Celem analizy jest porównanie aktualnej ceny skupu (brutto) bydła opasowego (byki kl. A) z wyliczoną ceną opłacalną lub tzw. minimalną, która da rolnikowi (2 osoby pracujące w gospodarstwie) parytet dochodu, czyli dochód równy z wynagrodzeniem średnim krajowym netto. Wyliczenie ceny opłacalnej oparte jest na aktualnych kosztach produkcji i aktualnym średnim wynagrodzeniu netto (GUS).

Koszt produkcji 1 kg opasa wołowego: koszty produkcji to koszty bezpośrednie i pośrednie w tej produkcji, wyliczone dla opasu pastwiskowego i alkierzowego, opartych na własnych cielętach i własnych paszach objętościowych i treściwych i zakupie dodatków paszowych.

Bieżąca (20.11.2014 r.) średnia cena skupu opasów 6,69 zł/kg pokrywa koszty produkcji.

Uwaga: do zachowania parytetu dochodu koniecznym warunkiem jest zachowanie parytetu nakładów pracy do normy UE, tj. 2184 godzin pracy rocznie na osobę, wyliczone dla gospodarstwa 13,46 ha, tj. średniego w Wielkopolsce oraz 2- i 3-krotnie większego. Wielkość gospodarstwa ma wpływ na wielkość produkcji, a także na koszty produkcji i cenę opłacalną, dającą parytet dochodu dla rolnika.

Nakłady pracy (2 osoby pracujące w gospodarstwie) dla wymienionych wielkości gospodarstw z produkcją opasów do nakładu pracy wynikającego z normy UE wynosi:

• dla gospodarstwa 13,46 ha – ok. 26%, 
• dla gospodarstwa 26,92 ha – ok. 53%, 
• dla gospodarstwa 40,38 ha – ok. 80% normy.

Wyliczenie cen opłacalnych skupu żywca wołowego (byki kl. A) dla odpowiednich systemów chowu i żywienia i dla założonej wielkości gospodarstwa 40,38 ha spełniającego normę pracy ze specjalizacją produkcja opasów:

Uwaga: w wyliczeniu cen opłacalnych uwzględniono dopłatę obszarową i dopłatę zwierzęcą.

* Cena skupu żywca wołowego odpowiednia dla parytetu dochodu rolnika (2 osoby) winna wynosić w listopadzie 2014 r. min. 7,15 zł/kg (dla gospodarstwa 3 razy większego od średniego w województwie i dla opasu pastwiskowego).

Zmienność cen skupu i opłacalnych w 2013/14 r.

Wykres prezentuje zmienność średnich cen skupu i wyliczonych cen opłacalnych dla zachowania parytetu dochodu.

Bieżąca średnia cena skupu 6,69 zł/kg wynosi 93,57% ceny opłacalnej.

​

Powiatowy Zespół Doradczy w Kaliszu zorganizował konkurs wiedzy o Unii Europejskiej z okazji 10-lecia wejścia Polski do UE. Konkurs odbył się w dniu 10 grudnia 2014 r. w Urzędzie Gminy w Koźminku. Celem konkursu było sprawdzenie znajomości wiedzy o Unii Europejskiej. W konkursie wzięli udział młodzi rolnicy, którzy już skorzystali z pomocy takich funduszy jak modernizacja gospodarstw rolnych i ułatwianie startu młodym rolnikom. Rolnicy wykazali się dużą wiedzą o możliwościach skorzystania z pomocy Unii Europejskiej na rozwój swoich gospodarstw.

Głównym celem funduszy unijnych jest poprawa konkurencyjności naszego rolnictwa i wzrost dochodów. Każdy uczestnik konkursu otrzymał nagrodę. Fundatorami nagród były firmy współpracujące z Wielkopolskim Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego. Bank Spółdzielczy ziemi kaliskiej zakupił fachowe książki z zakresu rolnictwa. Firma paszowa Cargill Poland podarowała najnowsze koncentraty dla bydła i trzody chlewnej w postaci jednego opakowania.

