W Polsce wzrosło zainteresowanie uprawą leszczyny, jako alternatywnego źródła dochodu. Roślina mało wymagająca, co do kosztów zakładania plantacji, ale wymagająca wiedzy, aby uzyskać zadowalający efekt ekonomiczny.
Opłacalność towarowa plantacji leszczyny wiąże się z uzyskanym plonem, o którym decyduje efektywność zapylenia. Corylus avellana jest gatunkiem rozdzielnopłciowym jednopiennym z występującym zjawiskiem dichogamii, czyli przesunięcie w czasie kwitnienia kwiatostanów męskich i żeńskich na jednym drzewie. (fot.1) Występuje także zjawisko samoniezgodności sporofitycznej z allelami wielokrotnymi, co powoduje, że konieczny jest na plantacji dobór takich odmian, które w wyniku zapylenia będą efektywnie zawiązywały nasiona i pozwolą odmianie osiągnąć maksymalne możliwości plonowania. W COBORU zarejestrowanych jest obecnie siedem odmian leszczyny wielkoowocowej: „Barceloński”, „Olbrzymi z Halle”, „Cosford”, „Kataloński”, „Nottinghamski”, „Olga”, „Webba Cenny” (poza tym na rynku można też spotkać inne odmiany wymienione w tabeli 2. Odmiany dzielimy na podstawowe i uzupełniające. Jest to podział dość uproszczony, ale można się nim posługiwać nie popełniając zarazem błędu w doborze.. W warunkach Polski w klimacie o znacznych wpływach klimatu kontynentalnego leszczyna zakwita na początku lutego do połowy kwietnia. Kotki pylą około jeden – dwa tygodnie, a kwiaty żeńskie są receptywne nawet do ośmiu tygodni (do pojawienia się liści, jeśli łagiewka pyłkowa nie dotrze do zalążni). Leszczyna jest rośliną gdzie na tej samej roślinie występują kwiaty męskie i żeńskie. Kwiatostany męskie początkowo dość sztywne, kotki sterczą na pędach w różne strony, w porze kwitnienia natomiast wydłużają się i zwisają. Ziarna pyłku charakteryzują się sypkością i lekkością, posiadają komory powietrzne. W jednym kwiatostanie męskim może być do 4mln. ziarenek pyłku. GOC. (1957). Pyłek leszczyny jest mały 25-40 mikronów średnicy i dlatego może być przenoszony przez wiatr na duże odległości. Kiełkowanie pyłku zależy od warunków pogodowych: wysoka temperatura i wilgotność stymuluje ten proces a także od cech genetycznych odmian. W każdym kwiatostanie żeńskim znajduje się od dwóch do kilkunastu kwiatków zebranych w wierzchotki, która składa się z dwóch kwiatków osadzonych w kącie podsadki. Słupek składa się z zalążni wytwarzanej z dwóch owocolistków, krótkiej szyjki zakończonej dwoma długimi znamionami. Znamiona słupków są receptywne od momentu, kiedy je widać na wierzchołku pąka (faza czerwonej kropki) do pojawienia się liści.
Rozdzielnopłciowość nie ma wpływu na zdolność do zapylenia roślin, natomiast dużym ograniczeniem jest dichogamia. Kwitnienie kwiatów męskich i żeńskich nie jest cechą stabilną typową dla odmiany. Odbywa się w różnym terminie i modyfikowane jest przebiegiem pogody. Przebieg kwitnienia zależy od klimatu i odmiany, u których kwiaty żeńskie kwitną wcześniej niż męskie a u innych odwrotnie (tab.1). Są odmiany gdzie kwiaty obu płci kwitną jednocześnie. Tabela 1.pokazuje uśrednione terminy zjawisk związanych z kwitnieniem w Południowej Wielkopolsce, co nie znaczy, że w innych rejonach Polski będzie podobnie. Dichogamia w ekosystemie zapewnia ciągłość zapylenia. Poprzez hodowlę odmian wyłoniono cenne rośliny pod względem owoców przynoszące postęp w uprawie. Jednak identyczność genetyczna odmiany utrudniła zapylenie. Można jednak to zjawisko wykorzystać wybierając na zapylacze odmiany o podobnych parametrach owoców i terminów dojrzewania jednocześnie dopasowując termin kwitnienia kwiatów męskich do terminu kwitnienia kwiatów żeńskich odmiany stanowiącej podstawę produkcji towarowej.
Zapylenie znamion przez pyłek własny lub obcy nie zawsze prowadzi do wykształcenia nasion. Wielu autorów stwierdziło niezgodność i nie wystarczy, aby odmiana uprawiana była dostosowana do zapylacza pod względem terminu kwitnienia. Mechanizm dichogamii może utrudniać samozapylenie, ale nie mogą go całkowicie wykluczyć. Dopiero genetyczne całkowite zróżnicowanie może wykluczyć samozapylenie. Samoniezgodność występująca u leszczyny jest takim zróżnicowaniem, ale występują także odmiany samopłodne (REJMAN 1994). W środowisku są warunki, w których może dojść do przełamania samoniezgodności. Należą do nich: wysoka temperatura i jej wahania, uszkodzenie znamion, wiek kwiatów żeńskich i jeśli wystąpią wszystkie czynniki jednocześnie szansa na zapłodnienia wzrasta. Bariera utrudniająca skuteczne samozapylenie i obco zapylenie jest trudna do przełamania, ponieważ sporofityczny system samoniezgodności jest kontrolowany przez 22 allele dominujące, współdominujące i recesywne (rys. 1).
Rys. 1 Diagram zależności samoniezgodności sporofitycznej S-allele wg. Mehenbachr i Thompson |
Występujący u leszczyny mechanizm samoniezgodności sporofitycznej z allelami wielokrotnymi (THOMPSON 1979), powoduje, że konieczny jest na plantacji dobór takich odmian, które w wyniku zapylenia będą efektywnie zawiązywały nasiona (tab. 2).
Anomalie pogodowe, np. wysokie temperatury na przedwiośniu mogą przyspieszać dojrzewanie organów płciowych, po czym może przyjść ochłodzenie uszkadzając dojrzewający pyłek oraz zniszczyć znamiona słupka, który ma pozytywne właściwości elongacji i nadal może przyjmować pyłek.( fot. 2) . Przemarznięty pyłek jest bezpowrotnie stracony dla dalszej reprodukcji. Pąki kwiatowe w stanie zupełnego spoczynku wytrzymują mróz do -30oC. Z chwilą jednak, gdy pąki zaczynają się rozwijać ich odporność zmniejsza się. Największe szkody powodują temperatury występujące podczas kwitnienia od -6oC kwiatów męskich do -8oC kwiatów żeńskich. Ruch powietrza pod wpływem temperatury na wiosnę sprzyja zapyleniu, natomiast zbyt silny wiatr utrudnia zagnieżdżenie się pyłku na znamieniu.
Fot. 2 Skrajne warunki kwitnienia leszczyny (A. Marczak) |
Uwzględniając zjawisko samoniezgodności, dychogamii, oraz odziaływujące czynniki środowiskowe należy wysadzać na plantacjach towarowych od czterech do sześciu odmian. Polecane jest ich wysadzanie w małych jedno odmianowych grupach. Zaleca się stosowanie dwóch odmian zapylaczy wczesnej i późnej lub jedną odmianę późno kwitnącą. Polecane są także żywopłoty z leszczyny leśnej o różnych genach samoniezgodności oraz terminach kwitnienia innych od odmiany towarowej, dlatego jest bardzo dobrym i niezastąpionym źródłem pyłku, oraz chroni plantacje przed wiatrem. Można pokusić się o dobór dwóch odmian wzajemnie się zapylających o podobnych parametrach plonu. Odpowiedni dobór odmian na plantacji może zwiększyć efektywność uprawy leszczyny wielkoowocowej. Znając przebieg faz fenologicznych związanych z kwitnieniem odmiany (modyfikowanych czynnikami środowiska, głównie temperatura), możemy także dokonać sztucznego zapylenia w wypadku przemarznięcia kwiatów męskich odpowiednią odmianą czy mieszanką pyłku z różnych odmian. Istotne jest, aby odmiany dominujące na plantacji były zapylone w czasie pełni kwitnienia kwiatów żeńskich. Optymalnym zjawiskiem jest osiągnięcie pełni kwitnienia kwiatostanów żeńskich na początku kwitnienia kwiatostanów męskich odmiany zapylającej o zgodnym pyłku ( rys. 2). Doprowadzenie na plantacji do tak skutecznego i jednoczesnego zapylenia ma duże znaczenie na plonowanie, wyrównanie owoców, ułatwia walkę ze szkodnikami i chorobami owoców, które w niesprzyjających latach mogą decydować o rentowności uprawy. Planując uprawę orzecha laskowego na plantacjach towarowych czy ogrodzie przydomowym, należy pamiętać o zapewnieniu źródła odpowiedniego pyłku do zapłodnienia kwiatów żeńskich odmiany stanowiącej podstawę plantacji.
