Pomoc związana z wystąpieniem szkód wywołanych niekorzystnymi zjawiskami atmosferycznymi - WODR Poznań
07 marca 2016

Żyj smacznie i zdrowo!

Przygotowane przez

Pod takim hasłem w Zespole Szkół w Dąbiu w dniu 3 marca 2016 roku pod kierunkiem nauczyciela biologii p. Jolanty Antkiewicz odbyło się spotkanie, którego celem była promocja zdrowego trybu życia, racjonalnego żywienia i przygotowywania smacznych potraw. Uczestniczyli w nim gimnazjaliści, ich rodzice, a także gościnnie dzieci z przedszkola.

Doradczynie z Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego z Zespołu Doradczego w powiecie kolskim zaprezentowały wykłady dotyczące wartościowej żywności. Specjalistka ds. ekologii – Zofia Dąbrowska Żądło przedstawiła wykład: ,,Jakość żywności ekologicznej i jej wpływu na zdrowie”. Dzieci i młodzież z zainteresowaniem wysłuchali zasad rolnictwa ekologicznego, sposobów produkcji ekologicznego jedzenia oraz rozróżniania i znakowania żywności certyfikowanej. Z kolei specjalistka ds. dziedzictwa kulturowego wsi Anna Stanisławska wygłosiła wykład: ,,Tradycje kulinarne na obszarze Wielkopolski”, zabierając słuchaczy w czasy, kiedy nie znano sztucznych dodatków, konserwantów i polepszaczy. Przedstawiła nazwy, sposób przygotowywania i pochodzenie tradycyjnych dań ziemniaczanych, mącznych i warzywnych charakterystycznych dla regionu Wielkopolski.

Do udziału w spotkaniu zaproszono także panią dietetyk, która w bardzo ciekawy sposób opowiedziała o uzależniającym działaniu cukrów prostych, eliminacji z diety żywności wysokoprzetworzonej oraz regularnym spożywaniu posiłków. W obrazowy sposób pokazała jakie właściwości posiadają poszczególne warzywa (min. przekrojona marchew przypomina oko, więc działa pozytywnie na wzrok, pomidor, tak jak serce posiada komory więc wspiera ten organ, orzechy z kolei przypominają mózg, więc zbawiennie działają na układ nerwowy).

Z uwagi na to, że ruch to uroda, zgrabna sylwetka, jędrne ciało, większa energia, lepsze zdrowie, równowaga ducha i większa odporność na infekcje uczestnicy spotkania wzięli udział w zajęciach fitness pod okiem wykwalifikowanej instruktorki.

Podsumowaniem cyklu zajęć była wspólna degustacja przygotowanych przez rodziców uczniów apetycznych potraw. Smakowano sałatki i surówki z ekologicznych warzyw, domowe wypieki, przetwory, swojski ser i chleb. Uczestnicy spotkania byli bardzo zadowoleni ze zdobytej wiedzy oraz nowych przepisów na zdrowe i smaczne posiłki.

Anna Stanisławska

ZD w powiecie kolskim

Ostatnio zmieniany 07 marca 2016

W Dzienniku Ustaw RP z dnia 18.01.2016 r. pod pozycją 71 został opublikowany tekst obwieszczenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 21.12.2015 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko. Rzecz jest o tyle ważna, że tego typu przedsięwzięcia wymagają przeprowadzenia na etapie planowania oceny ich oddziaływania na środowisko, a więc uruchomienia i przeprowadzenia całej żmudnej procedury. Warto więc przypomnieć najważniejsze przepisy tego rozporządzenia, które mogą dotyczyć lub dotyczą rolnictwa.

Rozporządzenie określa:

  • rodzaje przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko;
  • rodzaje przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko oraz
  • przypadki, w których zmiany dokonywane w obiektach są kwalifikowane jako przedsięwzięcia, o których mowa w pkt 1 i 2 powyżej.

Do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko zalicza się chów lub hodowlę zwierząt w liczbie nie mniejszej niż 210 dużych jednostek przeliczeniowych inwentarza (DJP – przy czym za liczbę DJP przyjmuje się maksymalną możliwą obsadę inwentarza). Współczynniki przeliczeniowe sztuk zwierząt na DJP są określone w załączniku do ww. rozporządzenia.

Do przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko zalicza się również przedsięwzięcia polegające na rozbudowie, przebudowie lub montażu przedsięwzięć realizowanych lub zrealizowanych:

  • zaliczanych do mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko, jeżeli ta rozbudowa, przebudowa lub montaż osiąga progi określone dla tego rodzaju przedsięwzięć, o ile progi te zostały określone w rozporządzeniu;
  • zaliczanych do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko, jeżeli ta rozbudowa, przebudowa lub montaż spowoduje osiągnięcie progów określonych dla przedsięwzięć, o których mowa w pkt 1, o ile progi te zostały określone w rozporządzeniu.

Do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko zalicza się m.in. następujące rodzaje przedsięwzięć:

