Lokalna Grupa Dyskusyjna o tematyce „Ochrona roślin” została utworzona w powiecie pleszewskim na terenie gminy Dobrzyca, w miejscowości Polskie Olędry w 2013 roku. Lokalną Grupę Dyskusyjną tworzą rolnicy z wyżej wymienionej miejscowości, zainteresowani zagadnieniami związanymi z integrowaną ochroną roślin.
W roku 2015 odbyły się cztery spotkania szkoleniowe w następujących terminach:
- 23.03.2015r prezentowane tematy dotyczyły: ochrony roślin, pokaz pt „Wdrożenie innowacji do produkcji rolniczej – pokaz systemu wspomagania decyzji Instytutu Ochrony Roślin PIB do ochrony pszenicy przed kompleksem chorób grzybowych,
- 24.06.2015r prezentowany temat dotyczył: ochrony roślin,
- 24.09.2015r prezentowane tematy dotyczył: ochrony roślin, finansowania inwestycji w ramach PROW
- 12.11.2015r prezentowane tematy dotyczył: ochrony roślin, przedsiębiorstw ekonomii społecznej na obszarach wiejskich.
Tematem przewodnim spotkań Lokalnej Grupy Dyskusyjnej była integrowana ochrona roślin, ze szczególnym uwzględnieniem : sposobów zwalczania chwastów, szkodników, chorób w roślinach uprawnych, zasad integrowanej ochrony roślin, metod ochrony roślin takich jak: biologiczna, agrotechniczna, hodowlana, fizyczna, oraz ekonomiczne progi szkodliwości agrofagów . Ponadto na bieżąco przekazywane były wszelkie nowości dotyczące rolnictwa, przedstawiłem Program Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014 – 2020, propozycje dopłat bezpośrednich na 2015 rok, a także wymagania dotyczące wykonywania okresowych kalibracji opryskiwaczy rolniczych.
Ponadto jak co roku członkowie LGD podczas „Marszewskich Dni Pola” w dniach 20 – 21 czerwca 2015 roku brali udział w pokazach i szkoleniach organizowanych przez WODR. Na polu demonstracyjnym zaprezentowano kolekcję obejmującą 18 najczęściej uprawianych na naszym terenie gatunków i 241 odmian roślin uprawnych ozimych i jarych, w tym 31 rekomendowanych przez Listę Zalecanych Odmian.
Podczas spotkań odbywały się dyskusje, każdy z uczestników wyrażał swoje zdanie na temat integrowanej ochrony roślin i dzielił się swoimi doświadczeniami związanymi z prowadzoną produkcją roślinną.
Podsumowując należy stwierdzić, że Lokalna Grupa Dyskusyjna umożliwiła zainteresowanym zdobycie wiedzy na temat integrowanej ochrony roślin, pozwoliła na lepsze przygotowanie się do wprowadzenia i przestrzegania jej zasad.
Starszy doradca Wacław Biadała
Chrzan jest rośliną wieloletnią, należącą do rodziny kapustowatych. Roślina posiada duże, długie liście z wyraźnymi bladymi żyłkami. Najlepiej rośnie w chłodnych i umiarkowanych klimatach, kwitnie w północnej i południowo-wschodniej Europie oraz w krajach skandynawskich. Chrzan to roślina inwazyjna, jeśli nie zadba się w porę o to, aby ograniczyć jej wzrost, rozpleni się jak chwast. Ze względu na jej ekspansywny charakter, rozwija się poza uprawami, jeśli tylko najdrobniejsza cząstka korzenia pozostanie w glebie. Korzonki są sadzone wiosną i zbierane jesienią. Bulwy mogą być przechowywane przez zimę, w taki sam sposób jak ziemniaki - przykryte piaskiem.
Pochodzenie chrzanu nie jest do końca jasne. Na pewno jest to roślina rodzima ziem basenu Morza Śródziemnego, jednak w XVI wieku odnotowano także dziko rosnący chrzan w Wielkiej Brytanii, gdzie został on porównany do "czerwonej kapusty". Chrzan jest jednym z najbardziej gorzkich ziół, spożywano go w czasie Paschy żydowskiej jako przypomnienie goryczy zniewolenia przez Egipcjan. Od dawna ceniony za swoje właściwości lecznicze jest nadal popularny wśród terapeutów wykorzystujących medycynę naturalną w celu złagodzenia przekrwienia dróg oddechowych. Roślina ta wykazuje również działanie grzybobójcze, bakteriobójcze, wykrztuśne oraz moczopędne i przeciwreumatyczne. Pobudza wydzielanie soków trawiennych i działa przeciwwirusowo. Wewnętrznie chrzan używany jest często przy uciążliwym kaszlu i zapaleniu oskrzeli, przy anemii, zaburzeniach trawienia, chronicznym katarze, chorobach reumatycznych i schorzeniach wątroby oraz dróg żółciowych (z wyjątkiem marskości wątroby, przy której chrzanu należy unikać). Zewnętrznie okładów ze świeżo utartego korzenia chrzanu używa się przy chorobach reumatycznych i nerwobólach. Korzeń chrzanu zawiera między innymi prowitaminę A, witaminy z grupy B, C i E, flawonoidy, sole mineralne (wapń, potas, fosfor, siarka, magnez, żelazo, mangan) i fitoncydy czyli naturalne substancje bakteriobójcze. 100 g świeżego chrzanu zawiera 74 kcal. Chrzan znajduje także zastosowanie jako roślina kosmetyczna. Drobno starty korzeń chrzanu używany jest do przemywania skóry. Usuwa przebarwienia, piegi, wybiela skórę i czyni ją delikatniejszą.
Chrzan ma również duże zastosowanie w kuchni domowej. Wyraźny i jedyny w swoim rodzaju smak chrzanu jest idealnym towarzyszem bogatych i tłustych potraw. Wykorzystywany jest głównie jako składnik sosu chrzanowego. Sos uzyskujemy przez zmieszanie startego korzenia z cukrem i octem do uzyskania pożądanej konsystencji. Jako bazę tego tradycyjnego sosu angielskiego można również wykorzystać śmietanę, śmietankę lub wino, dodając czosnek, gorczycę i pieprz. Sos Albert to klasyczny dodatek do gotowanej lub duszonej wołowiny, podawany jest na ciepło. Jako sos, chrzan znakomicie uzupełnia również smak wędlin, potraw z jajek na zimno, serów, kurczaka i gorącej szynki. Doskonale komponuje się ze smakiem ryb i często podawany jest z wędzonym pstrągiem. Zmieszany z jogurtem tworzy pikantną polewę do pieczonych ziemniaków. Masło chrzanowe jest doskonałym dodatkiem do grillowanych ryb i mięsa.
W Ameryce chrzan jest ulubionym dodatkiem podkreślającym smak wielu dipów. W kompozycji z tartym jabłkiem tworzy znakomity ostry sos na bazie pomidorów do ryb i sosów - przykładowo sos z owoców morza podawany z krewetkami. Grillowana ryba zawinięta w liść chrzanowy jest wyjątkowo smaczna. Chrzan podawany na gorąco, traci swój charakterystyczny ostry smak i staje się bardzo łagodny. Wasabi jest używany w japońskiej sztuce kulinarnej jako nadzienie sushi i jako sos do surowych ryb. Jest miksowany do postaci kremu w taki sam sposób, jak musztarda i stosuje się go w podobny sposób, jako przyprawa do wielu rozmaitych dań.
Warto pamiętać, że gdy używamy świeżego korzenia należy go szybko zużyć, ponieważ dość szybko traci swój specyficzny aromat, który ustępuje goryczy. Ze względu na swoją specyfikę chrzanu nie można spożywać na raz w dużych ilościach, ponieważ silnie oddziałuje on na nasz organizm. Szczególną ostrożność powinny zachować osoby mające problem z tarczycą, wrzodami żołądka, chorobami układu pokarmowego, wolem, chorobami nerek.
Maciej Kałużny starszy doradca ZD Pleszew
Przykłady wykorzystania odnawialnych źródeł energii na terenach wiejskich w województwie wielkopolskim (5)
Przygotowane przez Ewa Kwapich
Klastry jako nowy kierunek w rozwoju przedsiębiorstwa
Napisane przez Gwidon BorowskiPolska gospodarka przeszła w ostatnich latach swoistą przemianę. Atrakcyjność biznesowa naszego kraju opierała się do tej pory w głównej mierze na niskich kosztach produkcji, jednak z gospodarką chińską, gdzie koszty produkcji są zdecydowanie niższe niż w Polsce, ten atut się mocno zdewaluował. Aby utrzymać konkurencyjność, przy nadal nieco niższych kosztach niż w krajach Europy Zachodniej, należało postawić na jakość i innowacyjność. Polskie firmy, choć posiadają odpowiedni know-how i w ostatnich latach sporo zainwestowały w nowe technologie i unowocześnienie parku maszynowego, na tle innych krajów niestety nie wypadają najlepiej. Mamy niskie nakłady na działalność badawczo-rozwojową, bardzo niewielką ilość rejestrowanych patentów, słabo rozwinięty transfer z nauki do biznesu. Powiązanie między sferą nauki i biznesu za pośrednictwem klastra jest próbą wyjścia naprzeciw rosnącym potrzebom przedsiębiorstw. Uwarunkowania gospodarcze, a także zmieniające się ustawodawstwo dotyczące m.in. nauki i szkolnictwa wyższego, wskazują na potrzebę przystosowywania się podmiotów systemu „gospodarka – nauka” do nowych wyzwań. Oczekuje się, że działania te pozwolą na osiągnięcie wyższej efektywności i wzrostu konkurencyjności gospodarki kraju.
