Ciągłe opady deszczu z nawalnymi włącznie, spowodowały, że rzeka Noteć nie jest w stanie odprowadzić wód opadowych. Do tego stanu przyczyniły się również wieloletnie zaniedbania m. in.: rz. Noteć powinna być pogłębiona, brak konserwacji brzegów, zarastanie roślinnością wodną oto kila z przyczyn bardzo słabego spływu wód. Jeszcze w latach 80 - tych ubiegłego wieku odbywał się tu transport barkami wodnymi. Ten odcinek zwany Notecią Leniwą przepływa między innymi przez gminy: Wyrzysk, Białośliwie, Miasteczko Krajeńskie, Kaczory. Położone wzdłuż biegu tej rzeki łąki oraz pola uprawne są corocznie zalewane. Na tych terenach bardzo silnie rozwinięta jest hodowla bydła mlecznego i opasowego oraz produkcja warzyw. Taki stan rzeczy powoduje brak paszy dla bydła, natomiast warzywa oraz inne uprawy nie zostają zebrane ponieważ całkowicie gniją, co jest dużą stratą dla rolnika. Rolnicy ponosząc te straty oczekują od Państwa pomocy, nie tylko doraźnej w postaci odszkodowań, ale podjęcia konkretnych działań, które przyczynią się do uregulowania rzeki Noteć.

W Gołaszynie 16 listopada 2017 r. odbędzie się konferencja „Innowacyjność na rzecz ochrony bioróżnorodności na obszarach wiejskich”.

​

„Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich: Europa inwestująca w obszary wiejskie”.
Projekt opracowany przez Centrum Doradztwa Rolniczego w Brwinowie Oddział w Poznaniu.
Projekt współfinansowany ze środków Unii Europejskiej w ramach Planu Działania Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020.
Cel operacji „Zwiększenie udziału zainteresowanych stron we wdrażaniu inicjatyw na rzecz rozwoju obszarów wiejskich”. Kwota kosztów kwalifikowalnych operacji wynosi: 17 596,77 zł
Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 – Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi.2020.

W dniach 16-18 października 2017 r. Centrum Doradztwa Rolniczego w Brwinowie Oddział w Poznaniu (CDR), w partnerstwie z Wielkopolskim Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego (WODR), gminą Przykona oraz Stowarzyszeniem Edukacji Rolniczej i Leśnej EUROPEA Polska, zrealizowało projekt szkoleniowy pod tytułem „OZE jako element ograniczania niskiej emisji”. W projekcie wzięło udział 25 osób reprezentujących instytucje partnerskie, a także samorządy, lokalne grupy działania (LGD) oraz mieszkańców wsi.

Projekt podzielony był na szkolenie stacjonarne prowadzone w CDR Oddz. Poznań (dzień I) oraz dwudniowy wyjazd studyjny. W części wykładowej uczestnicy zostali zapoznani z problematyką niskiej emisji – jej definicją, przyczynami oraz sposobami ograniczenia jej skutków, zagadnieniami związanymi z zanieczyszczeniem powietrza, w tym z normami i monitoringiem stanu zanieczyszczeń powietrza. W kolejnych wykładach poruszone zostały aktualne informacje na temat odnawialnych źródeł energii (OZE), mikroinstalacji energetycznych, klastrów energii, budownictwa niskoemisyjnego/pasywnego, termomodernizacji budynków i wymogów prawa budowlanego, a także możliwości finasowania OZE i przedsięwzięć obniżających niską emisję. Szkolenie uzupełniły wykłady z zakresu selektywnej zbiórki odpadów oraz norm dotyczących paliw i urządzeń grzewczych.

W części zrealizowanej w postaci wyjazdu studyjnego grupa uczestników udała się w rejon Uniejowa, Przykony, Kazimierza Biskupiego i Konina, gdzie podczas dwudniowych zajęć terenowych uczestnicy mieli możliwość zapoznania się z działaniami samorządu gminnego na rzecz energetyki odnawialnej (na przykładzie gminy Przykona – wizyta w biogazowni rolniczej, na farmie fotowoltaicznej oraz na plantacji Oxytree), a także obejrzenia przykładów niskoemisyjnej produkcji energii, w tym z zakresu energetyki wodnej i geotermii (zwiedzanie Geotermii Uniejów oraz elektrowni wodnej w Skęczniewie nad Jeziorskiem). Pierwszą część drugiego dnia wyjazdu studyjnego stanowiła wizyta w spalarni śmieci w Koninie połączona ze spotkaniem z Prezesem Geotermii Konińskiej, Panem Tadeuszem Neczyńskim, który zapoznał uczestników z założeniami wykorzystania odwiertu geotermalnego w Koninie. W części popołudniowej grupa odbyła wizytę w Centrum Innowacji Technologicznych w Posadzie (gmina Kazimierz Biskupi). Uczestnicy mogli tam zapoznać się z przykładami budynków niskoenergetycznych/pasywnych. Był to ostatni punkt bogatego programu, który dostarczył uczestnikom rozległej, przekrojowej wiedzy z zakresu aktualnej problematyki energetycznej, w tym związanej ze sposobami ograniczania tradycyjnych źródeł energii, a co za tym idzie niskiej emisji.

