Pomoc związana z wystąpieniem szkód wywołanych niekorzystnymi zjawiskami atmosferycznymi - WODR Poznań
30 grudnia 2015

Ogrody skalne

Przygotowane przez

Ogrody skalne, zwane często alpinariami, zbudowane są z kamieni o możliwie naturalnych kształtach ułożonych w sposób swobodny i nieregularny. Przestrzenie między kamieniami wypełnione są piaszczystą glebą uprawną do 1/3 wysokości kamieni. Alpinaria obsadzane są roślinnością górską tak, że przypominają fragmenty krajobrazu górskiego. Prawidłowo skonstruowane alpinaria można najczęściej spotkać w ogrodach botanicznych. Do ogrodów przydomowych bardziej nadają się takie formy ogrodów skalnych jak: murki kwiatowe, skarpy kwiatowe i rabaty skalne, kształtowane na powierzchni płaskiej lub wznoszącej się. Obsadzone są najczęściej efektownymi, obficie kwitnącymi roślinami skalnymi. Wszelkie ogródki typu skalnego urządzone nawet przez amatorów, stanowią atrakcje dla osób przebywających w ogrodzie. Pasują do charakteru ogrodu przydomowego, a szczególnie polecane są w miejscowościach o górzystym ukształtowaniu terenu, gdzie doskonale harmonizują z otoczeniem, i gdzie większość roślin skalnych dobrze się rozwija.

Murki kwiatowe, przeznaczone do obsadzania roślinami skalnymi, buduje się z różnych rodzajów kamienia łamanego lub ciosanego, używając zaprawy w sposób mało widoczny z zewnątrz. Kamienie układa się warstwami, pozostawiając kilkucentymetrowe szpary. Wolne przestrzenie w szparach wypełnia się gliniasto-liściastotorfową ziemią. W naszym klimacie lepiej budować murki niskie o wysokości 0,5-0,7 m, ponieważ na wyższych rośliny cierpiałyby z powodu suszy, a nawadnianie roślin rosnących na murkach jest dość uciążliwe. Sadzenie roślin z dłuższymi korzeniami winno odbywać się podczas budowy murka, a po jej ukończeniu można sadzić tylko rośliny z małymi bryłkami korzeniowymi o średnicy do 5 cm. Silnie rosnące byliny wrastają głęboko w zaplecze murka, czerpiąc stamtąd wilgoć i pożywienie, a tylko niektóre gatunki rozłogowe zakorzeniają się płytko, wędrują wzdłuż szczelin i wypełniają je (rojniki, rozchodniki). Budowa murków i sadzenie bylin odbywa się zwykle w ciągu lata, dlatego też, aby zapewnić roślinom dobre przyjęcie się, należy okryć obsadzone części murków włókniną i co jakiś czas spryskiwać rośliny wodą. W czasie bezśnieżnych zim, wysokie wystawione na działanie słońca murki należy osłaniać gałązkami drzew iglastych. Murki kwiatowe nie tylko umożliwiają uprawę roślin skalnych, są też ładnym motywem dekoracyjnym, szczególnie gdy podkreślają różnice poziomów w ogrodach o nierównym terenie.

