Pomoc związana z wystąpieniem szkód wywołanych niekorzystnymi zjawiskami atmosferycznymi - WODR Poznań

opryski_12  opryski_1

Wszystko, co powinien wiedzieć Rolnik o swoim opryskiwaczu (ciągnikowym, samobieżnym polowym lub samobieżnym sadowniczym), by móc nim wykonywać zabiegi ochrony roślin, zawarte jest w dwóch rozporządzeniach:

  1. 1. O badaniu sprawności technicznej opryskiwaczy,

           (Dz. U. z 2013 poz. 416 - brzmienie od 3 lipca 2013),

  1. 2. O wymaganiach technicznych dla opryskiwaczy

          (Dz. U. z 2013 poz. 415 - brzmienie od 3 lipca 2013)

ogłoszonych przez Ministra Rolnictwa dnia 2 kwietnia 2013 roku, a które weszły w życie po 3 miesiącach tj. po 2 lipca 2013 roku. Zmiany w rozporządzeniach uwzględniają głównie najnowsze technologie w budowie opryskiwaczy oraz funkcje poszczególnych części.

W przepisach zostały określone wymagania techniczne dla opryskiwaczy ciągnikowych i samobieżnych polowych lub sadowniczych będących w użyciu, z uwzględnieniem ich poszczególnych urządzeń, takich jak: pompa opryskiwacza, zbiornik opryskiwacza, urządzenia pomiarowo-sterujące, układ cieczowy w skład, którego wchodzą m. in. rury oraz węże, system filtracji, belka polowa opryskiwacza i rozpylacze oraz sposób oceny sprawności technicznej tych opryskiwaczy, obejmującej badanie ogólne i badanie stanu technicznego poszczególnych części i urządzeń opryskiwacza.

Zmiany w rozporządzeniach są istotne głównie dla jednostek upoważnionych do przeprowadzania badań sprawności technicznej opryskiwaczy. W powiecie konińskim mamy dwie takie jednostki:

  1. 1. Przedsiębiorstwo Produkcyjno Usługowo Handlowe AGROMAX
                 Andrzej Perkowski
             ul. Konińska 4A 62-560 Skulsk
             tel. 63 2682128
  1. 2. Mechanika Maszyn i Urządzeń Rolniczych – Usługi

                Marcin Szymankiewicz
             Węglew 96  62-590 Golina
             tel: 63 24 17 142  fax: 63 24 93 568
             tel. kom: 605 685 658; 601 791 096
             e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript. Internet: www.szymankiewicz.co

opryski_3  opryski_5

Rolnicy mogą korzystać z tego typu usług w innych firmach (ościenne powiaty) pod warunkiem, że firma posiada upoważnienie do przeprowadzenia badania sprawności technicznej opryskiwaczy. Efektem badania pozytywnego jest sporządzenie protokołu w dwóch egzemplarzach – jeden otrzymuje Rolnik. Potwierdzeniem przeprowadzenia badania jest protokół oraz znaczek (naklejka na opryskiwacz) z napisem „Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa. Opryskiwacz dopuszczony do użytku” oraz z ośmiocyfrowym numerem i rokiem przeprowadzenia badania.

Wykonujący badanie musi mieć aktualne szkolenie w zakresie badań opryskiwaczy. Badanie wykonuje się w pomieszczeniu do tego przeznaczonym, ale dopuszcza się również badanie w terenie w miejscu osłoniętym od wiatru, przy dodatniej temperaturze powietrza, przy braku opadów atmosferycznych.

opryski_7  opryski_11

Rolnik dostarcza opryskiwacz do badania: sprawny, umyty od wewnątrz i z zewnątrz oraz do połowy wypełniony czystą wodą.

I na koniec jeszcze dwie ważne sprawy związane z tym tematem:

  • by móc wykonywać opryski na polu Rolnik musi mieć zaświadczenie o ukończeniu kursu z zakresu stosowania środków ochrony roślin przy użyciu opryskiwaczy.
  • Rolnik musi prowadzić ewidencję zabiegów środkami ochrony roślin w swoim gospodarstwie.

Po dodatkowe informacje, np. o terminach kursów, zapraszam do biur Ośrodków Doradztwa Rolniczego w powiecie konińskim, których wykaz znajduje się na stronie;

http://www.wodr.poznan.pl/index.php?option=com_comprofiler&task=userslist&listid=18&Itemid=362

Liliana Tatara st.doradca rolny i rolnośrodowiskowy

zdjęcia: Liliana Tatara

Ostatnio zmieniany 01 lutego 2014
02 października 2013

Nowe wymagania dla gospodarstw z OSN

Przygotowane przez

Nowe wymagania dla gospodarstw rolnych z OSN.
Ilość i jakość naturalnych zasobów wody stanowi coraz większy problem światowy. Ochrona wód niezbędnych m.in. do produkcji rolnej od dawna stanowi najważniejszy aspekt polityki ochrony środowiska. Unia Europejska we Wspólnej Polityce Rolnej kładzie duży nacisk na ochronę wód szczególnie przed zanieczyszczeniami pochodzącymi z rolnictwa. Celem tego artykułu jest przedstawienie zasad prowadzenia gospodarstwa rolnego na Obszarach Szczególnie Narażonych (OSN - to obszary, z których pochodzi zanieczyszczenie wód) oraz zmian w obowiązujących przepisach.
Obowiązek wyznaczenia OSN i opracowania dla tych obszarów Programów działań mających na celu ograniczenie azotu za źródeł rolniczych, wynika z Dyrektywy Rady 91/676/EWG z dnia 12 grudnia 1991 r. dot. ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego ( Dz. Urz. WE L 375 z 31.12.1991) zwanej Dyrektywa Azotanową i spoczywa na Polsce od momentu przystąpienia do Unii Europejskiej. Do realizacji tego obowiązku wyznaczono Regionalne Zarządy Gospodarki Wodnej (RZGW).
Informacje o OSN dostępne są na: www.kzgw.gov.pl. Zasięg OSN oraz Programy działań podlegają weryfikacji w cyklu 4- letnim.