Materiały żródłowe:
Ciesielska-Peiper J. (1998): Kwitnienie i zawiązywanie owoców leszczyny. Ogrodnictwo. 3:3-6
Goc F. (1957): Uprawa Leszczyny. PWRiL, Warszawa
Marczak A. Łuczkiewicz T.(2003): Wpływ warunków pogodowych na kwitnienie 10 odmian leszczyny ( Corylus avellana l.). Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk Wydział Nauk Rolniczych i Leśnych Tom 95-2003. s 26-33.
Mehlenbacher S.A., Tohompson M.M. (1988): Dominance relationships among S-alleles in Corylus avellana L. Theor. Appl. Genet. 76: 669-672.
Piskornik Z., Korfel J. (1993) Jakościowo –ilościowa analiza kwasów tłuszczowych w oleju z orzechów laskowych pochodzących z Włoch i Polski. Materiały konferencji w Krakowie ”O lepszą, jakość produktów ogrodniczych ”, Akademia Rolnicza w Krakowie 2.12.1993, s257-261.
Rejman A. (red.).Pomologia (1994): / Odmianoznawstwo Roślin Sadowniczych/. Praca zbiorowa. PWRiL.
Tohompson M. M. (1979): Genetics of incompatibility in Corylus avellana L. Theor. Appl. Genet. 54: 113-116
Zaliwski St. (1984): Intensywna produkcja owoców jagodowych i leszczyny. PWN.
Żurawicz E. (2003): Pomologia odmianoznawstwo roślin sadowniczych aneks. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne Warszawa
Długotrwałe przechowywanie ziarna zbóż w magazynach zbożowych jest wśród rolników bardzo popularne. W związku z tym należy zapewnić odpowiednie warunki w magazynach oraz regularnie sprawdzać czy nie ma szkodników. Przechowywane zboże narażone jest na atak wielu szkodników magazynowych, do których zalicza się:
1.Owady:
- wołek zbożowy,
- trojszyk,
- spichrzel surynamski,
- skórek zbożowy,
- mklik mączny,
- mól ziarniak,
- omacnica spichrzanka.
2. Roztocza:
- rozkruszek mączny,
- roztoczek domowy i owłosiony.
3. Gryzonie:
- myszy,
- szczury.
4. Ptaki:
- gołębie,
- wróble.
Niezwalczane szkodniki magazynowe mogą w ciągu stosunkowo krótkiego czasu zupełnie zniszczyć magazynowane zboże. Szkodniki nie tylko zjadają zboże, ale swoim kałem, wylinkami, wydzielinami, zanieczyszczają je. Szkodniki powodują również zagrzewanie i zawilgocenie się zboża, co z kolei stanowi pożywkę do rozwoju bakterii i grzybów pleśniowych. W wyniku rozwoju bakterii i pleśni w zbożach zaatakowanych przez szkodniki następują poważne zmiany organoleptyczne takie jak: jełczenie, gorzknienie, kwaśnienie. Zboża zmieniają barwę, zapach i tracą na jakości.
Magazynowane zboże należy chronić przed szkodnikami różnymi metodami. Najskuteczniejsza i najczęściej stosowana jest metoda chemiczna. Zabieg ten rolnik może wykonać sam lub zlecić je przeszkolonej ekipie DDD. Do zabiegów tych należy używać tylko środków chemicznych zarejestrowanych do zwalczania szkodników, zgodnie z instrukcją ich stosowania. Zabieg przy użyciu środków chemicznych można wykonać zarówno w magazynach pustych jak i ze zmagazynowanym zbożem stosując:
- Fumigację-gazowanie przy użyciu preparatów wydzielających fosforowodór.
- Fumigację mogą wykonywać tylko specjalistyczne ekipy DDD.
- Opylanie-K-Obiol 02 DP.
- Opryskiwanie-Actellic 20 FU, K-Othrine 2,5 WP.
- Odymianie K-Othrine 2,5 WP.
Jednak w walce ze szkodnikami zbożowymi najważniejszą rolę powinna odgrywać profilaktyka, na którą składa się przestrzeganie czystości powierzchni magazynowych, utrzymanie odpowiedniej temperatury i wilgotności magazynowanego zboża.
Źrodła:
- ,,Owady-szkodniki magazynowe” Jan Nawrot
- Zalecenia ochrony roślin
Każdy żywy organizm posiada tzw. „strefę komfortu cieplnego". Jest to optymalna temperatura otoczenia w której czuje się najlepiej ponieważ nie wkłada wysiłku ani w ogrzanie ani chłodzenie organizmu, w tej temperaturze najchętniej pobiera paszę, łatwo odchowuje potomstwo, optymalnie przyrasta i wykorzystuje paszę. Zapewnienie takiego stanu jest obowiązkiem i dobrze pojętym interesem hodowcy-producenta.
Dla trzody chlewnej jest ona różna dla poszczególnych grupach wiekowych i tak dla prosiąt to : 34-36 ºC , dla prosiąt odsadzonych i warchlaków to: 23-24 ºC, a dla loch, tuczników to: 18 - 22 ºC.
Najczęściej obserwowane objawy stresu cieplnego to: apatia, świnie szybciej oddychają stąd wrażenie dyszenia, rośnie temperatura ciała, wzrasta spożycie wody a maleje pobór paszy, spada mleczność loch i pogarsza się jakość odsadzanych prosiąt, zaburzeniu ulega gospodarka hormonalna a więc pogarsza się skuteczność inseminacji. Stres cieplny może być również przyczyną ujawnienia się chorób, podklinicznie występujących w stadzie np. różyca czy też pleuropneumonia.
Obok temperatury ważnymi elementami, na które należy zwrócić uwagę w hodowli, są wilgotność i ruch powietrza. W pomieszczeniach dla trzody chlewnej wilgotność powinna wynosić 65-75% a ruch powietrza w pomieszczeniach dla prosiąt wynosić ok.0,1 m/s, warchlaków 0,2 m/s a dla tuczników, loch i knurów 0,4 m/s.
Zbyt wysoka zawartość pary wodnej będzie ochładzała powietrze w niskich temperaturach, a ogrzewała w podwyższonych. Znaczny wzrost wilgotności może powodować wzrost zużycia paszy oraz spadek przyrostów. Z kolei zbyt niska zawartość pary wodnej w powietrzu obniża strawność paszy.
Wilgotność ma także wpływ na stopień zapylenia powietrza oraz obecność drobnoustrojów w chlewni.
W szczególnie upalne dni sposobem na obniżenia temperatury na chlewni może być stosowanie systemów zraszania lub zamgławianie pomieszczeń. Tego rodzaju schładzanie stosowane jest głównie w tuczarniach i w sektorze loch luźnych. Zraszacze montowane są w części gnojowej kojca. Woda pod ciśnieniem 1-3 barów zrasza w formie prysznica zwierzęta. Czas zraszania zwierząt trwa około 2 min. a przerwa pomiędzy zabiegami ok. 10 min. do momentu wysuszenia świń. Parująca woda z powierzchni skóry obniża temperaturę i daje zwierzętom uczucie chłodu , a działająca wentylacja osusza powierzchnię ciała zwierząt. Taki system pozwala na obniżenie temperatury nawet od 5 do 8ºC.
W okresie letnim coraz częściej mamy do czynienia z występowaniem wysokich temperatur, które niekorzystnie wpływają na procesy produkcyjne w hodowli trzody chlewnej gorsze wykorzystanie budynków.
Nie ma doskonałego sposobu na kontrolę stresu cieplnego u zwierząt, ale możemy poprzez szereg działań od projektowania budynków zaczynając przez schładzanie, zmianę systemu żywienia oraz suplementację paszy ograniczyć jego wpływ na produkcję.
Ograniczenie możliwości wystąpienia stresu cieplnego u świń poprzez częste wentylowanie pomieszczeń, zraszanie, zachowanie prawidłowej obsady zwierząt, stosowanie odpowiednio dobranych pasz, stosowania w czasie upałów, - po konsultacji z naszym lekarza wet. – doustnie witaminy C, A i E oraz Beta –karotenu, wpłynie korzystnie na uzyskiwane wyniki produkcyjne w naszych chlewniach.
Poruszony tutaj temat stresu cieplnego u świń nie wyczerpuje całości zagadnienia. Chciałbym przywołując ten temat zwrócić uwagę producentów na ważność zagadnienia, które coraz częściej wyraźnie daje o sobie znać.