Globalizacja gospodarki przyczyniła się do skrócenia cyklu życia produktów, usług, technologii i innych dóbr, które podlegają rożnego rodzaju transakcjom. W obecnej sytuacji każde przedsiębiorstwo, dbając o swój rozwój, musi zadbać o szybkie opracowanie, testowanie oraz skomercjalizowanie nowych produktów i rozwiązań. Niektóre przedsiębiorstwa łączą się z innymi w ramach grup kapitałowych. Inne preferują powiązania z dużymi odbiorcami, w zamian otrzymując od nich technologię i wiedzę. Jeszcze inne przedsiębiorstwa działają wspólnie w ramach sieci współpracy, skupiając się na realizacji wspólnych celów. Jest też grupa przedsiębiorstw, która współpracuje ze swoim otoczeniem i korzysta z zasobów danego obszaru geograficznego. Innymi słowy, doświadcza korzyści, które im zapewnia klaster. Inicjatywa klastrowa jest świadomym, zorganizowanym przedsięwzięciem, mającym na celu w sposób bardziej usystematyzowany wpływanie na potencjał rozwoju danego klastra. W inicjatywie zaangażowani są kluczowi gracze danego klastra – przedstawiciele sektorów gospodarczego, naukowego, publicznego. Inicjatywy klastrowe są finansowane przez ich uczestników, a także ze środków publicznych w ramach programów wsparcia rozwoju klastrów. Większość tego typu inicjatyw powstaje w formie projektu i jest przekształcana w bardziej formalne struktury w ciągu 12 do 36 miesięcy.
Czym jest klaster? Od 1990 roku, kiedy to Michael Porter – amerykański ekonomista, opublikował pracę „The Competitive Advantage of Nations”, klastry zaczęły wzbudzać coraz większe zainteresowanie wśród twórców polityki, jak i przedsiębiorców. Termin klaster, wywodzi się z angielskiego słowa cluster oznaczającego grono. Określenie to używane jest w różnych dziedzinach. Według jego definicji poprzez klastry rozumie się geograficzne skupiska wzajemnie powiązanych firm i instytucji działających w pokrewnych dziedzinach i konkurujących, ale jednocześnie współpracujących ze sobą.
W ciągu ostatnich kilku lat na „klastrowej mapie Polski” zaszły wyraźne zmiany. Powstało wiele nowych inicjatyw integrujących środowiska biznesu, nauki i administracji na poziomie lokalnym i regionalnym. Coraz więcej inicjatyw może pochwalić się sukcesami w takich dziedzinach, jak promocja, kształcenie pracowników, inwestycje czy rozwój nowych technologii. W klastrze wielkie i małe przedsiębiorstwa osiągają znacznie więcej niż gdyby miały pracować same. Dzięki sieci związanych przedsiębiorstw, dostawców, usług, instytucji akademickich poprzez wspólne prace badawczo-rozwojowe osiągają lepsze wyniki finansowe. Efekt synergiczny klastra przemysłowego polega na: dyfuzji know-how oraz rotacji kadr i zwiększeniu produktywności w ramach klastra poprzez skupienie zasobów, otwartości na innowacje i zdolności ich absorpcji, przyciąganiu nowych zasobów i przedsiębiorstw.
Długo można by wymieniać korzyści wynikające z przynależności do sieci współpracy. Jest to między innymi dostęp do informacji o rozwoju rynku i nowych technologiach, możliwość doskonalenia kadry, wymiana doświadczeń oraz transfer dobrych praktyk, komplementarność zasobów i umiejętności partnerów, stworzenie warunków wzajemnego zaufania i solidarności w zmieniającym się otoczeniu, wzmocnienie pozycji przetargowej, szybsza ekspansja. Podstawą istnienia klastrów jest możliwość ograniczenia przez firmy kosztów związanych z produkcją, usługami czy transferem wiedzy. Mocną stroną uczestnictwa w klastrze jest możliwość korzystania z umiejętności i doświadczenia partnerów. Wzmacnia się pozycja poszczególnych członków wobec odbiorców usług, łatwiej jest wprowadzić innowacje, ustanawiane są wspólne standardy. Mocnym punktem jest fakt, że podmioty zrzeszone w klastrze mogą nawzajem promować swoje produkty. Często przecież są to zupełnie różne, wzajemnie uzupełniające się usługi. Daje to możliwość opracowania kompleksowej oferty, która ma szansę przebicia się na rynku. Dawno zauważono, że najlepsze efekty ekonomiczne przynosi połączenie dynamiki przedsiębiorców z osiągnięciami nauki i techniki. W dzisiejszych czasach wiedza może stanowić kluczowe źródło przewagi konkurencyjnej, a przepływ informacji jest niezwykle istotny w gospodarce opartej na wiedzy. Wynika stąd naturalna obecność w strukturach klastrowych podmiotów naukowo-badawczych, które zapewniają ułatwienia w wchłanianiu innowacji i mogą zrealizować badania.
Znaczenie istnienia struktur sieciowych dla konkurencyjnej pozycji przedsiębiorstwa jest nieocenione. Przynależność do klastra pozwala zidentyfikować wspólne problemy, a także szanse rozwojowe i atrakcyjne możliwości inwestycyjne. Firmy zrzeszone w klastrze, łącząc siły, stają się istotnym graczem na rynku.
W czasach ostrej walki konkurencyjnej, rozgrywającej się na arenie wolnego rynku małe przedsiębiorstwa krajowe pozostają bez szans z dużymi korporacjami. Samodzielne stawianie czoła wielkim konkurentom najczęściej kończy się porażką. Kooperacja z innymi podmiotami tworzącymi klaster, polegająca na bezpośredniej wymianie wiedzy i doświadczeń, wpływa na podwyższenie walorów rynkowych przedsiębiorstw.
Do podstawowych korzyści MŚP, jakie daje prowadzenie działalności na terenie klastra, należą:
-
tworzenie warunków do dynamicznego rozwoju przedsiębiorstw poprzez:
- dostęp do nowych technologii, transfer know-how,
- zwiększony dostęp do źródeł finansowania projektów,
- obniżenie kosztów produkcji i kosztów transakcyjnych;
- podnoszenie umiejętności i kwalifikacji pracowników;
- współpraca z instytucjami naukowymi i placówkami B+R (badanie i rozwój);
-
intensyfikacja relacji istniejących pomiędzy podmiotami tworzącymi klaster:
- wspólna promocja produktów,
- wspólna realizacja projektów B+R,
- wspólna realizacja projektów komercyjnych,
- współpraca w zakresie pozyskiwania funduszy unijnych,
- wspólne doradztwo finansowe i prawne;
-
wzrost wiarygodności firmy wobec partnerów biznesowych:
- budowanie wizerunku - wzrost siły przetargowej,
- silniejsze oddziaływanie na otoczenie - lobbing w sferze ekonomicznej
- znoszenie barier biurokratycznych, wpływ na strategię rozwoju regionu.
Powiązania pomiędzy poszczególnymi podmiotami w klastrze mają na celu obustronne czerpanie korzyści w rozwoju i utrzymaniu się przedsiębiorstw na rynku.
Doświadczenia międzynarodowe wskazują na klastry jako jeden z najważniejszych czynników rozwoju i wzrostu gospodarki. W odróżnieniu od innych struktur regionalnych czy narodowych ma w nich miejsce najszybszy transfer wiedzy i technologii dzięki geograficznej bliskości podmiotów reprezentujących zarówno przemysł, jak i naukę (sieciowanie i kontakty międzyludzkie). W ostatnich latach zauważalne jest „ocieplenie” polityki Polski odnośnie tworzenia inicjatyw klastrowych. Zasadnicze założenia takiej polityki powinny dotyczyć zwiększenia konkurencyjności MŚP poprzez poprawę przepływu informacji i wiedzy, stymulowania innowacyjności firm, obniżki kosztów transakcyjnych, a w rezultacie poprawy ich efektywności i produktywności.
