Pomoc związana z wystąpieniem szkód wywołanych niekorzystnymi zjawiskami atmosferycznymi - WODR Poznań

Każdy ROLNIK, który chce odzyskać część pieniędzy wydanych na

olej napędowy używany do produkcji rolnej

powinien zbierać faktury VAT

 

1. W terminie od 1 lutego 2013 r. do 28 lutego 2013 r. należy złożyć odpowiedni

wniosek do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta, w zależności od miejsca

położenia gruntów rolnych wraz z fakturami VAT (lub ich kopiami)

stanowiącymi dowód zakupu oleju napędowego w okresie od 1 sierpnia

2012 r. do 31 stycznia 2013 r.,

2. W terminie od 1 sierpnia 2013 r. do 31 sierpnia 2013 r. należy złożyć

odpowiedni wniosek do wójta, burmistrza lub prezydenta miasta,

w zależności od miejsca położenia gruntów rolnych wraz z fakturami VAT

(lub ich kopiami) stanowiącymi dowód zakupu oleju napędowego w okresie

od 1 lutego 2013 r. do 31 lipca 2013 r. w ramach limitu zwrotu podatku

określonego na 2013 r.

Limit zwrotu podatku w 2013 r. wynosić będzie:

81,70 * ilość ha użytków rolnych

Pieniądze wypłacane będą w terminach:

2 - 30 kwietnia 2013 r. w przypadku złożenia wniosku w pierwszym terminie

1 - 31 października 2013 r. w przypadku złożenia wniosku w drugim terminie

gotówką w kasie urzędu gminy lub miasta, albo przelewem na rachunek bankowy podany we wniosku.

 

Procedura i warunki ubiegania się o zwrot podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego zużywanego do produkcji rolnej w 2013 roku.

1. W 2013 r. producent rolny może składać do wójta, burmistrza (prezydenta miasta) właściwego ze względu na miejsce położenia gruntów będących w posiadaniu lub współposiadaniu tego producenta rolnego (w tym dzierżawcy) wnioski o zwrot podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystanego do produkcji rolnej do wysokości limitu zwrotu określonego na 2013 r., w dwóch terminach, tj.

a) od 1 lutego 2013 r. do 28 lutego 2013 r. producent składa wniosek o zwrot podatku

akcyzowego wraz z fakturami VAT (lub ich kopiami) dokumentującymi zakup oleju

napędowego do produkcji rolnej w okresie od 1 sierpnia 2012 r. do 31 stycznia 2013 r.,

b) od 1 sierpnia 2013 r. do 31 sierpnia 2013 r. producent składa wniosek o zwrot podatku

akcyzowego wraz z fakturami VAT (lub ich kopiami) potwierdzającymi zakup oleju

napędowego do produkcji rolnej w okresie od 1 lutego 2013 r. do 31 lipca 2013 r.

2. Za producenta rolnego uznaje się osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nie posiadającą osobowości prawnej, będącą posiadaczem gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.

3. Za gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym uważa się obszar

gruntów sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione lub zakrzewione na użytkach rolnych o powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza.

4. W przypadku, gdy grunty gospodarstwa rolnego stanowią przedmiot współposiadania, zwrot podatku akcyzowego przysługuje temu współposiadaczowi, co do którego pozostali

współposiadacze wyrazili pisemną zgodę (zgoda będzie wyrażana we wniosku i nie dotyczy

współmałżonków).

5. W przypadku, gdy producent rolny podlega wpisowi do Krajowego Rejestru Sądowego we

wniosku, o którym mowa w pkt 1 podaje numer z tego rejestru.

6. Wzór wniosku o zwrot podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego

wykorzystywanego do produkcji rolnej został ogłoszony w drodze rozporządzenia Ministra

Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 17 stycznia 2012 r. w sprawie wzoru wniosku o zwrot

podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji

(Dz. U. poz. 87) i jest również dostępny na stronach internetowych urzędów gmin, urzędów wojewódzkich, ośrodków doradztwa rolniczego oraz Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi

(www.minrol.gov.pl), a także udostępniony w urzędach gmin do kopiowania.

7. Faktura powinna spełniać wymogi określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, z późn. zm.). Kwotę zwrotu podatku akcyzowego ustala się jako iloczyn ilości oleju napędowego zakupionego do produkcji rolnej, wynikającej z faktur VAT oraz stawki zwrotu do 1 litra określonej w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie stawki zwrotu podatku akcyzowego zawartego w cenie oleju napędowego wykorzystywanego do produkcji rolnej na 1 litr oleju w2013 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 1380), z tym, że kwota zwrotu podatku nie może być wyższa niż kwota stanowiąca iloczyn stawki zwrotu na 1 litr oleju napędowego (0,95 zł/l), liczby 86 oraz powierzchni użytków rolnych będących w posiadaniu lub współposiadaniu producenta rolnego, wskazanej w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne według stanu na dzień 1 lutego danego roku. Przy ustalaniu ww. limitu nie uwzględnia się gruntów gospodarstw rolnych, na których zaprzestano produkcji rolnej oraz gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.

8. Wójt, burmistrz (lub prezydent miasta) wydaje decyzję ustalającą wysokość zwrotu podatku akcyzowego w terminie 30 dni od dnia złożenia wniosku.

