W dniu 8 grudnia 2016 r. w Sali Gminnego Ośrodka Kultury w Lipce odbyło się szkolenie specjalistyczne dla rolników z terenu Gminy Lipka. Wykłady prowadził p. Zbigniew Idaszak  główny specjalista Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu. Tematem szkolenia były zagadnienia związane z uprawą mieszanek motylkowo-zbożowych i ich znaczenie w żywieniu zwierząt oraz zastosowanie nowoczesnych metod agrotechnicznych w uprawie rzepaku.

Uprawa mieszanek strączkowo-zbożowych ma długą tradycję w naszym regionie - rolnicy chętnie wysiewają je z przeznaczeniem na pasze, zielonkę czy nawóz zielony. Uprawa taka jest ze wszech miar uzasadniona ekonomicznie i biologicznie, a pozyskana pasza jest bardzo wartościowa w żywieniu zwierząt gospodarskich. Omówiono dobór gatunków, wymagania glebowe roślin, uprawę i nawożenie gleby, siew, pielęgnację i ochronę plantacji oraz zbiór roślin.

Na szkoleniu zaproszonym rolnikom przybliżono również nowoczesne metody uprawy rzepaku z zastosowaniem siewu pasowego oraz wysiewu nasion z zastosowaniem siewnika punktowego. Zaprezentowano wady i zalet każdej z powyższych metod oraz dokonano analizy kosztów ich zastosowania.

W związku z nowymi przepisami ARiMR dotyczącymi identyfikacji i rejestracji zwierząt, które obowiązują od 18 października 2016 roku posiadacze zwierząt gospodarskich muszą się do nich stosować o czym poinformowałam w ramach informacji bieżących rolników z sołectw Leśnica i Powiercie Kolonia z gminy Koło na wykładzie który przeprowadziłam w Leśnicy gmina Koło w dniu 18.11.2016 roku.

Najważniejsze zmiany obowiązków:

• Numer identyfikacyjny świni jest numerem stada w którym się zwierzę urodziło, albo siedziby w której zwierzę przebywa powyżej 30 dni.
• Posiadacz świni w gospodarstwie, w którym się urodziła zobowiązany jest oznakować ją kolczykiem na lewej małżowinie usznej nie później niż przed upływem 30 dni od urodzenia.
• W przypadku świń, które są przemieszczone do innego stada niż siedziba stada urodzenia ( np. kupione prosięta lub warchlaki do chowu) i przebywają w nim dłużej niż 30 dni to dodatkowo poza kolczykiem stada urodzenia należy takie sztuki oznakować tatuażem numeru gospodarstwa, w którym przebywa. Jest to zmiana w stosunku do poprzednich przepisów.
• W terminie 7 dni od zdarzenia należy zgłosić do Biura Powiatowego ARiMR liczbę oznakowanych zwierząt.
• W przypadku konieczności użycia duplikatu kolczyka należy nim oznakować zwierzę w ciągu 7 dni od wyrobienia duplikatu.
• Za oznakowanie zwierząt w stadzie odpowiada posiadacz zwierząt gospodarskich.
• W przypadku siedziby stada znajdującej się w strefie zapowietrzonej - zagrożonej chorobą zakaźną zwalczaną urzędowo właściciel stada zobowiązany jest do zgłaszania zmian stanu stada do BP ARiMR w okresie 24 godzin od zdarzenia.
• Posiadacz zwierząt gospodarskich gatunków: bydła, owiec, kóz, świń zobowiązany jest do dokonania co najmniej raz na dwanaście miesięcy i nie później niż do 31 grudnia danego roku spisu zwierząt z natury, według rzeczywistego stanu obejmującego liczbę i numery identyfikacyjne zwierząt. Spisy te na udostępnionych przez BP ARiMR oraz znajdujących się na stronach internetowych ARiMR formularzach lub w formie elektronicznej dostarczyć należy do tych biur w terminie 7 dni od dokonania spisu oraz umieszcza się je także w księdze rejestracji zwierząt.

Rolnicy z powiatu kolskiego - pamiętajcie o tym obowiązku, czasu nie zostało zbyt wiele!!

