W Dzienniku Ustaw z 2015 roku pod pozycją 1045 została opublikowana ustawa o zmianie ustawy o samorządzie gminnym oraz niektórych innych ustaw. Jedną z tych „innych” ustaw, do której wprowadzone zostały zmiany, jest ustawa z dnia 16.04.2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2013 r., poz. 627 z późn. zm.). Zgodnie z tymi zmianami, od 28 sierpnia 2015 r. weszły w życie nowe przepisy dotyczące usuwania drzew i krzewów. Zmiany są istotne.

Żeby wyciąć drzewa i krzewy, w zasadzie trzeba mieć stosowne zezwolenie, wydawane na wniosek. Poza tym wycinka może być związana z obowiązkiem wniesienia opłat. Ale są sytuacje, dla których przepisy przewidują zwolnienie z obowiązku uzyskania zezwolenia oraz gdy wycinka nie wymaga uiszczania opłat.

Zezwolenie na usunięcie drzewa lub krzewu z terenu nieruchomości wydaje wójt, burmistrz albo prezydent miasta, a w przypadku gdy zezwolenie dotyczy usunięcia drzewa lub krzewu z terenu nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków – wojewódzki konserwator zabytków.

Bez zezwolenia

Obecnie zezwolenia na wycinkę nie stosuje się m.in. do:

• krzewów, których wiek nie przekracza 10 lat;
• krzewów na terenach pokrytych roślinnością pełniącą funkcje ozdobne, urządzoną pod względem rozmieszczenia i doboru gatunków posadzonych roślin, z wyłączeniem krzewów w pasie drogowym drogi publicznej, na terenie nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków oraz na terenach zieleni;
• drzew, których obwód pnia na wysokości 5 cm nie przekracza:
  • 35 cm – w przypadku topoli, wierzb, kasztanowca zwyczajnego, klonu jesionolistnego, klonu srebrzystego, robinii akacjowej oraz platanu klonolistnego;
  • 25 cm – w przypadku pozostałych gatunków drzew;
• drzew lub krzewów na plantacjach lub w lasach w rozumieniu ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach;
• drzew lub krzewów owocowych, z wyłączeniem rosnących na terenie nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków lub na terenach zieleni;
• drzew lub krzewów usuwanych na podstawie decyzji właściwego organu ze względu na potrzeby związane z utrzymaniem urządzeń melioracji wodnych szczegółowych;
• drzew lub krzewów usuwanych z obszaru parku narodowego lub rezerwatu przyrody nieobjętego ochroną krajobrazową;
• drzew lub krzewów usuwanych w ramach zadań wynikających z planu ochrony lub zadań ochronnych parku narodowego lub rezerwatu przyrody, planu ochrony parku krajobrazowego albo planu zadań ochronnych lub planu ochrony dla obszaru Natura 2000.

Jeżeli wycinka nie jest zwolniona z opłaty, to opłata ta będzie naliczona. Opłaty ustala się na podstawie stawek zależnych od obwodu pnia drzewa, mierzonego na wysokości 130 cm i od tempa przyrostu pnia drzewa na grubość, poszczególnych rodzajów czy gatunków drzew oraz współczynników różnicujących stawki w zależności od lokalizacji drzewa.

Opłaty naliczane są w zezwoleniu na usunięcie drzewa lub krzewu i pobierane przez organ właściwy do wydania tego zezwolenia.

Jeżeli drzewo na wysokości 130 cm:

• posiada kilka pni – za obwód pnia drzewa przyjmuje się sumę obwodu pnia o największym obwodzie oraz połowy obwodów pozostałych pni;
• nie posiada pnia – za obwód pnia drzewa przyjmuje się obwód pnia mierzony bezpośrednio poniżej korony drzewa.