Obecnie tj. od 2012 r. do 2016 r. w Wielkopolsce obowiązują następujące przepisy:
• Rozporządzenie Nr 4/2012 Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej we Wrocławiu z dnia 5.07.2012r. w sprawie określenia wód powierzchniowych i podziemnych wrażliwych na zanieczyszczenia związkami azotu ze źródeł rolniczych oraz obszarów szczególnie narażonych, z których odpływ azotu ze źródeł rolniczych do tych wód należy ograniczyć (Dz. Urz. Woj. Wlkp., Poznań, dn. 16.07.2012r., poz. 3193).
• Rozporządzenie Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Poznaniu z dnia 12.07.2012r. w sprawie określenia w regionie wodnym Warty w granicach województwa wielkopolskiego wód wrażliwych na zanieczyszczenia związkami azotu ze źródeł rolniczych oraz obszarów szczególnie narażonych, z których odpływ azotu ze źródeł rolniczych do tych wód należy ograniczyć (Dz. Urz. Woj. Wlkp., Poznań, dn. 13.07.2012r., poz. 3143).
Praktyczna podpowiedź dla rolników. Informacje na temat tego czy dane działki rolne wchodzące w skład gospodarstwa rolnego znajdują się na OSN zamieszczone są w informacji dotyczącej działek deklarowanych do płatności, dołączonej do wniosku o płatności bezpośrednie, wysyłanego bezpośrednio do rolnika przez ARiMR.
• Rozporządzenie Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Poznaniu z dnia 17.08.2012r. w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych (Dz. U. Woj. Wlkp., Poznań, 20.08.2012r., poz. 3601)
Uwaga zmiana! W Dzienniku Urzędowym Województwa Wielkopolskiego z dnia 31 lipca 2013 r. Poz.4767 ukazało się Rozporządzenie Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej w Poznaniu z dnia 26 lipca 2013 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wprowadzenia programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych. W Załączniku nr 1 ( Współczynniki przeliczeniowe sztuk rzeczywistych na DJP) zamiast „Pisklęta" powinno być „Kurki i kogutki do 18 tygodnia życia" , natomiast w Załączniku nr 4. (Średnie roczne wielkości produkcji nawozów naturalnych i koncentracja zawartego w nich azotu w zależności od gatunku zwierzęcia, jego wieku i wydajności oraz systemu utrzymania) w pierwotnej wersji opublikowano błędne wartości liczbowe w przypadku trzody chlewnej. Treść załączników została sprostowana rozporządzeniu zmieniającym. Zmiana ta ma znaczenie przy szacowaniu wielkości produkcji oraz jednostkowej zawartości azotu nawozów naturalnych, powstałych w różnych systemach utrzymania zwierząt gospodarskich.
Nowy program działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych obowiązuje na OSN i stanowi uzupełnienie przepisów obowiązujących w całym kraju. Obowiązki kierowane są do wszystkich prowadzących działalność rolniczą na OSN. W Polsce, dla wszystkich OSN-ów, obowiązuje ten sam Program. Nastąpiło w nim przesunięcie okresu obowiązywania wymogów wprowadzonych przez Program działań, wprowadzono słowniczek pojęć na potrzeby PD, na wniosek KE zmodyfikowano definicję nawozów naturalnych, wydłużono okres, w których nie wolno stosować nawozów. Użyte w Programie określenia oznaczają np.: miejsce przechowywania nawozów naturalnych – zbiornik na płynne nawozy naturalne (gnojówkę lub gnojowicę), płyta obornikowa lub inne miejsce przechowywania obornika specjalnie przygotowane w tym celu z materiałów szczelnych i nieprzepuszczalnych zabezpieczających przed przedostawaniem się odcieków do wód lub do gruntu.

 Ogólne zasady stosowania nawozów określone zostały w§ 2 ust. 4 rozporządzenia MRiRW z dnia 16 kwietnia
2008 r. w sprawie szczegółowego sposobu stosowania nawozów oraz prowadzenia szkoleń z zakresu ich stosowania (Dz.U. Nr 80, poz. 479 z późn. zm.);.

Ponadto na OSN należy zwrócić uwagę na:

Okresy nawożenia

  •  Nawożenie stosuje się w okresach i w warunkach, gdy nie ma zagrożenia, że zawarte w nich składniki mineralne (szczególnie związki azotu) będą wymywane do wód gruntowych lub zmywanie do wód powierzchniowych powodując ich zanieczyszczenie
  •  Nawozy naturalne i organiczne stosuje się na go 1.03-15.11
  •  Nawozy naturalne płynne na łąkach i pastwiskach stosuje się 1.03-15.08
  •  Nawozy naturalne stałe stosuje się:
  • na łąkach 1.03-30.11
  • na pastwiskach 1.03-15.04 i 15.10-30.11
  •  Nawozy azotowe mineralne stosuje się:
  • na GO i UW od 1.03-15.11 zakaz nie dotyczy producentów buraków i kukurydzy, którzy zawarli kontrakt na ich dostawę po 15.11 a na łąkach i pastwiskach od 1.03.-15.08
  •  Przy użytkowaniu kośno-pastwiskowym i przy wypasie kwaterowym stosuje się obniżoną dawkę azotu w ilości do 85 kg N/ha/rok z nawozów płynnych naturalnych

