Kiwano nazywane przez hobbystów „kolczastym ogórkiem” jest mało jeszcze znaną w Polsce rośliną, należącą do rodziny dyniowatych. Jej rodowód wywodzi się z Afryki. Kilka lat temu rozpoczęto w Instytucie Warzywnictwa w Skierniewicach badania nad uprawą i biologią. Owoce kiwano można porównać smakowo trochę do bananów, trochę do kiwi a pod względem wartości odżywczych trochę do ogórków. Nasiona wolno kiełkują. Z powodu wysokich wymagań ciepłolubnych roślinę uprawia się wyłącznie z rozsady i wysadza do gruntu po wytworzeniu 3-5 liści. Z reguły jest to na przełomie maja i czerwca a nawet później. Uważa się, że wysadzone rośliny można okryć włókniną. Stanowisko pod uprawę kiwano należy przygotować jak pod rośliny dyniowate. W okresie kwitnienia i zawiązywania owoców roślina potrzebuje większej ilości wody. Jej brak może spowodować opadanie kwiatów i ograniczone zawiązywanie owoców. Rośliny rosną silnie i wytwarzają dużą masę zielonych liści oraz bardzo długie pędy. Nadają się do prowadzenia przy sznurkach. Glebę wokół roślin można spulchniać, dzięki czemu przewietrzymy korzenie. W okresie intensywnego wzrostu poleca się zastosować wieloskładnikowy nawóz do roślin ogrodniczych. Roślina wykształca nieduże żółtopomarańczowe kwiaty, które pojawiają się na roślinie w końcu lipca i na początku sierpnia. Jedna roślina kiwano może wydać do kilkunastu owoców, które zbiera się gdy wykształcą masę ok. 200-400 g i osiągną długość 10-15 cm. Na skórce owocu występują liczne brodawki zakończone ostrymi kolcami. Owoce początkowo są marmurkowo zielone a dalej przebarwiają się na żółtopomarańczowo. Zbiór przeprowadza się na przełomie sierpnia i września. Najlepiej zbierać owoce jeszcze nie do końca wybarwione. Ze względu na ostre kolce zbiór owoców najlepiej przeprowadzać w rękawiczkach Za najsmaczniejsze uważa się takie owoce, które dobrze nie wykształciły jeszcze nasion. Po przekrojeniu znajduje się w nich soczysty miąższ z drobnymi zawiązkami nasion, bez twardej osłonki. Z tych połówek wybiera się łyżeczką miąższ, który zjada się na surowo. Wg smakoszy ten miąższ jest bardzo smacznym dodatkiem do koktajli owocowych i sałatek owocowych.
Żółtopomarańczowa barwa owocu świadczy o pełnej dojrzałości. Zaleca się zebrać wszystkie owoce przed przymrozkami, ponieważ przechłodzone zaczynają szybko gnić. Po uzyskaniu pełnej dojrzałości pojawia się ładny pomarańczowy kolor i wtedy owoce można wykorzystać jako element dekoracyjny. W temperaturze pokojowej może być przetrzymywane nawet do wiosny następnego roku. Niestety w takiej fazie nie nadaje się już do spożycia ponieważ nie posiada smacznego miąższu tylko nasiona.
Dorota Piękna-Paterczyk
WODR
Opracowano na podstawie materiałów ze stron internetowych oraz publikacji „Sekrety warzyw”.
Przedłużający się jesienny okres dodatnich temperatur i zbyt wyrośnięta ruń powoduje w okresie zimy jej zasychanie i poważny kłopot z nadejściem wiosny. Zeschnięty odrost należy przed nowym sezonem wegetacyjnym usunąć. Opóźnia on bowiem ruszenie wiosennej wegetacji na łąkach i pastwiskach oraz powoduje wyduszenie wielu szlachetnych gatunków traw oraz innych cennych roślin pastewnych. Przyczynia się także do rozluźnienia darni, co prowadzi do zachwaszczenia użytku zielonego gatunkami o niskiej wartości paszowej. Konieczność likwidacji starego odrostu bezwzględnie tak, ale właściwymi metodami.
Dlaczego nie dla wypalania?
- Bo stanowi zagrożenie pożarowe i niebezpieczeństwo rozprzestrzeniania się ognia na budynki, lasy, sterty w najbliżej okolicy oraz na dalsze odległości.
- Bardzo niebezpieczny jest pożar na łąkach torfowych, szczególnie tych przesuszonych w wyniku obniżenia się poziomu wody gruntowej. Torfy palą się bardzo specyficznie – wolno tląc. Ugaszenie torfu jest praktycznie niemożliwe.
