Pomoc związana z wystąpieniem szkód wywołanych niekorzystnymi zjawiskami atmosferycznymi - WODR Poznań

logo

Polska wieś pięknieje. Rozbudowują się i modernizują gospodarstwa rolne.

Na co dzień nie widać zmian w wyglądzie. W codziennym pośpiechu, gonitwie za uciekającym czasem nie zwracamy na to zbytniej uwagi. Dopiero gdy, ktoś nam pokaże różnicę np.: 10 letnią z życia na wsi, jak kiedyś wyglądała a jak teraz, łapiemy się za głowę – ile to się zmieniło.

Domy rodzinne coraz bardziej kolorowe, nowe lub wyremontowane budynki gospodarcze, zbiorniki na gnojówkę i płyty obornikowe, wydzielone miejsca na zabawę i wypoczynek, bezpieczne, solidne ogrodzenia, utwardzone drogi dojazdowe, nowoczesne maszyny ułatwiające pracę, wybrukowane podwórka, ład i porządek w obejściu to kilka z wielu cech wyróżniających gospodarstwa rolne w naszym kraju.

Cholewcki_3_JPG   SiwekIII

Ogólnokrajowy Konkurs „Bezpieczne gospodarstwo rolne”, organizowany przez Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego, ma właśnie na celu promowanie takich gospodarstw. Takich, które rozwijają się i modernizują przy równoczesnym wdrażaniu zasad BHP. Do konkursu przystąpiło kilkanaście gospodarstw z powiatu kolskiego, konińskiego, słupeckiego i tureckiego. W skład komisji weszli przedstawiciele KRUS, Starostw Powiatowych z Koła, Konina, Turku i Słupcy, Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Koninie, Wielkopolskiej Izby Rolniczej, Państwowej Straży Pożarnej z Koła, Konina i Turku oraz przedstawiciel Samodzielnego Referatu Prewencji, Rehabilitacji i Orzecznictwa Lekarskiego – instytucji współpracujących i działających na rzecz rolnictwa. Tegoroczna XI edycja wyłoniła następujących zwycięzców na szczeblu regionalnym:

I miejsce otrzymało gospodarstwo pana Józefa Siwek z miejscowości Kałek w gminie Krzymów, gospodarstwo uznano tym samym za najbezpieczniejsze w 2013 roku w naszym regionie,

   SiwekII   SiwekI

II miejsce gospodarstwo pana Michała Cholewickiego z miejscowości Siąszyce Trzecie w gminie Rychwał,

   Cholewicki_2_JPG   Cholewicki.1

III miejsce gospodarstwo pani Eweliny Solarczyk-Jagodzińskiej z miejscowości Jaroszewice Rychwalskie, także z gminy Rychwał.

Komisja konkursowa postanowiła poza tym wyróżnić kilka gospodarstw za udział w konkursie i promowanie zasad BHP. Są to gospodarstwa: pana Leszka Piętka z Błonic w gminie Rzgów, państwa Doroty i Jana Podolskich z Lubotynia w gminie Babiak, pana Stanisława Zając z Kiełczewka w gminie Grzegorzew, państwa Piotra i Jolanty Gebler z Marcinowa w gminie Kawęczyn oraz państwa Hanny i Andrzeja Wawrzyniak z Nowej Wsi w gminie Zagórów.

Uroczyste podsumowanie konkursu oraz wręczenie nagród laureatom odbędzie się na XXXV Targach Rolniczych w Kościelcu dnia 30 czerwca br., na które, jako organizator, serdecznie zapraszamy okolicznych mieszkańców.

Gospodarstwom nagrodzonym i wyróżnionym w konkursie serdecznie gratulujemy a wszystkim biorącym udział życzymy dalszego pomyślnego rozwoju, sukcesów i zadowolenia z pracy.

Zespół Doradczy WODR w Koninie

Ostatnio zmieniany 07 lipca 2013

Notowania kwartalne cen powiatu wągrowieckiego.


Przedstawiam ponownie notowania wybranych produktów i środków do produkcji z terenu powiatu wągrowieckiego.

Ceny te są śrenią z całego II kwartału ze wszystkich gmin. Dodatkowo wyszczegółniona jest cena minimalna, maksymalna.

Zestawienie te ma charakter orientacyjny i zaprezentowane jest w formie wykresu słupkowego.

Następne notowania pod koniec III kwartału. Przyjemnej lektury.

 

Ceny targowiskowe warzyw i owoców.

Ceny zbóż konsumpcyjnych i paszowych (z targowiska i  z podmiotów handlowych).

Ceny skupu zwierząt i mleka.

Ceny pasz, koncentratów, śrut i otrąb.