Najpiękniejszą, oczywiście poza świąteczną choinką, ozdobą domu w okresie Świąt są kwiaty. Jednym z nich jest niepowtarzalny i jedyny w swoim rodzaju kaktus bożonarodzeniowy. Kwitnie wtedy, gdy zdecydowana większość kwiatów pozostaje w stanie uśpienia i dlatego też zdobyła nasze serca jako najlepsza propozycja na naturalną świąteczną dekorację wnętrza. Ta niezwykła roślina otrzymała wiele potocznych nazw - kaktus bożonarodzeniowy, grudniczek, zygokaktus, bierwion zimowy, barbórka, raczek, kaktus Bożego Narodzenia, filokaktus, epifylum zimowe. Prawidłowo nazwana szlumbergera. Nazwę tę nadano roślinie na cześć Frederika Schlumbergera, kolekcjonera kaktusów, żyjącego w XIX w. Określenia kaktus bożonarodzeniowy oraz grudnik roślina zawdzięcza natomiast nietypowej, zimowej porze kwitnienia, przypadającej na miesiące zimowe. Pod polskie strzechy kaktus ten zawitał ponad wiek temu i mógł być ulubioną rośliną naszych prababć. Obecnie roślina ta ponownie wraca do łask.

Szlumbergera poprawia mikroklimat pomieszczenia wzbogacając je w tlen i ozon. Podwyższa wilgotność  powietrza, zmniejsza zawartość patogennych mikroorganizmów co pozytywnie wpływa na organizm człowieka. Sprzyja przezwyciężaniu stresów, poprawia nastrój i ogólne samopoczucie.

Szlumbergera wyróżnia się niezwykle bogatą gamą kolorów, w których kwitnie oraz tym, że jej urokiem możemy cieszyć się w momencie, gdy wokół panuje szarość i niskie temperatury. Bez problemu nabyć można sadzonki kwitnące w żywych barwach, które doskonale leczą z zimowej chandry: ciemnoróżowym, żółtym, jasnoróżowym, białym, pomarańczowym, a także ich dwukolorowymi odmianami. Jeśli nie przepadacie za kaktusami ze względu na ostre kolce, szlumbergera to doskonała roślina dla Was. Co prawda jest zaliczana do rodziny kaktusowatych, jednak nie wytwarza cierni – w ich miejsce wyrastają jedynie delikatne włoski.

Szlumbergera najlepiej czuje się w chłodnych mieszkaniach, w takich warunkach najlepiej udaje się jego uprawa. Latem może być zwykła temperatura pokojowa, natomiast zimą, gdy kwitnie, należy mu zapewnić od 10 do 14°C. Wymaga stanowiska jasnego lub półcienistego z rozproszonym światłem. Może to być np. parapet północnego okna. Pamiętajmy, że jest wrażliwy na zmiany miejsca i reaguje wówczas zrzucaniem pąków kwiatowych. Dlatego rośliny nie należy przestawiać, szczególnie gdy zbliża się okres kwitnienia.

Pielęgnacja zygokaktusa wymaga aby podłoże w doniczce było cały czas lekko wilgotne. W okresie wzrostu roślinę zasilamy raz w miesiącu nawozem dla kaktusów oraz od czasu do czasu spryskujemy jej pędy miękką wodą. Od sierpnia, aż do ukazania się pąków kwiatowych, podlewanie ograniczamy i nie nawozimy. W tym okresie roślina przechodzi okres spoczynku - bez niego nie zakwitnie. Podlewamy minimalnie, tak aby ziemia w doniczce zupełnie nie wyschła, a pędy nie zaczęły się marszczyć. Gdy roślina zakwitnie możemy ponownie podlewać obficiej.

Kolejny spoczynek trzeba zapewnić po kwitnieniu, z reguły od lutego do marca. Zygokaktus nie wymaga częstego przesadzania - wystarczy co 3 lub 4 lata przenosić ją do świeżej, przepuszczalnej ziemi dla kaktusów.

Możemy też samodzielnie rozmnożyć grudnika. Ucinamy jej fragment składający się z dwóch spłaszczonych łodyg. Taką sadzonkę podsuszamy i wkładamy do piaszczystego, lekko wilgotnego podłoża. Ukorzenianie zajmuje od 3 do 6 tygodni. Jego uprawa jest prosta i nieskomplikowana a pięknie kwitnąca roślina jest dumą mieszkania w okresie zimy i świąt.

W dniu 15 listopada 2016 r. w gospodarstwie Pana Arkadiusza Szwarca w Roszkówku odbyły się warsztaty nt. ,,Innowacyjna agrotechnika kukurydzy na kiszonkę”.