Pierwsze miejsce w konkursie zajął Piotr Kmieciński z Oszczeklina w gminie Kożminek. Pan Piotr pracuje razem z rodzicami w gospodarstwie wyspecjalizowanym w produkcji mleka.

Opracowanie: Czesław Kubicki, ZD Kalisz

​

Jak co roku we wrześniu rolnicy z powiatu kaliskiego wzięli udział w wyjeździe studyjnym pt. „Pozytywne wzorce działania mieszkańców obszarów wiejskich”. Tym razem odwiedziliśmy Polskę wschodnią: województwo podlaskie ze stolicą regionu – miastem Białystok. Wyjazd odbył się w dniach 23-25.09.2014 r. Pierwszym punktem w programie w był ogród botaniczny – „Podlaski Ogród Ziołowy”, utworzony przez jego właściciela Pana Mirosława Angielczyka. Zarejestrowany został w czerwcu 2011 roku. Prace nad jego utworzeniem trwały cztery lata. Obecnie w kolekcji znajduje się ponad 1000 gatunków i odmian roślin użytkowych, a liczba ich ciągle rośnie. Zgromadzono tu rośliny wykorzystywane przez człowieka dawniej i obecnie w kuchni, lecznictwie, barwiarstwie, budownictwie, tkactwie oraz w celach ochronnych i magii. Można tu spotkać trawę żubrówkę, rzadko spotykany czosnek niedźwiedzi czy trudny w uprawie żeń-szeń i mandragora. Aby przyjeżdżający tu ludzie mogli zatrzymać się dłużej, trzeba było stworzyć im warunki. Pan Mirosław zaczął kupować w okolicy stare drewniane domy, z których każdy ma swoją historię. Urządzono w nich pokoje gościnne, bibliotekę, pracownię zielarską. Tak powstało gospodarstwo agroturystyczne „Ziołowy Zakątek”. Działa tu również przedsiębiorstwo „Dary Natury”, które dostarcza na rynek przyprawy kuchenne, herbatki roślinne. Jako jeden z dwóch producentów w Polsce posiada zarejestrowaną kawę z żołędzi.

Jadąc w kierunku Rafałówki w gminie Zabłudów zwiedziliśmy po drodze Krainę Otwartych Okiennic. Jest to szlak wiodący przez trzy unikatowe pod względem architektonicznym wsie: Trześcianka, Soce i Puchły. Specyfiką ich zabudowań są kunsztowne zdobienia drewnianych domów. Bogato dekorowane i malowane jaskrawymi kolorami są okiennice, wiatrownice, narożniki, a także elewacja i szczyty. Ornamentyka ta jest niespotykana w innych regionach Polski i nawiązuje do zdobnictwa stosowanego w rosyjskim budownictwie ludowym. Mieszka tu ludność prawosławna, pochodzenia białoruskiego, która kultywuje swój folklor. Zachowała się tu jeszcze specyficzna gwara o cechach ukraińskich, a także tradycje i obrzędy ludów pogranicza.

W Rafałówce powitano nas śpiewem w wykonaniu miejscowego zespołu Barwianki. Zespół promuje się na imprezach lokalnych, krajowych, a także za granicą naszego kraju. Działa przy stowarzyszeniu „Barwa”, którego prezesem jest pani Danuta Bagińska – doradca PODR w Białymstoku. Celem stowarzyszenia jest wspieranie i promowanie środowiska lokalnego, „powrót do korzeni” poprzez odtwarzanie dawnych zwyczajów, obrzędów i tradycji. Jednym z głównych zadań jest kultywowanie i rozwój rękodzielnictwa oraz przygotowanie potraw regionalnych. Stowarzyszenie organizuje również ferie zimowe oraz wypoczynek letni dla dzieci. Ponadto prowadzi świetlicę wiejską w czynie społecznym. Włączanie dzieci i młodzieży do wspólnych prac przyczyni się do walki z patologią społeczną. w czasie swojej działalności zrealizowali wiele działań i projektów. na spotkaniu w Rafałówce obecna była Przewodnicząca Rady Miasta i Gminy Zabłudów pani Teresa Teofilewicz oraz członkowie zaprzyjaźnionego stowarzyszenia z Kuźnicy Białostockiej „Przygraniczny Start”. Po obfitym poczęstunku i wspólnej zabawie zadowoleni wracaliśmy na nocleg do Wasilkowa.