9. Wypłata producentom rolnym zwrotu podatku akcyzowego nastąpi w terminie:

a) 2 - 30 kwietnia 2013 r. w przypadku złożenia wniosku w pierwszym terminie,

b) 1 - 31 października 2013 r. w przypadku złożenia wniosku w drugim terminie,

gotówką w kasie urzędu gminy lub miasta, albo przelewem na rachunek bankowy podany we

wniosku.

Opracował na podstawie Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi Henryk Gondek 

Ostatnio zmieniany 05 czerwca 2013

 

W Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej zostały opublikowane rozporządzenia:

- Rady Ministrów z dnia 13 maja 2013 r. w sprawie wykazu gatunków roślin uprawnych, do których materiału siewnego kategorii elitarny lub kwalifikowany przysługuje dopłata z tytułu zużytego do siewu lub sadzenia materiału siewnego kategorii elitarny lub kwalifikowany (Dz. U. z 2013 r. poz. 615),

- Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 maja 2013 r. w sprawie minimalnej ilości materiału siewnego, jaka powinna być użyta do obsiania lub obsadzenia 1 ha powierzchni gruntów ornych (Dz. U. z 2013 r. poz. 616 ).

Do listy gatunków objętych dopłatami do 1 ha gruntów ornych obsianych kwalifikowanym materiałem siewnym dodano soję w grupie roślin strączkowych i pszenicę twardą w grupie roślin zbożowych.

Poszerzenie listy gatunków o soję przyczyni się do zwiększenia zaopatrzenia przemysłu paszowego w białko roślinne pochodzące z krajowych źródeł. Odmiany soi, które będą dostępne na polskim rynku nasion nie będą odmianami genetycznie zmodyfikowanymi. Staną się alternatywnym surowcem dostępnym na rynku dla polskich producentów pasz oraz producentów zwierząt gospodarskich. Dodanie do listy gatunków pszenicy twardej spowodowane jest natomiast wpisaniem do krajowego rejestru odmian pszenicy twardej przystosowanych do uprawy w polskich warunkach klimatycznych. Mąka uzyskiwana z pszenicy twardej służy do uzyskiwania lepszej jakości produktów spożywczych, głównie makaronów.

Rozporządzenia wchodzą w życie po upływie 14 dnia od dnia ogłoszenia.

Źródło: Ministerstwo Rolnictwa i Rozwoju Wsi,
Redakcja AgroNews, fot. sxc.hu

05 czerwca 2013

Podsumowanie powiatowe

Przygotowane przez

 

              Zespół Doradczy w powiecie gostyńskim był organizatorem podsumowania powiatowego, które odbyło się 22.03.2013 roku w sali Starostwa Powiatowego w Gostyniu.

W spotkaniu uczestniczyli:

- Starosta Gostyński- Robert Marcinkowski,

- przedstawiciele władz samorządowych oraz instytucji działających na rzecz środowiska wiejskiego,

- doradcy pracujący w WODR na terenie powiatu.

Przybyłych gości na wstępie przywitał Kierownik Zbigniew Borowski, a następnie przedstawił istotę działania Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego. Omówiona została również struktura organizacyjna oraz działalność statutowa i komercyjna Ośrodka.

Ważnym punktem wystąpienia było zapoznanie się z realizacja zadań, które były wykonane w roku 2012.

Starosta gostyński podziękował doradcom za działalność na rzecz rolnictwa oraz poinformował o powstającym Centrum Odnawialnych Źródeł Energii na terenie powiatu.

Doradcy Leszek Ciemniak dokonał prezentacji gospodarstwa demonstracyjnego w ramach Baltic Deal, a Anna Nosek omówiła nowelizację przepisów obowiązujących w ramach Dyrektywy Azotanowej na terenie OSN.

Przedstawicielka KRUS zwróciła uwagę na nowe zasady ubezpieczeń rolników oraz zachęcała do udziału rolników w konkursie,, Bezpieczne Gospodarstwo’’.

Dużym zainteresowaniem cieszyło się wystąpienie przedstawicielki WIOŚ, która przedstawiła wyniki monitoringu wód na terenie powiatu gostyńskiego.

Reprezentant WIR zasygnalizował problem dotyczący konsekwencji usytuowania kopalni węgla brunatnego na naszym terenie.

Na temat wniosków obszarowych oraz naboru na działanie ,, Modernizacja gospodarstw rolnych’’  głos zabrał przedstawiciel ARiMR.

Na zakończenie spotkania kierownik PIORIN odniosło się do zagadnienia GMO.

Po dyskusji Kierownik Zespołu Doradczego podziękował wszystkim za przybycie i dotychczasowa współpracę.

 

Ostatnio zmieniany 05 czerwca 2013

Nowa graniczna kwota podatku dochodowego od przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej za 2013 rok.

Obwieszczeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 18 kwietnia 2013 r. (M.P. z 2013 poz. 353) roczna kwota graniczna podatku dochodowego należnego od przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej za rok podatkowy 2013 wynosi 3 092 zł.