Skarpa kwiatowa, w stosunku do murka kwiatowego, jest łatwiejsza do urządzenia, lecz nie zawsze może go zastąpić. Skarpa to niezbyt duża pochyłość (od 30 do 60 stopni) gruntu, wzmocniona okładziną kamienną. Okładzina zapobiega wymywaniu się gleby przez wodę i uniemożliwia rozwój chwastów. Okładzinę tę stanowić mogą wszelkie odpadki kamieniarskie, elementy bruku lub kamienie polne. Ponieważ układa się ją tylko jedną warstwą na powierzchni ziemi, zużywa się około 4 razy mniej kamieni niż na budowę murka. Rośliny na takich skarpach sadzi się w wolnych przestrzeniach między materiałem kamiennym umacniającym skarpę. Sadzenie i pielęgnacja roślin na skarpach jest znacznie łatwiejsza niż na murkach, ponadto mają one dużo lepsze warunki wzrostu, gdyż sadzone są bezpośrednio do gleby. Dzięki temu rozwijają się tak bujnie, że często spod roślin prawie nie widać kamieni. Obsadzając skarpę nie musimy ograniczać się do kilkunastu mało wymagających bylin typowo skalnych, możemy sobie pozwolić na większą rozmaitość i wprowadzić nawet byliny rabatowe dorastające do 40 cm. Rozmieszczenie skarp w ogrodzie związane jest ściśle z nierównością terenu, to znaczy buduje się je zawsze na podwyższonym fragmencie ogrodu, np. na podwyższonym tarasie, wjeździe do garażu itp. Skarpy kwiatowe powinny w wielu ogrodach zastąpić skarpy trawiaste, zwłaszcza tam gdzie trawa jest trudna w utrzymaniu (trudne koszenie) i często wysycha. Skarpy kwiatowe nadają tym fragmentom ogrodu większych walorów dekoracyjnych aniżeli tradycyjna nawierzchnia trawiasta.

Rabata skalna najlepiej wygląda w połączeniu z murkiem kwiatowym lub skarpą i stanowi często ich część składową. Może jednak być zaprojektowana i urządzona samodzielnie. Powinna być dość wąska (80-100 cm) i najlepiej nieznacznie wzniesiona nad poziom terenu (25-50 cm). Frontowy bok rabaty można wyłożyć płaskimi kamieniami, część kamieni można ułożyć między roślinami. Do tego celu najbardziej nadaje się piaskowiec łamany lub w bryłach. W zależności od lokalizacji i zastosowanych do obsadzenia roślin, możemy wyróżnić rabaty słoneczne i rabaty zacienione oraz suche i wilgotne. Rośliny należy tak dobierać, aby po przekwitnięciu zachowały dekoracyjne ulistnienie. Urządzając rabatę skalną, rośliny zielne uzupełnia się zwykle krzewinkami i słabo rosnącymi krzewami iglastymi.

Uprawianie roślin skalnych stało się modą, której ulega wielu amatorów ogrodów ozdobnych. Dzięki niewielkim rozmiarom bylin przeznaczonych do ogrodów skalnych, na małym obszarze ogródka skalnego można uprawiać dużą liczbę gatunków. Ogród skalny dobrze skomponowany jest piękny przez cały rok.

Pielęgnacja ogrodu skalnego polega na systematycznym usuwaniu chwastów, szczególnie ze skarp kwiatowych i rabat skalnych. Chwasty należy szczególnie usuwać do czasu, gdy rośliny ozdobne w całości pokryją ogród skalny. Ponadto w miarę potrzeby rośliny nawadniamy i uzupełniamy wypłukaną z ogrodu skalnego ziemią. Do prac pielęgnacyjnych należy również systematyczne usuwanie przekwitających kwiatostanów.

30 grudnia 2015

Kolorowy ogród.

Napisane przez

Właściwy dobór barw zapewnia harmonijną kompozycję ogrodu. Kolorem bazowym w ogrodzie jest kolor zielony i to on właśnie odgrywa główną rolę. Najczęściej stanowi on tło dla innych roślin i to do niego dobieramy inne kolory. W ogrodzie możemy tworzyć kompozycje składające się z jednej barwy – głównej, lub z barwy głównej wspomaganej różnymi jej odcieniami (np. kolor biały wspomagamy kolorem szarym, kolor żółty pomarańczowym, czerwony różowym, niebieski fioletowym itd.)

Kolory podstawowe to żółty, czerwony i niebieski. Kolory pochodne tworzone są poprzez mieszanie się między sobą kolorów podstawowych i do nich zaliczamy: zielony, fioletowy i pomarańczowy. Łącząc te barwy w szereg albo rozstawiając je na obwodzie koła, otrzymamy skalę barw tęczy.

Barwy w ogrodzie pełnią kilka funkcji:

  1. Przybliżają (barwy ciepłe jak żółty lub pomarańczowy) lub oddalają optycznie obiekt (np. kolor niebieski)
  2. Wprowadzają stan relaksu i uspokojenia (barwy niebieskie)
  3. Nadają roślinom lekkości – kolory jasne (natomiast kolory ciemne odbierane są jako „ciężkie”).