Udany debiut na rynku nasion rzepaku w Polsce

Firma Bayer CropScience jest jednym z czołowych producentów środków ochrony roślin na świecie. Od wielu lat firma inwestuje również w nasiennictwo. Jest również jednym ze światowych liderów w hodowli i handlu odmianami mieszańcowymi rzepaku jarego, rzepaku ozimego,  ryżu oraz bawełny, jednocześnie będąc jednym z największych producentów nasion warzyw. W zeszłym roku firma Bayer rozpoczęła w wielu krajach europejskich w tym w Polsce, sprzedaż nasion rzepaku jarego i ozimego. Jest to owocem wieloletnich inwestycji poczynionych w tej dziedzinie. Nie ominęły one także Polski, gdzie od połowy zeszłego roku funkcjonuje stacja hodowlana.  Jej głównym celem jest współtworzenie odmian mieszańcowych rzepaku ozimego, które będą przystosowane do warunków klimatyczno – glebowych tej części Europy. Oznacza to, że priorytetem dla hodowców jest wysoki plon, bardzo dobra zimotrwałość, ale także dobra zdrowotność nowych odmian czy tolerancja na suszę. Stacja ma swoją siedzibę w Wielkopolsce i w tym sezonie prowadzi doświadczenia na kilkunastu tysiącach poletek. W roku 2013  firma Bayer CropScience  oferuje pięć odmian rzepaku jarego oraz siedem odmian rzepaku ozimego. Ich krótka charakterystyka znajduje się w tabelach.

Rzepak jary—charakterystyka odmian

 

 

Bellinda F 1

Delight F 1

Proximo

Larissa

Heros

TYP

mieszaniec zrestorowany

mieszaniec zrestorowany

odmiana linowa

odmiana linowa

odmiana linowa

Termin kwitnienia

wczesny

średnio wczesny

wczesny

średnio wczesny

średnio wczesny

Termin dojrzewania

wczesny

średnio wczesny

wczesny

średnio wczesny

średnio wczesny

Wysokość roślin

niska

średnio wysoka

średnio wysoka

średnio wysoka

średnio wysoka

Odporność na wyleganie

bardzo dobra

bardzo dobra

bardzo dobra

dobra

b. dobra

Zdrowotność

dobra

dobra

dobra

dobra

dobra

Wymagania glebowe

średnie/ słabsze

średnie/ słabsze

b. dobre /średnie/ słabsze

średnie/ słabsze

b. dobre /średnie/ słabsze

 

Rzepak ozimy—charakterystyka odmian

 

Jumper F1

Herkules F1

Elektra F1

Finesse F1

Vectra F1

Bellevue

Wallery

Typ

Mieszaniec zrestorowany

Mieszaniec zrestorowany

Mieszaniec zrestorowany

Mieszaniec zrestorowany

Mieszaniec zrestorowany

Odmiana liniowa

Odmiana liniowa

Zimotrwałość

dobra

b . dobra

dobra

b . dobra

b. dobra

b. dobra

dobra

Termin kwitnienia

średnio

późny

średnio

wczesny

wczesny

średnio

wczesny

średnio

wczesny

średnio

późny

średnio

wczesny

Termin dojrzewania

średnio

późny

średnio

wczesny

wczesny

średnio

wczesny

średnio

wczesny

średnio

późny

średnio

wczesny

Wysokość roślin

średnia

średnia

niska/ średnia

średnia/

wysoka

średnia

średnia

średnia

Odporność na wyleganie

dobra

dobra

b. dobra

dobra

b. dobra

b. dobra

dobra

Zdrowotność

dobra

dobra

b. dobra

dobra

b. dobra

b. dobra

dobra

Termin siewu

Optymalny/

opóźniony

Optymalny/

opóźniony

Optymalny/

opóźniony

Optymalny/

opóźniony

Optymalny/

opóźniony

optymalny

optymalny

 

Źródło : KURIER—Magazyn Bayer CropScience dla nowoczesnego rolnika 1/13

Grzegorz Baier WODR Poznań

1. Czym są grupy producentów?

1.1. Pojęcie „grupa producentów”

Termin „grupa producentów” nie oznacza konkretnej formy prawnej, ale odnosi się do organizacji, której głównym celem jest wprowadzanie na rynek produktów wytworzonych w gospodarstwach członków. Zasady działania grupy producentów pozwalają na wypłacanie wszelkich nadwyżek proporcjonalnie do stopnia korzystania z usług grupy, nie zaś zainwestowanego kapitału. Stąd grupy producentów wyróżniają się strukturą organizacyjną i formą spośród innych rodzajów organizacji gospodarczych.

W Europie Zachodniej, Stanach Zjednoczonych i innych państwach świata gdzie rolnictwo jest dobrze rozwinięte, a producenci dobrze zorganizowani w grupy producentów to najważniejszy pion spółdzielczości rolniczej – spółdzielczość branżowa.

Grupy przyjmują tam w zdecydowanej większości formę prawną spółdzielni, ale występują też inne formy prawne, dopuszczone na gruncie prawa danego państwa, jako formy prawne organizowania się producentów. Niejednokrotnie w odniesieniu do takich organizacji mówi się, że są to „organizacje o charakterze spółdzielczym”

i w statystyce zalicza się je do spółdzielni. Argumentem za taką klasyfikacją jest fakt, że są one tworzone i zarządzane przez producentów oraz służą realizacji rynkowych celów swoich członków.

Grupy tworzone są przez samych producentów w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Grupy producentów są własnością członków – producentów, są przez nich tworzone i nadzorowane, zarządzane w sposób, przynoszący producentom będącym ich członkami określone korzyści. Powoływane są po to, by pomóc członkom w dostosowaniu produkcji do potrzeb rynku poprzez wykształcenie efektywnych struktur marketingowych umożliwiających zdobycie rynków zbytu produktów, zarówno w kraju, jak i zagranicą.

