Pokrzywa zwyczajna- dar natury
Liście pokrzywy zawierają flawonidy, karotenoidy, fitosterole, garbniki, chlorofil, kwasy organiczne (krzemowy, masłowy, octowy , glikolowy i glicerowy) witaminy A, B2, C, E, K, sole mineralne ( wapń, fosfor, magnez, mangan, żelazo, potas, krzem), śluzy, enzymy, hormony roślinne. W korzeniach pokrzywy występują śluzy, woski, kwasy organiczne, lecytyny, fitosterole, sole mineralne i rozpuszczalna krzemionka.
Surowcem zielarskim są liście i korzenie. Pokrzywy zbiera się od maja do września, a suszy rozłożone cienką warstwą w cieniu i przewiewnym miejscu.
Pokrzywa ma działanie moczopędne, przeciwkrwotoczne, pobudzające przemianę materii, przeciwbiegunkowe, przeciwzapalne, przeciwcukrzycowe, odkażające i przeciwreumatyczne. Można ją stosować również w leczeniu anemii - obecność witaminy K.
Ze względu na cenne składniki odżywcze pokrzywę można wykorzystać do przygotowania smacznych potraw - zup lub sałatek- liście sparzone i cienko pokrojone. Sezon na pokrzywy właśnie się rozpoczyna, więc może warto skorzystać z podanych przepisów.
Przepisy na potrawy z pokrzywy
Zupa szczawiowo- pokrzywowa
Składniki: garść świeżego szczawiu, 15 sztuk młodych pokrzyw,1 cebula, 1 marchewka, 5 ziemniaków, 1łyżka masła, szczypiorek, przyprawy
Ziemniaki i marchew umyć, obrać. Ziemniaki pokrojone w kostkę, a marchew w talarki włożyć do garnka, zalać wodą, dodać pół łyżeczki soli, gotować. Cebulę pokrojoną w kostkę przesmażyć na maśle. Szczaw i pokrzywy wypłukać , posiekać grubo i dodać do cebuli - smażyć 2 minuty. Połączyć z miękkimi ziemniakami i marchwią, doprawić do smaku. Zupę podawać posypaną szczypiorkiem.
Krem pokrzywowy
Składniki: 5 jajek, 40 sztuk młodych pokrzyw, 1 cebula, 2 łyżki majonezu, 2 łyżki chrzanu, sól, czarny pieprz
Jajka ugotować na twardo, ostudzić , obrać i przekroić na pół. Włożyć do malaksera, dodać obraną cebulę i chrzan (najlepiej świeżo starty) oraz majonez. Pokrzywy oczyścić, opłukać i wrzucić do garnka z wrzącą wodą - gotować 3 minuty. Odcedzić i włożyć do malaksera. Wszystkie produkty zmiksować i doprawić do smaku.
Zielony sos do gotowanych warzyw
Składniki: 1 szklanka majonezu, 1 jajko na twardo, szklanka młodych pędów pokrzywy, 1 łyżka soku z cytryny, 1/2 łyżeczki skórki z cytryny, 1 łyżeczka miodu, sól, pieprz
Pokrzywę sparzyć - włożyć na sitko, przelać wrzątkiem,a potem zimną wodą. Odsączyć i posiekać. Żółtko utrzeć z sokiem i skórką z cytryny, miodem, solą, pieprzem i majonezem. Białko drobno posiekać, dodać do pokrzywy i wymieszać z majonezem.
Świeże liście pokrzywy znakomicie smakują z twarożkiem i jogurtem. A miłośnicy szpinaku mogą wymieszać jego liście z listkami pokrzywy i przygotować tak jak szpinak. Pokrzywą można obłożyć ryby-dzięki temu dłużej zachowają świeżość, a także nabiorą innego zapachu.
W warunkach domowych napary z pokrzywy stosuje się przy krwotokach z nosa, przy zaburzeniach przemiany materii, przy anemii, przy nieżytach dróg oddechowych, jako środek moczopędny, mlekopędny. Przepis na napar: 1 łyżka suszonych liści na szklankę wrzątku, parzyć pod przykryciem 10 minut. Pić 2-3 razy dziennie po szklance między posiłkami.
Świeży sok z pokrzywy uzyskuje się przede wszystkim z młodych, ulistnionych pędów zbieranych w kwietniu i maju. Można go zrobić w sokowirówce lub młynkomikserze Zaleca się picie soku do wzmocnienia organizmu, nabrania odporności przed przeziębieniami i zwiększenia liczby czerwonych krwinek. Warto przeprowadzić wiosenną kurację - pić przez 2 tygodnie po 1-2 łyżki soku z młodej pokrzywy.
Do kąpieli leczniczych można używać odwaru z korzeni pokrzywy - 2 łyżki na szklankę wody. Okazuje się , że korzeń ma silniejsze działanie niż liście.
Zewnętrznie – przy chorobach reumatoidalnych - do nacierania można używać nalewki przygotowanej z 2 łyżek korzenia zalanych ½ l wódki i pozostawionych na 6-8 dni. Również można wykorzystać świeżą pokrzywę- okładać bolące miejsca.
Pokrzywę można stosować jako znakomity preparat do nawożenia roślin- gnojówka . Przepis na gnojówkę pokrzywową : 1kg suszonego ziela( lub 4-5 kg świeżego ziela)zalać 50 litrami wody. Proces fermentacji powinien trwać około 14 dni. Kiedy chcemy podlewać gnojówką to trzeba rozcieńczyć w stosunku 1:10. Jak będziemy chcieli chronić rośliny przed chorobami i szkodnikami to opryskujemy gnojówką, ale bez jej rozcieńczania.
Alicja Nowak
WODR w Poznaniu
Już pora podjąć decyzję jakie potrawy podamy podczas Świąt Wielkanocnych. W każdej rodzinie domownicy mają swoje ulubione dania, na które z niecierpliwością czekają. Ale może warto naszych bliskich zaskoczyć czymś nowym.
A oto kilka propozycji.
ŻUREK WIELKANOCNY
Składniki:1l wywaru z włoszczyzny, 1 szklanka zakwasu , 20 dag białej kiełbasy, 10 dag boczku wędzonego, 1 cebula, 3 ząbki czosnku, 1 łyżka tłuszczu, 1 łyżka mąki, jajka, liść laurowy, ziele angielskie, sól, pieprz, przyprawa do zup, majeranek
Kiełbasę, boczek i cebulę pokroić w kostkę. Tłuszcz roztopić na patelni, dodać cebulę, boczek i kiełbasę oraz roztarty czosnek, chwilę podsmażyć. Ugotować wywar z włoszczyzny i dodać podsmażone produkty. Wlać zakwas, dodać majeranek i przyprawy, chwilę pogotować. Mąkę wymieszać z wodą, zaciągnąć żurek i doprawić do smaku. Można dodać śmietany. Podawać z ugotowanymi na twardo jajkami.
