Zasady wysyłki bulw ziemniaka do pozostałych państw członkowskich Unii Europejskiej
Przygotowane przez Piotr Twardowski
W gospodarstwach domowych rabarbar jest wykorzystywany do przygotowania kompotów, soków, wypieku ciast domowych, a nawet do produkcji wina. Ogonki liściowe rabarbaru posiadają specyficzne walory smakowe, gdyż zawierają kwasy - jabłkowy, cytrynowy i octowy. Dawniej stanowiły znakomity środek antyszkorbutowy- naturalne źródło witaminy C ze względu na obecność kwasu askorbinowego. A z tego powodu, że są w nim kwasy jabłkowy i cytrynowy to rabarbarowi przypisywano działanie krwiotwórcze. W rabarbarze jest również żelazo. Powszechnie panuje opinia, że rabarbar nie jest zalecany w żywieniu, bo zawiera kwas szczawiowy. Ważna kwestia – kwas szczawiowy gromadzi się głównie w liściach, czyli w ogonkach jest znacznie mniej. A najważniejsza sprawa , że umiarkowane spożycie rabarbaru przez kilka tygodni w ciągu roku nie stanowi zagrożenia dla zdrowia dzieci i dorosłych. Wartość energetyczna 100 g świeżego rabarbaru to 75kJ ( 18 kcal).Warto wykorzystać sezon na rabarbar i przygotować z nich smaczne potrawy. A jeszcze możemy ten sezon przedłużyć i rabarbar zamrozić, czyli umyć, pokroić na kawałki, zblanszować, zapakować do woreczków i zamrozić.
Placek drożdżowy z kruszonką na rabarbarze
Składniki na ciasto:1/2 kostki margaryny, 2 żółtka, 1 całe jajko, ½ szklanki cukru, szczypta soli, 3/4 szklanki mleka, 35 dag mąki, 4 dag drożdży, rabarbar
Składniki na kruszonkę:1 kostka masła, 6 łyżek cukru,1 cukier waniliowy, 35 dag mąki
Z mleka, drożdży, 1 łyżeczki cukru i łyżki mąki przygotować rozczyn, pozostawić do wyrośnięcia. Żółtka i jajko ubić z cukrem. Dodać resztę mleka, mąkę, rozczyn drożdżowy i wyrobić ciasto. Na końcu dodać roztopiony tłuszcz. Ciasto należy długo wyrabiać i pozostawić do wyrośnięcia. Z masła, cukru i mąki zagnieść kruszonkę. Ciasto wyłożyć na blaszkę, położyć kawałki rabarbaru , kruszonkę i piec w temperaturze 200⁰C przez 25 minut.
Ciasto rabarbarowo- truskawkowe
Składniki na ciasto kruche:1 szklanka mąki pszennej, 1szklanka krupczatki, ½ szklanki cukru, 1 łyżeczka proszku do pieczenia, 20 dag masła,1 jajko
Składniki na masę rabarbarową:70 dag rabarbaru, 30 dag jabłek, 8 łyżek cukru, 2 pomarańcze, 1 cytryna, 2 budynie waniliowe z cukrem
Pozostałe składniki: 50 dag truskawek, 2 galaretki agrestowe
Mąkę, cukier, proszek do pieczenia, masło, jajko włożyć do miski i posiekać nożem. Zagnieść ciasto i schłodzić w lodówce. Ciasto wyłożyć na blaszkę ( 25 cmx 36 cm)i nakłuć widelcem. Włożyć do nagrzanego piekarnika i piec około 25 minut w temperaturze 180⁰C.Przygotować masę- rabarbar i jabłka obrać, opłukać i pokroić w kostkę. Włożyć do garnka, dodać cukier, wymieszać i odstawić na 30 minut. Potem smażyć na małym ogniu około 20 minut. Z pomarańczy i cytryny wycisnąć sok, przecedzić i wlać do miseczki – powinno być 250 ml ( można uzupełnić wodą). Do soku wsypać budynie, wymieszać, wlać do masy rabarbarowo - jabłkowej i chwilę gotować. Gorącą masę wyłożyć na ciasto. Truskawki pokroić w kostkę i rozłożyć na ciepłej masie, wystudzić. Przygotować galaretkę agrestową w 700 ml gorącej wody. Galaretkę wylać na ciasto, schłodzić.
Pierogi z rabarbarem
Składniki na ciasto:2 szklanki mąki pszennej, 1 jajko, 1 łyżka oleju, przegotowana letnia woda- około ¾ szklanki
Składniki na farsz: 25 dag rabarbaru( już po obraniu), 4 łyżki cukru, 2 łyżki bułki tartej
Pozostałe składniki: masło, bułka tarta
Mąkę , olej i jajko wymieszać widelcem dolewając wodę-tyle wody, ile pochłonie mąka. Zagnieść ciasto i nakryć, żeby nie wyschło. Rabarbar obrać, opłukać, osuszyć i pokroić w drobną kostkę ( grube ogonki można przekroić wzdłuż). Przełożyć do miski, dodać cukier, bułkę tartą, wymieszać. Ciasto rozwałkować , kubkiem ( lub szklanką) wykrawać krążki . Na każdy krążek nałożyć porcję rabarbaru – około 2 łyżeczek, skleić. Pierogi wrzucić do gotującej wody, gdy wypłyną chwilę pogotować i wyjąć. Podawać na ciepło ze zrumienioną na maśle bułką tartą. Z podanej porcji powinno być około 35 pierogów.
Konfitura z rabarbaru
Składniki na 1 słoiczek : 20 dag rabarbaru, 1/3 szklanki cukru, 2-3 łyżki wody
Umyty rabarbar pokroić w kostkę, wrzucić do garnka, dodać cukier i wodę. Wymieszać i podsmażyć około 7-10 minut, aż rabarbar się „rozpadnie”. Wyparzone słoiczki napełnić konfiturą , zamknąć i odwrócić do góry dnem.
Kompot z rabarbaru
Składniki: 50 dag rabarbaru, 6 łyżek cukru, do smaku -sok z cytryny lub goździki
Zagotować wodę z dodatkiem cukru i w zależności od upodobań z sokiem z cytryny lub z goździkami. Rabarbar umyć, obrać i pokroić na kawałki. Wrzucić do wrzątku, chwilę gotować.
