Knieć błotna: zawiera trującą protoanemoninę, glikozydy, karotenoidy. Trujące właściwości posiada w stanie świeżym, głównie w okresie kwitnienia i owocowania. Może być też trująca w stanie suchym. Do zatrucia zwierząt domowych dochodzi głównie wczesną wiosną, gdy w pełni rozkwitnięta dominuje na podmokłych łąkach.
Jaskier ostry: zawiera toksyczną ranunculinę. Jeden z najbardziej trujących jaskrów w stanie świeżym. W sianie wszystkie gatunki jaskrów tracą swoje trujące właściwości i stają się nieszkodliwe. Największe niebezpieczeństwo zatrucia występuje na wiosnę, kiedy rozwijają się tylko liście odziomkowe, chętnie zjadane przez zwierzęta. Po pojawieniu się jaskrawożółtych kwiatów zwierzęta omijają jaskry.
Szelężnik większy i mniejszy: trujący półpasożyt, zawiera toksyczną aukubinę. Na łące niepożądany w dużej ilości, gdyż jako półpasożyt korzeniowy osłabia sąsiednie rośliny pastewne. Dodatkowo jest trujący dla zwierząt domowych.
Firletka poszarpana: zawiera saponiny, związek cyklitolowy (pinit). Na łąkach niepożądana w dużych ilościach, gdyż obniża wartość siana. Spasana w większych dawkach może być trująca.
Zimowit jesienny: należy do najgroźniejszych roślin trujących spotykanych na użytkach zielonych. Wszystkie części tej rośliny zawierają alkaloid kolchicynę. Do groźnych zatruć zwierząt dochodzi niezależnie od tego, czy zimowit został zjedzony w zielonce, sianie czy kiszonce. Bardziej odporne na kolchicynę są owce i kozy, ale ich mleko po zjedzeniu zimowitów jest trujące. Roślina objęta ochroną ścisłą.
Skrzyp błotny: zawiera alkaloidy (palustryna, palustrydyna, ekwisetyna, nikotyna). Toksyczny w stanie zielonym, a także po wysuszeniu. Niebezpieczny zwłaszcza dla koni i bydła. Powoduje rozwolnienie, ogólne wychudzenie, u bydła obniża wydajność mleka.
Barszcz Sosnowskiego: jest rośliną parzącą, zawiera duże ilości związków kumarynowych, które powodują trudno gojące się oparzenia niebezpieczne dla ludzi i zwierząt. Barszcz rani wymiona krów mlecznych, a wyleczenie takich ran (oparzeń) jest praktycznie niemożliwe i chore sztuki kwalifikuje się na rzeź. Szkodliwe dla zdrowia ludzi są również opary związków kumarynowych, których najwięcej wydziela się w okresie słonecznej i upalnej pogody, w czasie kwitnienia roślin i dojrzewania nasion.
Wąkrota zwyczajna: zawiera związki kumarynowe, saponiny triterpenowe, toksyczną substancję welarynę, wywołującą stany zapalne przewodu pokarmowego zwierząt i krwiomocz.

Zwierzęta są na tyle inteligentne, że potrafią omijać większość gatunków trujących i szkodliwych, jeśli występują one w niewielkim nasileniu. W pierwszym rzędzie o szkodliwości dla zdrowia zwierząt decyduje gatunek rośliny i zawarte w nim substancje trujące, a w drugim jego nasilenie (np. firletka poszarpana lub mniszek pospolity w dużym nasileniu stają się trujące). Z pewnością rośliny trujące bardziej zagrażają osobnikom młodym, wypasanym szczególnie wiosną.

Opracowano na podstawie: Zbigniew Nawara „Rośliny łąkowe”, Multico Oficyna Wydawnicza.

Jolanta Klupś, WODR Poznań