KURCZAK FASZEROWANY BEZ KOŚCI
Składniki: 1 kurczak, przyprawy, sól, 2 łyżki oleju
Tuszkę kurczaka opłukać, wytrybować kości. Mięso nasolić, natrzeć przyprawami i pozostawić na 1 godzinę. Tuszkę wypełnić nadzieniem, zwinąć w roladę. Folię aluminiową posmarować olejem, zawinąć roladę i wstawić do piekarnika-piec ok. 1,5 godziny.
Farsz I: 6 jajek, 1 pęczek pietruszki, cebula , olej sól, vegeta, pieprz, 3 łyżki bułki tartej
Cztery jajka ugotować na twardo, cebulę pokroić w kostkę i uprażyć na oleju , pietruszkę drobno posiekać. Wszystko razem połączyć, dodać 2 surowe jajka, bułkę tartą i przyprawy. Doprawić do smaku i wypełnić farszem tuszkę.
Farsz II: 1 pojedyncza pierś z kurczaka, 2 ogórki konserwowe, 2 jajka ugotowane , 1 jajko surowe,1 marchew ugotowana, 4 pieczarki, 1 cebula, 3 ząbki czosnku, sól, pieprz, vegeta
Pierś, ogórki, ugotowane jajka, marchew, pieczarki, cebulę, czosnek zmielić przez maszynkę. Dodać posiekaną pietruszkę, surowe jajko, trochę bułki tartej . Doprawić pieprzem, solą , vegetą - połączyć wszystkie składniki. Tuszkę wypełnić farszem.
JASKÓŁCZE GNIAZDA
Składniki:70 dag mięsa wieprzowego, 30 dag mięsa wołowego,4 jajka, przyprawy , 1 l oleju
Mięsa wieprzowe i wołowe zmielić, doprawić. Ugotować 4 jajka na twardo-obrać. Przygotowanym mięsem obklejać jajka. W garnku rozgrzać olej i wrzucać przygotowane kulki – smażyć jak pączki. Po usmażeniu przekroić na połówki i układać na sałacie. Podawać z zimnymi sosami.
SOS CHRZANOWY
Składniki:3 łyżki chrzanu, 1 winne jabłko, 4 łyżki gęstej śmietany lub majonezu, mały kubek jogurtu, 1 łyżeczka soku z cytryny, sól, cukier
Jabłka zetrzeć na tarce, skropić sokiem z cytryny i wymieszać z chrzanem, śmietaną i jogurtem. Doprawić do smaku solą i cukrem.
SOS SZCZYPIORKOWY
Składniki:2 jajka ugotowane na twardo, 1 pęczek szczypiorku, 1 łyżka musztardy, 3 łyżki majonezu, 2 łyżki jogurtu lub śmietany, sok z cytryny, sól, cukier, pieprz
Jajka i szczypiorek drobno pokroić, dodać wszystkie składniki, wymieszać i doprawić do smaku.
SOS WIELKANOCNY
Składniki:4 jajka ugotowane na twardo, 1 szklanka gęstej śmietany, 2 łyżki świeżo startego chrzanu, sok z połowy cytryny, po pęczku koperku, szczypiorku i rzeżuchy, sól, cukier
Żółtka przetrzeć przez sito, utrzeć z sokiem z cytryny i chrzanem. Białka i zieleninę drobno pokroić , dodać śmietanę. Wszystko połączyć, doprawić do smaku i schłodzić w lodówce.
JAJKA FASZEROWANE
Ugotować jajka na twardo, obrać, przepołowić wzdłuż, wyjąć żółtka, przygotować farsz. Do farszu można wykorzystać zieleninę, szynkę, ser żółty, mięso z kurczaka, paprykę, tuńczyka z puszki, majonez, musztardę, sól, pieprz.
Przygotować dowolny farsz i napełnić nim białka. Można przybrać jajka oliwkami, zieleniną, rzodkiewką, papryką i majonezem.
ROLADA SZPINAKOWA Z ŁOSOSIEM
Składniki:1 opakowanie szpinaku mrożonego rozdrobnionego, 1 łyżeczka masła, 4 jajka, 1 kubek serka Almette o smaku chrzanowym, 10 dag wędzonego łososia w plastrach, sól, pieprz, pół łyżeczki czosnku granulowanego lub świeżego.
Szpinak rozmrozić i podsmażyć na maśle, doprawić do smaku solą, pieprzem i czosnkiem, wystudzić. Żółtka jajek dodać do szpinaku i zmiksować. Z białek ubić pianę i delikatnie wymieszać z masą szpinakową. Wylać na blaszkę o wymiarach 23 cmx38cm, wyłożoną papierem do pieczenia. Piec w temperaturze 190ºC ok. 15-20 minut. Wystudzone ciasto posmarować serkiem, wyłożyć na brzegu łososia i zwinąć w roladę. Schłodzić w lodówce przez kilka godzin.
PASZTET ŚWIĄTECZNY
Składniki:1 tuszka drobiu lub królika, 35 dag włoszczyzny, 0,5 kg boczku, 20 dag wątróbki, bułka, 2 jajka ,cebula , sól, pieprz, gałka muszkatołowa, majeranek, tłuszcz, bułka tarta
Oczyszczone i umyte mięso ugotować na małym ogniu z warzywami. Boczek i cebulę pokroić na kawałki, dusić do miękkości na patelni. Pod koniec duszenia dodać wątróbkę oraz rozdrobnioną bułkę. Wszystkie składniki zmielić dwa razy, dodać surowe jajka, doprawić do smaku i przełożyć do formy wysmarowanej tłuszczem i wysypanej bułką . Piec w piekarniku około 1 godziny w180⁰C.
Opracowanie:
Zdzisława Ostrowska
Doradca ds. row w ZD w pow. rawickim
Pokaz kulinarny „Grzyby w wielkopolskiej kuchni regionalnej”
Przygotowane przez Paulina Drozdowska
Przepisy na potrawy z pieczarek zgłoszone do Konkursu
1. KRUCHE BABECZKI Z PIECZARKAMI
Ciasto: 50 dag mąki, 25 dag masła(lub margaryny), 2 żółtka, ½ szklanki gęstej śmietany, szczypta soli
Nadzienie: 30 dag pieczarek, 1 cebula, 2 łyżki tłuszczu, 3 łyżki śmietany, 1 jajko, 2 łyżki posiekanej natki pietruszki,1 łyżka mąki, sól, pieprz
Mąkę przesiać, dodać masło, posiekać nożem, dodać żółtka, śmietanę, sól i szybko zagnieść ciasto. Zawinąć w serwetkę lub folię i włożyć do lodówki na godzinę. Następnie rozwałkować, wykrawać krążki i wylepiać foremki wysmarowane tłuszczem. Babeczki upiec na jasno złoty kolor i gorące wyjąć. Przygotować farsz -pieczarki oczyścić, umyć, osuszyć i poszatkować. Cebulę obrać i posiekać. W rondelku rozgrzać tłuszcz, włożyć cebulę i pieczarki, dodać trochę wody i dusić około 20 minut. Oprószyć mąką i zagotować. Odstawić z ognia, dodać śmietanę i jajko, doprawić solą i pieprzem. Ogrzewać nie gotując do zagęszczenia. Na końcu dodać posiekaną natkę pietruszki. Gorącym nadzieniem napełniać babeczki. Podawać do barszczu lub jako przystawkę.