Alicja Nowak
WODR w Poznaniu
Analizując dokumenty hodowlane świń, napotykamy na pewną trudność, gdyż poszczególnym rasom świń przyporządkowano kod cyfrowy. Zgodnie z „regulaminem prowadzenia ksiąg i oceny świń” do celów komputerowego prowadzenia ksiąg przyjmuje się następujące oznaczenia kodowe ras świń:
|
Rasa świń |
cyfra |
|
WIELKA BIAŁA POLSKA (WBP) |
10 |
|
POLSKA BIAŁA ZWISŁOUCHA (PBZ) |
20 |
|
BELGIJSKA BIAŁA |
25 |
|
ZŁOTNICKA BIAŁA |
30 |
|
PUŁAWSKA |
40 |
|
ZŁOTNICKA PSTRA |
50 |
|
HAMPSHIRE |
60 |
|
DUROC |
70 |
|
PIETRAIN |
80 |
|
LINIA 990 |
90 |
WIELKA BIAŁA POLSKA (WBP) CYFRA 10
POLSKA BIAŁA ZWISŁOUCHA (PBZ) CYFRA 20
BELGIJSKA ZWISŁOUCHA CYFRA 25
ZŁOTNICKA BIAŁA CYFRA 30
PUŁAWSKA CYFRA 40
ZŁOTNICKA PSTRA CYFRA 50
HAMPSHIRE CYFRA 60
DUROC CYFRA 70
PIERAIN CYFRA 80
LINIA 990 CYFRA 90
Zebrał i opracował Jan Sarnowski WODR Poznań.
Leczenie otyłości jest procesem złożonym, na który składa się postępowanie dietetyczne w celu zmniejszenia spożycia pokarmów wysokoenergetycznych, wzmożona aktywność fizyczna w celu zwiększenia wydatkowania energii oraz terapia behawioralna w celu zmiany stylu życia na sprzyjający utrzymaniu równowagi bilansu energetycznego.
Główną przyczyną występowania otyłości u dzieci i młodzieży jest nadmierna w stosunku do zapotrzebowania wartość energetyczna przyjmowanych pokarmów. Nie jest to jedyny czynnik, ważnym czynnikiem determinującym skłonność do zwiększania masy ciała jest spożycie tłuszczu. Dlatego też podstawowym elementem redukcji masy ciała jest prawidłowo zaplanowana na okres kilku miesięcy dieta niskoenergetyczna z ograniczeniem tłuszczów pochodzenia zwierzęcego.
Zalecenia dietetyczne i wynikające z nich ograniczenia spożycia energii, a także w pewnym stopniu składników odżywczych – w przypadku młodzieży należy stosować bardzo ostrożnie. Zbyt restrykcyjna dieta może być bowiem przyczyną zahamowania wzrostu, zahamowania rozwoju fizycznego, a także wystąpienia zaburzeń psychosomatycznych. Dieta dla otyłej młodzieży powinna być normobiałkowa z ograniczeniem tłuszczów i węglowodanów. Unikać należy bogatych energetycznie potraw, zawierających cukry proste oraz produkty zbożowe. Wartość energetyczna diety powinna zawierać się między 1000 a 1500 kcal (4187 - 6280 kJ) dziennie. Dieta taka powinna być stosowana dla dzieci powyżej 7 roku życia.
W naturalnych tłuszczach pochodzenia zwierzęcego, mimo zróżnicowanej zawartości poszczególnych kwasów tłuszczowych, przeważają kwasy nasycone podnoszące poziom cholesterolu oraz frakcji LDL . Dlatego należy ograniczyć ich udział w diecie do poziomu niższego niż 10% ogółu energii.
Zawartość w diecie niskoenergetycznej frakcji rozpuszczalnych błonnika pokarmowego (pektyny, gumy) może również powodować redukcję stężenia cholesterolu całkowitego i frakcji LDL. Błonnik pokarmowy może także odgrywać rolę w regulowaniu stężenia insuliny. Wpływa on na zmniejszenie wydzielania insuliny poprzez zwolnienie tempa wchłaniania składników odżywczych po spożytym posiłku. Stosowanie diety z dużą zawartością błonnika zwiększa wrażliwość na insulinę oraz redukuje masę ciała . Spożywanie błonnika chroni także przed nadciśnieniem tętniczym, hiperlipidemią i chorobami naczyniowymi .
Bardzo istotną rolę w leczeniu otyłości ma zmiana modelu żywienia. Zaleca się częstsze (4-5 razy dziennie) spożywanie mniej obfitych pod względem energetycznym posiłków. Posiłki należy rozłożyć równomiernie w ciągu dnia, spożywać o stałych porach, w spokoju, dobrze je przeżuwając oraz przede wszystkim wyeliminować zjawisko dojadania. Nie bez znaczenia jest stosowanie odpowiednich technik kulinarnych, mających na celu ograniczenie ilości dostarczanych tłuszczów (głównie zwierzęcych) oraz zachowanie odpowiedniej ilości składników odżywczych. Dieta dla młodzieży powinna być urozmaicona, dawać uczucie sytości i zapewniać rozwój fizyczny a także komfort psychiczny. Trzeba pamiętać, aby stosować umiejętnie zamianę tych produktów, które dostarczają dużej ilości energii. Korzyścią diety ma być nie tylko redukcja masy ciała, ale także poprawa sprawności fizycznej oraz satysfakcja osobista wynikająca z trwałej poprawy zdrowia, a nie tylko efektu kosmetycznego. Dietę należy ustalać indywidualnie, w zależności od upodobań żywieniowych, jak też warunków prowadzonej terapii. Indywidualne podejście przyczynić się może do większego zaangażowania osoby leczonej oraz jej rodziny, a także może zmniejszyć ryzyko wystąpienia ewentualnych powikłań nieprawidłowego odchudzania. Celem postępowania dietetycznego, oprócz redukcji masy ciała, jest wypracowanie prawidłowych nawyków żywieniowych, umożliwiających zapewnienie właściwego dla wieku poziomu życia i rozwoju.
Ograniczenie aktywności ruchowej uznawane jest za niezależny czynnik ryzyka wielu chorób. Sprzyja ono rozwojowi zespołu metabolicznego X, otyłości i cukrzycy insulino - niezależnej. Pozytywny wpływ systematycznie wykonywanego wysiłku fizycznego sprowadza się do: zwiększenia dobowego wydatku energii, zwiększenia beztłuszczowej masy ciała (tkanka mięśniowa ) zmniejszenia zapasów tkanki tłuszczowej ,któremu towarzyszy redukcja nagromadzonego tłuszczu trzewnego , poprawy tolerancji węglowodanów i wzrostu wrażliwości mięśni na insulinę , obniżenia stężenia insuliny oraz poprawy profilu lipidowego krwi .
