LIPIEC
1 lipca -
Deszcze na lipca pierwszego, drugiego, zapowiedzią deszczu czterdziestodniowego.
Gdy Halina łąki zrosi, rolnik w wodzie siano kosi.
Czerwiec grudniową pogodę głosi, lipiec dla stycznia wróżbę przynosi
2 lipca
Gdy pająk w lipcu przychodzi, to za sobą deszcz przywodzi, gdy swą pajęczynę snuje, bliską burzę czuje
3 lipca -
Gdy w lipcu słońce dopieka, burza niedaleka
4 lipca -
Gdy się grzmot w lipcu od południa poda, drzewom się znaczy szwank i nieuroda.
5 lipca -
Jeśli upały w sianokosy i żniwa, to zima ostra i dokuczliwa, a jeżeli słota, to w zimie dużo błota.
6 lipca -
Kto w lipcu patrzy chłodu, nacierpi się w zimie głodu
7 lipca -
Kwiat lipcowy , napój zdrowy
8 lipca -
Jak deszcz na świętego Prokopa, to zgnije niejedna kopa.
Na świętego Prokopa wyschnie młynarzowi przykopa.
Złe na Prokopa, jak zmoknie kopa.
9 lipca -
Lipcowe deszcze dla chłopa kleszcze; jak pogoda, większa swoboda.
10 lipca -
Gdy Amelia pogodna, będzie jesień dorodna.
Filip przepowiada, ile tygodni popada.
Gdy Siedmiu Braci śpiących krople dżdżu przynosi, na siedmiotygodniową wilgoć się zanosi.
Gdy na Siedmiu Męczenników porosi, , na siedmiotygodniową wilgoć się zanosi.
Jak Siedmiu Braci zacznie sikać, Na siedem tygodni trza pod strzechę uciekać.
Jaka pogoda w Siedem Braci Śpiących, taka przez siedem tygodni następujących
11 lipca -
Lipcowe upały, wrzesień doskonały.
12 lipca -
Lipiec - ostatek chleba wypiec.
13 lipca -
W lipcu się kłosek korzy, że niesie dar boży, a najpierwsza Małgorzata, sierp w zboże założy.
14 lipca -
Upały lipcowe wróżą mrozy styczniowe.
15 lipca -
W lipcu pszczeli rój, nie opłaci trudu znój
16 lipca -
W lipcu gdy służą pogody, bój się wielkiej wody.
17 lipca -
W lipcu upały, styczeń mroźny cały.
18 lipca -
Jeżeli w żniwa mysz w polu gniazdo wysoko zakłada, znak to, że zima srogie śniegi zapowiada.
19 lipca -
Czego lipiec nie dowarzy,tego sierpień nie dosmaży
20 lipca -
Deszcz na świętą Małgorzatę jest orzechom na stratę.
Jaka Małgorzatka, takie będzie pół latka.
Kiedy w Małgorzatę kropi, siano się źle kopi.
Na świętą Małgorzatę kopa zawsze w polu stanie.
Święta Małgorzata zapowiada środek lata.
W dzień świętej Małgorzaty pierwsze gruszki do chaty.
W świętą Małgorzatę skąd wiatr duje, drogę po zboże toruje.
Ze świętą Małgorzatą upał przybiera, kanikułę otwiera.
21 lipca -
Jeśli w czasie deszczu tworzą się bańki na wodzie, słota potrwa długo.
22 lipca -
Gdy Maria Magdalena deszczem zaczyna, to zwykle deszcz dłużej trzyma.
Z Magdaleną nam kanikuła wschodzi, święty Bartłomiej (24.08) ją odwodzi.
23 lipca -
Gdy listki ziemniaków w górę spoglądają, to nam na pogodę znak pewny dają.
24 lipca -
Jak poranek mglisty, wieczór przezroczysty
25 lipca -
Ciepły święty Jakub, zimne Boże Narodzenie.
Czasem i Kuba mądrze powie.
Gdy Jakub z pogodą, w zimie wiele lodu.
Gdy słońce świeci na Jakuba, to będzie zima długa.
Deszcze na świętego Jakuba, na pszeniczkę pewna zguba.
Im większe na Jakuba chmury, tym większe w zimie śniegu góry.
Jak święty Jakub nadejdzie, to nam biedy nie będzie.
Jaki Jakub do południa, taka zima też do grudnia.
Jaki Jakub po południu, taka zima też po grudniu.
Jak Jakub z ciepłem się głosi, to Boże Narodzenie mrozy przynosi.
Kiedy przed Jakubem kwiat z kartofli spada, mało miechów pełnych się w jesieni składa.
Leje od Jakuba do lgnaca (31.07) stracona rolnika praca.
Na świętego Jakuba ostatnia już siewów pora.
Na święty Jakub chleba sobie nakup.
Na Jakuba deszcz, złych żniw wieszcz.
Na Jakuba chmury, będą śniegu fury.
Po świętym Jakubie każdy w swoim garnku dłubie.
Parno na Jakuba, przyda się na Gody (25.12) szuba.
Święty Jakub bierze kopę za czub.
Święty Jakub zwykle z pogodą się głosi, ale nieraz ulewą wody rzek podnosi.
W dzień świętego Jakuba chmury, będą śniegu fury.
26 lipca -
Jeszcze my nie ściepli ciepłych chałaszy, a Hanka nas już zimą straszy.
Od świętej Anki zimne wieczory i ranki.
Od świętej Anny nie doczeka południa deszcz poranny.
Szczęśliwy, kto na Annę wyszuka sobie pannę.
Święta Anka pasie baranka.
Święta Anna grzyby sieje.
Święta Anna, rola jak panna.
Święta Hanna - to już jesienna panna.
27 lipca -
Kiedy się za wozem kurzy, spodziewaj się burzy.
28 lipca -
Słońce mocno przypieka, burza niedaleka.
29 lipca -
Około dnia świętej Marty, ze żniwami już nie żarty.
Około świętej Marty płać za żniwo, dawaj kwarty.
Święta Marta wodzi głód do czarta.
30 lipca -
Jak po lipcu gorącym sierpień się ochłodzi, to później zima z wielkim śniegiem chodzi
SIERPIEŃ
1 sierpnia - Jaki pierwszy, drugi, trzeci, taki cały sierpień leci.
Jakim pierwszy, drugi ćmi, takie sierpnia, września dni.
Jak na Piotra posuszy, lato jesień przesuszy.
Na świętego Polikopy grom popali kopy.
2 sierpnia
Jakim pierwszy, drugi ćmi, takie sierpnia, września dni.
Na święty Gustaw kopy w polu ustaw.
3 sierpnia -
Pogoda na Nikodema - cały miesiąc deszczu nie ma.
Jak po lipcu gorącym sierpień się ochładza, to później zima twarda z wielkim śniegiem chadza.
4 sierpnia -
Gdy ciepło na Dominika, ostra zima nas dotyka.
(Dominika także 6 i 8.08)
Kiedy w Dominika słońce grzeje, od ostrej zimy człek zemdleje.
Jak pada na Prokopa, zmoknie mendel, zmoknie kopa.
Na świętego Prokopa wyschnie młynarzowi przykopa
5 sierpnia -
W pierwszym tygodniu sierpnia spieka, zima ciężka, śnieżna i długa nas czeka.
Gdy sierpień w upały zbywa lato długie zwykle bywa
6 sierpnia -
W Przemienienie Pańskie są burze szatańskie.
W sierpniu nie idzie już w moc słońca wierzyć.
7 sierpnia -
Święty Kajetanie, strzeż od deszczu sprzątanie.
W pierwszym tygodniu sierpnia pogoda stała, będzie zima długo biała.
8 sierpnia -
Gdy w sierpniu z północy dmucha, następuje zwykle posucha.
9 sierpnia -
Gdy z początku sierpień częste grzmoty miewa, tedy też do końca takąż nutkę śpiewa.
10 sierpnia -
Gdy na Wawrzyńca orzechy obrodzą, to w zimie mrozy dogodzą.