  • elektrownie wodne;
  • instalacje wykorzystujące do wytwarzania energii elektrycznej energię wiatru, inne niż instalacje wykorzystujące do wytwarzania energii elektrycznej energię wiatru o łącznej mocy nominalnej elektrowni nie mniejszej niż 100 MW oraz lokalizowane na obszarach morskich Rzeczypospolitej Polskiej:
    1. lokalizowane na obszarach objętych formami ochrony przyrody, tj. park narodowy, rezerwat przyrody, park krajobrazowy, obszar chronionego krajobrazu, Natura 2000, użytek ekologiczny i zespół przyrodniczo-krajobrazowy, na podstawie ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. z 2015 r. poz. 1651, 1688 i 1936), z wyłączeniem instalacji przeznaczonych wyłącznie do zasilania znaków drogowych i kolejowych, urządzeń sterujących lub monitorujących ruch drogowy lub kolejowy, znaków nawigacyjnych, urządzeń oświetleniowych, billboardów i tablic reklamowych,
    2. o całkowitej wysokości nie niższej niż 30 m;
  • instalacje do produkcji paliw z produktów roślinnych, z wyłączeniem instalacji do wytwarzania biogazu rolniczego w rozumieniu ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz.U. z 2012 r. poz. 1059, z późn. zm.) o zainstalowanej mocy elektrycznej nie większej niż 0,5 MW lub wytwarzających ekwiwalentną ilość biogazu rolniczego wykorzystywanego do innych celów niż produkcja energii elektrycznej;
  • stałe pola kempingowe lub karawaningowe:
    1. na obszarach objętych formami ochrony przyrody, tj. park narodowy, rezerwat przyrody, park krajobrazowy, obszar chronionego krajobrazu, Natura 2000, użytek ekologiczny i zespół przyrodniczo-krajobrazowy,
    2. o powierzchni zagospodarowania nie mniejszej niż 0,5 ha na obszarach innych niż wymienione w lit. a);
  • scalanie gruntów, w których obszar użytków rolnych jest większy niż:
    1. 10 ha na obszarach objętych formami ochrony przyrody, tj. park narodowy, rezerwat przyrody, park krajobrazowy, obszar chronionego krajobrazu, Natura 2000, użytek ekologiczny i zespół przyrodniczo-krajobrazowy lub w otulinach form ochrony przyrody, tj. park narodowy, rezerwat przyrody, park krajobrazowy,
    2. 100 ha na obszarach innych niż wymienione w lit. a);
  • zmiana lasu lub nieużytku na użytek rolny lub wylesienia mające na celu zmianę sposobu użytkowania terenu:
    1. jeżeli dotyczy lasów łęgowych, olsów lub lasów na siedliskach bagiennych,
    2. jeżeli dotyczy lasu będącego enklawą pośród użytków rolnych lub nieużytków,
    3. na obszarach objętych formami ochrony przyrody, tj. park narodowy, rezerwat przyrody, park krajobrazowy, obszar chronionego krajobrazu, Natura 2000, użytek ekologiczny i zespół przyrodniczo-krajobrazowy lub w otulinach form ochrony przyrody, tj. park narodowy, rezerwat przyrody, park krajobrazowy,
    4. w granicach administracyjnych miast;
  • zmiana lasu lub nieużytku na użytek rolny lub wylesienia mające na celu zmianę sposobu użytkowania terenu, o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha, inne niż: lasy łęgowe, olsy lub lasy na siedliskach bagiennych, lasy będące enklawą pośród użytków rolnych lub nieużytków, obszary objęte formami ochrony przyrody, tj. park narodowy, rezerwat przyrody, park krajobrazowy, obszar chronionego krajobrazu, Natura 2000, użytek ekologiczny i zespół przyrodniczo-krajobrazowy lub w otulinach form ochrony przyrody, tj. park narodowy, rezerwat przyrody, park krajobrazowy oraz w granicach administracyjnych miast;
  • gospodarowanie wodą w rolnictwie polegające na:
    1. melioracji łąk, pastwisk lub nieużytków,
    2. melioracji terenów znajdujących się na obszarach objętych formami ochrony przyrody, tj. park narodowy, rezerwat przyrody, park krajobrazowy, obszar chronionego krajobrazu, Natura 2000, użytek ekologiczny i zespół przyrodniczo-krajobrazowy lub w otulinach form ochrony przyrody, tj. park narodowy, rezerwat przyrody, park krajobrazowy, innej niż wymieniona w lit. a),
    3. melioracji na obszarze nie mniejszym niż 2 ha, innej niż wymieniona w lit. a) oraz b), jeżeli:
      • w odległości nie większej niż 1 km od granicy projektowanego obszaru meliorowanego w ciągu ostatnich 5 lat zmeliorowano obszar o powierzchni nie mniejszej niż 1 ha oraz
      • łączna powierzchnia projektowanego obszaru meliorowanego oraz obszaru zmeliorowanego w ciągu ostatnich 5 lat wyniesie nie mniej niż 5 ha,
    4. melioracji na obszarze nie mniejszym niż 5 ha, innej niż wymieniona w lit. a) do c),
    5. realizacji zbiorników wodnych lub stawów o powierzchni nie mniejszej niż 0,5 ha na terenach gruntów innych niż orne znajdujących się na obszarach objętych formami ochrony przyrody, tj. park narodowy, rezerwat przyrody, park krajobrazowy, obszar chronionego krajobrazu, Natura 2000, użytek ekologiczny i zespół przyrodniczo-krajobrazowy lub w otulinach form ochrony przyrody, tj. park narodowy, rezerwat przyrody, park krajobrazowy,
    6. realizacji stawów o głębokości nie mniejszej niż 3 m, innej niż wymieniona w lit. e);
  • zalesienia:
    1. pastwisk lub łąk na obszarach bezpośredniego lub potencjalnego zagrożenia powodzią,
    2. nieużytków na glebach bagiennych,
    3. nieużytków lub innych niż orne użytków rolnych, znajdujących się na obszarach objętych formami ochrony przyrody, tj. park narodowy, rezerwat przyrody, park krajobrazowy, obszar chronionego krajobrazu, Natura 2000, użytek ekologiczny i zespół przyrodniczo-krajobrazowy lub w otulinach form ochrony przyrody, tj. park narodowy, rezerwat przyrody, park krajobrazowy;
  • zalesienia o powierzchni powyżej 20 ha inne niż wymienione w punktach powyżej;
  • instalacje do produkcji i przetwórstwa tłuszczów roślinnych lub zwierzęcych;
  • instalacje do przetwórstwa owoców, warzyw, ryb lub produktów pochodzenia zwierzęcego, z wyłączeniem tłuszczów zwierzęcych, o zdolności produkcyjnej nie mniejszej niż 50 t na rok;
  • instalacje do produkcji mleka lub wyrobów mleczarskich, o zdolności produkcyjnej nie mniejszej niż 50 t na rok;
  • instalacje do produkcji wyrobów cukierniczych lub syropów, o zdolności produkcyjnej nie mniejszej niż 50 t na rok;
  • instalacje do uboju zwierząt;
  • instalacje do pozyskiwania skrobi;
  • instalacje do produkcji tranu lub mączki rybnej;
  • instalacje do pakowania i puszkowania produktów roślinnych lub zwierzęcych, o zdolności produkcyjnej nie mniejszej niż 50 t na rok;
  • browary lub słodownie, o zdolności produkcyjnej nie mniejszej niż 50 t na rok;
  • cukrownie;
  • gorzelnie, zakłady przetwarzające alkohol etylowy oraz wytwarzające napoje alkoholowe;
  • chów lub hodowla zwierząt, inne niż wymienione w § 2 ust. 1 pkt 51*, w liczbie nie mniejszej niż 60 dużych jednostek przeliczeniowych inwentarza (DJP);
  • chów lub hodowla zwierząt, inne niż wymienione w § 2 ust. 1 pkt 51*, w liczbie nie mniejszej niż 40 dużych jednostek przeliczeniowych inwentarza (DJP), jeżeli działalność ta prowadzona będzie w odległości mniejszej niż 100 m od następujących terenów w rozumieniu przepisów rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków, nie uwzględniając nieruchomości gospodarstwa, na którego terenie chów lub hodowla będą prowadzone:
    • mieszkaniowych,
    • innych zabudowanych z wyłączeniem cmentarzy i grzebowisk dla zwierząt,
    • zurbanizowanych niezabudowanych,
    • rekreacyjno-wypoczynkowych z wyłączeniem kurhanów, pomników przyrody oraz terenów zieleni nieurządzonej niezaliczonej do lasów oraz gruntów zadrzewionych i zakrzewionych,
      na obszarach objętych formami ochrony przyrody, tj. park narodowy, rezerwat przyrody, park krajobrazowy, obszar chronionego krajobrazu, Natura 2000, użytek ekologiczny i zespół przyrodniczo-krajobrazowy lub w otulinach form ochrony przyrody, tj. park narodowy, rezerwat przyrody, park krajobrazowy;
  • chów lub hodowla obcych rodzimej faunie zwierząt, innych niż gospodarskie w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz.U. Nr 133, poz. 921, z późn. zm.), w liczbie nie mniejszej niż 4 matki lub 20 sztuk, z wyjątkiem ryb oraz skorupiaków;
  • chów lub hodowla ryb w stawach typu:
    • karpiowego, jeżeli produkcja ryb będzie większa niż 4 t z 1 ha powierzchni użytkowej stawu,
    • pstrągowego, jeżeli produkcja ryb będzie większa niż 1 t przy poborze 1 l wody na sekundę w miejscu ujęcia wody.