Mając na uwadze rosnące znaczenie kapitału intelektualnego w Nowej Gospodarce oraz sytuację MŚP, dużym wyzwaniem dla Polski jest upowszechnienie kultury klastrów poprzez wdrażanie odpowiednich programów i szkoleń. W dążeniu do produktów coraz lepszych, doskonalszych albo po prostu tańszych, przedsiębiorstwa podejmują współpracę, wyzwalając twórcze i innowacyjne działania w wykorzystaniu i przetwarzaniu dostępnych zasobów. Coraz krótszy cykl życia produktów wymaga innowacyjnej organizacji procesu zarządzania i wytwarzania nowych produktów. W erze globalnej gospodarki, innowacyjność jest praktycznie jedyną drogą prowadzącą do rozwoju i osiągnięcia sukcesu na globalnym rynku. Globalnym wyzwaniom na wielu obszarach działalności gospodarczej trudno jest sprostać nawet dużym podmiotom gospodarczym. Organizacja oparta na zaufaniu, wzajemnym poszanowaniu i zaangażowaniu wszystkich członków klastra, jest zdolna do kreowania i rozwoju firm stanowiących powiązanie. Dzięki temu powstające produkty i usługi będą stanowić przeważającą wartość dla klientów, co przyczyni się do zwiększenia przewagi konkurencyjnej pojedynczych organizacji.
Misją klastra jest wsparcie firm w procesach planowania i wdrażania nowych produktów, usług, modeli biznesowych, poprzez rozwój zasobów i inicjowanie działań niedostępnych dla firm działających w pojedynkę.
Poprzez skumulowanie takich wartości, jak: wiedza, instytucje B+R, przemysł czy tradycje regionalne, klastry mają coraz większe znaczenie zarówno na rynku krajowym, jak i międzynarodowym. Jednakże istotą bycia członkiem klastra nie jest samo uczestnictwo, a co zostało już wcześniej wielokrotnie wymieniane współdzielenie wizji i celów oraz wspólne osiąganie celów gospodarczych, zarówno indywidualnych, jak i całego klastra. Wymiernymi korzyściami z funkcjonowania w klastrze są np. utworzenie grupy zakupowej, grupy sprzedażowej, wspólne wyjazdy na targi, wystawy, wspólna promocja, co oczywiście związane jest z wymiernie niższymi kosztami prowadzenia działalności gospodarczej.
Jak widać współpraca w ramach klastra odbywa się na wielu płaszczyznach, z wieloma podmiotami z rożnych branż i środowisk – środowisko naukowe, gospodarcze, samorządowe (np. WODR Poznań) – które odgrywa istotną rolę w kształtowaniu współpracy merytorycznie i praktycznie pozwoli na odniesienie sukcesu w sferze biznesu. Zainteresowanych zapraszam do WODR w Poznaniu.
Literatura:
- M. Porter, The Competitive Advantage of Nations, Harvard 1990.
- K. Rosa, Klaster jako forma powiązań przedsiębiorstw w gospodarce opartej na wiedzy, Zeszyty Naukowe Wyższej Szkoły Humanitas, Zeszyt 1, Sosnowiec 2008, s. 69-78.
- D. Zbińkowska, Klastry – idea, definicja, praktyka, (źródło: www.kobietywbiznesie.opi.org.pl/.../klastry_prezentacja_zbinkowska.ppt).
- W. Kępka, Klaster wzmacnia konkurencyjność małych firm, Gazeta Samorządu i Administracji, Nr 2 (202) 2006.
- Klastry gospodarcze: promocja przedsiębiorczości w Europie Środkowej i Wschodniej, Podsumowanie w języku polskim, OECD Multilingual summaries (źródło: www.oecd.org/czech/35136926.pdf).
- M. A. Leśniewski, Koncepcja klastra w kształtowaniu rozwoju regionalnego – ujęcie teoretyczne. Zarys problemu, Acta Scientifica Academiae Ostroviensis, Ostrowiec Świętokrzyski Zeszyt 1/2012/Sectio A, s. 67-78.
Najgroźniejszą chorobą wirusową zbóż jest żółta karłowatość jęczmienia. Oprócz jęczmienia występuje również na owsie i pszenicy. Pojawia się w skupiskach. Objawia się w postaci pomarańczowych lub żółtych przebarwień, które to przebarwienia mają swój początek na wierzchołkach liści. Zainfekowane rośliny przeważnie są niższe od pozostałych, blaszki liściowe są bardziej sztywne. Objawy żółtej karłowatości jęczmienia często są mylone z brakiem składników pokarmowych. Do zainfekowania dochodzi poprzez mszyce, które są wektorem występowania wirusa BYDV. Może ono nastąpić już w okresie jesiennym (sprzyja temu długa i ciepła jesień), lecz objawy są widoczne dopiero w okresie wiosennym. Nasilenie objawów jest uzależnione od warunków klimatycznych i odmiany zboża. Optymalną temperaturą rozwoju jest 16-24°C.
W wyniku porażenia roślin straty plonu mogą sięgać kilkadziesiąt procent, a nawet w przypadku gatunków jęczmienia podatnych na tę chorobę może dojść do całkowitego zniszczenia uprawy. Rośliny z objawami żółtej karłowatości jęczmienia wykształcają mniej źdźbeł, mniejszą liczbę ziaren w kłosie o gorszej jakości.
Zapobieganie występowania żółtej karłowatości jęczmienia polega na:
- wysiewie roślin o zwiększonej odporności na tę chorobę,
- zwalczanie mszyc, które przenoszą wirusa wywołującego tę chorobę,
- opóźnianie siewu.
Pytania – wsparcie grup i organizacji producentów w ramach „Przetwórstwa”
Przygotowane przez Andrzej MachowiczSzereg grup producentów rolnych oraz organizacji producentów owoców i warzyw są zainteresowane realizacją operacji w zakresie działania „Wsparcie inwestycji w przetwarzanie produktów rolnych, obrót nimi lub ich rozwój”. WODR w Poznaniu na bieżąco udziela informacji w tym zakresie. Jednocześnie zwrócono się do centrali ARiMR o wyjaśnienia poniższych kwestii, które wymagały szczegółowej interpretacji.
-
Grupa producentów rolnych w produkcie ziarna zbóż dotychczas prowadzi działalność w zakresie PKD 46.21.Z Sprzedaż hurtowa zboża, nieprzetworzonego tytoniu, nasion i pasz dla zwierząt, skupując ziarno zbóż od swoich członków. Dotychczas działalność ta była prowadzona w oparciu o dzierżawione lub użyczone magazyny. Praktycznie organizowano partie zbóż do sprzedaży bez standaryzacji. Czy w ramach działania „Wsparcie inwestycji w przetwarzanie produktów rolnych, obrót nimi lub ich rozwój” grupa może wystąpić o dofinansowanie do inwestycji polegającej na budowie silosów zbożowych wraz z suszarnią oraz magazynu z przeznaczeniem na czyszczalnię ziarna zbóż?
-
Firma uzyskała status organizacji producentów owoców i warzyw w 2013 r. po okresie dochodzenia do uznania w grupie produktów warzywa oraz inne. W okresie dochodzenia do uznania, w ramach realizacji planu dochodzenia do uznania, zostały zrealizowane inwestycje pozwalające na magazynowanie oraz standaryzację warzyw w dostosowaniu do produkcji planowanej w 5 roku działalności (2012 r.). Organizacja znacząco umocniła swoją pozycję na rynku. Sieci, z którymi współpracuje, zgłosiły zwiększone zapotrzebowanie na różnego rodzaju sałaty, seler naciowy, brokuły (nowe warzywo) oraz rzodkiewkę. Wspólnicy zamierzają znacząco zwiększyć produkcję w zakresie tych warzyw. Czy organizacja, w ramach PKD 46.31.Z Sprzedaż hurtowa owoców i warzyw może podjąć następujące inwestycje:
- zakup i montaż komory próżniowego schładzania do sałaty, selera i marchwi (komora Vacum); organizacja taką już posiada, jednak jest niewystarczająca pod planowane zwiększenie produkcji;
- zakup i montaż linii do pakowania brokułów;
- zakup i montaż dodatkowego obejścia przy posiadanej linii do sortowania marchwi, które będzie wykorzystywane do standaryzacji rzodkiewki;
- postawienie komory chłodniczej do produktów gotowych, przeznaczonej do zwiększonej produkcji ww. warzyw wraz z odzyskiem ciepła, w istniejącej sortowni;
- zainstalowanie ogniw fotowoltaicznych do produkcji prądu pod potrzeby działalności w zakresie PKD 46.31.Z;
- zakup wózków widłowych wykorzystywanych do dowozu warzyw do ww. linii oraz komory chłodniczej gotowych produktów;
- zakup i montaż myjki do skrzyniopalet.
-
Firma uzyskała status organizacji producentów owoców i warzyw w 2014 r. po okresie dochodzenia do uznania w grupie produktów warzywa. W okresie dochodzenia do uznania, w ramach realizacji planu dochodzenia do uznania zostały zrealizowane inwestycje pozwalające na magazynowanie oraz standaryzację pomidora szklarniowego (warzywa, w którym specjalizuje się Firma). Organizacja znacząco umocniła swoją pozycję na rynku. Sieci, z którymi współpracuje Firma, zgłosiły zwiększone zapotrzebowanie na pomidor szklarniowy. Wspólnicy zamierzają znacząco zwiększyć produkcję w zakresie tego warzywa. Czy Firma będąc organizacją producentów owoców i warzyw, w ramach PKD 46.31.Z Sprzedaż hurtowa owoców i warzyw może podjąć następujące inwestycje:
- budowa chłodni do składowania produktów gotowych z sortownią, przeznaczonej do zwiększonej produkcji pomidora szklarniowego;
- zakup linii do sortowania pomidorów szklarniowych gałązkowych;
- zakup wózków widłowych wykorzystywanych do dowozu warzyw do ww. linii oraz komory chłodniczej gotowych produktów;
- zainstalowanie ogniw fotowoltaicznych do produkcji prądu pod potrzeby działalności w zakresie PKD 46.31.Z.