Natomiast opłatę za usunięcie krzewu ustala się na podstawie stawki za usunięcie jednego metra kwadratowego powierzchni pokrytej krzewami oraz współczynników różnicujących stawkę w zależności od lokalizacji krzewu. Za wielkość powierzchni pokrytej krzewami przyjmuje się wielkość powierzchni rzutu poziomego krzewu.

Stawki opłat są określane w rozporządzeniu ministra środowiska. W ustawie określone są jedynie maksymalne kwoty opłat za usuwanie drzew, które nie mogą przekraczać za jeden centymetr obwodu pnia mierzonego na wysokości 130 cm:

• 97,88 zł – w przypadku obwodu pnia wynoszącego do 25 cm;
• 342,56 zł – w przypadku obwodu pnia wynoszącego od 26 do 50 cm;
• 648,42 zł – w przypadku obwodu pnia wynoszącego od 51 do 100 cm;
• 763,77 zł – w przypadku obwodu pnia wynoszącego od 101 do 200 cm;
• 681,63 zł – w przypadku obwodu pnia wynoszącego od 201 do 300 cm;
• 542,26 zł – w przypadku obwodu pnia wynoszącego od 301 do 500 cm;
• 376,07 zł – w przypadku obwodu pnia wynoszącego powyżej 500 cm.

Z kolei stawkę za usunięcie jednego metra kwadratowego powierzchni pokrytej krzewami ustala się w wysokości 249,79 zł.

Bez opłat

Zgodnie z zapisami ustawy nie nalicza się opłat m.in. za usunięcie:

• drzew lub krzewów, na których usunięcie nie jest wymagane zezwolenie;
• drzew lub krzewów, na których usunięcie osoba fizyczna uzyskała zezwolenie na cele niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej;
• drzew lub krzewów, jeżeli usunięcie jest związane z odnową i pielęgnacją drzew rosnących na terenie nieruchomości wpisanej do rejestru zabytków;
• drzew lub krzewów, które zagrażają bezpieczeństwu ludzi lub mienia w istniejących obiektach budowlanych lub funkcjonowaniu urządzeń, o których mowa w art. 49 § 1 Kodeksu cywilnego;
• drzew lub krzewów, które zagrażają bezpieczeństwu ruchu drogowego lub kolejowego albo bezpieczeństwu żeglugi;
• drzew lub krzewów w związku z przebudową dróg publicznych lub linii kolejowych;
• drzew, których obwód pnia mierzony na wysokości 130 cm nie przekracza:
  • 75 cm – w przypadku topoli, wierzb, kasztanowca zwyczajnego, klonu jesionolistnego, klonu srebrzystego, robinii akacjowej oraz platanu klonolistnego,
  • 50 cm – w przypadku pozostałych gatunków drzew
• – w celu przywrócenia gruntów nieużytkowanych do użytkowania rolniczego lub do innego użytkowania zgodnego z przeznaczeniem terenu, określonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu;
• krzewów, których wiek nie przekracza 25 lat, w celu przywrócenia gruntów nieużytkowanych do użytkowania rolniczego lub do innego użytkowania zgodnego z przeznaczeniem terenu, określonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu;
• drzew lub krzewów, które obumarły lub nie rokują szansy na przeżycie, z przyczyn niezależnych od posiadacza nieruchomości;
• topoli o obwodzie pnia mierzonym na wysokości 130 cm wynoszącym powyżej 100 cm, nienależących do gatunków rodzimych, jeżeli zostaną zastąpione w najbliższym sezonie wegetacyjnym drzewami innych gatunków;
• drzew lub krzewów z grobli stawów rybnych;
• drzew lub krzewów, jeżeli usunięcie jest związane z regulacją i utrzymaniem koryt cieków naturalnych, wykonywaniem i utrzymaniem urządzeń wodnych służących kształtowaniu zasobów wodnych oraz ochronie przeciwpowodziowej w zakresie niezbędnym do wykonania i utrzymania tych urządzeń.

Jednakże trzeba pamiętać, że zwolnienie z opłat w przypadku drzew, które obumarły, wcale nie zwalnia z obowiązku złożenia wniosku o wydanie zgody na ich usunięcie.