Gdy do Wawrzyńca słota trzyma, do Gromnic (02.02) lekka zima.
Gdy Wawrzyniec i Bartłomiej (24.08) pogodą dopisują, piękną jesień obiecują.
Jak Wawrzyniec burzy, to się za bronami kurzy.
Jaki Wawrzyniec, taki podzimiec (późna jesień,początek zimy).
Jeśli dzień świętego Wawrzyńca i świętego Bartłomieja (24.08) piękne są, spodziewaj się pięknej jesieni.
Na święty Wawrzyniec lata już wnet koniec.
Na świętego Wawrzyna już śpieszą do młyna.
Na święty Wawrzyniec będzie wnet ze żniwem koniec.
Po świętym Wawrzyńcu nie bierz pszczół i na gościńcu.
Święty Wawrzyniec uwija z orzechów wieniec.
Święty Wawrzyniec i święty Bartłomiej (24.08) jeśli pogody przynoszą, jesień pogodną i niezbyt chłodną, ludziom na ten rok uproszą.
Wawrzyniec pokazuje, jaka jesień następuje.
11 sierpnia -
Gdy z początkiem sierpnia panują upały, to zima długo trzyma kożuch biały
12 sierpnia -
Od świętej Klary są już ładne dary.
13 sierpnia -
Początki sierpnia łagodne, wróżą zimy łagodne
14 sierpnia -
Gdy z początku sierpnia skwar trzyma, zwykle bywa długa i śnieżna zima.
15 sierpnia -
Gdy na Wniebowzięcie Panny ciepło dopisuje, to ciepły i pogodny koniec lata obiecuje.
Od Wniebowzięcia miej w stodole połowę żęcia.
We Wniebowzięcie Panny Marii słońce jasne, będzie wino godnie kwaśne.
Gdy Zielna Matka deszcz przynosi, to zwykle na Narodzenie Matki (8.09) rosi.
Na Wniebowzięcie słota, w jesieni dużo błota.
16 sierpnia -
Na święty Roch w stodole groch.
Na święty Roch, jaki dzień, taka noc.
O świętym Rochu strzelaj bez prochu
17 sierpnia -
Jacek gdy suchy, rozprasza jesienne pluchy.
Jeśli w dniu Jacka nie pada, suchą jesień zapowiada
18 sierpnia -
Jeśli w sierpniu rosa moczy, to pogoda na uboczy.
Żołędzie pełne i białe, przyszłe lato doskonałe.
19 sierpnia -
Jeżeli w sierpniu gorąco będzie, to zima w śniegi długo zasiędzie
20 sierpnia -
Jeśli na Bernarda ziemia twarda, to będzie zima harda, a jak miękka to lekka.
Będzie pogoda, jak się nie poleje z nieba woda
21 sierpnia -
Jeśli piękny sierpień, gotuj sobie chłopku kieszeń.
Kto w lecie nie orze, nie sieje, w zimie z frasunku niszczeje.
22 sierpnia -
Kiedy w sierpniu spieka wszędzie, zima długo białą będzie
23 sierpnia -
Gdy słońce z grzmotem w znak Panny wchodzi, zapowiedź to niepogody długiej i powodzi.
Gdy księżyc w Pannie ( zodiakalnej 23.08 ) o grzmoty, pięćdziesiąt dni pluszczą słoty.
24 sierpnia -
Bartłomiej ukazuje, jaka jesień następuje.
Bartłomieja świętego dzień w jakiej nastaje porze, taką jesień bez uchyby daje.
Bartłomieja cały wrzesień naśladuje, a z nim jesień.
Bartłomieja słota, z łyżki deszczu ceber błota.
Gdy Bartłomiej z grzmotami, śnieżna zima przed nami.
Gdy koło Bartłomieja liść opada, prędko zima bywa rada.
Gdy się Bartłomiej grzmotem zgłosi, grady i rychłe śniegi przynosi.
Gdy w dzień świętego Bartłomieja po górach burzy, w jesieni brona rolę kurzy.
Gdy Wawrzyniec i Bartłomiej (24.08) pogodą dopisują, piękną jesień obiecują.
Jak Bartłomiej się sprawi, taką jesień przyprowadzi.
Jaki Bartek, taki wrzesień.
Jaki Bartłomiej przyniesie dzień, taka latoś będzie jesień.
Jaki dzień Bartłomieja, takiej jesieni nadzieja.
Jaki się Bartek wydarzy, taką jesień uwarzy.
Już po świętym Bartłomieju, jedz już kluski na oleju.
Kto na święty Bartłomiej siał, będzie chleb miał.
Kiedy do Bartłomieja bocian u nas trwa mnogi, tedy zima lekka będzie i opał niedrogi.
Na świętego Bartłomieja po raz pierwszy jęknie knieja (pierwszy przymrozek).
Na święty Bartek owocu dostatek.
Na święty Bartłomiej czajka uciecze i już chłop zboża nie usiecze.
Na święty Bartłomiej jest już po co iść na komin.
Na święty Bartłomiej obróć plecy na płomień.
Od świętego Bartłomieja lepsza w stodole nadzieja.
Po świętym Bartłomieju z kwarty deszczu miara błota.
Skąd wiatr na Bartłomieja, stąd będzie wiał w zimie.
Susza na Bartłomieja, mroźnej zimy nadzieja.
Święty Bartłomiej - dorzuć drewek na płomień.
Święty Bartłomiej gdy jasny, pogodny, da piękną jesień i zbiór winogron dorodny.
Święty Bartłomiej zwiastuje, jaka jesień następuje.
25 sierpnia -
Na Ludwika zboże z pola umyka.
Gdy na Luizy ładnie, śnieg późno spadnie.
26 sierpnia -
Czego sierpień nie uwarzy, wrzesień tego nie upiecze.
Kto latem pracuje, zimą głodu nie czuje.
27 sierpnia -
Sierpień pogodny jest dla winogron wygodny.
Dużo grzybów sierpniowych, dużo zawiei śniegowych
28 sierpnia -
Czego sierpień nie dowarzy, tego wrzesień nie doparzy.
Kto w lecie nie zbiera, w zimie głodem przymiera
29 sierpnia -
Gdy gęś chodzi w sierpniu po lodzie (z powodu wczesnych przymrozków), to w listopadzie chodzi po wodzie.
Na koniec sierpnia śniegiem okryte góry, jesień bez chmury.
30 sierpnia -
W sierpniu mgły w górach - mroźne Gody, kiedy mgły w dolinach - to wróżba pogody.
31 sierpnia -
Ostatni sierpnia zapowiada, jaka pogoda na wrzesień wypada.
Gospodarstwo Demonstracyjne w Słupi Wielkiej
Napisane przez Mariola Strauchmann, Halina Biechowiak-DrożakGospodarstwo Demonstracyjne Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego
w Słupi Wielkiej
Od 2012 roku Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu tworzy na terenie województwa sieć gospodarstw demonstracyjnych, której celem będzie umożliwienie upowszechnienia najnowszych osiągnięć nauki i wdrożenie ich do szerokiej praktyki. Na mocy podpisanego z WODR w Poznaniu porozumienia do tego projektu przystąpiła również Stacja Doświadczalna Oceny Odmian w Słupi Wielkiej.
Stacja Doświadczalna Oceny Odmian w Słupi Wielkiej została powołana w 1952 roku a głównym jej zadaniem jest prowadzenie doświadczeń z odmianami roślin rolniczych i warzywnych w celu określenia ich odrębności, wyrównania i trwałości oraz określenia ich wartości gospodarczej. Tutaj przeprowadzane są badania nad odmianami, które w przyszłości będą zarejestrowane i dopuszczone do obrotu. Od 1966 roku SDOO w Słupi Wielkiej podlega bezpośrednio Centralnemu Ośrodkowi Badania Odmian Roślin Uprawnych. W wyniku przeprowadzonej ostatnio reformy finansów publicznych, od 01.01.2011 roku Stacja Doświadczalna Oceny Odmian w Słupi Wielkiej stała się jednym z 16 oddziałów wojewódzkich COBORU, przekształconego na drodze ustawowej w agencję wykonawczą.