Do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko zalicza się również przedsięwzięcia polegające na rozbudowie, przebudowie lub montażu realizowanego lub zrealizowanego przedsięwzięcia.

Do przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko zalicza się także przedsięwzięcia niezwiązane z przebudową, rozbudową lub montażem realizowanego lub zrealizowanego przedsięwzięcia, powodujące potrzebę zmiany uwarunkowań określonych w decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach; przepis stosuje się, o ile ustawa z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko nie wyłącza konieczności uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach oraz o ile potrzeba zmian w zrealizowanym przedsięwzięciu nie jest skutkiem następstw wynikających z konieczności dostosowania się do wymagań stawianych przepisami prawa lub ustaleń zawartych w analizie porealizacyjnej, przeglądzie ekologicznym lub podsumowaniu wyników monitoringu oddziaływania na środowisko zrealizowanego przedsięwzięcia.

* Chów lub hodowla zwierząt w liczbie nie mniejszej niż 210 dużych jednostek przeliczeniowych inwentarza (DJP – przy czym za liczbę DJP przyjmuje się maksymalną możliwą obsadę inwentarza); współczynniki przeliczeniowe sztuk zwierząt na DJP są określone w załączniku do rozporządzenia.


​To tylko wybrane, z rozporządzenia, przykłady przedsięwzięć mogących zawsze znacząco lub potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko – sygnał dla inwestorów. Ale w związku z faktem, że wiele spraw rozpatrywać trzeba indywidualnie, a nie według jednego określonego schematu, należy zawsze najpierw udać się ze swoją sprawą do właściwych i powołanych do rozpatrywania powyższych kwestii instytucji.

Dobrze jest zwrócić szczególną uwagę na sprawę nawożenia potasem. Bowiem konieczne jest coroczne nawożenie roślin tym składnikiem. Od ponad 20 lat potas jest najbardziej deficytowym  podstawowym składnikiem pokarmowym w  rolnictwie. Znajdujemy się w regionie w którym gleby z natury są ubogie w potas.  Około 50% gleb ubogich w potas występuje w województwie wielkopolskim. Wiele wyników badań wskazuje jak nadmierne jest zubożenie gleby z przyswajalnych form potasu, ma to bardzo negatywne skutki dla efektywności nawożenia oraz dla gleby i jakości plonu .Wyczerpane z przyswajalnych form potasu gleby  zwiększają swoje możliwości jego silnego wiązania. Dlatego na tak ubogich glebach nawet przez 2-3 lata, nie obserwuje się działania stosowanego w nawozach potasu i zwyżki plonów. Dopiero uzupełnienie potasu powyżej pewnej krytycznej zawartości sprawia, że nawóz potasowy działa już plonotwórczo. Najwięcej potasu pobierana jest przez rośliny w fazach intensywnego wzrostu. Na jego pobieranie wpływa też wielkość systemu korzeniowego, który prawidłowo  się rozwija przy dobrym zaopatrzeniu rośliny  jeszcze w fosfor i azot amonowy i właściwym odczynie gleby. Trzeba też wiedzieć, że nadmiar potasu w glebie jest również  szkodliwy zbyt duże dawki potasu powodują nagromadzeniem się jego w roślinach: w częściach zielonych  i korzeniach - pogarsza się wówczas  ich wartość technologiczna i przechowalnicza. Jest to szczególnie ważne w uprawie roślin okopowych, pastewnych i warzywach. Związane jest to z nadmiernym nagromadzeniem wody w roślinach.  Nadmiar potasu w glebie  blokuje przyswajalność  magnezu dla roślin. Z tego powodu  nawożenie potasem najlepiej ustalić na podstawie analizy gleby i potrzeb nawozowych danej rośliny.