- Pożar torfowisk ma charakter klęski ekologicznej. Wypalony teren wypada z produkcji rolnej. Obniża się powierzchnia, tworzą się zapadliska i szczeliny, ginie bogaty świat roślin i zwierząt.
- Na wszystkich użytkach zielonych, niezależnie od rodzaju gleby, wypalanie powoduje znaczne szkody w środowisku zwierzęcym, począwszy od owadów, gryzoni po zwierzynę płową rozpoczynającą wykoty.
- Wysoka temperatura niszczy mikroflorę wierzchniej warstwy gleby, ograniczając procesy biochemiczne niezbędne do rozkładu materiału organicznego darni.
- Jest to proceder zabroniony prawnie. Wszelkie podpalenia należy zgłaszać na policji i powiadomić biuro powiatowe ARiMR w celu uniknięcia przykrych konsekwencji.
Możliwości likwidacji starego odrostu roślinności łąkowo- pastwiskowej.
- Kluczową sprawą jest niedopuszczenie do powstawania kożucha zeschłej roślinności, który tworzy się w wyniku zbyt wczesnego zebrania ostatniego pokosu.
- Jeżeli jednak do tego dojdzie, należy przy suchej pogodzie wykorzystać najprostsze narzędzia: bronę, zgrabiarkę, włókę. Pokruszą one zeschłe rośliny, przewietrzą darń a nadmiar starego odrostu może być zebrany na ściółkę lub kompost.
Zakaz wypalania dotyczy również miedz, rowów, nieużytków itp.
Jolanta Klupś
21 marca 2013 roku w gospodarstwie demonstracyjnym Pana Zbigniewa Biskupa w Borku Wielkopolskim przebywała grupa rolników z Finlandii wraz z opiekunami z CDR w Radomiu. Pan Biskup wraz z synem Maciejem powitali gości i krótko opowiedzieli o swoim gospodarstwie oraz wspomnieli o dodatkowj działalności jaką jest prowadzony przez Nich skup żywca wieprzowego. Następnie Leszek Ciemniak - doradca WODR w Borku Wielkopolskim
przedstawił całokształt działalności rolniczej gospodastwa, produkcję roślinną i zwierzęcą oraz działania z zakresu ochrony środowiska naturalnego. W dalszej części goście interesowali się źródłami z jakich rolnik korzysta przy zakupie wyposażenia mechanizacyjnego. Pytania dotyczyły także metod uzyskiwania dobrych wyników produkcyjnych: plonów uprawianych roślin oraz przyrostów trzody chlewnej.
W związku z uczestnictwem gospodarstwa w międzynarodowym projekcie ochrony Bałtyku "Baltic Deal" część pytań dotyczyło również wysokości stosowanego nawożenia oraz terminów, aplikowania nawozów naturalnych.
Z dużym zainteresowaniem goście zwiedzili poszczególne obiekty w gospodarstwie, miejsca przechowywania obornika i gnojówki, magazyny na płody rolne, magazyny paliw i środków ochrony roślin.
Po wizycie w gospodarstwie przedstawiciel fińskiej delegacji podziękował gospodarzom za gościnę i wręczył symboliczne pamiątki.
Opracował:
Lesze Ciemniak
Temat kas fiskalnych w gospodarstwach rolnych dotyczy tylko tych gospodarstw, które rozliczają się z podatku VAT na zasadach ogólnych i jednocześnie prowadzą sprzedaż produktów z gospodarstwa na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.
W roku 2012 zwolnieni byli z ewidencjonowania sprzedaży za pośrednictwem kasy fiskalnej podatnicy, których obrót na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył 40 000 zł, jednak pod koniec roku 2012 ukazało się nowe rozporządzenie, które pozbawia prawa do sprzedaży bez kasy fiskalnej podatników, którzy w roku 2012 przekroczyli 20 000 zł obrotu na rzecz tych osób.
Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 roku (Dz.U. 2012. 1382) zwalnia z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym , nie później jednak niż do 31 grudnia 2014 podatników, u których kwota obrotu realizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł (par 3 pkt.1 ust.1), a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz wyżej wymienionych osób, jeśli kwota obrotu z tego tytułu nie przekroczyła, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł.
Podatnicy, którzy w ubiegłym roku podatkowym przekroczyli kwotę 20 000 zł a nie przekroczyli kwoty 40 000 zł obrotu na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych tracą prawo do zwolnienia z ewidencjonowania sprzedaży na rzecz tych osób bez kasy fiskalnej od 1 marca 2013. (par 7 pkt.3).