Warunki przechowywania nawozów naturalnych oraz postępowanie z odciekami

  •  Należy zapewnić pojemność zbiorników do przechowywania gnojówki i gnojowicy, przez okres, w którym rolnicze ich wykorzystanie nie jest możliwe, odpowiadającą co najmniej 6-miesięcznej produkcji tych nawozów
  •  Obornik należy przechowywać w sposób zabezpieczający przed przenikaniem odcieków do wód lub do gruntu lub, w przypadku utrzymywania zwierząt na głębokiej ściółce, w budynku inwentarskim o nieprzepuszczalnym podłożu. W okresie od 1.03 do 31.10, jednak nie dłużej niż przez 12 tygodni, dopuszcza się złożenie obornika na pryzmie bezpośrednio na gruncie. Pryzmy lokalizuje się poza zagłębieniami terenu, w odległości większej niż 20 m od linii brzegu wód powierzchniowych, na terenach o spadku do 3%, nie piaszczystych i nie podmokłych. W przypadku potrzeby ponownego złożenia obornika na pryzmie w kolejnym sezonie wegetacyjnym, pryzmy lokalizuje się w innym miejscu. Lokalizację pryzmy oraz datę złożenia obornika w danym roku na danej działce rolnik zaznacza na mapie lub szkicu działki.
  •  Jeśli w gospodarstwie znajduje się nadmierna ilość nawozów naturalnych w stosunku do rzeczywistej pojemności ich przechowywania lub >170 kg N/ha UR, należy udokumentować, że nawozy usuwane są w sposób nieszkodliwy dla środowiska – znalezienie odbiorcy i zawarcie umowy zbytu (na piśmie)
  •  Pasze soczyste przechowuje się na zabezpieczonym przed wyciekami gruncie, w silosach, na płytach lub na podkładzie z foli i sieczki oraz pod przykryciem foliowym. Kiszonki składuje się w odległości ponad 20 m od linii brzegu wód powierzchniowych oraz źródeł i ujęć wody
  •  Dostosowanie urządzeń do przechowywania nawozów – do końca obowiązywania Program
  • Zasady nawożenia pól w terenie o dużym nachyleniu
  •  W przypadku działek o nachyleniu powyżej 10% zabiegi uprawowe należy wykonywać w kierunku poprzecznym do nachylenia stoku, o ile pozwala na to usytuowanie i powierzchnia działki
  •  Orkę należy wykonywać odkładając skiby w górę stoku

Ograniczenia nawożenia na glebach podmokłych, zalanych, zamarzniętych lub pokrytych śniegiem

  •  Brak możliwości stosowania nawozów oraz rolniczego wykorzystania ścieków na glebach zamarzniętych powierzchniowo
  •  Nie dotyczy to pierwszej wiosennej dawki nawozów azotowych na uprawach roślin ozimych na glebach zamarzniętych powierzchniowo jeżeli uzasadniają to względy agrotechniczne

Nawożenie w pobliżu cieków

  •  Rozsiewacze nawozów i opryskiwacze myje się oraz wodę z ich mycia rozlewa w odległości większej niż 20 m od brzegu zbiorników i cieków wodnych
  •  Wodopoje lokalizuje się poza zbiornikami i ciekami wodnymi

Dawki i sposoby nawożenia

  •  Rolnicy prowadzą dokumentację wszystkich zabiegów agrotechnicznych a w szczególności związanych z nawożeniem (termin, rodzaj, zastosowana dawka pod daną uprawę)
  •  Do opracowania bilansu azotu i planu nawożenia zobowiązani są rolnicy, gospodarujący na powierzchni ponad 100 ha użytków rolnych na OSN. W tych gospodarstwach nie można stosować dawek większych niż wynikające z planu nawożenia (nawet, jeżeli dawki określone w Załączniku nr 5 do Programu są wyższe).
  •  Pozostali rolnicy stosują dawki nieprzekraczające maksymalnych dawek nawożenia azotem dla upraw w plonie głównym określonych w Załączniku nr 5 (PD)

Program działań na OSN a Program Rolnośrodowiskowy
Mimo zwiększenia powierzchni OSN zmniejszeniu uległy wymogi wyłączające rolników z Programu RŚ.
W gospodarstwach do 100 ha użytków rolnych na OSN nie ma żadnych ograniczeń w realizacji Programu RŚ w tym pakietu Rolnictwo zrównoważone.
W przypadku gospodarstw powyżej 100 ha użytków rolnych na OSN realizujących zobowiązanie pakietu Rolnictwo zrównoważone, płatność będzie wypłacana tylko do powierzchni nie przekraczającej 100 ha.
Szkolenia
Ośrodki Doradztwa Rolniczego na podstawie ustawy z 22.X.2004 r. o jednostkach doradztwa rolniczego uczestniczą w realizacji zadań wynikających z Programu upowszechniając wśród rolników wymogi obowiązujące na OSN i współpracują z RZGW. Zapewniają obsługę merytoryczną szkoleń organizowanych we współpracy z właściwym Wójtem lub Burmistrzem. Szkolenia mogą być w całości lub w części (jeden blok tematyczny) poświęcone Dyrektywie Azotanowej i wymogom Programu.
Kontrola
Wojewódzcy Inspektorzy Ochrony Środowiska prowadzą kontrolę na podstawie przepisów ustawy z 20.07.1991 r. o Inspekcji Ochrony Środowiska w związku z art. 32 ustawy o nawozach i nawożeniu z 10.07.2007 r.
Przestrzeganie Programów działań zatwierdzonych na OSN, wchodzi w zakres kontroli wymogów wzajemnej zgodności prowadzonych przez inspektorów ARiMR.
Ważna uwaga!
Obwieszczeniem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z dnia 8 kwietnia 2013 roku ( MP z dn. 25.04.2013r. Poz. 330) o zmianie wykazu wymogów określonych w przepisach Unii Europejskiej z uwzględnieniem przepisów krajowych wdrażających te przepisy; ogłasza się iż: - „ Poniższy wymóg obowiązuje rolników, których gospodarstwo rolne lub jego część jest położona na obszarze szczególnie narażonym na zanieczyszczenie azotanami pochodzenia rolniczego (OSN). W przypadku gdy na obszarze szczególnie narażonym na zanieczyszczenie azotanami pochodzenia rolniczego (OSN) jest położona część gospodarstwa rolnego, wymóg obowiązuje w stosunku do tej części.
Przestrzega się wymagań z programu działań mających na celu ograniczenie odpływu azotu ze źródeł rolniczych dla wyznaczonych obszarów szczególnie narażonych na zanieczyszczenia azotanami pochodzenia rolniczego (OSN), na trenie których położone jest gospodarstwo rolne lub jego część."
Rolnicy, chcący otrzymywać płatności bezpośrednie w pełnej wysokości, będą musieli spełnić standardy (minimalne wymagania) określane jako Zasada Wzajemnej Zgodności. Jest to mechanizm wiążący wysokość przyznawanych płatności ze spełnieniem przez rolnika wymogów dotyczących ochrony środowiska. Wymogi te mają szeroki zakres a dotyczą miedzy innymi ochrony wód przed zanieczyszczeniami powodowanymi przez azotany pochodzenia rolniczego. Powszechne stosowanie zasad dobrej praktyki rolniczej powinno dotyczyć całego kraju ponieważ stanowi, najlepszą metodę zapobiegania nadmiernemu zanieczyszczaniu wód azotanami pochodzącymi z rolnictwa.