2. PIECZARKI FASZEROWANE
Składniki:20 pieczarek o średnicy 3 cm, vegeta, pieprz, sól
Farsz: 1 pojedyncza pierś z kurczaka, 2 ogórki konserwowe, 2 jajka ugotowane na twardo, 1 jajko surowe,1 ugotowana marchewka, 1 cebula, 3 ząbki czosnku, pęczek pietruszki, ogonki od pieczarek
Pieczarki umyć i oddzielić ogonki od kapeluszy. Wnętrze kapeluszy posypać vegetą i pieprzem. Pierś z kurczaka, ogórki, jajka, marchewkę, cebulę, czosnek, ogonki od pieczarek zmielić przez maszynkę. Dodać posiekaną pietruszkę, surowe jajko i trochę bułki tartej. Wymieszać, doprawić do smaku solą i pieprzem. Przygotowanym farszem napełnić kapelusze pieczarek, układać na blaszce i piec w piekarniku nagrzanym do 180ଂC około 40 minut. Podawać na zimno lub na gorąco jako przystawkę.
3. PASZTET Z SELERA I PIECZAREK
Składniki: 50 dag selera, 50 dag pieczarek, 5 cebul, ½ kostki masła, ½ szklanki bułki tartej,3 jajka, szklanka bulionu, sól, pieprz, majeranek
Seler i cebule obrać, pokroić, ugotować w bulionie do miękkości. Pieczarki umyć , pokroić i lekko podsmażyć na maśle. Seler, cebule i pieczarki zmielić, dodać jajka, tartą bułkę, doprawić przyprawami. Wyrobić na jednolitą masę, włożyć do foremek i piec około 1 godziny w temperaturze 180°C.
4. SAŁATKA Z PIECZAREK
Składniki: 0,70 kg pieczarek, 6 jajek, 5 ogórków konserwowych, 1 cebula, 1 jabłko, puszka zielonego groszku, pęczek zielonej pietruszki, sól, pieprz, majonez
Pieczarki oczyścić, następnie gotować około 5 minut, wystudzić i pokroić w plasterki. Jajka ugotować, obrać i pokroić w kostkę. Ogórki, cebulę i jabłko pokroić w kostkę, a pietruszkę posiekać. Dodać zielony groszek, majonez, wszystko razem wymieszać i doprawić do smaku.
Kruche babeczki z pieczarkami
Sałatka z pieczarek
Pasztet z selera i pieczarek
Pieczarki faszerowane
Degustacja przysmaków z pieczarek
Opracowanie: Alicja Nowak, WODR w Poznaniu
Zdzisława Ostrowska, ZD w pow. rawickim
Jak donoszą media ogólnopolskie i lokalne, wciąż pomimo uciążliwej pogody (przelotne deszcze, również burze, chłody) występują pożary w lasach. Pocieszający jest fakt, iż prognozowane zagrożenie pożarowe lasu ma tendencję malejącą. Można je obserwować na bieżącą (aktualizacja co dziennie) na stronie internetowej IBL: http://bazapozarow.ibles.pl/zagrozenie/index.php
Zachęcam do ostrożnego obchodzenia się z ogniem w lesie niezależnie od prognoz zagrożenia pożarowego jak i od przebiegu pogody! Stare powiedzenie nie kłamie: „Las rośnie powoli, płonie szybko”.
Marek Szymański
Rząd przyjął projekt ustawy o odnawialnych źródłach energii (OZE). Proponuje się w nim m.in. nowy system wsparcia dla OZE oparty o aukcje.
Jak podkreśliło w komunikacie MG, które projekt przygotowało, główne cele projektu - oprócz stworzenia systemu aukcyjnego - to uproszczenie procedur koncesyjnych czy wprowadzenie prosumenckiego wytwarzania energii.
Projekt przewiduje utrzymanie obecnego systemu wsparcia opartego na zielonych certyfikatach dla istniejących instalacji OZE. System aukcyjny ma zacząć działać od 2015 r. i dotychczasowi wytwórcy będą mieli wybór, czy do niego przystąpić, czy pozostać w systemie certyfikatów.
W systemie aukcyjnym to rząd ma decydować, ile energii odnawialnej potrzebuje - m.in. dla spełnienia celów polityki klimatycznej UE - i rozpisywać aukcje na jej dostarczenie dla poszczególnych technologii OZE i wielkości źródeł. Aukcję wygra ten, kto zaproponuje najniższą cenę. W zamian dostanie gwarancję wsparcia przez 15 lat. Cena energii będzie waloryzowana o poziom inflacji.
Aukcje będą oddzielne dla instalacji o mocy powyżej i poniżej 1 MW, przy czym co najmniej 25 proc. puli wsparcia będzie zarezerwowane dla tych mniejszych. Co - jak zaznaczyło MG - zapewni wykorzystanie lokalnie dostępnych zasobów. Szczegółowe warunki aukcji określi w rozporządzeniu minister gospodarki, będzie też podawał tzw. "cenę referencyjną", czyli maksymalną, za jaką będzie można zakupić w danym roku energię z OZE.
Ocena skutków regulacji szacuje koszt proponowanej ustawy na ok. 4 mld zł rocznie. Kwota ta zostanie przerzucona na konsumentów, którzy w roku kalendarzowym, w którym ustawa wejdzie w życie, za każdą zużytą MWh dopłacą 2,27 zł opłaty OZE.
Projekt wprowadza pojęcie mikroinstalacji OZE, czyli instalacji o mocy do 40 kW, produkującej energię głównie na potrzeby wytwórcy. Dla jej użytkowania nie trzeba będzie mieć koncesji czy prowadzić działalności gospodarczej, wystarczy wpis do rejestru wytwórców. Wytwarzający energię w taki sposób, będą mieli możliwość odsprzedania nadwyżki energii zakładowi energetycznemu za 80 proc. ceny rynkowej.
Źródło: PAP
Rolnicy liczą na możliwość wytwarzania energii na własne potrzeby. Może w tym pomóc program "Prosument" NFOŚiGW.
O szanse dla prosumentów zapytał podczas obrad w Senacie nad ustawą o zmianie ustawy o biokomponentach i biopaliwach ciekłych oraz niektórych innych ustaw senator Grzegorz Bierecki.
- Jest to bardzo ważny problem, szczególnie dla gospodarstw rolnych - stwierdził. - Drobni rolnicy mogliby zająć się produkcją energii na własne potrzeby, a także oddawać energię do sieci, a tym samym gospodarstwa rolne mogłyby uzyskiwać stabilne dochody. Na ile, według pana, zaproponowane przepisy ustawy o OZE ułatwią tworzenie takich gospodarstw? – zapytał wiceministra gospodarki Jerzego Pietrewicza.