SDOO posiada ogółem 520 ha ziemi, w tym 460 ha gruntów ornych. Pola doświadczalne stanowią 45 ha (35 ha pól ogrodzonych) i 1800 m2 powierzchni w szklarniach i tunelach foliowych. Przeważają czarne ziemie właściwe i zdegradowane, klasy bonitacji od II do IV, z przewagą klasy III a.
Stacja składa się z trzech odrębnych działów:
- Dział Badawczo-Doświadczalny – prowadzi badania w zakresie:
- Odrębności, Wyrównania i Trwałości( OWT) – badania prowadzone dla ok. 60 gatunków i 4700 odmian. Pozytywny ich wynik jest koniecznym warunkiem rejestracji odmiany.
- Oceny Tożsamości i Czystości Odmianowej (OT) partii materiału siewnego dla Głównego Inspektoratu Ochrony Roślin i Nasiennictwa.
- Wartości Gospodarczej (WGO) dla pszenicy ozimej i jarej, jęczmienia jarego, kukurydzy, buraka cukrowego oraz rzepaku ozimego. Sprowadzają się one do określenia wysokości plonu i ważnych użytkowych cech danej odmiany oraz przeprowadzenie uzupełniających badań laboratoryjnych dotyczących jakości uzyskanego plonu.
- Porejestrowe Doświadczalnictwo Odmianowe (PDO) dla 5 gatunków - buraka cukrowego, rzepaku ozimego, ziemniaków, jęczmień jarego oraz kukurydzy. System ten pozwala na stworzenie w ramach województw Listy Odmian Zalecanych do uprawy w danym regionie.
- Laboratorium chemiczno –technologiczne – wykonuje 55 rodzajów analiz chemicznych i technologicznych. Odmiany pszenicy i pszenżyta poddawane są kompleksowej ocenie jakości wypiekowej, odmiany jęczmienia – ocenie jakości browarnej. Dla innych gatunków określa się miedzy innymi zawartość białka, włókna, cukrów i innych.
W SDOO w Słupi Wielkiej funkcjonuje magazyn wzorcowych prób nasion, tzw. bank genów, dla poszczególnych odmian roślin rolniczych i warzywnych. Specjalnie przygotowane próby nasion są przechowywane w kontrolowanych warunkach temperatury i wilgotności, w komorach chłodniczych, zachowując odpowiednią wartość siewną przez wiele lat. Nasi goście mogli się o tym osobiście przekonać.
Od 1966 roku SDOO w Słupi Wielkiej podlega bezpośrednio Centralnemu Ośrodkowi Badania Odmian Roślin Uprawnych. W wyniku przeprowadzonej ostatnio reformy finansów publicznych, od 01.01.2011 roku Stacja Doświadczalna Oceny Odmian w Słupi Wielkiej stała się jednym z 16 oddziałów wojewódzkich COBORU, przekształconego na drodze ustawowej w agencję wykonawczą.
XII TARG WIEJSKI –BODUSZEWO
Od dwunastu lat corocznie w miejscowości Boduszewo w gminie Murowana Goślina odbywa się w czerwcu „Targ Wiejski”, gdzie wystawcy oferują drzewa, krzewy owocowe i ozdobne oraz kwiaty. Ponadto można tam nabyć wyroby wikliniarskie wędliniarskie, miód i produkty z wosku pszczelego oraz pyłku kwiatowego. W tym roku uruchomiona też była kawiarenka z degustacją wyrobów cukierniczych gospodyń z wsi Boduszewo. Były również stoiska między innymi z zabawkami i biżuterią. W programie targu główną atrakcję stanowiły występy w ramach przeglądu powiatowego orkiestr dętych. Największym aplauzem cieszyła się orkiestra z Tarnowa Podgórnego oraz orkiestra OSP z Murowanej Gośliny. Pomimo przerwy spowodowanej wiatrem, deszczem i burzą, jak zwykle dopisała publiczność. W imprezie uczestniczyło około 2000 osób – mieszkańców okolicznych wiosek, a także gości z Murowanej Gośliny, najbliższych miast oraz osób z Poznania wypoczywających na terenach rekreacyjnych w Puszczy Zielonce.Wśród gości znaleźli się także obywatele z USA i Niemiec, którzy po raz kolejny z bardzo dużym zainteresowaniem uczestniczyli w tej imprezie.
Opracowanie tekstu i fotografii:
Romuald Stańko
Dni Pola w Słupi Wielkiej
Napisane przez Mariola Strauchmann i Halina Biechowiak-Drożak
Tegoroczny „Dzień Pola” Zespół Doradczy w powiecie średzkim zorganizował 21 czerwca we współpracy z COBORU Stacją Doświadczalną Oceny Odmian w Słupi Wielkiej. Impreza odbyła się na terenie Stacji Doświadczalnej i mimo deszczowej pogody cieszyła się dużym zainteresowaniem rolników. Oficjalnymi jej Gośćmi byli Burmistrz Środy Wielkopolskiej Pan Wojciech Ziętkowski i V-ce Starosta Średzki Pan Zdzisław Jędrzak. W imieniu organizatorów Gości powitała Halina Biechowiak-Drożak, kierownik ZD w powiecie średzkim, po czym oddała głos Gospodarzowi terenu, dyrektorowi COBORU SDOO, Panu Grzegorzowi Koszuckiemu, który krótko zaprezentował Stację. Zainteresowani mogli obejrzeć również film przedstawiający „od podszewki” pracę w doświadczalnictwie.
Ze względu na deszczową pogodę wykładowa część imprezy odbywała się w specjalnie przygotowanych do tego celu tunelach foliowych.
Tam zebrani wysłuchali dwóch wykładów przeprowadzonych przez specjalistów Centralnego Ośrodka Badania Odmian Roślin Uprawnych. Porejestrowe Doświadczalnictwo Odmianowe zbóż i rzepaku omówił mgr inż. Jakub Siwiak, zaś nowości odmianowe w ziemniakach dr Tomasz Lenartowicz.
Przybyli goście pomimo deszczu chętnie skorzystali z możliwości zwiedzenia poletek doświadczalnych. Pomocą służyli specjaliści SDOO odpowiadając zainteresowanym na wszystkie pytania.
Rolnicy pytali przede wszystkim o sposób przygotowania gleby, nawożenie, ochronę roślin, gęstość i normę wysiewu oraz o nowe odmiany.
Nie było końca pytaniom dotyczących przezimowania. Tak jak u wszystkich tak i w SDOO tegorocznej zimy nie przetrwała większość ozimin. Specjalne wydawnictwo COBORU, które było dostępne w tym dniu dla rolników, szeroko omawia wyniki przezimowania odmian różnych gatunków roślin w skali całego kraju. Specjaliści Stacji mieli pełne ręce pracy, ponieważ rolnicy interesowali się właściwie wszystkimi gatunkami roślin począwszy od zbóż po kukurydzę, ziemniaki, rzepak, cebulę i pomidory. Gdyby pogoda była nieco łaskawsza tegoroczne Dni Pola przedłużyłyby się na pewno do wieczora.
Rowerowy objazd pól
W dniu 14 czerwca 2012 roku w gminie Pniewy został rozpoczęty cykl tradycyjnych „Rowerowych objazdów pól” w powiecie szamotulskim. Głównymi Organizatorami byli pani Jolanta Graś – przewodnicząca Stowarzyszenia Sołtysów Województwa Wielkopolskiego Koła Gminnego Pniewy oraz pan Wiesław Chojan – sołtys wsi Konin i jednocześnie przedstawiciel Powiatowej Wielkopolskiej Izby Rolniczej i to właśnie Oni powitali przybyłych gości na Sali w Lubocześnicy. Z kolei doradca WODR w gminie przybliżył uczestnikom teren pod względem m.in. ukształtowania, bonitacji, dominujących upraw. A następnie… start!