 

1.2. Grupa przedłużeniem gospodarstwa

Grupy stanowią rozszerzenie działalności prowadzonej przez członka w swoim gospodarstwie rolnym i stwarzają rolnikom możliwość wprowadzenia swojej produkcji na rynek produktów uszlachetnionych dzięki podwyższeniu wartości dodanej (uszlachetnianie, wstępne przetwarzanie). Działanie w grupie ma na celu uzyskanie wyższych przychodów (obniżkę kosztów) oraz poprawę usług świadczonych na rzecz producentów – członków grupy. Ten sposób działania grupy powoduje, że określa się ją, jako „przedłużenie gospodarstwa”.

 

1.3. Grupa jest przedsiębiorcą

Grupa działa na rynku wśród innych podmiotów gospodarczych. Podlega zatem tym samym regułom ekonomicznym, konkurując o rynki zbytu z różnymi przedsięwzięciami komercyjnymi z kraju, jak i z zagranicy. Podobnie jak wszystkie inne podmioty gospodarcze, grupa producentów potrzebuje:

-     wyszkolonej, zaangażowanej i kreatywnej kadry zarządzającej,

-     prawidłowego planowania i kontroli,

-     dokładnej analizy rynku,

-     odpowiedniego finansowania.

Grupy producentów różnią się pod wieloma względami od innych przedsięwzięć komercyjnych. Grupa jest prywatną firmą będącą własnością indywidualnych producentów, którzy przystąpiwszy do niej kierują jej działaniami. Z silnym zapleczem zaangażowanych i ukierunkowanych na rynek członków – producentów, grupa ma duże szanse na odniesienie sukcesu.

 

1.4. Podstawy dobrej działalności grupy

Na ogół powodzenie grupy zależy od wielu aspektów jej działania, do głównych należy zaliczyć:

-     od początku jasno określony cel oraz pełna koncentracja na działalności komercyjnej nie reprezentacyjnej czy lobbystycznej,

-     członkowie są współwłaścicielami grupy, kierują jej działalnością i zarządzają nią w taki sposób, aby zapewnić sobie korzyści,

-     warunkiem członkostwa jest podpisanie umowy członkowskiej, w której ustala się wzajemne obowiązki członków i grupy oraz podejmowane zobowiązania,

-     grupa jest prawidłowo finansowana, zarządzana i kontrolowana,

-     grupa ma osobowość prawną.

Nierealne jest też oczekiwanie, że grupa będzie cały czas osiągać wysokie, albo najwyższe ceny sprzedaży. Dobrze działająca grupa powinna zapewnić członkom średnią dobrą cenę, liczoną w dłuższym okresie czasu.

Często obok wieloletniej umowy członkowskiej zachodzi konieczność sporządzenia i podpisanie rocznej lub nawet na jedną transakcję, umowy handlowej.

Więcej informacji w załączniku:

{phocadownload view=file|id=78|text="Podstawowe wiadomosci nt. tworzenia i funkcjonowania grup producentow rolnych"|target=s}

W dniu 31 maja 2013r. w Dzienniku Ustaw RP pod pozycją 625 ukazało się rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 22 maja 2013r. w sprawie sposobu postępowania przy stosowaniu i przechowywaniu środków ochrony roślin. Jest to rozporządzenie do ustawy z dnia 8 marca 2013 r. o środkach ochrony roślin (Dz. U., poz. 455). Wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia. Rozporządzenie wdraża częściowo postanowienia dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/128/WE z 21.10.2009r. ustanawiającej ramy wspólnotowego działania na rzecz zrównoważonego stosowania pestycydów.

Zgodnie z zapisami rozporządzenia środki ochrony roślin przechowuje się:

1. W oryginalnych opakowaniach oraz w sposób uniemożliwiający kontakt tych środków z żywnością, napojami lub paszą;

2.  W sposób zapewniający, że:

  • nie zostaną przypadkowo spożyte lub przeznaczone do żywienia zwierząt,
  • są niedostępne dla dzieci,
  • nie istnieje ryzyko:

- skażenia wód powierzchniowych i podziemnych w rozumieniu przepisów Prawa wodnego,

-  skażenia gruntu na skutek wycieku lub przesiąkania środków ochrony roślin w głąb profilu glebowego,

-  przedostania się do systemów kanalizacyjnych, z wyłączeniem oddzielnej bezodpływowej kanalizacji wyposażonej w szczelny zbiornik ścieków lub w urządzenia służące do ich neutralizacji.

Przygotowanie środków ochrony roślin do zastosowania przez sporządzenie cieczy użytkowej odbywa się:

1) w sposób ograniczający ryzyko skażenia:

a) wód powierzchniowych i podziemnych w rozumieniu przepisów Prawa wodnego,

b) gruntu, w tym na skutek wycieku lub przesiąkania środków ochrony roślin w głąb profilu glebowego;

2) w odległości nie mniejszej niż 20 m od studni, ujęć wody oraz zbiorników i cieków wodnych – w przypadku sporządzania cieczy użytkowej z zastosowaniem środków ochrony roślin przeznaczonych dla użytkowników profesjonalnych*.