Jeżeli rolnicy rozliczający się z podatku VAT na zasadach ogólnych, prowadzący sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, którzy w roku podatkowym 2012 przekroczyli 20 000 zł obrotu i zamierzają tą sprzedaż nadal prowadzić to po 1 marca 2013, ale przed pierwszą sprzedażą na rzecz tych osób, muszą zainstalować w gospodarstwie kasę fiskalną.
Do sprzedaży z gospodarstwa wlicza się również sprzedaż środków trwałych gospodarstwa, między innymi maszyn.
Jeżeli pierwsza kasa fiskalna zostanie zainstalowana w prawidłowym terminie to urząd skarbowy zwraca podatnikowi 90% wartości kasy netto, nie więcej jak 700 zł.
Podatnicy, u których w ubiegłym roku podatkowym (2012) obrót na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył kwoty 20 000 zł, zachowują prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pośrednictwem kasy fiskalnej w roku 2013, do czasu przekroczenia 20 000 zł obrotu w roku 2013 na rzecz tych osób. Zwolnienie traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót w kwocie 20 000 zł, realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.
Jarosław Górski
Licznie przybyłych gości przywitała Jolanta Pankowiak Starszy doradca WODR, Zespół doradczy w powiecie pleszewskim. Wśród nich znaleźli się m.in. Starosta Pleszewski Michał Karalus, Wójt Gminy Dobrzyca Jarosław Pietrzak, Przewodniczący Rady Gminy Dobrzyca Witalis Półrolniczak oraz wielu innych zaproszonych gości w tym przedstawicielki KGW z czterech gmin powiatu pleszewskiego. Po wystąpieniu gości nastąpiła degustacja przygotowanych potraw wielkanocnych które, patrząc na zadowolone miny kosztujących, z pewnością bardzo smakowały. A było w czym wybierać. Był żurek, szynka pieczona, roladki wieprzowe i drobiowe zawijane w boczku, warkocze z karkówki, przeróżne sałatki, kurczak w galarecie, kapusta zasmażana z boczkiem, wędliny, kiełbaski, golonki, szarlotka i babki wielkanocne.
Po degustacji wystąpił kabaret „Babiniec" KGW z Rozdrażewa który swoim występem zachwycił wszystkich obecnych.
XI POWIATOWY KONKURS NA CIASTO DOMOWEGO WYPIEKU - ŻEGOCIN 2013.
Przygotowane przez Izabela Grzesiak
Starszy doradca Jolanta Pankowiak
Program działań ma na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych oraz poprawę stanu wód i przywracanie określonych przepisami prawa standardów ich jakości. Określa on kierunki i zakres działań oraz konieczne środki zaradcze, umożliwiające zmniejszenie zanieczyszczenia wód spowodowanego przez azotany pochodzące z działalności rolniczej.
Obowiązki osób prowadzących działalność na OSN w zakresie poprawy praktyki rolniczej poprzez :
- Przestrzeganie okresów stosowania nawozów
-Nawozy stosuje się w okresach i w warunkach, gdy zawarte w nich składniki mineralne (szczególnie związki azotu) nie są narażone na wymywanie do wód gruntowych lub zmywanie do wód powierzchniowych powodując ich zanieczyszczenie
- Nawozy naturalne i organiczne stosuje się na GO w terminie od 1 marca do 15 listopada
- Nawozy naturalne płynne na łąkach i pastwiskach stosuje się w terminie od 1.03 do 15.08
-Nawozy naturalne stałe stosuje się:
na łąkach trwałych od 1.03 do 30.11
na pastwiskach trwałych od 1.03 do 15.04 i od 15.10 do 30.11
- nawożenia nie stosuje się przez cały rok na glebach nieuprawianych ,w tym na ugorach.
- Nawozy azotowe mineralne stosuje się:
Na gruntach ornych i w uprawach wieloletnich od 1.03 do 15.11 zakaz nie dotyczy producentów buraków i kukurydzy , którzy zawarli kontrakt na ich dostawę po dniu 15 listopada. Dla tych rolników jesienny termin graniczny stosowania nawozów azotowych mineralnych oblicza się dodając 14 dni do terminu dostawy produktów jednak nie później niż po zakończeniu okresu wegetacyjnego w danym regionie.