Na powyższe pytania uzyskano z ARiMR wyczerpującą odpowiedź, która stanowi załącznik zamieszczony poniżej w części „Pobierz załącznik”.
- Odpowiedz na pytania (2363 Pobrań)
Limity i ograniczenia dla grupy/organizacji producentów owoców i warzyw w zakresie obrotu produktami uznaniowymi oraz wykorzystanie inwestycji zrealizowanej w okresie dochodzenia do uznania
Przygotowane przez Andrzej MachowiczZgodnie z art. 41 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) Nr 543/2011 z dnia 7 czerwca 2011 r. ustanawiającego szczegółowe zasady stosowania rozporządzenia Rady (WE) Nr 1234/2007 w odniesieniu do sektora owoców i warzyw oraz sektora przetworzonych owoców i warzyw, działalność główna grupy producentów związana jest z koncentracją podaży i wprowadzaniem do obrotu produktów swoich członków, w odniesieniu do których została wstępnie uznana. Stosownie do art. 41 ust. 2 ww. rozporządzenia, grupa producentów może sprzedawać produkty pochodzące od producentów niebędących członkami grupy producentów, jeżeli została uznana w odniesieniu do tych produktów i pod warunkiem, że wartość ekonomiczna tej działalności jest niższa od wartości produkcji sprzedanej wytworzonej przez własnych członków grupy producentów oraz członków innych grup producentów. Natomiast, stosownie do § 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 19 września 2013 r. w sprawie warunków wstępnego uznawania grup producentów owoców i warzyw, uznawania organizacji producentów owoców i warzyw oraz warunków i wymagań, jakie powinny spełniać plany dochodzenia do uznania (Dz.U. z 2013 r., poz. 1178), podmiot zrzeszający producentów owoców i warzyw może zostać wstępnie uznany za grupę producentów owoców i warzyw, jeżeli m.in. przedłoży oświadczenie, w którym zobowiązuje się, że ponad połowa przychodów ze sprzedaży produktów należących do grupy produktów, ze względu na które wnioskuje o wstępne uznanie, będzie pochodziła ze sprzedaży tych produktów wytworzonych przez producentów zrzeszonych w tym podmiocie w każdym roku realizacji planu dochodzenia do uznania.
Jednocześnie art. 44 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) Nr 543/2011 stanowi, że inwestycje związane z realizacją planów uznawania, o których mowa w art. 37 lit. c niniejszego rozporządzenia, na które przyznano pomoc zgodnie z art. 103a ust. 1 lit. b rozporządzenia (WE) Nr 1234/2007, są finansowane proporcjonalnie do ich wykorzystania co do produktów członków grupy producentów, w odniesieniu do których udzielono jej wstępnego uznania. Zgodnie z art. 26 ww. rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) Nr 543/2011, działalność główna organizacji producentów jest związana z koncentracją podaży i wprowadzaniem do obrotu produktów swoich członków, w odniesieniu do których jest uznana. Organizacja producentów może sprzedawać produkty pochodzące od producentów niebędących członkami organizacji producentów ani zrzeszenia organizacji producentów, jeżeli została uznana w odniesieniu do tych produktów i pod warunkiem, że wartość ekonomiczna tej działalności jest niższa od wartości jej produkcji sprzedanej obliczonej zgodnie z art. 50 RK (UE) Nr 543/2011. Natomiast nie uważa się za część działalności organizacji producentów wprowadzania do obrotu owoców i warzyw, które kupiono bezpośrednio od innej organizacji producentów, oraz produktów, w odniesieniu do których organizacja producentów nie została uznana.
Prowadząc rozważania w kwestii obrotu realizowanego przez grupy/organizacje producentów, należy wskazać, że wartość produktów sprzedanych wstępnie uznanej grupy producentów/uznanej organizacji producentów owoców i warzyw, została zdefiniowana w art. 50 rozporządzenia Komisji (UE) Nr 543/2011. Zgodnie z art. 50 ust. 1 ww. rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) Nr 543/2011, wartość produkcji sprzedanej grupy/organizacji producentów oblicza się na podstawie produkcji samej grupy/organizacji producentów oraz jej członków będących producentami i obejmuje ona wyłącznie te owoce i warzywa, w odniesieniu do których grupa/organizacja producentów została wstępnie uznana/uznana. Jednocześnie stosownie do art. 50 ust. 3 ww. rozporządzenia, wartość produkcji sprzedanej nie obejmuje wartości przetworzonych owoców i warzyw ani żadnego innego produktu, który nie jest produktem sektora owoców i warzyw. Tym samym, wartość produkcji sprzedanej w odniesieniu do owoców i warzyw, które zostały przetworzone w jeden z przetworów owocowych i warzywnych wymienionych w części X załącznika i do rozporządzenia (WE) Nr 1234/2007 lub jakikolwiek inny produkt przetworzony, opisany w załączniku VI do niniejszego rozporządzenia, oblicza się jako stawkę ryczałtową w procentach mającą zastosowanie do fakturowanej wartości tych produktów przetworzonych. Wymieniona stawka ryczałtowa wynosi:
- 53% dla soków owocowych,
- 73% dla zagęszczonych soków owocowych,
- 77% dla koncentratu pomidorowego,
- 62% dla mrożonych owoców i warzyw,
- 48% dla owoców i warzyw w puszkach,
- 70% dla grzybów z rodzaju Agaricus w puszkach,
- 81% dla owoców zakonserwowanych tymczasowo w solance,
- 81% dla owoców suszonych,
- 27% dla pozostałych przetworów owocowych i warzywnych,
- 12% dla przetworzonych ziół aromatycznych,
- 41% dla papryki w proszku.
Jednakże w analizowanej sprawie należy mieć na uwadze ogłoszony w dniu 30 maja 2013 r. wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE stwierdzający nieważność m.in. art. 50 ust. 3 ww. rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) Nr 543/2011, w zakresie, w jakim przewiduje on, że wartość „działań, które nie należą do właściwych działań przetwórczych”, jest wliczana do wartości produkcji wprowadzonej do obrotu owoców i warzyw przeznaczonych do przetworzenia. Natomiast pozostaje w mocy ww. art. 50 ust. 1 rozporządzenia Komisji (UE) Nr 543/2011, który określa, że wartość produkcji sprzedanej organizacji lub grupy producentów oblicza się na podstawie produkcji samej organizacji lub grupy producentów oraz jej członków będących producentami i obejmuje ona wyłącznie te owoce i warzywa (świeże), w odniesieniu do których organizacja lub grupa producentów została uznana/wstępnie uznana. Jeżeli grupa/organizacja producentów sprzedaje przetworzone owoce i warzywa (np. w wyniku autoprzetworzenia), wówczas dla potrzeb określenia wartości produktów takiej sprzedaży zgodnie z ww. definicją zawartą w art. 50 RK (UE) Nr 543/2011, uwzględniając ww. wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE, nie należy stosować wyżej opisanych wskaźników redukcji określonych w art. 50 ust. 3 RK (UE) Nr 543/2011, natomiast wartość sprzedaży przetworów owocowo-warzywnych należy wówczas zredukować do wartości sprzedanych owoców i warzyw świeżych, poprzez uwzględnienie do wyliczeń wyłącznie produktu podstawowego (wartości surowca) przeznaczonego do przetworzenia – bez uwzględnienia wartości dodanej wynikającej z przetworzenia oraz kosztów działań po przetworzeniu, takich jak koszty magazynowania, dystrybucji, promocji itp.
Uwzględniając powyższe, w zakresie prowadzonego obrotu przez wstępnie uznane grupy producentów lub uznane organizacje producentów owoców i warzyw, powinny obowiązywać następujące zasady:
-
Brak limitów obrotu dla owoców i warzyw z grupy produktów, dla której grupa/organizacja producentów została wstępnie uznana/uznana, wyprodukowanych przez członków grupy/organizacji producentów.
-
Ponad połowa przychodów ze sprzedaży owoców i warzyw należących do grupy produktów, dla której grupa/organizacja producentów została wstępne uznana/uznana, musi pochodzić ze sprzedaży tych produktów wytworzonych przez członków grupy/organizacji producentów. Tym samym, sprzedaż owoców i warzyw należących do grupy produktów, dla której grupa/organizacja producentów została wstępne uznana/uznana, pochodzących od producentów niebędących członkami grupy/organizacji, musi stanowić mniej niż połowę tych przychodów.