Wysiłek fizyczny.
Korzystny wpływ wysiłku fizycznego wykazano zarówno u ludzi młodych, jak i u dorosłych. Jednak u kobiet efekty te są na ogół mniejsze niż u mężczyzn, przede wszystkim z powodu mniejszej redukcji tkanki tłuszczowej pod wpływem wysiłków. Wykazano, że istnieją różnice we wrażliwości komórek tłuszczowych, zlokalizowanych w różnych częściach ciała, na działanie czynników lipolitycznych, aktywowanych podczas wysiłku. Duże znaczenie ma zwiększona wrażliwość na działanie amin katecholowych tkanki tłuszczowej zgromadzonej w obrębie jamy brzusznej. Akumulacja tłuszczu w tej okolicy związana jest z wieloma zaburzeniami. U mężczyzn utrata masy ciała będąca efektem treningu jest większa niż u kobiet, u których tłuszcz gromadzi się w okolicy pośladkowo-udowej. Zalecane są wysiłki o umiarkowanej intensywności. Dobrymi formami ruchu, szczególnie w początkowej fazie treningu, jest pływanie, ćwiczenia w wodzie, jazda na rowerze. Program „treningu zdrowotnego” dla osób otyłych obejmuje aerobowe wysiłki dynamiczne, takie jak: marsz, bieg, jazda na rowerze, bieg na nartach a także wysiłki siłowe o małej intensywności. Dla zapewnienia właściwego efektu, trening powinien być stosowany nie mniej niż 3 godziny tygodniowo. Zaleca się, aby czas trwania ćwiczeń wynosił 15-60 minut. Istotne znaczenie ma fakt, że podczas długotrwałej pracy o umiarkowanej intensywności zapotrzebowanie energetyczne pokrywane jest w większym stopniu przez utlenianie kwasów tłuszczowych niż w trakcie krótkich wysiłków o dużym obciążeniu. Ćwiczenia powinny być dostosowane do upodobań i możliwości indywidualnych osób poddanych treningowi .
Ludzie otyli w odróżnieniu od szczupłych nie kierują się w przyjmowaniu pokarmów endogennymi sygnałami sytości, lecz bodźcami egzogennymi. Otyli są przy jedzeniu bardziej pobudzeni oraz jedzą więcej pokarmu. W przypadku wystąpienia optycznych bodźców smakowych, reagują intensywniej na bodźce zewnętrzne (silniejsza psychiczna faza trawienia) niż osoby szczupłe. Reagują także zwiększonym reaktywnym wydzielaniem śliny na potrawę, nawet wówczas gdy wiedzą, że nie mogą jej zjeść. Możliwe jest, że występuje u nich uszkodzenie fizjologicznych mechanizmów tłumiących apetyt.
Otyłość to nie tylko problem estetyczny, psychologiczny, ale przede wszystkim zdrowotny. Zbędne kilogramy powodują, że zwiększeniu ulega ryzyko wystąpienia wielu chorób takich jak cukrzyca typu II, miażdżyca, nadciśnienie, astma, bezdech senny, zwyrodnienia kręgosłupa i inne.
W procesie odchudzania należy kierować się rozsądkiem. Oto kilka reguł, do których należy się stosować:
1. Jedz mniej – spożywaj 4-5 małych objętościowo posiłków zamiast 2-3 dużych.
2. Wprowadź do swojej diety produkty zbożowe (z grubego przemiału), warzywa, owoce, ryby. Wybieraj produkty z niską zawartością tłuszczów, zrezygnuj ze słodyczy.
3. Pij wodę mineralną bez gazu i unikaj słodzonych napojów oraz soków owocowych.
4. Ćwicz regularnie, co najmniej 30 minut dziennie. Bieganie, pływanie, fitness, taniec – to tylko niektóre rodzaje aktywności, które poprawią nie tylko Twój wygląd, ale także zdrowie i samopoczucie.
5. Wysypiaj się – aby efektywnie spalać tłuszcz, musisz wypoczywać.
6. Realizuj cele wytrwale i konsekwentnie. Pamiętaj, że efekty odchudzania nie pojawiają się od razu.
7. Jeśli cierpisz na znaczną nadwagę lub masz problemy ze schudnięciem, skontaktuj się z lekarzem. Specjalista zleci Ci konieczne badania i ustali odpowiedni dla potrzeb Twojego organizmu rodzaj diety.
Podjęcie walki z otyłością może przynieść korzyści związane nie tylko z pozbyciem się balastu w postaci nadmiarowych kilogramów, ale również możliwość odniesienia zwycięstwa nad własnymi słabościami. Osoby, które wygrały, zmieniły się nie tylko z zewnątrz, bo sylwetka ciała już wygląda inaczej, ale często polepszyło się ich zdrowie, zmieniło się też ich samopoczucie, czasem sytuacja zawodowa; ustalają nowe życiowe priorytety zdarza się, że nabierają pewności siebie i wchodzą w nowe relacje towarzyskie.
Stres jest naszym naturalnym mechanizmem obrony wobec zmieniających się warunków otoczenia. Gdy jednak jest go zbyt dużo lub gdy jest zbyt intensywny, cierpi na tym nie tylko nasze samopoczucie, ale także zdrowie.
Każdy z nas odczuwa stres z innych powodów oraz inaczej reaguje na stres, dlatego też nie ma uniwersalnej metody na walkę ze stresem, która byłaby skuteczna dla wszystkich. Poniżej prezentujemy najbardziej popularne techniki redukujące nadmierny stres:
1.Ogranicz niezdrowe pokarmy
Istnieje jednak szeroka gama pokarmów, które wywołują stres! Należą do nich przede wszystkim te produkty, które powodują gwałtowny skok poziomu cukru we krwi. Kiedy człowiek jest zestresowany, wzrasta łaknienie, pojawia się wówczas apetyt na cukier i tłuszcze.
Produkty bogate w węglowodany i tłuszcze działają kojąco, uspokajająco oraz przeciwdepresyjnie. Zwiększają poziom serotoniny i endorfin w mózgu, które ulegają obniżeniu na skutek większego stężenia kortyzolu. Co ciekawe, kombinację węglowodanów i tłuszczów znaleźć można jedynie w przetworzonych produktach wytwarzanych przez ludzi. Owszem, pokarmy takie dostarczają kojących, wyciszających i miłych wrażeń, a tego człowiek oczywiście chciałby doświadczać jak najczęściej. Stres i wysoki poziom kortyzolu zmuszają jednak do sięgania po tego typu produkty częściej, co prowadzi do wysokiego stężenia insuliny, gromadzenia tkanki tłuszczowej w okolicy brzucha i wzrostu wystąpienia cukrzycy, chorób serca i nowotworów. Pod wpływem silnego stresu i ogólnego osłabienia, ludzie sięgają po kawę i napoje energetyczne (dodatkowo słodzone). Połączenie kofeiny i stresu zwiększa ryzyko wystąpienia nadciśnienia tętniczego. Często nawet niewielka dawka kofeiny działa na organizm nawet do dwunastu godzin!