Na łąkach i pastwiskach od 1.03. do 15.08
- Właściwe magazynowanie nawozów naturalnych, pasz soczystych oraz postępowanie z odciekami :
-Należy zapewnić pojemność zbiorników do przechowywania gnojówki i gnojowicy, przez okres, w którym rolnicze ich wykorzystanie nie jest możliwe, odpowiadający co najmniej 6-miesięcznej produkcji tych nawozów ,płynne nawozy naturalne należy przechowywać w taki sposób aby wycieki nie przedostawały się do gruntu i wód
-Obornik należy przechowywać w sposób zabezpieczający przed przenikaniem odcieków do wód lub do gruntu lub,
w przypadku utrzymywania zwierząt na głębokiej ściółce,
w budynku inwentarskim o nieprzepuszczalnym podłożu
- Należy zapewnić możliwość gromadzenia i przechowywania obornika przez okres, kiedy nie jest on rolniczo wykorzystywany, jednak nie krócej niż przez 6 miesięcy .
- W okresie od 1.03 do 31.10, jednak nie dłużej niż przez 12 tygodni, dopuszcza się złożenie obornika na pryzmie bezpośrednio na gruncie. Pryzmy lokalizuje się poza zagłębieniami terenu, w odległości większej niż 20 m od linii brzegu wód powierzchniowych i na terenach o spadku do 3%. W przypadku potrzeby ponownego złożenia obornika na pryzmie w kolejnym sezonie wegetacyjnym, pryzmy lokalizuje się w innym miejscu. Lokalizację pryzmy oraz datę złożenia obornika w danym roku na danej działce rolnik zaznacza na mapie lub szkicu działki, które przechowuje przez okres obowiązywania programu i rok po jego zakończeniu.
- Jeśli w gospodarstwie znajduje się nadmierna ilość nawozów naturalnych w stosunku do rzeczywistej pojemności ich przechowywania, należy udokumentować, że nawozy usuwane są w sposób nieszkodliwy dla środowiska np. umowy zbytu
- Pasze soczyste przechowuje się na zabezpieczonym przed wyciekami gruncie, w silosach, na płytach lub na podkładzie z foli i sieczki oraz pod przykryciem foliowym.
- Kiszonki składuje się w odległości większej niż 20m od linii brzegu wód powierzchniowych oraz źródeł i ujęć wody.
- Przestrzeganie zasad nawożenia pól na terenie o dużym nachyleniu oraz w pobliżu cieków
- W przypadku działek o nachyleniu powyżej 10% zabiegi uprawowe należy wykonywać w kierunku poprzecznym do nachylenia stoku, o ile pozwala na to usytuowanie i powierzchnia działki
- Orkę należy wykonywać pługiem obracalnym lub uchylnym, odkładając skiby w górę stoku
- Ograniczenie stosowania nawozów na glebach podmokłych, zalanych, zamarzniętych, pokrytych śniegiem
- Brak możliwości stosowania nawozów oraz rolniczego wykorzystania ścieków na glebach zamarzniętych powierzchniowo
- Stosowanie nawozów w pobliżu cieków
- Nawozy stosuje się na gruntach rolnych ( z wyłączeniem gnojowicy) 5 m od :
rowów z wyłączeniem tych o szer. do 5 m – liczonej na wysokości od górnej krawędzi brzegu rowu, jezior i zbiorników wodnych do 50 ha , cieków wodnych i kanałów
- Gnojowicę stosuje się na gruntach rolnych 10 m od : jezior i zbiorników wodnych do 50 ha,
rowów z wyłączeniem tych o szer. do 5 m – liczonej na wysokości od górnej krawędzi brzegu rowu, cieków wodnych i kanałów
- Nawozy stosuje się na gruntach rolnych 20 m od : jezior i zbiorników wodnych
powyżej 50 h, stref ochronnych ujęć wodnych, od obszarów morskiego pasa nadbrzeżnego
-mycia rozsiewaczy nawozów i opryskiwaczy oraz rozlewania wody z ich mycia w odległości większej niż 20 m od brzegu zbiorników i cieków wodnych
- wodopoje lokalizuje się poza zbiornikami i ciekami wodnymi
6. Dawki i sposoby nawożenia
- Należy prowadzić dokumentację wszystkich zabiegów agrotechnicznych a w szczególności związanych z nawożeniem (termin ,rodzaj, dawka zastosowana pod daną uprawę). Dokumentacje należy przechowywać przez cały okres trwania programu i rok po jego zakończeniu.
-Do opracowania planu nawożenia zobowiązani są rolnicy prowadzący działalność rolniczą na OSN, którzy posiadają gospodarstwa o powierzchni ponad 100 ha użytków rolnych na OSN. W tych gospodarstwach nie można stosować dawek większych niż wynikające z planu nawożenia. Plan nawożenia należy przechowywać przez cały okres trwania programu i rok po jego zakończeniu.
