Od kilkunastu lat obserwuje się zwiększoną szkodliwość ze strony szkodników glebowych, w tym drutowców (Elateridae) i pędraków (Melolonthinae). Szczególnie duże zagrożenie związane jest z niekorzystnym zjawiskiem, gdy ziemniak przychodzi w płodozmianie po wieloletnich monokulturach. W ostatnich latach (1999-2015) obserwujemy liczniejsze występowanie szkód powodowanych przez drutowce w uprawach ziemniaka, co ma głównie związek z uprawą ziemniaka na glebach zaniedbanych agrotechnicznie (promocja bezorkowej uprawy gleby, minimalizacja podorywek i orek, duże zachwaszczenie) – fot. 1). Innym bardzo ważnym czynnikiem sprzyjającym rozwojowi larw Elateridae i uszkadzaniem przez nie bulw jest niestabilny rozkład temperatur i opadów atmosferycznych w sezonie wegetacyjnym – ponieważ larwy Elateridae są wybitnie higrofilne (do rozwoju i życia potrzebują optymalnej wilgotności gleby), przemieszczają się stale w profilu glebowym na różne głębokości w poszukiwaniu…