Danuta Matusiak.

Ostatnio zmieniany 03 października 2013

Monitoring cen skupu produktów rolnych 02.10.2013

Ostatnio zmieniany 02 października 2013

Powiat kępiński jest najdalej wysuniętym powiatem na południe w Wielkopolsce. Rolnicy tu gospodarują na słabych glebach, V i VI klasa stanowi ok. 60 % gruntów. W przeszłości, chów  świń był dominujący gdyż, ziemniaki stanowiły podstawę żywienia trzody chlewnej. Kępińskie było swoistym zagłębiem ziemniaczanym zaopatrującym Górny i Dolny Śląsk, tu również hodowano w znacznej ilości świnie bekonowe. W Kępnie już w latach międzywojennych istniał zakład przerobu bekonów,  który wysyłał bekon na eksport do Anglii. W chwili obecnej większość małych gospodarstw zaniechała chowu świń. Dziś w gospodarstwach, które utrzymują świnie, żywienie ich oparte jest o paszę pełnoporcjową na bazie własnego zboża. Pasza ta jest sporządzana we własnym zakresie. Wraz z pojawieniem się Programu Ochrony Zasobów Genetycznych, niewielka część gospodarstw zajęła się niszową hodowlą świń rasy złotnickiej pstrej i złotnickiej białej. Udział świń rasy złotnickiej w powiecie kępińskim, w odniesieniu do populacji w kraju i w Wielkopolsce jest dość znaczny. Znajduje się tu 5 stad świń rasy złotnickiej pstrej, w których utrzymuje się 119 loch oraz 3 stada złotnickiej białej  z 86 lochami. Księgi Hodowlane i nadzór nad stadami świń złotnickich prowadzi Uniwersytet Przyrodniczy w Poznaniu, Katedra Hodowli i Produkcji Trzody Chlewnej.

 

art_wskazniki_hodowlane_chlewni

Fragment chlewni zarodowej Władysława Bajera w Mnichowicach gm. Bralin (Fot. Archiwum własne)
 

Powszechny spis rolny z 2010 roku wykazał, że w powiecie kępińskim pogłowie świń stanowiło 97 461 sztuk. Natomiast loch przeznaczonych do chowu było 7 881 sztuk. Dziś przy zauważalnym spadku pogłowia trzody chlewnej szacuje się, że stado loch w całym powiecie kępińskim wynosi około 6 100 sztuk. Na terenie tym znajdują się 4 chlewnie zarodowe rasy wbp i pbz. Są to niewielkie chlewnie liczące od 12 do 24 loch. Łącznie w powiecie jest 66 loch zarodowych (dane z POLSUS za 2012 rok),  które produkują loszki hodowlane, przeznaczone na remont stada podstawowego dla okolicznych chlewni towarowych. Chlewnie zarodowe produkują loszki hybrydowe, komponentu matecznego ♀wbp X ♂pbz lub ♀pbz X ♂wbp. Łączna ilość uzyskanych loszek remontowych waha się w granicach 250 sztuk rocznie. Zapewnia to tylko w 10% dopływ materiału hodowlanego do chlewni towarowych w powiecie kępińskim. Stanowi to zbyt mały procent na remont stada towarowego, który powinien wynosić 25 – 30%, a może w początkowej fazie wymiany loch o niewiadomym pochodzeniu i więcej.


Zbiorcze wyniki z 4 chlewni zarodowych z powiatu kępińskiego za 2012 rok ( na podstawie danych  z  POLSUS)

Wyszczególnienie

Parametr

Ilość loch

66 szt.

Średnia ilość urodzonych prosiąt (płodność)

11,63 szt.

Średnia ilość odchowanych prosiąt do 21 dnia

10,8 szt.

Procent upadków prosiąt

7,16 %

Średni okres międzymiotu

186,69 dni

Częstotliwość oproszeń

1,95

Plenność gospodarcza

21,06 szt.

Średni przyrost dzienny stand.

644 – 680 g

Procent zawartości mięsa w tuszy stand.

58,0 - 58,4%

Indeks hodowlany

112 - 118

BLUP zbiorcza wartość hodowlana (1 chlewnia)

10,08


Analizując dane dotyczące chlewni zarodowych w powiecie kępińskim należy stwierdzić, że wartość genetyczna produkowanych loszek jest dobra. W materiale tym tkwi duży potencjał genetyczny co do przyrostów dobowych.   Prosięta przeznaczone na tucz mogą osiągnąć 900 g przyrostu dobowego w tuczu zasadniczym ( od 30 kg do 115 kg masy ciała).  Zawartość mięsa 58 % i wyżej w komponencie matecznym, przy krzyżowaniu towarowym z knurem rasy komponentu ojcowskiego powinna zapewnić jeszcze wyższą mięsność. W samych chlewniach zarodowych powinno się zwrócić uwagę na zmniejszenie okresu międzymiotu, i dążyć aby wskaźnik ten zbliżył się do 160 dni, co zaleca Krajowy Program Hodowlany. Spowoduje to wyższą częstotliwość oproszeń, a tym samym uzyska się plenność gospodarczą 25 – 26 prosiąt. Poprawi to wskaźniki ekonomiczne chlewni.