Wiceminister wyjaśnił, że rozwiązania związane z energetyką prosumencką znalazły swoje miejsce w tak zwanym małym pakiecie energetycznym, małym trójpaku. - Tam wprowadziliśmy kategorię prosumenta, a więc tych małych instalacji – do 40 kW – stwierdził. - Na ile ten obszar jest preferowany i na ile liczymy na to, że ten obszar energetyki się rozwinie? (…) Nie jest to obszar koncesjonowany. W związku z tym właściciele tych instalacji nie muszą się rejestrować jako przedsiębiorcy, tylko jako osoby fizyczne, które są właścicielami i które mogą się rozliczać z tak zwanym sprzedawcą do tego zobowiązanym w zakresie sprzedaży energii elektrycznej, która zostanie wytworzona. To rozwiązanie miało na celu umożliwienie konsumentom, gospodarstwom domowym wytwarzanie energii na własny potrzeby, a więc zbudowanie własnej instalacji i zastąpienie prądu z sieci energią elektryczną z własnej instalacji. W związku z tym możliwie będzie uniknięcia opłat nie tylko za tę czarną energię, ale i opłat towarzyszących. Chciałbym mocno podkreślić, że naszą ideą była produkcja na własne potrzeby. Teraz spotykamy się z krytyką, że oto wprowadziliśmy dyskryminujące rozwiązanie w zakresie zakupu energii elektrycznej w cenie 0,8 ceny z rynku konkurencyjnego. Istotnie, można to odbierać… Inne podmioty gospodarcze rozliczają sią po cenie 1,0, natomiast prosumenci – po cenie 0,8. Podstawowa korzyść prosumentów jest jednak taka, że dzięki tym instalacjom nie zapłacą za tę energię elektryczną i za opłaty przesyłowe, co czasem stanowi drugie tyle. Ta nadwyżka przy tym limicie 40 kW nie będzie wielka.
Jak dodał wiceminister, można liczyć na inwestycje energetyki w takie sieci.
- Trzeba na to spojrzeć od strony rynkowej. Rzecz nie tylko w tym, żeby tę energię wytworzyć, ale i w tym, żeby stworzyć systemem. Chodzi o to, żeby ktoś był zainteresowany odbiorem tej energii. Nasza sieć przesyłowa jest siecią, generalnie rzecz biorąc, starą i mało sprawną, w związku z czym w sytuacji masowego przyłączania instalacji może wystąpić ryzyko przeciążenia tych instalacji. W związku z tym energetyka niekoniecznie będzie zainteresowana tym, żeby te instalacje przyłączać, mimo iż ma ustawowy obowiązek odebrania tej energii. A jeśli nie będzie mogła jej odebrać, to musi określić termin, w którym odbiorca, zgłaszający tę energię, zostanie do tej sieci rzeczywiście przyłączony. Jest to duże zobowiązanie. Ważne, żeby stworzyć taki mechanizm, zainteresować… Te 0,8 to była taka zachęta dla energetyki zawodowej. Chodziło o to, żeby oni byli zainteresowani tym, żeby inwestować w sieć i pozyskiwać jak największą liczbę prosumentów, bo każdy z nich daje parę złotych dodatkowego zarobku. Takie było nasze przesłanie jako twórców tej ustawy i tego rozwiązania. Jestem przekonany, że energetyka prosumencka będzie jednym z bardziej dynamicznie rozwijających się kierunków energetyki OZE.
Wkrótce narodowy i wojewódzkie fundusze poinformują o programie „Prosument” – zapowiedział wiceminister. - Fundusz przygotował program o wartości 600 milionów zł, który zawiera właśnie te elementy wsparcia, o które nam chodzi. Z jednej strony jest to wsparcie zwrotne z elementem wsparcia bezzwrotnego, w zależności od instalacji, na poziomie od 20 do 40 proc. Liczymy na to, że tym śladem pójdą również wojewódzkie fundusze ochrony środowiska i w związku z tym przekształci się to w taki wielki narodowy program rozwoju energetyki prosumenckiej, która w mojej ocenie rozwinie się niezależnie od tego, czy to będzie 1,0 czy 0,8. Tutaj to wsparcie jest poważne; w naszej ocenie bez żadnego wsparcia w zależności od rodzaju instalacji, od jej wielkości, byłaby perspektywa zwrotu za nieco ponad dziesięć lat, powiedzmy, że za kilkanaście, mówiąc bardziej ostrożnie, ze wsparciem będzie to znakomicie silniejsze. Jednocześnie popularność tego i zainteresowanie tą formą zabezpieczania sobie niezależności energetycznej są tak duże, że osobiście jestem spokojny o to, że będziemy mieli satysfakcję z rozwoju tej formy energetyki.
Źródło: farmer.pl
Rozporządzenie dotyczące sposobu stosowania nawozów
Przygotowane przez Wioletta KmiećkowiakW Dzienniku Ustaw z dnia 27 marca 2014 r. pod pozycją 393 zostało opublikowane Obwieszczenie MRiRW z dnia 17 lutego 2014 r. w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie szczegółowego sposobu stosowania nawozów oraz prowadzenia szkoleń z zakresu ich stosowania. Rozporządzenie określa szczegółowy sposób stosowania nawozów oraz jednostki organizacyjne upoważnione do prowadzenia szkoleń z zakresu stosowania nawozów.
Zgodnie z zapisami w rozporządzeniu:
- nawozy stosuje się równomiernie na całej powierzchni pola w sposób wykluczający nawożenie pól i upraw do tego nieprzeznaczonych;
- nawozy mogą być stosowane łącznie ze środkami ochrony roślin jedynie wówczas, gdy jest to przewidziane w instrukcji stosowania środka ochrony roślin lub nawozu;
- przy ustalaniu dawek nawozu uwzględnia się potrzeby pokarmowe roślin i zasobność gleby w składniki pokarmowe, a w przypadku stosowania odpadów w rozumieniu przepisów o odpadach, środków wspomagających uprawę roślin i dodatków do wzbogacenia gleby – również dawki składników pokarmowych wprowadzanych do gleby z tymi substancjami;
- nawozy naturalne i organiczne, w postaci stałej lub płynnej, stosuje się w okresie od dnia 1 marca do dnia 30 listopada, z wyjątkiem nawozów stosowanych pod uprawy pod osłonami (szklarnie, inspekty, namioty foliowe);
- nawozy naturalne i organiczne, w postaci płynnej, stosuje się przy użyciu rozlewaczy, aplikatorów doglebowych, deszczowni lub wozów asenizacyjnych wyposażonych w płytki rozbryzgowe lub węże rozlewowe;
- nawozy naturalne i organiczne, w postaci stałej, mogą być stosowane podczas wegetacji roślin (pogłównie) tylko na użytkach zielonych i na wieloletnich uprawach polowych roślin nieprzeznaczonych do bezpośredniego spożycia przez ludzi;
- nawozy naturalne przykrywa się lub miesza z glebą nie później niż następnego dnia po ich zastosowaniu, z wyłączeniem nawozów stosowanych w lasach oraz na użytkach zielonych;
- nawozy, z wyłączeniem gnojowicy, stosuje się na gruntach rolnych w odległości co najmniej 5 m od brzegu:
- jezior i zbiorników wodnych o powierzchni do 50 ha;
- cieków wodnych (woda - rzeki, potoki, strugi i inne wody - płynąca stale, okresowo lub chwilowo w korycie naturalnym bądź sztucznym);
- rowów, z wyłączeniem rowów o szerokości do 5 m liczonej na wysokości górnej krawędzi brzegu rowu;
- kanałów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne (Dz. U. z 2012 r. poz. 145, z późn. zm.) - sztuczne koryta prowadzące wodę w sposób ciągły lub okresowy, o szerokości dna co najmniej 1,5 m przy ich ujściu lub ujęciu;
- nawozy stosuje się na gruntach rolnych w odległości co najmniej 20 m od brzegu:
- jezior i zbiorników wodnych o powierzchni powyżej 50 ha;
- ujęć wody, jeżeli nie ustanowiono strefy ochronnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne;
- obszarów morskiego pasa nadbrzeżnego.