W warsztatach wzięli udział przedstawiciele instytucji naukowych, doradcy Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu oraz rolnicy. Zorganizowane warsztaty miały na celu promocję innowacyjnego podejścia do uprawy kukurydzy na kiszonkę oraz uzyskanie kompletnej wiedzy na temat tej uprawy, począwszy od doboru odmian, poprzez sposób uprawy, nawożenie, ochronę przed szkodnikami i chorobami, a skończywszy na prawidłowym zbiorze i przygotowaniu kiszonki.

Prelegentami byli wykładowcy z Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu, Instytutu Ochrony Roślin PIB w Rzeszowie, Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych w Słupi Wielkiej, przedstawiciel firmy De Heus Polska oraz wykładowca WODR.

Warsztaty prowadziła Romana Wachowiak, natomiast wykład nt. „Sieć na rzecz innowacji w rolnictwie i na obszarach wiejskich SIR” zreferowała Monika Dryjer. Przedstawione zostały najważniejsze założenia i cele Sieci na rzecz innowacji w rolnictwie i na obszarach wiejskich – SIR.

Pan dr inż. Tomasz Lenartowicz, Kierownik Pracowni WGO Roślin Okopowych i Kukurydzy, Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych w Słupi Wielkiej, przypomniał historię rozwoju uprawy kukurydzy w naszym kraju oraz przedstawił stan obecny. Dobierając odmiany kukurydzy na kiszonkę, należy zwracać uwagę na długość dnia FAO. Obecnie stosuje się ścisłe zakresy liczby FAO dla określenia poszczególnych grup wczesności. Odmiany wczesne, do FAO 230, oraz średniowczesne (FAO 240-250) są przydatne na ogół do wszystkich celów użytkowych, jednak niektóre cechy, jak np. większa masa wegetatywna i lepsza jej strawność - wskazują na przydatność odmian szczególnie do uprawy na kiszonkę, a mniejszy udział rdzeni kolbowych – do produkcji CCM. Odmiany średniopóźne (FAO 260-290) mają zastosowanie głównie w produkcji kiszonek, gdyż przy uprawie na suche ziarno w mniej korzystnych warunkach termicznych, mogą nie osiągnąć odpowiedniej dojrzałości. Wyniki badań przeprowadzonych przez COBORU są cenną wskazówką dla doradców i producentów w doborze odpowiedniej odmiany kukurydzy. System badań WGO kukurydzy obejmuje całokształt cech i właściwości odmian. W użytkowaniu na ziarno decydujące znaczenie odgrywają wyniki plonowania odmian i wilgotność ziarna przy zbiorze (wczesność), natomiast w użytkowaniu na kiszonkę - plon ogólny suchej masy, zawartość suchej masy w roślinach (wczesność), plon suchej masy kolb i udział kolb w plonie ogólnym.

Zagadnienia dotyczące nawożenia oraz uprawy pasowej kukurydzy przedstawił Pan prof. dr hab. Tadeusz Michalski z Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Szczególnym zainteresowaniem cieszył się wykład nt. ,,System uproszczonej uprawy (siew w mulcz, strip till) jako innowacja, która pozwoli obniżyć koszty uprawy kukurydzy”. Tego rodzaju uprawa zyskuje coraz szersze grono zwolenników. Pan Profesor przedstawił różne aspekty tego typu upraw, ich wady i zalety oraz podzielił się ze słuchaczami własnymi obserwacjami. Tematem kolejnego wykładu prof. Michalskiego był prawidłowy zbiór kukurydzy na kiszonkę. Decyzję odnośnie terminu zbioru trzeba podjąć w oparciu o ocenę kilku czynników: fazy dojrzałości ziarna, ocenę udziału kolb w plonie, stanu zieloności łodyg i liści. Jest to jeden z najtrudniejszych momentów w uprawie kukurydzy, ponieważ zbyt wczesny lub zbyt późny zbiór może obniżyć jakość kiszonki , a co za tym idzie powodować straty w gospodarstwie. Istotny wpływ na jakość kiszonki ma wysokość koszenia. Najbardziej optymalną jest wysokość 20 cm, natomiast podwyższenie cięcia nie znajduje żadnego ekonomicznego uzasadnienia. Nie do pominięcia jest fakt odpowiedniego rozdrobnienia. Im drobniej pocięta jest przy zbiorze kukurydza tym łatwiej ją ubić. Maszyny zbierające kukurydzę w dojrzałości woskowej powinny mieć możliwość ustawienia długości teoretycznej sieczki na 7-9 mm. Kukurydza nie może być też zbyt mocno rozdrobniona, ponieważ zwiększa się tym samym koszty zbioru oraz wyraźnie pogarsza strawność kiszonki. Najlepiej, gdy sieczkarnia tnie rośliny na odcinki ok. 1 cm i jest dodatkowo wyposażona w zgniatacz, który rozgniata grubsze kawałki, a przede wszystkim uszkadza ziarno. Bardzo ważne jest, by każde ziarno zostało choć lekko uszkodzone, inaczej w kale bydła żywionego kiszonką z dobrze dojrzałej kukurydzy znaleźć będzie można spore ilości nie strawionych ziaren.