Więcej wyjaśnień o zasadach podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników w przypadku jednoczesnego prowadzenia działalności rolniczej i pozarolniczej działalności gospodarczej w tematycznym dziale:

Ubezpieczenie społeczne rolników dla osób prowadzących jednocześnie działalność rolniczą i pozarolniczą działalność gospodarczą

Opracowała:

Salomea Antoniak

WODR Poznań

Dz. Ekonomiki

na podstawie:  http://www.krus.gov.pl

Spotkanie właścicieli gospodarstw agroturystycznych

W  maju bieżącego roku odbyło się kolejne spotkanie  agroturystów, członków Międzychodzkiego

Stowarzyszenia Agroturystycznego w gospodarstwie agroturystycznym w Muchocinku

(gm. Międzychód) Państwa Beaty i Krzysztofa Holka. Do dyspozycji gości gospodarze mają dwa

drewniane domki, 4 – osobowe

2 sypialnie, salonik z kominkiem, łazienka, aneks kuchenny, parking.

Kwatera położona jest w pięknej okolicy, na skraju Puszczy

Noteckiej, 700 m od Warty, 1 km od Warty, 1 km od plaży i

leśnego jeziora, 3 km od centrom wsi.

Gospodarze oferują  pełne, smaczne posiłki (także z

produktów własnego ogrodu – bez udziału nawozów

sztucznych. Do dyspozycji gości: leżaki, rowery, organizacja

ognisk z możliwością grillowania, wędkowania i

grzybobrania.

Państwo Holkowie prowadzą leśną hodowle danieli.

Organizatorką spotkań jest Pani Jolanta Matalewska – Prezes Międzychodzkiego Stowarzyszenia Agroturystycznego.

Stało się tradycją, że podczas takich spotkań zawsze dopisuje piękna pogoda, lecz pierwszy raz

zbiegło się z urodzinami Gospodyni o czym nie zapomnieli agroturyści

Na zdjęciu Pani Beata Holka z „słodkim prezentem”.

Spotkania służą omówieniu bieżących spraw dotyczących agroturystyki, dają możliwość   podglądania właściwych rozwiązań a następnie zastosowania w swoim gospodarstwie oraz  wymiany doświadczeń.                    

 

                                                                                                                                                                      Opracowanie + Zdjęcia

                                                                                                                                                                      Barbara Wróblewska ZD Międzychód

     Dnia 28 maja 2013 roku w miejscowości Kamionna odbyło się szkolenie z zakresu integrowanej ochrony roślin. Na szkolenie przybył Pan Andrzej Obst - gółwny specjalita technologii produkcji roślinnej.    Szkolnie miało formę terenową, gdzie na przykładach zostały omówione problemy w uprawie i ochronie konkretnych roślin.

fot1

                                                                                                                                                                     Paweł Konieczny ZD Międzychód

 

Ostatnio zmieniany 03 czerwca 2013
03 czerwca 2013

Z czego żyje rolnik (polski)?