Trasa tegorocznego objazdu wiodła polnymi i leśnymi drogami i ścieżkami w obrębie wsi Lubocześnicy w kierunku wsi Rudka. Po drodze uczestnicy zatrzymali się na chwilę zadumy na pobliskiej „małej golgocie”, która jest wotum wdzięczności za otrzymane łaski. Następnie na Sali w Rudce przedstawiciele firm: Napena oraz Everris zaprezentowali swoje produkty dotyczące ochrony zbóż i rzepaku oraz ich nowych odmian. Z kolei pan Włodzimierz Maćkowiak opowiedział o pożytecznym znaczeniu pszczół w rolnictwie. A wszystko to przy słodkościach, które przygotowały panie z Koła Gospodyń Wiejskich z Rudki a mianowicie placek drożdżowy, bułeczki z miodem, kawa i herbata.
Pan Maćkowiak zaprosił uczestników objazdu do swojej pasieki na bardzo ciekawą prezentację o życiu i zwyczaju pszczół oraz ciekawostki z tym związane – gdzie po przybyciu na miejsce wszyscy mieli okazję na podziwianie Królowej jednej z rodzin tych pożytecznych owadów.
Po powrocie na salę w Lubocześnicy uczestnicy wyprawy posilili się kiełbaskami, karkówką, pajdą ze smalcem i kiszonymi ogórkami, które zostały przygotowane przez panią sołtys Maje Przewoźną i panie z Lubocześnicy. Następnie zostało przeprowadzone emocjonujące losowanie loterii fantowej, w której można było wygrać nagrody Urzędu Miejskiego w Pniewach oraz firmy Napena.
W wyprawie rowerowej poza organizatorami udział wzięli: rolnicy, sołtysi, wiceburmistrz Józef Ćwiertnia, pan Józef Kwaśniewicz – wicestarosta powiatu szamotulskiego, radni gminni, radny powiatowy pan Andrzej Fligier, przewodniczący Gminnej Spółki Wodnej pan Jerzy Frąckowiak, oraz pracownicy WODR ZD Szamotuły i pracownicy firm Napena i Everris.
Pomimo niesprzyjającej aury – w objeździe tym udział wzięło ok. 60 osób a impreza spotkała się z dużym zadowoleniem z ich strony.
Opracowanie i zdjęcia: Natalia Kubacka ZD Szamotuły
TECHNOLOGIA UPRAWY SERADELI - ZNACZENIE W ZMIANOWANIU I ODBUDOWIE ŻYZNOŚCI GLEBY.
Przygotowane przez Izabela Grzesiak- Wapnowanie__wany_element_ekonomiczny.doc (2923 Pobrań)
- Uprawa_saaty_lodowej.doc (4198 Pobrań)
Co to jest erozja?
Erozja to zespół procesów powodujących żłobienie i rozcinanie powierzchni skorupy ziemskiej przez wodę, lodowce i wiatr, połączone z usuwaniem powstających produktów niszczenia. Erozja jest jednym z procesów degradacji fizycznej gleby. Stanowi ona proces naturalny, ale jej tempo jest znacznie zwiększane przez działalność człowieka.
Przyczyny antropogeniczne
Erozja jest powodowana przez każde działanie wystawiające glebę na krople deszczu i wiatr lub przyspieszające tempo spływu powierzchniowego. Do głównych przyczyn antropogenicznych (tzn. powstałych w wyniku działalności człowieka) należy wylesianie oraz niewłaściwe praktyki rolnicze, do których zalicza się:
- orkę wzdłuż stoków,
- zwiększanie powierzchni pól,
- przeznaczanie pod uprawę terenów, które powinny pozostać zalesione (ze wg na rodzaj gleby i stopień nachylenia stoku),
- wprowadzanie monokultur,
- rezygnacja ze śródplonów i międzyplonów,
- rezygnacja z terasowania,
- usuwanie zadrzewień i żywopłotów,
- późny siew ozimin,
- nadmierny wypas,
- niewłaściwy czas prac,
- ubijanie gleby przez ciężkie maszyny.
Skutki i zagrożenia
Wśród procesów erozyjnych wymienia się najczęściej erozję wodną i wietrzną. Szkodliwość erozji wodnej polega na niszczeniu wierzchniej, a czasem i głębszych warstw gleby oraz na przemieszczaniu cząstek glebowych i składników mineralnych, zawartych w glebie do wód powierzchniowych. Oprócz zamulania wód skutkiem tego typu erozji może być również zwiększona eutrofizacja (wzbogacanie się zbiorników wodnych w składniki biogenne powodujące wzrost trofii inaczej żyzności wód). Główne zagrożenie dla jakości wód stanowią: azot i fosfor.
Natomiast szkodliwość erozji wietrznej polega na zwiewaniu wierzchniej warstwy gleby, mechanicznym niszczeniu roślin i odsłanianiu ich systemu korzeniowego oraz zanieczyszczaniu cząstkami gleby wód i powietrza. Cząstki gleby niosą ze sobą nie tylko składniki mineralne i organiczne, ale również pozostałości środków ochrony roślin, co może powodować zanieczyszczenie powietrza.
Takie skutki erozji jak zmniejszenie strefy ukorzenienia, ubytek materii organicznej i substancji odżywczych oraz pogorszenie struktury gleby mogą doprowadzić do spadku produkcji rolnej. Podaje się, iż zmycie warstwy humusu (próchnicy) grubości 1cm oznacza zmniejszenie plonu o 2-4%.
Środowisko jest szczególnie zagrożone jeżeli erozji gleby towarzyszy intensyfikacja produkcji rolniczej (m.in. zmiany użytkowania ziemi i płodozmianu), wzrost wielkości gospodarstw, ograniczone nawożenie organiczne i nadmiar gnojowicy w gospodarstwach specjalistycznych.
Zapobieganie
Na gruntach podatnych na erozję należy prowadzić określony sposób gospodarowania i stosować specjalne zabiegi przeciwerozyjne.
Grunty na stokach o nachyleniu:
- powyżej 20% (12º) powinny być trwale zadarnione lub zalesione,
- 10-20% (6º-12º) w przypadku prowadzenia gospodarki polowej powinny być poddawane regularnym zabiegom przeciwerozyjnym,
- do 10% (do 6º) zwłaszcza na długich skłonach powinny wymagać również specjalnej uprawy roli na nich.
Ponadto drogi spływu wód opadowych należy zadarnić, a ruń trawiastą kosić przynajmniej dwukrotnie w okresie wegetacji.
Przy uprawie gleby położonej na zboczach oraz na terenach szczególnie zagrożonych erozją wietrzną korzystne jest zastąpienie uprawy płużnej przez uprawę bezorkową, a tam gdzie pozwala na to wyposażenie techniczne gospodarstwa również siewy bezpośrednie. Należy pamiętać, iż na gruntach ornych położonych na stokach wszystkie zabiegi uprawowe powinny być wykonywane w kierunku poprzecznym do nachylenia stoku.
Erozję ogranicza również stosowanie płodozmianów przeciwerozyjnych. W skład tego typu płodozmianu powinny wchodzić rośliny motylkowe i ich mieszanki z trawami oraz rośliny ozime (tzw. „zielone pola” wśród których szczególnie poleca się rzepak, żyto i pszenżyto).
Po wcześnie zebranym przedplonie, po którym następuje roślina jara należy przewidzieć uprawę poplonów ścierniskowych lub ozimych osłaniających glebę. Zaleca się również pozostawienie nie przyoranych roślin poplonowych na okres zimy w formie mulczu.
Natomiast nie obsiane powierzchnie gleb ornych zaleca się przykrywać na okres jesienno-zimowy dostępnymi w gospodarstwie materiałami typu słoma, łęty czy też liście. Materiały te pełnią też funkcje mulczu i chronią glebę przed niszczeniem przez deszcz, zatrzymują śnieg i ograniczają zmywy wiosenne gleby.
W celu zapobiegania erozji wietrznej oprócz stałego utrzymywania gleby pod okrywą istotne jest również zakładanie i pielęgnowanie śródpolnych pasów zadrzewień i zakrzaczeń.
