23 września 2016
Najistotniejsze uwagi podczas wykonywania zabiegu opryskiwania roślin
Przygotowane przez Ryszard Wyrwa
Podczas wykonywania zabiegu opryskiwania roślin należy pamiętać, aby: opryskać te pola, które tego wymagają i stosować jak to jest możliwe opryskiwanie placowe lub selektywne; stosować techniki bezpośredniego kontaktu – mazacze dla herbicydów; zapewnić równomierne rozłożenie preparatu na powierzchni pola przez regulację belki polowej i ustawienie jej na wysokości 35-50 cm nad roślinami; stosować opryskiwacze zalecane do opryskiwanych roślin i środków ochrony roślin; unikać stosowania wysokich dawek cieczy i rozpylaczy grubokroplistych; nie opryskiwać roślin po rosie i w trakcie postoju; nie opryskiwać cieków wodnych, otwartych zbiorników wodnych, studni i rowów melioracyjnych; nie stosować pestycydów w strefach ochronnych: drogi publiczne – 5 m, wody powierzchniowe – 20 m; nie opryskiwać przy temperaturze powyżej 25°C – zabiegi wykonuj wieczorem…
21 września 2016
Dobra praktyka rolnicza – stosowanie środków ochrony roślin
Przygotowane przez Ryszard Wyrwa
Przed zabiegiem należy pamiętać, aby: do planowanego zabiegu wybrać właściwy typ i rozmiar rozpylaczy, pamiętając o zminimalizowaniu znoszenia i ociekania cieczy; dobrać odpowiednią ilość wody w zależności od rodzaju uprawy, patogena, środka ochrony, techniki oprysku; określić położenie obszarów wrażliwych (rowy melioracyjne, studzienki, stawy); nie wykonywać oprysków na polach podtopionych, pokrytych śniegiem i przed spodziewanym deszczem; zabiegi wykonywać sprzętem technicznie sprawnym – przegląd co 3 lata; jeśli opryskiwacz nie był użytkowany przez 4 miesiące i więcej czasu, należy go poddać gruntownej kontroli – przewody gumowe, złączki, dysze, elementy pod ciśnieniem; wykonać kalibrację opryskiwacza, aby ustalić dawkę cieczy, ciśnienie, prędkość roboczą oraz rozmiar i typ rozpylaczy; ciecz roboczą sporządzić bezpośrednio przed zabiegiem i napełnić zbiornik na polu lub na podłożu utwardzonym,…
Grzyb, który powoduje fuzaryjne więdnięcie papryki należy do klasy grzybów niedoskonałych, jest polifagiem. Na papryce występuje wszędzie tam, gdzie uprawia się tę roślinę. Największe szkody wyrządza w klimacie cieplejszym. Porażone rośliny mają zahamowany wzrost, często więdną, liście żółkną i stopniowo zasychają. Owoce więdną i zasychają od wierzchołka. U podstawy łodygi pojawia się biało-różowy nalot. Wiązki przewodzące papryki są brunatne – widać to na przekroju poprzecznym pędów. Grzyb żyje w glebie i na obumarłych częściach roślin, przenika do korzeni, a z nich do łodyg papryki. Szczególnie dobre warunki rozwoju znajduje w glebach lekkich, piaszczystych i mokrych. Optymalna temperatura gleby do rozwoju grzyba wynosi 28°C. W temperaturze powyżej 33°C i poniżej 21°C grzyb przestaje się rozwijać. Patogen na rok następny może się przenosić…
12 sierpnia 2016
Choroby warzyw – czarna plamistość bakteryjna papryki
Przygotowane przez Jarosław Górski
Chorobę tę zaobserwowano na roślinach pomidora – na całym świecie, na papryce – w rejonach jej uprawy. W sprzyjających warunkach rozwojowych dla bakterii choroba może spowodować znaczną obniżkę plonu owoców papryki i pogorszenie ich jakości. Porażane są wszystkie części nadziemne roślin papryki, tzn. liście, ogonki liściowe, łodygi i owoce. Najsilniej porażane są młodsze tkanki roślin, w związku z tym choroba występuje już na siewkach. Na chorych liściach pojawiają się drobne, wodniste plamki, które szybko osiągają średnicę 2-3 mm. Środek plamki ciemnieje, a zewnętrzna część otoczona jest żółtą obwódką. Następnie żółkną pozostałe tkanki liścia. Na ogonkach liściowych, łodygach i szypułkach kwiatowych plamy są czarne, wydłużone. Młode siewki i porażone liście żółkną i zamierają. Z porażonych szypułek odpadają kwiaty. Na owocach plamy…