-
Stosownie do art. 44 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) Nr 543/2011, o ile grupa producentów może prowadzić sprzedaż owoców i warzyw w grupie produktów, ze względu na którą została wstępnie uznana, niepochodzących od członków grupy producentów, w proporcji określonej w pkt. 2, to w okresie realizacji planu dochodzenia do uznania, nie może wykorzystywać w tym celu infrastruktury dofinansowanej w ramach pomocy finansowej z tytułu realizacji planu dochodzenia do uznania. Natomiast po zakończeniu planu dochodzenia do uznania, grupa producentów, będąca już uznaną organizacją producentów może wykorzystywać inwestycje objęte pomocą finansową również do sprzedaży owoców i warzyw, dla których została wstępnie uznana jako grupa, a następnie uznana jako organizacja, niepochodzących od członków, przestrzegając przy tym limitu takiej sprzedaży, o którym mowa w punkcie 2.
-
Zasady wymienione w pkt. 1, 2 i 3 dotyczą również sprzedaży przez grupę/organizację producentów owoców i warzyw przetworzonych (w ramach autoprzetworzenia), o których mowa w ww. art. 50 ust. 3 RK (UE) Nr 543/2011, jednakże z następującymi zastrzeżeniami:
-
do wyliczenia wartości sprzedaży produktów przetworzonych, zgodnie z ww. wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 30 maja 2013 r., należy uwzględnić produkt podstawowy (wartość surowca) przeznaczony do przetworzenia (podlegającego ewentualnie przygotowaniu do sprzedaży zgodnie z definicją określoną w art. 19 ust. 1 lit. j RK (UE) Nr 543/2011) – bez uwzględnienia wartości dodanej wynikającej z przetworzenia oraz kosztów działań po przetworzeniu, takich jak koszty magazynowania, dystrybucji, promocji itp.,
-
inwestycje ujęte w zatwierdzonym planie dochodzenia do uznania i zrealizowane od dnia 1 stycznia 2013 r., objęte pomocą finansową, mogą być wykorzystywane do zbioru, magazynowania oraz przygotowania do sprzedaży owoców i warzyw, wyłącznie objętych grupą produktów, dla których grupa producentów została wstępnie uznana, a organizacja producentów uznana, tj. dla owoców i warzyw świeżych (ewentualnie przygotowanych do sprzedaży), nieprzetworzonych. Tym samym, w przypadku ww. inwestycji, zarówno w okresie realizacji planu dochodzenia do uznania (art. 44 RK (UE) Nr 543/2011), jak również po zakończeniu realizacji planu, tj. w okresie 10 lat od dnia zakupu lub oddania do użytku budynku/budowli, 5 lat od dnia zakupu ruchomości (maszyn/urządzeń itp.), ww. inwestycje nie mogą być wykorzystywane dla jakichkolwiek działań związanych z przetwarzaniem owoców i warzyw (w tym, ich mrożeniem),
-
inwestycje ujęte w zatwierdzonym planie dochodzenia do uznania i zrealizowane do dnia 31 grudnia 2012 r., objęte pomocą finansową, mogą być wykorzystywane do zbioru, magazynowania oraz przygotowania do sprzedaży owoców i warzyw, wyłącznie objętych grupą produktów, dla których grupa producentów została wstępnie uznana, tj. dla owoców i warzyw świeżych (ewentualnie przygotowanych do sprzedaży), nieprzetworzonych – w okresie realizacji planu dochodzenia do uznania (art. 44 RK (UE) Nr 543/2011). Natomiast po zakończeniu realizacji planu, ww. inwestycje mogą być wykorzystywane przez organizację producentów również dla działań niezwiązanych ze zbiorem, magazynowaniem oraz przygotowaniem do sprzedaży owoców i warzyw świeżych, w tym dla działań związanych z przetwarzaniem owoców i warzyw, wraz z ich mrożeniem.
-
do wyliczenia wartości sprzedaży produktów przetworzonych, zgodnie z ww. wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 30 maja 2013 r., należy uwzględnić produkt podstawowy (wartość surowca) przeznaczony do przetworzenia (podlegającego ewentualnie przygotowaniu do sprzedaży zgodnie z definicją określoną w art. 19 ust. 1 lit. j RK (UE) Nr 543/2011) – bez uwzględnienia wartości dodanej wynikającej z przetworzenia oraz kosztów działań po przetworzeniu, takich jak koszty magazynowania, dystrybucji, promocji itp.,
-
Brak limitów obrotu dla produktów spoza grupy produktów, dla której grupa/organizacja producentów została wstępnie uznana/uznana – dotyczy zarówno produktów spoza grupy produktów wstępnego uznania/uznania produkowanych przez członków grupy/organizacji, jak również takich produktów niepochodzących od członków.
- Do każdego rodzaju obrotu grupy/organizacji producentów należy stosować generalną zasadę, zgodnie z którą inwestycje objęte pomocą finansową zarówno w okresie realizacji planu, jak również po jego zakończeniu, tj. maksymalnie w okresie 10 lat od dnia zakupu lub oddania do użytku budynku/budowli, 5 lat od dnia zakupu ruchomości (maszyn/urządzeń itp.), nie mogą być sprzedane przez grupę/organizację producentów lub udostępnione innemu podmiotowi (w tym udostępnione poprzez świadczenie usług podmiotom trzecim).
Mając na uwadze powyższe zasady, poniżej przedstawiono odpowiedzi dotyczące poszczególnych rodzajów obrotu realizowanego przez grupę/organizację producentów owoców i warzyw:
-
Jabłka kupione od członków i producentów niebędących członkami – sprzedaż świeżych.
Dla opisanej operacji w szczególności należy stosować zasady opisane w pkt. 2 oraz 3.
-
Jabłka kupione od członków i producentów niebędących członkami – sprzedaż jabłek obranych i pokrojonych świeżych.
Zgodnie z art. 50 ust. 7 rozporządzenia wykonawczego Komisji (UE) Nr 543/2011, do wartości produktów sprzedanych zaliczamy produkcję sprzedaną grupy/organizacji producentów, w stosownych przypadkach jako produkt wymieniony w części IX załącznika i do rozporządzenia Rady (WE) Nr 1234/2007, który jest przygotowany i zapakowany. Natomiast uwzględniając definicję określoną w art. 19 ust. 1 lit. j ww. RK (UE) Nr 543/2011, „przygotowanie” oznacza działania przygotowawcze, takie jak czyszczenie, krojenie, obieranie, usuwanie zbędnych części i osuszanie owoców i warzyw, bez przekształcenia ich w przetworzone owoce i warzywa. Tym samym, obrót jabłkami obranymi i pokrojonymi należy uznać za obrót produktem świeżym w grupie produktów wstępnego uznania/uznania, który został poddany przygotowaniu do sprzedaży. Obranie i pokrojenie świeżego produktu nie stanowi jego przekształcenia w przetwór owocowo-warzywny.
Mając na uwadze powyższe, dla opisanej operacji w szczególności należy stosować zasady opisane w pkt. 1, 2 oraz 3, z uwzględnieniem wartości produktu świeżego po jego obraniu i pokrojeniu.
-
Jabłka kupione od członków i producentów niebędących członkami – sprzedaż jabłek obranych i pokrojonych, usługowo zamrożonych przez zewnętrzny podmiot i sprzedanych już zamrożonych przez grupę/organizację.
Odpowiedź adekwatna do odpowiedzi udzielonej na ww. pytanie nr 2, z zastrzeżeniem pomniejszenia wartości sprzedanego produktu obranego, pokrojonego, następnie zamrożonego o wartość dodaną wynikającą z usługowego zamrożenia oraz kosztów działań po przetworzeniu. W tym celu do wyliczenia wartości sprzedaży produktów obranych, pokrojonych, następnie zamrożonych, zgodnie z ww. wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 30 maja 2013 r., powinna zostać uwzględniona wyłącznie wartość produktu podstawowego – świeżego (w tym przypadku wartość surowca, przygotowanego do sprzedaży poprzez obranie i pokrojenie) – bez uwzględnienia wartości dodanej wynikającej z zamrożenia oraz kosztów działań po przetworzeniu (zamrożeniu), takich jak koszty magazynowania, dystrybucji, promocji itp.
-
Wiśnie kupione od członków i producentów niebędących członkami – sprzedaż wiśni wydrylowanych, usługowo zamrożonych przez zewnętrzny podmiot i sprzedanych już zamrożonych przez grupę. Dodatkowo zagospodarowanie odpadu, jakim są pestki i sok wiśniowy, powstałe w trakcie procesu drylowania, które grupa/organizacja mogłaby sprzedawać kontrahentom.