 

* użytkownik profesjonalny – osoba fizyczna, która stosuje środki ochrony roślin w celach innych niż własne niezarobkowe potrzeby, w szczególności w ramach działalności gospodarczej lub zawodowej, w tym w rolnictwie i leśnictwie.

 

Z resztkami cieczy użytkowej po zabiegu z zastosowaniem środków ochrony roślin należy postępować w sposób ograniczający ryzyko skażenia wód powierzchniowych i podziemnych w rozumieniu przepisów Prawa wodnego oraz gruntu, przy czym resztki cieczy użytkowej po zabiegu z zastosowaniem środków ochrony roślin przeznaczonych dla użytkowników profesjonalnych należy:

1) zużyć po uprzednim rozcieńczeniu na powierzchni, na której przeprowadzono zabieg, w miejscu, w którym zastosowano środek ochrony roślin w mniejszej ilości, jeżeli jest to możliwe, lub

2) unieszkodliwić z wykorzystaniem rozwiązań technicznych zapewniających biologiczną degradację substancji czynnych środków ochrony roślin, lub

3) unieszkodliwić w sposób inny niż wskazany w pkt 2, jeżeli jest on zgodny z przepisami o odpadach.

 

Czyszczenie sprzętu przeznaczonego do stosowania środków ochrony roślin przeprowadza się:

1) w sposób ograniczający ryzyko skażenia:

a) wód powierzchniowych i podziemnych w rozumieniu przepisów Prawa wodnego,

b) gruntu, w tym na skutek wycieku lub przesiąkania środków ochrony roślin w głąb profilu glebowego;

2) w odległości nie mniejszej niż 30 m od studni, ujęć wody oraz zbiorników i cieków wodnych – w przypadku czyszczenia sprzętu przeznaczonego do stosowania środków ochrony roślin przeznaczonych dla użytkowników profesjonalnych. Przepisu tego nie stosuje się do czyszczenia sprzętu przeznaczonego do stosowania środków ochrony roślin w myjniach urządzeń ochrony roślin w rozumieniu przepisów w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle rolnicze i ich usytuowanie (Dz. U. z 2013 r., poz. 472).

 

Środki ochrony roślin przechowuje się w miejscach lub obiektach, w których zastosowano rozwiązania zabezpieczające przed skażeniem wód powierzchniowych i podziemnych w rozumieniu przepisów Prawa wodnego oraz gruntu, przy czym miejsca lub obiekty, w których są przechowywane środki ochrony roślin przeznaczone dla użytkowników profesjonalnych, powinny:

1) być położone w odległości nie mniejszej niż 20 m od studni oraz zbiorników i cieków wodnych, chyba że środki te są przechowywane na utwardzonej nawierzchni z betonu szczelnego lub z innych trwałych materiałów izolacyjnych, które są nieprzepuszczalne dla cieczy. Przepis ten zacznie obowiązywać 1 stycznia 2014 r.

2) umożliwiać ich zamknięcie w sposób zapewniający, że przechowywane w nich środki są niedostępne dla osób trzecich.

 

Wioletta Kmiećkowiak

Dział EOŚ WODR w Poznaniu

19 czerwca 2013

Zioła - część I

Przygotowane przez

Warto poznać właściwości ziół, które można  zastosować w lecznictwie domowym i gospodarstwie domowym, szczególnie w racjonalnym żywieniu rodziny.

Charakterystyka wybranych ziół

Arcydzięgiel litwor

Korzeń zawiera olejki eteryczne, związki kumarynowe, kwasy organiczne, flawonidy, gorycze, garbniki, żywice, pektyny, taninę, cukry, witaminę C.

Właściwości i zastosowanie w lecznictwie domowym

Arcydzięgiel pobudza wydzielanie soków dzięki temu ułatwia i przyspiesza trawienie, reguluje fermentację i usuwa nagromadzone gazy. Ma zdolności czyszczące, przyspiesza przemianę materii, wydzielanie moczu i potu. Działa też jako lek uspokajający (tak jak waleriana) i ma właściwości  bakteriostatyczne. Uwaga-stosowany zewnętrznie może podrażniać skórę. W przypadku dolegliwości reumatycznych i stanach zapalnych korzonków nerwowych stosuje się spirytus arcydzięglowy do wcierania. Arcydzięgiel jest składnikiem wielu mieszanek i herbatek o działaniu nasennym. Stosowany jest też w stanach depresyjnych, po szokach i w lękach nocnych. Olejek arcydzięglowy działa bakteriobójczo, grzybobójczo i znieczulająco.

W warunkach domowych stosuje się arcydzięgiel w postaci naparu  z suszonych korzeni. Przepis na napar: 1 łyżkę rozdrobnionych korzeni zalać 1 szklanką wrzątku i parzyć pod przykryciem 20 minut. Pić po pół szklanki 2 razy dziennie przed posiłkiem na pobudzenie, a po posiłku dla lepszego trawienia. Jeżeli mamy problemy z trawieniem to można przygotować nalewkę. Przepis na nalewkę: 100 g korzenia i 100 g spirytusu (70%). Po 14 dniach nalewka nadaje się do użytku w dawkach 20-30 kropli 2-4 razy dziennie.

Zastosowanie w gospodarstwie domowym

W zasadzie wszystkie części rośliny mogą stanowić przyprawę o ostrym korzennym, przyjemnym zapachu i gorzkawym smaku. Z ogonków liściowych młodych pędów można sporządzać konfitury oraz kandyzowaną ozdobę do tortów i  ciastek, jak również dodatek do keksów.