-Prowadzący działalność rolniczą na OSN gospodarujący na powierzchni do 100 ha użytków rolnych na OSN stosują dawka nieprzekraczające maksymalnych dawek nawożenia azotem dla upraw w plonie o których mowa w
w załączniku nr 5 do programu.
-Przy ustalaniu dawek na pastwiskach uwzględnia się ilość składników pozostawionych przez zwierzęta
-Przy ustalaniu dawek dla roślin uprawianych po przedplonach motylkowych uwzględnia się ilość azotu w resztach pożniwnych
-Obsadę zwierząt dostosowuje się do możliwości wykorzystania nawozów naturalnych we własnym gospodarstwie tak aby nie przekraczać dopuszczalnej rocznej dawki 170 kg azotu w czystym składniku na 1 ha użytków rolnych lub zabezpiecza się zbyt nadwyżki nawozów.
opracowanie Anna Nosek
ZD Gostyń
Tereny OSN w powiecie wągrowieckim.
W dniu 17.08.2013 zostało ogłoszone Rozporządzenie Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Poznaniu w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych.. Program ten będzie obejmował na naszym powiecie, obszary szczególnie narażone w zlewni Dopływu z Gruntowic tj następujące obręby ewidencyjne:
-gm. Damasławek – 302802_2.0002 Gruntowice cały;
302802_2.0006 Międzylesie (na południe od drogi Gruntowice-Międzylesie-biegnącej po
dz.nr. 152 i drogi Międzylesie Dąbrowa biegnącej po dz. Nr.59 i 30)
302802_2.0012 Stępuchowo cały
- gm.Mieścisko 302804_2.0002 Żabiczyn cały
302804_2.0004 Mirkowice cały
302804_2.0005 Zakrzewo (na Północ od drogi Mieścisko-Zakrzewo-Mirkowiczki, biegnącej po dz. nr. 5,3,9,11)
- gm.Wągrowiec 302807_20034 Werkowo cały .
Program będzie realizowany przez 4 lata, począwszy od dnia jego wejścia w życie (od 1.03.2013r.)
Celem programu jest
- zapobieganie pogorszeniu stanu wód,
- poprawa stanu wód, w których pogorszenie już nastapiło – ich jakość spadła poniżej określonych prawem norm.
Osoby prowadzące działalność rolniczą na terenach objętych OSN-ami zobowiązani są do prowadzenia przyjaznych do środowiska praktyk, które niewiątpliwie przyczynią się do ograniczenia negatywnego wpływu na wody.
Mapka udostępniona dzieki RZGW w Poznaniu.
Opracowała Beata Mączynska ZD w powiecie wągrowieckim.
PRACA POWIATU PLESZEWSKIEGO - PODSUMOWANIE PRACY POWIATU ZA 2012 ROK.
Przygotowane przez Izabela Grzesiak
Gości, rolników i doradców powitał kierownik ZD Pleszew Tadeusz Wojcieszak, który przedstawił przeprowadzone działania podejmowane na rzecz środowisk wiejskich w 2012 roku. Kierownik stwierdził, że zadania realizowane przez doradców są oparte o roczny plan, który uwzględnia priorytet „Gospodarstwa rolne w warunkach gospodarki rynkowej", którego głównym celem jest dostosowanie gospodarstw do wymogów rynkowych, zasady wzajemnej zgodności Cross Compliance oraz ujednolicenie produkcji. Kierownik omówił uwarunkowania pracy rolników w naszym powiecie, gdzie produkcja rolnicza jest na wysokim poziomie, jednakże znaczne rozdrobnienie w asortymencie produkcji powoduje, że gospodarstwa są mało konkurencyjne na rynku. Głównym zadaniem jest ukierunkowanie rolników na tworzenie grup producenckich co pozwala ujednolicić asortyment produkcji oraz zwiększyć konkurencyjność na rynku.