2.Spożywaj produkty, które obniżają stres
Jedz regularnie i często, ale w małych ilościach. Wybieraj produkty bogate w białko i tłuszcze omega-3 i omega-6, a także w naturalne węglowodany, takie jak owoce i warzywa. W okresach dużego obciążenia psychicznego i fizycznego sięgaj po suplementy diety - magnez, witaminy B6 i B12 oraz kwas foliowy, które przeciwdziałają wyczerpaniu, stabilizują rytm serca i ciśnienie krwi.
3.Aktywność fizyczna
Ćwiczenia. Regularna aktywność fizyczna jest jedną z najskuteczniejszych metod pokonywania stresu. Podczas ruchu napięte mięśnie rozluźniają się i poprawia się krążenie. Organizm dotlenia się. Ćwiczenia poprawiają ogólne samopoczucie i pozwalają na nabranie dystansu do codziennych problemów.Ćwiczenia fizyczne pomagają rozładować stres i napięcie. Podczas intensywnego wysiłku fizycznego pozbywamy się nadmiaru złych emocji, rozluźniamy mięśnie, dotleniamy mózg, a tym samym poprawiamy swoje samopoczucie i osiągamy spokój. Osoby, które uprawiają jakiś sport 3 razy w tygodniu, są mniej nerwowi, zdrowsi i bardziej odporni na stres. Ruch zmniejsza też wydzielanie kortyzolu - hormonu stresu, a uwalnia endorfiny – tzw. hormony szczęścia.
Hobby. Badania pokazują, że ludzie oddający się w wolnym czasie swojemu hobby zdecydowanie rzadziej cierpią z powodu problemów związanych ze stresem. Oddając się ulubionym zajęciom, zapominamy chwilowo o problemach i dajemy organizmowi czas na regenerację sił przed powrotem na pole walki.
4.Relaks
Coraz powszechniej gloryfikowany w korporacjach pracoholizm, nie sprzyja niestety zdrowiu psychicznemu. Życie współczesnych pracowników jest bardzo często zdominowane przez pracę, presję konieczności stałego podnoszenia kwalifikacji i rozwoju. Brak równowagi pomiędzy pracą, a odpoczynkiem sprawia, że ludzie są coraz bardziej przemęczeni, a tym samym podatniejsi na stres. Jak zatem wybrnąć z mechanizmu zamkniętego koła? Spróbuj lepiej organizować swój czas. Jeśli bardzo dużo pracujesz, przynosisz pracę do domu lub zostajesz w biurze po godzinach, wówczas możesz mieć trudności z teoretycznie tak łatwą czynnością, jaką jest odpoczynek. Metody umysłowe polegają na celowym relaksowaniu umysłu. Do technik umysłowych zalicza się takie metody jak medytacja, hipnoza czy techniki wizualizacyjne.
Jak najczęściej śmiej się. Przecież jak wiadomo śmiech poprawia samopoczucie i “śmiech to zdrowie”. To on odpręża, rozluźnia, burzy napięcie, przywraca obiektywne myślenie i dlatego należy śmiać się jak najczęściej. Gdy człowiek jest wesoły, elektryczna aktywność prawej i lewej półkuli mózgowej jest lepiej skoordynowana. Neurolofizjolodzy twierdzą, że brak takiej koordynacji prowadzi do depresji.
Relaks ciała. Cielesne techniki relaksacyjne to na przykład techniki oddechowe, podczas których kontrolując wdechy i wydechy, obniżamy poziom napięcia związanego ze stresem ( 10 głębokich wdechów i wydechów pomaga). Innym przykładem są tu metody zaczerpnięte z dalekiego wschodu, takie jak joga lub tai chi.
5. Nie tłum emocji
Naucz się wyrażać swoje uczucia w sposób akceptowalny społecznie i mów o nich zawsze wtedy, kiedy jest Ci źle. Tłumienie emocji jest przyczyną stresu i problemów ze zdrowiem. Z kolei możliwość podzielenia się swoimi przeżyciami z innymi spełnia rolę swoistego katharsis.
6.Stres przerasta Twoje możliwości? Napij się wody!
Zapotrzebowanie na wodę wzrasta w sytuacji stresu. A co więcej, woda sama w sobie działa uspokajająco, jeśli można się jej spokojnie napić. Pomaga w bardzo trudnych momentach zdenerwowania na moment „oderwać się” i zmniejszyć natężenie nieprzyjemnych emocji. Nasz organizm w ponad 60% zbudowany jest z wody, a ze względu na klimatyzację i centralne ogrzewanie, środowisko pracy sprzyja odwodnieniu. To dodatkowo zmniejsza zdolność radzenia sobie ze stresem. Aby zachować równowagę w gospodarce wodnej ciała, należy wypijać minimum półtora litra wody w czasie wytężonego wysiłku intelektualnego.
7.Słuchaj muzyki
Zarówno ta relaksująca i wyciszająca, jak bardziej energiczna i mroczna, mogą świetnie sobie poradzić z Twoim stresem. Fani metalu czy cięższych odmian rocka właśnie poprzez muzykę odreagowują nagromadzone w sobie nieprzyjemne emocje. Na wyciszenie i powrót do równowagi oczywiście najbardziej wskazana jest łagodna muzyka, ale najważniejsze, aby w ogóle móc czerpać przyjemność z obcowania z nią.
Dźwięki to emocje. Jeśli potrafisz wzruszyć się utworem muzycznym, przenieść w zupełnie inny świat pod wpływem relaksujących dźwięków – plus dla Ciebie. Korzystaj z tego jak najczęściej. Muzyka jest świetnym sposobem na stres w każdej postaci.
8. Rozmowa. To chyba najprostsza metoda walki ze stresem. Niektórym ludziom wystarczy, że opowiedzą komuś o swoich zmartwieniach i od razu czują się lepiej. Jeżeli Twoje problemy nie nadają się do opowiedzenia, możesz spróbować spisać je na kartce. Tę metodę zalecają niektórzy psychologowie, ponieważ okazuje się, że zmartwienia przelane na papier dają się łatwiej kontrolować, dzięki czemu poziom stresu znacznie się obniża.