Arcydzięgiel jest roślina dekoracyjną i może być ozdobą działki. Korzeń bywa używany w wonnych zestawach ziół do saszetek i pachnideł.

Bazylia

Ziele bazylii zawiera olejki eteryczne (m.in. kamforę), garbniki, karotenoidy, flawonidy, saponiny, sterole, sole mineralne- miedź, cynk, mangan, żelazo, kobalt.

Właściwości i zastosowanie w lecznictwie domowym

Bazylia poprawia trawienie, zapobiega wzdęciom i pobudza wydzielanie soków trawiennych, działa przeciwbakteryjnie i przeciwzapalnie, a także uspokajająco na system nerwowy.

Zastosowanie w gospodarstwie domowym

Bazylię stosujemy w kuchni jako przyprawę, gdyż nadaje potrawom specyficzny aromat i  smak.  Jest używana jako dodatek do drobiu, ryb, sosów, polecana szczególnie do potraw z pomidorami, do pizzy i sałatek. Można nią nacierać pieczeń wieprzową i baranią. Zapach jej dobrze komponuje się z cebulą, czosnkiem, pieprzem, rozmarynem i estragonem. Często stanowi składnik pieprzu ziołowego oraz przyprawy do piernika. Dodaje się ją do dań słodkich, jak i też do wyrobu likierów.

Bylica estragon

Ziele estragonu zawiera olejek eteryczny, flawonidy ( rutyna), garbniki, śluzy, enzymy, sole mineralne  (jod),  witaminę C i dużo karotenu.

Właściwości i zastosowanie w lecznictwie domowym

Estragon jest środkiem pobudzającym wydzielanie soków trawiennych, lekko moczopędny, żółciopędny i przeciw robakom. W stanie świeżym jest źródłem witaminy C i stosowany do leczenia awitaminozy.

Zastosowanie w gospodarstwie domowym

Świeże listki estragonu stosuje się jako dodatek do sałatek, farszy, omletów. Sproszkowane ziele świetnie nadaje się do potraw z drobiu, cielęciny, dziczyzny, baraniny, ryb, sosów. Szczególnie  polecany jest przy diecie bezsolnej, gdyż łagodzi brak soli w potrawach swoim smakiem i zapachem. Estragon jest  używany do kiszenia ogórków, a także  dodawany do konserw i marynat.

Cząber

Ziele cząbru zawiera olejki eteryczne, garbniki, żywice,  śluzy, sole mineralne - kobalt, miedź,  mangan, żelazo, w większych ilościach cynk.

Właściwości i zastosowanie w lecznictwie domowym

Ziele cząbru ma działanie przeciwzapalne, antyseptyczne i wiatropędne. Działa też przeciwbiegunkowo. W warunkach domowych jest to środek pobudzający wydzielanie soków żołądkowych, stosowany w nieżytach przewodu pokarmowego, przy niestrawności i wzdęciach.

Zastosowanie w gospodarstwie domowym

W kuchni cząber może być stosowany w stanie świeżym, jak i suszony. Ma ostry, specyficzny smak, dzięki temu nadaje mdłym warzywom pikantny posmak. Szczególnie nadaje się do warzyw strączkowych. Naciera się nim mięsa . Jest składnikiem pieprzu ziołowego. Dodaje się go do wędlin i marynat.

Lawenda lekarska

Kwiat lawendy zwiera olejek eteryczny, a w nim kwasy organiczne, fitosterol, garbniki, kumarynę, sole mineralne.

Właściwości i zastosowanie w lecznictwie domowym

Kwiat lawendy ma właściwości uspokajające, przeciwskurczowe, a w małym stopniu- żółciopędne i moczopędne. Olejek działa dezynfekująco  na skórę. Działa też uspokajająco i kojąco. Napar lub olejek może być używany do inhalacji przy schorzeniach dróg oddechowych, a także jako środek odkażający i gojący przy schorzeniach skórnych. Przepis na napar: 1 łyżka kwiatów na szklankę wrzątku , parzyć pod przykryciem lub  w termosie przez 15 minut, odcedzić i pić 3 razy dziennie po szklance. Zewnętrznie najlepiej stosować  olejek lub spirytus lawendowy jako środek odkażający i przeciwbólowy do wcierania przy nerwobólach, przy stłuczeniach  i kontuzjach. Uwaga! Lawendy nie należy przedawkować, gdyż może działać drażniąco na błony śluzowe.

Zastosowanie w gospodarstwie domowym

Liście lawendy posiadają gorzkawy smak oraz silny zapach i dlatego używane są jako przyprawa.  Przede wszystkim do baraniny,  niektórych zup, galaret, ryb oraz jako dodatek do sałat. Wchodzi w skład mieszanki prowansalskiej. Lawenda jest dobrym dodatkiem do kąpieli ziołowych, do kompozycji zapachowych. stosowana do odstraszania owadów, m.in. moli. Miód lawendowy jest znakomity, gdyż zachowuje wszystkie cechy lawendy.