Wszystkie zadania doradcze realizowane są poprzez różne metody doradcze, czyli porady indywidualne, których w 2012 roku doradcy udzielili w ilości 3720. W ramach założonego planu na 2012 rok zrealizowano na terenie powiatu pleszewskiego 130 spotkań o charakterze informacyjnym w których udział wzięło 1520 rolników oraz 30 szkoleń specjalistycznych dla 297 rolników. Przeprowadzono również pokazy nt. „Rozpoznawania i zwalczania patogenów" oraz drugi rok „Marszewskie spotkania polowe", na których rolnicy i uczniowie z pobliskiej szkoły uczą się praktycznego rozpoznawania patogenów. Na terenie gminy Gołuchów wspólnie z Wójtem panem Markiem Zdunkiem od wielu lat jest organizowana Gminna Olimpiada Wiedzy Rolniczej, która cieszy się dużym zainteresowaniem coraz młodszej grupy rolników. Pozostała działalność pracowników ZD Pleszew to działalność komercyjna związana z pomocą doradców w przygotowaniu dokumentacji niezbędnej do uzyskania pomocy z Funduszy Unii Europejskiej. Stanowi to bardzo duże wyzwanie dla wszystkich doradców, którzy muszą śledzić ciągłe zmiany w przepisach i procedurach ARiMR. W 2012 roku doradcy w naszym powiecie opracowali wnioski komercyjne dotyczące płatności obszarowych, programów rolno-środowiskowych, planów nawożenia, biznes planów, ocen gospodarstw rolnych w ramach zasady wzajemnej zgodności oraz wnioski dotyczące „Ułatwienia startu młodym rolnikom".
Kierownik ZD Pleszew wspomniał o współpracy z IERiGŻ w Warszawie w ramach której nasi doradcy prowadzą i nadzorują w 75 gospodarstwach rachunkowość rolną Polski FADN. Jest to standardowa rachunkowość prowadzona we wszystkich krajach Unii Europejskiej, która cieszy się dużym zainteresowaniem rolników, którzy chętnie współpracują z doradcami, gdyż dane uzyskane w ten sposób dają obiektywny obraz gospodarstwa i jego kondycje finansową.
Co roku nasi doradcy organizują wyjazdy dla rolników, między innymi DNI POLA, POLAGRĘ, AGRO-SHOW czy Krajową wystawę zwierząt w Sielinku. Ogółem w 2012 roku odbyły się 4 wyjazdy dla 88 rolników.
Ważnym zagadnieniem dla powiatu pleszewskiego jest Dyrektywa Azotanowa, która na terenie naszego powiatu występuje w gminach Pleszew, Gołuchów i Dobrzyca. Łącznie dla rolników objętych obszarami OSN przeprowadzono 24 szkolenia.
W ramach współpracy z KRUS wytypowaliśmy gospodarstwa rolników do konkursu „Bezpieczna Zagroda Wiejska". Nasi doradcy uczestniczą we wszystkich komisjach klęskowych szacujących straty w gospodarstwach.
Również jako powiat bierzemy czynny udział w organizowaniu różnego typu konkursów o czym wspominała Jolanta Pankowiak doradca ds. ROW z gminy Dobrzyca. Co roku wszelkie konkursy połączone z degustacją dla wszystkich odwiedzających cieszą się bardzo dużym zainteresowaniem. Rok rocznie przybywa ilość zainteresowanych Kół Gospodyń Wiejskich co świadczy o potrzebie realizacji takich zadań.
Po rozliczeniu zeszłorocznej pracy nadszedł czas na dyskusję. Głos zabrał między innymi przedstawiciel ARiMR omawiając kwestię wypełniania wniosków o płatności obszarowe, które podobnie jak w latach ubiegłych wypełniamy na niezmienionych zasadach, zmiany mają dotyczyć jedynie planów rolno-środowiskowych.
O zmianach w ustawie o nasiennictwie a w szczególności o obowiązującym zakazie stosowania materiału siewnego odmian GMO kukurydzy MON 810 poinformowała pani kierownik PIORIN Anna Wilczura.
Na zakończenie kierownik podziękował wszystkim obecnym za przybycie i współpracę na rzecz pomocy rolnikom z powiatu pleszewskiego. Spotkanie było okazją do podsumowania działalności ZD Pleszew w 2012 roku oraz spotkania środowisk rolniczych.
Izabela Grzesiak starszy doradca ds. ROW
ŚRODA WIELKANOCNA w tradycji ludowej to czas rozprawiania się z apostołem , który zdradził Chrystusa .Kukły symbolizujące Judasza palono , topiono lub zrzucano z kościelnej wieży.
W WIELKI CZWARTEK dzwony we wszystkich kościołach zastępowano na znak żałoby drewnianymi kołatkami , których dźwięk miał przypominać o pokucie i skłaniać do pobożnej refleksji .W kościołach odsłania się w ten dzień groby Chrystusa , do których można pielgrzymować w najbliższe dni .
WIELKI PIĄTEK dzień żałoby. Gospodarz budził rodzinę rózgą ,by przypomnieć domownikom o biczowaniu Chrystusa i zapewnić domowi pomyślną wróżbę .Chorzy udawali się do strumienia obmyć rany. Należało uporządkować chatę , pobielić wapnem ściany i wyrysować na drzwiach trzy krzyże . Był to także moment na pieczenie ciast na najbliższe dni ,gdyż później nie powinno się palić w piecu i na rozpoczęcie malowania jajek .