- gnojowicę stosuje się na gruntach rolnych w odległości co najmniej 10 m od brzegu:
- jezior i zbiorników wodnych o powierzchni do 50 ha;
- cieków wodnych;
- rowów, z wyłączeniem rowów o szerokości do 5 m liczonej na wysokości górnej krawędzi brzegu rowu;
- kanałów w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. – Prawo wodne;
- nawozy naturalne w postaci płynnej mogą być stosowane:
- gdy poziom wody podziemnej jest poniżej 1,2 m;
- poza obszarami płytkiego występowania skał szczelinowych;
- jednostkami organizacyjnymi upoważnionymi do prowadzenia szkoleń z zakresu stosowania nawozów są:
- Instytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa – Państwowy Instytut Badawczy w zakresie stosowania nawozów w uprawach polowych;
- Instytut Ogrodnictwa w Skierniewicach w zakresie stosowania nawozów w uprawach sadowniczych, roślin ozdobnych i trawników oraz warzywnictwie;
- Instytut Technologiczno-Przyrodniczy w Falentach w zakresie stosowania nawozów na użytkach zielonych;
- Centrum Doradztwa Rolniczego w Brwinowie oraz jego oddziały;
- wojewódzkie ośrodki doradztwa rolniczego oraz ich oddziały;
- Krajowa Stacja Chemiczno-Rolnicza w Warszawie oraz okręgowe stacje chemiczno rolnicze;
- uczelnie prowadzące studia wyższe na kierunku rolnictwo.
Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Źródło: Dziennik Ustaw z dnia 27 marca 2014 r., poz. 393.
Wioletta Kmiećkowiak
Dział EOŚ WODR w Poznaniu
System Zbierania Danych o Produktach Rolniczych AGROKOSZTY
Przygotowane przez Piotr Konieczny
Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu uczestniczy w badaniach w ramach Systemu Zbierania Danych o Produktach Rolniczych AGROKOSZTY, prowadzonych pod kierunkiem Instytutu Ekonomiki Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej Państwowego Instytutu Badawczego w Warszawie. W ramach systemu gromadzone są ilościowe i wartościowe dane o poziomie produkcji, poniesionych nakładach i kosztach bezpośrednich dla poszczególnych działalności produkcji roślinnej i zwierzęcej zgodnie z metodologią Unii Europejskiej. Zebrane dane pozwalają na obliczenie pierwszej kategorii dochodowej, jaką jest nadwyżka bezpośrednia.
Badania prowadzone są w indywidualnych gospodarstwach rolnych prowadzących rachunkowość rolną w systemie Polski FADN i prowadzących wybrane do badań działalności (np. w gospodarstwach, które uprawiają pszenicę lub utrzymują krowy mleczne) na różnym poziomie produkcji, tj. niskim, średnim i wysokim. Założeniem badań jest ocena efektów ekonomicznych badanych działalności w gospodarstwach ukierunkowanych produkcyjnie, na tle gospodarstw produkujących na małą skalę i wykazanie korzyści wynikających ze zwiększenia skali produkcji czy z racji stosowania różnych technologii produkcji.
Rolnicy uczestniczący w badaniach wspólnie z doradcą prowadzą zapisy dotyczące wartości produkcji jak i kosztów bezpośrednich produkcji roślinnej (np. pszenica ozima) produkcji zwierzęcej (np. krowy mleczne) w specjalnie do tego przeznaczonych formularzach.
Wartość produkcji jest sumą wartości produktów głównych i ubocznych znajdujących się w obrocie rynkowym.
Zestaw kosztów bezpośrednich, o które obniżana jest wartość produkcji jest różny w przypadku produkcji roślinnej i zwierzęcej, w obu przypadkach odzwierciedlają one jednak bieżące warunki rynkowe.
Do kosztów bezpośrednich produkcji roślinnej zalicza się:
- materiał siewny i nasadzeniowych,
- nawozy z zakupu,
- środki do ochrony roślin,
- regulatory wzrostu,
- ubezpieczenie badanej uprawy,
- koszty specjalistyczne.
Struktura rodzajowa poszczególnych grup kosztów bezpośrednich jest bardzo szczegółowa. Dla przykładu środki do ochrony roślin dzielą się na: zaprawy nasienne, preparaty chwastobójcze, grzybobójcze, bakteriobójcze, gryzoniobójcze, preparaty do zwalczania owadów, roztoczy oraz szkodników glebowych, szkodników magazynowych i pozostałe środki ochrony roślin (np. do zwalczania ślimaków).
Do kosztów bezpośrednich produkcji zwierzęcej zalicza się:
- zwierzęta wchodzące do działalności w celu wymiany stada,
- pasze,
- czynsze dzierżawne za użytkowanie powierzchni paszowej,
- ubezpieczenie zwierząt,
- lekarstwa i środki weterynaryjne,
- usługi weterynaryjne,
- koszty specjalistyczne.
Struktura rodzajowa poszczególnych grup kosztów bezpośrednich produkcji zwierzęcej jest również bardzo szczegółowa, dla przykładu pasze dzielą się na:
- pasze z zewnątrz gospodarstwa,
- pasze z własnego gospodarstwa:
- pasze własne z produktów potencjalnie towarowych,
- pasze własne z produktów nietowarowych.
Ponadto dla każdej badanej działalności istnieje możliwość identyfikacji poszczególnych składników kosztów specjalistycznych (są to koszty, które mają bezpośredni związek z określoną działalnością oraz podnoszą jakość i wartość produktu finalnego), np. kosztu energii zużytej do suszenia produktów, kosztu środków dezynfekcyjnych, wydatków związanych z oceną plantacji czy ze sprzedażą zwierząt i produktów zwierzęcych.