 Potas wpływa w roślinie na:

- zwiększenie krzewienia roślin i pobudza do wytwarzania nowych łodyg,

- zwiększenie odporności roślin na susze, wzmaga pobieranie wody oraz jej magazynowanie, ogranicza straty wody w roślinie,

- zapobiega spodkom plonów w pochmurne i wilgotne lata,

- zwiększa zawartość białka, cukru, skrobi i tłuszczu w roślinach,

- poprawia jakość bulw ziemniaka, owoców i warzyw korzeniowych ,pomidorów i ogórków,

- zwiększa odporność roślin na choroby i wyleganie oraz mrozoodporność,

Niedobór potasu powoduje, że roślina jest zwiędnięta. Już przed południem podczas ciepłych, słonecznych letnich dni liście się zwijają. Roślina  szybko reaguje  zahamowaniem wzrostu  nawet przy małych niedoborach wody.                       W  roślinach dwuliściennych brak potasu to - najpierw rośliny zmieniają barwę do ciemno - zielonej z odcieniem niebieskim następnie żółkną wierzchołki i brzegi starych, dolnych liści, liście więdną, fałdują się a następnie całe liście brunatnieją, obumierają i  opadają. Niedobory potasu dla roślin obserwuje się na glebach kwaśnych –niskie pH, możemy zauważyć także na glebach gliniastych o niskiej zasobności w potas. Natomiast na glebach piaszczystych potas jest szybciej wymywany. Niedobór potasu w roślinach prowadzi do:

- obniżenia zawartości cukrów złożonych( sacharozy ,skrobi) w nasionach korzeniach i bulwach,

- wzrost zawartości cukrów prostych na przykład w bulwach ziemniaka, co przyczynia się do ciemnienia miąższu bulw,

- wzrost zawartości związków azotu niebiałkowego, czyli amidów, wolnych aminokwasów, amin i azotanów a wic związków bardzo szkodliwych - rakotwórczych

- pogorszenie jakości białka,

- mniejszej zawartości chlorofilu i karotenu,

- słabszego wykształcenia tkanki mechanicznej co zwiększa skłonność roślin  do wylegania oraz podatności na choroby grzybowe,

- zmniejsza  odporność na niedobory wody i  obniża wytrzymałość na suszę,

- zmniejsza odporność na mrozy,

- występuje większy spadek plonów w latach pochmurnych,

- braku odporności na zasolenie,

Nawozy potasowe występują w formie chlorkowej i siarczanowej. Siarczanowa forma jest prawie dwukrotnie droższa od chlorkowej. Ze względu na wrażliwość niektórych roślin na chlor; fasola, ogórek, papryka, cebula zaleca się stosować siarczan potasu lub  PLIMAG  S w którym zawarty jest siarczan potasu. W uprawie polowej warzyw można stosować 60% sól potasową lub  nawozy kompleksowe typu polifoski na klika tygodni przed siewem, bo chlorki są łatwo wymywane z gleby. Fosfor i potas dobrze jest wysiewać już jesienią z wyjątkiem gleb bardzo kwaśnych i bardzo lekkich. Niekiedy połowa dawki potasu wysiewana jest jesienią pod pług a druga dawka wiosną w uprawie przedsiewnej  – szczególnie przy wyższym poziomie nawożenia. Najwyższy efekt nawożenia potasem uzyskuje się kiedy nawóz jest równomiernie rozsiany na polu i wymieszany z warstwą gleby na 10-20cm.

 

 

Starszy doradca: Krzysztof Świerek

 

 

 

Ostatnio zmieniany 07 marca 2016

Realizując potrzeby miejscowych rolników, którym wygasała ważność zaświadczeń do wykonywania zabiegów ochrony roślin, w  ramach działalności komercyjnej ZD Ostrzeszów w dniu 17.02.2016 r. w gminie Kobyla Góra  zorganizowane zostało szkolenie uzupełniające  „Szkolenia z zakresu stosowania środków ochrony roślin sprzętem naziemnym”.  Szkolenie dotyczyło aktualizacji wiedzy w zakresie stosowania środków ochrony roślin oraz integrowanej ochrony roślin.  Szkolenia przeprowadzone zostało przez  pracowników WODR w Poznaniu, trwało7 godz. Wykładowcami na szkoleniu byli pracownicy ZD w Ostrzeszowie: Jan Kałużny, Maria Jeziorna oraz Tomasz Szymański.

Zrealizowany został cały 7 – godzinny program zajęć. Tematyka szkolenia obejmuje następujące zagadnienia:

1. Wybrane zagadnienia z zakresu obowiązujących przepisów, ze szczególnym uwzględnieniem zmian tych przepisów.

2. Charakterystyka i stosowanie środków ochrony roślin - aktualizacja wiedzy.

3. Integrowana ochrona roślin - aktualizacja wiedzy.

4. Technika wykonywania zabiegów w ochronie roślin - aktualizacja wiedzy.

5. Zapobieganie negatywnemu wpływowi środków ochrony roślin na środowisko - aktualizacja wiedzy.

6. Bezpieczeństwo i higiena pracy przy stosowaniu środków ochrony roślin - aktualizacja wiedzy.

W szkoleniu  udział wzięło  36 rolników. W czasie intensywnego, wyczerpującego dnia przy kawie i ciasteczkach zrealizowano cały założony program szkolenia. Szkolenie zakończyło się  egzaminem w formie testu.  Po zdaniu egzaminu każdy uczestnik otrzymał zaświadczenie dające mu uprawnienia  do wykonywania zabiegów  ochrony roślin na okres 5 lat. Pozytywne opinie o celowości przeprowadzania takich  szkoleń wyrażoną przez  uczestników, utwierdzają nas pracowników Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu o potrzebie funkcjonowania w środowiskach wiejskich.

