Ogrody skalne, zwane często alpinariami, zbudowane są z kamieni o możliwie naturalnych kształtach ułożonych w sposób swobodny i nieregularny. Przestrzenie między kamieniami wypełnione są piaszczystą glebą uprawną do 1/3 wysokości kamieni. Alpinaria obsadzane są roślinnością górską tak, że przypominają fragmenty krajobrazu górskiego. Prawidłowo skonstruowane alpinaria można najczęściej spotkać w ogrodach botanicznych. Do ogrodów przydomowych bardziej nadają się takie formy ogrodów skalnych jak: murki kwiatowe, skarpy kwiatowe i rabaty skalne, kształtowane na powierzchni płaskiej lub wznoszącej się. Obsadzone są najczęściej efektownymi, obficie kwitnącymi roślinami skalnymi. Wszelkie ogródki typu skalnego urządzone nawet przez amatorów, stanowią atrakcje dla osób przebywających w ogrodzie. Pasują do charakteru ogrodu przydomowego, a szczególnie polecane są w miejscowościach o górzystym ukształtowaniu terenu, gdzie doskonale harmonizują z otoczeniem, i gdzie większość roślin skalnych dobrze się rozwija.

Murki kwiatowe, przeznaczone do obsadzania roślinami skalnymi, buduje się z różnych rodzajów kamienia łamanego lub ciosanego, używając zaprawy w sposób mało widoczny z zewnątrz. Kamienie układa się warstwami, pozostawiając kilkucentymetrowe szpary. Wolne przestrzenie w szparach wypełnia się gliniasto-liściastotorfową ziemią. W naszym klimacie lepiej budować murki niskie o wysokości 0,5-0,7 m, ponieważ na wyższych rośliny cierpiałyby z powodu suszy, a nawadnianie roślin rosnących na murkach jest dość uciążliwe. Sadzenie roślin z dłuższymi korzeniami winno odbywać się podczas budowy murka, a po jej ukończeniu można sadzić tylko rośliny z małymi bryłkami korzeniowymi o średnicy do 5 cm. Silnie rosnące byliny wrastają głęboko w zaplecze murka, czerpiąc stamtąd wilgoć i pożywienie, a tylko niektóre gatunki rozłogowe zakorzeniają się płytko, wędrują wzdłuż szczelin i wypełniają je (rojniki, rozchodniki). Budowa murków i sadzenie bylin odbywa się zwykle w ciągu lata, dlatego też, aby zapewnić roślinom dobre przyjęcie się, należy okryć obsadzone części murków włókniną i co jakiś czas spryskiwać rośliny wodą. W czasie bezśnieżnych zim, wysokie wystawione na działanie słońca murki należy osłaniać gałązkami drzew iglastych. Murki kwiatowe nie tylko umożliwiają uprawę roślin skalnych, są też ładnym motywem dekoracyjnym, szczególnie gdy podkreślają różnice poziomów w ogrodach o nierównym terenie.

Skarpa kwiatowa, w stosunku do murka kwiatowego, jest łatwiejsza do urządzenia, lecz nie zawsze może go zastąpić. Skarpa to niezbyt duża pochyłość (od 30 do 60 stopni) gruntu, wzmocniona okładziną kamienną. Okładzina zapobiega wymywaniu się gleby przez wodę i uniemożliwia rozwój chwastów. Okładzinę tę stanowić mogą wszelkie odpadki kamieniarskie, elementy bruku lub kamienie polne. Ponieważ układa się ją tylko jedną warstwą na powierzchni ziemi, zużywa się około 4 razy mniej kamieni niż na budowę murka. Rośliny na takich skarpach sadzi się w wolnych przestrzeniach między materiałem kamiennym umacniającym skarpę. Sadzenie i pielęgnacja roślin na skarpach jest znacznie łatwiejsza niż na murkach, ponadto mają one dużo lepsze warunki wzrostu, gdyż sadzone są bezpośrednio do gleby. Dzięki temu rozwijają się tak bujnie, że często spod roślin prawie nie widać kamieni. Obsadzając skarpę nie musimy ograniczać się do kilkunastu mało wymagających bylin typowo skalnych, możemy sobie pozwolić na większą rozmaitość i wprowadzić nawet byliny rabatowe dorastające do 40 cm. Rozmieszczenie skarp w ogrodzie związane jest ściśle z nierównością terenu, to znaczy buduje się je zawsze na podwyższonym fragmencie ogrodu, np. na podwyższonym tarasie, wjeździe do garażu itp. Skarpy kwiatowe powinny w wielu ogrodach zastąpić skarpy trawiaste, zwłaszcza tam gdzie trawa jest trudna w utrzymaniu (trudne koszenie) i często wysycha. Skarpy kwiatowe nadają tym fragmentom ogrodu większych walorów dekoracyjnych aniżeli tradycyjna nawierzchnia trawiasta.

Rabata skalna najlepiej wygląda w połączeniu z murkiem kwiatowym lub skarpą i stanowi często ich część składową. Może jednak być zaprojektowana i urządzona samodzielnie. Powinna być dość wąska (80-100 cm) i najlepiej nieznacznie wzniesiona nad poziom terenu (25-50 cm). Frontowy bok rabaty można wyłożyć płaskimi kamieniami, część kamieni można ułożyć między roślinami. Do tego celu najbardziej nadaje się piaskowiec łamany lub w bryłach. W zależności od lokalizacji i zastosowanych do obsadzenia roślin, możemy wyróżnić rabaty słoneczne i rabaty zacienione oraz suche i wilgotne. Rośliny należy tak dobierać, aby po przekwitnięciu zachowały dekoracyjne ulistnienie. Urządzając rabatę skalną, rośliny zielne uzupełnia się zwykle krzewinkami i słabo rosnącymi krzewami iglastymi.

Uprawianie roślin skalnych stało się modą, której ulega wielu amatorów ogrodów ozdobnych. Dzięki niewielkim rozmiarom bylin przeznaczonych do ogrodów skalnych, na małym obszarze ogródka skalnego można uprawiać dużą liczbę gatunków. Ogród skalny dobrze skomponowany jest piękny przez cały rok.

Pielęgnacja ogrodu skalnego polega na systematycznym usuwaniu chwastów, szczególnie ze skarp kwiatowych i rabat skalnych. Chwasty należy szczególnie usuwać do czasu, gdy rośliny ozdobne w całości pokryją ogród skalny. Ponadto w miarę potrzeby rośliny nawadniamy i uzupełniamy wypłukaną z ogrodu skalnego ziemią. Do prac pielęgnacyjnych należy również systematyczne usuwanie przekwitających kwiatostanów.