W dniu 02.09.2013 roku w siedzibie Zespołu Doradczego w powiecie leszczyńskim w Lesznie, odbyło się „Spotkanie środowiskowe" dotyczące planowanej działalności doradczej na rok 2014. Udział w spotkaniu wzięli przedstawiciele Wielkopolskiej Izby Rolniczej, rolnicy z powiatu leszczyńskiego, specjaliści branżowi WODR w Poznaniu oraz doradcy gminni.
W programie przedstawiono potrzeby doradcze rolników oraz mieszkańców wsi powiatu leszczyńskiego. Szczegółową analizę dotyczącą w/w tematyki opracowano na podstawie ankiet przeprowadzanych podczas szkoleń organizowanych przez ZD Leszno. Kierownik Zespołu Doradczego Marek Kmiećkowiak omówił zadania doradcze realizowane na terenie powiatu leszczyńskiego w 2013 roku oraz zdania planowane na 2014 rok.
W dalszej części spotkania zaprezentowano wykład nt. „Propozycje reformy Wspólnej Polityki Rolnej na lata 2014 – 2020".
Dyskutowano o aktualnych problemach w rolnictwie i proponowanych zmianach WPR.

Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu zaprasza na:

Studia Podyplomowe "Rachunkowość Gospodarstw Rolnych"

Studia podyplomowe są skierowane do absolwentów szkół wyższych zainteresowanych specjalizacją w zakresie rachunkowości gospodarstw rolnych.

Celem studiów jest przekazanie aktualnej wiedzy praktycznej z zakresu ewidencji operacji gospodarczych, kalkulacji kosztów oraz opodatkowania produkcji rolnej, a także Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej ze szczególnym uwzględnieniem regulacji zawartych w MSR 41 "Rolnictwo"

Efektem kształcenia będzie uzyskanie kompleksowych kompetencji umożliwiających sukcesywne wypełnienie niszy na rynku usług finansowo-księgowych działalności rolnej.

APLIKUJ TERAZ - Zgłoszenia trwają do 30 września 2013 r.

Więcej informacji znajdziesz na TUTAJ.

Pierwsze miejsce dla ogórków z powiatu słupeckiego

        W dniach 15-18 sierpnia na poznańskim rynku miała miejsce siódma edycja Ogólnopolskiego Festiwalu Dobrego Smaku.  W  bogatym programie festiwalu znalazł swoje miejsce odbywający się już po raz trzynasty konkurs „Nasze Kulinarne Dziedzictwo – Smaki Regionów” na najlepsze regionalne produkty i potrawy. Konkurs organizowany jest przez Polską Izbę Produktu Regionalnego i Lokalnego oraz Urząd Marszałkowski Województwa Wielkopolskiego. Konkurs ma na celu podkreślanie wartości płynącej z wielopokoleniowej tradycji produktów i udowadnianie jak wyśmienitą i oryginalną żywność mogą zaoferować lokalni wytwórcy. Dzięki zaangażowaniu i wsparciu doradców Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego konkurs od lat cieszy się popularnością wśród pań z powiatu słupeckiego.  

v Kaszanka Wujka Antka pani Joanny Fabjańskiej z Rękawczynka z gminy Orchowo w kategorii produkty regionalne pochodzenia zwierzęcego 

v Pasztet z Gęsich Wątróbek pani Małgorzaty Fajkowskiej ze Stawiska z gminy Zagórów w kategorii produkty pochodzenia zwierzęcego

v Kwaszone Ogórki z Ciosny pani Elżbiety Jaroszewskiej z Ciosny z gminy Strzałkowo,  w kategorii produkty regionalne pochodzenia roślinnego

v Jabłecznik Weselny pani Barbary Michalak z Kowalewa gmina Słupca w kategorii produkty regionalne pochodzenia roślinnego

     Niekwestionowany sukces odniosła pani Elżbieta Jaroszewska, której ogórki kwaszone zwyciężyły w kategorii produktów pochodzenia roślinnego. Wyśmienite ogórki z Ciosny zdobyły uznanie koneserów z komisji konkursowej a także gości festiwalowych odwiedzających poznański rynek.

