Właściwości

Jarmuż jako warzywo liściaste, dostępne głównie w okresie zimowym, przeżywa w ostatnich latach renesans w kuchni. Należy do najstarszych form botanicznych warzyw kapustnych. Zawiera w swym składzie witaminy A, B1, B2,C, E, K, beta-karoten oraz wapń, żelazo, potas, magnez, mangan, flawonidy i związki siarki wykazujące działanie przeciwzapalne, przeciwnowotworowe i odtruwające organizm. Zawiera szczególnie dużo witaminy A, E, K, biotyny oraz przyswajalnego wapnia i żelaza. Jarmuż nie zawiera kwasu szczawiowego, dlatego mogą go także spożywać dzieci.

Zastosowanie

Warzywo, najlepiej pozyskane z własnego ogrodu lub produkcji ekologicznej można spożywać jako dodatek do zup, przyrządzony jak szpinak, a w celach prozdrowotnych jako rozcieńczony sok. Nadaje się także do mrożenia. Właśnie po przemrożeniu traci goryczkę i ma słodszy smak.

Odmiany

W uprawie są odmiany niskie - od 20 do 80 cm wysokości, które są bardziej wytrzymałe na mróz i mają krótszy okres wegetacji (do 100 dni od posadzenia) oraz odmiany wysokie, których okres wegetacji wynosi 110 do 130 dni od posadzenia rozsady. Liście rośliny różnią się odmianowo barwami od zielonych do fioletowych i pstrych. Jarmuż może więc spełniać też rolę ozdobną w ogrodzie przydomowym.

Uprawa i zbiór

Ma niewielkie wymagania glebowe, ale źle rośnie na glebach kwaśnych i luźnopiaskowych. Najczęściej uprawiany jako poplon, nie powinien być uprawiany po sałatach, cykorii i endywi. Można stosować nawożenie organiczne w niewielkich dawkach (jest rośliną azotolubną) i wapnowanie pod przedplon. Można wysiewać nasiona bezpośrednio do gruntu w V do VII lub VIII do IX. Częściej jednak uprawia się jarmuż z rozsady uzyskanej po 6 tygodniach od wysiewu. Wtedy stosuje się wysiew na rozsadniku w V do VI lub VIII. Sadzenie w rozstawie 50-60 na 40-50 cm. Rośliny młode należy odchwaszczać i podlewać. Zbioru  należy dokonywać przy suchej pogodzie poczynając od dolnych liści od jesieni aż do wczesnej wiosny.

Grażyna Jóźwiak - ZD Turek