Grzegorz Orzechowski
ZD Ostrzeszów
UWAGA! Pomoc dla prowadzących chów i hodowlę ryb słodkowodnych
Napisane przez Dorota Jakowczuk-GregulecW związku z przyjętym przez Radę Ministrów i podpisanym przez Prezesa Rady Ministrów w dniu 9 grudnia 2015 br. projektem rozporządzenia Rady Ministrów zmieniającym rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 27 stycznia 2015 r. w sprawie szczegółowego zakresu i sposobów realizacji niektórych zadań Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (Dz.U. z 2015 r., poz. 187 z póź. zm.), które m.in. wprowadza pomoc finansową dla podatnika podatku rolnego, który w 2015 r. prowadził chów i hodowlę ryb słodkowodnych w stawach rybnych położonych na obszarze gmin, w których wystąpiła susza w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniach, Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa informuje o możliwości ubiegania się o pomoc w ramach niniejszego programu wśród hodowców ryb..
Stawka pomocy wynosi 300 zł na 1 ha powierzchni gruntów pod stawami zarybionymi. Wysokość pomocy ustala się jako iloczyn powierzchni gruntów pod stawami zarybionymi oraz stawki pomocy na 1 ha tej powierzchni. Pomoc jest przyznawana w drodze decyzji kierownika biura powiatowego Agencji, właściwego ze względu na miejsce zamieszkania lub siedzibę podatnika podatku rolnego, na wniosek tego podatnika złożony na formularzu opracowanym przez ARiMR, który jest dostępny poniżej w części „Pobierz załącznik” lub na stronie Agencji pod adresem: www.arimr.gov.pl
Ponadto na stronie internetowej Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi (https://edziennik.minrol.gov.pl) jest zamieszczony wykaz gmin objętych suszą, na podstawie obwieszczeń Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie wskaźników klimatycznego bilansu wodnego za okres objęty suszą, tj. od 1 kwietnia do 30 września br.
Pomoc musi być zrealizowana do końca grudnia 2015 r., a termin na złożenie wniosków upływa 14 grudnia 2015 r.
- Wniosek o udzielenie pomocy finansowej (2460 Pobrań)
Właściwości
Jarmuż jako warzywo liściaste, dostępne głównie w okresie zimowym, przeżywa w ostatnich latach renesans w kuchni. Należy do najstarszych form botanicznych warzyw kapustnych. Zawiera w swym składzie witaminy A, B1, B2,C, E, K, beta-karoten oraz wapń, żelazo, potas, magnez, mangan, flawonidy i związki siarki wykazujące działanie przeciwzapalne, przeciwnowotworowe i odtruwające organizm. Zawiera szczególnie dużo witaminy A, E, K, biotyny oraz przyswajalnego wapnia i żelaza. Jarmuż nie zawiera kwasu szczawiowego, dlatego mogą go także spożywać dzieci.
Zastosowanie
Warzywo, najlepiej pozyskane z własnego ogrodu lub produkcji ekologicznej można spożywać jako dodatek do zup, przyrządzony jak szpinak, a w celach prozdrowotnych jako rozcieńczony sok. Nadaje się także do mrożenia. Właśnie po przemrożeniu traci goryczkę i ma słodszy smak.
Odmiany
W uprawie są odmiany niskie - od 20 do 80 cm wysokości, które są bardziej wytrzymałe na mróz i mają krótszy okres wegetacji (do 100 dni od posadzenia) oraz odmiany wysokie, których okres wegetacji wynosi 110 do 130 dni od posadzenia rozsady. Liście rośliny różnią się odmianowo barwami od zielonych do fioletowych i pstrych. Jarmuż może więc spełniać też rolę ozdobną w ogrodzie przydomowym.
Uprawa i zbiór
Ma niewielkie wymagania glebowe, ale źle rośnie na glebach kwaśnych i luźnopiaskowych. Najczęściej uprawiany jako poplon, nie powinien być uprawiany po sałatach, cykorii i endywi. Można stosować nawożenie organiczne w niewielkich dawkach (jest rośliną azotolubną) i wapnowanie pod przedplon. Można wysiewać nasiona bezpośrednio do gruntu w V do VII lub VIII do IX. Częściej jednak uprawia się jarmuż z rozsady uzyskanej po 6 tygodniach od wysiewu. Wtedy stosuje się wysiew na rozsadniku w V do VI lub VIII. Sadzenie w rozstawie 50-60 na 40-50 cm. Rośliny młode należy odchwaszczać i podlewać. Zbioru należy dokonywać przy suchej pogodzie poczynając od dolnych liści od jesieni aż do wczesnej wiosny.
Grażyna Jóźwiak - ZD Turek
Podsumowanie pracy Lokalnej Grupy Dyskusyjnej w gminie Dobra
Napisane przez Krzysztof KwinciakLokalna Grupa Dyskusyjna w gminie Dobra omawiająca tematy w zakresie ochrony roślin - kontynuowała swoje spotkania dyskusyjne w 2015 roku. Pierwsze spotkanie odbyło się na szkoleniu zorganizowanym 19.02.2015 r. w Dobrej. W spotkaniu uczestniczyli rolnicy z gminy Dobra. Wykazali duże zainteresowanie nowymi uregulowaniami prawnymi w zakresie integrowanej ochrony roślin obowiązującej od 2014 roku w Polsce i UE. Kolejne spotkanie LGD odbyło się 24.03.2015 r. również w miejscowości Dobra i poświęcone było systemowi wspomagania decyzji w integrowanej ochronie roślin.
Rolnicy z grupy dyskusyjnej uczestniczyli również w Spotkaniu Producentów Zbóż w Żeronicach w dniu 19.06.2015 r., gdzie zapoznali się z tematyką rozpoznawania patogenów i ich racjonalnym zwalczaniem. Kolejnym spotkaniem uczestników grupy była impreza masowa p.n. Dzień Kukurydzy, która odbyła się w dniu 30.08.2015 r. w miejscowości Rzymsko. Na spotkaniu tym rolnicy mieli możliwość zapoznania się z nowymi środkami ochrony roślin i ich stosowaniem zgodnie z Integrowaną Ochroną. Podsumowanie wszystkich spotkań grupy odbyło się 30.10.2015. w Dobrej.
Krzysztof Kwinciak, ZD Turek
Tereny wiejskie w naszym kraju to piękne krajobrazy, czyste powietrze, zabytki architektury, regionalna kuchnia, kultura ludowa, a także życzliwi gospodarze. Można zauważyć, że w ostatnich latach coraz więcej osób decyduje się na wypoczynek na wsi, w gospodarstwach agroturystycznych. Skutkiem takiego zainteresowania jest systematyczny wzrost bazy gospodarstw agroturystycznych.
Agroturystyka jest formą wypoczynku na terenach wiejskich o charakterze rolniczym, opartą na bazie noclegowej, najczęściej również żywieniowej, oraz formą aktywności rekreacyjnej związaną z gospodarstwem rolnym i jego otoczeniem.
Oferta usług agroturystycznych skierowana jest przede wszystkim do mieszkańców dużych miast, którzy poszukują bliższego kontaktu z naturą, spokoju, ciszy, zwolnienia tempa życia przy równoczesnym wzroście aktywności ruchowej, kontaktów międzyludzkich opartych na życzliwości i więzach rodzinnych. Wypoczynek na wsi daje możliwość uczestnictwa w codziennym życiu i zajęciach jej mieszkańców, korzystania z produktów żywnościowych gospodarstwa rolnego, a także świadczonych w nim usług.
W powiecie tureckim działa obecnie 15 gospodarstw agroturystycznych. Poniżej podaję wykaz adresowy działających gospodarstw. W galerii prezentuję zdjęcia z wybranych gospodarstw.
Gmina Dobra:
Alina i Sylwester Janik – 62-730 Dobra, Dąbrowa 13, tel. 63 2799230
Ewa Kaszczyk-Zajbert i Tomasz Zajbert – 62-730 Dobra, Ugory 27, tel. 609509171
Gmina Tuliszków:
Ewa i Jerzy Klejna – 62-740 Tuliszków, Tarnowa 116, tel. 503039965
Sławomir i Iwona Marciniak – 62-740 Tuliszków, Tarnowa 115, tel. 506333307; 515511058
Gmina Przykona:
Maria Pawlak – 62-731 Przykona, Bądków Drugi 5, tel. 607550010
Gmina Władysławów
Martyna Zając-Andrzejewska, Robert Andrzejewski – 62-710 Władysławów, Russocice 125, tel. 695755771
Anna i Piotr Kujawa – 62-710 Władysławów, Skarbki 22, tel. 603321047
Barbara Straszewska – 62-710 Władysławów, Międzylesie 1, tel. 512149640
Gmina Kawęczyn
Katarzyna i Andrzej Majewscy – 62-704 Kawęczyn, Młodzianów 26, tel. 691712961
Jadwiga Jaśkiewicz – 62-704 Kawęczyn, Żdżary 24, tel. 63 2886136
Gmina Turek
Krystyna Filipiak – 62-700 Turek, Kowale Księże 13, tel. 723517013
Gmina Brudzew
Agnieszka Głodna – 62-720 Brudzew, Bogdałów 28, tel. 601166882
Sylwia Robaszkiewicz – 62-720 Brudzew, Olimpia 15, tel. 695585677
Gmina Malanów
Magdalena Adamek – 62-709 Malanów, Zygmuntówek 8, tel. 695945092; 603079783.