Operacja miała na celu osiągnięcie jednego z celów Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich (KSOW) na lata 2014-2020, a mianowicie „Zwiększenia udziału zainteresowanych stron we wdrażaniu inicjatyw na rzecz rozwoju obszarów wiejskich” i była dofinansowana przez Wielkopolski Sekretariat Regionalny KSOW w ramach umowy nr DOW/12/2017 podpisanej przez CDR z KSOW na realizację tego zadania (kwota kosztów kwalifikowanych operacji 17.596,77 zł). Operacja umożliwiła udział w szkoleniu reprezentantów z szerokiego grona instytucji zainteresowanych tematem redukcji niskiej emisji na obszarach wiejskich i stworzyła możliwość zapoznania się uczestników z konkretnymi, wdrożonymi rozwiązaniami mającymi bezpośredni wpływ na obniżenie niskiej emisji, czyli tzw. „dotknięcie projektu”, co w dużo większym stopniu pozwala uwierzyć uczestnikom w możliwość i sens realizacji analogicznych działań. Realizacja projektu stworzyła także platformę do wymiany poglądów uczestników na zmiany zachodzące w aspekcie działań ograniczających niską emisję, docierania poglądów, a także do dyskusji, która może prowadzić do nowatorskich pomysłów, wykorzystujących doświadczenia ze szkolenia (przeprowadzono szereg dyskusji dot. tematów szkolenia zarówno w części wykładowej realizowanej w CDR Oddz. Poznań, jak i podczas wyjazdu studyjnego; uczestnicy wymieniali poglądy nt. ograniczania niskiej emisji także pomiędzy zajęciami oraz po ich zakończeniu).

Uczestnicy – z określonych powyżej grup docelowych – zostali przygotowani do upowszechnienia treści związanych z tematem szkolenia wśród swoich potencjalnych partnerów: mieszkańców wsi, rolników, przedsiębiorców na ich terenie działania. Ponadto operacja dała podstawę do osiągnięcia długofalowych efektów do rozwoju obszarów wiejskich, tj.:

• podwyższenia świadomości mieszkańców wsi w zakresie właściwej gospodarki odpadami, zakazu spalania odpadów, szkodliwości spalanych śmieci dla zdrowia człowieka, związku gospodarki odpadami z niską emisją i zdrowiem;
• zwiększenia dostępności informacji o zrealizowanych projektach w obszarze innowacji energetycznych, wspomagających redukcję eksploatacji środowiska, ograniczających źródła konwencjonalne energii;
• upowszechnienia przykładów współpracy na rzecz „zielonej energii” i obniżania niskiej emisji;
• wyższej jakości środowiska, likwidacji źródeł zanieczyszczeń na obszarach wiejskich.

W ramach szkolenia przekazano również uczestnikom informacje o możliwości pozyskania środków na realizację operacji w ramach KSOW i o zasadach ubiegania się o to wsparcie.

Od wejścia w życie znowelizowanych przepisów ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, które miało miejsce 30 kwietnia 2016 roku, minęło już kilkanaście miesięcy i jest to odpowiednia pora, aby podzielić się uwagami i wątpliwościami związanymi z realizacją tych przepisów.
Ustawodawca nowelizując ustawę celowo czy też nie wyhamował sprzedaż nieruchomości rolnych. Zmiany wywołały chaos i lawinę pytań, na które początkowo nikt nie umiał odpowiedzieć. Niezadowolenie kupujących i sprzedających nie dotyczyło jednak przepisów a nadmiernej „papierologii”, która polegała na pozyskiwaniu rożnych zaświadczeń, opinii i dokumentów, przedstawiania ich biurom notarialnym, prezesowi ANR a teraz KOWR i instytucjom doradczym. Machina biurokratyczna ruszyła.
Jak każda ustawa tak i ta okazała się niedoskonałą. Po czasie wyszło, że nie uwzględnia ważnych aspektów. Ustawodawca postanowił, że nabywcy bez ograniczeń ustawowych mogą nabywać nieruchomości rolne w drodze dziedziczenia. Niestety nie odniósł tego zapisu do przypadku, gdy jeden z tych spadkobierców, który nabył udziały w wyniku dziedziczenia ustawowego, chciałby nabyć udziały pozostałych współwłaścicieli za ich zgodą, bo udziałowcy ci zrządzeniem losu nie są osobami mu bliskimi. Takie sytuacje są częste, jednak tym razem nabycie części udziału nie może obejść się bez pisemnej zgody prezesa KOWR.