Opracowała
Anna Giera
Na podstawie literatury:
Dobrzańska B., Dobrzański G., Kiełczowski (2008): Ochrona środowiska przyrodniczego. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Kodeks Dobrej Praktyki Rolniczej. 2002. Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi, Ministerstwo Środowiska. (red.) Duer I., Fotyma M., Madej A., Warszawa
Lipiec. J., Rejman J. (2007): Gleba pod kołami. Badania w toku Agrofizyka. ACADEMIA, 3 (11): 38-39.
M Nowa Encyklopedia Powszechna PWN (1995) t.2, PWN, Warszawa.
Wiąckowski S. K. (1992):Gospodarka żywnościowa a środowisko, PWN, Warszawa.
VII Ogólnopolska Wystawa Bydła Hodowlanego w Sielinku.
Przygotowane przez Małgorzata Waleńska
W dniach 11-13.05.2012r. odbyła się VII Ogólnopolska Wystawa Bydła Hodowlanego w Sielinku. Organizatorami wystawy był WODR w Poznaniu - CWS w Sielinku oraz Polska Federacja Hodowców Bydła i Producentów Mleka. Na wystawę z powiatu gostyńskiego pojechała grupa 43 rolników. Podczas imprezy można było zobaczyć 160 najpiękniejszych okazów bydła mlecznego z całej Polski prezentowanych w 15 kategoriach. Na wystawie można było podziwiać bydło ras: polskiej holsztyńsko-fryzyjskiej w dwóch odmianach barwnych: czarno-białej i czerwono-białej, jersey, polskiej czerwonej i simentalskiej.
Sędzia wystawy Erik Hansen podczas wyboru championów, które odbywały się w sobotę, wyróżnił szczególnie (tytułami superchampionów):
1. krowę JANET 58 (PL005036533485) - najpiękniejsza w rasie HO, z hodowli OHZ Dębołęka,
2. krowę rasy jersey JEŻYNA 44 (PL005081124829), z hodowli SK Michałów, - najpiękniejsza wśród pozostałych ras mlecznych,
3. jałowicę ONDRA 29 (PL005235743722) z hodowli OHZ Osięciny - najpiękniejsza wśród jałówek.
Powiat gostyński był reprezentowany przez następujące gospodarstwa rolne:
z gminy Pogorzela:
1. Adam Jańczak zam. Wziąchów z jałówką
2. Mariusz Foltynowicz zam. Głuchów z dwoma krowami i dwiema jałówkami
3. Wiesław Konarczak zam. Kaczagórka z dwiema jałówkami
4. Andrzej Wyzuj zam. Elżbietków z dwiema jałówkami
z gminy Pępowo : pan Artur Marek Klupś z trzema jałówkami
z gminy Piaski : pani Bożena Janowska z krową i jałówką
z gminy Gostyń : pan Marcin Grzempowski z krową i jałówką
A z powiatu krotoszyńskiego: pan Maciej Pohl z dwiema krowami i dwiema jałówkami
Niestety nikt z nich nie zdobył tytułu Championa na wystawie - większość nagród zdobyły duże firmy, które posiadają ok. 400 jałówek i ok.600 krów mlecznych .
Zwiedzający wystawę mogli zapoznać się z ofertą firm dostarczających środki do produkcji dla gospodarstw mleczarskich, jak również poznać ofertę firm zajmujących się przetwórstwem mleka.
Natomiast 26-27 maja br. Również w Sielinku Odbyły się Wielkopolskie Targi Rolnicze. Podczas targów odbyły się prezentacje zwierząt hodowlanych z wielu gospodarstw, w których wzięli udział Jańczak Adam z Wziąchowa i Artur Marek Klupś z Pępowa. Zaprezentowali oni jałówki do zacielenia i cielne. Zwierzęta oprowadzali córka Adama Jańczaka Aleksandra i syn Artura Klupsia Dariusz. Pan Klupś zdobył V-ce Championa w kat. Jałówki w wieku 14-16 m-cy.
Podczas trwania targów w Sali Muzeum Gospodarki Mięsnej zostały wręczone certyfikaty dla właścicieli Gospodarstw Demonstracyjnych. Taki certyfikat odebrał pan Adam Jańczak ze Wziąchowa oraz pan Zbigniew Biskup z Borku Wlkp.
Z dziennikarskiego obowiązku należy wspomnieć, że tytuł Super Championa wystawy w kategorii bydła mlecznego uzyskała krowa LENIWA PL00514131297-5 po buhaju ADDISON SATIRE, której właścicielem jest Hodowla Zwierząt Zarodowych w Żołędnicy.
Więcej...
Objawy porażenia przez patogeny obserwuje się przez cały okres wegetacji rzepaku ozimego, od siewek do dojrzałości zbiorczej nasion. Ciepła i wilgotna pogoda decyduje w największym stopniu o wystąpieniu i rozwoju chorób grzybowych. Najgroźniejsze choroby rzepaku to: sucha zgnilizna kapustnych, zgnilizna twardzikowa, czerń krzyżowych, szara pleśń oraz zgorzel siewek. Rzadziej i zazwyczaj w mniejszym nasileniu występują: cylindrosporioza, mączniak rzekomy, mączniak prawdziwy, kiła kapusty, biała plamistość liści, werticilioza, ryzoktonioza rzepaku. Na ograniczenie występowania chorób wpływ ma wiele czynników:
- uprawa rzepaku i innych gatunków z rodziny kapustowatych na tym samym polu nie częściej niż co 4 lata,
- izolacja przestrzenna form jarych od ozimych,
- dobór do siewu odmian rzepaku o możliwie wysokiej i trwałej odporności na porażenie przez sprawców chorób,
- niszczenie i zaorywanie ścierni rzepakowych,
- staranna uprawa pól pod zasiew rzepaku,
- wysiew ściśle zalecanych ilości, kwalifikowanych nasion na jednostkę powierzchni,
- zrównoważone nawożenie oraz okresowe wapnowanie gleb,
- zaniechanie pielęgnacji mechanicznej na plantacjach z prawidłowo rozwijającymi się roślinami w celu uniknięcia ich uszkodzenia,
- zwalczanie samosiewów i chwastów roślin z rodziny kapustowatych,
- efektywne zwalczanie szkodników
Sprawcy chorób porażają wszystkie organy rzepaku, które w efekcie osłabienia lub całkowitego zniszczenia wpływają na poziom plonowania. Straty potencjalnego plonu nasion rzepaku powodowane przez poszczególnych sprawców chorób wynoszą od 15 do 20%, a w przypadku epidemicznego wystąpienia sprawcy choroby, szczególnie w latach wilgotnych, mogą sięgnąć nawet 60 %. Do najważniejszych zabiegów ochrony należy zaprawianie materiału siewnego. W praktyce proponuje się trzy terminy zabiegów ochronnych:
- jesienią w fazie 4 – 8 liści właściwych – zwalczenie sprawców suchej zgnilizny, czerni krzyżowych, szarej pleśni oraz cylindrosporiozy,
- wiosną w momencie ruszenia wegetacji opryskując rośliny można ograniczyć te same patogeny,
- w okresie kwitnienia zwalcza się, oprócz wymienionych już sprawców chorób przede wszystkim sprawcę zgnilizny twardzikowej.
Aby uzyskać jak największy, dobrej jakości plon należy stworzyć roślinom optymalne warunki wzrostu i rozwoju poprzez przestrzeganie zasad prawidłowej agrotechniki, właściwe rozpoznanie chorób i zastosowanie odpowiednich fungicydów.
Wacław Biadała doradca z gminy Dobrzyca
Zasady uprawy soi:
- Soja wymaga gleb żyznych, w dobrej kulturze o odczynie zbliżonym do obojętnego.
- Najlepsze stanowisko to po zbożach jarych i ozimych, po kukurydzy, burakach cukrowych, ziemniakach i trawach wieloletnich w trzecim roku po oborniku.
- Optymalny termin siewu to 25 kwietnia do 5 maja nawet do II dekady maja kiedy temperatura górnej warstwy gleby wynosi 10-15 o C.
- Głębokość siewu 3-6 cm w rozstawie rzędów15-20-45 cm , ilość wysiewu 150-200 kg/ha.