Przygotowane przez
Niedawny czas ustalania budżetu unijnego na lata 2014-2020, w tym budżetu na WPR, czyli unijne i też nasze rolnictwo, kiedy przerzucano grube miliardy, to euro, to złotych, jak również bliższy, niedawny okres składania wniosków na tzw. dopłaty dla rolników, co też było w mediach nagłaśniane, może kogoś nie wtajemniczonego zdziwić, dlaczego tak jest, że przy takim „miliardowym” wspieraniu rolnictwa jest taka drożyzna żywności, a rolnicy i tak narzekają na nieopłacalność gospodarowania, przy wykonywaniu swojej pracy. Ale jaka jest rzeczywistość, między narzekaniem rolników, a zazdroszczeniem im tych miliardów dopłat? Pewnie, jak zawsze, prawda leży gdzieś pośrodku.
Mając na myśli rolnika, trzeba mieć na uwadze rolnika tzw. aktywnego, który pracuje w polu, w sadzie, w oborze, czy też chlewni, a nie tego zza biurka, który wydaje polecania innym i rolnika, który ma pracę praktycznie od świtu do zmierzchu, przynajmniej w okresie letnim, czyli że produkcja w gospodarstwie rolnym zapewnia właściwą normę pracy dla dwóch osób. Z drugiej strony trzeba mieć też na uwadze i to, że i gospodarstwo rolne funkcjonuje na wolnym rynku i że nie zawsze najlepsze efekty pracy dają zadawalające efekty ekonomiczne, czyli oczekiwany dochód na utrzymanie rodziny rolniczej (ok. 4 osoby).
Jaka jest (w przybliżeniu) ta rzeczywistość? Można pokusić się o zobrazowanie jej, dokonując pewnych wyliczeń? Poza tym, ważną sprawą jest stała zmienność sytuacji rynkowej w rolnictwie, czyli głównie cen środków do produkcji rolnej i cen skupu produktów rolnych, które determinują sytuację ekonomiczną, opłacalność produkcji w rolnictwie.
Dla przykładu proste zestawienie bieżących cen rynkowych tj. ceny skupu i wyliczonych cen - kosztów produkcji, podstawowych produktów rolnych:
1.                                           cena skupu  koszt produkcji  cena/koszt %
- zboże (pszenica) - zł/dt         102,72             97,59              105,3
- mleko - zł/l                                 1,20               1,23                97,7
- tucznik - zł/kg                            4,97               5,26                94,5
- opas - zł/kg                                 7,05               6,74              104,6
daje pogląd o sytuacji ekonomicznej gospodarstw, gdyż ceny rynkowe skupu nie pokrywają nawet kosztów produkcji, szczególnie tuczników oraz mleka, a w pozostałych mają lekką nadwyżkę. Dla wyjaśnienia, wyliczenie kosztów produkcji sporządzono dla gospodarstw z zachowaną normą pracy.
A jak przedstawia się sytuacja przy zestawieniu bieżących cen rynkowych i cen tzw. minimalnych, czyli opłacalnych, które dają rolnikowi (2 osoby pracujące w gospodarstwie rolnych) parytet dochodu, czyli dochód równych średniemu krajowemu wynagrodzeniu (GUS) netto:
2.                                           cena skupu  cena minimalna  cena/koszt %
- zboże (pszenica) - zł/dt         102,72             89,86              114,3
- mleko - zł/l                                 1,20               1,35                88,9
- tucznik - zł/kg                            4,97               6,30               78,9
- opas - zł/kg                                 7,05               7,29               96,7
daje pogląd o rzeczywistej sytuacji ekonomicznej gospodarstw rolnych o tym kierunku produkcji. Przy czym wyliczone ceny minimalne uwzględniają dopłaty, tj. dopłaty obszarowe, tzw. paliwowa i do materiału siewnego. Dopłaty obszarowe w produkcji roślinnej mają przełożenie na produkcję zwierzęcą, gdyż bazą paszową jest produkcja roślinna w gospodarstwie.
Inny jeszcze obraz jest w zestawieniu w którym nie są uwzględnione wymienione dopłaty:
3.                                           cena skupu  cena minimalna  cena/koszt %
- zboże (pszenica) - zł/dt         102,72           109,55                93,8
- mleko - zł/l                                 1,20               1,54                77,9
- tucznik - zł/kg                            4,97               6,65                74,7
- opas - zł/kg                                 7,05               7,29                96,7
Czyli, że rolnik by mieć dochód na poziomie średniego krajowego wynagrodzenia netto tj. ok. 27,5 tys. zł, (2,3 tys. zł miesięcznie) musiałby pszenicę sprzedać za cenę 110 zł/dt, a nie 103 (ok. 7 % więcej),  mleko za 1,37 zł/l, a nie 1,20 (ok. 14 % więcej),  tucznika za 6,40 zł/kg, a nie 4,97 (ok. 29 % więcej) i opasa za 7,15 zł/kg, a nie 7,05 (ok. 2 % więcej). A jeśli rolnik miałby większe ceny skupu, to jakie ceny sprzedaży żywności płaciłby konsument, gdyby nie było w rolnictwie dopłat, tak zazdroszczonych rolnikom.
Zestawienie kosztów produkcji, cen skupu i minimalnych informuje, że
1. ceny skupu mleka i szczególnie tuczników są poniżej kosztów produkcji,
2. cena skupu zboża (pszenicy) jest większa od cen minimalnych, a pozostałe są mniejsze, gdy uwzględnione są dopłaty w rolnictwie,
3. wszystkie ceny skupu są poniżej minimalnych, gdy nie uwzględnione są dopłaty w rolnictwie.
Dopłaty bezpośrednie Unia Europejska wprowadziła w ramach Wspólnej Polityki Rolnej, aby rekompensować rolnikom obniżkę cen minimalnych i interwencyjnych na produkty rolne, na unijnym rynku rolnym.  
Wspólna Polityka Rolna to całość działań podejmowanych przez Wspólnotę w sektorze rolnictwa dla osiągnięcia określonych celów takich jak:
zwiększenie wydajności produkcji rolnej,
zapewnienie odpowiedniego poziomu życia ludności wiejskiej,
stabilizacja rynków,
zapewnienie odpowiednich cen dla konsumentów,
zagwarantowanie bezpieczeństwa żywnościowego.
Płatności bezpośrednie stały się w Polsce ważnym instrumentem stabilizowania dochodów rolniczych, który pozwala na poprawianie sytuacji ekonomicznej gospodarstw bez windowania cen za produkty rolne przy rosnących w rolnictwie kosztach, z powodu drożejących nawozów i innych środków potrzebnych rolnikom. Unijne dopłaty bezpośrednie, współfinansowane z krajowego budżetu, zapewniają konsumentom tańszą żywność i sprawiają, że nasze produkty rolno-spożywcze są cenowo konkurencyjne na rynkach zagranicznych.
Informacje o kwotach dopłat dla rolników i wsi, podawane przez ARiMR, a później przekazywane przez media bez właściwego wyjaśnienia, powodują dezinformację w społeczeństwie o „bogactwie” rolników przy jednoczesnym nie płaceniu podatku dochodowego oraz przynależności do „taniego” KRUS zamiast do ZUS. Co dziwne powtarzają to też politycy, ekonomiści od których wymagałoby się wypowiedzi sprawdzonych i prawdziwych. Jak wyżej zaznaczono unijne dopłaty bezpośrednie, zapewniają konsumentom tańszą żywność, o czym media już nie wspomną. Faktycznie rolnik otrzymane dopłaty to praktycznie transferuje, które właściwie to są dla ogółu ludności kupującej tańszą żywność i dla podmiotów sprzedających dla rolników środki do produkcji rolnej, którzy wykorzystali dopłaty dla rolników, podnosząc ceny środków do produkcji rolnej.
Przewidywana kwota na dopłaty bezpośrednie ok. 14,3 mld zł dla ok. 1,4 mln gospodarstw rolnych daje średnio kwotę ok. 10 tys. zł na gospodarstwo, na rok. Czy to jest dużo? I nie jest prawdą, że dopłaty bezpośrednie to nawet 50 % i więcej „dochodów” rolnika, o czym słyszy się często w mediach. Oczywiście w skrajnych przypadkach, gdy grunty rolne będą ugorowane, to dopłaty te stanowić będą 100 % wpływów, ale przy prawidłowej uprawie, nawożeniu i ochronie roślin, dopłaty te to ok. 10-20% wpływów. Dla przykładu dla pszenicy jest to ok. 20%, dla rzepaku ok. 13%, a dla ziemniaków jadalnych tylko ok. 4%. Brak dopłat spowodowałby zwiększenie cen żywności dla konsumentów o ok. 20 – 30 %, a dalsze „poprawianie” rolnictwa o podatek dochodowy (wprowadzenie) i KRUS (zlikwidowanie) dadzą łącznie wzrost cen żywności ok. 50 %, ale czy społeczeństwo stać na ten wzrost i czy społeczeństwo wie o takim zagrożeniu?
W budżecie WPR na lata 2007-13 Polsce przypadało około 28,5 mld euro. Z propozycji KE i nieoficjalnych obliczeń ekspertów wynika, że w kolejnej siedmioletniej perspektywie Polska ma dostać około 34,5 mld euro na realizację WPR 2014-2020.
Odpowiedź na pytanie w tytule nie jest prosta, chodź wiadomo, że w większości rodziny rolnicze są rodzinami wielopokoleniowymi, że część gospodarstw prowadzi dodatkową działalność, a część gospodarstw prowadzi sprzedaż bezpośrednią, no a zdecydowana większość nie prowadzi inwestycji odtworzeniowych, nie mówiąc już o majątkowych, czyli że „żyje” z majątku zgromadzonego wcześniej, czekając na tzw. lepsze czasy dla rolnictwa.
Według IERiGŻ: 700 tys. polskich gospodarstw rolnych jest na skraju bankructwa, a najbliższe kilka lat to czas, który zadecyduje o kształcie polskiego rolnictwa. Wpływ na to będą miały nowe regulacje w UE, m.in. zniesienie limitów na produkcję mleka i nowe zasady unijnej polityki rolnej, jak i planowane zmiany w kraju, czyli np. nowe regulacje dotyczące genetycznie zmodyfikowanej żywności, zmiana systemu opodatkowania gospodarstw rolnych oraz ubezpieczenia społecznego. Decyzje rządu mogą zaważyć na tym, czy przetrwa 700 tys. gospodarstw.

