Ozima forma buraka cukrowego – to nowy ciekawy kierunek i możliwość elastycznego pozyskania surowca do produkcji cukru. Buraki takie wysiewa się na przełomie lipca i sierpnia. Zimują one na polu tak jak wszystkie formy ozime roślin uprawnych. Wiosną, gdy rusza wegetacja ich korzenie maja już masę ok 200 g. Wydłużony okres wegetacji umożliwia zbiór takich buraków pod koniec kwietnia. Ich plonowanie jest zadowalające i w doświadczeniach osiąga 60t z ha. Po zbiorze pole może być wykorzystane do zasiewu normalnej rośliny jarej, np. kukurydzy. Istnieje również możliwość pozostawienie buraków ozimych do zbioru w późniejszym terminie (wrzesień –październik) i uzyskania w ten sposobów znacznie wyższych plonów. Do praktyki jednak jeszcze dość długa droga. Uzyskanie takich form wiąże się z wprowadzeniem do buraków genu tolerancji na mróz oraz mechanizmu zapobiegającego wytwarzaniu pędów nasiennych na wiosnę, Ta druga cecha nie może być jednak stała, gdyż aby uzyskać nasiona z takich odmian trzeba zmusić je do wytworzenia nasienników (on/of). Takie cechy uzyskać można w praktyce tylko na drodze transgenicznej, a więc ta sama historia co z burakami tolerancyjnymi na herbicydy totalne.

Tolerancje odmiany na suszę – to wyzwanie dla hodowców nie tylko buraka cukrowego. Ocieplenie klimatu, stepowienie pól uprawnych i długie okresy suszy w okresie wegetacji to niestety codzienna praktyka rolników. Kurczące się zasoby wody do nawadniania przy wzmożonym zapotrzebowaniu na żywność stwarzają konieczność intensywnej uprawy i osiąganie pewnych plonów. Hodowcy pracują nad odmianami które maja szybki początkowy wzrost i głębokie ukorzenianie się. Zmiany dotyczą również wzrostu intensywności fotosyntezy i lepszego wykorzystania powierzchni liści .Na odmiany komercyjne tego typu musimy jednak poczekać