Odpowiedź adekwatna do odpowiedzi udzielonej na ww. pytanie nr 3. Drylowanie wiśni należy traktować jako przygotowanie produktu do sprzedaży, podobnie do ww. czynności obierania i krojenia. Stosownie do art. 19 ust. 1 lit. i RK (UE) Nr 543/2011, „produkt uboczny” oznacza produkt powstały w wyniku przygotowania owoców lub warzyw, mający dodatnią wartość ekonomiczną, lecz niebędący głównym zamierzonym rezultatem. Natomiast zgodnie z art. 50 ust. 4 RK (UE) Nr 543/2011, państwa członkowskie mogą zezwolić organizacjom producentów na zawieranie wartości produktów ubocznych w wartości produkcji sprzedanej. Należy wskazać, że ww. delegacja do wprowadzenia stosownych przepisów krajowych, umożliwiających zaliczanie do wartości produktów sprzedanych grup/organizacji producentów wartości produktów ubocznych, nie została dotychczas zrealizowana w przepisach prawa krajowego. Mając na uwadze powyższe, w obecnym stanie prawnym brak jest możliwości zaliczenia wartości odpadów powstałych w trakcie procesu drylowania, do wartości produktów sprzedanych grupy/organizacji producentów. Tym samym, wartość produktów ubocznych nie może być uwzględniania w kalkulacjach, o których mowa w pkt. 2 oraz 3 wyżej opisanych zasad oraz deklarowana w ARiMR. W ocenie DDSŚ, grupa/organizacja producentów może sprzedawać kontrahentom produkty uboczne, jednakże obrót takimi produktami będzie traktowany tak, jak obrót produktami spoza grupy produktów wstępnego uznania.
-
Wiśnie i pomidory niepochodzące z gospodarstw członków, zakupione na rachunek grupy/organizacji, usługowo zamrożone przez zewnętrzny podmiot, sprzedane już zamrożone przez grupę/organizację.
Dla opisanej operacji w szczególności należy stosować zasady opisane w pkt. 2 oraz 3, z zastrzeżeniem uwzględnienia do wyliczenia wartości sprzedaży produktów zamrożonych, zgodnie z ww. wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 30 maja 2013 r., wyłącznie produktu podstawowego – świeżego (wartości surowca) przeznaczonego do zamrożenia – bez uwzględnienia wartości dodanej wynikającej z zamrożenia oraz kosztów działań po przetworzeniu, takich jak koszty magazynowania, dystrybucji, promocji itp.
-
Obroty z pośrednictwa z tytułu sprzedaży zakupionych na rachunek grup/organizacji zamrożonych owoców i warzyw.
Dla opisanej operacji w szczególności należy stosować zasady opisane w pkt. 2, 3 oraz 4, z zastrzeżeniem uwzględnienia do wyliczenia wartości sprzedaży produktów zamrożonych, zgodnie z ww. wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości UE z dnia 30 maja 2013 r., wyłącznie produktu podstawowego – świeżego (wartości surowca) przeznaczonego do zamrożenia – bez uwzględnienia wartości dodanej wynikającej z zamrożenia oraz kosztów działań po przetworzeniu, takich jak koszty magazynowania, dystrybucji, promocji itp.
-
Prowadzenie dodatkowej działalności przez grupę/organizację innej niż sprzedaż hurtowa owoców i warzyw (np. sprzedaż i wynajem maszyn, sprzedaż materiałów budowlanych, sprzedaż usług itp.).
Zarówno wstępnie uznana grupa producentów, jak również uznana organizacja producentów, jako podmioty posiadające osobowość prawną mogą prowadzić dodatkową działalność, nie objętą wspólną organizacją rynku owoców i warzyw, np. sprzedaż produktów spoza grupy produktów wstępnego uznania/uznania, prowadzenie działalności pozarolniczej, prowadzenie usług itp. Powyższe rodzaje działalności nie byłyby zaliczane do działalności głównej grupy/organizacji producentów oraz nie wchodziłyby w zakres wspólnej organizacji rynków owoców i warzyw Unii Europejskiej. Niemniej jednak, uwzględniając kompetencje ustawowe, ostateczne stanowisko w przedmiotowej kwestii może zająć marszałek województwa właściwy ze względu na siedzibę grupy/organizacji producentów owoców i warzyw.
W związku z trudną sytuacją na rynku trzody chlewnej Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi na swojej stronie internetowej opublikowało propozycje działań. Obejmują one zarówno działania doraźne jak i długofalowe.
Propozycje działań na rynku trzody chlewnej
Działania już wdrożone:
- W związku z informacjami od producentów trzody chlewnej o niskich cenach skupu, przy jednoczesnym dużym imporcie mięsa wieprzowego na nasz rynek, płaceniu wyższych cen dostawcom zagranicznym oraz niższej jakości sprowadzanego surowca, skierowane zostało pismo do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o zbadanie tych zarzutów i sprawdzenie, czy nie zostały naruszone warunki konkurencji i czy nie nastąpiła zmowa cenowa.
- Odpowiednie służby inspekcyjne mają też zweryfikować informacje o gorszej jakości sprowadzanego surowca.
- Do unijnego komisarza Phila Hogana skierowane zostało pismo, w którym minister rolnictwa i rozwoju wsi Krzysztof Jurgiel podnosi kwestię stabilizacji na rynku wieprzowiny.
Komisja Europejska podjęła decyzję o uruchomieniu dopłat do prywatnego przechowywania wieprzowiny od 4 stycznia. Polska wnosi o przyspieszenie terminu.
W opinii strony polskiej niezbędne jest aktywowanie refundacji wywozowych do mięsa wieprzowego. Minister zwraca uwagę, że rozdysponowanie mięsa zgromadzonego w wyniku dopłat do prywatnego przechowywania powinno nastąpić z wyłączeniem rynku unijnego, gdyż w innym przypadku problem nie zostanie rozwiązany, a jedynie przesunięty w czasie.
Kolejne działania dotyczą:
- Zwiększenia nadzoru w zakresie kontroli jakości produktów pochodzenia zwierzęcego.
- Zintentysyfikowania rozmów nt. dostępu do rynków zbytu i znoszenia barier weterynaryjno-sanitarnych dla wieprzowiny m.in. na rynkach: japońskim, południowokoreańskim i chińskim.
- Wsparcia producentów wieprzowiny w ramach pomocy bezpośredniej.
- Zminimalizowania skutków ASF dla producentów trzody chlewnej.
- Przygotowania propozycji dotyczących rynków rolnych, w tym wieprzowiny, które będą przedstawione podczas przeglądu Wspólnej Polityki Rolnej.
- Poprawa efektywności wykorzystania funduszu promocji.
Ponadto opracowane zostały główne elementy programu odbudowy pogłowia trzody chlewnej. Zostały one ujęte w 7 punktach:
- Rozwój stad zarodowych oraz wsparcie zakupu materiału genetycznego (dofinansowanie programu hodowlanego dla instytutów, np. Instytutu Zootechniki, które powinny odsprzedawać materiał po preferencyjnych cenach).
- Uproszczenie zasad pozyskania wsparcia inwestycyjnego w ramach PROW.
- Powiązanie wsparcia PROW z dofinansowaniem ze środków krajowych inwestycji towarzyszących, np. biogazownie z NFOŚIGW.
- Utworzenie funduszu stabilizacji dochodów dla hodowców trzody chlewnej.
- Uruchomienie funduszu poręczeniowego (BGK) dla ubojni i przetwórni z kapitałowym udziałem rolników.
- Uruchomienie funduszu ubezpieczeń wzajemnych w zakresie rekompensat za straty w produkcji rolnej, w tym w chowie trzody chlewnej.
- Podniesienie jakości doradztwa dla rolników – szeroko zakrojona akcja wyjazdów studyjnych (warsztaty powinny być elementem finansowanym z PROW, ale jednocześnie obowiązkowym przy ubieganiu się o wsparcie inwestycyjne), połączonych z pozyskiwaniem know-how w zakresie nowoczesnych metod hodowli, żywienia i budowy budynków.
Źródło: MRiRW.
Rada Ministrów zdecydowała o zwiększeniu stawki zwrotu w 2016 r. producentom rolnym podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego z 0,95 zł/l do 1,00 zł/l.
Podwyższenie stawki umożliwi zwrot w 2016 roku producentom rolnym 86,00 zł na każdy hektar użytków rolnych.
Nie ulegają zmianie terminy składania wniosków:
- od 1 lutego 2016 r. do 2 marca 2016 r. producenci rolni powinni złożyć odpowiedni wniosek do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta, w zależności od miejsca położenia gruntów rolnych wraz z fakturami VAT (lub ich kopiami) stanowiącymi dowód zakupu oleju napędowego w okresie od 1 sierpnia 2015 r. do 31 stycznia 2016 r.,
- od 1 sierpnia 2016 r. do 31 sierpnia 2016 r. producenci rolni powinni złożyć wniosek wraz z fakturami VAT (lub ich kopiami) stanowiącymi dowód zakupu oleju napędowego w okresie od 1 lutego 2016 r. do 31 lipca 2016 r. w ramach limitu zwrotu podatku określonego na 2016 r.
Limit zwrotu podatku akcyzowego w 2016 r. wynosi:
86,00 zł* ilość ha użytków rolnych
Dotacje wypłacane będą w 2016 r. w terminach:
- 1 - 30 kwietnia 2016 r. w przypadku złożenia wniosku w pierwszym terminie,
- 1 - 31 października 2016 r. w przypadku złożenia wniosku w drugim terminie
gotówką w kasie urzędu gminy lub miasta, albo przelewem na rachunek bankowy podany we wniosku.