- Nasiona przed siewem trzeba zaprawić zaprawą Savox T 500 FS lub Vitavax 200 FS zapobiega to powstawaniu zgorzel siewek oraz przed ryzoktoniozą i fuzariozą.
- Do najskuteczniejszych herbicydów należą Treflan i Afalon. Bardzo skuteczną ochroną jest kombinacja Afalon+ Senkor, stosowana zaraz po siewie przed pojawieniem się pierwszych wschodów. Powschodowo na chwasty jednoliścienne można stosować Targę lub Fusilade, a na chwasty dwuliścienne Basagran. Preparaty te mogą być korzystnym uzupełnieniem Treflanu i Afalonu.
- Choroby soi, jak na razie, nie stanowią w Polsce dużego zagrożenia.
- Zagrożenie ze strony szkodników to mszyca, strąkowce i zmienniki. Poza tym na soi może żerować zwierzyna łowna we wcześniejszych fazach rozwojowych oraz myszy i nornice.
- Zbiór soi wykonuje się w fazie pełnego dojrzewania roślin przy wilgotności 12-16 % żeby zapobiec uszkodzeniu nasion. Soję zbiera się jednofazowo kombajnem.
Korzyści wynikające z uprawy soi:
- Uprawa soi nie wymaga specjalnych maszyn i urządzeń.
- Soja jest najważniejszą rośliną oleisto-białkową o światowym znaczeniu, która daje pełnowartościowe plony od 15-42 dt / ha pozwalający na uzyskanie 40-47 % białka, 17-23 % oleju,70-150 kg /ha azotu organicznego.
- Zalety powyższe czynią soję wartościowym składnikiem mieszanek paszowych dla zwierząt.
-Soja jest idealnym przedplonem dla zbóż, kukurydzy, rzepaku roślin paszowych i warzywnych. Dzięki działalności korzeni i bakterii brodawkowych soja pozostawia glebę spulchnioną, polepsza jej właściwości fizyczne i chemiczne.
-Jest nowoczesnym produktem dla przemysłu spożywczego, chemicznego, farmaceutycznego, kosmetycznego.
Zasady uprawy /łubin wąskolistny i żółty/.
-Wymagają gleb mineralnych, przepuszczalnych kl .IIIb-VI. Nie wskazane są gleby zlewne, podmokłe o dużej zawartości próchnicy.
- Głębokość siewu 3-5 cm, rozstawa rzędów 12-20 cm. Przy uprawie na zieloną masę obsadę należy zwiększyć o 15-20 % wysiew w ilości150-200 kg /ha. Najlepiej na nasiona siać łubin między 20 III a 10 IV.
- Stanowisko po zbożach, w 3 roku po oborniku i minimum 4 lata po strączkowych.
- Należy nasiona zaszczepić nitraginą łubinową, szczególnie na polach, na których nie uprawiano łubinu przez kilkanaście lat. Do zaprawiania nasion należy stosować zaprawę nasienną Vitavax 200 FS.
- Nie stosuje się nawożenia azotowego, a nawożenie potasowe i fosforowe stosować w dawkach 50-70 kg/ha P2O5 i 70-90 kg /ha K20.
- W celu ochrony przed antrachnozą, należy koniecznie przed siewem nasiona zaprawić Sarfunem 450 FS. Zwalczanie chwastów należy przeprowadzić bezpośrednio po siewie herbicydami takimi jak: Linurex lub mieszaniną Command+Linurex. Dodatkowo po wschodach można zastosować Gol-tix. Chwasty dwuliścienne zwalcza się po siewie Azotopem.
-W przypadku nierównomiernego dojrzewania można zastosować w fazie brązowienia strąków oprysk Reglone lub Roundup.
Korzyści wynikające z uprawy łubinów:
- Melioruje glebę co ułatwia jej napowietrzanie, podsiąkanie wody.
-Poprawia strukturę gleby.
- Dają dobre stanowisko pod wszystkie uprawy, zwiększając zawartość materii organicznej w glebie.
-Pobierają z gleby fosfor niedostępny dla roślin zbożowych.
-Nie wymagają nawożenia azotowego, wnosząc dodatkowo do gleby ilość azotu równoważną 130-210 kg saletry amonowej.
- Przerwany zostaje rozwój patogenów zbożowych, grzybów i nicieni.
-Wzrasta plon zbóż zasianych po łubinie.
Uwaga uprawa soi i łubinów podlega wsparciu specjalnemu - płatność obszarowa do powierzchni upraw roślin strączkowych / ST/
Literatura:
Internet-HR-Smolice, Broszura Rośliny strączkowe IHAR Opracowała: Anna Malinowska ZD Pleszew
Aktywnie dla siebie i dla innych
Koła gospodyń wiejskich pełniły bardzo ważną rolę w środowisku wiejskim. Pierwsze koła gospodyń wiejskich powstały ponad 130 lat temu i to kobiety chciały je zakładać. Koła organizowały kursy szycia, gotowania, pieczenia, uczyły zagadnień dotyczących prowadzenia domu. Zajmowały się również współorganizowaniem szkół, ochotniczych straży pożarnych, a także uczyły wzajemnej pomocy i wspomagały ludzi w trudnej sytuacji. Kultywowały tradycje ludowe- rękodzieło, pieśni, tańce, muzyka. Koła gospodyń wiejskich krzewiły życie kulturalne na wsiach – organizowały festiwale, spektakle ludowe, obrzędy, różnego rodzaju biesiady. To na przestrzeni lat koła gospodyń wiejskich pielęgnowały polską tradycję i wywierały ogromny wpływ na rozwój polskiej wsi. Okres gospodarki wolnorynkowej , szczególnie początkowe lata, to poważne zmiany w funkcjonowaniu kół gospodyń wiejskich spowodowane upadkiem i likwidacją wielu kółek rolniczych na wsi. W większości koła gospodyń wiejskich istniały jako jednostka organizacyjna kółka rolniczego i w związku z likwidacją kółka rolniczego również musiały zakończyć działalność. Dopiero od paru lat obserwuje się wzrost aktywności kół gospodyń wiejskich, gdyż kobiety , których mamy czy babcie działały w takich kołach, chcą kontynuować tradycje ludowe, dorobek kulturowy i społeczny . Ale również chcą wspólnie działać, żeby na obszarach wiejskich pracowało i żyło się coraz lepiej. Kobiety widzą potrzebę modernizacji wsi, jej odnowy , korzystania z możliwości finansowych jakie istnieją z funduszy unijnych. Dzięki wspólnemu działaniu mają szansę polepszyć wizerunek wsi i stworzyć przyjazne miejsce do życia dla swoich rodzin. W nowych kołach gospodyń wiejskich zdecydowaną większość stanowią rolniczki, ale są również panie, które pracują w środowisku wiejskim, czyli nauczycielki, urzędniczki, pielęgniarki czy prowadzące własne firmy. Chcą działać wspólnie po to, żeby wieś była atrakcyjnym miejscem do pracy i mieszkania, kojarzyła się z pięknym krajobrazem , ale posiadała całą infrastrukturę ułatwiającą codzienne życie-sieć wodno- kanalizacyjną, sklepy, punkty usługowe, połączenia drogowe itd.
Dlatego, jeżeli są panie chętne do podejmowania wspólnego działania i utworzenia kgw to warto zastanowić się jaką formę prawną wybrać, żeby zrealizować swoje plany.
Koła gospodyń wiejskich mogą mieć status organizacji społeczno – zawodowej rolników lub stowarzyszenia. Mogą również ubiegać się o status organizacji pożytku publicznego. Jeżeli posiadają osobowość prawną mogą zostać , po złożeniu wniosku, wpisane do rejestru podmiotów prowadzących działalność gospodarczą.
Koła gospodyń wiejskich jako jednostka organizacyjna kółka rolniczego
Koło gospodyń wiejskich jako jednostka organizacyjna kółka rolniczego działa w oparciu o przepisy Ustawy z dnia 8 października 1982 roku o społeczno – zawodowych organizacjach rolników. Jest dobrowolną, samorządną, niezależną od administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego, organizacją społeczno – zawodową rolników. Takie koło działa w oparciu o własny regulamin ( nie może być sprzeczny ze statutem kółka rolniczego) i demokratycznie wybrane organy władzy .
Jak założyć takie kgw? Należy opierać się na przepisach dotyczących zakładania kółek rolniczych, czyli zorganizować spotkanie co najmniej 10. osób, spośród których przynajmniej 8 powinno być rolniczkami lub pełnoletnimi członkami rodzin rolników. Kobiety, które są członkami założycielami koła, wybierają komitet założycielski i uchwalają regulamin działalności koła. Potem wybierają władze ( zgodnie z zapisem w regulaminie)- zarząd koła, przewodniczącą, wiceprzewodniczącą, sekretarza, skarbnika oraz komisję rewizyjną.
Regulamin koła powinien określać:
- cele i zadania koła
- prawa i obowiązki członków
- tryb podejmowania uchwał przez organy koła
- uprawnienia i obowiązki tych organów
Jakie powinny być cele zawarte w regulaminie?
Cele programowe to :
*obrona praw i reprezentowanie interesów kobiet wiejskich i ich rodzin
*działania na rzecz poprawy warunków życia i pracy kobiet wiejskich
* upowszechnianie postępu w gospodarstwach domowych i w rolnictwie
*dążenie do poprawy ochrony zdrowia
* rozwój przedsiębiorczości kobiet
* kultywowanie kultury ludowej, w tym głównie regionalnej
*wychowanie młodego pokolenia w duchu tolerancji, patriotyzmu i poszanowania tradycyjnych wartości
Również w regulaminie powinien znaleźć się zapis, że w działalności koła będą brać udział kobiety, które nie są członkami kółka rolniczego, ale związane ze względu na charakter pracy ze środowiskiem wiejskim. Takie nowe koło gospodyń wiejskich powinno powstać przy najbliższym działającym kółku rolniczym. Kiedy we wsi, gminie nie ma kółka rolniczego to można założyć samodzielne koło gospodyń wiejskich i wtedy działa ono na podstawie regulaminu rejestrowanego w wojewódzkim lub regionalnym związku rolników, kółek i organizacji rolniczych.
Zgodnie z przepisami prawa organizacje rolnicze mogą prowadzić działalność gospodarczą na warunkach dotyczących spółdzielni kółek rolniczych. Tak więc kgw, które nie posiada osobowości prawnej może prowadzić działalność gospodarczą, socjalną i handlową tylko w zakresie określonym w statucie kółka rolniczego lub/ i regulaminie koła. Nie może być natomiast założycielem i członkiem spółdzielni powołanej w celu świadczenia usług dla rolnictwa oraz innych rodzajów usług wynikających z potrzeb środowiska wiejskiego. Jest to uregulowane przepisami Ustawy o społeczno – zawodowych organizacjach rolników z dnia 8 października 1982 roku oraz Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o społeczno – zawodowych organizacjach rolników.
Podstawowym źródłem finansowania koła gospodyń wiejskich – jednostki organizacyjnej kółka rolniczego są składki członkowskie. Koło gospodyń wiejskich nie może zawierać umów, a w jego imieniu wszelkie umowy cywilnoprawne zawiera kółko rolnicze. Ale takie koło ma zdolność sądową i procesową. Może uzyskać status organizacji pożytku publicznego - wymaga to dokonania wpisu do Krajowego Rejestru Sądowego – jeśli zostaną spełnione warunki określone Ustawą o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.
Koło gospodyń wiejskich jako samodzielne kółko rolnicze
Koło gospodyń wiejskich może działać jako samodzielne kółko rolnicze zgodnie z przepisami Ustawy z dnia 8 października 1982 roku o społeczno – zawodowych organizacjach rolników. Jest wtedy dobrowolną, samorządną, niezależną od administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego organizacją społeczno – zawodową rolników. Działa na podstawie statutu i wybiera demokratycznie władze. Podlega rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym ( KRS) i kiedy będzie zarejestrowane nabywa osobowość prawną. Koło gospodyń wiejskich jako samodzielne kółko rolnicze może prowadzić działalność gospodarczą na warunkach dotyczących spółdzielni kółek rolniczych. Może być założycielem i członkiem spółdzielni powołanej w celu świadczenia usług dla rolnictwa oraz innych rodzajów usług wynikających z potrzeb środowiska wiejskiego. Wtedy musi dokonać wpisu do rejestru przedsiębiorców w KRS.
Z inicjatywą założenia koła gospodyń wiejskich jako samodzielnego kółka rolniczego może wystąpić co najmniej 10 osób, z czego 8 musi prowadzić gospodarstwa rolne jako ich właściciele, posiadacze lub użytkownicy. Członkowie założyciele wybierają spośród siebie komitet założycielski oraz uchwalają statut kółka rolniczego- zebranie musi być protokołowane.
Statut koła gospodyń wiejskich jako samodzielnego kółka rolniczego powinien określać:
- nazwę i siedzibę kółka,
- podmiotowy i terytorialny zakres działania,
- cele i zadania kółka,
- zakres i przedmiot działalności gospodarczej,
- sposób występowania członków i utraty członkostwa,
- prawa i obowiązki członków,
- zasady ustalania składek,
- strukturę organizacyjną kółka,
- organy kółka, ich kompetencje, czas trwania kadencji, tryb wyboru i odwoływania przed upływem kadencji,
- zasady podejmowania i ważności uchwał i organów kółka,
- sposób reprezentowania kółka na zewnątrz,
- majątek kółka oraz kwestie dysponowania tym majątkiem,
- zasady zaciągania zobowiązań majątkowych,
- sposób podziału nadwyżki z prowadzonej działalności gospodarczej,
- sposób zmiany statutu,
- tryb likwidacji kółka
Kolejny krok to rejestracja w Krajowym Rejestrze Sądowym. Koło gospodyń wiejskich jako kółko rolnicze może uzyskać status organizacji pożytku publicznego - po spełnieniu warunków Ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.
Jakie są źródła finansowania koła gospodyń wiejskich jako samodzielnego kółka rolniczego:
*składki członkowskie,
*darowizny,
* zapisy,
* dotacje,
*odsetki od lokat bankowych,
*dochody z działalności odpłatnej,
*dochody z działalności gospodarczej,
*odpis 1% ( tylko dla organizacji zarejestrowanych w KRS jako organizacje pożytku publicznego).
Koło gospodyń wiejskich jako stowarzyszenie
Koła gospodyń wiejskich mogą również działać w oparciu o Ustawę prawo o stowarzyszeniach. Czyli nie są wtedy organizacją społeczno – zawodową rolników . Mają status organizacji pozarządowej- stowarzyszenia zwykłego lub rejestrowanego. Wtedy zazwyczaj w nazwie pojawia się słowo „stowarzyszenie”. Stowarzyszenie jest dobrowolnym, samorządnym, trwałym zrzeszeniem o celach niezarobkowych. Cele stowarzyszenia powinny służyć bardzo szeroko pojmowanym celom społecznym – kulturalnym, oświatowym, ochronie środowiska, itd. Koło gospodyń wiejskich może powstać jako stowarzyszenie zwykłe lub rejestrowane.
Koło gospodyń wiejskich jako stowarzyszenie zwykłe
Jest to uproszczona forma stowarzyszenia ,ale nie posiada osobowości prawnej.
Stowarzyszenie zwykłe;
*wystarczą 3 osoby fizyczne ( muszą to być obywatele polscy posiadający pełną zdolność do czynności prawnych, prawa publiczne, ukończone 18 lat),
*działa w oparciu o pisemny uproszczony regulamin,
*składa się wniosek do organu nadzorującego - starosty właściwego ze względu na siedzibę stowarzyszenia, prezydenta miasta w przypadku miasta na prawach powiatu- w którym informuje się o utworzeniu stowarzyszenia zwykłego
Takiemu stowarzyszeniu przysługuje zdolność sądowa, gdyż brak osobowości prawnej oznacza m.in. brak zdolności do czynności prawnych i brak własnego majątku.