Powyżej opisane techniki mają na celu zwalczanie stresu. Warto się jednak zastanowić, czy zamiast zwalczać stres, nie dałoby się wyeliminować jego przyczyn. Nie każdą przyczynę da się zlikwidować, poniżej jednak przedstawiamy kilka propozycji zmian, które naprawdę mogą obniżyć poziom odczuwanego stresu.
Opanowanie technik zarządzania czasem. Ogromna ilość ludzi podlega stresowi z powodu napiętych terminów i braku czasu. Zarówno w pracy, jak i w domu ciągle żyjemy według zegarka, mając na głowie piętrzącą się listę spraw do załatwienia. Istnieje wiele technik i narzędzi ułatwiających zapanowanie nad pędzącym czasem. Rozejrzyj się i znajdź technikę dostosowaną do Twoich potrzeb. Pomoże Ci ona podejmować spokojne decyzje odnośnie tego co powinieneś w danej chwili robić. Pozbędziesz się też wyrzutów sumienia związanych z uczuciem, że wybierając jedną sprawę, musisz odłożyć inne.
Utrzymywanie równowagi i dystansu. To rada prawdopodobnie najtrudniejsza do wprowadzenia w życie. Polega jednak na tym, aby starać się utrzymać równowagę pomiędzy odpowiedzialnością i zadaniami do wykonania, a życiem prywatnym oraz czasem dla siebie. Również Ty, jak każdy, nie jesteś maszyną i potrzebujesz czasu dla siebie oraz odpoczynku. Oderwanie się od codziennego pędu choćby na chwilę pomoże Ci spojrzeć na wiele rzeczy z większym dystansem, dzięki czemu przestaną one być tak obezwładniające.
Zdrowe życie. Osoby wypoczęte i prowadzące zdrowy tryb życia znacznie łatwiej radzą sobie ze stresem. Palenie, nadużywanie alkoholu, niezdrowe jedzenie oraz brak wypoczynku, osłabiają Twoje siły i zdrowie. Znacznie trudniej jest wtedy spojrzeć na problemy jak na wyzwania. Jedną z najprostszych metod na obniżenie poziomu stresu jest porządne wysypianie się.
Spędzaj czas z rodziną i przyjaciółmi. Wprawdzie czasem dom i przyjaciele również potrafią być źródłem stresu, dla większości z nas jednak poczucie przynależności i akceptacji ze strony bliskich jest silnym lekiem uspokajającym. Otrzymując wsparcie od osób, na których nam zależy znacznie dzielniej stajemy w szranki, aby zmierzyć się ze swoim stresem.
Kontroluj swój umysł. Osoby cierpiące na nadmierny stres, często mają natrętne, powracające stresujące myśli. Jeżeli przyłapiesz się na tym, że wciąż uporczywie myślisz o problemie, choć nie możesz go w danej chwili rozwiązać, usuń go z głowy. Nie jest to łatwe, gdyż stresujące nas rzeczy są dla nas z reguły ważne i dlatego wciąż powracają w myślach. Staraj się jednak nie zadręczać i nie stresować w chwili, gdy i tak nie możesz nic na dany temat poradzić. Najlepszym przykładem jest to, że nie warto myśleć o pracy po powrocie do domu. Czas spędzony z rodziną warto wykorzystać na relaks i odbudowanie sił, zamiast dręczenia się z powodu jutrzejszego spotkania z szefem.
Bardzo często stres jest wywoływany poprzez negatywne myślenie. Przecież pozytywne myśli w sposób naturalny przyciągają pozytywne doświadczenia. Negatywne, nieprzychylne nastawienie wobec innych, sprzyja napięciom, stresom i irytacji. Dzięki przyjaznej postawie wobec świata i innych, człowiek potrafi czerpać radości i zadowolenia z każdej sytuacji, umie eliminować napięcie i stres.
Budując lub remontując dom warto sprawdzić czy bezpośredni wykonawca robót wbudowuje nam materiały odpowiedniej jakości. Brak czujności w tym względzie może nas wiele kosztować. Przez wiele lat materiały budowlane praktycznie nie podlegały żadnej kontroli. W efekcie na rynku pełno jest krajowych i zagranicznych bubli sprzedawanych bez odpowiednich certyfikatów jakości. Obecnie na straży jakości wyrobów budowlanych stoją przepisy określające zasady wprowadzania do obrotu wyrobów budowlanych a także podstawy prawne ich kontroli.
Jak rozpoznać dobry wyrób budowlany.
Od momentu wstąpienia do Unii Europejskiej funkcjonują w Polsce dwa systemy dopuszczania wyrobów budowlanych do obrotu i stosowania w budownictwie:
-nowy system europejski – obejmuje wyroby budowlane dla których opracowano normy europejskie lub wydano europejską aprobatę techniczną.
-system krajowy – dotyczy wyrobów dla których nie ma jeszcze norm ani aprobat europejskich .Jego zakres będzie sukcesywnie ograniczany w miarę wprowadzania kolejnych specyfikacji technicznych.
Co zrobić, gdy podejrzewamy, że wykonawca robót zakupił i zamontował nam „bubel” budowlano- wyposażeniowy?
W takim przypadku ten fakt powinniśmy zgłosić do Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego, który ma obowiązek z urzędu zareagować na powyższe zgłoszenie. Zgłoszenie możemy przesłać pocztą drogą elektroniczną, lub przekazać ustnie do protokołu. Trzeba w nim podać imię, nazwisko inwestora adres wykonywania robót budowlanych oraz firmę, która zamontowała wyrób. Zgodnie z ustawą urzędy te kontrolują jakość wyrobów budowlanych wprowadzanych do obrotu. Inspektorzy mają nieograniczony wstęp do hurtowni, sklepów, składów budowlanych. Mogą nie tylko sprawdzać dokumenty, ale także legitymować i sprawdzać świadków, zasięgać opinii biegłych, zabezpieczać dowody, pobierać próbki do badań laboratoryjnych.
Inwestor a wykonawca robót budowlanych obiektu budowlanego.
----------------------------------------------------------------------------------------------
A - na terenie budowy naszego obiektu budowlanego zatrudnijmy wykonawcę z polecenia i sprawdzając jego dotychczasowe dokonania, warto ustalić co dana ekipa wybudowała, skontaktujmy się z inwestorami zapytajmy ich czy nie mieli problemów z wykonawcą. W razie jakichkolwiek skarg lepiej zrezygnować z ich usług.