Za kolory w ogrodzie odpowiadają nie tylko kwiaty ale także liście, pędy oraz pnie poszczególnych roślin. Barwy tworzą byliny, krzewy oraz drzewa. Przed sadzeniem warto sprawdzić, w jakim okresie dane rośliny kwitną (wiosna czy lato) oraz w jaki sposób zmienia się ich zabarwienie w okresie jesienno-zimowym. Starajmy się tak dobierać rośliny, aby współgrały one ze sobą, a przebywanie w ogrodzie było przyjemnością i dawało poczucie odpoczynku.

 

 

O to kilka przykładów roślin sklasyfikowanych wg. kolorów:

Żółty

Kwiaty kwitnące na żółto: żonkile, jaskry, krokusy, pięciornik, kaczeńce, wilczomlecz złocisty, słoneczniki, rudbekie, nasturcje, nagietki, aksamitki, krwawniki.

Krzewy kwitnące na źółto: oczar, forsycja, mahonia pospolita, złotlin, pigwowiec.

Czerwony

Kwiaty kwitnące na czerwono: mak, kosmos, tawułki, krokosmia,stokrotki.

Krzewy kwitnące na czerwono: fukcje, głóg, krzewuszka cudowna.

Rośliny o owocach czerwonych: dereń, głóg, irga, miechunka, perukowiec.

Rośliny z liśćmi w kolorze czerwonym (lub bordowym): koleus, berberys, winobluszcz (jesienią), klon palmowy, perukowiec.

Niebieski

Kwiaty kwitnące na niebiesko: cebulice, szafirki, krokusy, niezapominajki, barwinki, ostróżki, lobelie, przetaczniki, heliotrop, chabry, żeniszek, ogórecznik lekarski.

Krzewy kwitnące na niebiesko: lilak, hortensje, psianka.

Pomarańczowy

Kwiaty kwitnące na pomarańczowo: krokusy (pomarańczowo żółte), aksamitki, liliowce, nasturcje, nagietki, rudbekie.

Krzewy kwitnące na pomarańczowo: pigwowce.

Krzewy posiadające pomarańczowe owoce: irga, ognik szkarłatny, miechunka.

Pnącza kwitnące na pomarańczowo:  milin amerykański, wiciokrzew.

Różowy

Kwiaty kwitnące na różowo: floksy szydlaste, bergenia sercowata, floksy, stokrotki, dzwonki, tawułki, ślazówka letnia, lędźwian szerokolistny.

Krzewy i drzewa kwitnące na różowo: magnolia, wiśnia japońska, tamaryszek, głóg, hortensje, lilak, krzewuszka cudowna, dereń.

Rośliny z różowymi liśćmi: wierzba japońska.

Biały

Kwiaty kwitnące na biało: przebiśniegi, narcyzy, konwalie, niezapominajki, stokrotki, juka ogrodowa, kosmos, goździk siny, dzwonik, gipsówki, rumianek, liatra kłosowa.

Krzewy kwitnące na biało: magnolia, pieris kwiecisty, laurowiśnia wschodnia, żylistek, bez czarny, kalina koralowa, jaśminowiec, hortensja bukietowa, tawuła wczesna, tawuła van Houtte’a, irga, lilak.

Pnącza kwitnące na biało: hortensja pnąca, rdest Auberta.

Fioletowy

Kwiaty kwitnące na fioletowo: sasanki, krokusy, fiołki lawenda, liatra kłosowa, heliotrop, zimowity.

Krzewy kwitnące na fioletowo: budleja, lilak, hortensje, fuksje, tawuła wierzbolistna.

Pnącza kwitnące na kolor fioletowy: glicynia, wilec purpurowy, groszek pachnący.

Szary

Kwiaty kwitnące na szaro: szarotki, przegorzan.

Drzewa i krzewy o liściach szarych: rokitnik pospolity, wierzba szara.

Rośliny o szarych liściach: starzec srebrzysty, lawenda, lebiodka, kocimiętka, szałwia, sasanka, rogownica kutnerowata, goździk siny, czyściec wełnisty, przetacznik kłosowy.

