodarstwa rodzinne (jak powiedział Minister Rolnictwa Stanisław Kalemba). Jedną z konferencji była konferencją na temat: „REWOLUCJA GENOMOWA W SELEKCJI BYDŁA MLECZNEGO”. Specjaliści z Polski, Kanady, Niemiec czy Francji opowiadali na konferencji  o selekcji genomowej w hodowli bydła mlecznego, o praktycznym wykorzystaniu technologii jakie proponuje genomika, a także o współpracy międzynarodowej między ośrodkami badawczymi. Wśród podejmowanych zagadnień znajdowały się m.in. selekcja genomowa w hodowli bydła mlecznego w Ameryce Północnej, zmiany w programach hodowlanych wybranych odmian bydła, a także praktyczne wykorzystanie technologii genomowej przez hodowców. Były również konferencje Polskiej Agencji Nasiennej, czy też ciesząca się duża popularnością  konferencja o  „ Bioenergii w Rolnictwie”. Ta wyjątkowa wystawa- „Polagra Premiery 2014”  powstała dzięki inicjatywy Polskiej Federacji Bydła i Producentów Mleka, Polskiego Związku Hodowców i Producentów Trzony Chlewnej POLSUS, Polskiego  Związku Hodowców i Producentów Bydła Mięsnego, Krajowej  Rady  Drobiarstwa Izby Gospodarczej  oraz Międzynarodowych  Targów Poznańskich. Jak zapewniał Prezes Poznańskich Targów następna wystawa odbędzie się już za dwa lata.

Tekst i zdjęcia:

Mariusz Makówka

Doradca ZD Szamotuły Biuro Gminne we Wronkach


Ostatnio zmieniany 11 lutego 2014
11 lutego 2014

Dlaczego imbir?

Przygotowane przez

W tropikalnej Azji imbir uprawia się od ponad 3000 lat, chociaż jego pochodzenie jest nieznane. Imbiru używano na Bliskim Wschodzie i w południowej Europie na długo przed Rzymianami. Portugalczycy przywieźli go do Afryki, Hiszpanie do Indii Zachodnich. To jedna z najstarszych roślin uprawnych .Imbir jest jedną z tych roślin, bez których wiele narodów nie wyobraża sobie życia. Dla każdego Azjaty imbir to podstawowy dodatek do potraw i bardzo skuteczne lekarstwo.

W polskiej kuchni, w sproszkowanej postaci, dodawała smaku flakom, pasztetowi z zająca i piernikowi.Od kiedy świeży korzeń imbiru jest coraz tańszy i łatwo go kupić nawet na bazarze, wszyscy możemy korzystać z jego cudownych właściwości.

Lecznicze właściwości:

  • Ułatwia trawienie. Olejek zawarty w kłączu pobudza wydzielanie śliny i soku żołądkowego, działa żółciopędnie i rozkurczowo, leczy wzdęcia.
  • Łagodzi mdłości (jest składnikiem leków przeciw chorobie lokomocyjnej), przeciwdziała wymiotom po narkozie i chemioterapii. Wzmaga apetyt.
  • Zmniejsza agregację (zlepianie) płytek krwi, chroni więc przed tworzeniem się zakrzepów. Jest niezbędnym dodatkiem do menu osób z podwyższonym cholesterolem.
  • Łagodzi bóle miesiączkowe. Warto też dodawać go do jedzenia, gdy tylko zauważymy pierwsze oznaki PMS.
  • Leczy przeziębienia i przynosi ulgę chorym stawom, bo jest bogaty w substancje przeciwzapalne. Wchodzi w skład niektórych maści i plastrów rozgrzewających. Podczas masażu kilka kropli olejku imbirowego przynosi ulgę obolałym mięśniom.
  • Leczy migreny - regularnie stosowany zmniejsza częstość i ilość ataków, łagodzi też towarzyszące im mdłości.
  • Działa przeciwobrzękowo, bo zawarty w nim olejek eteryczny ma działanie moczopędne.
  • Dba o jamę ustną. Ma działanie odkażające i odświeżające, pozostawia miły zapach w ustach. Leczy infekcje, pobudza wydzielanie śluzu. Warto płukać nim bolące gardło (do szklanki bardzo ciepłej wody wsypać 2 łyżeczki sproszkowanego imbiru).
  • Zwiększa koncentrację i wydajność umysłową, bo poprawia ukrwienie mózgu. Odrobina sproszkowanego imbiru dodana do kawy, niweluje jej szkodliwe właściwości.
  • Polepsza krążenie krwi, wspaniale rozgrzewa cały organizm. W medycynie chińskiej uchodzi za “gorący", powodujący ogień w ciele. Pobudza też organy płciowe. Tam, gdzie rośnie, czyli w tropikalnej Azji, używa się go jako afrodyzjak.