Koszty na poszczególne działalności odzwierciedlają koszty bezpośrednie ponoszone w całym cyklu produkcji. Jako okres obrachunkowy przyjęto 12 kolejnych miesięcy roku kalendarzowego. Jednak dla niektórych działalności produkcji roślinnej (dotyczy głównie roślin ozimych) poniesione nakłady i koszty bezpośrednie odzwierciedlają cały cykl produkcji, tzn. wszystkie nakłady i koszty związane z produkcją występujące zarówno w roku poprzedzającym badania, jak i w roku, którego dotyczą prowadzone badania. Natomiast w kontekście rachunku wartości produkcji, rejestracji podlega tylko sprzedaż produktów uzyskanych z uprawy działalności w danym roku badań. Tak więc, dane zbierane w ramach Systemu Zbierania Danych o Produktach Rolniczych zarówno o poniesionych kosztach bezpośrednich jak i wartości produkcji precyzyjnie odpowiadają określonej działalności w danym roku badań.
Należy dodać, że w ramach systemu AGROKOSZTY ewidencji podlegają również nakłady pracy własnej i obcej poniesione na badane działalności, dane te umożliwiają określenie ich pracochłonności.
Efektem finalnym dla rolnika jest otrzymanie raportu porównawczego. Jest to tabelaryczne zestawienie wszystkich zapisów prowadzonych przez rok w formularzach dotyczących wartości produkcji i kosztów bezpośrednich. Ponadto rolnik uzyskane w swoim gospodarstwie wyniki może porównać z wynikami uzyskanymi przez innych rolników. Innymi słowy mówiąc gospodarstwa uczestnicząc w badaniach zostały podzielone w zależności wysokości nadwyżki bezpośredniej na trzy grupy:
- pierwsza grupa 25 % gospodarstw najlepszych,
- druga grupa 50 % gospodarstw średnich,
- trzecia grupa 25 % gospodarstw najsłabszych.
Na podstawie tych danych rolnik i współpracujący z nim doradca mogą rozpoznać słabe i mocne strony prowadzonej produkcji.
 |
 |
Piotr Konieczny
Główny specjalista ds. ekonomiki
WODR w Poznaniu
na podstawie danych IERiGŻ PIB Warszawa Zakład Rachunkowości Rolnej oraz
na podstawie własnych doświadczeń i obserwacji w pracy
Chorobę powodują wirusy. Żółta karłowatość cebuli występuje we wszystkich krajach uprawiających cebulę. Pospolita jest również Polsce szczególnie na cebuli nasiennej. Poza cebulą wirus poraża również szalotkę a z roślin ozdobnych szafirki, narcyzy i żonkile. Plon cebuli konsumpcyjnej z porażonych plantacji może być niższy nawet o 35 %. Porażone cebule źle zimują i przedwcześnie wydają szczypior. Plon nasion może obniżyć się nawet o 80%.
Choroba objawia się wyraźnymi żółtymi lub jasnozielonymi smugami widocznymi na szczypiorze. Szczypior jest spłaszczony, pofałdowany a jego końce załamują się i dotykają ziemi. Szyjka cebul grubieje. Pędy nasienne mają również żółte pasy i smugi, poza tym są powyginane i wyraźnie krótsze od zdrowych.
Z roku na rok wirus przenoszony jest wraz z wysadkami oraz dymką. Na plantacjach rozprzestrzeniają go mszyce. Może też przenosić się przez ocieranie się roślin zdrowych o chore.
Profilaktyka polega na wysadzaniu na plantacjach nasiennych i z dymki cebul zdrowych, pochodzących ze zdrowych plantacji. Cebulę z siewu i z rozsady należy uprawiać w odległości co najmniej 200 metrów od cebuli nasiennej i z dymki. Chore rośliny należy jak najszybciej ostrożnie usunąć z pola. Usunięte rośliny najlepiej spalić lub głęboko zakopać. Systematyczne zwalczanie mszyc na plantacji cebuli znacznie ogranicza rozprzestrzenianie się choroby
Więcej...
Chorobę powoduje grzyb należący do klasy workowców i rzędu mączniaków prawdziwych. W Polsce występuje sporadycznie ale w latach sprzyjających rozwojowi grzyba może stanowić zagrożenie dla upraw buraków.
Pierwsze objawy mogą wystąpić już na przełomie czerwca i lipca. Początkowo na obu stronach blaszki liściowej tworzy się słaby, białawy, mączysty nalot (grzybnia i zarodniki konidialne), później staje się on coraz wyraźniejszy i pokrywa stopniowo całą powierzchnię liścia. Choroba rozwija się zarówno w pierwszym roku uprawy jak i na nasiennikach.
Grzyb w okresie wegetacji rozprzestrzenia się przede wszystkim za pomocą zarodników konidialnych. W drugiej połowie lata tworzą się w grzybni ciemne kuliste otocznie, które są formą zimującą grzyba.
W zwalczaniu choroby duże znaczenie mają zabiegi agrotechniczne. Po zbiorze buraków pozostałe liście i inne resztki roślinne na których mogą znajdować się otocznie, należy głęboko przyorać. W rejonach silnego wystąpienia choroby należy zastosować chemiczne zabiegi ochrony roślin zgodnie z aktualnymi zaleceniami programu ochrony warzyw. Chemiczne zabiegi ochrony roślin należy stosować przede wszystkim na plantacjach nasiennych i hodowlanych, zapobiegnie to rozprzestrzenianiu się choroby.
Nowe regulacje dotyczące żywności BIO i rolnictwa ekologicznego proponuje Komisja Europejska
Przygotowane przez Elżbieta DryjańskaPodtrzymanie wysokiego zaufanie do systemu rolnictwa ekologicznego, ułatwienia w konwersji gospodarstw, wzmocnienie kontroli i jeszcze dalej idące ujednolicenie zasad we wszystkich krajach – to priorytety jakie Komisja Europejska przyjęła tworząc propozycję nowych regulacji dotyczących rolnictwa ekologicznego. Potrzebę zmian, europejscy urzędnicy, motywują przede wszystkim bardzo dynamicznym rozwojem rynku (od 1999 roku globalny rynek żywności ekologicznej zwiększył się 4 razy, a w Europie co roku przybywa 500 000 ha objętych certyfikacją). Propozycje przedstawione zostały 24 marca 2014, są publicznie dostępne (linki załączamy poniżej). Ich ogłoszenie poprzedziły szeroko zakrojone konsultacje pośród konsumentów a także naukowców i przedstawicieli branży.
Za jedną z ciekawszych propozycji, która być może otworzy system rolnictwa ekologicznego dla mniejszych gospodarstw, uważa się możliwość certyfikacji grupowej dla kilku lub kilkunastu niewielkich gospodarstw.
Opracowany zostanie Europejski Plan dla Ekologicznego Rolnictwa (European Organic Action Plan), który ma zapewnić większą stabilność i bardziej przejrzystą perspektywę rozwoju dla przetwórców i rolników ekologicznych. Zgodnie z założeniami tego dokumentu poprawić ma się jakość informowania rolników na temat zmian w programie rozwoju obszarów wiejskich, powstających inicjatyw promujących rolnictwo ekologiczne a także przeprowadzanych badań naukowych na ten temat. Zapowiadane są również działania wspierające ekologiczny catering w szkołach.