 

Łukasz Kowalski

ZD Wągrowiec

 

Informacje zawarte w artykule pochodzą ze stron internetowych o tematyce ogrodniczej. Zdjęcie pochodzi z artykułu „Jak łączyć kolory w ogrodzie” ze strony internetowej spryciarze.pl

 

Rolnicy, których dosięgła susza i zebrali z tego powodu mniejsze plony otrzymają wyższą pomoc finansową z ARiMR. Nie 648 zł, a 688 zł do hektar otrzymają rolnicy, którzy ponieśli starty w uprawach drzew i krzewów owocowych i byli ubezpieczeni od wystąpienia klęsk żywiołowych.  Również więcej pieniędzy otrzymają rolnicy, którym susza zniszczyła inne uprawy. Dostaną oni  344 zł na hektar, a nie 324 zł/ha. Także rolnicy, którzy nie ubezpieczyli swoich upraw dostaną większe wsparcie:

  • o 20 zł na hektar w przypadku strat w uprawie drzew i krzewów owocowych - kwota wsparcia wyniesie 344 zł /ha;
  • o 10 zł na hektar w przypadku zniszczenia innych upraw - wsparcie wyniesie 172 zł/ha  

Rolnicy, którzy otrzymali już pomoc, ARiMR wypłaci do końca roku wyrównanie.

Do 28 grudnia ponad 164 tys. rolników, którzy z powodu suszy ponieśli straty w uprawach, otrzymało wsparcie finansowe w wysokości ok. 441 mln zł. Natomiast na konta bankowe ok. 13 tys. plantatorów czarnej porzeczki wpłynęło 23 mln zł pomocy z tytułu niskich cen tych owoców.

Wnioski o pomoc można było składać w Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa do 30 września 2015. Rolnicy, którzy ubiegali się o pomoc w związku z suszą złożyli w tym czasie w ARiMR ok. 174 tys. wniosków o pomoc. Wynikająca z nich kwota jest wyższa od 450 mln zł zaplanowanych na ten cel w tegorocznym budżecie krajowym. Natomiast rolnicy, którzy w 2015 roku byli producentami owoców czarnej porzeczki i z powodu niskich cen ponieśli straty, złożyli do ARiMR 14,1 tys. wniosków na kwotę 24,1 mln zł. 

 

Źródło: strony internetowe ARiMR

Opracowała: Izabela Grzesiak st. doradca, ZD Pleszew

30 grudnia 2015

Uproszczenia a choroby zbóż.

Przygotowane przez

Za oknem zima, ale warto już teraz zastanowić się, jaką będziemy stosowali  wiosną

technologię uprawy. Przy zmiennych cenach uzyskiwanych za zboże, wzrost efektywności

gospodarowania można uzyskać ograniczając koszty produkcji. Dlaczego więc nie spróbować

zaoszczędzić na mechanicznej uprawie roli? Rolnicy przyzwyczajeni są do siewu w czyste,

zaorane i starannie doprawione pole. Innym sposobem może być uproszczona uprawa roli

ograniczająca ilość zabiegów uprawowych a tym samym koszty.

Wprowadzając do praktyki taką uprawę należy pamiętać o zagrożeniu, jakie ona ze sobą

niesie a mianowicie zachwaszczenie. Przy ograniczeniu uprawy roli zmienia się środowisko

dla szkodników, przy czym efekt bywa różny w odniesieniu do poszczególnych grup.

            Generalnie można powiedzieć, że ochrona przed szkodnikami wygląda tak, jak

w tradycyjnej uprawie, natomiast nasilenie chorób grzybowych może się zmieniać pod

wpływem uproszczeń uprawowych.  W tradycyjnej uprawie zabieg orki przykrywa resztki

pożniwne, eliminując wiele patogenów. W uprawie uproszczonej resztki roślin pozostają na

powierzchni, gdzie mogą sprzyjać przezimowaniu oraz rozwojowi patogenów grzybowych.