Źródło : http://www.minrol.gov.pl
Opracowała Magdalena Szczepaniak
Znaczenie roślin motylkowych
- wiązanie azotu atmosferycznego dzięki bakteriom brodawkowym oraz udostępnianie go roślinom następczym ,
- zwiększenie zawartości substancji organicznej w glebie,
- poprawa właściwości fizycznych gleby
- zwiększenie biologicznej aktywności gleby
- dostarczenie wysokiej jakości pasz gospodarskich,
- ochrona gleby przed erozją wodną i wietrzną,
- spulchnianie podglebia i uruchamianie składników pokarmowych z podglebia.
Rośliny motylkowe grubonasienne, nazywane też strączkowymi, są źródłem wartościowej paszy, a niektóre z nich wykorzystywane są do produkcji żywności dla ludzi. Rośliny te charakteryzują się dużą zawartością białka, zarówno w masie zielonej jak i w nasionach. Obszar zajmowany przez rośliny strączkowe wynosi ok. 1% ogólnej powierzchni zasiewów. Do mających znaczenie rolnicze zalicza się:
- łubiny – żółty, wąskolistny oraz biały
- groch siewny oraz polny zwany peluszką
- wyka siewna i kosmata
- bób
- bobik
- fasola
- soja
Rośliny strączkowe można z powodzeniem stosować w mieszankach. Mają one wiele zalet.
- wierność plonowania takich mieszanek jest lepsza niż siew roślin w czystym siewie,
- zmniejszenie wylegania roślin o wiotkich łodygach dzięki stosowaniu roślin podporowych
- mieszanki ze zbożami charakteryzują się szybszym wysychaniem po skoszeniu
- pasza z mieszanki na zielonkę ma korzystniejszy stosunek białka do węglowodanów
Rośliny motylkowe drobnonasienne mają w produkcji paszowej duże znaczenie, ponieważ dają w plonie dużo białka z jednostki powierzchni. Do roślin mających znaczenie rolnicze z tej grupy zalicza się:
- koniczyny – czerwoną, perską oraz białoróżową
- lucernę mieszańcową
- seradelę
- esparcetę siewną
- komonicę zwyczajną
Rośliny motylkowe nie tylko mogą poprawić zmianowanie w strukturze zasiewów, gdzie dominują rośliny zbożowe, ale również częściowo zastąpić importowaną śrutę sojową w żywieniu zwierząt.
Rolnicy ubiegający się o dopłaty obszarowe w 2015 deklarujący obszar, na którym uprawiają rośliny motylkowe otrzymają dodatkową płatność do roślin wysokobiałkowych w wysokości 422 zł za hektar powierzchni tych roślin. Można również ubiegać się o dopłatę do zakupionego materiału siewnego w wysokości 130 zł/ha (łubin żółty, wąskolistny, biały; groch siewny, bobik, wyka siewna, soja) oraz 80 zł/ha (mieszanki pastewne).
Opracował:
Łukasz Michalski
Więcej...
Przygotowania do Świąt Bożego Narodzenia dla wielu trwają już od początku grudnia – stworzenie kalendarza adwentowego, pieczenie pierniczków na choinkę, przygotowywanie dekoracji na choinkę i do wystroju mieszkania, jak i całego domu. Często wynosimy z domów rodzinnych przekonanie, że przygotowania do Świąt muszą być drobiazgowe i angażujące – to wyjątkowy czas, zatem i przygotowania powinny być wyjątkowe. Jednak natłok przygotowań może sprawiać, że gubimy to, co jest najpiękniejsze w Świętach - radość, ciepło i magiczną atmosferę. Najlepsze, co możemy zrobić dla siebie i innych, to spędzić ten czas w rodzinnej atmosferze, umocnić łączące nas więzi i żeby nasze dzieci w rodzinnym gronie czuły się bezpiecznie i swobodnie. W dobrym przeżyciu Bożego Narodzenia pomaga świadome pielęgnowanie tradycyjnych zwyczajów i rytuałów świątecznych.
W dzień Wigilii dokładamy szczególnych starań, aby okazywać sobie wzajemnie życzliwość, wierząc, że w podobnej atmosferze przetrwamy kolejny rok. Do dziś przetrwał też przesąd, że jeśli w wigilijny poranek pierwszym gościem w domu będzie chłopiec, przyniesie to szczęśliwy rok. Niektórzy z nas przechowują w portfelu łuski z wigilijnego karpia, które mają przynieść pomyślność.
Sianko pod obrusem – ten zwyczaj wywodzi się jeszcze z czasów pogańskich. Jak nakazuje tradycja, siano należy położyć pod obrusem. Symbolizuje to narodzenie Jezusa w ubóstwie. Tradycyjnie wieczerza wigilijna rozpoczyna się wraz z pierwszą gwiazdką na niebie. Jest to symboliczne nawiązanie do Gwiazdy Betlejemskiej, oznaczającej narodziny Jezusa, którą według Biblii na wschodniej stronie nieba ujrzeli Trzej Królowie. Kolację wigilijną, w polskiej tradycji postną, rozpoczynamy modlitwą i czytaniem fragmentu Ewangelii dotyczącego narodzin Jezusa. Przełamanie opłatka ze wszystkimi uczestnikami wieczerzy wigilijnej jest jej centralnym punktem. Dzielenie się opłatkiem ma w zamyśle zbliżać i łączyć ludzi. Dopiero gdy podzielimy się opłatkiem, możemy skosztować przygotowanych na ten wieczór potraw. W zależności od regionu i tradycji rodzinnych, zestaw wigilijnych potraw jest różny, ale zwyczajowo na stole powinny znaleźć się wszystkie płody ziemi, a potraw powinno być dwanaście. Spróbowanie każdej ma zapewnić szczęście przez cały rok. Najpopularniejsze polskie potrawy to czerwony barszczyk z uszkami, zupa grzybowa, karp (ryba) pod różnymi postaciami, kutia, pierogi z kapustą i grzybami, kulebiak, kompot z suszonych owoców.
Każda gospodyni ustawia dodatkowe nakrycie, jedno więcej niż jest uczestników wieczerzy. Jest ono symbolicznie przeznaczone dla niezapowiedzianego gościa. To także wyraz pamięci o naszych bliskich, którzy są nieobecni, którzy nie mogli dotrzeć na wieczerzę np. z za granicy. Puste nakrycie wyraża także pamięć o członku rodziny, który zmarł.
Świeca bożonarodzeniowa jest najbardziej wymownym symbolem przychodzącego do nas Jezusa, a zarazem znakiem świadectwa wiary chrześcijańskiej wobec dzieci, rodziców, krewnych, przyjaciół i wszystkich odwiedzających dom. Świeca jest symbolem Chrystusa jako Światłości świata.
Choinka jest symbolem chrześcijańskim – ubiera się ją w dniu, w którym wspominamy naszych pierwszych rodziców: Adama i Ewę. Przypomina ona ludziom naukę o upadku i odkupieniu rodzaju ludzkiego – Bóg przywraca człowiekowi drogę do drzewa życia, którą utracił, czyli dar nieśmiertelności. Natomiast składanie prezentów pod choinką, jest naśladowaniem dobroci.
Wspólne kolędowanie czyli radosne śpiewy, w które zaangażowani są wszyscy uczestnicy wieczerzy wigilijnej to tradycja już niestety coraz rzadziej praktykowana, a szkoda, ponieważ świąteczne muzykowanie nie tylko wpływa na wzajemne relacje międzyludzkie, ale też pomaga rozwijać w sobie poczucie harmonii i wyrażać emocje.
Tradycja obchodów Świąt Bożego Narodzenia jest głęboko zakorzeniona nie tylko w narodzie polskim. Na całym świecie katolicy świętują narodzenie Jezusa, ale w każdym kraju panują nieco odmienne zwyczaje.
A oto kilka przepisów na świąteczny stół:
Świąteczny piernik
Ciasto: 3 szklanki mąki, 2/3 szklanki cukru, 6-7 dag masła, 3 łyżki miodu, 3 jaja, 2 łyżeczki sody.
Krem: ¾ szklanki kaszy manny, litr chudego mleka, kostka masła, szklanka cukru pudru, aromat waniliowy, posypka do dekoracji
Przygotować ciasto: jaja, cukier i masło utrzeć, dodać mąkę, sodę, miód i zagnieść dość luźne ciasto. Podzielić na trzy równe części i upiec na jasnobrązowy kolor.
Krem: zagotować mleko, a gdy zacznie wrzeć, wsypać powoli kaszę, cały czas energicznie mieszając. Gotować na wolnym ogniu 8-10 minut, wystudzić. Masło utrzeć z cukrem i cały czas ucierając, dodawać po łyżce wystudzonej kaszy oraz aromat. Przełożyć placki kremem, posmarować wierzch i wstawić do lodówki. Ciasto najlepiej przygotować 2 dni przed świętami, aby nabrało wilgoci.