Opublikowane dokumenty nie są jeszcze wersjami ostatecznymi, nadal podlegają rozmowom i istnieje możliwość zmian w niektórych zapisach. Nowe przepisy mają wejść w życie najprawdopodobniej w 2017 roku.
Bezpośrednie linki do unijnych dokumentów:
ROZPORZĄDZENIE PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO I RADY
Załączniki
European Action Plan (dostępny jedynie w j. angielskim)
http://ec.europa.eu/agriculture/organic/documents/eu-policy/european-action-plan/act_en.pdf
Czy wiesz ,że ...nawozy naturalne niewłaściwie stosowane szybko tracą azot ?.
Przygotowane przez Jolanta SzydłowskaOd 1 marca można bez obawy stosować na polu nawozy naturalne . Myślę ,że warto przypomnieć że nawozy naturalne natychmiast po zastosowaniu powinny być przykryte lub wymieszane z glebą ,żeby straty azotu były jak najmniejsze ., Najlepiej jeśli tuż za rozrzutnikiem lub beczkowozem pojedzie ciągnik z pługiem lub choćby kultywatorem. . Warto też przypomnieć ,że nawozy naturalne najlepiej stosować w chłodne, pochmurne i wilgotne dni wtedy straty azotu są najmniejsze Płynne nawozy naturalne(gnojówkę, gnojowicą )trzeba przykryć glebą najlepiej w ciągu ok.6 godzin od rozlania a obornik najpóźniej następnego dnia Ale to nie tylko zalecenie ale przede wszystkim jeden z wymogów zasady wzajemnej zgodności.
Ze względów agrotechnicznych i ze względu na ochronę środowiska wiosna to najlepsza pora na zastosowanie tego typu nawozów. Praktycznie, w krótkim czasie po zastosowaniu obornika czy też gnojówki pojawiają się na polu rośliny, które pobiorą uwalniane z nawozu składniki. Stosowanie jesienne oczywiście pozwala na rozkład obornika w okresie zimy do form przyswajalnych dla roślin ale jednocześnie cenne składniki mineralne są łatwo wymywane do wód gruntowych i cieków wodnych.Jedynie na glebach ciężkich i zwięzłych – można zastosować obornik późną jesienią
Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 16 kwietnia 2008 r. w sprawie szczegółowego sposobu stosowania nawozów oraz prowadzenia szkoleń z zakresu ich stosowania (Dz. U. Nr 80, poz. 479 oraz z 2012 r. poz. 745) mówi w paragrafie 3 ,że „ nawozy naturalne i organiczne, w postaci płynnej, stosuje się przy użyciu rozlewaczy, aplikatorów doglebowych, deszczowni lub wozów asenizacyjnych wyposażonych w płytki rozbryzgowe lub węże rozlewowe.”, Do rozlewu gnojówki i gnojowicy są jednak najodpowiedniejsze aplikatory doglebowe , wówczas straty azotu są najmniejsze. Przy takim sposobie aplikacji gnojowicy czy też gnojówki w mniejszym stopniu występują nieprzyjemne odory i zanieczyszczenie powietrza.
Premia dla Młodych Rolników
Bezzwrotna premia w ramach tego działania wyniesie 100 tyś złotych. Kwota, która zostanie przyznana z programu w 70% będzie musiała być przeznaczona na realizację inwestycji zgodnie z zaplanowanym biznesplanem.
14 lutego 2014 r. w Dzienniku Ustaw pod pozycją 201 opublikowano jednolity tekst rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w sprawie warunków i trybu przyznawania pomocy finansowej w ramach działania "Ułatwienie startu młodym rolnikom"1.
Beneficjentem działania może być :
• Osoba pełnoletnia, która w dniu składania wniosku nie ukończyła 40 lat
• Będąca obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej
• Nie mająca prawa do renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy
• Posiadająca kwalifikacje zawodowe, lub która zobowiąże się do uzupełniania wykształcenia w ciągu 3 lat od dnia decyzji o przyznaniu pomocy
• Zamierzająca po raz pierwszy rozpocząć prowadzenie działalności rolniczej lub osoba, która, rozpoczęła prowadzenie działalności rolniczej nie wcześniej niż w okresie 12 miesięcy przed dniem złożenia wniosku o przyznaniu pomocy lub osoba, która była właścicielem lub posiadaczem nieruchomości rolnej o powierzchni użytków rolnych co najmniej 1 ha , nabytej w drodze spadku, ale w ciągu 12 miesięcy od jej nabycia zbyła tę nieruchomość
• Której małżonek nie prowadził działalności rolniczej, albo rozpoczął prowadzenie nie wcześniej niż w okresie 12 miesięcy do dnia złożenia wniosku o przyznanie pomocy
Jakie są wymagania w stosunku do gospodarstwa młodego rolnika?
• Powierzchnia gospodarstwa nie może być większa niż 300 ha i mniejsza niż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju – 10,42 ha w 2013
• W przypadku, gdy beneficjent spełnia kryterium średniej wojewódzkiej możliwe jest przyznanie pomocy ale wnioskodawca zobowiąże się do zwiększenie powierzchni do średniej krajowej w przeciągu 3 lat od dnia doręczenia decyzji o przyznaniu pomocy
• Gospodarstwo musi być prowadzone samodzielnie
Wymagania:
• Samodzielne prowadzenie gospodarstwa – 5 lat od dnia wypłaty pomocy
• Właściwa powierzchnia gospodarstwa – nie mniej niż średnia krajowa i nie więcej niż 300 ha – 5 lat od dnia wypłaty pomocy
• Prowadzenie gospodarstwa zgodnie z wytycznymi biznesplanu – 5 lat od dnia wypłaty pomocy
• 70 % kwoty pomocy należy rozdysponować zgodnie z założeniami biznes planu – 3 lata od dnia wypłaty pomocy
• Osiągnąć co najmniej 4 ESU (nadwyżka bezpośrednia z działalności rolniczej) ale wartość nie może być mniejsza niż w dniu złożenia wniosku o przyznanie pomocy - 5 lat od dnia wypłaty pomocy
• Przechowywać dokumenty i umożliwić przeprowadzenie kontroli przez uprawnione podmioty
• Należy uzupełnić powierzchnię użytków rolnych w gospodarstwie do co najmniej średniej krajowej – 3 lata od dnia doręczenia decyzji o przyznaniu pomocy
• W przypadku niepełnego wykształcenia należy je uzupełnić – 3 lata od dnia doręczenia decyzji o przyznaniu pomocy
• Podlegać ubezpieczeniu społecznemu rolników (KRUS) jako rolnik – do dnia upływu 12 miesięcy od dnia wypłaty pomocy
• Spełnić wymagania w zakresie ochrony środowiska, dobrostanu zwierząt, zdrowotności roślin i zwierząt oraz identyfikacji i rejestracji zwierząt – dnia upływu 3 lat od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności rolniczej
Wymagania dotyczące użytków rolnych:
• Maksymalna powierzchnia użytków rolnych nie może być większa niż 300 ha