 

Alicja Nowak

WODR w Poznaniu

19 czerwca 2013

Na rzepak w rzepaku

Przygotowane przez

Już niebawem pojawi się u nas rozwiązanie umożliwiające chemiczne niszczenie  samosiewów rzepaku w zasiewach rzepaku ozimego. Chwasty z rodziny kapustowatych zyskują na znaczeniu w uprawie rzepaku. Stało się tak za sprawą sukcesywnego wzrostu powierzchni zasiewów tej rośliny w Polsce i zwiększenia częstotliwości jej uprawy na tym samym polu. Szczególnie utrapienie stanowią samosiewy rzepaku w rzepaku, których nie można wyeliminować dotychczas dostępnymi herbicydami. Pielęgnacji mechanicznej żaden poważny producent rzepaku nie bierze pod uwagę, bo od strony technicznej było by bardzo skomplikowane i pracochłonne. Sprawa jest poważna, bo samosiewy negatywnie oddziałują na plantacje:

-- powodują nadmierne zagęszczenie

-- zakłócają jednolitość odmianową

-- stwarzają silną konkurencję dla roślin z siewu, przez co hamują ich rozwój oraz zwiększają podatność na choroby i szkodniki.

-- często pogarszają jakość plonu (spadek zaolejenia i wzrost zawartości glukozynolanów).

Firma BASF przedstawiła nowe rozwiązanie, które może okazać się przydatne w wielu gospodarstwach. Jest to tzw. system Clearfield.Polega on na wysiewie odmiany rzepaku posiadającej gen tolerancji na herbicyd imazamox. Ta substancja niszczy wszystkie inne odmiany rzepaku, stulichę psią i wiele innych gatunków z rodziny kapustowatych (analogia do rozwiązania Duo System z herbicydem Focus Ultra w kukurydzy). Takie odmiany już są dostępne na rynku Obecnie trwają przygotowania do wprowadzenia na polski rynek odpowiednio przygotowanego herbicydu. Oprócz imazamoxu (17, 5 g/l) będzie jeszcze matazachlor (375 g/l) i quinmerac(100 g/l). Pierwsza substancja lepiej działa stosowana nalistnie, a pozostałe wykazują silniejsze działanie przez glebę. Dzięki temu zachodzi zjawisko uzupełniania się i wzmocnienia działania substancji aktywnych. W praktyce oznacza to, że zarówno termin stosowania (4-6 tygodni), jak i spektrum zwalczanych chwastów( blisko 30 gatunków jedno i dwuliściennych) ulegają znacznemu rozszerzeniu.

Obecnie kila firm hodowlanych (Limagrain, Monsanto, NPZ i Pioneer)  prowadzi konwencjonalną hodowlę mieszańcowych odmian rzepaku, które będą zawierały gen RLM 7(pochodzący od dzikiego rzepaku rosnącego w Kanadzie) warunkujący tolerancję na imazamox. Pierwszą taką odmianę – WRH 351 –zarejestrowano w Niemczech, a potem we Francji i Wielkiej Brytanii. Ale żeby móc ją uprawiać w systemie CLEARFIELD, potrzebna jest jeszcze rejestracja odpowiedniego herbicydu.Te warunki są już spełnione w kilku krajach. Plany jego wprowadzenia w Polsce na razie obejmują tylko rzepak i mają szansę realizacji w 2013 r. Do krajowego rejestru w br. została wpisana odmiana rzepaku ozimego przydatna w technologii   „Clearfield System (CL) „Obejmuje ona dwa produkty:

-- herbicyd o szerokim spektrum działania, zawierający określoną substancję czynną (imazamox)

- oraz odmiany mieszańcowe tolerancyjne na tę substancję.

Tą odmianą jest odmiana mieszańcowa DK Impression CL (firmy DSV)

W lutym br. Do krajowego rejestru wpisano 17 nowych odmian rzepaku: 2 jare i 15 ozimych. Spośród nich 2 pochodzą z hodowli krajowych (Brendy –HR Smolice ; Konkret—HR Strzelce), a pozostałe z zagranicznych.

 

Wyniki niektórych cech nowych odmian rzepaku ozimego(średnie z lat 2011-12)

 

Plon nasion

 

Zawartość tłuszczu

Martwe rośliny

Stan roślin po zimie *

Odmiana

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

dt/ha

% wzorca

% s.m.

%

Skala 9

Wzorzec**

39,4

100

46,6

41

5,1

Populacyjne średnio

40,2

102

47,5

35

5,3

Ametyst

39,6

101

48,4

41

5,1

Brendy

39,4

100

47,4

31

5,3

Harry

40,5

103

46,9

39

5,2

Quartz

41,1

104

47,1

29

5,6

Mieszańcowe średnio

44,5

113

47,4

23

5,7

Arsenal

44,7

113

46,8

29

5,8

DK Exclusiv

44,6

113

47,3

51

5,0

 

44,9

 

114

 

46,9

 

23

 

5,7

Emir

43,9

111

47,4

13

6,2

Garou

44,7

113

47,5

16

5,7

Konkret

44,4

113

46,4

30

5,3

Mercedes

44,6

113

48,4

15

6,0

Minerva

44,6

113

48,4

11

6,2

Rotona

44,8

114

48,3

24

5,6

Skater

44,6

113

47,0

20

5,7

SY Marten

44,6

113

46,7

22

5,4

*Ocena po zimie 2011/12

** wzorzec 2011 : Casoar, Chagall, Artoga, Visby ; wzorzec 2012 Chagall, Pamela,Artoga, Visby.

 