Opracował; Jan Sarnowski  WODR Poznań

02 października 2013

Sytuacja na rynku mięsa

Przygotowane przez

W ciągu siedmiu miesięcy 2013 r., średnia cena skupu żywca wołowego zmalała o około 8% (do 6,05 zł/kg wagi żywej). Lekki trend spadkowy utrzymywał się również w pierwszej połowie sierpnia br. Ceny zakupu byków przez zakłady mięsne w trzecim tygodniu sierpnia 2013 r. zaczęły rosnąć i były o ponad 1% wyższe niż przed miesiącem, a ceny sprzedaży ćwierci wołowych wzrosły o ponad 2%. Natomiast ceny zakupu krów zmalały o ok. 2%. Eksport cieląt do Holandii, która jest największym ich odbiorcą, zmniejszył się o 9,1 tys. sztuk (do 49,6 tys. sztuk). Zredukowany został niewielki eksport do Belgii, do Słowenii i do Chorwacji. Spadek eksportu do tych państw rekompensowała większa o 5,6 tys. sztuk (do 32,1 tys. sztuk) sprzedaż cieląt do Włoch i o 5,8 tys. sztuk do Hiszpanii (do 17,5 tys. sztuk). W rezultacie eksport cieląt wyniósł 101,2 tys. sztuk w I półroczu 2013 r. i był o 1,1 tys. sztuk mniejszy niż w I półroczu 2012 r. W tym okresie eksport bydła zmalał o 37 tys. sztuk (do 24,4 tys. sztuk). Wartość eksportu bydła i cieląt wyniosła 35,4 mln EUR i była mniejsza o ok. 30% (o 14,8 mln EUR) niż w I półroczu 2012 r. Przyczyną spadku cen bydła na rynku krajowym były niższe ceny tusz wołowych w Unii Europejskiej i deprecjacja złotego. Średnia cena rynkowa tusz wołowych w 31 tygodniu br. wynosiła w Czechach 316 EUR/100 kg i zmalała w ciągu roku o ok. 8%, w Danii o ok. 5% (do 358 EUR/100 kg), w Hiszpanii o ok. 1% (do 371 EUR/100kg), we Włoszech o ok. 3% (do 390 EUR/100 kg). W Niemczech ceny były zbliżone do poziomu z analogicznego okresu roku poprzedniego (ok. 387 EUR/100kg), a we Francji o ok. 2% wyższe (ok. 397 EUR/100kg). Konkurencyjność cenowa polskiej wołowiny poprawiła się w porównaniu do roku poprzedniego, ale uboje bydła były nieco mniejsze.

W lipcu przeciętna cena trzody wyniosła 5,80 zł/kg i była o 4,7 % wyższa niż w lipcu ubiegłego roku. Ceny w Polsce wyrażone w złotych wzrosły w większym stopniu niż ceny wyrażone w euro, na skutek deprecjacji złotego. Przeciętna cena wyrażona w euro wyniosła 179,81 EUR/100 kg wagi poubojowej i była o 2,9% wyższa niż rok wcześniej. Wzrost cen w Polsce był mniejszy niż w Unii Europejskiej, który wyniósł przeciętnie 7,2%. Poprawiła się więc konkurencyjność polskiej wieprzowiny na unijnym rynku. Z danych Komisji Europejskiej wynika, że w II półroczu 2013 r. spadek produkcji wieprzowiny może wynieść około 5%. W marcu Komisja oceniała, że w III kwartale przeciętna cena trzody może wynieść około 182 EUR/100 kg wagi poubojowej, a w IV kwartale 177 EUR/100 kg. W odniesieniu do analogicznych kwartałów ubiegłego roku, cena w III kwartale byłaby o 1% wyższa, a w IV kwartale o 2% niższa. Z obecnej perspektywy wydaje się jednak, że w obu kwartałach ceny te będą wyższe nie tylko od przewidywanych przez Komisję, ale także od rzeczywistych cen ubiegłorocznych. Z dotychczasowego rozwoju cen wynika, że przeciętna cena unijna w III kwartale może wynieść około 187 EUR/100 kg, a w IV kwartale około 185 EUR/100 kg. Gdyby tak było to ceny te byłyby wyższe niż przed rokiem odpowiednio o 4% i 2%. Jeśli w IV kwartale cena w Polsce byłaby o około 2% niższa niż przeciętna cena w Unii Europejskiej, a kurs złotego względem euro kształtowałby się na poziomie około 4,30, to przeciętna cena skupu trzody w IV kwartale wynosiłaby około 6 zł/kg i byłaby o około 6% wyższa od ubiegłorocznej. Gdyby tak się stało to stosunkowo niskie ceny zbóż i pasz oraz wysokie ceny trzody mogłyby doprowadzić do radykalnej poprawy opłacalności chowu, a po pewnym czasie do wygaśnięcia tendencji spadkowej pogłowia trzody chlewnej i produkcji żywca.

 

 

01 października 2013

WYSTAWA AGRO – SHOW 2013 BEDNARY

Przygotowane przez

WYSTAWA  AGRO – SHOW 2013 BEDNARY

Zespół Doradczy w powiecie ostrzeszowskim w dniu 21.09.2013 roku  zorganizował wyjazd studyjny dla 43 rolników i 7 doradców na XV Międzynarodową Wystawę Rolniczą Agro –Show w Bednarach w gminie Pobiedziska.  Łączna powierzchnia wystawy to 145 tys. m2 na której zaprezentowało się 740 wystawców.

 bednary 7                  bednary 9

AGRO SHOW to jedna z największych Wystaw w Europie. Impreza organizowana jest od 1999 roku. Początkowo była Wystawą maszyn i urządzeń rolniczych. Obecnie do wystawców z branży techniki rolniczej dołączyli producenci nawozów, nasion, środków ochrony roślin oraz innych branż związanych z rolnictwem, dzięki czemu rolnicy przybywający na AGRO SHOW mogli zapoznać się z kompletną ofertą środków produkcji i usług dla rolnictwa.

 

bednary 1

bednary 4          bednary 3 bednary 6       bednary 8

bednary 2       bednary 10

Uczestnicy z naszego powiatu mieli okazję obejrzeć najnowocześniejsze urządzenia, maszyny oraz wszelkiego rodzaju materiały do produkcji rolnej. Wielkim zainteresowaniem cieszyły się pokazy maszyn podczas pracy na specjalnych do tego celu przygotowanych poletkach.

Maria Jeziorna

ZD Ostrzeszów

 

Ostatnio zmieniany 01 października 2013

W trakcie imprezy Wielkopolska Wieś Zaprasza 21.09.2013r. w Gołaszynie, odbył się konkurs plastyczny dla dzieci. Organizatorzy zorganizowali go dla naszych milusińskich w celu zaprezentowania talentu plastycznego dzieci do lat 10. W konkursie oceniono 19 prac. Wszystkie były piękne i zasługiwały na wyróżnienie ponieważ dzieci w swoje prace wkładały całe serca, ale nagrody mogły otrzymać tylko trzy najlepsze. Zatem Komisja biorąc pod uwagę inwencję twórczą i pomysłowość w zakresie przedstawienia tematu oraz ogólną estetykę wykonania prac wybrała trzy zwycięskie prace. Pierwsze miejsce zdobyła 7-letnia Oliwia Radojewska z Goliny Wielkiej, drugie 10-letni Michał Jureczka z Rawicza, natomiast trzecie 10-letnia Wiktoria Jankowska ze Słonina. Poza tym wszystkie dzieci biorące udział w konkursie otrzymały nagrody pocieszenia.