Wójt, burmistrz albo prezydent miasta może wymierzyć administracyjną karę pieniężną za:

• usunięcie drzewa lub krzewu bez wymaganego zezwolenia;
• usunięcie drzewa lub krzewu bez zgody posiadacza nieruchomości;
• zniszczenie drzewa lub krzewu;
• uszkodzenie drzewa spowodowane wykonywaniem prac w obrębie korony drzewa.

Co do zasady kary administracyjne za wycinkę drzew i krzewów ustala się w wysokości dwukrotnej opłaty za usunięcie drzewa lub krzewu.

Źródło:
1. Dziennik Ustaw z 2015 roku, poz. 1045.
2. Tygodnik „Poradnik rolniczy”, nr 35/ 2015.

Słoma stanowi cenne źródło składników pokarmowych dla upraw następczych, ale również materii organicznej. Ma to szczególne znaczenie dla gospodarstw, w których nie jest prowadzona produkcja zwierzęca, czyli nie ma nawozów naturalnych tj. obornik, gnojowica, gnojówka. Właśnie w tych gospodarstwach powinno być uwzględnione nawożenie słomą, która najpierw dostarcza glebie materii organicznej (ok. 85% substancji organicznej w glebie stanowi próchnica) a dopiero potem składników pokarmowych. Materii organicznej w tych gospodarstwach nie da się wprowadzić za pomocą innych nawozów. Wpływ próchnicy na żyzność gleby jest bezcenny. Próchnica tworzy strukturę gruzełkowatą gleby, wiąże wodę i składniki pokarmowe (im więcej próchnicy, tym większa zdolność gleby do magazynowania), zapobiega gwałtownym spadkom pH oraz poprawia właściwości fizyczne gleby (w glebach lekkich powoduje zwiększenie ich zwięzłości, natomiast w glebach cięższych odwrotnie).

4 kroki prawidłowego postępowania ze słomą.

Krok 1. Uregulowanie stosunku węgla do azotu.

Azot znajdujący się w słomie mineralizowany jest w tempie zależnym od stosunku węgla do azotu. Ten stosunek C:N w słomie waha się w granicach 40-100:1. Dla porównania: w oborniku kształtuje się na poziomie około 30:1; dla próchnicy jest to 10:1. Szerszy stosunek ma słoma rzepakowa – 40-50:1; dla resztek pożniwnych kukurydzy jest to 60-70:1 a najszerszy wynoszący 70-100:1 cechuje słomę zbóż. To dlatego słoma stanowi dla mikroorganizmów prowadzących mineralizację bardzo dobre źródło węgla (jako pożywienie), a słabe azotu. Mikroorganizmy glebowe wiążą naturalne zasoby azotu znajdujące się w glebie, co w konsekwencji zmniejsza ilość tego pierwiastka dla rośliny następczej. Zatrzymanie azotu przez mikroorganizmy, który będzie dostępny dopiero po ich obumarciu może być przyczyną spadków plonu rośliny następczej, szczególnie dotyczy to upraw ozimych. By przeciwdziałać temu niekorzystnemu zjawisku zaleca się stosowanie 5-10 kg N na 1 tonę przyorywanej słomy. Dawka azotu zależy od warunków glebowych i składu chemicznego słomy, zwłaszcza od stosunku C:N. Na glebach piaszczystych ubogich w azot lub ciężkich i wilgotnych o małej intensywności mineralizacji, powinno się stosować górną dawkę azotu około 10 kg N/t słomy, za to na stanowiskach o dobrej strukturze i bogatych w próchnicę dolną dawkę około 5 kg N/t słomy. Przyda się również wiedza o tym, że słoma rzepakowa jest bogatsza w azot w porównaniu ze słomą zbożową. Z tego powodu słomę zbóż wzbogaca się azotem zawsze natomiast nawożenia słomy rzepakowej możemy zaniechać w sytuacji dużej zasobności tego składnika w glebie. Odpowiedniej dostępności azotu możemy oczekiwać w sytuacji, kiedy rzepak uprawiany był na glebie żyznej i optymalnie nawożonej tym pierwiastkiem.