Imbir, to jeden z powszechnie znanych i szeroko opisanych cudów botaniki, gdyż sprawdza się nie tylko w kuchni, jako przyprawa, ale także w lecznictwie. Najnowsze badania naukowców z Uniwersytetu Columbia w Nowym Jorku dowiodły, że może być skutecznym środkiem w leczeniu bakteryjnego zakażenia dróg oddechowych, ale ma też silne właściwości, które ułatwią oddychanie chorym na astmę, a przy tym może w naturalny sposób wzmocnić działanie leków rozszerzających oskrzela.

Imbir jest też świetnym naturalnym lekiem na przeziębienia. Zawiera substancje przeciwzapalne, działa odkażająco, odświeżająco i rozgrzewająco. Napar z imbiru i tymianku może wyleczyć katar, a wywar z imbiru może posłużyć do płukania gardła.

Kobiety kochają imbir z dwóch powodów. Po pierwsze oczyszcza organizm z toksyn i przyśpiesza spalanie tkanki tłuszczowej, a po drugie pomaga w walce z cellulitem, dlatego też znalazł swoje zastosowanie w produkcji kosmetyków modelujących ciało.

Kosmetyki z imbiru można przygotować samemu w domu, należy jednak pamiętać, że muszą one być zużyte zaraz po przygotowaniu. Wystarczy zmieszać pół szklanki cukru, z jedną czwarta szklanki oliwy z oliwek, dwoma łyżeczkami świeżo zmielonego obranego korzenia imbiru i startą skórką cytryny, by uzyskać domowy peeling do ciała. Jedna czwarta szklanki gruboziarnistej soli morskiej wymieszana z trzema łyżeczkami obranego świeżo zmielonego korzenia imbiru, połową łyżeczki mielonego cynamonu i pięcioma kroplami ulubionego olejku eterycznego da natomiast domową, mocno rozgrzewającą sól do kąpieli.

Komu nie wolno jeść imbiru

Imbir to bardzo ostra przyprawa, mająca drażniące działanie. Nie można się nią bezkarnie zajadać. Unikaj imbiru, jeśli jesteś w ciąży lub karmisz, chorujesz na przewlekłą chorobę przewodu pokarmowego, np. wrzody żołądka lub dwunastnicy, cierpisz na refluks żołądkowy.

Imbir w kuchni

Popularny w Polsce suszony mielony imbir różni się smakiem od świeżego i nie można go używać wymiennie. Surowy imbir dodaje świeżości i pikantności owocom morza, polepsza smak mdłych potraw i tłustych mięs, np. kaczki czy wieprzowiny. Mielony najlepiej nadaje się do potraw słodkich, np. herbatników, ciast, sałatek owocowych. Pasuje też doskonale do pieczonych jabłek.

Imbir surowy zawsze trzeba obrać, a najlepiej zeskrobać nożem skórkę tylko z kawałka, którego będziemy używać. W żadnej potrawie nie powinno się go łączyć z ziołami, bo te kłócą się z jego aromatem. Świetnie za to komponuje się z przyprawami korzennymi: zielem angielskim, liściem laurowym, goździkami, gałką muszkatołową i pieprzem.

Uwaga: świeży najlepiej trzymać w lodówce, owinięty papierowymi ręcznikami i w plastikowych torebkach przetrwa kilka tygodni. Imbiru w proszku nie kupujemy na zapas, bo zwietrzeje. Małe opakowanie trzymamy w ciemnym i suchym miejscu. Imbir marynowany po otwarciu schowajmy w lodówce. Kandyzowany - w słoiczku, w chłodnym i ciemnym miejscu.

Imbir dla urody

Olejek imbirowy stosuje się w preparatach wyszczuplająco-modelujących, bo pobudza krążenie i przyspiesza spalanie tłuszczu, walczy z cellulitem. Pełen świeżości i egzotyki zapach imbirowy jest bazą wielu perfum. Imbirowa nuta często współgra z innymi przyprawami (pieprzem, kardamonem) i dodaje "mocy" męskim kosmetykom.

Strona 441 z 590