 

Opracował: Grzegorz Orzechowski

                    ZD Ostrzeszów

Ostatnio zmieniany 07 marca 2016

Rolnicy często pytają doradców, czy są jakieś środki, które można uzyskać na budowę małych zbiorników wodnych. Warto więc przypomnieć, że na dofinansowanie prac związanych z ochroną, rekultywacją i poprawą jakości gruntów rolnych (bo taki jest ogólny cel przedsięwzięcia), od 2012 roku można uzyskać dotację z Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego. Dnia 9 sierpnia 2012 r. została podjęta Uchwała nr 2324/2012 przez Zarząd Województwa Wielkopolskiego, która określa zasady przydzielania środków z budżetu Województwa Wielkopolskiego, przeznaczonych na prace związane z ochroną, rekultywacją i poprawą jakości gruntów rolnych. Środki te mogą być przeznaczone m.in. na budowę, przebudowę dróg dojazdowych do gruntów rolnych, budowę i renowację zbiorników wodnych służących małej retencji, rolnicze zagospodarowanie gruntów zrekultywowanych w cyklu trzyletnim, przeciwdziałanie erozji gleb i ruchom masowym ziemi na gruntach rolnych i inne cele przewidziane w ustawie o ochronie gruntów rolnych i leśnych ((Dz.U. z 2015 r., poz. 909 ze zmianami). Program dofinansowania określa stawki jednostkowe na takie przedsięwzięcia.

Rolników mogą zainteresować środki przeznaczone na budowę i renowację zbiorników wodnych służących małej retencji. Na takie inwestycje można uzyskać dotację w wysokości od 30 tysięcy złotych na 1 ha istniejącego zbiornika wodnego poddanego renowacji do 60 tysięcy na 1 ha obiektu nowo budowanego. Ograniczona jest powierzchnia budowy lub renowacji zbiornika, który nie może być mniejszy niż 0,50 ha i  większy niż 2,00 ha. Beneficjent nie może też posiadać więcej niż łącznie 30 ha takich obiektów.

Sądzę, że warto w tym miejscu wspomnieć, że mała retencja ma na celu przede wszystkim zmniejszenie odpływu wód z pól i lasów przez wydłużenie ich czasu i drogi spływu. Można to zrealizować m.in. przez budowę małych zbiorników wodnych, piętrzenie wód na ciekach wodnych, sadzenie drzew i krzewów, zachowanie i odtwarzanie oczek wodnych, mokradeł itp.

Ponadto są też w programie środki na budowę, przebudowę dróg dojazdowych do gruntów rolnych o szerokości jezdni do 4 m. Na ten cel można uzyskać dofinansowanie w wysokości od 75 tysięcy do 150 tysięcy zł za 1 km, w zależności od rodzaju i sposobu utwardzanej drogi. Środki te są wykorzystywane przede wszystkim poprzez Urzędy Gmin.

Dofinansowanie na zagospodarowanie rolnicze gruntów zrekultywowanych obejmuje cykl trzyletni i wynosi 1,5 tysiąca na 1 ha w pierwszym roku i po 1,0 tysiącu zł/ha w drugim i trzecim roku. Środki te są przeznaczane głównie na rekultywację terenów pokopalnianych. Tym tematem generalnie zajmuje się Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu, Katedra Gleboznawstwa  i Rekultywacji – Zakład Rekultywacji w Koninie, który opracowuje program zagospodarowania terenu wraz z dokumentacją kosztorysową zagospodarowania 1 ha gruntów w okresie trzech kolejnych lat.

Podobnie jest z pracami zmierzającymi do ograniczenia erozji gleb i ruchów masowych ziemi na gruntach rolnych, na które można otrzymać do 10 tys. zł na 1 ha.

Wysokość dotacji  na inne cele przewidziane w Ustawie o ochronie gruntów rolnych i leśnych z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 909 ze zmianami) zależy od posiadanych środków w budżecie Województwa Wielkopolskiego.

Takie dofinansowanie można otrzymać raz na 4 lata i nie może ono stanowić więcej niż 90% wartości wykonanych robót.

Wnioski na określone przedsięwzięcia, wraz z załącznikami, składa się w Departamencie Geodezji, Kartografii i Gospodarski Mieniem Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego w Poznaniu, co roku do 30 listopada roku poprzedzającego rozpoczęcie inwestycji.

Ilość środków jest ograniczona i na każde z tych działań można otrzymać dofinansowanie w miarę posiadanych przez UMWW funduszy.

Szczegółowe informacje dotyczące składania wniosków oraz koniecznych załączników do wniosków, można znaleźć na stronach Urzędu Marszałkowskiego Województwa Wielkopolskiego lub uzyskać w Wielkopolskim Ośrodku Doradztwa Rolniczego.


Źródło: Uchwała nr 2324/2012  Zarządu Województwa Wielkopolskiego z dnia 9 sierpnia 2012 r.

Zgodnie z zasadami dobrej praktyki rolniczej krótkotrwałe użytki zielone są ważnym składnikiem zmianowania w zrównoważonym systemie gospodarowania. Prawidłowe zmianowanie z udziałem roślin wieloletnich ogranicza ilość azotu mineralnego zarówno stosowanego w nawozach, jak i wymywanego z gleby.