            W odniesieniu do grupy chorób podsuszkowych porażenie roślin zmniejsza się przy

ograniczeniu uprawy (fuzariozy i zgorzel podstawy źdźbła).

            Dla patogenów porażających liście, źdźbła lub kłosy, niezaorane resztki pożniwne

stanowią siedlisko przetrwania i rozwoju. W takim przypadku brak orki będzie sprzyjał

ekspansji chorób na górne partie roślin. Choroby podstawy źdźbła , rozwijające się w dolnej

jego części, w wyniku uprawy uproszczonej w mniejszym stopniu będą rozprzestrzeniane

po polu. Można zatem stwierdzić, że ograniczenie uprawy nie powoduje wzrostu nasilenia

występowania chorób podsuszkowych, jak mogłoby się wydawać.

            Biorąc pod uwagę wcześniej wspomniane negatywne skutki uproszczeń, poważny

problem w walce z chorobami mogą stanowić licznie występujące chwasty i samosiewy.

Również obniżenie temperatury oraz zwiększona wilgotność mogą wpływać na rozwój

patogenów. Z drugiej jednak strony czynniki te, zwiększają odporność roślin poprzez

zapewnienie lepszych warunków wzrostu.

            Aby uzyskać  korzystny efekt uproszczeń polegający na utrzymaniu na tym samym

poziomie plonowania i jakość plonu, należy zwrócić uwagę na następujące czynniki:

- zachowanie poprawnego zmianowania roślin,

- stosowanie odmian odpornych na patogeny,

- poprawne wykonanie zabiegów agrotechnicznych jak:

           *chemiczna walka z chwastami,

           * termin siewu,

           * ilość wysiewu i rozstawa rzędów (zagęszczenie roślin sprzyja rozwojowi chorób),

           * zaprawianie materiału siewnego i stosowanie fungicydów.          

Idealnym rozwiązaniem wydaje się być stosowanie tzw. kompleksowej ochrony przed

chorobami, obejmującej zaprawianie ziarna wraz z opryskiwaniem łanu w czasie wegetacji,

które może przyczynić się do wzrostu  plonu.

 

Woźnicki Kazimierz

Technik doradca

Gmina Trzcianka

Źródło zdjęcia: internet

Prawidłowe żywienie człowieka polega na systematycznym dostarczaniu organizmowi około 60 składników wchodzących w skład produktów żywnościowych

Warzywa stanowią grupę produktów, która powinna znaleźć się w każdym posiłku każdego dnia. Stanowią one bowiem najbogatsze źródło witamin i składników mineralnych. Stwierdza się wciąż niższe od zalecanych norm spożycie warzyw szczególnie w tym okresie zimowym .Warzywa traktowane są przez nas jako dodatek smakowy i urozmaicający posiłek. A przecież warzywa zalicza się do produktów niezbędnych w codziennym żywieniu.

Skład chemiczny, a zatem wartość odżywcza warzyw, nie jest jednakowa i ze względu na przewagę jednego lub kilku składników odżywczych podzielono je na 3 grupy.

Pierwszą grupę stanowią warzywa bogate w witaminę C do których należą wszystkie warzywa kapustne.

Drugą grupę stanowią warzywa zawierające karoten, który w organizmie człowieka przetwarzany jest na witaminę A. Warzywa należące do tej grupy mają zabarwienie żółto pomarańczowe i zielone to marchew, dynia, fasola, groszek, sałata, pomidory oraz papryka.

Do trzeciej grupy wchodzą pozostałe warzywa tj. cebula, burak, seler i por.

Warzywa zawierają błonnik. Niektóre frakcje błonnika pokarmowego mają korzystny wpływ na obniżenie cholesterolu we krwi.

Występujące w warzywach składniki mineralne pełnią ważne i różnorodne czynności. Wchodzą w skład kośćca i zębów, wpływają na krzepliwość krwi, biorą udział w procesach trawienia i umożliwiają utrzymanie równowagi kwasowo-zasadowej organizmu. Warzywa zwierają wapń, żelazo i potas, które są stosunkowo łatwo przyswajalne przez organizm.