Agnieszka Laksander - 62-709 Malanów, Czachulec Stary 6, tel. 667422828.
Właściciele serdecznie zapraszają do odwiedzenia ich gospodarstw i skorzystania z oferty.
Maria Kamecka, ZD Turek
Galeria
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=4270#sigProId5abad99b33
SODA- nazwa zwyczajowa szeregu substancji chemicznych , których głównym składnikiem jest węglan sodu (Na2CO3 ), wodorowęglan sodu (NaHCO3 ) lub wodorotlenek sodu (NaOH ). Znana jest też pod popularną nazwą : soda oczyszczona, amoniakalna, kaustyczna, żrąca, proszek do pieczenia, a także mniej znane określenia to soda rodzima, śnieżna, krystaliczna, lekka, czy ciężka. Ma wiele zastosowań. Jest wykorzystywana jako surowiec w przemyśle hutniczym, szklarskim, spożywczym, farmaceutycznym, w laboratoriach jako odczynnik chemiczny itd. W naszym codziennym życiu jest również bardzo przydatna, choć nie zawsze doceniana. Jako środek o wielu możliwościach znana była od wielu pokoleń. Nasze babcie używały jej bardzo często. W latach bumu przemysłu chemicznego została zapomniana i używana głównie do celów spożywczych. Lecz od jakiegoś czasu znowu zauważa się wzrost zainteresowania tą magiczną substancją o szerokim spektrum zastosowań. Soda oczyszczona może skutecznie konkurować w domu z wieloma tradycyjnymi detergentami. Okazuje się, że sposoby naszych babć są nadal aktualne i soda znów wraca do łask. Jest przede wszystkim ekologiczna, ponieważ jest całkowicie biodegradowalna, rozkłada się już w temperaturze 60 stopni Celsjusza. Jeżeli zastanawiamy się nad listą produktów, które powinny znaleźć się w naszym gospodarstwie domowym i być zawsze pod ręką, to soda oczyszczona powinna znaleźć się na jej szczycie. Posiada uniwersalne zastosowanie i jest łatwo dostępna. w każdej chwili może stać się twoim sprzymierzeńcem. Pomoże w najróżniejszych sytuacjach od codziennych porządków do utrzymania prawidłowej higieny osobistej, pomoże także pozbyć się insektów i ułatwi wszystkie domowe czynności.
Co powinniśmy wiedzieć o sodzie ?
• Wodorowęglan sodu to biały proszek, który bardzo szybko rozpuszcza się w wodzie w temperaturze co najmniej 20°C i ma lekko kwaśno-słonawy smak. W przypadku połknięcia jest całkowicie nietoksyczny, nie drażni skóry.
• świeżość sody sprawdza się poprzez dodanie kilku kropli octu lub soku z cytryny do połowy łyżeczki sody – silne bulgotanie gwarantuje świeżość sody,
• może być stosowana do czyszczenia urządzeń ze stali nierdzewnej, ponieważ soda nie rysuje żadnych powierzchni, szkła, marmuru i innych delikatnych materiałów,
• nie należy stosować do żywności i neutralizowania kwasów sody, która wchłonęła zapachy lub była wykorzystana do czyszczenia.
Zastosowanie sody w kosmetyce
• wybielanie zębów
Wodorowęglan sodu może być wykorzystywany jako pasta do zębów. Jest to wspaniała alternatywa dla zwyczajnej pasty, którą kupujesz w sklepie. Jest świetnym wybielaczem, odświeża oddech, redukuje kamień nazębny i zapobiega próchnicy. Wystarczy wymieszać odrobinę sody z wodą utlenioną lub wodą (tak aby powstała papka) i umyć zęby. Soda jest składnikiem wielu wybielających past, ale tutaj mamy jej 100%. Ponieważ są opinie, że soda może ścierać szkliwo, dlatego nie należy stosować jej zbyt często.. Może być stosowana w połączeniu ze standardową pastą do zębów lub samodzielnie (naniesiona bezpośrednio na szczoteczkę do zębów).
• świeży oddech
Płukanie gardła roztworem z sody oczyszczonej i wody – eliminuje nieprzyjemne zapachy i nieprzyjemny zapach z ust. Doskonale odświeża oddech ponieważ soda ma właściwości bakteriobójcze, a to właśnie bakterie są odpowiedzialne za przykry zapach z ust. Co najważniejsze, soda niweluje zapach a nie maskuje go.
• czyszczenie aparatów ortodontycznych i protez zębowych
Przygotuj roztwór, rozpuszczając dwie łyżki stołowe sody oczyszczonej w jednej szklance ciepłej wody. Zanurz zabrudzony przedmiot w gotowym płynie, a uzyskany roztwór doskonale zdezynfekuje i oczyści te urządzenia i brzydkie zapachy zostaną całkowicie wyeliminowane.
• peeling do ciała
Wymieszanie sody z zimną wodą w proporcjach 3:1 tworzy doskonały peeling. Można dodać nieco oliwy albo cynamonu, który działa rozgrzewająco i wzmocni działanie sody. Taka mikstura wspaniale usunie martwy naskórek i sprawi, że skóra będzie gładka i czysta. Wersja z oliwą dodatkowo nawilży i natłuści skórę.
• peeling do twarzy (szczególnie tłustej)
Soda, kilka kropel wody i soku ze startego imbiru działa zbawiennie na skórę twarzy. Usuwa tłuszcz złuszcza naskórek i zabija bakterie. Regularnie stosowany, pomoże świecącej skórze z wypryskami i sprawi, że skóra będzie czysta, promienna i będzie bardzo dobrze wchłaniać wszelkie kremy.
• naturalny dezodorant.
Przetarcie pach sodą sprawi, że zniknie zapach potu. Wodorowęglan sodu dzięki swym niesamowitym właściwościom, które neutralizują kwasy znajdujące się na skórze, działa jak naturalny dezodorant. Dzięki niemu można cieszyć się świeżym zapachem pod pachami. Wystarczy przygotować pastę z sody oczyszczonej i odrobiny wody, a następnie nanieść ją na powierzchnię skóry.
• mycie włosów, zwalczanie łupieżu
Soda dodana do szamponu ułatwi usunięcie resztek produktów do włosów (takich jak spray, lakiery, odżywki) i dokładnie wyczyści skórę - włosy będą dłużej czyste i mniej przetłuszczone. Będą miękkie i bardziej podatne na układanie. Jeśli cierpisz z powodu łupieżu, weź garść sody oczyszczonej i wetrzyj ją w skórę głowy. Następnie, umyj włosy tak, jak to zwykle robisz. Powtórz całą czynność sześć razy.
• na ugryzienia komarów i innych insektów
Powiedzenie, że soda oczyszczona jest środkiem znieczulającym to przesada, ale przemycie śladu po ukąszeniu sodą rozpuszczoną w wodzie pomoże zniwelować nieprzyjemne swędzenie. Można też swędzące miejsca posmarować pastą z sody i pozostawić do wyschnięcia.
• czyszczenie grzebieni i szczotki do włosów
Brudne szczotki i grzebienie zanieczyszczają Twoje włosy tuż po ich umyciu. Dlatego co jakiś czas wypłucz je w roztworze sody i ciepłej wody.
• kąpiel w sodzie.
Soda oczyszczona może mieć zastosowanie w domowym SPA. Dodaj pół kubka sody do wanny wypełnionej ciepłą wodą. Działanie będzie jak w przypadku drogich soli do kąpieli. Skóra będzie miękka, czysta, to taki mały domowy detoks.
• złuszczanie zrogowaciałej skóry stóp.
Soda z dodatkiem odrobiny wody zmienia sodę w doskonały peeling do stóp. Usiądź wygodnie przed telewizorem. Rozłóż ręcznik i masuj stopy sodą - nie zastąpi pumeksu, ale jest doskonałym jego uzupełnieniem.
• zapchany nos i ból gardła
Ćwierć łyżeczki sody zalać łyżka wody , wymieszać i wpuścić 1-2 krople do każdej dziurki w nosie. Gdy boli nas gardło, rozpuśćmy tabletkę aspiryny w dwóch łyżeczkach gorącej wody i zmieszajmy z łyżeczką sody, dolewamy pół szklanki ciepłej wody, dokładnie mieszamy. Tak przygotowanym roztworem płuczemy gardło.