Przysłowie : „W Wielki Piątek rób początek ,a w sobotę kończ robotę „.
WIELKA SOBOTA to dzień święcenia żywności . Kiedyś potrawy święcone były przez księży w domach , potem przynoszono do kościoła całość potraw: wypieki pęta kiełbas ,mnóstwo jaj itd. Dziś nosimy do poświęcenia potrawy symbolicznie i najczęściej święcone są w kościele zbiorowo .
WIELKĄ NIEDZIELĘ spędzano w ciszy i skupieniu z najbliższą rodziną .Spożywano zimne potrawy i nie palono w chatach . Przed rozpoczęciem śniadania , ale już po dzieleniu się jajkiem , domownicy musieli spróbować trochę chrzanu. Dzieci przekonywano ,że jest to zdrowe dla zębów i żołądka . Symboliczne resztki z potraw np .okruchy rozsypywano po polach lub zakopywano , co miało zapewnić urodzaj i pomyślność .
WIELKI PONIEDZIAŁEK był już zupełnie beztroski i radosny . Zabawy młodzieży połączone były z oblewaniem się wodą .Według wróżby najbardziej przemoczona tego dnia dziewczyna miała największe szanse zamążpójścia .Chłopcy chodzili po domach jako kolędnicy.
Materiał źródłowy Kultura Ludowa z tygodnika „ Źródło"
Katarzyna Kowalska
Więcej...
Z okazji zbliżających się Świąt Wielkanocnych, składamy najserdeczniejsze życzenia:
dużo zdrowia, radości, smacznego jajka, mokrego dyngusa,
mnóstwo wiosennego optymizmu oraz samych sukcesów
życzą
Kierownik i Doradcy Zespołu Doradczego w powiecie chodzieskim
Szkolenia z zakresu wymogów wzajemnej zgodności w województwie wielkopolskim
Przygotowane przez Kamila Stachowiak
Szkolenia z zakresu wymogów wzajemnej zgodności w województwie wielkopolskim
W dniach od 18 lutego do 5 kwietnia 2013 r. w powiecie leszczyńskim odbywać się będą szkolenia z zakresu wymogów wzajemnej zgodności (cross-compliance) w województwie wielkopolskim.
Reforma Wspólnej Polityki Rolnej wprowadziła powiązanie otrzymywania płatności bezpośrednich i płatności specyficznych dla określonych kierunków produkcji z obowiązkiem spełnienia określonych standardów przez gospodarstwo zwanych minimalnymi wymogami wzajemnej zgodności.
W Polsce wymogi wzajemnej zgodności wdrożone zostały w obszarach:
- od roku 2005 – normy dobrej kultury rolnej zgodnej z ochroną środowiska,
- od roku 2009 – wymogi w zakresie ochrony środowiska, identyfikacji i rejestracji zwierząt,
- od roku 2011 – wymogi w zakresie zdrowia publicznego, zdrowia zwierząt i zdrowotności roślin.
Od 2013 roku obowiązują wymogi w zakresie dobrostanu zwierząt.
Uczestnikami szkoleń są rolnicy z terenu powiatu leszczyńskiego. Każde szkolenie trwa 2 dni i obejmuje część teoretyczną i praktyczną połączoną z wizytą w gospodarstwie.
Jedno z takich szkoleń w powiecie leszczyńskim odbyło się w dniach 27-28.02.2013 roku w miejscowości Kąkolewo, w gminie Osieczna. Część praktyczna szkolenia została przeprowadzona w gospodarstwie Pana Pawła Michałowicza z Kąkolewa.
Kamila Stachowiak
Zespół Doradczy w powiecie leszczyńskim
Konkursu na najlepszy obiekt turystyki na obszarach wiejskich w Wielkopolsce
Przygotowane przez Katarzyna KaczmarekKonkursu na najlepszy obiekt turystyki na obszarach wiejskich w Wielkopolsce
Odpoczynek na wsi ma szczególny urok. Jak zachęcić do takiego wyjazdu? Jak znaleźć takie miejsce, które nie rozczaruje? Jak prowadzić agroturystykę tak, aby zapewnić przybyszom komfort, a zarazem nie utracić wiejskiej specyfiki? Jak promować w turystyce region wielkopolski? Z tych pytań zrodziła się idea konkursu organizowanego od 2007 roku przez Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego we współpracy z Uniwersytetem Przyrodniczym w Poznaniu i Wielkopolskim Towarzystwem Agroturystyki I Turystyki Wiejskiej.