Większość produktów żywnościowych zakwasza organizm człowieka a nadmiar kwasu prowadzi do kwasicy, która objawia się szybkim męczeniem, apatią, utratą apetytu i zaburzeniami przemiany materii. Dlatego też warzywa zawierają składniki zasadotwórcze, które zobojętniają nadmiar kwasów w organizmie i dlatego tak ważne jest codzienne ich spożywanie.

Omówione właściwości warzyw powinny zachęcać do obfitego ich spożywania, należy również podkreślić, że warzywa są produktem niskoenergetycznym.

Największą wartość odżywczą mają warzywa bezpośrednio po zbiorze, ale przechowywane w odpowiednich warunkach nie tracą wartości odżywczych natomiast przechowywane w niewłaściwych warunkach sprzyjających więdnięciu i wysychaniu obniża ich wartość odżywczą.

Z punktu widzenia prawidłowego żywienia dzienne spożycie owoców i warzyw powinno wynosić na jedną osobę 700-1000g. Spożycie warzyw w ciągu roku powinno być równomierne. Dlatego też w okresie sezonowości warzywa powinny być poddane konserwowaniu. Wprawdzie wartość witaminowa warzyw w postaci przetworów jest uboższa, niemniej jednak stanowią źródło witamin i składników mineralnych w okresie zimowym zwłaszcza te w postaci mrożonek.

Pamiętajmy o tym, żeby każdego dnia obok warzyw gotowanych znalazły się w naszym pożywieniu surowe warzywa. Jedząc codziennie warzywa łatwiej nam będzie do późnej starości zachować zdrowie i smukłą sylwetkę.

 Danuta Matuszewska
 ZD Koło

Rusza kolejny nabór z PROW 2014-2020.W dniach od 10 lutego do 10 marca 2016 r. rolnicy, których gospodarstwa położone są na obszarach OSN, będą mogli składać w oddziałach regionalnych ARiMR wnioski o wsparcie finansowe inwestycji, która ma na celu ograniczenie przedostawania się do środowiska naturalnego związków azotu pochodzenia rolniczego. Uprawnieni do skorzystania z takiej pomocy są rolnicy, których gospodarstwa co najmniej w części są położone na terenach uznanych nie wcześniej niż 1 maja 2012 r. za obszary OSN, czyli tereny narażone na  niekorzystne oddziaływanie nadmiernej ilości związków azotu pochodzenia rolniczego. Obszary takie zostały określone w Ustawie z dnia 18 lipca 2001 r. - Prawo wodne (Dz. U. z 2015 r. poz. 469, 1590 i 1642) i zostały one objęte programami, które mają na celu  ograniczenie wprowadzania azotu ze źródeł rolniczych do środowiska. Ponadto,  aby skorzystać z pomocy, rolnik musi prowadzić produkcję zwierzęcą z wyłączeniem:

a) chowu i hodowli ryb,
b) chowu lub hodowli drobiu powyżej 40 000 stanowisk lub chowu lub hodowli świń powyżej 2000 stanowisk dla świń o wadze ponad 30 kg lub 750 stanowisk dla macior.

Generalnie wsparcie będzie przyznawane na dwa rodzaje inwestycji:

- na inwestycje związane z  dostosowaniem gospodarstwa do wymagań określonych w programie działań wprowadzonym dla danego OSN, dotyczących warunków przechowywania:

 

  • nawozów naturalnych wyprodukowanych w gospodarstwie lub
  • pasz soczystych.

- na dofinasowanie, na doposażeniu gospodarstwa w urządzenia do aplikowania nawozów naturalnych.

Trzeba jednak pamiętać o tym, że jeżeli rolnik zdecyduje się na doposażenie gospodarstwa w urządzenia do aplikacji nawozów, to otrzyma pomoc tylko wtedy, gdy ta operacja obejmie również inwestycje mające na celu spełnienie warunków przechowywania nawozów naturalnych wytwarzanych w gospodarstwie lub magazynowania pasz soczystych, zgodnie z zasadami programu wdrażanego na danym obszarze OSN.