• usuwanie ciemieniuchy u niemowląt – posmarować główkę pastą z sody i spłukać,
• leczenie aft – zmienione miejsca smarować wodą z odrobiną sody co najmniej cztery razy dziennie za pomocą czystego wacika Soda oczyszczona w kuchni
• zastępuje proszek do pieczenia –należy zmieszać ćwierć łyżeczki sody z połową łyżeczki octu lub soku z cytrynu oraz z połową szklanki słodkiego mleka,
• zastępuje drożdże – do ciasta dodać sodę ze sproszkowaną witaminą C lub sypkim kwasem cytrynowym (zmieszać w równych częściach),
• zmiękcza twarde mięso – natrzeć mięso sodą, zostawić na kilka godzin, następnie opłukać,
• poprawia smak ryb – rybę moczymy w roztworze z litra wody i dwóch łyżek sody przez co najmniej pół godziny, następnie opłukać i osuszyć,
• nadaje puszystość omletom – na każde trzy jajka dodajemy do ciasta pół łyżeczki sody,
• usuwa zapach gotującego się kalafiora – do garnka z gotującym się kalafiorem wsypujemy łyżeczkę sody, dodatkowo zachowamy śnieżnobiały kolor kalafiora,
• obniża kwasowość kawy – dodać szczyptę sody do filiżanki kawy,
• napój musujący – wsypać ćwierć łyżeczki sody do szklanki soku z cytrusów.
• mycie warzyw i owoców- do miski z wodą dodaj 2-3 łyżki sody włóż warzywa lub owoce, po 5-10 minutach wyciągnij je i wypłucz.
Soda oczyszczona w sprzątaniu
• czyszczenie kuchenki – wierzch kuchenki: czyścimy pastą z sody za pomocą gąbki, przypalone resztki należy namoczyć wodą, a następnie dokładnie posypać sodą i po chwili usunąć brud; wnętrze piekarnika: szybę w klapie piekarnika posypać sodą, przykryć mokrym ręcznikiem papierowym, po chwili usunąć ręcznik, a szybę wytrzeć wilgotną gąbką; ruszt z piekarnika szorować pastą z sody przy użyciu gąbki, po kwadransie dokładnie spłukać ( ruszt od grilla wypalić przed kontaktem z żywnością),
• czyszczenie kuchenki mikrofalowej – wodę z dodatkiem kilku łyżeczek sody gotować w kuchence około cztery minuty, następnie wytrzeć ścianki kuchenki gąbką lub papierowymi ręcznikami; gdy kuchenka nie jest używana, można w niej trzymać miseczkę z sodą do pochłaniania zapachów,
• usuwanie spalenizny z garnków – na dno garnka nalać wody, zagotować, wyłączyć, wsypać pół szklanki sody i zostawić na noc, a rano wodę wylać i wypłukać garnek,
• mycie butelek po oleju i occie – wsypać sodę na dno butelki, potrząsnąć i zostawić do wchłonięcia przez pozostałości, a następnie wypłukać,
• usuwanie osadu z kawy i herbaty –pasta z sody świetnie czyści zabrudzone miejsca na dzbankach i naczyniach.
• usuwanie zapachów z lodówki – łyżkę sody wsypać do miseczki, zalać taką ilością wody, aby soda się rozpuściła, miseczkę włożyć na kilka godzin do lodówki,
• usuwanie zapachu z pojemników do żywności – pojemnik napełnić bardzo gorącą wodą, wsypać łyżkę sody, dolać łyżkę octu i kilka kropli detergentu, zostawić na co najmniej pięć minut, a w razie potrzeby na całą noc, następnie pojemnik dokładnie wypłukać,
• czyszczenie płytek ceramicznych – posypać kafelki sodą i wyszorować szorstką stroną gąbki; dla wzmocnienia efektu można dodać odrobinę płynu do czyszczenia łazienek,
• czyszczenie kabiny prysznicowej – spryskać drzwi octem, po kilku minutach wyszorować gąbką z sodą, następnie spłukać,
• czyszczenie sedesu – zasypać muszlę sodą i wyszorować szczotką; efekt można wzmocnić dodając do sody ocet,
• usuwanie kamienia ze słuchawki prysznicowej – do plastikowej torebki wsypać ćwierć szklanki sody i wlać szklankę octu, do środka włożyć słuchawkę, torebkę zawiązać, po godzinie torebkę zdjąć, a słuchawkę opłukać,
• czyszczenie sreber, zapalniczek, fug, armatury, naczyń, urządzeń – nasypać sody na wilgotną ściereczkę lub szczotkę i pocierać do usunięcia osadów,
• odrdzewianie śrub – zardzewiałe miejsca posypać sodą i polać octem, a kiedy mieszanka przestanie bulgotać, wyszorować szczoteczką,
• czyszczenie srebrnej biżuterii – wymieszać pastę z sody z odrobiną delikatnego środka myjącego (np. szamponu, płynu do mycia naczyń), nałożyć mieszankę na biżuterię i czyścić, pocierając szmatką lub szczoteczką,
• czyszczenie złotej biżuterii – posypać biżuterię sodą, polać octem i wypłukać (tym sposobem nie zaleca się czyszczenia kamieni jubilerskich i sztucznych pereł),
• wybielanie ubrań lub wzmacnianie kolorów – dodać pół szklanki sody do płynu do prania ( nie działa podczas prania w proszku),
• płukanie tkanin – zamiast płynu wsypać do w pralki pół szklanki sody,
• usuwanie z tkanin plam z potu i smoły, krwi – w zabrudzone miejsca wetrzeć pastę z sody,
• usuwanie z tkanin plam z soków i wina – posypać plamy sodą, a następnie zalać je wrzątkiem,
• odświeżanie dywanów i wycieraczek – równomiernie posypać sodą dywan lub wycieraczkę, zostawić na noc, rano powierzchnię odkurzyć,
• usuwanie zapachu z obuwia – wsypać sodę do butów na całą noc, rano wysypać i wyczyścić buty ,
• usuwanie zapachu i odtykanie z rur kanalizacyjnych – do odpływu wsypać szklankę sody, zalać ją szklanką gorącego octu i spłukać po kilku minutach litrem gorącej wody, w razie potrzeby czynności powtórzyć,
• usuwanie z podłogi plam z oleju samochodowego – polać plamę rozcieńczalnikiem i posypać sodą, zostawić na noc, rano zmieść sodę,
• usuwanie rozcieńczalnika z narzędzi – namoczyć narzędzia w roztworze sody,
• usuwanie zapachu z kompostownika – posypać odpadki sodą. inne zastosowania sody
• usuwanie z dłoni zapachu czosnku i cebuli – lekko zwilżone dłonie posypać sodą i dokładnie pocierać skórę, a następnie spłukać,
• usuwanie zapachu stóp – regularnie moczyć stopy w roztworze sody,
• usuwanie nieprzyjemnych zapachów i odświeżanie powietrza – wsypać sodę do bawełnianego woreczka lub pojedynczej skarpetki i umieścić w szafie, pod zlewem, w walizce lub innym miejscu; można też postawić otwarte pudełko z sodą w łazience, garderobie, szafkach i innych miejscach,
• odladzanie powierzchni – zamarznięte schody i chodniki równomiernie posypać sodą; można też dodać piasku dla zwiększenia objętości (ten sposób odladzania nie niszczy obuwia, jest też całkowicie nieszkodliwy dla środowiska),
• neutralizowanie kwasu w starym akumulatorze – zalać akumulator roztworem sody w równych proporcjach,
• usuwanie trawy i chwastów z chodnika lub bruku – posypać kępki sodą,
• przedłużanie świeżości ciętych kwiatów – do wody w wazonie wsypać łyżeczkę sody
• dogaszanie ogniska – posypać ogień sodą,
• odświeżanie śpiwora – do śpiwora wsypać trochę sody, wywietrzyć go na słońcu i wytrzepać przed użyciem,
• czyszczenie psiej sierści – posypać sierść niewielką ilością sody i wyszczotkować,
• kąpanie psa – wsypać dwie łyżki sody do wody przeznaczonej do kąpieli i spłukiwania,
• usuwanie zapachu z kuwety – dno kuwety posypać sodą, a następnie wsypać piasek lub żwirek,
• usuwanie zapachu z posłania psa lub kota – posypać sodą miejsce, w którym sypia zwierzę i po kwadransie odkurzyć.
Podsumowanie LGD w 2015 roku „ Racjonalizacja ochrony chemicznej roślin uprawnych”
Przygotowane przez Krzysztof SobotkaW 2015 roku zostały przeprowadzone cztery spotkania lokalnej grupy dyskusyjnej w dniach 24 luty, 20 marzec, 28 wrzesień, 20 listopad. Spotkania odbywały się w siedzibie ZD Złotów. Tematem poruszanym była racjonalizacja ochrony chemicznej roślin uprawnych z uwzględnieniem zasad integrowanej ochrony roślin. Uczestnicy mogli w sposób praktyczny pracować na systemach wspomagania decyzji w ochronie roślin. Każdy z rolników otrzymał wyczerpujące odpowiedzi na pytania związane z zabiegami ochrony roślin począwszy od doboru odmian skończywszy na systemach wspomagania decyzji. Spotkania rozpoczynaliśmy od omówienia zasad integrowanej ochrony roślin. Mówiliśmy o celowości wprowadzenia programu i korzyściach jakie wynikają dla rolnika stosującego się do zasad IOR.