– Około 16 proc. polskich gospodarstw skorzystało na wejściu do Unii Europejskiej i może konkurować na unijnym rynku albo jest w stanie taką zdolność osiągnąć. Większość gospodarstw ma kłopoty. Około 700 tys. nie ma w ogóle maszyn, prawie nie ma siły pociągowej, duża część nie stosuje nawozów mineralnych, ani środków ochrony roślin. To są gospodarstwa, które są u kresu swoich dni, jeszcze trochę i przestaną egzystować – mówi Agencji Informacyjnej Newseria prof. Wojciech Jóźwiak z Instytutu Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej – Państwowego Instytutu Badawczego.
Wyliczenia własne, informacje na podstawie materiałów ARiMR.
Jan Brożek
Dział Ekonomiki, WODR w Poznaniu.

Polska wieś zmienia się nie tylko wizualnie ale przyjmuje nowe funkcje, zarówno pozytywne jak i negatywne. Obserwujemy spadek znaczenia rolnictwa jako głównego źródła utrzymania mieszkańców wsi. Postępuje urbanizacja i uprzemysłowienie terenów wiejskich (tu wieś zaczyna spełniać funkcje mieszkalne dla ludności napływającej z miast). Zmniejsza się powierzchnia gruntów rolnych i terenów zielonych. Ograniczaniu ulegają tradycyjne zajęcia na wsi (rolnictwo, rzemiosło, kultura). Coraz bardziej zauważalne staje się osłabianie więzi społecznych, stopniowy zanik tożsamości i utrata specyficznego, unikalnego charakteru polskiej wsi.

Z drugiej strony, powyższym zmianom towarzyszy  umacnianie się znaczenia wsi jako miejsca wypoczynku i rekreacji. Specyfika rodzinnych gospodarstw rolnych o wielokierunkowej produkcji, tradycyjnych metodach uprawy i hodowli oraz unikalnej atmosferze zagrody odpowiada wizerunkowi agroturystyki i turystyki wiejskiej. Jej podstawę stanowią tradycje rolnicze, tożsamość kulturowa regionu, rodzinna atmosfera i gościnność mieszkańców. Wymienione atrybuty powinny stać się motorem do kształtowania innej, ważnej funkcji wsi i gospodarstwa wiejskiego, a mianowicie funkcji edukacyjnej.