Krok 2. Określenie plonu słomy.

Ważnym szczegółem nawożenia słomą obok dawki azotu jest jej plon. Aby oszacować plon słomy należy posłużyć się stosunkiem plonu ubocznego do plonu głównego, tzn. ile jednostek (przykładowo: ton) słomy przypada na jednostkę ziarna. Stosunek ten przedstawia się następująco:

• dla zbóż: 1,3-1,4:1 (żyto, pszenżyto), 1:1 (pozostałe zboża),
• dla rzepaku: 2:1,
• dla kukurydzy: 1,5:1.

Jednak są to wartości przybliżone, ponieważ wahania wynikają z różnic stanowiskowych, odmianowych (odmiany o tradycyjnej długości słomy, krótkosłome), a także od pogodowych (każdy sezon wegetacyjny jest inny).

Krok 3. Wybór nawozu i termin zastosowania.

Azot można podać bezpośrednio na słomę zaraz po zbiorze plonu głównego, natomiast, gdy roślina następcza będzie siana dopiero wiosną, można zwiększyć nawożenie przedsiewne tej uprawy. Termin zastosowania nawozu zależy od rolnika, jednak lepszym rozwiązaniem jest stosowanie zapobiegawcze, które daje dowolność w wyborze formy azotu w nawozie. Na słomę można stosować azot w postaci nawozów mineralnych, np. saletry amonowej, mocznika, RSM. Dobrym wyborem jest mocznik, gdyż jest to wybór korzystny cenowo. Na słomę można również zastosować nawozy naturalne w postaci gnojówki lub gnojowicy. Gnojowica zawiera 3-5 kg azotu na 1000 l, z tym, że gnojowica bydlęca zawiera go mniej a świńska więcej.

Krok 4. Rozdrobnienie i wymieszanie z glebą słomy.

Na proces mineralizacji słomy wpływa odpowiednie jej rozdrobnienie. Powinna być rozdrobniona na kawałki nie dłuższe niż 7-8 cm (maksymalnie 5% fragmentów może być długości do 20 cm). Ściernisko pozostawione po zbiorze rośliny uprawnej nie powinno przekraczać 20 cm wysokości. Słoma powinna być również równomiernie rozrzucona po całej powierzchni pola, a następnie dobrze wymieszana z glebą. Na glebach cięższych można to zrobić płycej, a na lżejszych głębiej.

Wartość nawozowa słomy.

Przybliżona ilość składników pokarmowych wprowadzanych do gleby w 1 t słomy (kg/ha) przedstawia poniższa tabela:

Sprzedawać słomę czy nie?

W wielu gospodarstwach jest ona jedynym źródłem materii organicznej. Niczym nie można usprawiedliwić rolników, którzy sprzedają słomę za parę groszy. Jest tylko jedna sytuacja, w której słoma może opuścić pole, a mianowicie tylko wtedy, gdy powróci w formie obornika.

Nie rezygnuj z nawożenia słomą!

Wielu rolników jest negatywnie nastawiona do pozostawiania słomy na polu i jej przyorywania, jednocześnie obawiając się kłopotów jakie występują na polach po nawożeniu słomą. Problemy, jakie wynikają z nawożenia słomą przy jednoczesnym zaniedbaniu dobrych warunków rozkładu to: znaczące zmniejszenie jej wartości nawozowej oraz gorszy wzrost, rozwój i plonowanie rośliny następczej. W efekcie nawożąc słomą i wprowadzając składniki pokarmowe osiąga się rezultat odwrotny od zamierzonego. Negatywne efekty stosowania słomy wynikają głównie z nieprzestrzegania zasad właściwego jej stosowania. Zasady te, zamieszczone powyżej w czterech krokach, nie są zbyt trudne do spełnienia. Przestrzeganie ich zapewnia zwyżki plonów w kolejnych sezonach wegetacyjnych.