Nabywca nieruchomości rolnej musi dawać rękojmię należytego prowadzenia działalności rolniczej i pozyskać w tym zakresie stosowną opinię. Składa zatem do biura ODR lub innych wydających opinię oświadczenie, które zawiera:

• Imię, nazwisko oraz adres zamieszkania (opinia jest przygotowana na nabywcę),
• Położenie nieruchomości (gmina, obręb), nr ewidencyjny działki oraz powierzchnię,
• Wskazanie argumentów uzasadniających prowadzenie działalności rolniczej na nabywanej nieruchomości rolnej,
• Stwierdzenie, że założenia te są możliwe do zrealizowania na przedmiotowej nieruchomości rolnej.

Ośrodki doradztwa oraz inne podmioty wydają opinię na podstawie tego oświadczenia, że nabywca prowadzi już gospodarstwo rolne na terenie konkretnej gminy, od kiedy je prowadzi, że ma doświadczenie lub nie i że zachowa rolniczy charakter nieruchomości. Czy wydanie takiej opinii przez ośrodki doradztwa rolniczego czy inne uprawnione organy jest konieczne, jeżeli opinie te wydawane są jedynie i tylko na podstawie oświadczenia rolnika, że zachowa on charakter rolniczy nabywanej nieruchomości? Nasuwa się pytanie czy nie prościej byłoby gdyby nabywca wraz z wnioskiem o wydanie zgody na nabycie nieruchomości dołączył to oświadczenie bez wydawania opinii? A wzór takiego oświadczenia powinien być dostępny w załącznikach do wniosku?

Idąc dalej nasuwają się kolejne pytania. Jak doradca czy inna osoba uprawniona może stwierdzić i podpisać się pod tym, że informacje zawarte w oświadczeniu są możliwe do zrealizowania, jeżeli nie widzi tej nieruchomości?! Co daje dołączenie do wniosku opinii, że nabywca zachowa rolniczy charakter nieruchomości? A co się stanie, gdy nabywca nie zachowa rolniczego charakteru nieruchomości? Kto to sprawdzi? Czy odpowiedzialność, choćby pośrednia, spoczywa również na wydającym opinię?

Kolejnym problemem, jaki podnoszą rolnicy dotyczy trudności związanych z pozyskiwaniem kredytu na zakup nieruchomości rolnych. Bank w rozumieniu omawianej ustawy nie jest przecież rolnikiem indywidualnym, ani nie posiada kwalifikacji rolniczych i nie zamieszkuje 5 lat w danej gminie. W sytuacji, gdy rolnik popadnie w kłopoty finansowe i nie będzie mógł spłacać kredytu bank nie będzie miał możliwości przejęcia za długi spornej nieruchomości, bo nie spełnia warunków ustawy. Problem ten jest coraz częściej podnoszony zarówno przez banki jak i rolników.

Warto również zwrócić uwagę na inne trudności, jakie spotykają rolnika, który chce skorzystać z programów PROW 2014-2020 np.: Premia dla młodych rolników czy chociażby Restrukturyzacja małych gospodarstw. Rolnik może za ich pomocą nabyć nieruchomości rolne, lub mogą być one przekazane mu w zamian za rentę, emeryturę rodziców. Po złożeniu wniosku zderza się jednak z problemami, których na wezwanie ARiMR o usunięcie braków formalnych, nie można rozwiązać od ręki. Są to bardzo często błędy w operatach ewidencji gruntu prowadzone przez starostwa powiatowe, których zapisy nie zgadzają się z zapisami w księdze wieczystej rolnika. A mało tego nie zgadzają się z zapisami w aktach notarialnych. Różne wartości chociażby jednej działki uniemożliwiają rolnikowi sporządzenie jakiejkolwiek czynności cywilno-prawnej w biurze notarialnym lub urzędzie. Zdarzają się również przypadki prowadzenia dwóch różnych ksiąg wieczystych dla tej samej nieruchomości. Rolnikowi, którego nieruchomość jest dotknięta taką wadą prawną trudno przyjąć do wiadomości fakt, że takiego rodzaju błędy mogą być regulowane jedynie na drodze sądowej, bo przecież to nie jego wina. A niestety błędne zapisy w ewidencji gruntów, księgach wieczystych czy akcie notarialnym uniemożliwiają złożenie w właściwym czasie dobrze udokumentowanych wniosków o przyznanie pomocy lub późniejszych poprawek w terminie 7 dni.

Być może problemy te rozwiążą się za sprawą kolejnej nowelizacji ustawy? Okaże się wkrótce.