Mieszanki traw z roślinami motylkowatymi obsiewane na gruntach ornych przez 2-4 lata pozwalają uzupełnić bilans pasz w gospodarstwie, ułatwiają organizację żywienia letniego i zmniejszają jego koszty. Do obsiewu gruntów przeznaczonych na użytki przemienne stosuje się mieszanki uproszczone (1-2 gatunki traw i gatunek rośliny motylkowatej) lub złożone (3-4 gatunki traw i gatunek rośliny motylkowatej).

Na przemienne użytki zielone nadają się głównie trawy krótkotrwałe lub o średniej trwałości, osiągające pełnię plonowania w 1-2 roku po wysiewie.

W praktyce łąkarskiej nie wszystkie trawy mają jednakowe znaczenie i zastosowanie. Spośród dużej liczby gatunków tylko 15 – ze względu na odpowiednią wartość – ma znaczenie praktyczne. Podobnie, w obrębie grupy motylkowatych drobnonasiennych, jedynie 6 gatunków cechuje się odpowiednią wartością pastewną. W warunkach intensywnej produkcji pasz wykorzystuje się tylko kilka gatunków traw (kostrzewa łąkowa, kostrzewa trzcinowa, kupkówka pospolita, tymotka łąkowa, życica trwała, życica wielokwiatowa) i trzy gatunki motylkowatych (koniczyna czerwona, koniczyna biała, lucerna).

W doborze traw do mieszanek z roślinami motylkowatymi uwzględnia się takie cechy jak: zbieżność tempa rozwoju roślin (obu komponentów) i podobne wymagania siedliskowe, tworzenie optymalnej struktury łanu, małą konkurencyjność w stosunku do rośliny motylkowatej – zwłaszcza w odniesieniu do dostępu do światła, wody i składników pokarmowych. Ocenia się również przydatność odmian określonego gatunku, na przykład odpowiednie do mieszanek kupkówki pospolitej to: Amera, Astera, Bema, Bepro (największy udział w produkcji nasiennej), natomiast przydatne odmiany kostrzewy łąkowej to: Westa, Skra, Skawa, Skiba.

Na łąkach kośnych – dających co najmniej dwa pokosy w okresie wegetacji – powinny przeważać trawy wysokie, dostarczające obfitej masy roślinnej, np. kostrzewa łąkowa, tymotka łąkowa, kupkówka pospolita. Nie może jednak zabraknąć traw niskich, dających mocne zadarnienie i bogato ulistnionych, czyli życicy trwałej, wiechliny łąkowej i kostrzewy czerwonej. Z kolei na pastwiska wysiewa się mieszanki gwarantujące ruń niewysoką, wyrównaną i zwartą, obficie ulistnioną. Musi ona zawierać rośliny dobrze znoszące udeptywanie i częste przygryzanie ich przez zwierzęta, tj. życicę trwałą, wiechlinę łąkową i kostrzewę czerwoną. Trawy wysokie (kostrzewa łąkowa, tymotka łąkowa, kupkówka pospolita) są dodatkiem do tych mieszanek. Natomiast mieszanki przeznaczone do użytkowania zmiennego, tj. kośno-pastwiskowego powinny się składać w równych częściach z roślin wysokich i niskich.

Wartość paszowa zielonki jest związana z jej składem gatunkowym, udziałem rośliny motylkowatej w runi oraz terminem zbioru mieszanki. Mieszanki motylkowo-trawiaste są doskonałym źródłem paszy w produkcji mleka i mięsa wołowego. Dzięki nim można w znacznym stopniu ograniczyć zużycie pasz treściwych w żywieniu przeżuwaczy oraz koszty nawożenia azotem. Pasza z tych mieszanek (roślin motylkowatych z trawami) jest też lepiej zbilansowana pod względem energetycznym i białkowym niż pochodząca z samych traw. Gatunki z rodziny motylkowatych charakteryzuje wysoka strawność, koncentracja energii i składników mineralnych. Dzięki motylkowatym pasza charakteryzuje się lepszym składem chemicznym w odniesieniu do białka i składników mineralnych, wyższą strawnością i smakowitością.

Ceniona jest także wartość stanowiska po krótkotrwałych użytkach zielonych, w których skład wchodzą motylkowate.

W racjonalnej gospodarce rolnej krótkotrwałe użytki zielone są ogniwem łączącym produkcję roślinną i zwierzęcą. Obserwowany w ostatnim dziesięcioleciu rozwój tych upraw wynika głównie ze zbyt małej powierzchni i zbyt niskiej wydajności trwałych użytków zielonych oraz rosnących potrzeb paszowych zwierząt gospodarskich. Nawożenie mieszanek azotem jest zagadnieniem złożonym. Azot oddziałuje nie tylko na poziom plonowania, ale jest też czynnikiem regulującym udział poszczególnych komponentów. W optymalnych warunkach wilgotnościowych nawożenie azotem wpływa na wzrost plonu mieszanek koniczyny czerwonej o 20-30%, ale zbyt duża jego dawka może prowadzić do wypadania rośliny motylkowatej. Badania wykazują, że darń motylkowo-trawiasta wprowadzana na pewien czas do płodozmianu przyczynia się również do lepszej sprawności produkcyjnej gleby, co zwiększa wydajność ziemiopłodów uprawianych po przemiennych użytkach zielonych.

* W obecnej nomenklaturze botanicznej rośliny motylkowate nazywane są bobowatymi. Dla uproszczenia celowo pozostawiłam stare nazewnictwo tej grupy roślin.


Literatura:

Piotr J. Domański „Trawy i motylkowate drobnonasienne – Odmiany traw i motylkowatych drobnonasiennych – Odmiany uprawne traw pastewnych i motylkowatych drobnonasiennych, COBORU Słupia Wielka – IHAR.