IMG_1255

IMG_1322

 

                                                           Joanna Nowak

                                                           Centrum Wystawowo- Edukacyjne w Gołaszynie
Ostatnio zmieniany 01 października 2013

Ubój z konieczności zwierząt gospodarskich kopytnych poza rzeźnią dotyczy sytuacji, gdy zdrowe zwierzę, np. świnia, owca, koza, krowa, czy koń, ulegnie wypadkowi, np. złamie kończynę, kręgosłup, lub też ulegnie innemu urazowi, który uniemożliwia mu naturalne poruszanie się i tym samym transport do rzeźni. W takiej sytuacji istnieje możliwość uratowania wartości rzeźnej zwierzęcia.

Pytanie 1. Co należy zrobić, gdy zdrowe zwierzę ulegnie wypadkowi ?

W pierwszej kolejności należy jak najszybciej wezwać lekarza weterynarii zajmującego się leczeniem zwierząt gospodarskich, który stwierdzi czy zwierzę powinno być leczone, poddane ubojowi z konieczności, czy też uśmiercone.

Pytanie 2. Co należy zrobić, jeżeli wezwany lekarz weterynarii stwierdzi, że zwierzę może być poddane ubojowi z konieczności ?

a) Należy skontaktować się z najbliższą rzeźnią celem ustalenia, czy istnieje możliwość przyjęcia tuszy i narządów wewnętrznych zwierzęcia poddanego ubojowi z konieczności.

Tusza zwierzęcia wraz z przynależnymi do niej narządami wewnętrznymi musi być przewieziona do rzeźni, gdzie urzędowy lekarz weterynarii dokona badania poubojowego i wyda ocenę przydatności mięsa do spożycia przez ludzi. Wydanie takiej oceny jest warunkiem koniecznym wprowadzenia mięsa na rynek, tj. oferowania do sprzedaży i tym samym uratowania wartości rzeźnej zwierzęcia.

b) Należy poddać zwierzę ubojowi z konieczności.

Pytanie 3. Kto może dokonać uboju z konieczności ?

Ubój z konieczności powinien być dokonany przez osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje, tj. takie same jak w przypadku uboju zwierząt w rzeźni.

Pytanie 4. W jaki sposób i w jakich warunkach powinien odbyć się ubój z konieczności ?

W przypadku uboju zwierząt z konieczności poza rzeźnią posiadacz zwierząt jest zobowiązany do podjęcia wszelkich koniecznych działań, aby jak najszybciej dokonać uboju zwierzęcia, w tym dołożyć starań, aby podczas uboju i działań z nim związanych oszczędzić zwierzętom wszelkiego niepotrzebnego bólu, niepokoju i cierpienia.

Należy spełnić wymagania dotyczące ochrony zwierząt podczas uboju. Zwierzę powinno być ogłuszone i wykrwawione zgodnie z przepisami określonymi w rozporządzeniu Rady nr 1099/2009 przez osobę posiadającą odpowiednie kwalifikacje.

Po uboju tusza powinna być wykrwawiona. W miejscu dokonania uboju można również, pod nadzorem wezwanego lekarza weterynarii, usunąć z tuszy żołądek oraz jelita zwierzęcia. Usunięte narządy należy oznakować (w sposób umożliwiający ich identyfikację z daną tuszą) i wraz z tuszą przewieźć do rzeźni.

Pytanie 5. Jakie dokumenty muszą być dostarczone do rzeźni wraz z tuszą i narządami wewnętrznymi zwierzęcia ?

Do rzeźni wraz z tuszą i narządami wewnętrznymi zwierzęcia muszą być dostarczone następujące dokumenty:

a) oświadczenie rolnika – stwierdzające tożsamość zwierzęcia oraz zawierające informacje na temat weterynaryjnych produktów leczniczych lub innych środków, jakie podawano zwierzęciu lub wobec niego stosowano, z wyszczególnieniem dat podawania i okresów karencji;

b) zaświadczenie lekarza weterynarii – stwierdzające korzystny wynik badania przedubojowego, datę i czas przeprowadzenia tego badania, przyczynę dokonania uboju z konieczności oraz informację na temat leczenia, jakiemu poddane było to zwierzę.

Pytanie 6. W jakich warunkach tusza wraz z narządami wewnętrznymi zwierzęcia powinna być przewieziona do rzeźni ?

Tusza zwierzęcia wraz z przynależnymi do niej narządami wewnętrznymi powinna być przewieziona do rzeźni w warunkach higienicznych i najszybciej jak to możliwe. Jeżeli transport potrwa dłużej niż 2 godziny od chwili dokonania uboju zwierzęcia, należy zapewnić warunki chłodnicze dla przewożonej tuszy i narządów wewnętrznych. W przypadku, gdy warunki klimatyczne na to pozwolą, nie ma konieczności poddawania chłodzeniu tusz i narządów wewnętrznych.

Pytanie 7. Co się stanie jeśli lekarz weterynarii uzna, że nie może być przeprowadzony ubój z konieczności ?

Lekarz weterynarii może stwierdzić, że zwierzę powinno być leczone, albo uśmiercone.

W przypadku gdy podjęta jest decyzja o uśmierceniu zwierzęcia, to:

1) uśmiercanie przeprowadza lekarz weterynarii przez podanie środka usypiającego,

2) tusza może być:

a) poddana utylizacji lub

b) za zgodą urzędowego lekarza weterynarii przeznaczona do skarmiania mięsożernych zwierząt futerkowych (jeżeli chce się uzyskać taką zgodę, należy skontaktować się z powiatowym lekarzem weterynarii).

