Po raz kolejny i zgodnie z tradycją Koło Gospody Wiejskich w Licheniu, gmina Ślesin, zorganizowało Święto Gęsi. W rolach głównych wystąpiły oczywiście potrawy z gęsi, ale były też i z kaczki. Przygotowały je niezawodne gospodynie spotkania oraz zaprzyjaźnione Koła z Honoratki, Marianowa, Julii, Mikorzyna, Wąsosz, Piotrkowic i Wygody. Okolicznościową część artystyczną zaprezentowały dzieci ze szkoły podstawowej w Licheniu. W konkursie potraw wyróżniono trzy najlepsze, ale nagrody dostały wszystkie zgłoszenia, bo celem spotkania było promowanie zapomnianych potraw z gęsi i kaczki, które są nie tylko smaczne, ale przede wszystkim zdrowe. Komisja konkursowa podkreśliła to, że mieszkanki gminy mają prawdziwy talent do przygotowywania potraw z receptur starodawnej kuchni przy wykorzystaniu lokalnych produktów.

Leczenie ziołami jest najdawniejszym sposobem zwalczania wszelkich chorób i dolegliwości. Rośliny lecznicze towarzyszyły człowiekowi od dawien dawna, a informacje o posługiwaniu się nimi przekazywane były z pokolenia na pokolenie. W Polsce wiodącą rolę w rozwoju ziołolecznictwa odegrali zakonnicy, którzy wiedzę swą zdobywali podczas podróży do krajów śródziemnomorskich, a w ogrodach przyklasztornych uprawiali rośliny, które wykorzystywali do leczenia swoich braci.

Na przestrzeni lat i rozwoju medycyny niekonwencjonalnej świat roślin leczniczych został bardzo dokładnie przebadany. Stwierdzono, że rośliny zielarskie są bogactwem rozmaitych związków chemicznych wykazujących właściwości lecznicze, które nazywamy substancjami biologicznie aktywnymi. Jednak nadal świat roślin ciągle kryje przed nami wiele tajemnic, które czekają na swoje rozwiązanie.

Zioła, dzięki zawartości łatwo przyswajalnych witamin, soli mineralnych, rozpuszczalnej krzemionki oddziałują na nasz organizm niezwykle szeroko. Poprawiają przemianę materii, ułatwiają usuwanie szkód wyrządzonych przez choroby, stymulują wytwarzanie substancji o działaniu przeciwwirusowym, odbudowują prawidłową strukturę tkanki łącznej, która stanowi szkielet dla wszystkich pozostałych narządów i tkanek naszego organizmu. Związki hamujące rozwój bakterii chorobotwórczych i grzybów zawarte w roślinach leczniczych nie niszczą zamieszkujących nasz organizm pożytecznych drobnoustrojów, czyli nie naruszają prawidłowego ekosystemu mikroflory jelitowej, a wręcz przeciwnie przywracają w nim zaburzoną równowagę. Jest to ogromnie ważne dla prawidłowej czynności naszego układu obronnego.

Jednym z odkryć medycyny opartej na ziołolecznictwie jest stwierdzenie w ziołach dużej ilości substancji egzogennych tzn. antyoksydantów, redukujących ilość wolnych rodników. Wysoki poziom wolnych rodników w organizmie prowadzi do rozwoju większości chorób przewlekłych, w tym tzw. cywilizacyjnych, a także jest powodem tworzenia się nowotworów. Proces ten zatrzymać może jedynie dostarczenie do organizmu dodatkowych antyoksydantów z zewnątrz. Takim źródłem egzogennych wolnych rodników są właśnie rośliny, a zwłaszcza rośliny lecznicze. Można by powiedzieć, że stanowią one naturalne panaceum na niemal wszystkie dolegliwości. Lecz współczesny rynek farmaceutyczny został niemal całkowicie zdominowany przez leki syntetyczne. Pojawiło się powszechne mniemanie, że lek roślinny działa wolno i mało skutecznie. Nic bardziej mylnego. Oczywiście w stanach zagrożenia życia leki te nie mogą zastąpić farmakoterapii, ale wszędzie tam, gdzie takiego zagrożenia nie ma, są niezastąpione.

Intensywny rozwój chemii i w następstwie szybki wzrost produkcji leków syntetycznych znacznie oddalił naturalne środki lecznicze, jakimi są m.in. zioła. Chemioterapia stała się z jednej strony dobrodziejstwem współczesnego człowieka, np. dzięki stosowaniu antybiotyków, wiele chorób przestało zagrażać życiu. Z drugiej jednak strony w epoce chemioterapii pojawiło się nowe zagrożenie zdrowia ludzkiego, czyli ciężkie choroby polekowe i powikłania spowodowane ubocznymi skutkami nadużywania leków chemicznych, podczas gdy naturalne środki lecznicze nie powodują gwałtownych zaburzeń metabolicznych człowieka. Toksyczność, niepożądane interakcje i działania uboczne leków syntetycznych często są przyczyną komplikacji groźniejszych od samej choroby. Pozwalają one ponadto, nie tylko opanować objawy choroby, ale co najważniejsze całkowicie je wyleczyć. To właśnie dzięki lekom roślinnym możliwa jest naturalna rekonstrukcja zwyrodniałych tkanek. Bez ich udziału trudno jest przywrócić prawidłowy skład mikroflory jelit, bez czego, pełen powrót do zdrowia jest nie możliwy. Wszystko zależy od właściwego skomponowania zestawu ziół, bo w takiej formie najczęściej leki te zażywamy. Proces leczenia wcale nie trwa latami, a w przypadku stanów ostrych, poprawa następuje już po pierwszej porcji ziołowego odwaru. W stanach przewlekłych trwających latami zmniejszenie dolegliwości obserwuje się zwykle już w pierwszym tygodniu leczenia, ale całkowite ustąpienie choroby może wymagać czasami nawet kilku miesięcy terapii. Wszystko zależy od stopnia zaawansowania zmian morfologicznych. Najogólniej można by powiedzieć, że im krócej trwa choroba, tym krótsze jest leczenia. Należy tu podkreślić, iż leki roślinne są niezwykle skuteczne w tzw. chorobach cywilizacyjnych, których metodami farmakologicznymi nie można ich opanować. Są to między innymi samoistne nadciśnienie tętnicze, alergie, wczesne okresy cukrzycy.

Ziołom często przypisuje się opinie, że są gorzkie i niesmaczne. Odwary ziołowe powinny być indywidualnie dostosowane do naszego smaku. Jeżeli nam smakują, to ich działanie jest dużo silniejsze. Gorzkie odwary powstają na ogół ze źle skomponowanych mieszanek ziołowych.

Zioła przyrządzamy najczęściej w postaci odwarów. Odmierzamy łyżkę uprzednio wymieszanych ziół i zalewamy ok. 1 litrem zimnej wody, a następnie dodajemy ulubione, świeże owoce. Gotujemy kompot z ziołami, który po zagotowaniu ogrzewamy na tzw. wolnym ogniu przez około 10 minut. Potem przykrywamy pokrywką i pozostawiamy w cieple na kolejne 10 minut. Tak przygotowany odwar odcedzamy i dosładzamy do smaku miodem. Jeżeli wydaje się nam zbyt gorzki, to dodatkowo zakwaszamy sokiem z cytryny i ponownie dosładzamy. Pijemy ciepły w kilku porcjach w ciągu dnia. Najwygodniej jest przechowywać go w termosie. Można przygotować od razu porcję na dwa dni, ponieważ zioła chronią nasz kompot przed szybką fermentacją.

Zioła możemy pozyskiwać z stanowisk naturalnych, jak i z upraw polowych, a najlepiej z tych prowadzonych metodami ekologicznymi. Polska jest liczącym się na świecie producentem surowców zielarskich, a rośliny lecznicze są jednym z ważniejszych elementów różnorodności florystycznej naszego środowiska naturalnego. Korzystając z bogactwa naturalnego naszych terenów oraz dużej różnorodności oferowanych w sprzedaży produktów zielarskich sięgajmy po sprawdzone i zdrowe metody leczenia.

Z domów rodzinnych często wynosimy przekonanie, że przygotowania do Świąt muszą być staranne i angażujące, gdyż jest to bardzo wyjątkowy czas w roku. Jednak natłok przygotowań może sprawiać, że gubimy to, co jest najpiękniejsze w Świętach - radość, ciepło i magiczną atmosferę. Najlepsze, co możemy zrobić, to spędzić ten czas w rodzinnej atmosferze, umocnić łączące nas więzi i cieszyć się z każdej chwili spędzonej z najbliższymi nam osobami. W dobrym przeżyciu Bożego Narodzenia pomaga świadome pielęgnowanie tradycji i zwyczajów oraz zachowywanie symboli świątecznych.

Dzień Wigilii – jest to jedyny, niepowtarzalny dzień w roku i dlatego staramy się, aby okazywać sobie wzajemnie życzliwość, wierząc, że w podobnej atmosferze przetrwamy kolejny rok. Do dziś przetrwał też przesąd, że jeśli w wigilijny poranek pierwszym gościem w domu będzie chłopiec, przyniesie to szczęśliwy rok. Niektórzy z nas przechowują w portfelu łuski z wigilijnego karpia, które mają przynieść pomyślność i dostatek.

Sianko pod obrusem – ten zwyczaj wywodzi się jeszcze z czasów pogańskich. Jak nakazuje tradycja, siano należy położyć pod obrusem. Symbolizuje to narodzenie Jezusa w ubóstwie. Wieczerza wigilijna, która powinna rozpoczynać się wraz z pierwszą gwiazdką na niebie. Symbolizuje ona nawiązanie do Gwiazdy Betlejemskiej, oznaczającej narodziny Jezusa, którą według Biblii na wschodniej stronie nieba ujrzeli Trzej Królowie. Kolację wigilijną, w polskiej tradycji postną, rozpoczynamy modlitwą i czytaniem fragmentu Ewangelii dotyczącego narodzin Jezusa. W zależności od regionu i tradycji rodzinnych, zestaw wigilijnych potraw jest różny, ale zwyczajowo na stole powinny znaleźć się wszystkie płody ziemi, a potraw powinno być dwanaście. Spróbowanie każdej ma zapewnić szczęście przez cały rok. Najpopularniejsze polskie potrawy to czerwony barszczyk z uszkami, zupa grzybowa, karp (lub inna ryba) pod różnymi postaciami, kutia, pierogi z kapustą i grzybami, kulebiak, kompot z suszonych owoców.

Dzielenie się opłatkiem - przełamanie opłatka ze wszystkimi uczestnikami wieczerzy wigilijnej jest jej centralnym punktem. Dzielenie się opłatkiem ma zbliżać i łączyć ludzi. Dopiero gdy podzielimy się opłatkiem, zasiadamy do wigilijnego stołu i możemy wtedy skosztować przygotowanych na ten wieczór potraw.

Dodatkowe nakrycie, które stawiamy na wigilijnym stole jest symbolicznie przeznaczone dla niezapowiedzianego gościa. To także wyraz pamięci o naszych bliskich, którzy są nieobecni, którzy nie mogli dotrzeć na wieczerzę. Puste nakrycie wyraża także pamięć o członku rodziny, który zmarł.

Świeca bożonarodzeniowa jest najbardziej wymownym symbolem przychodzącego do nas Jezusa, a zarazem znakiem świadectwa wiary chrześcijańskiej wobec dzieci, rodziców, krewnych, przyjaciół i wszystkich odwiedzających dom. Świeca jest symbolem Chrystusa jako Światłości świata.

Choinka jest symbolem chrześcijańskim – ubiera się ją w dniu, w którym wspominamy naszych pierwszych rodziców: Adama i Ewę. Jest nieodłączną ozdobą w czasie świąt Bożego Narodzenia. Przypomina ona ludziom naukę o upadku i odkupieniu rodzaju ludzkiego. Natomiast składanie prezentów pod choinką, jest naśladowaniem dobroci.

Wspólne kolędowanie, czyli radosne śpiewy, w które zaangażowani są wszyscy uczestnicy wieczerzy wigilijnej. Tradycja ta, już niestety coraz rzadziej praktykowana, a szkoda, ponieważ świąteczne muzykowanie nie tylko wpływa na wzajemne relacje międzyludzkie, ale też pomaga rozwijać w sobie poczucie harmonii i wyrażać emocje. Teksty kolęd pisali najwięksi polscy poeci, a kompozytorzy tworzyli muzykę do nich lub je opracowywali muzycznie. Kolędy związane są również z rodzimą twórczością ludową.

Pasterka – to uroczysta Msza odprawiana w nocy (najczęściej o północy lub w godzinach wieczornych) z 24 na 25 grudnia. Pasterka upamiętnia oczekiwanie i modlitwę pasterzy zmierzających do Betlejem. W Polsce jest jedną z najważniejszych świątecznych tradycji.

Tradycja obchodów Świąt Bożego Narodzenia jest głęboko zakorzeniona nie tylko w narodzie polskim. Na całym świecie katolicy świętują narodzenie Jezusa, ale w każdym kraju panują nieco odmienne zwyczaje.

A oto dla przypomnienia tekst jednej z naszych polskich pięknych kolęd

Nie było miejsca dla Ciebie

Nie było miejsca dla Ciebie
w Betlejem w żadnej gospodzie,
i narodziłeś się, Jezu,
w stajni, w ubóstwie i chłodzie.

Nie było miejsca, choć szedłeś
jako Zbawiciel na Ziemię,
by wyrwać z czarta niewoli
nieszczęsne Adama plemię.

Nie było miejsca, choć chciałeś
ludzkość przytulić do łona,
i podać z krzyża grzesznikom
zbawcze, skrwawione ramiona.

Nie było miejsca choć szedłeś
ogień miłości zapalić,
i przez swą mękę najdroższą
świat od zagłady ocalić.

Gdy liszki mają swe jamy
i ptaszki swoje gniazdeczka,
dla Ciebie brakło gospody,
Tyś musiał szukać żłóbeczka.

A dzisiaj czemu wśród ludzi
tyle łez, jęków, katuszy?
Bo nie ma miejsca dla Ciebie
w niejednej człowieczej duszy.

W gminie Koło aktywnie działają 3 Koła Gospodyń Wiejskich, w Kiełczewie przewodniczącą jest Pani Grażyna Szafoni, w miejscowości Wrząca Wielka przewodniczy Pani Teresa Kucińska oraz w miejscowości Ochle Pani Grażyna Dąbrowska

Koła Gospodyń Wiejskich pełnią ważną rolę w funkcjonowaniu wsi. Są dobrowolną, samodzielną i niezależną organizacją społeczną kobiet wiejskich działających w ramach organizacji Kółek Rolniczych. Każde z Kół KGW działa w miarę swoich możliwości w piękny sposób łączy to co zachowało się w tradycji przekazywanej z dziada pradziada z  nowoczesnością. Teraz członkinie zmieniają formy pracy, jednak jak nikt ingerują w społeczeństwo, słuchają i szanują tego co ma do powiedzenia starsze pokolenie, wnosząc coś od siebie. W Kołach Gospodyń są osoby odważne, które wiedzą czego chcą aby pokierować dalej działalność w kole. Przewodniczące są przykładem dbającym o swoje posesje, dbają o przestrzeń wokół siebie, rozmawiają o wszystkich problemach i starają się szukać nowych rozwiązań dla działalności koła. Przed laty ich działalność skupiała się na wzajemnej pomocy innym, dziś koła stawiają na własny rozwój i podtrzymywanie tradycji. Współpracują z różnymi organizacjami działającymi na wsi jak: strażakami, szkołą i parafią. Korzystając w większości z ich pomieszczeń na spotkania. Koła Gospodyń Wiejskich nawiązują do tradycji przede wszystkim w działalności kulinarnej i artystycznej. Organizują w swoich Kołach spotkania z okazji: Dnia Kobiet, Dnia Matki, Andrzejków oraz Wieczór Wigilijny. Przygotowują posiłki na lokalne imprezy takie jak w Kiełczewie Święto Pieczonego Ziemniaka oraz biorą udział w konkursie Nasze kulinarne dziedzictwo organizowanym przez WODR w Poznaniu.

To właśnie kobiety są strażniczkami tradycji na terenie swojego zamieszkania. Dzięki nim jest ona wciąż żywa, przekazywana kolejnym pokoleniom i nieustannie uwspółcześniana. Wbrew pozorom tradycje kulinarne jakie kobiety podczas spotkań wykonują są niezwykłym źródłem wiedzy o potrawach już zapomnianych. Są jednak i takie potrawy, które wykonują na swoich imprezach pomimo nieustających zmian nie uległy trendom i są nadal wytwarzane według dawnych przepisów, a przede wszystkim tak samo smakują. Dlatego też między innymi takie spotkania mają na celu przyrządzanie chociażby jednej potrawy ze starej receptury dawnych i niezapomnianych potraw w celu podtrzymania tradycji. Bardzo ważnym elementem każdego spotkania jest estetyka nakrycia stołu, jak własnoręcznie wykonane kwiaty z bibuły, czy też stroiki.