Z domów rodzinnych często wynosimy przekonanie, że przygotowania do Świąt muszą być staranne i angażujące, gdyż jest to bardzo wyjątkowy czas w roku. Jednak natłok przygotowań może sprawiać, że gubimy to, co jest najpiękniejsze w Świętach - radość, ciepło i magiczną atmosferę. Najlepsze, co możemy zrobić, to spędzić ten czas w rodzinnej atmosferze, umocnić łączące nas więzi i cieszyć się z każdej chwili spędzonej z najbliższymi nam osobami. W dobrym przeżyciu Bożego Narodzenia pomaga świadome pielęgnowanie tradycji i zwyczajów oraz zachowywanie symboli świątecznych.

Dzień Wigilii – jest to jedyny, niepowtarzalny dzień w roku i dlatego staramy się, aby okazywać sobie wzajemnie życzliwość, wierząc, że w podobnej atmosferze przetrwamy kolejny rok. Do dziś przetrwał też przesąd, że jeśli w wigilijny poranek pierwszym gościem w domu będzie chłopiec, przyniesie to szczęśliwy rok. Niektórzy z nas przechowują w portfelu łuski z wigilijnego karpia, które mają przynieść pomyślność i dostatek.

Sianko pod obrusem – ten zwyczaj wywodzi się jeszcze z czasów pogańskich. Jak nakazuje tradycja, siano należy położyć pod obrusem. Symbolizuje to narodzenie Jezusa w ubóstwie. Wieczerza wigilijna, która powinna rozpoczynać się wraz z pierwszą gwiazdką na niebie. Symbolizuje ona nawiązanie do Gwiazdy Betlejemskiej, oznaczającej narodziny Jezusa, którą według Biblii na wschodniej stronie nieba ujrzeli Trzej Królowie. Kolację wigilijną, w polskiej tradycji postną, rozpoczynamy modlitwą i czytaniem fragmentu Ewangelii dotyczącego narodzin Jezusa. W zależności od regionu i tradycji rodzinnych, zestaw wigilijnych potraw jest różny, ale zwyczajowo na stole powinny znaleźć się wszystkie płody ziemi, a potraw powinno być dwanaście. Spróbowanie każdej ma zapewnić szczęście przez cały rok. Najpopularniejsze polskie potrawy to czerwony barszczyk z uszkami, zupa grzybowa, karp (lub inna ryba) pod różnymi postaciami, kutia, pierogi z kapustą i grzybami, kulebiak, kompot z suszonych owoców.

Dzielenie się opłatkiem - przełamanie opłatka ze wszystkimi uczestnikami wieczerzy wigilijnej jest jej centralnym punktem. Dzielenie się opłatkiem ma zbliżać i łączyć ludzi. Dopiero gdy podzielimy się opłatkiem, zasiadamy do wigilijnego stołu i możemy wtedy skosztować przygotowanych na ten wieczór potraw.

Dodatkowe nakrycie, które stawiamy na wigilijnym stole jest symbolicznie przeznaczone dla niezapowiedzianego gościa. To także wyraz pamięci o naszych bliskich, którzy są nieobecni, którzy nie mogli dotrzeć na wieczerzę. Puste nakrycie wyraża także pamięć o członku rodziny, który zmarł.

Świeca bożonarodzeniowa jest najbardziej wymownym symbolem przychodzącego do nas Jezusa, a zarazem znakiem świadectwa wiary chrześcijańskiej wobec dzieci, rodziców, krewnych, przyjaciół i wszystkich odwiedzających dom. Świeca jest symbolem Chrystusa jako Światłości świata.

Choinka jest symbolem chrześcijańskim – ubiera się ją w dniu, w którym wspominamy naszych pierwszych rodziców: Adama i Ewę. Jest nieodłączną ozdobą w czasie świąt Bożego Narodzenia. Przypomina ona ludziom naukę o upadku i odkupieniu rodzaju ludzkiego. Natomiast składanie prezentów pod choinką, jest naśladowaniem dobroci.

Wspólne kolędowanie, czyli radosne śpiewy, w które zaangażowani są wszyscy uczestnicy wieczerzy wigilijnej. Tradycja ta, już niestety coraz rzadziej praktykowana, a szkoda, ponieważ świąteczne muzykowanie nie tylko wpływa na wzajemne relacje międzyludzkie, ale też pomaga rozwijać w sobie poczucie harmonii i wyrażać emocje. Teksty kolęd pisali najwięksi polscy poeci, a kompozytorzy tworzyli muzykę do nich lub je opracowywali muzycznie. Kolędy związane są również z rodzimą twórczością ludową.

Pasterka – to uroczysta Msza odprawiana w nocy (najczęściej o północy lub w godzinach wieczornych) z 24 na 25 grudnia. Pasterka upamiętnia oczekiwanie i modlitwę pasterzy zmierzających do Betlejem. W Polsce jest jedną z najważniejszych świątecznych tradycji.

Tradycja obchodów Świąt Bożego Narodzenia jest głęboko zakorzeniona nie tylko w narodzie polskim. Na całym świecie katolicy świętują narodzenie Jezusa, ale w każdym kraju panują nieco odmienne zwyczaje.

A oto dla przypomnienia tekst jednej z naszych polskich pięknych kolęd

Nie było miejsca dla Ciebie

Nie było miejsca dla Ciebie
w Betlejem w żadnej gospodzie,
i narodziłeś się, Jezu,
w stajni, w ubóstwie i chłodzie.

Nie było miejsca, choć szedłeś
jako Zbawiciel na Ziemię,
by wyrwać z czarta niewoli
nieszczęsne Adama plemię.

Nie było miejsca, choć chciałeś
ludzkość przytulić do łona,
i podać z krzyża grzesznikom
zbawcze, skrwawione ramiona.

Nie było miejsca choć szedłeś
ogień miłości zapalić,
i przez swą mękę najdroższą
świat od zagłady ocalić.

Gdy liszki mają swe jamy
i ptaszki swoje gniazdeczka,
dla Ciebie brakło gospody,
Tyś musiał szukać żłóbeczka.

A dzisiaj czemu wśród ludzi
tyle łez, jęków, katuszy?
Bo nie ma miejsca dla Ciebie
w niejednej człowieczej duszy.