Samica długości 2-2,2 mm, z 15-członowymi czułkami i czerwonym odwłokiem. Samiec długości 0,7-1,5 mm, z 16-członowymi czułkami, brązowym tułowiem, czerwonym lub żółtoszarym odwłokiem i długimi odnóżami. Jajo początkowo czerwone, później brudnobiałe o wymiarach 0,27 x 0,05 mm. Larwa początkowo szklista, potem biała, później żółtawo-biała do pomarańczowej, bez głowy i odnóży, długości około 2 mm. Pryszczarek kapustnik – fot. Farmer.pl Larwy zimują w ziemnych kokonach na głębokości do 10 cm. Wylot drugiego pokolenia, najgroźniejszego dla rzepaku, następuje w początkach kwitnienia. Samice składają jaja grupkami do łuszczyn. Składanie jaj uzależnione jest od otworów wydrążonych bądź powstałych wskutek żeru chowacza podobnika. Samica potrafi jednak składać jaja do młodych nie uszkodzonych łuszczyn, które mają jeszcze bardzo cienką warstwę komórek. W okresie 2-3 tygodni od złożenia jaj łuszczyny pękają i larwy wypadają do gleby,…
Chrząszcz czarny długości 2-2,5 mm, metalicznie błyszczący, o odcieniu granatowym lub ciemnozielonym, z trójczłonowymi czułkami zakończonymi buławką. Jajo jest białe, wydłużone, długości 0,5 mm. Larwa ma kolor biały, z 2-3 ciemnymi plamkami na grzbiecie, z ciemną głową, z trzema parami odnóży, osiąga 4 mm długości. Słodyszek rzepakowy – fot. Farmer.pl Chrząszcze zimują w ściółce, na miedzach, rowach i skrajach lasów. W temperaturze gleby około 10oC opuszczają miejsca zimowego spoczynku i przenoszą się na kwiaty koloru żółtego. Na pola rzepaku przelatują w okresie przed kwitnieniem, gdy temperatura powietrza osiągnie wartość powyżej 15oC. Chrząszcze przegryzają pąki, aby dostać się do pyłku kwiatowego. Ponadto samice uszkadzają pąki kwiatowe, składając w nie jaja pojedynczo (do 200 sztuk). Larwa rozwija się w pąku około 5 tygodni. Dorosłe larwy opuszczają kwiaty i zagrzebują…
Chrząszcz długości 2,5-3 mm, czarny z szarozielonym odcieniem, na górnej stronie między pokrywami przy przedpleczu z jasną plamką, która jest zasadniczą cechą odróżniającą ten gatunek chowacza od innych, odnóża czerwono-żółte, aż po kolor rdzawobrązowy. Samiec z owłosionym ryjkiem, samica tylko w części nasadowej. Jajo białe, owalne, długości 0,5 mm. Larwa beznoga, biała, z ciemnobrązową głową, o długości 4-5 mm. Poczwarka biała, długości do 4 mm. Chrząszcz zimuje w ściółce liściastej lub iglastej oraz w glebie na głębokości do 8 cm. Pojawia się na polach rzepaku o kilka dni później niż chowacz brukwiaczek. Po odbyciu żeru uzupełniającego następuje składanie jaj w wygryzione jamki na ogonach liściowych lub nerwach głównych. Po upływie 6-11 dni wylęgają się larwy. Larwy żerują w ogonach liściowych, nerwach głównych i łodygach przemieszczając się w kierunku do korzenia.…
Chrząszcz o długości od 3,2 do 4 mm, koloru szarawego z powodu szarych łusek włosowych. Głowa wydłużona w cienki, wygięty do dołu ryjek. Larwa o długości 7 mm, bez odnóży, do wewnątrz zakrzywiona, żółtawo-biała. Głowa młodych larw początkowo czarnawa, potem żółto-brązowa z charakterystyczną szczeciną w górnej części. Chrząszcze chowacza brukwiaczka zimują w glebie na polach po roślinach kapustnych. Nalot na plantacje rzepaku następuje wiosną, gdy temperatura gleb wynosi 5-7oC, a temperatura powietrza osiągnie 10-12oC. Po dokonaniu żeru uzupełniającego samica składa jaja w pędy, głównie poniżej ich wierzchołków. Po upływie 11-20 dni wylęgają się larwy, które żerują wewnątrz pędów roślin do osiągnięcia przez rzepak fazy początku dojrzewania. Rozwój larw trwa około 40 dni, po czym larwy przepoczwarzają się w glebie. Młode chrząszcze pojawiają się w końcu czerwca…
Głównym źródłem infekcji są porażone samosiewy rzepaku i chwasty. Na powierzchni zainfekowanych organów występuje biały nalot, początkowo luźny, potem zwarty, który tworzy grzybnia, trzonki i cylindryczne, bezbarwne zarodniki konidialne. Brunatne kleistotecja wraz z workami oraz askosporami występują rzadko i tylko niekiedy są źródłem infekcji. Patogen najczęściej rozprzestrzenia się przez zarodniki konidialne przenoszone przez wiatr. Choroba występuje powszechnie na wielu roślinach uprawnych z rodziny kapusiowatych, m.in. na rzepaku ozimym i jarym, gorczycy oraz na chwastach z tej rodziny (np. tasznik pospolity i tobołki polne). Sprawca choroby poraża wszystkie nadziemne części roślin przez cały okres wegetacji rzepaku, najczęściej jednak pod koniec dojrzewania roślin. Na liściach, głównie na górnej stronie blaszki, pojawia się mączysty, biały nalot struktur grzyba,…
08 października 2014
Konieczne lustracje pól roślin krzyżowych i nie tylko...