Choroby i szkodniki to coraz ważniejsza grupa organizmów pojawiająca się na plantacjach kukurydzy w Polsce. Rozwojowi tych agrofagów sprzyja nie tylko popularność uprawy tej rośliny, ale również m.in. stosowanie uproszczeń agrotechnicznych, uprawa odmian podatnych na porażenie/uszkodzenie, przebieg pogody. Temat ,,Ochrona kukurydzy przed chorobami i szkodnikami” przedstawił Pan dr hab. Paweł K. Bereś, prof. nadzw. IOR – PIB w Rzeszowie. Rolnicy i doradcy mieli możliwość obejrzenia różnych faz rozwojowych szkodników, dzięki przywiezionym przez wykładowcę preparatom. Była to doskonała okazja do sprawdzenia swojej wiedzy w zakresie rozpoznawania szkodników oraz objawów ich żerowania.

Zakiszenie kukurydzy jest ostatnim, bardzo ważnym etapem przygotowywania paszy. O tym jak istotna jest to faza mówił Pan inż. Karol Wojtaszyk, specjalista ds. bydła w firmie De Heus Polska. Sukces przygotowania dobrej jakościowo kiszonki w 50 % zależy od plonowania roślin do tego przeznaczonych (odmiana , agrotechnika , chemiczna ochrona , zbiór). Drugie 50 % jest zależne od zastosowania się prawidłowych praktyk kiszenia i utrzymania najwyższej wartości zakiszonego materiału. Prelegent zwrócił uwagę na kilka istotnych aspektów podczas oceny jakości kiszonki z kukurydzy przeprowadzanej przez rolnika lub doradcę. Monitoring powinien obejmować wygląd silosu i porządek wokół niego, wyląd, zapach, temperaturę kiszonki, a także pH, rozdrobnienie i gęstość materiału oraz stan ziarniaków. Zachęcał, do oceny chemicznej kiszonki w wyspecjalizowanych laboratoriach. Dzięki analizie laboratoryjnej poznamy dokładne parametry poszczególnych składników pokarmowych: energii, białka, skrobi, suchej masy, popiołu, włókna, pH, profili kwasowych, itp.

Ostatnim punktem warsztatów było zwiedzanie gospodarstw Pana Arkadiusza Szwarca w Roszkowie i Roszkówku. W 2002 roku Pan Szwarc przejął gospodarstwo od rodziców w Roszkowie i w tym samym roku wybudował oborę. Od 2008 r. jest również właścicielem Roszkówka. Areał gospodarstwa obejmuje obecnie 120 ha, z czego 30 ha to łąki wieloletnie i po rekultywacji. Na pozostałych gruntach uprawiana jest kukurydza oraz sorgo, a także planowana jest uprawa lucerny (15 ha). Stado podstawowe to 130 sztuk krów mlecznych o wydajności mlecznej 11 tys. litrów. W gospodarstwie znajduje się też 190 sztuk jałówek. Oprócz działalności rolniczej Pan Szwarc prowadzi również działalność pozarolniczą. W jej ramach wykonywane są m.in. usługi rolnicze, doświadczalnictwo polowe odmian kukurydzy, sprzedaż materiałów do produkcji rolniczej. Organizowane są szkolenia dla hodowców, dni pola oraz pokazy korekcji racic.

Zorganizowane warsztaty stały się dla rolników i doradców świetną okazją do wymiany własnych doświadczeń, a także uzyskania konkretnej wiedzy na temat innowacyjnej agrotechniki kukurydzy na kiszonkę oraz porad w tym zakresie.

Operacja została zrealizowana w ramach Planu operacyjnego Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich na lata 2016-2017 w ramach SIR przez Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu.