Zakwaterowanie jest jednym z podstawowych składników oferty agroturystycznej, dlatego jego standard odgrywa ogromną rolę w ogólnym wrażeniu o jakości pobytu na kwaterze. Utrzymaniu odpowiedniego poziomu usług w turystyce wiejskiej oraz kształtowaniu jej pozytywnego wizerunku na rynku ofert służy system kategoryzacji wiejskiej bazy noclegowej. System ten został opracowany
i wdrożony w ramach programu TOURIN II pt. ˝Turystyka wiejska na obszarach wiejskich
i zalesionych˝ już w 1997r. Jest wzorowany na systemach i kryteriach przyjętych w krajach Unii Europejskiej.
Kategoryzacja stanowi narzędzie sprawowania kontroli nad jakością ofert gospodarstw agroturystycznych. Jest systemem dobrowolnym i płatnym. Właścicielem systemu jest Polska Federacja Turystyki Wiejskiej ˝Gospodarstwa Gościnne˝. Federacja przygotowuje kadrę inspektorów przeprowadzających kategoryzację organizując szkolenia w tym zakresie oraz stale aktualizuje
i ulepsza system kategoryzacji. W chwili obecnej upoważnionych do przeprowadzenia kategoryzacji jest 44 inspektorów, w tym 2 osoby z województwa wielkopolskiego.
Z kategoryzacji mogą korzystać obiekty znajdujące się na terenach wiejskich, które nie podlegają ustawowemu obowiązkowi kategoryzacji, wynikającemu z przepisów Ustawy o usługach turystycznych. Skategoryzowane obiekty gwarantują odpowiednio wysoką jakość usług i są chętniej odwiedzane przez gości, zaś kwaterodawca zyskuje prawo do posługiwania się znakiem nadanej kategorii przez okres 4 lat (wcześniej tylko 2 lata). Gospodarstwa skategoryzowane są chętniej promowane przez samorządy lokalne, bo uzyskanie kategorii potwierdza wysoki standard wyposażenia i usług towarzyszących i daje starostwu powiatowemu wydającemu katalog czy gminie tworzącej agroturystyczna stronę internetową pewność, że objęte promocją obiekty rzeczywiście na nią zasługują i nie przyniosą wstydu miejscowej społeczności. Ostatnio w Wielkopolsce Starostwo Powiatu Czarnkowsko-Trzcianeckiego, wychodząc z takiego założenia, dofinansowało kategoryzację kwater ze swojego terenu i ma pewność, że promowane są rzeczywiście dobre kwatery.
Świadectwem sprawdzonej jakości kwater wiejskich są słoneczka. Maksymalnie można uzyskać III kategorię, czyli trzy słoneczka. Kategoria Standard otrzymuje znak podstawowy bez słoneczka. Kategoryzacja polega na ocenie kwatery na miejscu przez inspektora i na nadaniu poszczególnym obiektom noclegowym określonej kategorii, świadczącej o jakości wyposażenia
i oferowanych usług. Ostatecznie cała kwatera otrzymuje kategorię na poziomie najniżej ocenionego obiektu wchodzącego w jej skład. Jeśli więc w kwaterze agroturystycznej są 4 pokoje i turystyczny domek, i uzyskały one następujące kategorie: 1 pokój – kat I (jedno słoneczko), 2 pokoje – kat. III (trzy słoneczka, 1 pokój – kat. Standard, domek (Samodzielna Jednostka Mieszkaniowa - SJM) – kat. III (trzy słoneczka) to cały obiekt niestety dostanie kategorię standard (wg najniżej ocenionej części składowej), co będzie uwidocznione na tablicy kategoryzacyjnej, ale pełna informacja o przyznanych kategoriach składowych znajdzie się na dokumencie potwierdzającym nadanie kategorii, który też powinien być udostępniony gościom.
W 2012r. system kategoryzacji uległ daleko posuniętym zmianom. Nowy system obowiązuje od 1.01.2013r., a wszelkie szczegółowe dane i regulamin znaleźć można na nowoutworzonej stronie internetowej www.pftw.pl. Ceny za poddanie się kategoryzacji są różne w zależności od tego, czy właściciel obiektu należy do stowarzyszenia będącego członkiem Federacji, czy też nie. Stowarzyszeni płacą 350 zł, niestowarzyszeni – 700. Ponadto dodatkowej opłaty w wysokości 20 zł wymaga kategoryzacja każdego pokoju pow. pięciu, a w przypadku SJM – 50zł – każdej SJM powyżej dwóch. Zainteresowani sprawdzeniem jakości przygotowanej oferty mogą sami poddać ocenie swoje gospodarstwo agroturystyczne poprzez analizę tabel z kryteriami oceny na ww. stronie internetowej w zakładkach „o kategoryzacji”, a następnie „formularz kategoryzacyjny” w części „cechy kwatery”
i dalszych. Dla ułatwienia formularze z wymogami dla poszczególnych rodzajów obiektów i kategorii załączamy poniżej w załączniku „kategoryzacja 2013-wymogi”.
Generalnie nowy system jest prostszy, kryteriów jest mniej, skala ocen krótsza, oceny dokonuje tylko 1 inspektor, wycofano z kategoryzacji przyzagrodowe pola namiotowe oraz tzw. pokoje grupowe, za to zwiększono maksymalną pojemność pokoju gościnnego do 6 osób, zrezygnowano z prób specjalizacji kwater oraz wprowadzono 2 główne kategorie obiektów ocenianych: kwatera na wsi i kwatera u rolnika. Dzięki temu klienci, którzy zwykle ze względu na dzieci, chcą trafić do miejsca, gdzie jest produkcja rolnicza, zwierzęta, z którymi dzieci mogą mieć kontakt oraz dostęp do gospodarskich produktów żywnościowych, łatwiej trafią do odpowiedniego, zaspokajającego takie potrzeby miejsca.
Tablice kategoryzacyjne
Federacja czyni też starania, by wymóg kategoryzacji obiektów turystyki wiejskiej pojawił się jako obligatoryjny w warunkach korzystania z pomocy w ramach działania analogicznego do obecnego „Różnicowania w kierunku działalności nierolniczej” w przyszłym PROW na lata 2014 – 2020.
{phocadownload view=file|id=60|text="Kategoryzacja - wymogi"|target=s}
Wiktoria Maciejewska
Podsumowanie działalności ZD Rawicz za 2012 rok
Przygotowane przez Paulina DrozdowskaDnia 21 marca 2013 Zespół Doradczy powiatu rawickiego zorganizował spotkanie podsumowujące działalność za rok poprzedni. Spotkanie tradycyjnie odbyło się w Centrum Wystawowo- Edukacyjnym w Gołaszynie. Wzięli w nim udział przedstawiciele środowisk rolniczych i władz samorządowych, specjaliści branżowi WODR w Poznaniu oraz rolnicy i doradcy z powiatu rawickiego. Podsumowanie rozpoczął Kierownik Zespołu Doradczego, Ryszard Bijak, który przedstawił aktualną strukturę organizacyjną WODRu oraz prowadzoną działalność doradczą w roku 2012; omówił ilość i tematykę przeprowadzonych szkoleń informacyjnych i specjalistycznych, pokazów, demonstracji, zrealizowanych działań komercyjnych, ilość i rodzaj udzielonych porad oraz pozostałą działalność doradczą. Zaprosił też wszystkich zebranych do udziału w imprezach regionalnych, takich jak „Biała Sobota", „Regionalne Targi Rolnicze" oraz „Wielkopolska Wieś Zaprasza", zaplanowanych w CWE w Gołaszynie na rok 2013.
W dalszej części spotkania głos zabrał Kierownik Działu Produkcji Rolnej Standardów Jakościowych i Doświadczalnictwa WODR w Poznaniu- Pan Tadeusz Przybecki, który poinformował zebranych o podjętej współpracy z gospodarstwami demonstracyjnymi i kierunkach działalności WODR w kolejnych latach. Pracownik Powiatowego Inspektoratu Ochrony Roślin i Nasiennictwa Pani Krystyna Szmyt przedstawiła bieżące informacje dotyczące zakazu stosowania materiału siewnego odmian GMO kukurydzy i ziemniaków, a także konsekwencji i sankcji finansowych jakimi mogą być objęci rolnicy stosujący zakazany materiał.
Podsumowanie urozmaicił wykład Zdzisławy Ostrowskiej- specjalistki ds. wspierania rozwoju obszarów wiejskich, na temat zwyczajów i tradycji wielkanocnych, podczas którego mogliśmy degustować przygotowane przez nią potrawy wielkanocne.
Na zakończenie głos zabrał Pan Kazimierz Chudy- Wójt Gminy Pakosław. Wypowiedział się pozytywnie o pozyskiwaniu energii z źródeł odnawialnych i pomyśle budowy elektrowni fotowoltaicznej na terenie Gminy Pakosław. Wyraził też chęć szerszej współpracy z doradcą specjalizującym się w zakresie odnawialnych źródeł energii.
Opracowała Paulina Drozdowska
Zakończył się cykl szkoleń z zakresu norm i wymogów wzajemnej zgodności w gospodarstwach rolnych , które miały miejsce w powiecie gnieźnieńskim w lutym i w marcu tego roku.
Tego typu szkolenia miały na celu przedstawić wizualnie rolnikom jak powinno wyglądać gospodarstwo , które spełnia wymogi wzajemnej zgodności narzucone przez Unię Europejską.
Minimalne wymogi wzajemnej zgodności dotyczą:
- przestrzeganie minimalnych norm Dobrej Kultury Rolnej zgodnej z ochroną środowiska,
- ochrony dzikiego ptactwa oraz siedlisk przyrodniczych i dzikiej fauny i flory,
- ochrony środowiska przed zanieczyszczeniami wynikających z prowadzonej w gospodarstwie działalności,
- identyfikacji i rejestracji świń,
- wytwarzania produktów rolniczych w sposób nie zagrażający zdrowiu ludzi i zwierząt oraz zdrowotności roślin,
- zapewnienie warunków dobrostanu zwierząt,
Wymogi z zakresu zarządzania zostały podzielone na trzy obszary:
Obszar A, który obowiązuje od 1 stycznia 2009 roku i do niego zaliczane są:
- zagadnienia ochrony środowiska naturalnego
- identyfikacji i rejestracji świń
Obszar B, który obowiązuje od 1 stycznia 2011 roku i do niego zaliczane są:
- zdrowie publiczne
- zdrowie zwierząt, zgłaszanie niektórych chorób
- zdrowotność roślin
Obszar C, który obowiązuje od 1 stycznia 2013 roku i do niego zaliczany jest:
- dobrostan zwierząt
Szkolenia trwały dwa dni. W pierwszym dniu była część teoretyczna, natomiast w drugim rolnicy mogli zobaczyć za pomocą urządzeń pomiarowych m.in. natężenia światła, temperaturę, hałas, wilgotność powietrza oraz zawartość gazów w budynku inwentarskim. Rolnicy, którzy brali udział w szkoleniu otrzymali materiały i listy sprawdzające oraz zaświadczenia o ukończonym tego typu szkolenia. Zdobyta wiedza przez rolników pozwoli im w lepszej mierze rozwijać swoje gopsodatswa.
Marzena Szczepańska
WODR ZD Gniezno
HopGuard – co to za środek?
Jest to lek wyprodukowany przez firmę BetaTec Hop Products, stosowany do walki z warrozą wyłącznie na terenie Stanów Zjednoczonych. Uważam, że warto przybliżyć jego skład i działanie, choćby w formie ciekawostki. Opiera się na wyciągu z aktywnego chmielu, który zawiera beta-kwas.
Mikstura HopGuardu jest pestycydem. Opiera się na jednym z organicznych kwasów znalezionych w roślinie chmielu Humulus lupulus. Kwas organiczny jest prostą substancją zawierającą węgiel z kwasowymi właściwościami.
Warto wspomnieć, że chmiel zawiera 2-wydatne kwasy organiczne: alfa-kwas – znany piwowarom jako „smak” chmielu oraz beta-kwas kojarzony z „aromatem” chmielu. To właśnie w kwasie „beta” znaleziono właściwości warroabójcze. Nowe opracowanie leku zawiera dawkę 16% kwasu chmielowego beta, którym są posmarowane plastikowe paski, przeznaczone do umieszczenia w uliczkach między ramkami z czerwiem. Producent ubiega się o rejestrację środka jako bio-pestycyd. Według autora pewnego zagranicznego artykułu, kwasy organiczne są biodegradowalnymi pestycydami, gdyż są bezpieczne zarówno dla pszczół, jak i ziemi.
W przeszłości podchodzono do nich z dystansem, były tolerowane głównie w środowisku pszczelarskim. Amerykanie liczą, że HopGuard zrewolucjonizuje środowisko pszczelarskie i znacząco wspomoże system kontroli warrozy. W USA środek ten jest dopuszczony do stosowania w czterech stanach.
Cieszy się dobrą opinią pszczelarzy, którzy uznają go za środek ekologiczny, bezpieczny dla pszczół, kontaktowo działający na warrozę i, co najważniejsze, o naturalnej kompozycji. Z niektórych zagranicznych komentarzy wynika, że substancje czynne nie mają jednak wiele wspólnego z kwasami organicznymi, które są powszechnie stosowane w pszczelarstwie. Pszczelarze określają je bardziej żywicznymi kwasami podobnymi do kwasów tłuszczowych.
Wynika to prawdopodobnie ze strukturalnej budowy tych związków. Naukowcy, którzy badali ten środek twierdzą, że można się pokusić o ekstrakcję alkoholową beta-kwasów z szyszek chmielu i przetestować przeciw warrozie sam produkt tego procesu. Inni natomiast zastanawiają się nad umieszczeniem w gniazdach zwykłych, świeżych szyszek chmielu, w celu sprawdzenia ewentualnego działania na roztocza.
Producent zapewnia, że po leczeniu nie pozostanie w ulach obcy zapach, gdyż kwasy beta są bezwonne i bardzo mało lotne. W piwie ich praktycznie nie czuć, ponieważ nie rozpuszczają się w wodzie. Pszczelarze wyrażają nadzieję, że środek ten może okazać się prawdziwym przełomem w walce z pasożytem Varroa destroctor, ponieważ lek można podawać cały rok.
Decyzją organizacji EPA preparat jest dopuszczony do użycia w czterech stanach USA (Washington, Oregon, Idaho, Arizona) i niedługo ma zapaść decyzja w sprawie rejestracji leku na terenie Kalifornii i Florydy.
Lek został przetestowany laboratoryjnie, sprawdzony przez amerykańskich pszczelarzy i posiada gwarancję bezpieczeństwa dla pszczół i czerwiu. Jest nowym, łatwym rozwiązaniem w ekologicznych pasiekach. Owady dobrze tolerują podany im środek.
HopGuard jest dostępny tylko w niektórych stanach USA, trwają negocjacje dotyczące wydania zezwolenia na sprzedaż tego preparatu do innych krajów. Tak jak większość pszczelarzy, wyrażam nadzieję, że lek szybko zostanie wprowadzony do Europy i pomoże w ratowaniu upadającego pszczelarstwa.
Piotr Nowotnik
Źródło „Pasieka”
Lucyna Palicka
WODR w Poznaniu, SPD
Nosema ceranae jest nowym i potencjalnie niebezpiecznym patogenem pszczoły miodnej, który rozpowszechnił się po świecie w ciągu ostatnich 10 lat.
Nosema ceranae jest podobna do Nosemy apis, różnice są subtelne, głównie genetyczne. Przyczyną są mikrosporidia jako maleńkie jednokomórkowe organizmy. Są one bezwzględnymi pasożytami wewnątrz-komórkowymi, osłabiając swych żywicieli powodują masowe ginięcie owadów.
Pochodzenie – Nosema ceranae po raz pierwszy została stwierdzona u pszczół w 1999 roku w okolicach Pekinu. Szybko rozprzestrzeniła się prawdopodobnie poprzez wzmożony handel międzynarodowy pszczołami i jej obecność stwierdzona jest w całej Europie stając się przyczyną nowej choroby zakaźnej pszczół.
Nosema ceranae a ginięcie rodzin – od czasu kiedy Nosema ceranae pojawiła się jako nowy patogen pszczoły miodnej była powszechnie kojarzona z ciężko chorymi i zamierającymi rodzinami (CCD). Zaliczono ją do potencjalnych przyczyn CCD. Jednak badania naukowców i analizy statystyczne wykazały, że nie jest ona pierwotną przyczyną CCD. Jednakże
badania nie wykluczają możliwości że Nosema ceranae samodzielnie lub w kombinacji z innymi czynnikami powoduje lub znacząco się przyczynia do pojawienia się CCD.
Ponadto przeprowadzone na świecie badania wykazały, iż:
1 - Nosema ceranae jest potencjalnie wysoce zjadliwym patogenem, który jest bardziej chorobotwórczy niż Nosema Apis,
2 - jak sugerują wyniki hiszpańskich badań Nosema ceranae namnaża się szybciej jak nosema Apis,
3 - powoduje dodatkowy stres żywieniowy (głód) u indywidualnych osobników pszczelich, co może być przyczyną większej śmiertelności pszczół-zbieraczek z daleka od ula,
4 - stanowi bardzo poważne zagrożenie dla pojedynczych pszczół i rodziny,
5 - istnieją doniesienia naukowe, że Nosema ceranae rozprzestrzenia się w rodzinie przez 18 miesięcy, zanim spowoduje jej osypanie się. Dlatego jej dynamiczny charakter nie może być uchwycony poprzez krótkotrwałą obserwację organizmów chorobotwórczych w rodzinie,
6 – występowanie Nosemy ceranae stwierdzono u argentyńskich trzmieli, co sugeruje, że może ona mieć w Azji także innych żywicieli nie tylko pszczoły,
7 – badania przeprowadzone przez SGGW w Warszawie wykazały, iż Nosema ceranae była obecna w Polsce już w 1995 roku.
Palicka Lucyna
WODR w Poznaniu
SPD
Dnia 7 kwietnia 2013 roku, w Sali Ziemi na terenie Międzynarodowych Targów Poznańskich odbyła się Gala wieńcząca XII edycję konkursu „Wielkopolski Rolnik Roku”, którego organizatorem jest Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego we współpracy z Uniwersytetem Przyrodniczym w Poznaniu. Do XII edycji „Wielkopolskiego Rolnika Roku” zgłoszono ogółem 49 gospodarstw rolnych. Z powiatu krotoszyńskiego zgłoszono 4 producentów rolnych. Kapituła konkursu wyłoniła 19 najlepszych rolników (z powiatu krotoszyńskiego 3 gospodarstwa rolne), jako nominowanych do nagrody, a z tego grona wybrała 10 laureatów. Podczas Gali 7 kwietnia laureaci otrzymali nagrody finansowe, statuetki „Siewcy” oraz tytuły „Wielkopolskiego Rolnika Roku”, natomiast nominowani zostali uhonorowani okolicznościowymi dyplomami.
Z powiatu krotoszyńskiego, do nagrody nominowani zostali:
- Tadeusz Waleński – rolnik ze wsi Górka, gmina Kobylin - kierunek produkcji: bydło mleczne, trzoda chlewna;
- Danuta Osuch – rolnik z Jasnego Pola, gmina Krotoszyn - kierunek produkcji: bydło mleczne, trzoda chlewna;
- Wiesław Legutko – przedsiębiorca ze Smolic, gmina Kobylin - kierunek produkcji: nasiona warzyw, rośliny ozdobne i zioła.
ZD Krotoszyn
PODSUMOWANIE DZIAŁALNOŚCI ZESPOŁU DORADCZEGO W POWIECIE LESZCZYŃSKIM
Przygotowane przez Kamila StachowiakPodsumowanie działalności Zespołu Doradczego w powiecie leszczyńskim
W dniu 27.03.2013 roku Zespół Doradczy w Lesznie zorganizował „Podsumowanie powiatowe". Spotkanie odbyło się Sali Sesyjnej Urzędu Miasta i Gminy w Osiecznej. W spotkaniu udział wzięli doradcy z powiatu leszczyńskiego, specjaliści branżowi WODR w Poznaniu, zaproszeni rolnicy oraz przedstawiciele władz samorządowych i instytucji działających na rzecz rolnictwa. Przedstawiono sprawozdanie z rocznej działalności Zespołu Doradczego w Lesznie omawiając tematykę przeprowadzonych w 2012 roku szkoleń specjalistycznych i informacyjnych, ilość udzielonych porad i wykonanych usług doradczych, a także pozostałe działania doradcze realizowane w roku ubiegłym. Poinformowano o realizowanych aktualnie nowych metodach doradczych i zaprezentowano krótką charakterystykę rolnictwa w powiecie leszczyńskim.
Kolejnym punktem spotkania były wystąpienia zaproszonych gości z Urzędu Miasta i Gminy w Osiecznej, Starostwa Powiatu Leszczyńskiego, Wojewódzkiego Inspektoratu Ochrony Roślin i Nasiennictwa Delegatura w Lesznie, Powiatowego Inspektoratu Weterynarii w Lesznie oraz Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Doradcy WODR Poznań w krótkich wystąpieniach przekazali informację o obowiązujących wymogach, nowościach i realizowanych naborach wniosków.
Zdrowo i kolorowo
Nasze przyzwyczajenia żywieniowe i tradycje kulinarne sprawiają, że w jadłospisie dominuje mięso, wędliny, podroby i tłuszcze zwierzęce. Szczególnie możemy to obserwować w okresie jesienno – zimowym. Dlatego tak ważne jest racjonalne ułożenie codziennej diety uwzględniającej odpowiedni udział warzyw i owoców.
Znaczenie warzyw i owoców polega przede wszystkim na wysokiej zawartości witaminowej, mineralnej oraz występowaniu błonnika. Większość produktów żywnościowych zakwasza organizm człowieka. Jedynie warzywa, owoce i mleko zawierają składniki zasadotwórcze, które zobojętniają nadmiar kwasów w organizmie i dlatego tak ważne jest codzienne spożywanie tych produktów.
Wiele problemów zdrowotnych w organizmie człowieka wynika z nieprawidłowej pracy jelit i zaburzeń w funkcjonowaniu przewodu pokarmowego. W takich sytuacjach istotną rolę ma do spełnienia błonnik. Błonnik czyli włókno pokarmowe to naturalny składnik owoców, warzyw, nasion i zbóż, który w żywieniu odgrywa ważną rolę. Przede wszystkim zwiększa objętość pokarmów, daje uczucie sytości, zmniejsza wchłanianie przez organizm szkodliwych substancji, wpływa na obniżenie poziomu cholesterolu we krwi, reguluje pracę przewodu pokarmowego. Najbogatsze w błonnik są nasiona warzyw strączkowych, warzywa liściaste, ziemniaki i owoce.
A ile każdy statystyczny Polak powinien jeść warzyw i owoców w ciągu dnia?
Około 40 – 50 dag dziennie i to podzielone na 5 porcji.
Co to znaczy porcja warzyw i owoców dziennie? Porcją warzyw może być: 1 pomidor średniej wielkości (100 g), zielona sałata ( 1/3 główki - 65 g),marchew gotowana 5 łyżek (140 g),groszek zielony gotowany 3łyżki (70g),gotowana fasolka szparagowa 3 łyżki (50 g).Porcją owoców może być:1 duże jabłko lub gruszka (150 g), 1 duża pomarańcza (250 g), 1 szklanka soku owocowego (200 ml).
Również ZD w pow. leszczyńskim zajmuje się propagowaniem racjonalnego żywienia rodziny poprzez organizowanie szkoleń i pokazów kulinarnych dla rolniczek i mieszkanek obszarów wiejskich. Dobrym partnerem w uświadamianiu zależności między żywieniem a stanem zdrowia rodziny są koła gospodyń wiejskich, z którymi współpracują doradcy Ośrodka. Dlatego dnia 14 marca 2013 Pani Maria Cicha-doradca ds. rozwoju obszarów wiejskich zorganizowała w Zbarzewie pokaz kulinarny „Prawidłowe odżywianie z wykorzystaniem warzyw i owoców". Na spotkanie przybyło wiele pań, które wspólnie przygotowywały sałatki na bazie owoców i warzyw. Po zakończeniu pokazu panie degustowały przygotowane sałatki i wspólnie wymieniały doświadczenia kulinarne. Poniżej kilka przepisów do wykorzystania.
Sałatka z pieczarkami
Składniki: 30 dag pieczarek, 1 duża cebula, 3 jajka ugotowane na twardo, 1 puszka kukurydzy, 10 dag żółtego sera, ½ pęczka zielonej pietruszki, 1 łyżka masła, 2 łyżki majonezu, sól, pieprz
Pieczarki pokroić w plasterki, a cebulę w kostkę, przesmażyć na maśle i wyłożyć do salaterki. Dodać pokrojone w kostkę jajka i żółty ser, kukurydzę, zieloną pietruszkę, doprawić solą i pieprzem- wszystko wymieszać z majonezem.
Sałatka z piersi kurczaka
Składniki: 2-3 piersi z kurczaka, 1 puszka fasoli czerwonej, 1 puszka kukurydzy, 1 słoik selera konserwowego, 1 puszka ananasów, 1 słoiczek cebulki konserwowej, 8 jajek ugotowanych na twardo, 1 słoik papryki konserwowej, przyprawa vegeta, majonez
Piersi z kurczaka umyć, doprawić vegetą, usmażyć na oleju. Piersi, ananasy, jajka, paprykę pokroić w średnią kostkę, dodać pozostałe składniki, doprawić, wymieszać z majonezem (może być majonez rozrobiony z jogurtem greckim).
Sałatka z selera, orzeszków i papryki
Składniki:1 słoik selera konserwowego, 1 duża papryka czerwona,1/2 puszki orzeszków solonych, majonez
Paprykę pokroić w kostkę, dodać seler, orzeszki i wszystko wymieszać z majonezem (może być majonez trochę rozrobiony z jogurtem greckim).
Zimowa sałatka owocowa
- 1 puszka brzoskwiń
- 1 puszka ananasa
- 2 banany
- 3 pomarańcze
- 5 kiwi
- garść rodzynek
Wszystkie owoce pokroić w cząstki, dorzucić rodzynki (można je przedtem namoczyć w ciepłej wodzie, żeby spęczniały). Delikatnie wymieszać i uzupełnić sokiem z brzoskwiń z dodatkiem soku ananasowego. Sałatkę można podawać od razu lub lekko schłodzoną.
Życzymy smacznego i zapraszamy na nasze szkolenia i pokazy.
Spotkanie Sadownicze w Mostkach w powiecie konińskim.
Napisane przez Liliana TataraGmina Sompolno jest jedną z 16 gmin powiatu konińskiego i leży w jego północno-wschodniej części. To rejon o dużych tradycjach sadowniczych a same sady zajmują powierzchnię około 1400 ha. Z tego względu gminę Sompolno często nazywa się „zagłębiem sadowniczym” i corocznie odbywa się tam „Święto Sadownika”. Na terenie gminy działa prężnie Stowarzyszenie Producentów Owoców i Warzyw skupiające sadowników z tego regionu, z którym od lat współpracuje Zespół Doradczy Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Koninie. Nie dziwi, więc fakt, że sadownicy chcąc sprostać potrzebom rynku i konkurencji chętnie zapraszają do siebie różne firmy i producentów, by zaprezentowali innowacyjne rozwiązania w dziedzinie maszyn i urządzeń, środków ochrony roślin, nawożenia i przechowywania. Takie właśnie spotkanie miało miejsce w dniu 14 marca br. w Mostkach a tematem przewodnim była „Ochrona i nawożenie upraw sadowniczych”.
Program spotkania obejmował następującą tematykę:
1. Oferta firmy Agrosimex dla producentów owoców na rok 2013.
2. Środki ochrony roślin: nowości w zwalczaniu chorób, szkodników i chwastów.
3. Nawożenie upraw sadowniczych.
4. Ochrona upraw sadowniczych.
5. Duży problem z małymi szkodnikami – przędziorki i szpeciele.
6. Nawożenie sadów z wykorzystaniem nawozów z Zakładów Azotowych Puławy i Instytutu Nawozów Sztucznych.
W czasie spotkania swoje oferty handlowe dla sadowników na rok 2013 zaprezentowały firmy, które to spotkanie zorganizowały: Agrosimex, ZA Puławy, Instytut Nawozów Sztucznych, Sumi Agro, Arysta Life Science.
Kolejny punkt spotkania poruszał tematy bardzo specjalistyczne dotyczące przygotowania gleby do nowych nasadzeń przy wykorzystaniu takich preparatów jak:
• ROSAHUMUS – zastosowanie w formie oprysku doglebowego,
• DELSOL – zastosowanie w formie oprysku doglebowego.
Oba preparaty mają na celu regenerację biologiczną gleby i mogą być stosowane łącznie.
Następnym tematem, który omawiano była ochrona upraw sadowniczych przed szkodnikami, chorobami i chwastami oraz poprawa jakości owoców. Przedstawiono nowości w dziedzinie środków ochrony roślin:
• Viflo-Chitosol Silver – na choroby drewna – do smarowania wszelkich uszkodzeń i ran kory.
• Katanol 96 EC – do zwalczania przędziorków i szpecieli – zawiera olej parafinowy.
• Koromite 10EC – do zwalczania przędziorka owocowego i pordzewiacza jabłoniowego.
• Vertigo 018 EC – zalecany do zwalczania przędziorków – 2 razy w sezonie.
• Affirm – do zwalczania zwójkówek, owocówki jabłkóweczki oraz pozostałych gąsienic minujących, karencja preparatu wynosi tylko 3 dni, jest selektywny dla pożytecznych owadów.
• Ortus 05 SC – do zwalczania wielkopąkowca porzeczkowego.
• Vertigo 018 EC i Movento 100 SC – w badaniach - do zwalczania wielkopąkowca porzeczkowego.
• Armicarb SP – do zwalczania parcha jabłoniowego.
• Switch – choroby przechowalnicze – gorzka zgnilizna, szara pleśń.
• Microthiol 80 WG i Thiovit Jet – nawozy siarkowe, właściwości fitosanitarne i grzybobójcze.
• Chikara 25 WG – totalny środek na chwasty.
• Hurler 200 EC – do zwalczania chwastów – na skrzyp polny.
• Gibb Plus 11-SL – ochrona plonu, poprawa jakości owoców, ograniczenie ordzawienia jabłek.
• ATS-TIOSIARCZAN AMONU – przerzedzanie w czasie pełnego kwitnienia.
• Mocznik 2%-przerzedzanie od różowego pąka do 3 dni po rozwinięciu kwiatów centralnych.
• Amid-thin – przerzedzanie zawiązków średnicy 5-6 mm.
• Bioprzerzedzacz – przerzedzanie zawiązków średnicy 8-12 mm.
W spotkaniu wzięło udział około 100 sadowników. Frekwencja zawsze jest tak duża, bo jak podkreślają zainteresowani, nie tracą czasu na poszukiwania środków ochrony roślin czy urządzeń w Internecie. Wiadomo, że firmy same chętnie przyjeżdżają zaprezentować swoje osiągnięcia ale zawsze jest to poparte wynikami z doświadczeń. To bardzo cenna wiedza dla sadownika niedostępna na ogół w publikacjach. Miłym akcentem tego typu spotkań są także konkursy, gdzie rolnicy wygrywają atrakcyjne nagrody.
Tak było i tym razem z czego skorzystałem również i ja, jako osoba zaproszona na to spotkanie.
Ryszard Michalski
doradca WODR gmina Sompolno
A tak wyglądały sady sompolskie 5 kwietnia 2013 roku :)
Malina właściwa jest cennym gatunkiem produkcyjnym oraz amatorskim. Owoce, przeważnie czerwone, aromatyczne, mające właściwości lecznicze stanowią surowiec na mrożonki, soki i dżemy.
W uprawie amatorskiej krzewy malin sadzi się w rozstawie 1,5 – 2,0 x 0,5 m. Materiału szkółkarskiego nie należy sadzić głębiej niż rósł w szkółce, gdyż maliny nie lubią głębokiego sadzenia. Wiosną, żeby wzmocnić krzewy wszystkie pędy przycinamy przy ziemi rezygnując z owocowania w pierwszym roku wegetacji. Najpóźniej rok po posadzeniu krzewów rozpinamy nad rzędami druty, do których należy przywiązać owocujące pędy. Prawidłowo uformowany krzew maliny powinien posiadać od 4 do 8 silnych zdrowych owocujących pędów dwuletnich. Podstawowy zabieg cięcia, który w uprawie malin bezwzględnie należy wykonać polega na wycięciu z krzewu przy samej ziemi pędów dwuletnich bezpośrednio po owocowaniu. Pędy te w tym okresie zamierają i mogą stać się źródłem rozwoju wielu chorób.
Inaczej prowadzi się odmiany powtarzające owocowanie. Odmiany te owocują na pędach dwuletnich w typowym dla malin okresie owocowania i pędy te należy po owocowaniu wyciąć przy ziemi. Odmiany te owocują również w drugiej połowie lata aż do jesieni na pędach jednorocznych, których po owocowaniu nie wycina się, gdyż będą one owocowały w roku następnym. Odmiany powtarzające można również prowadzić na zbiór tylko jesienny z pędów jednorocznych. W tym przypadku po owocowaniu pędy te jesienią wycina się przy ziemi nie dopuszczając do powtórnego na nich owocowania w roku przyszłym.
Odmiany:
Malling Jewel – odmiana o średniej porze dojrzewania. Owoce są średniej wielkości, ciemnoczerwone, szerokostożkowate. Odmiana mniej wytrzymała na mróz. Dzięki niewysokim, nielicznym i dość sztywnym pędom łatwa do prowadzenia.
Polana – odmiana wczesna, powtarzająca owocowanie. Owoce są średniej wielkości, czerwone i szerokostożkowate. Miąższ owoców jest aromatyczny. Odmiana plenna polecana do uprawy w całym kraju.
Pokusa – odmiana wczesna, powtarzająca owocowanie. Owoce są duże, czerwone, prawie kuliste. Okres owocowania na pędach jednorocznych jest długi.
Polka – odmiana wczesna, powtarzająca owocowanie. Owoce są duże, czerwone, stożkowate. Okres owocowania na jednorocznych pędach jest średnio długi.
Beskid – odmiana o późnej porze dojrzewania, bardzo plenna. Owoce są duże lub średniej wielkości, czerwone. Miąższ owoców jest aromatyczny.
Poranna Rosa – odmiana średniowczesna, powtarzająca owocowanie. Owoce są duże, żółte lub lekko pomarańczowe, zbliżone do kulistych. Odmiana charakteryzuje się małą podatnością owoców na gnicie.
Jarosław Górski
Więcej...
Za oknem ponuro i szaro, dlatego nasz nastrój też pozostawia wiele do życzenia. A przecież można w prosty sposób pozbyć się chandry i jeszcze dostarczyć organizmowi cennych składników. Ale jak to zrobić? Problem może rozwiązać 1 łyżeczka ( 10 g) kakao. Spożywając kakao pozytywnie wpływamy nie tylko na zdrowie, ale też na urodę. Kakao może chronić przed rakiem jelita cienkiego i grubego, gdyż zawiera przeciwutleniacze- flawonidy, które chronią organizm przed stresem oksydacyjnym. Czyli jest to stan zaburzenia równowagi pomiędzy przeciwutleniaczami a utleniaczami, na rzecz utleniaczy. Przez działanie tego stresu może nasz organizm odczuwać problemy jelitowe. Badania wykazują, że flawonidy zawarte w kakao pomagają zredukować te problemy. Również kakao zawiera przeciwutleniacze, które mają właściwości antyrakowe- chronią przed wirusami, chorobami skóry i przedłużają młodość. Kakao jest cenne, bo zawiera dużo magnezu, wapnia, chromu, żelaza, manganu, cynku; 300 mikroelementów, które wpływają na procesy biochemiczne w mózgu. Świetnie wpływa na samopoczucie- podnosi poziom antydepresyjnej serotoniny- i koncentrację, a także redukuje stres i wyczerpanie.
Okazuje się, że osoby, które piją kakao mają mniej problemów z niedomaganiem serca i cukrzycą. Dzieje się to tak dzięki temu, że flawonidy regenerują mitochondria- centra energetyczne mięśnia sercowego i mięśni szkieletowych. Filiżanka kakao może nas postawić na nogi lepiej niż kawa, bo zawiera teobrominę-substancję pokrewną kofeinie.
Z tego względu, że kakao ciemne i czekolada są bogatym źródłem magnezu warto po nie sięgnąć, gdy mamy niedobory tego mikroelementu w diecie. Każdego dnia organizm potrzebuje około 300- 400 mg magnezu, a gdy nie zapewnimy takich ilości to mogą wystąpić zaburzenia w zdrowiu jak migreny, astma, depresja, czy kamica nerkowa. Kiedy uzupełni się braki to uzyskamy lepszą kondycję psychofizyczną i sprawniej działający system nerwowy.
Warto zwrócić uwagę na fakt, że kakao powinniśmy spożywać bez dodatku mleka (zwierzęcego) i cukru, gdyż obniżają jego właściwości. Słodzić powinno się miodem lub cukrem trzcinowym. Chcąc poprawić sobie nastrój ( i zdrowie)można sięgnąć po kakao lub czekoladę, najlepiej gorzką. Dobrze wiedzieć, że wartość energetyczna 1 łyżeczki (10 g) kakao to 23 kcal, a kostki czekolady (10 g) to ponad 50 kcal .
Zalety kakao-wystarczy 1 łyżeczka dziennie:
-obniża ciśnienie krwi
-red ukuje poziom cholesterolu
- polepsza ukrwienie mózgu
- poprawia pamięć krótkotrwałą
-obniża ryzyko chorób serca
Kupując kakao lepiej wybrać produkt najlepszej jakości.
Alicja Nowak
WODR w Poznaniu
W 2032 roku, czyli za niecałe 20 lat azbest ma zniknąć z dachów na terenie całego kraju. Termin to dość odległy, ale ze względu na koszty jakie wiążą się z wymianą eternitu na inne materiały, warto pomyśleć o tym już teraz. Zgodnie z treścią zapisów Rozporządzenia Ministra Gospodarki z dnia 13.12.2010 r. w sprawie wymagań w zakresie wykorzystywania wyrobów zawierających azbest oraz wykorzystywania i oczyszczania instalacji lub urządzeń, w których były lub są wykorzystywane wyroby zawierające azbest, wyroby zawierające azbest wykorzystuje się w sposób niestwarzający zagrożenia dla środowiska i zdrowia ludzi w terminie do dnia 31 grudnia 2032r. W tym samym terminie oczyszcza się, przez usunięcie wyrobów zawierających azbest lub ich wymianę na bezazbestowe w sposób niestwarzający zagrożenia dla środowiska i zdrowia ludzi, instalacje lub urządzenia zawierające azbest. Bezpieczne użytkowanie wyrobów zawierających azbest o gęstości objętościowej równej lub większej niż 1 000 kg/m³, czyli wyrobów azbestowych twardych, jest możliwe po stwierdzeniu faktycznego ich stanu technicznego. Zgodnie z obowiązującym prawem każdy właściciel nieruchomości, obiektu lub instalacji ma obowiązek przeprowadzania kontroli stanu technicznego wyrobów azbestowych, dokonania inwentaryzacji oraz zabezpieczenia wyrobów nieuszkodzonych lub usunięcia, gdy ich stan jest zły. Jeżeli wyroby azbestowe nie wymagają natychmiastowej wymiany można pokryć je szczelną powłoką ze środkami wiążącymi włókna azbestowe, czyli farb i tym podobnych materiałów, które posiadają aprobatę techniczną, potwierdzającą zdolność spajania włókien azbestowych. Zabieg taki na jakiś czas zabezpieczy, np. dach przed dalszą degradacją. Wyroby zawierające azbest, instalacje lub urządzenia zawierające azbest, drogi utwardzone odpadami zawierającymi azbest, rury azbestowo – cementowe oraz usunięte wyroby zawierające azbest należy inwentaryzować metodą spisu z natury, a wynik inwentaryzacji ujmować w „Informacji o wyrobach zawierających azbest”. „Informację…” należy przedłożyć corocznie, w terminie do 31 stycznia, właściwemu marszałkowi województwa. Osoba fizyczna (np. rolnik) niebędąca przedsiębiorcą „Informację…” przedkłada odpowiednio wójtowi, burmistrzowi lub prezydentowi miasta. Natomiast informacje o stanie wyrobów zawierających azbest znajdujących się w użytkowaniu należy zamieścić w arkuszu „Oceny stanu i możliwości bezpiecznego użytkowania wyrobów zawierających azbest,” który trzeba przekazać do właściwego organu nadzoru budowlanego, w terminie 30 dni od dnia sporządzenia oceny. Ocenę taką sporządza osoba posiadająca uprawnienia budowlane. Wynik oceny stanu i możliwości bezpiecznego użytkowania wyrobów zawierających azbest wyrażany jest w skali punktowej:
- ocena od 25 do 35 pkt – dobry stan techniczny wyrobów, a ponowna ocena konieczna jest w ciągu 5 lat;
- ocena w granicach 35 – 55 pkt – oznacza możliwość uszkodzeń (brak widocznych pęknięć, niewielkie ubytki powierzchni płyt eternitowych). Ponowna ocena konieczna w terminie do 1 roku;
- powyżej 60 pkt - widoczne pęknięcia lub ubytki na powierzchni równej lub większej niż 3% powierzchni wyrobu. Uszkodzenia (pęknięcia) oraz korozja i pylenie płyt azbestowo – cementowych powodują odsłonięcie i rozluźnienie, a następnie uwalnianie włókien azbestowych. Takie wyroby wymagają niezwłocznej wymiany lub naprawy.
Usunięcia wyrobów zawierających azbest może dokonać tylko specjalistyczna firma, która posiada uprawnienia, odpowiedni sprzęt i przeszkolonych pracowników oraz zatwierdzony przez starostę program gospodarowania odpadami niebezpiecznymi. Firmy te zajmują się demontażem, zabezpieczeniem przed pyleniem wyrobów azbestowych, transportem i dostarczeniem ich na składowisko odpadów niebezpiecznych.
Wymiana powłok azbestowych na inne, nieazbestowe, to spory wydatek. Możliwe jest tutaj uzyskanie wsparcia finansowego. Są to źródła, z których korzystać mogą osoby fizyczne, przedsiębiorcy oraz jednostki samorządowe. Dla osób fizycznych dostępne są przede wszystkim kredyty preferencyjne, których udziela Bank Ochrony Środowiska we współpracy z Wojewódzkimi Funduszami Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Wiele gmin, czy starostw dofinansowuje działania związane z usuwaniem wyrobów zawierających azbest. Środki te pochodzą z gminnych i wojewódzkich funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej. Wsparcie udzielane jest przez te samorządy, które opracowały i realizują „Program usuwania azbestu i wyrobów zawierających azbest”. Pomoc może być przyznana na demontaż, transport i składowanie wyrobów zawierających azbest. Warunkiem koniecznym ubiegania się o wsparcie finansowe jest przedłożenie w miejscowym urzędzie gminy Informacji o wyrobach zawierających azbest i miejscu ich wykorzystywania, Oceny stanu i możliwości bezpiecznego użytkowania wyrobów zawierających azbest oraz Wniosku o wsparcie finansowe wraz z wymaganymi załącznikami. Po zakończeniu robót gmina udzielająca wsparcia finansowego może zażądać przedłożenia oświadczeń i informacji o tzw. przemieszczaniu azbestu oraz jego złożeniu na koncesjonowanym składowisku odpadów, tzn. oświadczenia o przekazaniu odpadów specjalistycznej firmie. Koszty związane z zakupem i montażem nowych pokryć dachowych lub elewacji ponosi wnioskodawca.
Wioletta Kmiećkowiak
Dział EOŚ WODR w Poznaniu
Polowa stacja meteorologiczna w Mnichowicach w powiecie kępińskim zamontowana
Przygotowane przez Piotr Twardowski
fot. z dnia: 11.06.2013 r.
Dnia 6 kwietnia 2013 roku w gospodarstwie demonstracyjnym Pana Władysława Bajera ( Mnichowice, gmina Bralin, powiat kępiński )
została założona polowa stacja meteorologiczna służąca do badań naukowych prowadzonych przez Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu.
Stacja została fachowo zamontowana przez jednego z producentów stacji meteorologicznych w kraju na potrzeby rolnictwa a w szczególności sadownictwa i ogrodnictwa.
Dość powiedzieć, że takich stacji w Wielkopolsce WODR zakupił w 2013 r. ponad 30, jest to dość pokaźna inwestycja zwłaszcza,
że koszt tylko jednej stacji to wydatek rzędu ok.6 tysięcy złotych.
Stacja meteorologiczna jest całkowicie zdalna a przesył informacji o temperaturze, wilgotności, ciśnieniu atmosferycznym,
sile i kierunku wiatru, opadach następuje drogą internetową, przez co warunki te można śledzić w każdym miejscu i o każdej porze doby.
Najważniejszym zadaniem polowej stacji meteorologicznej jest system decyzyjny w zwalczaniu zarazy ziemniaczanej oparty o modele matematyczne ( algorytmy ),
przez co rolnik uprawiający ziemniaki ( w promieniu ok.10 km od stacji ) otrzyma informację o zastosowaniu I zabiegu fungicydowego,
a także co do ilości stosowanych zabiegów, co w rezultacie przyczyni się do znacznych oszczędności a także ułatwi zadanie rolnikom
wobec nowych zasad integrowanej uprawy roślin, które wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2014 r.
W przyszłości system decyzyjny będzie rozbudowany o inne rośliny i choroby np. rdza w życie.
Wykonanie niezbędnych czynności przy ustawieniach stacji
Stacja usytuowana w odpowiednim miejscu
"Fotowoltaika" zasili stację w energię elektryczną
Czujniki temperatury, wilgotności, ciśnienia i opadów atmosferycznych
Wiatromierz, jako najwyżej umieszczony element stacji meteorologicznej
Aktualne dane meteorologiczne dostępne są na stronie internetowej: portalmeteo.pl (po kliknięciu linku MAPA)
Oprac. i foto.: Piotr Twardowski - doradca WODR ZD w powiecie kępińskim
Pleśnie i wytwarzane przez nie toksyny stają się obecnie główną przyczyną niebezpiecznych infekcji na całym świecie, w związku z czym konieczne jest podjęcie szeroko zakrojonej profilaktyki.
WSTĘP
W ostatnich latach coraz częściej zwraca się na bardzo realny problem pleśni (grzybów) występujących, zarówno wewnątrz pomieszczeń domowych, jak i w miejscu pracy, oraz na bardzo realne niebezpieczeństwo dla zdrowia ludzi wystawionych na ich działanie. Niniejsza praca jest prezentacją Amerykańskiej Akademii Medycyny Środowiskowej (American Academy of Envi-ronmental Medicine; w skrócie AAEM), której celem jest przedstawienie obecnej wiedzy z zakresu niekorzystnych dla zdrowia efektów wywoływanych przez pleśnie domowe. W literaturze medycznej istnieje duża liczba danych świadczących o wielu różnych wpływach na zdrowie pacjentów wystawionych na działanie pleśni unoszących się w powietrzu.
Znajdujące się w atmosferze domu pleśnie często są przyczyną niekorzystnych wpływów na zdrowie ludzi w postaci uszkodzeń i zaburzeń czynności wielu organów i układów, w tym układu oddechowego, nerwowego, immunologicznego, a także układów hematologicznych i skóry. Pleśń domowa często bywa również przyczyną zagrażających życiu infekcji ogólnoustrojowych u pacjentów z osłabionym układem immunologicznym.
Poniżej dostępny cały artykuł:
{phocadownload view=file|id=54|text="Groźne pleśnie"|target=s}