FADN (Farm Accountancy Data Network) to europejski system zbierania danych rachunkowych z gospodarstw rolnych, którego formalne kształtowanie rozpoczęło się w 1965 roku (Rozporządzenie Rady EWG nr 79/65/EWG). System rozszerzał swój zasięg w miarę poszerzania się struktur europejskich. FADN jest jednym z narzędzi, które pomagają w programowaniu i realizacji zadań Wspólnej Polityki Rolnej. Dane gromadzone w ramach tej struktury wykorzystywane są przede wszystkim do:

  • corocznego określania dochodów gospodarstw rolnych funkcjonujących na terenie Wspólnoty,
  • analizy działalności gospodarstw rolnych,
  • oceny skutków projektowanych zmian dotyczących rolnictwa Wspólnoty.

Kto uczestniczy w systemie?

Początkowo w systemie uczestniczyły gospodarstwa z 6 państw założycielskich. W miarę kolejnych rozszerzeń Unii Europejskiej przybywało uczestników systemu. Obecnie po przystąpieniu do Unii Europejskiej Rumunii, Bułgarii i Chorwacji system funkcjonuje w 28 państwach członkowskich i ponad 81 tysiącach gospodarstw. Za realizację FADN odpowiedzialne są Agencje Łącznikowe w poszczególnych państwach.

Zasady obowiązujące w systemie FADN

W systemie obowiązują trzy podstawowe zasady, które zostały określone w Rozporządzeniu Komisji ustanawiającym system. Są nimi:

  • Zasada 1: Rolnik dobrowolnie uczestniczy w systemie FADN.
  • Zasada 2: Dane z gospodarstw rolnych dostarczane do Komisji są traktowane jako ściśle tajne.
  • Zasada 3: Danych nie można wykorzystywać dla celów podatkowych.

Ustalanie wielkości i struktury próby gospodarstw rolnych do systemu FADN

Gospodarstwa rolne uczestniczące w FADN są klasyfikowane według Wspólnotowej Typologii Gospodarstw Rolnych. Klasyfikacja gospodarstw jest przeprowadzana według dwóch kryteriów:

  • wielkości ekonomicznej,
  • typu rolniczego.

Wielkość ekonomiczna gospodarstwa rolnego określana jest sumą Standardowych Produkcji (SO) uzyskanych ze wszystkich działalności rolniczych występujących w gospodarstwie rolnym. Natomiast typ rolniczy gospodarstwa określany jest udziałem wartości Standardowej Produkcji (SO) z poszczególnych grup działalności rolniczych w całkowitej wartości SO gospodarstwa.

SO (Standard Output) jest definiowana jako średnia z 5 lat wartość produkcji określonej działalności produkcji roślinnej lub zwierzęcej uzyskiwana z 1 ha lub od 1 zwierzęcia w ciągu 1 roku, w przeciętnych dla danego regionu warunkach produkcyjnych.

W polu obserwacji europejskiego systemu FADN znajdują się gospodarstwa towarowe, które wytwarzają około 90% wartości Standardowej Produkcji w danym regionie lub kraju. W poszczególnych państwach członkowskich progi wielkości ekonomicznej określające minimalną wielkość gospodarstw rolnych włączanych do pola obserwacji FADN są różne, przede wszystkim z powodu istniejących różnic w strukturze agrarnej.

Rolnik będący uczestnikiem badań, z pomocą doradcy opiekującego się gospodarstwem dokonuje zapisów w specjalnych zestawach dokumentów, czyli w Książce Wpłat i Wypłat (KWiW), Książce Obrotów i Zaszłości (KOiZ) oraz na koniec roku w Spisie Wybranych Aktywów i Zobowiązań (SWAiZ). Rolnik na początku może mieć wrażenie, że prowadzenie rachunkowości jest dla niego dodatkowym obciążeniem. Jednak po pewnym czasie nabiera rutyny księgowej. Zaczyna dostrzegać potrzebę analizowania kosztów.

Po zakończeniu roku dane z książek wprowadzane są do aplikacji komputerowej, która umożliwia stworzenie raportu dynamicznego jednego z produktów Polskiego FADN, które uczestnik systemu otrzymuje nieodpłatnie.

Podstawowym celem Raportu Dynamicznego Gospodarstwa Rolnego jest umożliwienie rolnikom prześledzenia i szybką ocenę zmian, jakie zaszły w sytuacji ekonomicznej gospodarstwa w ciągu 5 lat uczestnictwa w Polskim FADN.

Raport Dynamiczny to narzędzie:

  • wspomagające doradcę/rolnika w kontroli jakości danych,
  • wspomagające rolnika w zarządzaniu gospodarstwem,
  • wspierające długookresową analizę działalności gospodarstwa i planowanie jego rozwoju,
  • wspierające ocenę ryzyka działalności związanej z wahaniami sytuacji ekonomicznej, powiązanymi z warunkami przyrodniczymi i rynkowymi.

Raport Dynamiczny wytwarzany jest od 2009 roku:

  • na zamówienie zainteresowanych rolników,
  • a od roku obrachunkowego przez system RDR.

Podstawą jego wytworzenia są dane z 5 poprzednich lat w stosunku do roku wybranego w Systemie. Zalecane jest, aby Raport Dynamiczny był wytwarzany na zamówienie rolnika po zamknięciu roku obrachunkowego (czyli po wysłaniu danych do Komisji Europejskiej).

W przypadku, gdy gospodarstwo rolne prowadzi rachunkowość w ramach Polskiego FADN krócej niż 5 lat, kolumny w raporcie, dla których nie ma danych, zaznaczane są kolorem szarym. Należy nadmienić, że wytworzenie raportu jest możliwe tylko dla gospodarstw, które prowadzą rachunkowość przynajmniej przez okres 2 lat.

Raport Dynamiczny zawiera syntetyczne dane charakteryzujące podstawowe zasoby gospodarstwa, organizację produkcji, ilościowe i wartościowe wyniki jego działalności. Zmiany sytuacji finansowej gospodarstwa charakteryzują wybrane informacje dotyczące przepływów pieniężnych, dotacji i salda VAT, kosztów produkcji oraz bilansu finansowego.