Opracował: Krzysztof Ciechanowski ZD w Koninie

W opracowaniu artykułu wykorzystano źródła:

Kocoń A., Skuteczna mineralizacja resztek pożniwnych

Szczepaniak W., Wartość nawozowa słomy

Grześkowiak A., Vademecum nawożenia

Uwaga na oszustów wizytujących gospodarstwa rolne podszywających się pod pracowników KRUS.

Kasa Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego zamieściła na swojej stronie internetowej ostrzeżenie przed próbami wyłudzenia danych osobowych przez osoby pojawiające się w gospodarstwach i podające się za pracowników KRUS:

„W związku z sygnałami od rolników, że pod ich adresem zamieszkania pojawiają się osoby podające się za pracowników KRUS, żądające okazania dowodu osobistego, przekazów pocztowych itp. urzędowych dokumentów, z których spisują dane, rzekomo do weryfikacji, KRUS informuje, że nie prowadzi w terenie żadnej weryfikacji danych interesantów w ten sposób.”

Wejście w posiadanie danych osobowych przez osoby niepowołane może mieć bardzo poważne konsekwencje finansowe, dlatego KRUS prosi o niezwłoczne informowanie policji oraz najbliższych placówek KRUS o próbach wyłudzeń danych z dowodu osobistego, czy propozycjach podpisania urzędowych druków.

Źródło:

www.krus.gov.pl

ZD Złotów, Zbigniew Staszewski

Aktualnie zasady organizowania się producentów rolnych w grupy producentów rolnych i ich związki reguluje Ustawa z dnia 11 września 2015 r. o zmianie ustawy o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw oraz o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz.U. z 2015 r., poz. 1888). Główne zmiany to:

• kompetencję w zakresie rejestracji oraz nadzoru nad działalnością grup producentów rolnych będzie pełnić dyrektor oddziału terenowego Agencji Rynku Rolnego (ARR) właściwy ze względu na siedzibę grupy, natomiast w przypadku związków grup producentów rolnych – Prezes ARR;
• dookreślono katalog celów, dla których mogą tworzyć się grupy producentów rolnych i uwzględniono w nim także cele określone w art. 27 rozporządzenia PE i Rady (UE) nr 1305/2013, ze względu na realizację których grupy producentów rolnych będą miały możliwość wsparcia finansowego ze środków Europejskiego Funduszu na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich;
• ograniczenie prawa do głosowania na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników przez poszczególnych członków grupy, przy uwzględnieniu udziałów pośrednich, do 20% w celu eliminacji tworzenia sztucznych warunków do uzyskania statusu grupy producentów rolnych;
• wskazanie wprost obowiązku corocznego produkowania oraz dostarczania do grupy producentów rolnych przez jej członków co najmniej 80% produktów lub grupy produktów, ze względu na które grupa została utworzona;
• uwzględniono sytuację, w której nie stosuje się obowiązku corocznego produkowania oraz dostarczania do grupy przez jej członków produktów lub grupy produktów, ze względu na które grupa została utworzona, w przypadku braku produkcji spowodowanej działaniem siły wyższej lub wystąpieniem wyjątkowych okoliczności, o których mowa w art. 2 ust. 2 rozporządzenia PE i Rady (UE) nr 1306/2013 z 16 grudnia 2013 r.;
• grupa składa corocznie dyrektorowi OT ARR sprawozdanie dotyczące obrotu produktem lub grupą produktów, ze względu na które została grupa utworzona;
• warunkiem uznania grupy jest opracowywanie planu biznesowego w zakresie realizacji celów, zgodnego z aktem założycielskim, sporządzonego na co najmniej 5 lat, na formularzu opracowanym przez Agencję i udostępnionym na stronie internetowej ARR.