B - spisać dokładną umowę, od tego może zależeć skuteczność dochodzenia swoich roszczeń w sądzie. Umowa musi dokładnie określać kto, co
miał, zrobić na budowanym obiekcie. Im bardziej ogólna umowa tym więcej okazji do sporów, nieprecyzyjne określenia są zazwyczaj inaczej interpretowane przez wykonawcę, a inaczej przez inwestora.
Wykonawca w takich sytuacjach zawęża zakres swoich obowiązków i niestety zapisy umowy na to mu pozwalają.
C - płacimy, po wykonaniu robót lub umówionego i wykonanego etapu robót.
Zgodnie z prawem wynagrodzenie w przypadku umowy o dzieło należy się po jego wykonaniu. Gdy umowa dotyczy robót budowlanych, a roboty wykonywane są etapami płaćmy po zakończeniu określonego etapu.
D - ryzykowne jest płacenie wykonawcy jakichkolwiek zaliczek, przed rozpoczęciem prac, chyba, że są one niezbędne do zakupu materiałów. Ale w takiej sytuacji pieniądze powinny być przekazywane dopiero wtedy gdy, znajdą się na placu budowy. Gdy nie da się uniknąć płacenia zaliczki starajmy się by była ona jak najniższa.
E - na czas budowy bezwzględnie musimy zatrudnić kierownika budowy, który organizuje budowę odpowiada za bezpieczeństwo oraz odpowiada za jakość wykonanych prac.
Gdy już dojdzie do sporu z wykonawcą i nie można załatwić sporu polubownie, jedyną drogą odzyskania pieniędzy lub naprawy niewłaściwie wykonanych robót jest wystąpienie na drogę sądową. Jednak sprawy tam ciągną się latami. Wina nie leży po stronie sądów. Sądy orzekają przecież na podstawie materiału dowodowego, jaki przedstawią strony postępowania. Sąd nie może samodzielnie szukać dowodów na korzyść z którejś stron. Gdy strona nie przedstawi solidnych dowodów na poparcie swoich racji nie ma szans na wygranie sprawy. Postępowanie przedłuża się gdy trzeba zasięgnąć opinii biegłych. Gdy opinia jest niekorzystna dla wykonawcy, zazwyczaj stara się on ją podważyć składając nowe wnioski dowodowe. Sprawność postępowania sądowego w dużej mierze zależy od stron dużej mierze zależy od samych stron. Warto, więc gromadzić dokumenty i inne dowody świadczące o przedmiocie i sposobie realizacji inwestycji. Dowodami takimi są faktury, dziennik budowy, protokoły odbioru robót, opinie i ekspertyzy techniczne a także zdjęcia zrobione w trakcie realizacji prac budowlanych. Na ich podstawie łatwiej jest wykazać błędy i niesolidność wykonawcy. Inwestor, który nie dysponuje żadnymi dowodami, nie może, liczyć na sprawiedliwość.
WODR Poznań – specjalista ds. budownictwa i mechanizacji
Bogdan Kot.
Roślina z wyglądu, sposobu użytkowania oraz podobnych wartości odżywczych przypomina sałatę liściową. Botanicznie jest krewniaczką cykorii sałatowej. To gatunek jednoroczny lub dwuletni. Wykształca szerokie rozety liści które są charakterystycznie powcinane i skędzierzawione. W zależności od odmiany liście endywii mogą przybrać barwę zieloną, żółtą lub zielonkawożółtą. Warzywo to pozytywnie wpływa na układ trawienny ponieważ wytwarza substancję o charakterystycznej goryczce. Uprawia się ją podobnie jak sałatę, choć wymagania glebowe ma nieco mniejsze. Dobrze rośnie na stanowiskach ciepłych i zacisznych. Preferuje gleby próchniczne, niezbyt ciężkie ale odpowiednio uwilgotnione. Podczas ciepłej jesieni wykształca duże rozety. Około połowy czerwca na rozsadniku należy wysiać nasiona endywii. Po wykształceniu 4-5 liści można je przesadzić na miejsce stałe. Zbiór rozet można przeprowadzać po około 85 dniach od sadzenia. Warto zapewnić jej wodę, ponieważ jest bardzo wrażliwa na suszę. Endywia wymaga bielenia rozet, dlatego 2-3 tygodnie przed planowanym zbiorem należy w połowie jej wysokości związać ją sznurkiem lub gumką recepturką. Zabieg taki należy przeprowadzać w słoneczny dzień. Mokre związane rozety spowodują gnicie od środka. Nie wiążemy całej plantacji jednocześnie, tylko stopniowo w zależności od zamierzonej ilości zbierania endywii. Na rynku pojawiły się już odmiany nie wymagające bielenia, ponieważ genetycznie już wykształcają białe środki. Zewnętrzne liście należy odrzucić a wykorzystać środkową część rozety. Jeśli ktoś zamierza dłużej spożywać to warzywo może przed nadejściem mrozów rośliny przesadzić z bryłą korzeniową do skrzynek inspektowych i okryć co wpłynie na dłuższy okres użytkowania. Wśród polskich odmian polecić można Eskariolę Paryską o dużych, pęcherzykowato zielonych liściach i grubym, jędrnym miąższu. Następną odmianą jest Zielona Duża Kędzierzawa, która wykształca zielone, lekko falowane liście. W przypadku tej odmiany możliwe jest nawet zimowanie w gruncie. Z odmian zagranicznych polecić można: Jennifer, która wykształca duże główki i ma zwarty żółty środek oraz karbowane na obrzeżach liście. Jest polecana do upraw wiosennych i jesiennych. Drugą ciekawą odmianą szczególnie polecaną do uprawy jesiennej jest Kimberley, która tworzy duże główki. Liście ma głęboko powcinane z typowym białym żebrowaniem. Endywię można wykorzystać w kuchni na wiele sposobów - dusić, gotować, zapiekać a przede wszystkim jeść na surowo. Warzywo to swój orzechowy smak zawdzięcza intybinie, która wzmacnia naczynia krwionośne, wzmaga wydzielanie soku żołądkowego oraz działa uspokajająco i wzmacniająco na organizm. Ze względu na swe właściwości warto wprowadzić ją do jadłospisu.
Dorota Piękna-Paterczyk
WODR
Opracowano na podstawie informacji ze stron internetowych
 |
 |
W celu odtworzenia filmu, proszę kliknąć w poniższe zdjęcie.