W programie wyjazdu uwzględniono również zwiedzanie atrakcji turystycznych Podlasia. Polska Wschodnia to rejon, gdzie mieszka dużo wyznawców prawosławia. Podążyliśmy zatem ich śladem i odwiedziliśmy miejsce kultu – Świętą Górę Grabarkę zwaną inaczej Częstochową Prawosławia, a także najcenniejszą – w znaczeniu historycznym i architektonicznym – budowlę tych ziem: cerkiew i monaster w Supraśli. Tutaj również zwiedziliśmy Muzeum Ikon. Będąc już tak blisko nie sposób było pominąć Polskiego Orientu. Pierwszym etapem były Kruszyniany, gdzie w towarzystwie przewodnika zwiedziliśmy meczet i mizar. Później udaliśmy się do zajazdu prowadzonego przy gospodarstwie agroturystycznym na tatarski obiad. Stąd dotarliśmy do Bohonik, gdzie przewodnikiem po meczecie był miejscowy iman.

Duże wrażenie zrobił na nas Białystok z przepięknym pałacem i ogrodem Branickich. Pałac oraz wszystkie budynki ongiś do nich należące zostały w ostatnich latach odrestaurowane i przynoszą chlubę miastu.

W gospodarstwie agroturystycznym „Majątek Howienny” Pani Anny Mancewicz we wsi Pomigacze mogliśmy odpocząć po trudach zwiedzania. Był to bowiem ostatni punkt programu naszego wyjazdu. Usiedliśmy w Dworku Myśliwskim, posilając się żurkiem słuchaliśmy opowieści o powstaniu gospodarstwa. Zachęceni opowiadaniem udaliśmy się na spacer po terenie. na przestrzeni kilku hektarów zlokalizowano różne stare budynki wiejskie, które zaaranżowane są na miejsca noclegowe, restauracje, sale taneczne itp. Ciekawą atrakcją są tu zwierzęta. Niektóre z nich chodzą wolno po całym terenie. Można tu spotkać owce, kozy, lamy, świnki wietnamskie, małpki, kangury, wielbłąda, alpaki i inne zwierzęta. Warto również spróbować kuchni regionalnej. Spacerując po obiekcie nie omieszkaliśmy zajrzeć do Dworku Modrzewiowego. Czyniono tam przygotowania na wesele córki właścicieli, które miało się odbyć następnego dnia. Jest nią Pani Rozalia Mancewicz Miss Polski 2010 roku .

Zadowoleni, późnym popołudniem wyruszyliśmy do Kalisza.

Opracowanie: Krystyna Nowak, Starszy Doradca ZD Kalisz
Zdjęcia: W. Sędziak, M. Kaczmarek

Źródło: strony internetowe http://www.ciekawepodlasie.pl, http://ziolowyzakatek.pl, http://www.majatek-howieny.pl/pomigacze

