Poszczególne gatunki drewna mają mniej więcej zbliżoną wartość opałową drewna. Generalnie możemy uznać, że wartość opałowa gatunków iglastych jest o około 6% wyższa w stosunku do gatunków liściastych. Wartość opałowa wyrażana jest jednak w przeliczeniu na 1kg, a poszczególne gatunki drewna charakteryzują się różną gęstością. Gatunki o dużej gęstości (w granicach 650 – 800 kg/m3) to dąb, buk, wiąz, grab, jesion i robinia (popularnie zwana akacją), gatunki o lekkim drewnie (około 400 – 500 kg/m3) to topole, wierzby, olsze i gatunki iglaste z wyjątkiem modrzewia, gęstość w granicach 600 - 650 kg/m3 mają brzoza, klon i modrzew. Istnieje pogląd, że drewno ciężkie posiada wyższą wartość opałową. Jest to nieprawda. Drewno ciężkie ma niższą wartość opałową, ale ma większą masę przy tej samej objętości w porównaniu z drewnem lekkim, czym należy tłumaczyć wspomniany powyżej potoczny pogląd. Zabrzmi to trochę komicznie, ale drewno ciężkie ma po prostu więcej „drewna w drewnie”, czyli więcej substancji palnej w tej samej objętości. W Polsce drewno rzadko sprzedawane jest wg masy a głównie wg objętości. Drewno ciężkie jest jednak droższe, wskutek czego w przeliczeniu na masę kilogram lekkiego drewna opałowego gatunków iglastych (np. sosny) bywa tańszy niż kilogram drewna o dużej gęstości (np. brzozowego). Prawdą natomiast jest, że ciężkie drewno posiada wyższą opałową wartość właściwą, czyli wartość energii zawartej w jednostce objętości, co część autorów błędnie interpretuje jako wartość opałową.

Źródło: Poradnik Gospodarski 04/2012