Rolnicy nauczyli się w sposób podstawowy rozpoznawania patogenów występujących na polach uprawnych oraz szukania źródła informacji o patogenach. Omówiliśmy szczegółowo choroby najczęściej występujące na plantacjach ziemniaka oraz zbóż tzn. zaraza ziemniaka i mączniak prawdziwy. Z informacji uzyskanych od rolników wynika że podczas występowania niedoboru wody (susza) mączniak prawdziwy licznie występował w 2015 roku, zwłaszcza na osłabionych roślinach.
Dyskutowaliśmy o możliwościach dobierania środków ochrony roślin we własnym zakresie. W sposób praktyczny szukaliśmy środków dla różnych szkodników, chorób, chwastów za pomocą dostępnych narzędzi np. wyszukiwarki umieszczanej na stronie Ministerstwa Rolnictwa. Prześledziliśmy etykiety środków i zawarte w niej informacji. Zwróciliśmy uwagę na ważne a często pomijane przez rolników dane takie jak temperatura stosowania, faza rozwojowa rośliny, stosowanie z innymi substancjami, czas działania i okres karencji. Mówiliśmy również o optymalizacji zabiegów ochrony roślin w oparciu o progi szkodliwości, stosowanie dzielonej dawki i terminowości zabiegów.
Omówiliśmy systemy wspomagania decyzji w oparciu o stacje meto, stronę WODR, IOR, praktyczne korzystanie z danych meto Uniwersytetu Warszawskiego.
ZD Złotów, Krzysztof Sobotka
Z każdym rokiem przybywa nowych obiektów turystycznych w powiecie tureckim, które zyskują uznanie wśród klientów, jak również instytucji promujących turystykę w rejonie.
W dniu 6 listopada 2015 roku w Restauracji Hotelu Dom Górnika w Kłodawie, powiat kolski odbyło się uroczyste podsumowanie IX edycji Konkursu na najlepszy obiekt turystyki na obszarach wiejskich w Wielkopolsce.
Uczestnicy konkursu oceniani byli w trzech kategoriach:
- I kategoria: gospodarstwa agroturystyczne w funkcjonującym gospodarstwie rolnym,
- II kategoria: obiekt bazy noclegowej o charakterze wiejskim,
- III kategoria: obiekt na terenach wiejskich o charakterze terapeutycznym, edukacyjnym, rekreacyjnym itp., wykorzystującym tradycyjne walory wsi.
W tym roku do konkursu zgłosiło się 48 obiektów, z czego 30 zostało zakwalifikowanych do wizytacji. Kapituła konkursowa odwiedzała je między lipcem a wrześniem.
W tegorocznej edycji nagrodzono 14 obiektów, w tym przyznano 5 wyróżnień, a także nagrodę specjalną za zaangażowanie i inicjowanie działań zmierzających do zachowania dziedzictwa kulturowego związanego z osadnictwem olęderskim na terenie Puszczy Pyzderskiej.
Wśród wyróżnionych laureatów znalazł się obiekt Dębowe Zacisze Pani Magdaleny Adamek położony w miejscowości Zygmuntówek, gmina Malanów, powiat turecki. Jest to nowo powstały obiekt oddany do użytkowania w 2015 roku. Pełni on funkcję turystyczną i edukacyjną. Pomimo krótkiego okresu funkcjonowania zyskał bardzo pochlebne opinie kapituły konkursowej, składającej się z przedstawicieli Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego, Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu i Wielkopolskiego Towarzystwa Agroturystyki i Turystyki Wiejskiej. Obiekt ten został nagrodzony również w ramach konkursu „Dobre praktyki” kategoria - Miejsca przyczyniające się do rozwoju rekreacji i turystyki przez Turkowską Unię Rozwoju.
Nagrodzony obiekt zlokalizowany jest wśród lasów z dala od zgiełku, pięknie współgra z otaczającą go naturą. Całość obiektu tworzy domek noclegowy, którego wnętrze zaaranżowane jest w stylu prowansalskim przywodzącym na myśl ciepłe i słoneczne francuskie południe. Atutem wnętrz urządzonych w tym klimacie jest prostota oraz naturalność połączona z francuskim wdziękiem. Styl prowansalski przypomina styl rustykalny. Jednak w aranżacji wnętrz w stylu prowansalskim znajdziemy więcej kamienia i ceramiki. Często spotykane we wnętrzach prowansalskich są kamienne lub ceglane podłogi oraz kamienne lub ceglane wykończenia na ścianach. Charakterystyczne dla stylu prowansalskiego są rozbielone beże, naturalne tkaniny, delikatny zapach ziół i lawendy. Aranżacje wnętrz w takim stylu charakteryzują wzory kwiatowe i geometryczne, nawiązujące do natury.
Jeżeli chcesz poczuć ten klimat, usiąść w fotelu przy rozpalonym kominku i obserwować otaczającą domek przyrodę przez specjalnie przygotowany wykusz przeszklony z trzech stron to zapraszamy do Dębowego Zacisza. Jeżeli lubisz wypoczywać aktywnie to żaden problem. Tereny leśne otaczające Dębowe Zacisze zaspokoją Twoje oczekiwania. Po aktywnie spędzonym czasie możesz odpocząć w stylowo wyposażonych pokojach noclegowych, które same zachęcają do wypoczynku.
Gospodarze oferują 6 miejsc noclegowych w warunkach nie odbiegających od domowych. Do dyspozycji gości są dwa pokoje noclegowe po dwa łóżka w każdym oraz salon z w pełni wyposażonym aneksem kuchennym, w którym również są dwa miejsca noclegowe na trzyosobowej rozkładanej kanapie.
Salka konferencyjno-szkoleniowa, która znajduje się na terenie obiektu jest doskonałym lokalem z przeznaczeniem na szkolenia i konferencje na ok. 20 osób. Salka jest ogrzewana i klimatyzowana, co umożliwia organizowanie spotkań przez cały rok. Drewniane elementy wykończenia powodują, że uczestnicy wprowadzani są w spokojny nastrój pozwalający skupić się na omawianych tematach. Lokalizacja całego obiektu zapewnia ciszę i niepowtarzalną aurę, pozytywnie wpływającą na przyswajanie wiedzy oraz analizę trudnych do rozwiązania tematów.
Altana bankietowa w obiekcie Dębowe Zacisze to w pełni funkcjonalna sala z przeznaczeniem na wesela, komunie, eventy firmowe i inne imprezy okolicznościowe. Powierzchnia altany to 245 m2. Została ona urządzona, podobnie jak domek noclegowy w stylu prowansalskim. Istotnym atutem jest jej dodatkowe wyposażenie. Tradycyjne stoły i krzesła zostały zastąpione stylowymi stołami i ławkami, które nawiązują do altan przy francuskich winnicach. Pod altaną wybudowane zostało kompletne zaplecze warsztatowo-rekreacyjne w postaci w pełni funkcjonalnej kuchni kaflowej, wędzarni oraz pieca do wypieku chleba i pizzy. Bigos lub żur gotowany na tradycyjnej kuchni opalanej drewnem, świeżo wędzone wędliny wieprzowe, kurczaki czy ryby, świeży, pachnący chleb wypiekany tradycyjną metodą w tradycyjnym piecu opalanym specjalnie wyselekcjonowanym naturalnym drewnem, czy wyrośnięty placek drożdżowy, który wypieka się w tym samym piecu bezpośrednio po wyjęciu chleba, to tylko niektóre atrakcje, które czekają na Gości w Dębowym Zaciszu. Oferujemy kompleksową organizację wesel, komunii, eventów firmowych, warsztatów kulinarnych oraz innych imprez okolicznościowych, a także szkoleń. Organizacja imprezy w Dębowym Zaciszu to pewność dobrej zabawy, smacznych posiłków, niepowtarzalnej atmosfery i mile spędzonego czasu w wyjątkowej okolicy.
Piec chlebowy - coraz mniej jest osób pamiętających smak wiejskiego chleba, czy słodkich bułeczek domowego wypieku. Jeszcze mniej miało pewnie okazję zobaczyć prawdziwy piec do pieczenia chleba. Gospodarze dają możliwość odczucia doznań z dzieciństwa tym z Państwa, którzy za młodu mieli okazję ich zasmakować, a dla tych z Państwa, którzy nie mieli tego szczęścia, to szczęście możemy zaoferować po raz pierwszy. Umiejętność i technika pieczenia chleba, to tradycja stara jak nasze cywilizacje. Piec, którym dysponujemy jest ręcznie wykonany przez doświadczonego zduna i jest przystosowany do wypieku chleba metodą tradycyjną, jak również do wypieku pizzy. Piec wykonany jest w całości z cegły oraz niezbędnych wykładek i zaprawy glinianej. Wszystkie pozostałe elementy również zostały wykonane ręcznie bez użycia gotowych komponentów. Piec opalany jest tylko i wyłącznie drewnem. Nie stosujemy żadnych grzałek elektrycznych i palenisk gazowych.