Pani Elżbiecie serdecznie gratulujemy wygranej, wszystkim paniom biorącym udział dziękujemy za zaangażowanie i pracę włożoną w przygotowania !

Sekrety ogórków Pani Elżbiety

 Ogórki kwaszone to najbardziej znany od lat produkt przetwórczy w naszych spiżarniach, dlatego też, aby zdobyć takie uznanie muszą być przygotowane po mistrzowsku. Sposób na udane ogórki zdradza nam pani Elżbieta. Za najważniejszy czynnik uznaje  starannie dobrane składniki. Przede wszystkim ogórki - powinny być gruntowe, świeże, jędrne, nie przenawożone.  Nie bez znaczenia jest woda potrzebna do przygotowania zalewy. Pani Elżbieta zaleca użyć woda źródlaną. Woda z kranu często zawiera  dużo chloru, zdarza się też, że jest zażelaziona. Wodę powinniśmy gotować kilka minut, gdyż dzięki temu pozbywamy się  zupełnie tlenu z wody. Dopiero po wystudzeniu dodajemy sól.   Przygotowując zalewę wskazane jest korzystać z soli kamiennej, nieoczyszczonej, specjalnej soli do przetworów. Proporcje stosowane przez panią Elżbietę to 1 kg ogórków i 1 kopiasta łyżka soli na 1 litr wody.

Zwieńczeniem każdej porcji ogórków przygotowanych do kwaszenia powinny stać się starannie wyselekcjonowane dodatki.

 Czosnek, świeży korzeń chrzanu i łyżka gorczycy odpowiadają nie tylko za walory smakowe ogórków, ale także dzięki swoim właściwościom chemicznym regulują rozwój bakterii mlekowych i gnilnych, dzięki czemu ułatwiają przebieg fermentacji i zakwaszania.

  Obowiązkowymi dodatkami są liście: dębu, wiśni, czarnej porzeczki i winogron. Ich zbawienna właściwość polega na tym, że zawierają substancje nazywane garbnikami, które doskonale wpływają na jakość kwaszonki. Właśnie dzięki nim ogórki przygotowywane we współczesnych naczyniach – słoikach czy kamionkach, zachowują charakterystyczną jędrność i posmak jak te, przygotowane przez nasze babcie w dębowych beczkach. Wtedy to one dostarczały garbniki kwaszonce.

  Wreszcie walory smakowe kwaszonki wyostrza koper. Dodajemy  duże rośliny wraz z łodygami i baldachimami. Zgodnie z zaleceniami pani Elżbiety należy wybrać koper przejrzały, wysuszony, często już żółty z rozwiniętymi kwiatostanami. Ten świeży, zielony może ulec procesom gnilnym podczas kwaszenia i zepsuć całą kwaszonkę.

  Każda z nas z pewnością ma swój niepowtarzalny i absolutnie bezkonkurencyjny sposób na przygotowanie wyśmienitych ogórków wyniesiony z rodzinnego domu. Każda z nas jest bogata doświadczeniem i wiedzą swoich mam i babć, i o to właśnie chodzi w tradycyjnej kuchni, o wspomnienia rozbudzane smakami dzieciństwa.  Nikogo chyba nie trzeba przekonywać, jak niedorzeczne jest porównywanie domowych przetworów z tymi ze sklepowych półek.

                                                                                                                                                                                         Barbara Stencel-Szykowna

Obliczanie ilości wysiewu zbóż.