Stowarzyszenie zwykłe nie może :
-prowadzić działalności gospodarczej
-powoływać w terenie jednostek organizacyjnych
-zrzeszać osób prawnych
- łączyć się w związki stowarzyszeń
-przyjmować darowizn, spadków, zapisów
- otrzymywać dotacji i korzystać z ofiarności publicznej
Dla stowarzyszenia podstawowym źródłem dochodu są składki członkowskie.
Do wniosku o powstaniu stowarzyszenia należy dołączyć : regulamin stowarzyszenia, informacje o siedzibie, dane osobowe założycieli, wyznaczenie przedstawiciela reprezentującego stowarzyszenie. Organ nadzorujący ( starosta, prezydent) ma 30 dni na dokonanie oceny zgodności z prawem. Jeżeli po tym terminie nie trafi do sądu rejestrowego wniosek o wydaniu postanowienia zakazującego działalności to znaczy, że stowarzyszenie zwykłe może działać.
Stowarzyszenie zwykle może również ubiegać się o status organizacji pożytku publicznego- po spełnieniu warunków Ustawy o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie.
Koło gospodyń wiejskich jako stowarzyszenie działające na zasadach ogólnych tzw. rejestrowane
Chcąc utworzyć takie stowarzyszenie to z inicjatywą musi wystąpić co najmniej15 osób, które wybiorą komitet założycielski i uchwalą statut stowarzyszenia.
Statut stowarzyszenia określa ;
- nazwę stowarzyszenia – powinna odróżniać od innych organizacji , instytucji,
- teren działania i siedzibę,
- cele i sposoby ich realizacji,
- sposób nabywania i utraty członkostwa, przyczyny utraty członkostwa,, prawa i obowiązki członka,
- władze stowarzyszenia, tryb dokonywania ich wyboru, uzupełnianie składu, kompetencje ,
- sposób reprezentowania stowarzyszenia, zaciąganie zobowiązań majątkowych, ważność uchwał,
- sposoby uzyskiwania środków finansowych, ustanawianie składek członkowskich,
- zasady dokonywania zmian statutu,
- sposób rozwiązania się stowarzyszenia
Koło gospodyń wiejskich działające na zasadach ogólnych podlega rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym . Komitet założycielski musi złożyć do KRS następujące dokumenty:
*wniosek o rejestrację
*statut
*listę założycieli – wykaz zawierający imiona, nazwiska, daty i miejsca urodzenia, miejsca zamieszkania, własnoręczny podpis
* protokół z wyboru komitetu założycielskiego
*adres siedziby stowarzyszenia
Po uprawomocnieniu się postanowienia o rejestracji stowarzyszenia w KRS uzyskuje ono osobowość prawną, czyli prawo bycia stroną bierną i czynną wszelkiego rodzaju postępowań - sądowych, administracyjnych itp.
Najwyższą władzą stowarzyszenia jest walne zebranie członków stowarzyszenia. Władzę wykonawczą stanowią zarząd i komisja rewizyjna, czyli organ kontroli wewnętrznej.
Stowarzyszenie rejestrowane może prowadzić działalność gospodarczą, ale całkowity dochód z niej musi być przeznaczony na działalność statutową stowarzyszenia. Również może ubiegać się o pomoc publiczną, czyli dotacje z budżetu państwa, z budżetów jednostek samorządu terytorialnego na realizację przedsięwzięć zaliczanych do zadań własnych państwa albo jednostek samorządowych. Stowarzyszenie rejestrowane może uzyskać status organizacji pożytku publicznego – po spełnieniu określonych warunków.
Majątek koła gospodyń wiejskich powstaje głównie z:
-składek członkowskich
- darowizn
- spadków
-zapisów
-dochodów z własnej działalności
- dochodów z majątku stowarzyszenia
-środków uzyskanych dzięki zbiórkom publicznym
-odpis podatku 1% ( gdy stowarzyszenie posiada status organizacji pożytku publicznego)
Opracowanie Alicja Nowak, WODR w Poznaniu
Literatura:
Ustawa z 7 kwietnia 1989 roku Prawo o stowarzyszeniach (DzU 20/1989, poz.104)
Ustawa z 24 kwietnia 2003 roku o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (DzU 96/2003, poz. 873 z późn. zmianami)
Ustawa z 8 października 1982 r. o społeczno – zawodowych organizacjach rolników ( DzU 32/1982, poz. 217 z póź. zm.)
Rozporządzenie Rady Ministrów z 5 maja 1983 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o społeczno – zawodowych organizacjach rolników ( Dz U 27/1983, poz. 132 z późn. zm. )
http://bip.ms.gov.pl/pl/formularze/- dla ubiegających się o status organizacji pożytku publicznego i o wolontariacie
materiały z witryny wiejskiej
Ekologiczny sposób na mszyce
Rośliny w ogrodzie często są atakowane przez mszyce.
Mięta posadzona między roślinami w ogrodzie chroni je przed mszycami
Mszyce najczęściej zwalcza się preparatami chemicznymi. Ale co zrobić, gdy nie chcemy stosować chemii, na przykład na grządkach z koprem, który mszyce szczególnie sobie upodobały? Czy jest jakiś ekologiczny sposób pozbycia się tych szkodników?
Między grządkami warzyw i roślinami ozdobnymi, które są szczególnie lubiane przez mszyce, warto posadzić rośliny, które je odstraszają. Są to między innymi: cebula, czosnek, lawenda i mięta. Trzeba pamiętać, że rośliny tego samego gatunku posadzone w dużych skupiskach tworzą wymarzone miejsce do żerowania i rozwoju szkodników, podczas gdy rozproszone w ogrodzie są dla nich znacznie mniej dostępne. Dlatego zamiast na grządkach lepiej posiać koper na przykład między roślinami ozdobnymi, traktując jego delikatne, strzępiasto ulistnione pędy jako dekorację.
Jeśli szkodniki już się zadomowiły w ogrodzie, można je opryskać roślinnymi preparatami, które łatwo jest wykonać samemu. Mają one tę zaletę, że są nieszkodliwe dla ludzi i dla środowiska naturalnego.
Przeciwko mszycom działają preparaty:
- z czosnku – wyciąg (200 g roztartych nasion zalać 10 l wody i pozostawić na 24 godziny) oraz wywar (wyciąg gotować przez 20 minut). Stosuje się je bez rozcieńczania, także przeciwko innym szkodnikom oraz chorobom roślin;
- z cebuli – wywar (75 g pociętej cebuli zalać 10 l wody i gotować przez 30 minut) stosuje się bez rozcieńczania, również przeciwko chorobom grzybowym;
- z mniszka lekarskiego (mleczu) – wyciąg (400 g liści zalać 10 l wody i zostawić na trzy godziny) stosuje się bez rozcieńczania; niszczy również inne szkodniki;
- z pokrzywy – wyciąg (1 kg roślin zebranych przed kwitnieniem zalać 10 l wody i pozostawić na 24 godziny) stosuje się bez rozcieńczania. Skuteczny jest także oprysk z gnojówki (1 kg roślin zebranych przed kwitnieniem zalać 10 l wody i pozostawić na dwa-trzy tygodnie, aż roztwór stanie się klarowny). Fermentujący roztwór trzeba codziennie mieszać. Żeby pozbyć się nieprzyjemnego zapachu, należy do niego dodać 500 g dolomitu. Gnojówkę z pokrzywy trzeba przed użyciem rozcieńczyć, mieszając 0,5 l roztworu z 10 l wody.
Wyciągi roślinne należy zużyć w ciągu jednego dnia, gnojówkę można przechowywać przez jeden-dwa miesiące, a wywary przez trzy-cztery miesiące (gorące należy przelać do szczelnych butelek lub słoików i trzymać w ciemnym miejscu).
Źródło:,www.wymarzonyogód.pl - Elżbieta Borkowska-Gorączko
Dodała: Katarzyna Kaczmarek ZD Wolsztyn