Przygotowane przez Jolanta Klupś
Od południa Wielkopolski docierają sygnały o żerowaniu szkodnika na roślinach krzyżowych: rzepaku, gorczycy, kapustnych, chrzanu, rzodkwi, rzepy. Jest to drugie pokolenie gnatarza rzepakowca. Larwy tego szkodnika (nazywane czarną liszką) mogą wyrządzić duże szkody w uprawach. Wygryzają one w liściach okrągłe otwory przypominające uszkodzenia spowodowane przez pchełki. Jednak larwy gnatarza wygryzają coraz większe dziury prowadząc nawet do szkieletowania liści. Są tak żarłoczne, że w ciągu kilku dni mogą zniszczyć sporą ilość roślin na plantacji. Już jedna larwa na jednej roślinie rzepaku (jesienią) stanowi próg szkodliwości. Dla kapusty pekińskiej próg szkodliwości to 4 osobniki na dolnej stronie liścia. Larwy żerują jesienią (długa i ciepła jesień) do wystąpienia pierwszych przymrozków. W walce z gnatarzem, w tej chwili, pomocne będą w …
Chrząszcz pchełki rzepakowej jest największym spośród pchełek występujących na rzepakach. Dorosły osobnik ma długość 3-4 mm, barwę czarno-niebieską lub czarno-zieloną z metalicznym połyskiem i jest podłużnie owalny. Głowa, czułki i nogi są częściowo brunatno-czerwone. Larwa jest brudnobiała o długości 6-7 mm z ciemnobrązową głową i 3 parami odnóży na tułowiu i pokryta ciemnymi plamami i szczotkowatym owłosieniem. Na ostatnim segmencie ciała znajdują się dwa skierowane do góry kolce. Jesienią na młodych roślinach rzepaku pojawiają się dorosłe chrząszcze. Samice składają jaja w glebie przy roślinach na głębokości 1-2 cm. Jedna samica może złożyć do 800 jaj. W korzystnych warunkach pogodowych (bardzo łagodna zima – ponad 5oC) składanie jaj może się odbywać przez całą zimę. Wylęgłe larwy przechodzą na rośliny i wgryzają się do głównych nerwów liści…
Choroba powodowana jest przez wiele gatunków patogenów, przede wszystkim: Pythium debaryanum, Thanatephorus cucumeris (stadium strzępkowe: Rhizoctonia solani), Fusarium spp, np. Giberella avenacea. Pythium debaryanum występuje w glebie w postaci saprotroficznych struktur oraz zarodników przetrwalnikowych oospor, będących głównym źródłem pierwotnego zakażenia. W okresie wegetacji rozprzestrzenianie następuje poprzez kuliste zarodniki pływkowe. Thanatephorus cucumeris występuje głównie w stadium strzępkowym. W tym stadium jest to gatunek Rhizoctonia solani. Żyje często saprotroficznie w glebie i wytwarza brunatno-czarne sklerocja, które stanowią zwarty splot grzybni. Grzyb ten zimuje w postaci sklerocjów lub na resztkach porażonych roślin w glebie. Infekcji dokonuje poprzez strzępki grzybni. Sprawca ten w późniejszym okresie wzrostu rzepaku może być obecny na podstawie łodyg w postaci grzybni, która tworzy…
W 2014 r. na Liście Odmian Zalecanych znajduje się 40 odmian rzepaku ozimego. 27 z nich to odmiany mieszańcowe (F1), pozostałe – populacyjne. Dobór odmian nie jest przypadkowy. Od lat są prowadzone badania odmian rzepaku w ramach Porejestrowego Doświadczalnictwa Odmianowego i Rolniczego mające na celu określenie ich przydatności dla danego rejonu kraju (województwa). Odmiana Visby F1 jest rekomendowana w 10 województwach; Artoga F1, DK Exquisite F1 i NK Technik w 8 województwach. W czterech regionach nie są oznaczane LOZ. Cztery odmiany z listy nie są zarejestrowane w Polsce, natomiast znajdują się w Katalogu Wspólnotowym Odmian Roślin Rolniczych (CCA). Dla województwa wielkopolskiego zalecany rzepak z LOZ w 2014 r. to: BOGART (2011) MONOLIT (2011) NK OCTANS F1 (2011) ROHAN F1 (2011) VISBY F1 (2011) POZNANIAK F1…