W uzasadnieniu do niniejszej ustawy MRiRW stwierdza, że wprowadzone zmiany wprowadzają możliwość przetwarzania przez grupy producentów rolnych produktów lub grup produktów, ze względu na które grupa zastała utworzona, a które zostały wytworzone w gospodarstwach członków grupy w odniesieniu do całej wielkości produkcji członków grupy. Dzięki temu grupy producentów rolnych będą mogły w sposób elastyczny dostosować się do wymagań rynkowych nie tylko pod względem jakości i ilości, ale również asortymentu sprzedawanych produktów, a tym samym wzmocnić swoją konkurencyjność.

Od wejścia w życie ustawy Rejestr grup producentów rolnych dla nowych grup oraz już funkcjonujących będzie prowadził dyrektor oddziału terenowego Agencji Rynku Rolnego (ARR) właściwy ze względu na siedzibę grupy.

W zakresie funkcjonujących grup rozróżnia się:

• grupy producentów rolnych, które uzyskały wpis do Rejestru grup producentów rolnych marszałka województwa do 31 grudnia 2013 r.
• grupy producentów rolnych powstałe od 1 stycznia 2014 r.

Dla ww. grup przewiduje się odmienne procedury w zakresie postępowania odnośnie wpisu w Rejestr grup producentów rolnych prowadzony przez dyrektora oddziału terenowego ARR.

Poniżej podano tok postępowania dla uzyskania przez ww. statusu grup producentów rolnych.

Grupy producentów rolnych, które uzyskały wpis do rejestru grup producentów rolnych marszałka województwa do 31 grudnia 2013 r., składają w terminie roku od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dyrektora oddziału terenowego Agencji Rynku Rolnego, właściwego ze względu na siedzibę grupy, wniosek o potwierdzenie spełniania warunków określonych w art. 3 albo art. 3a oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 6 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Do wniosku (formularz do pobrania ze strony ARR) dołącza się:

1. akt założycielski grupy;
    
2. oświadczenia członków grupy o prowadzeniu w ramach działalności rolniczej, o której mowa w art. 4 ust. 1 lit. c pkt i rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1307/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. ustanawiającego przepisy dotyczące płatności bezpośrednich dla rolników na podstawie systemów wsparcia w ramach wspólnej polityki rolnej oraz uchylającego rozporządzenie Rady (WE) nr 637/2008 i rozporządzenie Rady (WE) nr 73/2009 (Dz.Urz. UE L 347 z 20.12.2013, str. 608 z późn. zm.), gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów o podatku rolnym lub działów specjalnych produkcji rolnej w zakresie produktów lub grup produktów, ze względu na które grupa została utworzona;
    
3. informacje o wielkości i wartości produkcji produktu lub grupy produktów, ze względu na które grupa została utworzona:
   • sprzedanych przez tę grupę;
   • sprzedanych przez tę grupę, pochodzących od członków tej grupy, z wyszczególnieniem produkcji poszczególnych członków tej grupy;
   • produktów sprzedanych przez poszczególnych członków do grupy, każdego z członków grupy – w poprzednim i danym roku działalności grupy;
4. opis struktury organizacyjnej grupy, w tym strukturę udziałów lub liczbę posiadanych akcji i podział praw do głosowania poszczególnych członków grupy, o której mowa w art. 3 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

W przypadku niezachowania przez grupę ww. terminu lub jeśli zostanie stwierdzone, że warunki określone w art. 3 albo art. 3a lub w przepisach wydanych na podstawie art. 6 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, dyrektor oddziału terenowego ARR wydaje decyzję administracyjną o niespełnianiu tych warunków i wykreśla grupę z rejestru grup.

Jeżeli powyższe warunki są dopełnione, dyrektor oddziału terenowego ARR wydaje zaświadczenie potwierdzające ich spełnienie. Uzyskanie przedmiotowego zaświadczenia będzie podstawą do uzyskania dotacji administracyjnej przyznanej w ramach PROW 2007-2013 oraz dofinansowania z innych programów w ramach PROW 2014-2020.