Dzięki wędzarni, która znajduje się w altanie jesteśmy w stanie zaoferować niezapomniane doznania smakowe, które zadowolą najbardziej wybrednych smakoszy i wielbicieli wędlin oraz potraw wędzonych. Wędzona karkówka i polędwiczki wieprzowe, kurczak, indyk czy ryby, to wyroby naturalne przygotowywane według tradycyjnych przepisów.
Gospodarze serdecznie zapraszają do odwiedzenia Dębowego Zacisza.
Barbara Straszewska – ZD Turek
Galeria
- Dębowe Zacisze - altana i domek noclegowy Dębowe Zacisze - altana i domek noclegowy
- Dębowe Zacisze - altana Dębowe Zacisze - altana
- Dębowe Zacisze - wnętrze altany Dębowe Zacisze - wnętrze altany
- Dębowe Zacisze - otoczenie Dębowe Zacisze - otoczenie
- Dębowe Zacisze - otoczenie Dębowe Zacisze - otoczenie
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=4270#sigProId2335ce22b3
Więcej...
Podstawowe prawdy o konfliktach i ich rozwiązywaniu w stosunkach międzyludzkich i sąsiedzkich
Napisane przez Janusz KaliszJako doradca często w swojej pracy spotykam się z konfliktami sąsiedzkimi i międzyludzkimi. Spowodowało to, że zacząłem drążyć temat.
Prawdy o konfliktach:
- konflikty są czymś naturalnym, niemal nieuniknionym w życiu i działalności człowieka
- nie wszystkie konflikty muszą mieć destruktywny, szkodliwy charakter, niektóre mogą okazać się twórcze
- konfliktami można kierować, można je rozwiązywać, a także ograniczyć i tłumić
- bycie „człowiekiem konfliktowym” nie zawsze musi oznaczać cechę wyłącznie negatywną.
Geneza rozwoju konfliktów:
- Faza utajona- uświadomienie sobie, ale jeszcze nie komunikowanie własnego braku akceptacji dotychczasowego „porządku”
- Faza jawna
- Stadium komunikowania wzajemnego braku zgody na aktualnie panujący „porządek”
- Stadium rywalizacji polegającej na podejmowaniu działań mających doprowadzić do zwycięstwa
- Stadium walki polegające na działaniu wymierzone bezpośrednio osobę przeciwnika
Aby skutecznie rozwiązywać konflikty muszą u obu stron zaistnieć następujące przesłanki psychologiczne:
- uznanie, że strona przeciwna jest ogólnie raczej dobra niż zła;
- przekonanie, że istnieje możliwość rozwiązania konfliktu;
- przekonanie, że na nas także spoczywa odpowiedzialność za rozwiązanie konfliktu;
- przekonanie, że nasz przeciwnik ma możliwości i chęć rozwiązywać konfliktu;
- utrzymanie możliwości komunikowania się ze stroną przeciwną.
Metoda 4 kroków w rozwiązywaniu konfliktów
Krok 1. Znajdź czas na rozmowę
- Komunikowanie się jest konieczne, aby wyjaśnić wszelkie różnice dzielące ludzi.
Krok 2. Zaplanuj warunki
- Wybierz odpowiedni czas, właściwe miejsce i elementy otoczenia, a rozmowa przyniesie pożądane rezultaty.
Krok 3. Przeprowadź rozmowę
Rozpoczęcie rozmowy
- wyrażanie aprobaty (dobrze, że się spotkaliśmy);
- wprowadzenie optymizmu (mam nadzieję, że się dogadamy);
- przedstawienie problemu (sam problem);
- zaproszenie do rozmowy drugiej strony (co o tym sądzisz);
- skoncentrować się na sprawach zasadniczych omawianych przez drugą stronę;
- popierać gesty zgody (skinienia głową).
Przełom
Jeśli przestrzegasz zasad prawidłowego prowadzenia rozmowy i warunków, w jakich powinna zostać przeprowadzona, to możemy spodziewać się, że partnerzy zmieniają swoje nastawienie z „ja przeciwko tobie” na „my przeciwko problemowi”. Ta zmiana postaw otwiera szansę na zawarcie porozumienia zadawalającego obie strony.
Krok 4. Doprowadź do zawarcia umowy (jeśli jest to potrzebne)
Umowa powinna być
- wyważona;
- precyzująca;
- sformułowana na piśmie (jeśli jest to konieczne);
- mające wyjście w przyszłość (że mogące wystąpić w przyszłości konflikty możemy je rozwiązać w podobny sposób).
Jeśli będziemy przestrzegać wyżej wymienionej zasady w rozwiązywaniu konfliktów na pewno będzie się nam łatwiej żyć w społecznościach sąsiedzkich i międzyludzkich.
Zasada, że strona przeciwna jest ogólnie raczej dobra niż zła może skutecznie rozwiązywać nie jeden konflikt.
Janusz Kalisz
Kierownik Zespołu Doradczego
w powiecie złotowskim
WODR Poznań
Większość plantatorów buraka cukrowego przeprowadza zbiór liści za pomocą samojezdnych kombajnów. W wielu przypadkach technologia zbioru sprawia, że liście są rozdrobnione i pozostawione na polu. Warto by było zatem znać ich wartość nawozową.
Ilość uwalnianych składników pokarmowych z liści buraków może być różna. Zależy to od czynników pogodowych (temperatura, wilgotność), terminu zbioru, ale przede wszystkim od masy liści, jaka pozostaje na polu. Ilość tych składników jest jednak duża z uwagi na to, że uprawa buraka cukrowego charakteryzuje się wysoką biomasą zarówno plonu głównego jak i ubocznego. Stosunek plonu głównego do ubocznego dla buraka cukrowego wynosi ok. 1:0,7. Mineralizacja liści następuje relatywnie szybko. W sprzyjających warunkach w następnym roku może się z nich uwolnić nawet 100% azotu. Również pozostałe składniki są uwalniane na wysokim poziomie 50-70 % w pierwszym sezonie po uprawie buraków. Trzeba jednak pamiętać, że liście buraczane wprowadzają do gleby niewielkie ilości fosforu. Tak, więc należy to uwzględnić w planie nawożenia dla rośliny następczej.
Każda tona przyorywanych liści buraków wprowadza do gleby następujące składniki pokarmowe: 4,0 kg N; 1,1 kg P2O5; 5,0 kg K2O; 1,0 kg MgO; 0,3 kg S oraz liczne mikroelementy takie jak B, Cu, Mn, Zn.
Opracował: Krzysztof Ciechanowski ZD w Koninie
W opracowaniu artykułu wykorzystano źródła:
Grześkowiak A., Vademecum nawożenia
Kobus A., Jaka jest wartość nawozowa liści buraczanych?
AFRYKAŃSKI POMÓR SWIŃ – nadal realne zagrożenie
Przygotowane przez Sebastian WoźniakAFRYKAŃSKI POMÓR SWIŃ – nadal realne zagrożenie
Afrykański pomór świń (ASF) to zakaźna choroba wirusowa na którą podatne są świnie domowe i dziki .Nie są na nią wrażliwi ludzie w związku z tym choroba nie stwarza zagrożenia dla zdrowia i życia ludzi. Najczęstszym sposobem zakażenia zwierząt jest bezpośredni lub pośredni kontakt z zakażonymi zwierzętami. Wirus łatwo i szybko się rozprzestrzenia w gospodarstwach o dużym zagęszczeniu gospodarstw utrzymujących świnie. Również łatwym sposobem zakażenia jest skarmianie zakażonej paszy lub zakażonych odpadków kuchennych.
Główny Lekarz Weterynarii przypomina o bezwzględnym zakazie przywożenia do UE produktów pochodzenia zwierzęcego.
Przywożona żywność zawierająca produkty pochodzenia zwierzęcego może zawierać patogeny powodujące choroby zakaźne zwierząt, w tym afrykański pomór świń.
Od nas samych zależy w dużym stopniu czy wirus rozprzestrzeni się na większą część kraju .Ograniczając rozprzestrzenianie zakażonej żywności zmniejszamy potencjalne zagrożenie wystąpienia choroby u naszych lokalnych hodowców .
Jak rozpoznać afrykański pomór świń ?