Sprawcą choroby jest wirus mozaiki papryki. Choroba rozpowszechniona jest we wszystkich krajach, gdzie uprawia się paprykę. Ostra forma mozaiki powoduje dużą obniżkę plonów owoców. Obraz objawów choroby jest uzależniony od konkretnego wirusa lub szczepu jaki poraził paprykę. Mozaika łagodna charakteryzuje się jasno i ciemnozielonymi plamami rozrzuconymi nieregularnie i występującymi najpierw na najmłodszych liściach. Mozaika ostra objawia się dodatkowo zmniejszeniem i zniekształceniem blaszek liściowych oraz owoców. Często opadają liście, wzrost rośliny jest zahamowany i rośliny mogą zamierać. Najczęściej występuje porażenie mieszane kilkoma wirusami. Niektóre wirusy przenoszone są przez nasiona, większość z sokami przy ocieraniu się roślin. Porażeniu ulegają również rośliny podczas prac pielęgnacyjnych – wirusy przenoszone są na rękach pracowników…
Chorobę może wywołać kilka gatunków grzybów należących do różnych klas. Najczęściej sprawcą choroby jest grzyb Pythium debaryanum z klasy lęgniowców. Grzyb ten jest typowym patogenem glebowym, powodującym zgorzel siewek bardzo wielu gatunków roślin uprawnych, między innymi ogórków. W końcu maja i w czerwcu podczas wilgotnej i chłodnej pogody może porażać ogórki w uprawie polowej. Porażone kiełki przed ukazaniem się nad powierzchnią gleby obumierają i gniją. Jeśli infekcja nastąpi później, to na zagonie możemy zaobserwować przewracające się rośliny z charakterystycznie przewężoną, ciemną szyjką korzeniową. Czasami w miejscu przewężenia szyjki korzeniowej pojawia się delikatny białawy nalot. Większość porażonych roślin zamiera. Słabiej porażone rośliny, które przeżyją, w dalszym rozwoju są mocno osłabione. Sprawca choroby zimuje w glebie…
Chorobę wywołuje grzyb należący do klasy workowców. Grzyb jest polifagiem. Występuje przede wszystkim na ogórkach uprawianych pod szkłem. Objawy choroby pojawiają się w różnych miejscach na pędzie, najczęściej jednak tuż przy podłożu pokazują się szkliste i wodniste plamy gnilne. Plamy te w szybkim tempie obejmują cały pęd. Roślina ponad miejscem porażenia więdnie i zamiera. Miejsce porażenia pokrywa się białym, watowatym nalotem. Wewnątrz porażonych pędów, rzadziej na zewnątrz, tworzą się liczne, nieregularne, różnej wielkości (1-2 cm) czarne grudki. Takie same objawy występują na owocach, które bardzo szybko gniją. Grzyb zimuje w glebie w postaci specjalnych tworów przetrwalnikowych – sklerocjów. W temperaturze 15-20°C i wysokiej wilgotności powietrza sklerocja rozwijają się do zarodników workowych powodując pierwotne porażenie roślin. W okresie wegetacji…
Chorobę wywołuje grzyb należący do klasy workowców. Jest to typowy polifag, znany na wszystkich kontynentach. Poraża kilkadziesiąt gatunków roślin we wszystkich stadiach rozwoju. Występuje na ogórkach uprawianych pod szkłem i na polu. Objawy choroby mogą już występować na siewkach roślin w postaci zgorzeli siewek. Chore rośliny przewracają się, zamierają i pokrywają szarym nalotem. Starsze rośliny najczęściej ulegają zakażeniu w miejscach uszkodzenia tkanki roślinnej. W warunkach dużej wilgotności szczególnie często porażane są owoce stykając się z ziemią. W miejscach infekcji pojawiają się szkliste, wodniste plamy, które są początkiem gnicia owoców. Plamy pokrywają się szarobrunatnym, puszystym obficie pylącym nalotem. Liście i pędy ponad miejscami porażenia więdną i stopniowo zamierają. Na zniszczonych tkankach roślin tworzą się czasem białe nieregularne grudki.…
Zbyt długa wiosna, za długo utrzymujące się niskie temperatury, a także trudności z wjazdem na pole, wtedy gdy jest mokro, bardzo często uniemożliwiają przeprowadzenie zabiegów herbicydowych wiosną. Nie warto zostawiać zbóż do wiosny bez oprysku, ponieważ może to doprowadzić do spadku plonu. Zboża, które odchwaści się jesienią są mniej wrażliwe na przemarzanie, a wiele preparatów, które zastosujemy jesienią działa także w okresie wiosennym ze względu na ich przedłużone działanie. Jedynie w zbożach, które zasiejemy bardzo późno, czyli po 15 października powinno się zrezygnować z odchwaszczania jesiennego. Zachodzi wtedy ryzyko wystąpienia stresu z powodu zastosowania herbicydu, a następnie nadejścia mrozów. Wiosenne zwalczanie chwastów należy zastosować także, jeżeli w okresie jesiennym występują trudne warunki atmosferyczne, np. długotrwałe opady albo przedłużająca…