Więcej...
Osteoporoza to choroba, polegająca na zmniejszaniu się gęstości i jakości kości, co w konsekwencji powoduje osłabienie całego szkieletu oraz zwiększonej podatności na złamania.
Kości to żywa tkanka, która w trakcie naszego rozwoju ulega licznym zmianom. W okresie dzieciństwa oraz dorastania dominuję tworzenie nowych komórek do uzyskania docelowej masy szkieletu uwarunkowanej genetycznie. U osób dorosłych oraz starszych dominuję utrata masy kostnej oraz procesy naprawcze.
Istnieje szereg czynników, które sprzyjają rozwojowi osteoporozy, należą do nich: płeć żeńska, wiek powyżej 50 roku życia, menopauza, nieodpowiednia dieta, palenie tytoniu, nadużywanie kawy, napojów gazowanych oraz alkoholu, niska aktywność fizyczna, szczupła budowa, uwarunkowania rodzinne. Nie poznano dotąd jednej konkretnej przyczyny zachorowalności na osteoporozę, nasze zachowania zdrowotne w każdym wieku mają wpływ na jej ewentualny rozwój , dlatego też istotna jest wczesna profilaktyka.
Głównym budulcem kości są białka, wapń oraz inne składniki mineralne. Ta specyficzna budowa sprawia, że odpowiednie odżywianie stanowi kluczowy element w profilaktyce osteoporozy. Celem diety jest spowolnienie procesu demineralizacji szkieletu, dzięki odpowiedniej podaży wapnia i poprawie wchłaniania składników mineralnych.
Wapń jest najważniejszym składnikiem, kości, nadaje im wytrzymałość, ma również znaczenie w prawidłowej pracy układu nerwowego oraz mięśniowego. W zależności od wieku ilość wapnia dostarczanego w diecie różni się znacznie i tak: największe zapotrzebowanie występuję u dzieci, młodzieży dorastającej (700-1300mg/db) oraz osób starszych. Młody organizm potrzebuje wapnia do rozwoju, budowy nowych komórek i wysycenia kośćca, u osób starszych zwiększone zapotrzebowanie wynika ze zmniejszonej zdolności przyswajania wapnia z diety i wynosi ok. 1000-1300mg. Średnia dzienna podaż wapnia nie powinna być niższa niż 1000mg/db.
Najlepszym źródłem wapnia w diecie są produkty nabiałowe takie jak: mleko, przetwory mleczne: sery, jogurty, kefiry itp. Innymi produktami, które mogą wzbogacić naszą dietę w wapń są: zielone warzywa, owoce (np. suszone morele), ryby, orzechy brazylijskie, migdały, produkty zbożowe. Na rynku istnieją produktu wzbogacone w wapń, głównie jest to żywność ze specjalnym przeznaczeniem dla wegetarian lub dla osób nie tolerujących mleka krowiego tj. mleko sojowe, tofu.
Ważną kwestią dla każdego kto dba o odpowiednią podaż wapnia w diecie jest jego biodostępność czyli zdolność do przyswajania składnika odżywczego przez organizm. Niektóre składniki występujące naturalnie w pożywieniu mogą osłabiać przyswajanie wapnia, wymienić należy tu głównie fityniany występujące w warzywach zielono liściastych np. w szczawiu, które powodują, że wapń w nich zawarty nie przyswaja się. Innymi czynnikami utrudniającymi przyswajanie, ale również powodujące utratę wapnia z organizmu jest kofeina oraz dieta bogata w sód.
Składnikiem, który wspomaga wchłanianie wapnia jest witamina D, jest ona niezbędna dla funkcjonowania układu kostnego oraz zachowania równowagi wapniowo-fosforanowej w organizmie.
W produktach spożywczych występuję w niewielkich ilościach głównie w nabiale, tranie, wątrobie, grzybach oraz drożdżach. Głównym źródłem tej witaminy jest synteza skórna, dlatego codziennie należy przebywać na świeżym powietrzu oraz poddawać ekspozycji na promienie słoneczne swoje ciało przez 10 do 20 minut aby ją absorbować. Szczególną troską w stosunku do dostarczania witaminy D należy otoczyć dzieci, które w trakcie intensywnego wzrostu potrzebują odpowiedniej ilości zarówno wit.D oraz wapnia oraz zapobiegając krzywicy ; oraz osoby starsze, których zdolności przyswajania są wapnia są znacznie zmniejszone a osoby te rzadziej wychodzą na świeżym powietrzu.
Innymi produktami i składnikami mającymi znaczenie w utrzymaniu mocnych kości jest białko, które pełni funkcje budulcową, witamina K – pełni funkcje mineralizacji kości, składniki mineralne takie jak: magnez, cynk – mają znaczenie odbudowie i prawidłowej gospodarce mineralnej szkieletu.
Podsumowując kwestie żywieniowe, odpowiednio zbilansowana dieta pod względem ilościowym i jakościowym, dostarczająca wszystkie składniki odżywcze takie jak białka, węglowodany, tłuszcze, witaminy i składniki mineralne (wapń) ma istotny wpływ w kształtowaniu mocnych i wytrzymałych kości. Unikajmy używek w postaci kawy, alkoholu czy papierosów mają one negatywne oddziaływanie nie tylko na kości ale na zdrowie ogółem.
Nikt z nas nie łączy osteoporozy z dziećmi. Tymczasem coraz więcej z nich cierpi na wczesną odmianę tej choroby. Powód z reguły jest ten sam: zła dieta i niedożywienie.
Z biologicznego punktu widzenia:
Aby kości były mocne, musi być zachowana równowaga pomiędzy komórkami, które są odpowiedzialne za procesy ich tworzenia ,a komórkami odpowiedzialnymi za ich niszczenie. Równowaga ta zależy od prawidłowego stężenia hormonów w organizmie oraz obciążania szkieletu, a więc tego jak często i jak intensywnie uprawiamy sport. Nie bez znaczenia jest również wartość odpowiedniej ilości zjadanego białka i wapnia oraz witamin, a w szczególności witaminy D3.
Głównym problemem osteoporozy u dzieci jest fakt, iż prawie 100% masy kostnej produkowane jest do okresu 18-20 lat. Wszelkie ubytki które wynikną w tym czasie, są niemożliwe do odbudowania w późniejszym okresie życia, co zwiększa ryzyko osteoporozy w wieku dorosłym.
