Biorąc pod uwagę wyzwania jakie stoją przed gospodarującymi na wsi (mieszkańcami obszarów wiejskich, nie zaś wyłącznie rolnikami), należy dążyć do tego, by racjonalizować postępowanie gospodarcze. Z tego tytułu odnosi się korzyść zarówno materialną, jak i wprowadza się działania przyjazne środowisku. W tym względzie prowadzi się również działania specjalnie dedykowane, takie jak zagospodarowanie pozostałości pozrębowych oraz drewna pochodzącego z karczunku w formie biomasy.

Przerób tego rodzaju surowca o charakterze energetycznym jest dziś łatwiejszy niż był w przeszłości. Kiedyś, by przygotować pozostałości pozrębowe (najczęściej w postaci gałęzi), wymagane było wiele godzin pracy siekierą w lesie bądź w zadrzewieniu (i później w domu przy pieńku do rąbania). Wiele pracy kosztowało rozdrobnienie ich w taki sposób, by nadawały się „do pieca”. Dziś w związku z postępem technicznym mamy do dyspozycji wiele maszyn, które nas wyręczają i przygotowują drewno w postaci zrębków. Z kolei specjalnie zaprojektowane piece pozwalają na  spalenie drewna w sposób najbardziej wydajny i efektywny.

Zagospodarowanie drewna z pozostałości zrębowych w postaci gałęzi rodziło i do dziś rodzi pewne rozterki dotyczące możliwego zubożenia ekosystemu w makroelementy i zwłaszcza w mikroelementy w glebie. Inaczej przedstawia się sprawa z zagospodarowaniem odpadów po karczowaniu drzew wokół zabudowań bądź zagrażających w ruchu komunikacyjnym. W pasie drogowym czy w zagrodzie często nie ma miejsca na pozostawienie biomasy gałęzi do naturalnego rozkładu. Miejsca te również nie do tego służą. Stąd dobrym i ze wszech miar korzystnym jest wykorzystanie ich jako biomasy energetycznej.

W „Poradniku Gospodarskim” nr 9/2015 można dowiedzieć się więcej na ten temat ze wskazaniem m.in. na wydajność maszyn i całego procesu pozyskiwania zrębków po karczunku.