• Minimalna powierzchnia nie może być mniejsza niż średnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym w kraju a jest to 10,42 ha za rok 2013
• Jeżeli średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie jest mniejsza od średniej krajowej, możliwe jest przyznanie pomocy zarówno, gdy w dniu złożenia wniosku gospodarstwo spełnia kryterium średniej wojewódzkiej lub w ciągu 180 dni od dnia otrzymania decyzji spełni to kryterium. Należy jednak pamiętać, iż rolnik zobowiąże się do zwiększenia powierzchni użytków rolnych, do co najmniej średniej krajowej w przeciągu 3 lat od dnia doręczenia decyzji o przyznaniu pomocy
Odpowiednie kwalifikacje zawodowe uznawane są:
• Wykształcenie rolnicze wyższe, średnie lub zasadnicze zawodowe
• Tytuł kwalifikujący lub tytuł zawodowy, lub tytuł mistrza w zawodzie przydatnym do prowadzenia działalności rolniczej + 3 – letni staż pracy w rolnictwie
• Wykształcenie wyższe inne niż rolnicze + 3 – letni staż pracy w rolnictwie lub wykształcenie wyższe inne niż rolnicze + studia podyplomowe o profilu związanym z rolnictwem lub wykształcenie średnie inne niż rolnicze + 3 – letni staż pracy w rolnictwie
• Wykształcenie podstawowe, gimnazjalne lub zasadnicze zawodowe inne niż rolnicze
+ co najmniej 5 –letni staż pracy w rolnictwie
Za staż pracy uznaje się:
• Podleganie ubezpieczeniu społecznemu rolników, jako rolnik lub domownik
• Zatrudnienie w gospodarstwie rolnym na podstawie umowy o pracę na stanowisku związanym z prowadzeniem produkcji rolnej
• Odbycie stażu obejmującego wykonywanie czynności związanych z prowadzeniem działalności rolniczej
Aby starać się o dotacje na młodego rolnika należy złożyć wniosek o przyznanie pomocy osobiście lub przez upoważnioną osobę, listem poleconym lub pocztą kurierską do oddziału regionalnego ARiMR, właściwego ze względu na miejsce położenia gospodarstwa. W przypadku gospodarstw znajdujących się na obszarze więcej niż jednego województwa, za województwo, w którym położone jest gospodarstwo uznaje się to, w którym jest położona największa część użytków rolnych wchodzących w skład tego gospodarstwa.
Wymagane dokumenty, które należy złożyć do ARiMR:
• Wniosek o przyznanie pomocy w ramach działania: Ułatwienie startu młodym rolnikom" wypełniony na formularzu udostępnionym przez ARiMR
• Plan rozwoju gospodarstwa na formularzu udostępnionym przez ARiMR
• Kopia dokumentu tożsamości beneficjenta i małżonka beneficjenta
• Dokumenty potwierdzające kwalifikacje zawodowe lub oświadczenie o sposobie
uzupełniania wykształcenia
• Oświadczenie o nieposiadaniu ustalonego prawa do renty
• Oświadczenie o nieprowadzeniu działalności rolniczej
• Zaświadczenie z KRUS o niefigurowaniu, jako rolnik
• Zaświadczenie z US o niefigurowaniu w ewidencji podatników podatku z tytułu prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej
• Oświadczenie małżonka o nieprowadzeniu działalności rolniczej
• Jeśli wnioskodawca jest rolnikiem: dokument potwierdzający tytuł prawny do
gospodarstwa, zaświadczenie z KRUS o okresach ubezpieczenia, zaświadczenie z US
o okresach podlegania opodatkowaniu, oświadczenie dotyczące spełnienia standardów
w zakresie ochrony środowiska, higieny i warunków utrzymania zwierząt w
gospodarstwie
O kolejności rozpatrywania decydują punkty, przyznawane na podstawie trzech kryteriów
*Kwalifikacji zawodowych młodego rolnika
*wielkości gospodarstwa
* stopy bezrobocia
Kwalifikacje zawodowe Młodego Rolnika:
• Wykształcenie wyższe rolnicze albo inne wyższe + co najmniej 3 – letni staż pracy w rolnictwie, lub wykształcenie inne wyższe + studia podyplomowe związane z rolnictwem -5 punktów
• Wykształcenie średnie rolnicze lub średnie inne niż rolnicze + 3 – letni staż pracy w rolnictwie – 4 punkty
• Wykształcenie rolnicze zasadnicze – 3 punkty
• Tytuł kwalifikujący lub tytuł zawodowy + co najmniej 3 – letni staż pracy w gospodarstwie – 2 punkty
• Wykształcenie podstawowe, gimnazjalne lub zasadnicze zawodowe inne niż rolnicze + co najmniej 5 –letni staż pracy w rolnictwie – 1 punkt
Punkty na podstawie stopy bezrobocia:
• Gospodarstwo położone w powiecie, w którym bezrobocie jest najwyższe – 5 punktów
• Gospodarstwa położone w pozostałych powiatach - przyznaje się mniejszą liczbę punktów, aż do 0, gdy stopa bezrobocia jest najniższa w województwie
Punkty za wielkość gospodarstwa:
• Województwa, w których średnia powierzchnia gruntów w gospodarstwie jest większa lub równa średniej krajowej
- Powierzchnia nie mniejsza niż średnia powierzchnia gospodarstwa w kraju i nie większa niż średnia w danym województwie – 5-10 punków (maksymalne punkty dla średniej zbliżonej do wojewódzkiej)
- Powierzchnia nie mniejsza niż średnia powierzchnia gospodarstwa w województwie i nie większa niż dwukrotność tej średniej – 10 -15 punktów
- Powierzchnia większa niż dwukrotność średniej powierzchni w województwie - 16 punktów
• Województwa, w których średnia powierzchnia gruntów w gospodarstwie jest mniejsza niż średnia krajowa
- Powierzchnia nie mniejsza niż średnia powierzchnia gospodarstwa w województwie i nie większa niż średnia w kraju – 5-10 punktów (maksymalne punkty dla powierzchni równej w kraju)
- Powierzchnia nie mniejsza niż średnia powierzchnia gruntów rolnych w gospodarstwie rolnym i nie większa niż dwukrotność tej średniej – 10-15 punktów
- Powierzchnia większa niż dwukrotność średniej powierzchni gospodarstwa w kraju -16 punktów
Na podstawie liczby zdobytych punktów przez dany wniosek z dotacji na młodego rolnika ARiMR ustali kolejność rozpatrywania wniosków.
Na podstawie złożonego wniosku ARiMR weryfikuje podanie i wydaje decyzję o przyznaniu pomocy. Po otrzymaniu decyzji wnioskodawca musi wypełnić szereg obowiązków czyli przejęcie gospodarstwa rolnego wskazanego w biznesplanie, ubezpieczenie się w KRUS, uzyskanie numeru producenta i rozpoczęcie prowadzenia gospodarstwa rolnego.
Premia dla młodego rolnika to niezły zastrzyk gotówki jednak obowiązki względem ARiMR nie kończą się w dniu otrzymania pieniędzy , należy zatem pamiętać o zobowiązaniach !