Konkurs ma za zadanie wyłonić co roku najlepsze obiekty agroturystyczne Wielkopolski. Specjaliści zagadnień turystyki, członkowie kapituły, osobiście skrupulatnie badają obejście, zaglądają do garnków, próbują miękkości materaców i poduszek, liczą wieszaki w szafach, sprawdzają ciepłotę wody w łazience i czystość sedesu, wypytują gospodarzy o atrakcje dla gości itd. Wszystko po to, aby wybrane obiekty móc bez obaw polecić turystom jako ciekawe i odpowiadające cywilizacyjnym standardom.
Obiekty oceniane są w trzech kategoriach:
- I kategoria to typowe gospodarstwa wiejskie,
- II kategoria to bazy noclegowe o "wiejskim charakterze"
- III kategoria to obiekty wiejskie o charakterze edukacyjnym, terapeutycznym, rekreacyjnym, niekoniecznie prowadzące bazę noclegową.
Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego od 1 marca 2013 rozpoczął nabór zgłoszeń do VII edycji Konkursu na najlepszy obiekt turystyki na obszarach wiejskich w Wielkopolsce.
Za zajęcie I, II i III miejsca w każdej kategorii ocenianych obiektów Zarząd Województwa Wielkopolskiego przyzna dyplomy oraz nagrody finansowe w wysokości:
- I miejsce 10 000 zł
- II miejsce 6 000 zł
- III miejsce 4 000 zł
Ponadto laureaci i obiekty wyróżnione w konkursie będą objęte działaniami promocyjnymi.
Więcej informacji na temat zasad konkursu znajduje się w regulaminie konkursu.
Obsługę konkursu prowadzi Departament Rolnictwa i Rozwoju Wsi Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego w Poznaniu.
Zachęcamy do wzięcia udziału w konkursie i zapraszamy do biura :
WODR ZD Wolsztyn
Ul. Żeromskiego 16
64-200 Wolsztyn, Tel 68 384 24 58
Źródło : http://en.wielkopolska.travel, www.umww.pl
Jeśli Pan/Pani hoduje świnie
prosimy o zwrócenie uwagi
Zgodnie z przepisami rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 15 lutego 2010 r. w sprawie wymagań i sposobu postępowania przy utrzymywaniu gatunków zwierząt gospodarskich, dla których normy ochrony zostały określone w przepisach Unii Europejskiej (Dz. U. 2010, Nr 56, poz. 344 z późn. zm.) od dnia 1 stycznia 2013 r. wchodzi w życie przepis, nakazujący utrzymywanie grupowe loch i loszek od czwartego tygodnia po pokryciu do tygodnia przed przewidywanym terminem proszenia. Nakaz ten dotyczy gospodarstw, w których utrzymywanych jest 10 lub więcej loch lub loszek po pokryciu.
Ponadto, w przypadku utrzymywania grupowego loch i loszek powierzchnia kojca przypadająca na jedną sztukę powinna wynosić:
a) dla loch – co najmniej 2,25 m2, przy czym nie mniej niż 1,3 m2 powierzchni kojca powinno stanowić stałe podłoże i nie więcej niż 15 % tego podłoża – otwory odpływowe;
b) dla loszek po pokryciu – co najmniej 1,64 m2, przy czym nie mniej niż 0,95 m2 powierzchni kojca powinno stanowić stałe podłoże i nie więcej niż 15 % tego podłoża – otwory odpływowe.
W przypadku utrzymywania loch lub loszek po pokryciu w grupie:
1) do 5 sztuk – powierzchnia kojca, powinna być większa o 10 %;
2) powyżej 39 sztuk – powierzchnia kojca może być mniejsza o 10 %.
Długość każdego z boków kojca powinna wynosić w przypadku grup:
1) do 5 sztuk – co najmniej 2,41 m;
2) powyżej 5 sztuk – co najmniej 2,81 m.
Mając powyższe na względzie należy pamiętać, iż utrzymywanie loch i loszek od czwartego tygodnia po pokryciu do tygodnia przed przewidywanym terminem proszenia pojedynczo, będzie dopuszczalne jedynie w gospodarstwach utrzymujących mniej niż 10 loch lub loszek po pokryciu. Niedostosowanie pomieszczeń dla zwierząt do grupowego utrzymywania loch lub loszek będzie skutkowało koniecznością zmniejszenia ich stanu liczebnego do maksymalnie 9 sztuk lub zastosowaniem przymusu administracyjnego lub przekazaniem sprawy przez Inspekcję Weterynaryjną do organów ścigania.
Źródło: http://piw.wolsztyn.net.pl/