Zadrzewienia śródpolne stanowią bardzo ważny element krajobrazu rolniczego. O tym jak wielka jest rola zadrzewień wiedział już w latach dwudziestych XIX wieku Dezydery Chłapowski, który wprowadził sieć zadrzewień śródpolnych i pasów wiatrochronnych. Ich zadaniem miało być nie tylko wzbogacenie krajobrazu, ale i pozytywny wpływ na wzrost plonów. Zadrzewienia śródpolne to drzewa i krzewu rosnące poza lasem, wysoka roślinność wśród pól , łąk, zabudowań, wzdłuż dróg, miedz, linii brzegowych zbiorników i cieków. Pełnią szereg funkcji w ochronie i kształtowaniu środowiska przyrodniczego oraz stanowią funkcjonalny system wzajemnych oddziaływań i powiązań wszystkich elementów ożywionych (rośliny, zwierzęta , ludzie) i nieożywionych (powietrze, gleba,…
Wszystkie uprawy leśne pochodzenia naturalnego i sztucznego podlegają ocenie. Uznawanie, ocena i ewidencjonowanie odnowień naturalnych prowadzone są na podstawie zarządzenia Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych. Ocena dokonywana jest na podstawie: stopnia pokrycia powierzchni przez uprawę, przydatności hodowlanej. Do momentu wykonania obligatoryjnej oceny udatności upraw powinny one być monitorowane ze względu na stopień pokrycia powierzchni i przydatność hodowlaną. W razie potrzeby należy stosować poprawki i uzupełnienia. W przypadku nieosiągnięcia celu hodowlanego w wieku 5 lat dalszy monitoring i zakres działań hodowlano-ochronnych określa nadleśniczy. Więcej do przeczytania w Poradniku Gospodarskim nr 10/2014.