Oferta edukacyjna jest adresowana do wszystkich chętnych, zainteresowanych danym tematem lub dziedziną, bez względu na miejsce zamieszkania i wiek. Podróże edukacyjne (turystyka edukacyjna) mogą wspierać proces szerszej edukacji uczestników, także jako elementu komplementarnego do stałego programu kształcenia szkolnego lub doskonalenia zawodowego.

Oferta edukacyjna gospodarstw rolnych (w tym agroturystycznych) jest nowym, rozwijającym się kierunkiem działalności, uzupełniającym podstawowe źródła dochodu mieszkańców wsi, ale jednocześnie spełniającym szerzej rozumianą misję społeczną.

Gospodarstwa edukacyjne mają szansę wpływać na lepsze zrozumienie wsi i przyczyniać się do ochrony rolniczej bioróżnorodności oraz zrównoważonego korzystania z obszarów wiejskich. W gospodarstwie rolnym wszystko ma swój porządek, rytm i cykl (od siewu do zbioru), zależny od warunków przyrodniczych: klimatu, pór roku, zjawisk atmosferycznych. Ścisły związek gospodarstwa rolnego ze środowiskiem naturalnym pozwala prezentować zjawiska przyrodnicze oraz ich wykorzystanie przez człowieka. Uczy respektu wobec natury, kształtuje postawy ekologiczne, konsumenckie i życiowe. Gospodarstwa edukacyjne promują aktywny styl życia i rozwijają nawyki zdrowego odżywiania.

Oferta edukacyjna daje możliwość atrakcyjnego rozszerzenia oferty pobytowej gospodarstwa agroturystycznego.

agroturyBezspornie gospodarstwo rolne jest wartościowym miejscem do prowadzenia zajęć dydaktycznych, integrujących teorię z praktyką w zakresie wielu przedmiotów. Cele edukacyjne realizowane mogą być w różnych, dowolnie wybranych formach organizacyjnych (oferta edukacyjna z noclegami, oferta edukacyjna bez noclegów). Zasoby gospodarstwa rolnego stanowią bazę dla organizacji programów edukacyjnych dla grup dzieci, młodzieży i dorosłych. Program edukacyjny może trwać od jednej do kilku godzin a oferta edukacyjna może być rozbudowana do całodziennego pobytu, obejmującego dodatkowe elementy rekreacji na świeżym powietrzu oraz wyżywienie. Możliwości edukacyjne gospodarstw po raz pierwszy z powodzeniem wykorzystane zostały przez gospodarstwa ekologiczne. Atutem gospodarstw rolnych i atrakcją przyciągającą gości na wieś są zwierzęta. Kontakt ze zwierzętami ma udowodniony, korzystny wpływ na każdą ze sfer rozwoju dziecka - fizyczną, emocjonalną, społeczną a nawet intelektualną. Dla zwiększenia atrakcyjności programy rolnicze w ofercie gospodarstw edukacyjnych mogą być łączone z ofertą artystyczną. Współpraca kilku gospodarstw o zróżnicowanych profilach podstawowej działalności rolniczej daje możliwość stworzenia bogatszej i bardziej urozmaiconej propozycji pobytu gości w regionie.

W Polsce obiekt prowadzący usługi edukacyjne w oparciu o zasoby gospodarstwa wiejskiego nazywany jest „zagrodą edukacyjną”. Zagroda Edukacyjna to przedsięwzięcie prowadzone przez mieszkańców wsi na obszarach wiejskich, gdzie realizowane są przynajmniej dwa spośród poniższych celów edukacyjnych:

- edukacja w zakresie produkcji roślinnej,

- edukacja w zakresie produkcji zwierzęcej,

- edukacja w zakresie przetwórstwa płodów rolnych,

- edukacja w zakresie świadomości ekologicznej i konsumenckiej,

- edukacja w zakresie dziedzictwa kultury materialnej wsi, tradycyjnych zawodów, rękodzieła i twórczości ludowej.

W 2011 roku z inicjatywy Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi, w oparciu o przykłady i doświadczenia europejskie powstała Koncepcja utworzenia krajowej sieci Zagród Edukacyjnych (gospodarstw edukacyjnych). Sieć Zagród Edukacyjnych stanowi ogólnodostępną bazę - spis gospodarstw edukacyjnych działających w Polsce, dostępną   w ogólnopolskim serwisie internetowym zagrodaedukacyjna.pl.

Sieć Zagród Edukacyjnych prowadzona jest przez Centrum Doradztwa Rolniczego - Oddział w Krakowie. Udział w sieci jest dobrowolny i bezpłatny dla każdej ze stron. Przystąpienie do sieci odbywa się na podstawie wypełnionego kwestionariusza zgłoszenia z opracowanymi programami edukacyjnymi i rekomendacją uprawnionego doradcy ośrodka doradztwa rolniczego.