Ponadto, w przypadku zdrowych zwierząt kopytnych, które uległy wypadkowi, takich jak świnia, owca, koza lub cielę do 6 miesiąca życia, możliwe jest przeprowadzenie uboju zwierzęcia w celu pozyskania mięsa na własne potrzeby. Przy przeprowadzaniu takiego uboju nie jest konieczna obecność lekarza weterynarii, niemniej jednak pozyskane mięso nie może być oferowane do sprzedaży.

Pytanie 8. Co należy zrobić, jeśli nie znajdzie się rzeźni, który zgodziłaby się na przyjęcie tuszy wraz z narządami wewnętrznymi zwierzęcia poddanego ubojowi z konieczności ?

W tej sytuacji rolnik może zdecydować się na leczenie zwierzęcia, uśmiercenie go bądź przeprowadzenie uboju w celu pozyskania mięsa na własne potrzeby. Jeśli nastąpi śmierć zwierzęcia, zwłoki należy poddać utylizacji, w tym przypadku koszty utylizacji pokrywa Agencja Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.

Pytanie 9. Czy w każdym przypadku prawidłowo przeprowadzonego uboju z konieczności można zagwarantować, że zostanie uratowana wartość rzeźna zwierzęcia ?

Mięso pozyskane ze zwierzęcia poddanego ubojowi z konieczności, w każdym przypadku poddawane jest badaniu poubojowemu przeprowadzonemu przez urzędowego lekarza weterynarii w rzeźni. Badanie to ma na celu dokonanie oceny, czy mięso jest zdatne, czy też niezdatne do spożycia przez ludzi, zanim zostanie wprowadzone na rynek.

Wartość rzeźna zwierzęcia zostanie uratowana w przypadku, gdy tusza zostanie oceniona jako zdatna do spożycia przez ludzi.

Natomiast gdy tusza zostanie oceniona jako niezdatna do spożycia przez ludzi, poddawana jest utylizacji (kto ponosi koszt utylizacji zależy od umowy jaka została zawarta pomiędzy rolnikiem a podmiotem prowadzącym rzeźnię) bądź za zgodą urzędowego lekarza weterynarii przeznaczona jest do skarmiania mięsożernych zwierząt futerkowych.

Pytanie 10. Czy w przypadku uboju z konieczności wymagane jest powiadomienie Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa?

W każdym przypadku przeprowadzenia uboju z konieczności zwierząt z gatunku bydło, owce, kozy lub świnie, konieczne jest powiadomienie o tym zdarzeniu Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Należy pamiętać, że ubój bydła, owcy lub kozy należy zgłosić w terminie 7 dni, natomiast ubój świni w terminie 30 dni od dnia dokonania uboju z konieczności.

Opracowano w Departamencie Bezpieczeństwa Żywności i Weterynarii Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi.