Ważnymi elementami raportu, umożliwiającym szybką ocenę kierunku zmian w sytuacji ekonomicznej gospodarstw są: zestawienie wybranych wskaźników technicznych i finansowych oraz wykresy charakteryzujące dynamikę zmian. Te ostatnie obejmują zmiany:

  • produkcji, kosztów, dotacji, dochodu,
  • bilansu finansowego,
  • cen podstawowych produktów rolnych.

Przygotowano na podstawie danych IERiGŻ PIB Warszawa Zakład Rachunkowości Rolnej oraz własnych doświadczeń i obserwacji w pracy.

Dnia 27.02.2016 roku odbył się wyjazd na Międzynarodowe Targi Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu „ GARDENIA”. W wyjeździe wzięły udział Panie z powiatu wrzesińskiego. Organizatorem Targów były Międzynarodowe Targi Poznańskie.

X Międzynarodowe Targi Ogrodnictwa i Architektury Krajobrazu „ GARDENIA” to wysoce specjalistyczne targi branży ogrodniczej. Tegoroczna ekspozycja zajęła ponad 39.000 mkw, blisko 600 wystawców prezentowało swoje produkty.

Każda z uczestniczek mogła znaleźć coś dla siebie. Piękne wystawy kwiatowe zachwycały zwiedzających. Rośliny, narzędzia, nawozy, kosiarki, systemy nawadniające, dekoracje, usługi ogrodnicze, nowości i innowacyjne rozwiązania, warsztaty, pokazy, seminaria,– to i wiele więcej można było zobaczyć podczas Targów GARDENIA. Nie zabrakło również możliwości zakupu roślin i narzędzi. Pasjonaci kwiatów doniczkowych i rabatowych, posiadacze drzew owocowych i krzewów ozdobnych wzięli udział    w Kiermaszu Ogrodniczym. Oferta programowa Targów GARDENIA była nie tylko bardzo różnorodna, ale też bardzo dobrze dobrana do potrzeb branży, dzięki czemu wzbudziła tak ogromne zainteresowanie. W programie znalazły się między innymi następujące tematy: Aranżacje Ogrodowe, Otwarty Konkurs dla Kwiaciarń - pokaz prac konkursowych, Kiermasz Ogrodniczy, Prezentacja projektów laureatów konkursu Zieleń w Mieście, Prezentacja projektów uczestników Warsztatów dla projektantów ogrodów, Pokaz florystyczny i pakowania prezentów, Pogotowie projektowe, Konkurs INSPIRACJE – ARANŻACJE, ZIELONE EDUKARIUM – zielone zakątki tworzone przez mieszkańców miast, "OGRÓD MARZEŃ TWORZONY Z PASJĄ" – porady ekspertów, III Spotkanie Blogerów Ogrodniczych, Pokaz Mistrza Florystyki 2016 – kategoria senior, Trawy, turzyce i bambusy - rośliny do każdego ogrodu, BITWA FLORYSTYCZNA, „Człowiek i jego otoczenie są jednością”, KONKURS GRAND PRIX GARDENII, Prelekcja. Urządzanie balkonów i tarasów, Floral Academy - bądź o krok przed innymi! Pokazy florystyczne           w wykonaniu Piotra Sekundy i Zygmunta Sieradzana. Bardzo dużym zainteresowaniem cieszyły się warsztaty prowadzone przez Pana Marka Jezierskiego, współtwórcy popularnego programu telewizyjnego „Rok w ogrodzie”.

Wszystkie osoby uczestniczące w wyjeździe, były bardzo zadowolone. Dyskusjom i wymianom wrażeń na temat targów przez całą drogę do Wrześni nie było końca.

 

Ostatnio zmieniany 06 lipca 2016
04 marca 2016

Projekt BioEnergy Farm 2

Przygotowane przez

BioEnergy Farm 2 to projekt współfinansowany przez Unię Europejską. Skupia się na małych biogazowniach wykorzystujących zwierzęce odchody jako główny substrat.

Celem projektu jest dostarczanie uporządkowanej i obiektywnej informacji o możliwościach wytwarzania biogazu z wykorzystaniem obornika, w mikroskali, w gospodarstwach rolnych.

W ramach projektu BioEnergy Farm 2 są dostępne następujące materiały:

04 marca 2016

Pomoc dla pogorzelców z Dusznik

Przygotowane przez

Informujemy, że został już powołany Społeczny Komitet Pomocy Pogorzelcom w Dusznikach, który zajmuje się zbieraniem darów rzeczowych i finansowych oraz koordynacją pomocy dla poszkodowanej rodziny.

Przekazujemy numer konta bankowego utworzonego w celu zbierania środków finansowych dla rodziny:
Społeczny Komitet Pomocy Pogorzelcom w Dusznikach, ul. Jana Pawła II 8
38 9072 0002 2011 1103 8098 0001 (konto w Banku Spółdzielczym w Dusznikach)

Rodzina straciła cały swój dobytek, a poszkodowany chłopiec będzie prawdopodobnie wymagał kosztownego leczenia. Uprzejmie prosimy przede wszystkim o pomoc finansową.

Potrzebne jest również wsparcie rzeczowe. Ważne jest jednak to, by pomoc zaspokajała konkretne potrzeby zgłoszone przez rodzinę. Spontaniczne akcje są niezwykle cenne. Mogą jednak doprowadzić do gromadzenia nadmiaru rzeczy, których rodzina nie będzie w stanie spożytkować i które mogą się okazać nieprzydatne. Dlatego apelujemy, aby ewentualne zbiórki rzeczy organizować w porozumieniu z pracownikami Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w Dusznikach, którzy posiadają informacje o tym, co aktualnie jest rodzinie najbardziej potrzebne – tel. 61 29 19 080, kom. 781 988 004.

Za pomoc i okazane wsparcie dziękujemy.

Oświadczenie Wójta Gminy Duszniki