Rolnicy i kwaterodawcy zainteresowani przystąpieniem do Sieci na stronie www.zagrodaedukacyjna.pl znajdą niezbędne dokumenty do wypełnienia: regulamin Ogólnopolskiej Sieci Zagród Edukacyjnych, zgłoszenie obiektu do Ogólnopolskiej Sieci Zagród Edukacyjnych, program zajęć edukacyjnych, wykaz doradców uprawnionych do rekomendowania do Ogólnopolskiej Sieci Zagród Edukacyjnych, logo "Zagrody Edukacyjne" oraz instrukcję wypełniania kwestionariusza zgłoszenia obiektu.

zagroda edukacyjna

Pomocą w przybliżeniu zagadnienia oraz opracowaniu programów edukacyjnych dla chętnych gospodarstw agroturystycznych i gospodarstw rolnych służą specjaliści i doradcy ds. rozwoju obszarów wiejskich WODR w Poznaniu.

 

 

 

 

Opracowano na podstawie: „Wprowadzenie do zagadnień edukacji w gospodarstwie rolnym” - autor: Elżbieta Kmita-Dziasek, Centrum Doradztwa Rolniczego w Brwinowie, Oddział w Krakowie; „ Metodyka prowadzenia zajęć w warunkach gospodarstwa wiejskiego” - autor: Edyta Klimowska-Bobula, Centrum Doradztwa Rolniczego w Brwinowie, Oddział w Krakowie, dr Agnieszka Lasota, Uniwersytet Pedagogiczny w Krakowie.

Jednym z najważniejszych problemów zdrowotnych w chowie krów mlecznych są zaburzenia w rozrodzie. Pojawiają się coraz częściej, zwłaszcza w stadach o wysokiej wydajności, stanowiąc jedną z najważniejszych przyczyn brakowania krów. Główne przyczyny zaburzeń w rozrodzie wynikają przede wszystkim z żywienia. Czynniki żywieniowe mogą decydować o rozrodzie krów poprzez:

- wpływ na podwzgórze i przysadkę mózgową;

- wzrost pęcherzyków jajnikowych oraz ich dojrzewanie;

- funkcję ciałka żółtego;

- jakość oocytów;

- środowisko macicy i przeżywalność embrionów.

 

Stan odżywienia energetycznego krów uważa się powszechnie za najważniejszy czynnik żywieniowy wpływający na płodność.

Po wycieleniu u większości krów dochodzi jednak do negatywnego bilansu energetycznego, ponieważ produkcja mleka wzrasta szybciej, niż pobranie suchej masy, w tym pochodzącej z niej energii. Ujemny bilans energii wynika przede wszystkim ze słabego apetytu krów po porodzie, ale także może być przyczyną źle przeprowadzonego okresu zasuszenia lub nieodpowiedniego do wydajności żywienia po wycieleniu.

Najbardziej popularne błędy żywieniowe powodujące ujemny bilans energii to:

  • przekondycjonowanie krów i jałówek cielnych ( nieprawidłowy odchów) – zwierzęta otłuszczone mają gorszy apetyt;
  • niewłaściwe przygotowanie żwacza (mikroorganizmów żwaczowych oraz błony śluzowej żwacza) do pobierania pasz – dawek pokarmowych stosowanych w okresie wczesnej laktacji;
  • za niska koncentracja energii w dawce pokarmowej w okresie poporodowym, wynikająca z różnych przyczyn (brak zbilansowania dawki pokarmowej, niedostateczny udział pasz treściwych, zła jakość pasz objętościowych spowodowana niewłaściwym terminem zbioru zielonek na kiszonki, brakiem podsuszania masy zielonej, niewłaściwym wybieraniem kiszonek z pryzm kiszonkowych);
  • niedostateczny dostęp do stołu paszowego.

Ujemny bilans energii stanowi główny powód zaburzeń cyklu rujowego. Szczególne istotne są zaburzenia przebiegu rui występujące w okresie dwóch pierwszych miesięcy po wycieleniu. Związane jest to z jednej strony z trudnością w pokryciu olbrzymiego zapotrzebowania krów na składniki pokarmowe, a z drugiej skierowaniem gospodarki hormonalnej bardziej na produkcję mleka, niż na regulację czynności rozrodczych. W odniesieniu do stada przyjmuje się, że do 60 dnia po porodzie 85% krów powinno wykazywać objawy rujowe, ale niestety w ostatnich latach tendencje do wydłużania tego okresu nie należą do rzadkości. Przyczyny okresu bezrujowego w pierwszych 2 miesiącach są różne. Jednak najczęściej są następstwem nieprawidłowego żywienia krów, zwłaszcza niedostatecznego pokrycia zapotrzebowania na energię.

Uporządkowanie żywienia energetycznego to podstawowy warunek dla skrócenia okresu bezrujowego po porodzie, jak również dla poprawy wykrywalności rui.

 

Wydłużenie okresu bezrujowego może być także wynikiem infekcji dróg rodnych i stanów zapalnych błony śluzowej macicy, prowadzących na przykład do powstawania tak zwanego ciałka żółtego przetrwałego (rzekomo ciążowego). To może być z kolei oprócz niedożywienia energetycznego, następstwem niedostatecznego pokrycia krów w makro i mikroelementy oraz witaminy.