Źródło : http://piw.wolsztyn.net.pl/

01 października 2013

Piknik Ekoagroturystyczny po raz kolejny

Przygotowane przez

Piknik Ekoagroturystyczny jest imprezą o charakterze regionalnym i ma na celu propagowanie zagadnień dotyczących rolnictwa ekologicznego i agroturystyki, a także promocję produktów tradycyjnych, regionalnych i lokalnych. Ekologia i agroturystyka to pojęcia, które towarzyszą nam od wielu już lat, są bardzo modne i medialne. Wydawać by się więc mogło, że na ten temat wszystko lub prawie wszystko już wiemy. Tymczasem jednak tak nie jest. Potrzebna jest rzetelna wiedza o tych zagadnieniach bo ta, którą w większości dysponujemy jest niewystarczająca. Stąd potrzeba kontynuacji organizowania Pikniku Ekoagroturystycznego. W tym roku spotkanie odbyło się w dniu 5 września w gospodarstwie agroturystycznym „Wojciechówka" Państwa Beaty i Wojciecha Walkowiaków w Pakosławiu. Tegoroczna impreza odbyła się w regionie, gdzie bogactwo dziedzictwa kulturowego, walory krajobrazowe, osiągnięcia na polu turystyki oraz bogata oferta licznych lokalnych wytwórców, od lat przyciągają turystów. Są tutaj doskonałe warunki do uprawiania turystyki konnej, rowerowej i pieszej, jak i odpoczynku dla szukających ciszy. Całości dopełnia gościnność i życzliwość mieszkańców Ziemi Rawickiej. W krajobraz gminy doskonale wpisuje się gospodarstwo Państwa Walkowiaków, które gościło uczestników tegorocznego Pikniku. „Wojciechówka" to wolnostojący dom z garażem, cały przeznaczony dla gości. Dla gości, przez cały rok, dostępne są cztery 2- i 3-osobowe pokoje z łazienkami. Do dyspozycji gości pozostaje też duży salon wraz z jadalnią oraz kuchnią i łazienką. Dom ten to miejsce magiczne, pełno tutaj pamiątek rodzinnych i przedmiotów związanych z regionem. Panuje w nim szczególny klimat i rodzinna, ciepła atmosfera. Na życzenie gości gospodyni przygotowuje posiłki domowe, wykorzystując przy tym produkty z własnego gospodarstwa. Również gościom, którzy samodzielnie przygotowują posiłki gospodyni oferuje produkty „domowe", m.in. szparagi. Można też wypoczywać na podwórku lub w altanie wyposażonej w murowany grill. Niewątpliwą atrakcją, zwłaszcza dla dzieci, jest możliwość poznania zwierząt i ich zwyczajów, takich jak króliki, bażanty czy kury zielononóżki. Państwo Walkowiakowie uprawiają też szparagi, a szparag kiszony stał się znakiem rozpoznawczym gospodarstwa. W 2010 roku produkt został wpisany na Listę Produktów Tradycyjnych Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi w kategorii warzywa i owoce.
Impreza, jaką jest Piknik Ekoagroturystyczny, ma umożliwić zdobycie wiedzy o ekologii i agroturystyce oraz wzmocnić ich pozycję w strategii rozwoju gminy i powiatu. Ma sprzyjać nawiązaniu współpracy między producentami żywności, kwaterodawcami wiejskimi i przetwórcami. Piknik to doskonała okazja do zaprezentowania kwaterodawców wiejskich jako potencjalnych klientów gospodarstw ekologicznych oraz producentów żywności tradycyjnej i regionalnej, jak i promowania oferty wielkopolskich gospodarstw agroturystycznych. Poprzez tą imprezę można starać się zachęcać konsumentów do kupowania żywności o wysokich walorach, w tym żywności ekologicznej.
Swoją obecnością spotkanie uświetnił Pan Marian Poślednik, Senator RP oraz przedstawiciele władz samorządowych i samorządu rolniczego. Jak co roku organizatorzy mogli liczyć na obecność producentów ekologicznych i właścicieli gospodarstw agroturystycznych oraz przedstawicieli lokalnych mediów dziennikarskich. Obecni byli rolnicy zainteresowani ekologią i agroturystyką, lokalni wytwórcy, doradcy Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu.
Jak co roku w programie imprezy znalazły się zarówno wykłady, jak i pokaz oraz forum dyskusyjne. Wykład „Budowa turystyki wiejskiej na obszarze pogranicza turystycznego Jutrosin, Pakosław, Milicz, Żmigród" wygłosił Pan Kazimierz Chudy, Wójt Gminy Pakosław. O stanie rolnictwa ekologicznego w Polsce i w Wielkopolsce poinformowała Pani Magdalena Stachowiak, Kierownik Działu Ekologii i Ochrony Środowiska WODR w Poznaniu. „Zasady przestawiania gospodarstwa na produkcję ekologiczną", to temat wykładu Pani Wioletty Kmiećkowiak, głównego specjalisty ds. ekologii i ochrony środowiska WODR w Poznaniu. Natomiast o ochronie, warunkach sprzedaży i wsparciu produktów regionalnych i tradycyjnych mówiła Pani Aldona Jankowska, główny specjalista ds. rozwoju obszarów wiejskich, przedsiębiorczości i agroturystyki WODR w Poznaniu. Okazją do skosztowania produktów ekologicznych, tradycyjnych i lokalnych specjałów był pokaz „Swojskie smakuje najlepiej". Natomiast forum dyskusyjne, to ta część imprezy, podczas której odbywa się prezentacja ofert gospodarstw ekologicznych i agroturystycznych oraz lokalnych wytwórców, dzięki której producenci mogą się lepiej poznać i mogą zaprezentować się zarówno konsumentom, jak i innym osobom zainteresowanym ekologiczną produkcją czy agroturystyką. Dzięki temu zawiązują się współprace pomiędzy zainteresowanymi osobami, poszerza się grono odbiorców produktów i usług, wzbogaca się ich oferta. Miłym akcentem spotkania było wręczenie Państwu Beacie i Wojciechowi Walkowiakom „Podziękowania Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Poznaniu za pomoc w zorganizowaniu VI Pikniku Ekoagroturystycznego promującego ideę rolnictwa ekologicznego i agroturystyki", podpisanego przez Dyrektora WODR, Pana Ryszarda Jaworskiego.
Oczywiście Piknik ma za zadanie zachęcać do powstawania gospodarstw ekologicznych i agroturystycznych, ale nie tylko o to chodzi. Ważne jest to, aby producentom i kwaterodawcom uświadomić korzyść płynącą ze współpracy w lokalnym środowisku, w regionie oraz jak ważna dla osiągnięcia sukcesu jest skuteczna promocja. Natomiast konsumentom impreza ta stwarza możliwość bezpośredniego zetknięcia się ze źródłem informacji o ekologii i agroturystyce oraz poznania walorów produktów ekologicznych, regionalnych, tradycyjnych.

 

DSCF2339

DSCF2316

DSCF2317

DSCF2347

DSCF2332

DSCF23311

DSCF2304

DSCF2314

6

DSCF2358

DSCF2341

DSCF2359

 

                                                                                                                     Wioletta Kmiećkowiak

                                                                                                                     Dział EOŚ WODR w Poznaniu

 

 

 

Ostatnio zmieniany 01 października 2013
01 października 2013

UPRAWA KUKURYDZY NA ZIARNO.

Przygotowane przez
Uprawa kukurydzy na ziarno.

 

Uprawa kukurydzy na ziarno jest uprawą, która zajmuje coraz większą powierzchnię w naszej gminie. Kukurydzę uprawia się na glebach zasobnych w próchnicę, przepuszczalnych o odczynie pH 6-7. Można uprawiać ją również na słabszych glebach ale tylko odmiany o mniejszych wymaganiach glebowych /Glejt, Sudoku,Sulexa,Ikos,Podium/.
Przedplon - Najlepszymi przedplonami są rośliny okopowe, strączkowe, rzepak. Może być uprawiana po sobie do 10 lat optymalnie 4 lata. /Występuje namnożenie patogenów/ Nawożenie – Nawożenie roślin opiera się na wynikach zasobności gleby. Nawozy potasowe w ilości 300kg soli potasowej albo 400kg Korn Kali i 400kg Salmag / 1ha na gleby słabsze a na gleby lepsze Mocznik w ilości 250 kg/1ha. Nawozy w/w stosujemy przedsiewnie. Natomiast Polidap 306 w ilości 100-150kg/ha przy siewie nasion.
Termin siewu - W naszym rejonie przypada miedzy 20-30 IV. Opóżniony do 5 maja.

Gęstość siewu - Kukurydzę lepiej siać rzadko niż gęsto czyli około 8-9 roślin/m2.
Ochrona roślin - w okresie masowego nalotu ploniarki zbożowej w fazie 3 liści kukurydzy
a dokładnie gdy 3 liść jest długości 2 liścia stosujemy Karate Zeon w ilości 0,1l/ha,lub Proteus 110 OD w ilości 0,5 l/ha.
Zwalczanie chwastów w fazie 2-7 liści kukurydzy stosujemy Maister 100-150g/ha+ 1l Zeagran, Milagro Extra 6OD 0,50l plus Calisto 100 SC
Zbiór nasion - Termin zbioru kukurydzy na ziarno przypada w fazie dojrzałości pełnej.
Optymalnie w październiku i listopadzie a odmiany o FAO 160-200 we wrześniu.
Dzięki zastosowaniu prawidłowej agrotechniki możemy osiągnąć 10-14 t kukurydzy suchej.

Andrzej Otto- starszy doradca.Gołuchów.

Ostatnio zmieniany 15 października 2013