Rolnicy często chwalą się o swoich plonach zbóż, mówiąc ile to „sypnęło” z hektara. Ci mniej chwalący się kierują rozmowę na przebieg pogody. Między sobą wymieniają odmiany jakimi obsiali swoje pole. Niejednokrotnie też w podczas doboru odmian kierują się … ceną materiału siewnego. Ostatnie dwie wiosny pokazały nam, jak ważne jest przestudiowanie opisu, tabel opisujących odmiany. Wręcz karygodne, a jakże częste są sytuacje, kiedy da się usłyszeć takie pytanie w trakcie zakupu materiału siewnego „a co inni kupują?”. Czy nie lepiej już być przygotowanym do zakupu? Trzeba się zastanowić jaką mam glebę, jak bardzo jest zasobna, na czym mi zależy w plonie (ziarno, słoma), jaka jest moja wiedza o ochronie przed chorobami. Dopiero ta wiedza pozwoli na sprecyzowanie kryteriów doboru danej odmiany. O pogodzie nie będziemy się rozpisywać, gdyż to tylko Matka Natura i Pan Bóg jest nad tym zapanować. Ale i na to możemy się przygotować wybierając odmiany np. bardziej mrozoodporne.

O plonie ziarna zbóż decydują: obsada kłosów, liczba ziaren w kłosie i masa 1000 ziaren. Te elementy struktury plonu wzajemnie oddziałują na siebie w łanie w trakcie wegetacji. W zbyt gęstych łanach zmniejsza się ilość ziaren w kłosie i maleje ich masa, a wzrasta wyleganie i porażenie przez choroby. Rolnik największy wpływ ma na ilość kłosów, m.in. poprzez gęstość siewu, nawożenie i stosowanie regulatorów wzrostu. W łanie posianym rzadko występują korzystne zjawiska:

• pojedyncze rośliny mają dostęp do światła słonecznego przez całą wegetację, ziarniak jest lepiej doświetlony, wypełniony.
  
• źdźbła są grubsze, krótsze i bardziej odporne na wyleganie. W fazie strzelania w źdźbło światło słoneczne znakomicie pełni rolę regulatora wzrostu i jednocześnie hamuje rozwój chorób grzybowych.
• nie marnują się składniki pokarmowe, woda oraz energia słoneczna, ponieważ nie ma redukcji zbytecznych całych roślin i źdźbeł bocznych.
• pojedyncze rośliny wykształcają rozleglejszy i mocniejszy system korzeniowy.
• łan jest lepiej przewietrzany. Rośliny rosną dalej od siebie i są słabiej porażane przez choroby grzybowe. Jeśli już dojdzie do pojawienia się chorób, łatwiej „dojść” w środek i w dół łanu ze środkami ochrony roślin.
• obciążenie zespołu młócącego jest znacznie mniejsze, co ma wpływ na ilość zużytego paliwa.

Przy ustalaniu ilości wysiewu należy kierować się docelową obsadą kłosów. Pożądana dla zbóż ozimych wynosi: pszenica i pszenżyto 500-650 szt./m2 (zależnie od typu odmiany), żyto 500-600 szt./m2, jęczmień wielorzędowy 450-550 szt./m2, dwurzędowy 650-750 szt./m2.

Jak obliczyć ilość wysiewu? Trzeba znać docelową obsadę roślin, siłę kiełkowania nasion i ich MTZ (masę 1000 nasion). Wtedy korzystając ze wzoru dowiemy się jaką potrzebujemy ilość nasion w kg na ha. Już za moich czasów rolniczej szkoły średniej poznałem taki oto wierszyk ułatwiający zapamiętanie tego wyliczenia:

„Najpierw sztuki mnożysz razy gramy, dzielisz procentem – wtedy ilość nasion mamy.”

Na stronach eWODR (Dla pracowników >> MateriałY) dołączam też arkusz kalkulacyjny z tabelą do obliczania ilości wysiewu zbóż zależnie od MTZ i siły kiełkowania. Poniżej arkusza umieściłem też kalkulator do wyliczeń na podstawie własnych danych. Dal zaiinteresowanych mogę ten arkusz wysłac bezpośrednio na adres mailowy, więc proszę o kontakt.

Cześć tekstu za: www.nowoczesnauprawa.pl

Michał Gawłowski.