Ważne jest również to, że pomoc na inwestycje związane z zapewnieniem właściwych warunków przechowywania pasz soczystych, może być przyznania wyłącznie młodemu rolnikowi.
Refundacji będą podlegały inwestycje związane m.in. z budową lub przebudową płyt obornikowych, zbiorników do przechowywania gnojówki lub gnojowicy, czy zbiorników lub płyt do przechowywania pasz soczystych. Wsparcie będzie można otrzymać także m.in. na zakup niektórych typów aplikatorów nawozów naturalnych w postaci płynnej, czy wozów asenizacyjnych, a także rozrzutników obornika i kompostu.

Rolnik może otrzymać na "Inwestycje w gospodarstwach położonych na obszarach OSN" maksymalnie 50 tys. zł, przy czym wysokość dofinansowania wynosi standardowo 50% poniesionych kosztów kwalifikowanych przedsięwzięcia, a 60% w przypadku młodych rolników.

Na taką pomoc w całym PROW 2014 - 2020 przewidziano 37,5 mln euro.

Pomoc będzie przysługiwała według kolejności ustalonej przez ARiMR na podstawie danych zawartych we wniosku o przyznanie pomocy oraz w biznesplanie i dokumencie tożsamości, złożonych wraz z tym wnioskiem. Punkty będą przyznawane za liczbę zwierząt w gospodarstwie (max. 5 pkt), udział kosztów kwalifikowanych poniesionych na inwestycje związane z przechowywaniem na obszarach OSN nawozów naturalnych lub pasz soczystych w całości kosztów kwalifikowanych operacji (max. 5 pkt). Na dodatkowe 2 punkty będą mogli liczyć młodzi rolnicy. Minimalna liczba punktów, które kwalifikują rolnika do przyznanie pomocy, wynosi 3.  

Termin i zasady przyznawania takiej pomocy zostały podane do  publicznej wiadomości 29 grudnia 2015 r. przez Prezesa ARiMR w dzienniku ogólnopolskim (rozporządzenie MRiRW z dnia 23.10.2015r. w załączniku).

 

Źródło: strony internetowe ARiMR

Opracowała: Izabela Grzesiak st. doradca, ZD Pleszew

Ostatnio zmieniany 29 grudnia 2015

Szanowni r rolnicy !

W CWS Sielinko powstała mała olejarnia oraz wędzarnia.  Wielkopolski  Ośrodek Doradztwa Rolniczego przymierza się do wykorzystywania tych urządzeń usługowo ( koszt dla klienta to pokrycie kosztów pracy i przygotowania urządzenia ) . Z urządzenia będą mogli korzystać rolnicy produkujący metodami ekologicznymi . Związku z tym prosimy o zgłoszenie się zainteresowanych rolników chętnych ze skorzystania z naszych urządzeń w Sielinku, prosimy także określić z których urządzeń chcieliby państwo korzystać  z olejarni i/lub wędzarni  oraz określić w miarę możliwości jak często czy ile razy w roku z poszczególnych urządzeń oraz jaka duża partia towaru jednorazowo byłaby dostarczana do przerobu w danym urządzeniu .

 

Na zgłoszenia czekamy do 14 stycznia 2016 roku .

Zgłoszenia z całego powiatu wolsztyńskiego proszę przesyłać telefonicznie pod numer  68 384 24 58 bądź 502 173 230

Katarzyna  Kaczmarek  

WODR ZD Wolsztyn

Ostatnio zmieniany 29 grudnia 2015

WSPARCIE W SEKTORZE MLEKA I WIEPRZOWINY.

 

 