Ciasto makowo-jabłkowe
2 szklanki maku, 5-6 jaj, 15 dag masła roślinnego, ¾ szklanki cukru, 70 dag jabłek, 6 łyżek kaszy manny, łyżeczka proszku do pieczenia, 2 łyżki tartej bułki, migdały, rodzynki i jak ktoś lubi można dodać orzechy.
Mak zaparzyć wcześniej, odcedzić i zemleć 2 razy. Jabłka obrać i zetrzeć na tarce o dużych oczkach i wymieszać z tartą bułką. Masło utrzeć z cukrem, dodając po jednym żółtku. Gdy masa będzie pulchna dodawać w trakcie ucierania po łyżce maku i kaszę mannę oraz proszek do pieczenia. Wymieszać z jabłkami i pianą z białek. Na koniec dodać bakalie. Na spód blachy można wyłożyć zwykłe herbatniki albo zagnieść kruche ciasto. Masę makową przelać do przygotowanej blachy i piec 1 godzinę w temperaturze 180oC.
Ciasto biszkoptowe z masą orzechową
Biszkopt: 6 jaj, 20 dag mąki, 4 łyżki cukru, łyżeczka proszku do pieczenia.
Masa jabłkowa: 75 dag jabłek antonówek lub szarej renety, 4 łyżki cukru, pół łyżeczki mielonego cynamonu.
Masa orzechowa: 20 dag łuskanych orzechów włoskich, ¾ szklanki mleka, 2/3 kostki masła, pół szklanki cukru pudru.
Polewa: po 2 łyżki kakao, masła i cukru, 3 łyżki mleka, wiórki kokosowe.
Z podanych składników upiec w prostokątnej foremce biszkopt. Wystudzić i przekroić wzdłuż na dwa placki.
Jabłka zetrzeć na tarce o dużych oczkach, dodać łyżkę wody, udusić pod przykryciem na wolnym ogniu, dodać cukier i cynamon, wymieszać i wystudzić. Orzechy zemleć w młynku (kilka zostawić do dekoracji), sparzyć wrzącym mlekiem i wystudzić. Utrzeć masło z cukrem na puch, dodając w trakcie ucierania po łyżce sparzonych i wystudzonych orzechów.
Jeden placek ciasta posmarować masą jabłkową, przykryć drugim, rozsmarować na nim masę orzechową, wstawić do lodówki. Przygotować polewę: stopić masło na małym ogniu, wlać mleko, dodać cukier i kakao. Chwilę gotować, energicznie mieszając, zestawić z ognia, lekko przestudzić i polać ciasto. Udekorować orzechami i wiórkami kokosowymi.
Maria Kamecka - ZD Turek
Szkolenia „Dobre praktyki rolnicze na obszarach szczególnie narażonych na azotany pochodzenia rolniczego tzn. OSN”
Przygotowane przez Leszek Ciemniak
W dniach od 17 kwietnia do 15 czerwca 2015 roku w Gospodarstwie Demonstracyjnym Pana Zbigniewa Biskupa w Borku Wielkopolskim przeprowadzony został cykl wykładów w ramach unijnego Projektu F 1:„Dobre praktyki rolnicze na obszarach szczególnie narażonych na azotany pochodzenia rolniczego tzw. OSN”.
Szkolenia kierowane do rolników, których gospodarstwa znajdują się w Wielkopolsce na obszarach szczególnie narażonych na odpływ azotu ze źródeł rolniczych przeprowadzane były w trybie trzydniowym. W pierwszych dwóch dniach wykłady obejmowały tematykę racjonalnego postępowania przy przechowywaniu i stosowaniu nawozów naturalnych. Trzeci dzień to wyjazd studyjny do Gospodarstwa Demonstracyjnego należącego do sieci Baltic Deal czyli uczestniczącego w programie ochrony wód Morza Bałtyckiego.
Takie gospodarstwo jest prowadzone przez Państwa Elżbietę i Zbigniewa Biskupów w Borku Wielkopolskim. To właśnie ten obiekt stał się celem wyjazdów studyjnych 70 grup z południowej Wielkopolski realizujących program w/w szkolenia. Podczas spotkań prezentacje realizacji zadań związanych z szeroko pojętą Dyrektywą Azotanową przedstawili: sam właściciel Pan Zbigniew Biskup, który w sposób bardzo rzeczowy opowiadał o historii swojego gospodarstwa, jego rozwoju, modernizacji oraz metodach spełniania wymogów związanych z ochroną środowiska, a także pracownicy Zespołu Doradczego w Gostyniu, którzy przedstawiali obszar współpracy pana Zbigniewa z Wielkopolskim Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego.
Opracował:
Leszek Ciemniak
Posiwraj klawośny Ślesin! Gmina jeszcze rolnicza czy już turystyczna?
Przygotowane przez Urszula Bachera
Turystyka to jedna z dziedzin gospodarki, której rozwój charakteryzuje się ciągłym wzrostem. Wybór kierunków działania i uzgadnianie wspólnych zamierzeń dotyczących rozwoju turystyki w gminie Ślesin nigdy dotąd nie miało takiego znaczenia jak obecnie. Do lat 70-tych XX wieku była to w 90 % gmina rolnicza, ale obecnie ten trend zmienia się dynamicznie. Małe gospodarstwa rolne zaczęły szukać alternatywnych źródeł dochodu widząc duże szanse w turystyce.
Gmina Ślesin położona we wschodniej części województwa wielkopolskiego na terenie powiatu konińskiego wyróżnia się bardzo atrakcyjnym położeniem pośród lasów sosnowych i otoczeniem pięknych jezior polodowcowych: Ślesińskiego, Mikorzyńskiego i Licheńskiego. Sąsiedztwo dużych miast takich jak Poznań, Toruń, Bydgoszcz, Łódź oraz dogodne szlaki komunikacyjne: droga krajowa nr 25 i wojewódzka nr 263 ułatwiają szybki i bezpieczny dojazd. Bliskie sąsiedztwo z Koninem (20 km) umożliwia dojazd także innymi środkami komunikacji, koleją i autobusem. Gminę przecinają kulturowe szlaki turystyczne: Bursztynowy, Napoleoński, Piastowski, Pięciu Braci Męczenników, Szwedzki, Zamków, Klasztorów oraz Drogi Romańskiej, ale także szlak żeglarski zwany Wielką Pętla Wielkopolski, pozwalający na żeglugę trasą wodną o długości 688 km. Rozwój turystyki i agroturystyki w ostatnich latach spowodował, że gmina Ślesin jest przygotowana na przyjęcie licznych grup turystycznych oraz turystów indywidualnych oferując bogatą i urozmaiconą bazę noclegową. Obok dogodnego zakwaterowania oferuje wiele innych atrakcji tj.: lokalne potrawy tradycyjne, przejażdżki bryczką i wypady konne, rejsy statkami po jeziorach, spływy kajakowe, uczestnictwo w cyklicznych wydarzeniach kulturalnych i rozrywkowych. Doskonała infrastruktura z nowoczesną mariną sprzyja uprawianiu sportów motorowodnych.
Na terenie gminy w miejscowości Licheń Stary znajduje się jedno z największych sanktuariów maryjnych w Polsce. W sezonie przyjeżdża tutaj wiele pielgrzymek autokarowych, organizowane są konferencje, rekolekcje, spotkania. Poza sezonem można tu znaleźć ciszę, spokój i ukojenie, dobre dla osób walczących ze stresem, depresją czy wypaleniem zawodowym. W otoczeniu sanktuarium znajduje się doskonale rozwinięta baza turystyczna: punkty gastronomiczne, parkingi, gospodarstwa agroturystyczne, domy noclegowe i pensjonaty czynne cały rok.
Miłośnicy przyrody, szukający ciszy i kontaktów z naturą mogą wybrać się na tereny objęte programem Natura 2000 np. do Puszczy Bieniszewskiej. Tam można podziwiać nie tylko ukryte jeziorka pokryte rzęsą, stare kilkusetletnie dęby, ale również zobaczyć klasztor Ojców Kamedułów. Dzięki dostępnym wypożyczalniom rowerów taka wycieczka to świetny sposób na wypoczynek połączony z aktywnością fizyczną.
Zatem serdecznie zapraszamy do skorzystania ze ślesińskiej gościnności, bo jest gdzie natroić się i nakiżyć.
Nagrypsowała doradca rolny Urszula Bachera WODR Poznań ZD Konin
Galeria
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=4256#sigProIdb4ca3c3eb9
I miejsce w powiecie kępińskim, IV w Wielkopolsce
Przygotowane przez Piotr Twardowski
Niebagatelny wynik, jeśli chodzi o średnią wydajność mleka krowiego za 2014 rok osiągnął Puchała Tadeusz - rolnik z miejscowości Mnichowice w gminie Bralin ( powiat kępiński ). Jeśli chodzi o województwo wielkopolskie znalazł się na czwartym miejscu w kategorii do 20 krów, natomiast w powiecie kępińskim był to najlepszy wynik.