Odmiany rzepaku o zwiększonej odporności na kiłę kapusty

Sprawcą kiły kapusty jest pierwotniak Plasmodiophora brassicae, występujący na całym świecie i jak sama nazwa wskazuje porażający rośliny z rodziny kapustnych. Rozprzestrzenia się poprzez maszyny i narzędzia rolnicze, obuwie, deszcz, wodę gruntową, obornik oraz z drobinami gleby przenoszonymi przez wiatr. Może przetrwać w glebie ponad 10 lat pod postacią zarodników przetrwalnikowych, które cechują się dużą odpornością na niekorzystne czynniki środowiska, jak mróz, susza, brak żywiciela. Rozwiązaniem o realnych szansach powodzenia w uprawie rzepaku, jest wybór odmian o podwyższonej odporności na występowanie tego patogenu. Aktualnie na rynku dostępne są trzy odmiany:

MENDEL, niemieckiej hodowli NPZ- Lembke

SY ALISTER, szwajcarskiej Syngenty

ANDROMEDA, francuskiej Limagran

Zastosowanie odmian odpornych na terenach, na których występuje kiła nie zwalnia jednak z obowiązku przestrzegania zasad racjonalnej agrotechniki, jak na przykład :

Uprawa rzepaku na glebach o uregulowanym odczynie pH – powyżej 5,8.

Udział rzepaku w płodozmianie nieprzekraczający 25%.

Rezygnacja z gorczycy w międzyplonach ścierniskowych.

Zwalczanie chwastów z rodziny kapustowatych.

Grzegorz Baier WODR - Poznań

Źródło: Nowoczesna Uprawa 11/2012

„Na rzepak w rzepaku”  -- Joanna Panek

Nowoczesna Uprawa 04/2013

„Przybyło 17 Odmian” – Jacek Broniarz COBORU w Słupi Wielkiej

„Odmiany rzepaku o zwiększonej odporności na kiłę kapusty" – Tomasz Mroczkowski – FARMER  17.05.2013 r.

Znajdujemy się w okresie, w którym występuje nasilenie różnego rodzaju chorób różnych gatunków roślin uprawnych. Jednak nie wszystkie anomalia w stanie roślin jak się często uważa są spowodowane wystąpieniem czynnika chorobowego. Bardzo często są one następstwem niedoboru któregoś ze składników pokarmowych. Niedobór ten może powodować  zaburzenia we wzroście roślin, czego efektem jest obniżka plonu. Ponadto roślina, która jest w złej kondycji jest bardziej narażona na porażenie czynnikiem chorobowym oraz jest mniej konkurencyjna w stosunku do chwastów.

Objawy niedoboru składników pokarmowych.

Azot - zahamowanie wzrostu części nadziemnych i podziemnych, sztywny, strzelisty pokrój rośliny, zabarwienie rośliny żółto zielone, ograniczone kwitnienie i plonowanie. Objawy pojawiają się najpierw na starszych liściach. (pierwiastek ruchliwy)


Fosfor - zahamowanie wzrostu części nadziemnych i podziemnych, sztywny, strzelisty pokrój rośliny, ograniczone kwitnienie i plonowanie rośliny, liście matowe, ciemne, często z odcieniem fioletowym lub purpurowym. Objawy pojawiają się najpierw na starszych liściach. (pierwiastek ruchliwy)

Potas - zwiędły pokrój rośliny, liście matowe, niebieskozielone, skąpy system korzeniowy, międzywęźla skrócone.

Wapń - objawy niedoboru występują rzadko, głównie na młodych liściach które skręcają się i zginają haczykowato, liście starsze o nieregularnych kształtach, korzenie śluzowate, sucha zgnilizna owoców. Częste wapnowanie gleby przez rolników jest wykonywane nie z powodu braku tego pierwiastka w roślinach lecz w celu zmiany właściwości gleby.

Magnez - na liściach chlorozy przechodzące w nekrozy, pokrój rośliny zwiędły, w liściach dolnych pięter plamki pomiędzy żyłkami.

Siarka - objawy niedoboru występują rzadko, na młodych liściach, przypominają objawy niedoboru azotu, szczególnie rośliny z rodziny krzyżowych (np. rzepak) są narażone na brak siarki ponieważ wykorzystują ją do budowy olejków eterycznych.

Żelazo - niedobory występują zwłaszcza na glebach wapiennych przy wysokim pH. Rośliny sadownicze (drzewa owocowe) są bardziej narażone na niedobory tego mikroelementu. Objawami są chlorozy, zwłaszcza młodych liści. Przy przedłużającym się niedoborze, może nastąpić zachamowanie wzrostu pędu.

Mangan - chlorozy przechodzące w nekrozy na młodych liściach. Zwiększa się wrażliwość rośliny na niskie temperatury. Szczególnie wrażliwy jest owies.

Cynk - skróceniu ulegają międzywęźla, liście mają mniejszą powierzchnię. U jabłoni, zwłaszcza w początkowych okresach wegetacji, niedobór cynku prowadzi do powstawania skupień małych liści, co nosi nazwę "choroby małych liści".