Grupy producentów rolnych powstałe od 1 stycznia 2014 r. i wpisane w Rejestr grup producentów rolnych marszałka województwa praktycznie nie mogły wystąpić do ARiMR z wnioskiem o pomoc administracyjną, gdyż ich nabór w ramach PROW 2007-2013 zakończył się 31 grudnia 2013 r.

Zgodnie z przedmiotową ustawą mogą złożyć w terminie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dyrektora oddziału terenowego Agencji, właściwego ze względu na siedzibę grupy, wniosek o uznanie spełniania warunków określonych w art. 3 albo art. 3a oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 6 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą oraz zatwierdzenie planu biznesowego, o którym mowa w art. 8 ust. 3 pkt 3 albo ust. 4 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą. Do wniosku (formularz do pobrania ze strony ARR) dołącza się załączniki takie jak w przypadku grup producentów rolnych, które uzyskały wpis do Rejestru grup producentów rolnych marszałka województwa do 31 grudnia 2013 r., oraz plan biznesowy.

W przypadku niezachowania przez grupę ww. terminu lub jeśli zostanie stwierdzone, że warunki określone w art. 3 albo art. 3a oraz w przepisach wydanych na podstawie art. 6 oraz art. 8 ust. 3 pkt 3 albo ust. 4 pkt 3 ustawy zmienianej w art. 1 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, dyrektor oddziału terenowego ARR wydaje decyzję o odmowie uznania grupy i wykreśla grupę z rejestru grup.

Jeżeli powyższe warunki są dopełnione, dyrektor oddziału terenowego ARR wydaje decyzję o uznaniu grupy producentów rolnych i zatwierdzeniu planu biznesowego oraz stwierdza wygaśnięcie decyzji marszałka województwa wydanej przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Okres działalności do wsparcia dotacją administracyjną, w ramach działania „Tworzenie grup producentów i organizacji producentów”, objętego PROW 2014-2020, będzie liczony od momentu wpisu grupy w Rejestr grup producentów rolnych dyrektora oddziału terenowego.

Podsumowanie

1. Grupy producentów rolnych, które uzyskały wpis do rejestru grup producentów rolnych marszałka województwa do 31 grudnia 2013 r.:
   • akty założycielskie będą musiały ulec dostosowaniu do nowej ustawy, szczególnie w zakresie rozszerzonych celów i prawa do głosowania na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników przez poszczególnych członków grupy, przy uwzględnieniu udziałów pośrednich, do 20%;
   • kontroli, przy uznawaniu przez dyrektora oddziału terenowego ARR, będzie podlegać dotychczasowa sprzedaż całości produktów lub grupy produktów przez członków do grupy z przewidzianymi w akcie założycielskim odstępstwami, dla których grupa została utworzona.
2. Grupy producentów rolnych powstałe od 1 stycznia 2014 r. i wpisane w Rejestr grup producentów rolnych marszałka województwa:
   • akty założycielskie będą musiały ulec dostosowaniu do nowej ustawy, szczególnie w zakresie rozszerzonych celów i prawa do głosowania na walnym zgromadzeniu lub zgromadzeniu wspólników przez poszczególnych członków grupy, przy uwzględnieniu udziałów pośrednich, do 20%;
   • grupa opracowuje plan biznesowy grupy w zakresie realizacji celów określonych w art. 2 ustawy, zgodny z aktem założycielskim, sporządzony na co najmniej 5 lat, na formularzu opracowanym przez ARR i udostępnionym na stronie internetowej ARR.

Załącznik – Ustawa z dnia 11 września 2015 r. o zmianie ustawy o grupach producentów rolnych i ich związkach oraz o zmianie innych ustaw oraz o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 (Dz.U. z 2015 r. poz. 1888) do pobrania poniżej.