Trudno zdefiniować osteoporozę u dzieci. Najczęściej diagnozuje się ją u dzieci kiedy wystąpią objawy sugerujące niedostateczną mineralizację kości, tak jak przy złamaniu, które powstaje bez konkretnej przyczyny, urazu lub upadku.
Fastfoody szpikują młody organizm tłuszczem i cukrem, cola, sól i konserwanty wypłukują wapń z kości. Osteoporoza to postępujące zmniejszanie gęstości kości. Zdrowa kość przypomina gęstą sztuczną gąbkę. Zaatakowana przez osteoporozę wygląda jak gąbka naturalna, taka z dużymi dziurami, mocno ażurowa.
Osteoporoza u dzieci nie byłaby problemem, gdybyśmy właściwie dbali o żywienie dzieci i zwracali uwagę na ich codzienną dietę. Niestety, im bardziej kość jest ażurowa, tym nasz szkielet mniej wytrzymały. Łatwo wówczas o złamania, nawet przy najmniejszej kontuzji. A o takie bardzo łatwo u dzieci, które są aktywne fizycznie. Wystarczy faul na boisku piłki nożnej i nieszczęście gotowe.
Właściwe żywienie dziecka i sport zapobiegają osteoporozie.
Żeby kości były mocne i np. szybko zrastały się po złamaniu, musi być zachowana równowaga pomiędzy komórkami, które są odpowiedzialne za procesy ich tworzenia (osteoblastami) a komórkami odpowiedzialnymi za ich niszczenie (osteoklastami). Równowaga ta zależy m.in. od prawidłowego stężenia hormonów w organizmie, obciążania szkieletu (czyli np. tego, czy intensywnie uprawiamy jakiś sport), odpowiedniej ilości zjadanego białka i wapnia oraz witamin (zwłaszcza witaminy D3).
Na prawidłową gęstość kości pracujemy od urodzenia. Szczyt masy kostnej przypada na trzecią dekadę życia. Znaczy to tyle, że wtedy kościec jest najmocniejszy. Po trzydziestce powoli staje się coraz bardziej ażurowy (rzeszotnieje) w tempie 0,3–0,5 proc. rocznie. U kobiet po menopauzie proces ten przyspiesza dziesięciokrotnie, do 3–5 proc. na rok. Żebyśmy mieli z czego tracić masę kostną, ważny jest dobry start, czyli dobra jakość kości w okresie dorastania. Jeśli jest wysoka, organizm ma z czego tracić i osteoporoza może w ogóle nie wystąpić lub jej objawy nie są tak dokuczliwe.
Częste występowanie osteoporozy w Polsce powojennej tłumaczono m.in. głodem i złym odżywianiem się w czasie okupacji. Uważano, że młodszych pokoleń ryzyko już nie dotyczy. Jednak badania wykonane dwa lata temu w Łodzi zburzyły ten spokój: okazało się, że blisko 40 proc. uczniów jednej ze szkół grozi osteoporoza.
Największym problemem jest nieprawidłowe, nieracjonalne odżywianie. Przejęty z zachodu “fastfoodowy” styl jedzenia (zapiekanki, frytki, chipsy, batony, hamburgery) szpikuje młody organizm tłuszczem i cukrem. Nie ma tu miejsca na makroelementy (wapń), mikroelementy, witaminy, wartościowe białko. Warto też zdawać sobie sprawę, że cola oraz sól i konserwanty dodatkowo wypłukują wapń z kości.
Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO), jeśli wynik densytometrii T.score (gęstość kości mierzona np. z kręgosłupa lub szyjki kości udowej) spada poniżej minus 1, mówimy o osteopenii, a jeśli poniżej minus 2,5 - o osteoporozie. Na szczęście u większości badanych dzieci chodziło o osteopenię. Ale sytuacja jest i tak alarmująca, koniecznie należy zadbać o odpowiednią dietę i dawkę ruchu (zwłaszcza na słońcu) u swojego dziecka.
W przypadku gdy, rzeczywista konsumpcja wapnia jest niższa od zapotrzebowania organizmu, wówczas występuje ujemny bilans wapniowy. Oznacza to, że uzyskanie potencjalnej masy kostnej będzie niemożliwe lub już istniejąca masa kostna ulegnie zmniejszeniu. W codziennej diecie powinniśmy dostarczyć do organizmu odpowiednią ilość wapnia, ale z powodu przetworzonej żywności dostarczamy go dużo mniej!!!
Warto podawać dzieciom Mleczko pszczele, które zawiera unikalny zestaw aminokwasów, witamin z grupy B oraz A, E, C, substancje bakteriobójcze i wirusobójcze, które znakomicie pobudzają układ immunologiczny. Doskonale sprawdza się także w okresach wyczerpania organizmu i okresu rekonwalescencji po złamaniach.
Rękodzieło jako jedna z form aktywizacji kobiet wiejskich
było tematem zorganizowanego z inicjatywy
Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego spotkania,
które odbywa się corocznie na terenie powiatu gostyńskiego.
Wzięło w nim udział kilkadziesiąt Pań z 18 współpracujących
i zaprzyjaźnionych Kół Gospodyń Wiejskich.
Tradycją stało się , że każde przybyłe na spotkanie Koło
przywiozło ze sobą niespodziankę kulinarną,
która uczestniczyła w konkursie pod hasłem ,, ALE JAJA”.
Organizatorki wiele serca i zaangażowania włożyły w przygotowanie
wystawy prezentującej rękodzieło artystyczne,
które cieszyło się dużym zainteresowanie wśród uczestniczek.
opracowała:
M. Waleńska
Uprawa maku niskomorfinowego została określona w 34 gminach województwa wielkopolskiego na łącznej powierzchni 110,4 ha, natomiast uprawa konopi włóknistych w 19 gminach na ogólnej powierzchni 599,08 ha. Uchwała ustala również rejonizację upraw maku niskomorfinowego i konopi włóknistych w 2013 roku z podziałem na poszczególne gminy województwa wielkopolskiego.
Stacje meteorologiczne WODR w Poznaniu przekazane rolnikom cieszą się zainteresowaniem
Napisane przezWielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu uruchomił 34 stacje agrometeorologiczne. Mają one wspierać rolników w decyzjach dotyczących ochrony roślin. Fakt ten stał się inspiracją do licznych artykułów prasowych i audycji radiowych.
Poniżej kilka linków do portali informacyjnych i specjalistycznych podejmujących ten temat.
http://ecentrum.pl/1478-stacje-meteorologiczne-dla-rolnikow
http://www.tvp.pl/poznan/aktualnosci/siec-stacji-meteorologicznych/10805824