U świni domowej mogą się pojawić następujące objawy:
- sinica skóry uszu , brzucha i boków ciała ,liczne ,drobne wybroczyny na skórze
- duszność
- pienisty wypływ z nosa
- biegunka z domieszką krwi, wymioty
- objawy nerwowe w postaci podniecenia ,drgawek mięśni i skurczów kloniczno-tonicznych
- ronienia
Posiadacz zwierząt który w swoim stadzie zauważył objawy powodujące podejrzenie choroby jest zobowiązany do natychmiastowego zgłoszenia podejrzenia choroby. Zgłoszenie należy przekazać do powiatowego lekarza weterynarii bezpośrednio lub za pośrednictwem lekarza opiekującego się stadem ,lub też do organu samorządu terytorialnego tj. burmistrza ,wójta.
Po dokonaniu takiego zgłoszenia do przybycia urzędowego lekarza weterynarii posiadacz zwierząt jest zobowiązany do:
- izolacji i strzeżenia w gospodarstwie wszystkich przebywających tam zwierząt
- wstrzymania się od wywożenia , wynoszenia i zbywania produktów z gospodarstwa ,w szczególności mięsa, zwłok zwierzęcych ,środków żywienia zwierząt , wody, ściółki ,nawozów naturalnych .
- nie wywożenia z gospodarstwa materiału biologicznego tj. nasienia, komórek jajowych , zarodków
- uniemożliwienia dostępu osobom postronnym do pomieszczeń lub miejsc ,w których znajdują się zwierzęta podejrzane o zakażenie lub chorobę
Za świnie zabite ,poddane ubojowi oraz padłe w wyniku zabiegów nakazanych przez Inspektorat Weterynarii przy zwalczaniu afrykańskiego pomoru świń przysługuje odszkodowanie ze środków budżetu państwa. Aby jednak do takiej sytuacji nie doszło należy na bieżąco przestrzegać zasad bioasekuracji.
Kraj w którym wystąpi ASF , narażony jest na bardzo duże straty ekonomiczne w przemyśle mięsnym oraz hodowli ,powodowane upadkami świń ,kosztami likwidacji ognisk choroby , a także wstrzymaniem obrotu i eksportu świń ,mięsa wieprzowego oraz produktów pozyskiwanych od świń.
źródło : Główny Inspektorat Weterynarii
autor : Dominik Głodek
doradca specjalizujący się w trzodzie chlewnej
ZD Nowy Tomyśl
Ważniejsze źródła finansowania rozwoju turystyki wiejskiej
Przygotowane przez Małgorzata WaleńskaPodobieństwa między agroturystyką a turystyką wiejską są tak znaczne, że terminy te często stosuje się zamiennie. Jednak podstawowa różnica tkwi w tym, że agroturystyka jest ściśle związana z rolnictwem. Zaliczymy więc do niej pobyt (kilkugodzinny czy kilkudniowy) w czynnym gospodarstwie rolnym. Turystyka wiejska stanowi natomiast formę rekreacji odbywającą się na obszarze pozamiejskim; obejmuje różne rodzaje aktywności rekreacyjnej związane z przyrodą, wędrówkami, turystyką krajoznawczą, kulturową i etniczną, które w sposób bezpośredni wykorzystują zasoby i walory wsi.
Zakres usług, z których korzystają turyści, jest rozbudowany: obejmuje między innymi noclegi, wyżywienie, transport, zwiedzanie, rekreację, rozrywkę itd. Aby zaspokoić oczekiwania turystów a przede wszystkim przyciągnąć ich na tereny wiejskie niezbędne są odpowiedni inwestycje. Przy ich realizacji można skorzystać m.in. z dwóch prezentowanych źródeł pomocy przy ich finansowania
- PROW 2014 - 2020
W ramach PROW 2014 - 2020 środki na rozpoczęcie i rozwój przedsięwzięć z zakresu turystyki wiejskiej i agroturystyki pozyskać można dzięki priorytetowi 6. „Promowanie włączenia społecznego, zmniejszania ubóstwa oraz rozwoju gospodarczego na obszarach wiejskich”.
W priorytecie tym jedynie w przypadku poddziałania 6.2 „Premia na rozpoczęcie działalności pozarolniczej” przy opisie zakresu wsparcia użyto sformułowania turystyka wiejska. W ramach tego działania można finansować przedsięwzięcia o charakterze turystycznym przez osoby fizyczne. Preferencje w przyznawaniu wsparcia będą miały inwestycje o charakterze innowacyjnym oraz osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje z zakresu prowadzenia pozarolniczej działalności wskazanej w biznesplanie. Pomoc świadczona jest w formie premii i wyłączeni z niej zostali m.in. beneficjenci działania „ Różnicowanie w kierunku działalności nierolniczej „ realizowanego w ramach PROW 2007 - 2013. W ramach poddziałania 6.2 wspierane mogą być również przedsięwzięcia z zakresu rzemiosła lub rękodzielnictwa.
Kolejne działanie w ramach PROW 2014 - 2020 „Podstawowe usługi i odnowa wsi na obszarach wiejskich” w przypadku przedsięwzięć związanych z rozwojem turystyki jako beneficjenta przewiduje gminy i instytucje kultury, dla których organizatorem jest jednostka samorządu terytorialnego.
W nowym PROW przewidziano również wsparcie dla przedsięwzięć o charakterze turystycznym w ramach programu „Leader”. Dofinansowaniem mają być tutaj objęte projekty dotyczące rozwoju ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury turystycznej, rekreacyjnej lub kulturalnej. W ramach tego programu praktycznie niemożliwe jest uzyskanie wsparcia przez podmioty prowadzące działalność na zasadach komercyjnych
- Fundacja Europejski Fundusz Rozwoju Wsi Polskiej
Jednym z instrumentów oferowanych przez fundację są „ Kredyty na agroturystykę”. Przeznaczone są na sfinansowanie przedsięwzięć związanych z uruchomieniem nowych lub rozwojem już istniejących pozarolniczych przedsięwzięć gospodarczych z zakresu agroturystyki, jak i szeroko pojętej turystyki wiejskiej, realizowanej poza gospodarstwem rolnym. Przedsięwzięcia te muszą być realizowane na terenach wiejskich lub w miastach do 20 tys. mieszkańców. O kredyty mogą ubiegać się rolnicy i członkowie ich rodzin, osoby fizyczne wykonujące działalność gospodarczą, spółki handlowe, inne osoby prawne ( w tym gminy wiejskie i miejsko-wiejskie) oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej.
W ramach „Kredytu na agroturystykę” wnioskować można o wsparcie w dwóch wariantach:
Plafon A
- Kwota kredytu do 50 tys. zł.
- Oprocentowanie kredytu płacone przez kredytobiorcę wynosi 1,20 stopy redyskonta weksli NBP w stosunku rocznym.
- Finansowanie do 100% wartości przedsięwzięcia brutto.
Plafon B
- Kwota kredytu od 50 do 300 tys. zł.
- Oprocentowanie kredytu płacone przez kredytobiorcę wynosi 1,60 stopy redyskonta weksli NBP w stosunku rocznym.
- Finansowanie do 80% wartości przedsięwzięcia brutto.
Pozostałe informacje
- Kredyt przyznawany jest przez jeden z banków współpracujących z Fundacją.
- Zabezpieczenie kredytu ustalane indywidualnie przez bank.
- Jednorazowa prowizja w wysokości 1,5% kwoty kredytu pobierana przez bank.
- Kredyt udzielany jest na okres do 5 lat miesięcy, wliczając w to okres karencji w spłacie kwoty kredytu nie przekraczający 12 miesięcy.
- Odsetki są naliczane i płatne w okresach miesięcznych.
Tryb udzielenia kredytów
- Podstawę udzielenia kredytu stanowi pisemny wniosek, złożony w jednym z banków współpracujących z Fundacją wraz z dokumentami i informacjami potwierdzającymi możliwość spłaty zaciągniętego zobowiązania.
- Bank wykonuje wszystkie niezbędne czynności związane z podjęciem decyzji kredytowej i udzieleniem kredytu.
- Regulamin kredytowania przedsięwzięć inwestycyjnych na terenach wiejskich w zakresie agroturystyki ze środków Fundacji Europejski Fundusz Rozwoju Wsi Polskiej i wzór wniosku dostępny jest w bankach współpracujących, a także w siedzibie Fundacji.
Banki współpracujące przy udzielaniu kredytów
SGB Bank S.A. oraz zrzeszone banki spółdzielcze w Spółdzielczej Grupie Bankowej
Bank Polskiej Spółdzielczości S.A. oraz zrzeszone z nimi banki spółdzielcze
Bank Ochrony Środowiska S.A.
BS w Łosicach
BS w Radzyniu Podlaskim
SBR Bank w Szepietowie
Opracowała:
Ewa Wechmann-Kochan
Informacje opracowane na podstawie PROW 2014-2020 i ze strony www.efrwp.pl