​

Na początku tego artykułu trzeba powiedzieć, że importowana śruta sojowa jest podstawowym źródłem białka w żywieniu zwierząt . Jej wysoka cena powoduje jednak poszukiwania przez rolników innych źródeł białka. Najczęściej są to śruta rzepakowa, śruta słonecznikowa oraz białka roślin strączkowych. Praktycznie nie zawsze te surowce mogą w pełni zastąpić śrutę sojową, mogą jedynie ograniczyć jej zastosowanie w produkcji mieszanek paszowych. Poekstrakcyjna śruta rzepakowa może być znaczącym zamiennikiem śruty sojowej ze względu na zbliżony poziom aminokwasów. Jednak śruta rzepakowa posiada mniejszą wartość pokarmową, ze względu na mniejszą zawartość białka ogólnego i energii oraz większą ilość włókna surowego. Poekstrakcyjna śruta rzepakowa i makuch rzepakowy są to pasze krajowe produkowane z nasion rzepaku podwójnie ulepszonych o obniżonej zawartości kwasu erukowego. W żywieniu świń najczęściej wykorzystywane są w postaci mieszanek paszowych. Mając na względzie obecność związków antyżywieniowych nie należy stosować jej do produkcji paszy przeznaczonej dla prosiąt do osiągnięcia masy około 20 kg. Mieszanki przeznaczone dla prosiąt powinny cechować się większą ilością energii oraz aminokwasów.

Następną wartościową paszą jest makuch rzepakowy. Białko w makuchu rzepakowym charakteryzuje się wysoką wartością biologiczną ze względu na dobrze zbilansowany skład aminokwasowy, jest ono łatwiej przyswajalne niż białko śruty rzepakowej. Przy produkcji pasz z udziałem makuchu pamiętać musimy o dopuszczalnych normach jego zawartości w paszy. Dopuszczalne poziomy dla tuczników wynoszą nawet 17%, dla warchlaków 5 proc.

Na uwagę zasługuje również śruta słonecznikowa, uzyskiwana podczas wytłaczania i ekstrakcji oleju z nasion słonecznika. Charakteryzuje się ona dużą zawartością włókna oraz niskim poziomem lizyny i treoniny w porównaniu do innych śrut uzupełnia ziarno zbóż, które jest ubogie w ten aminokwas i również z tego względu bardzo dobrze nadają się jako zamiennik śruty sojowej w mieszankach paszowych dla świń. Pamiętać należy aby nie używać jej jako jedynego komponentu białkowego w mieszance paszowej.

Nasiona roślin strączkowych również mogą być doskonałym uzupełnieniem paszy pełnoporcjowej w białko. Nasiona te powinno się stosować głównie w żywieniu tuczników, a do żywienia zwierząt młodych wprowadzamy je stopniowo Nasiona roślin strączkowych posiadają również substancje antyżywieniowe ograniczające ich zastosowanie w żywieniu trzody chlewnej. Pewną cechą nasion strączkowych jest to że mogą powodować wzdęcia dlatego powinniśmy skarmiać je ze zbożami dobrze trawionymi takimi jak: pszenica, jęczmień, unikamy natomiast żyta oraz pszenżyta.

Wielu autorów zaleca aby w pierwszym okresie tuczu tj. od 30 kg mc. podawać dwa różne rodzaje białka. W praktyce potwierdza się zasada , że poekstrakcyjna śruta rzepakowa lub makuch rzepakowy stosowane w drugiej połowie tuczu tj. od 60 kg mc., mogą w pełni zastąpić śrutę sojową.

ZT”Kruszwica” S.A.

Średnie dzienne zapotrzebowanie pokarmowe tuczników ("Normy Żywienia Świń, 1993)

Zapotrzebowanie tuczników na składniki pokarmowe w 1kg mieszanki pełnoporcjowej o podanej zawartości energii („Normy Żywienia Świń”, 1993)

Autor : dr inż. Marian Kamyczek

IŻ PIB ZD Pawłowice

Porównanie zawartości energii, białka i najważniejszych aminokwasów niezbędnych w nasionach roślin strączkowych i poekstrakcyjnej śrucie sojowej (p. ś. s. >46% białka ogólnego) („Normy Żywienia Świń”, 1993)

Tab.5. Ograniczenia udziału nasion roślin strączkowych w żywieniu świń.

Tab. 6. Przykładowe receptury paszy pełnoporcjowej w tuczu intensywnym-mięsnym dla przedziału wagowego 35 – 110kg.

Informacje zebrał i zamieścił :

Zbigniew Ostrowski

WODR w Poznaniu

ZD w powiecie kolskim.

​