Bor - zamieranie wierzchołków pędu i korzeni. Kwiaty zamierają, brak owoców. Szczególnie wrażliwe na jego niedobór są buraki oraz lucerna.

Miedź - zaburzenia w turgorze (brak jędrności), na liściach mogą występować nekrotyczne plamy, młodsze liście bieleją, na starszych występują chlorozy.

Molibden - objawy niedoboru najszybciej widoczne u roślin motylkowych i krzyżowych. Występują zahamowania rozwoju blaszek liściowych, chlorozy młodych liści, deformacja pędu.

Bardzo skuteczną metodą zaopatrywania roślin w składniki pokarmowe jest nawożenie dolistne. Ta droga podania brakującego składnika jest wielokrotnie szybsza od zwykłego dokarmiania roślin. Ma to wielkie znaczenie szczególnie w sytuacjach, w których występują jakieś niedobory wymagające natychmiastowego uzupełnienia.

 

Tomasz Olejnicki

WODR Poznań

Ciąg dalszy laureatów konkursu „Moja wieś aktywna”- wieś OLESZNO w gminie Gołańcz

Następna  wieś, która brała udział w konkursie to Oleszno. Wieś położona o 3 km na północny wschód od Gołańczy. Jest to najstarsza wieś w gminie. Oleszno, to wieś mlekiem, miodem, kefirem, serem, maślanką   płynąca. Dowodzi tego asortyment jaki prezentują kobiety na swoim stoisku.

Proszę zobaczyć, ale szkoda, że nie można posmakować

oleszno05

oleszno01

oleszno03

oleszno06

oleszno04

Lidia Rybińska

Ostatnio zmieniany 18 czerwca 2013

Spotkanie Lokalnej Grupy Dyskusyjnej dotyczącej Integrowanej Ochrony Roślin

 

 

 

Integrowana ochrona roślin jest sposobem ochrony roślin przed chwastami, szkodnikami i chorobami grzybowymi, polegająca na wykorzystaniu wszystkich dostępnych metod ochrony roślin, a w szczególności metod nie chemicznych, w sposób minimalizujący zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt i środowiska. Integrowana ochrona roślin wykorzystuje wiedzę o organizmach szkodliwych dla roślin uprawnych w celu określenia optymalnych terminów dla podejmowania działań zwalczających te organizmy, a także wykorzystuje naturalne występowanie organizmów pożytecznych, drapieżników i pasożytów organizmów szkodliwych dla roślin. Tym samym integrowana ochrona roślin pozwala ograniczyć ilość wykonywanych zabiegów ochrony roślin i w ten sposób ograniczyć ich ujemny wpływ na środowisko naturalne.

W oparciu o Integrowaną Ochronę Roślin na terenie Gminy Ryczywół została powołana ,,Lokalna Grupa Dyskusyjna”, której tematem przewodnim jest właśnie wdrożenie do praktyki rolniczej integrowanej ochrony roślin. Spotkania odbywają się raz na kwartał. Ostatnie odbyło się 5 czerwca 2013 roku.

 

W ramach spotkań poruszane są problemy związane z wykonywaniem zabiegów ochrony roślin, rozpoznawaniem chwastów, szkodników i chorób grzybowych na podstawowych gatunkach roślin uprawnych. Następuje wymiana bieżących obserwacji, spostrzeżeń związanych z koniecznością i skutecznością wykonywania zabiegów ochrony roślin.

 

Wymóg przestrzegania zasady integrowanej ochrony roślin ma zacząć obowiązywać wszystkich rolników od 1 stycznia 2014 r. wynika to z postanowień art.14 dyrektywy 2009/128/WE oraz rozporządzenia nr 1107/2009.

 

Artykuł 55 rozporządzenia nr 1107/2009/WE stanowi, że środki ochrony roślin muszą być stosowane właściwie.

 

Zgodnie z ogólnymi zasadami integrowanej ochrony roślin określonymi w załączniku III do dyrektywy 2009/128/WE:

  1. Nad chemiczne metody zwalczania organizmów szkodliwych przedkładać należy metody biologiczne, fizyczne i inne metody nie chemiczne, jeżeli zapewniają one ochronę przed organizmami szkodliwymi
  2. Zapobieganie występowaniu organizmów szkodliwych powinno być osiągnięte m.in. przez:
    1. Stosowanie właściwego płodozmianu
    2. Stosowanie właściwej agrotechniki
    3. Stosowanie odmian odpornych ( wymiana materiału siewnego)
    4. Stosowanie zrównoważonego nawożenia
    5. Regularne mycie i czyszczenie maszyn rolniczych aby zapobiegać rozprzestrzenianiu się organizmów szkodliwych ( ich przenoszenie)
    6. Stosowanie środków ochrony roślin w sposób ograniczający ryzyko powstawania odporności u organizmów szkodliwych

 

Decyzja o wykonaniu zabiegu ochrony roślin powinna być podejmowana w oparciu o monitoring występowania organizmów szkodliwych z uwzględnieniem ich progów szkodliwości . Dokonując wyboru środka ochrony roślin należy brać pod uwagę ich selektywność .  Ponadto stosowanie środków ochrony roślin powinno być ograniczone do minimum, w szczególności poprzez zredukowanie dawek lub ograniczenie ilości zabiegów.