W Polsce występuje skrzypionka zbożowa i skrzypionka błękitek. Skrzypionka błękitek jest długości 3,5-4 mm barwy ciemnoniebieskiej z metalicznym połyskiem. Natomiast chrząszcze skrzypionki zbożowej są długości 4-5 mm zielonkawe lub niebieskawe z metalicznym połyskiem. Przedplecze i nogi mają pomarańczowe, głowę i czułki czarne. U obu gatunków na pokrywach skrzydeł widoczne są charakterystyczne rzędy kropek.

Dorosłe owady zimują w glebie, zaroślach lub ściółce. Na wiosnę, gdy temperatura przekracza 10°C w ciągu kolejnych 2-3 dni, chrząszcze wychodzą i przelatują na uprawy roślin żywicielskich. Samice składają jaja na górnej stronie blaszki liściowej zbóż od połowy maja do połowy czerwca. Z jaj wylegają się larwy po upływie 10-14 dni, które żerują na blaszkach liściowych. Zjadają skórkę górną liścia i tkankę miękiszową. Na przełomie czerwca i lipca larwa skrzypionki zbożowej przepoczwarcza się w kokonach w glebie, a skrzypionka błękitek buduje kokon w kątach pochew liści lub na kłosie. Stadium poczwarki trwa około 12 dni. Po przepoczwarczeniu chrząszcze żerują na trawach i samosiewach zbóż. Gdy przyjdzie odpowiednia pora szukają bezpiecznego schronienia na zimę. Mają jedno pokolenie w ciągu roku.

Systematyczny monitoring pozwala na stwierdzenie obecności skrzypionki, która występuje na wszystkich gatunkach zbóż. Chemiczne środki ochrony roślin stosujemy w okresie masowego wylęgu larw, gdy przekroczony zostanie próg ekonomicznej szkodliwości. Wyróżniamy następujące progi ekonomicznej szkodliwości:

• 1-2 larwy na źdźble pszenicy ozimej, pszenżyta ozimego i żyta;
• 1 larwa na 2-3 źdźbła jęczmienia ozimego i jarego, pszenicy jarej, pszenżyta jarego i owsa.

Metoda agrotechniczna (płodozmian, izolacja przestrzenna od zasiewów zbóż prowadzonych w monokulturze, zwalczanie chwastów, terminowy zbiór plonu, orka) pozwala na ograniczenie liczebności szkodnika.

Literatura: „Atlas szkodników roślin rolniczych” – praca zbiorowa pod redakcją Pawła K. Beresia.