 

Uważać również należy na zawartość i stopień rozkładu białka w dawkach pokarmowych. Zbyt niska jego zawartość, ale także ponad normę nie sprzyja dobrej płodności krów. Szczególnie niekorzystna dla płodności jest nadmierna ilość pobranego białka przy jednoczesnym występowaniu deficytu energetycznego. Ważna jest nie tylko ilość, ale i jakość białka. Białko ulegające szybkiemu rozkładowi w żwaczu (kiszonka z traw, lucerny, młoda zielonka pastwiskowa) przy jednoczesnym niedoborze energii powoduje powstawanie dużej ilości amoniaku, który nie może zostać w pełni wykorzystany przez drobnoustroje żwacza, a jego nadmiar skutecznie zutylizowany, ze względu na ograniczone możliwości detoksykacyjne wątroby. Zwiększenie koncentracji amoniaku we krwi prowadzi jednocześnie do wzrostu tego składnika w narządach rodnych.  To może być powodem występowania cichych rui, jak również zamierania zarodków, szczególnie we wczesnym okresie ich rozwoju.

Maria Rozwadowska

WODR Poznań

Do Domu Kultury w Sławsku dnia 3 maja br. przybyli liczni goście, by uczcić 65 rocznicę powstania Koła Gospodyń Wiejskich ze Sławska, w gminie Rzgów.

sawsk_1

Koło prowadzi swoją działalność od 1948 roku i jest jednym z nielicznych w powiecie konińskim o tak bogatej tradycji. Na początku panie z KGW organizowały różnego typu spotkania np.: z lekarzami medycyny czy weterynarii, prowadziły kursy kroju i szycia, gotowania i pieczenia. Zasłynęły w regionie konińskim ze swojskiej kuchni, dobrego smaku, umiejętności, dlatego często brały udział w licznych konkursach i pracach społecznych. W swoim czasie Koło zajmowało się również rozprowadzaniem piskląt kurzych, kaczych i gęsich oraz pasz. Panie organizowały wycieczki krajoznawcze oraz do miejsc kultu religijnego, w okresie letnim tzw. dziecińce a także zabawy wiejskie, wieczorki, spotkania z ciekawymi ludźmi.

sawsk_5  sawsk_2
Obecnie koło liczy 60 członkiń i od dwóch lat posiada status prawny, jako Stowarzyszenie. Prowadzi nadal aktywną działalność uczestnicząc w uroczystościach, konkursach, szkoleniach oraz pracach społecznych i charytatywnych. Współpracuje z Ochotniczą Strażą Pożarną w organizacji imprez, ze Szkołą Podstawową w Sławsku przy organizacji uroczystości gminnych, z Urzędem Gminy, Radą Sołecką i sołtysem będąc często reprezentantem gminy na dożynkach, festiwalach kulinarnych, konkursach międzygminnych. Koło zdobyło wiele nagród i wyróżnień w konkursach regionalnych m.in. w Żychlinie, Szreniawie i Poznaniu. Praca na rzecz społeczności została zauważona przez Starostwo Powiatowe w Koninie i doceniona podczas XIV Gali Powiatu Konińskiego. Koło Gospodyń zostało nagrodzone statuetką w kategorii ,,Kultura” za kultywowanie tradycji i obrzędów ludowych. Dowodem na bogatą tradycję kulinarną jest wydany zbiór przepisów „Słynne Smaki Sławskie”. Panie od dawna myślały o spisaniu najlepszych przepisów, bo chciały się nimi podzielić. Na razie jest to pierwsze takie przedsięwzięcie z przepisami, które zdobyły nagrody i wyróżnienia. W zbiorze tym są także produkty, które zdobyły nagrody w konkursach organizowanych przez Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu – „Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów”. To dowód na wspaniałą współpracę gminnego Ośrodka Doradztwa Rolniczego z Kołem Gospodyń Wiejskich w Sławsku na przełomie lat, także z poprzednimi doradcami Zofią Stempin i Alfredem Kuźnikiem.  

sawsk_8 sawsk_7 sawsk_9
Jeszcze raz gratulujemy wszystkim Paniom z Koła Gospodyń Wiejskich w Sławsku tak doniosłego jubileuszu i życzymy wielu wspaniałych sukcesów oraz zadowolenia ze swojej pracy na rzecz najbliższego otoczenia, gminy i powiatu.
Przy okazji, jako doradcy z powiatu konińskiego, zachęcamy do uczestniczenia w tegorocznym konkursie „Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów”, które odbędzie się 16 sierpnia 2013 roku w Poznaniu. Zapraszamy Koła Gospodyń, Kluby Kobiet Aktywnych, Sołectwa, Społeczności Wiejskie i osoby prywatne. Konkurs odbywa się według określonego regulaminu, dlatego warto najpierw skontaktować się z najbliższym doradcą gminnym.
Dla ułatwienia podaję telefony doradców w powiecie konińskim:
Golina – Arleta – 797501737, Grodziec – Alfred – 797501736, Kazimierz Biskupi – Marta – 797501697, Kleczew – Jacek – 632701114, Konin – Joanna – 632438557, Krzymów – Barbara – 797501735, Rychwał – Zofia – 632481103, Rzgów – Liliana – 632419053, Skulsk – Danuta – 632682030, Sompolno – Ryszard – 632714105, Stare Miasto – Wanda – 797501698, Ślesin – Urszula – 632704234.

Liliana Tatara
starszy doradca rolny w Rzgowie

Artykuł na podstawie informacji ze strony www.gminarzgow.pl
Zdjęcia: Teresa Kwiatkowska, Liliana Tatara

Ostatnio zmieniany 07 czerwca 2013