W dniu 22.12.2015r. na stronie internetowej ukazał się nowy projekt Rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie realizacji przez ARR pomocy nadzwyczajnej dla rolników producentów mleka i wieprzowiny. Wsparcie udzielane będzie na wniosek rolnika producenta mleka i żywca wieprzowego przez dyrektora Oddziału Terenowego ARR w drodze decyzji administracyjnej. I tak wsparcie będzie udzielone rolnikowi będącemu producentem mleka – jeżeli w roku kwotowym 2014/2015 wprowadził do obrotu mleko w ilości nie mniejszej niż 15 000kg i nie więcej niż 300 000kg, w dniu złożenia wniosku posiadał co najmniej 3 krowy. Wsparcie o którym mowa udzielone będzie w wysokości 1,4 grosze za 1 kg .                                                                                            Wsparcie dla producentów świń udzielane będzie dla rolnika, który w dniu 30-09-2015 posiadał nie więcej niż 2000szt świń, na podstawie rejestru zwierząt i w okresie :                                                                                                         - od 1.10.2015 do 31.12.2015 sprzedał co najmniej 5 i nie więcej niż 2000 szt. świń o nr identyfikacyjnym, który jest nr siedziby stada.                                                                                                                                                                       – od 1.10.2015 do 07.01.2016 co najmniej 5 świń lub loch zostało poddanych ubojowi w rzeźni.                                      Producentowi, który spełnił w/w warunki udzielone będzie wsparcie w wysokości 70zł/szt. do sprzedanej lub ubitej sztuki.                                                                                                                                                                                          Projekt został przekazany do konsultacji społecznych i zaopiniowania.

                                                                                           Jerzy Michalski                                            

Choroba wywoływana jest przez grzyb z klasy workowców. Poraża w przechowalni i w kopcach korzenie marchwi, pietruszki, selera i buraka, a w polu fasolę, sałatę, ogórki, pomidory, kapustę i inne.

W miejscu porażonym pojawia się na korzeniach biały, puszysty nalot. Wewnątrz białego nalotu pojawiają się ciemniejsze do czarnych grudki długości 2-5 mm – są to tzw. sklerocja. Tkanka pod nalotem staje się wodnista i gnije, wydzielając nieprzyjemny zapach. Wokół gnijącego korzenia zaczyna gnić więcej korzeni.

Sklerocja grzyba zimują w glebie. W okresie wegetacji grzyb rozprzestrzenia się za pomocą fragmentów grzybni lub sklerocjów, a bardzo rzadko za pomocą zarodników workowych.

Jeżeli zgnilizna twardzikowa występuje już na plantacji w okresie wegetacji, należy zaniechać uprawy na danym polu marchwi i innych korzeniowych na co najmniej 3-4 lata. Przechowalnie należy przed umieszczeniem tam korzeni dokładnie oczyścić i zdezynfekować. Ochronę chemiczną stosować zgodnie z aktualnym Programem Ochrony Warzyw. Zbiór warzyw należy przeprowadzać podczas suchej pogody. Przed składowaniem trzeba usunąć wszystkie korzenie chore i uszkodzone mechanicznie. W przechowalniach utrzymywać temperaturę w granicach 2-5°C i wilgotność powietrza poniżej 90%.

Źródło: A. Studziński „Atlas chorób i szkodników roślin warzywnych”.

W niedzielę 20 września 2015 r. o godzinie 13.00, w czasie targów „Smaki Regionów” odbył się finał XV edycji konkursu „Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów”. Najlepsze tradycyjne, regionalne i lokalne produkty oraz dania otrzymały statuetkę „Perła 2O15”. W XV edycji konkursu nominowano 72 produkty z 15 regionów Polski. Przyznanych zostało 46 „Pereł”. W konkursie nominowanych zostało również 12 regionalnych potraw z 12 regionów. Jury wyróżniło „Perłą” 10 z nich.

W Wielkopolsce przyznano cztery takie nagrody. W kategorii produkt otrzymali ją: Lila Nowaczyk za twaróg tradycyjny z mleka krowiego, Jan Vogt za keks angielski, PPHU Vitacorn za olej rzepakowy wielkopolski. W kategorii potrawa za najlepszą uznano „ślepe ryby” z borowikiem oraz pieczoną perliczkę w ziołach z jęczmienną kaszą i burakami z restauracji HOT_elarnia HOTEL & SPA.

Zostały również wręczone „Klucze do Polskiej Spiżarni” – prestiżowa nagroda dla osób, organizacji, instytucji zasłużonych w promocji produktów tradycyjnych. „Klucz do Polskiej Spiżarni” dla Wielkopolski odebrali w tym roku: Maksencja Bestry i Piotr Walkowski.