Już po raz XIII w Karszewie (gmina Dąbie) odbyła się impreza plenerowa o nazwie Dzień Ogórka. W tym roku było to 4 sierpnia 2019 r. Wydarzenie mogło zaistnieć dzięki wdrażaniu inicjatyw na rzecz rozwoju obszarów wiejskich w ramach Schematu II Pomocy Technicznej „Krajowa Sieć Obszarów Wiejskich” Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 oraz zawiązaniu partnerstw pomiędzy Gminą Dąbie, Powiatem Kolskim, Wielkopolskim Ośrodkiem Doradztwa Rolniczego w Poznaniu i firmą PPH „Ogórecki”, przy współpracy z Miejsko-Gminnym Ośrodkiem Kultury i Biblioteką Publiczną oraz Przedsiębiorstwem Gospodarki Komunalnej i Mieszkaniowej z Dąbia.
Dzień Ogórka to impreza szkoleniowo-wystawiennicza, która daje możliwość wypromowania ogórka jako produktu lokalnego, poznania jego wartości odżywczych, warunków i sposobu uprawy, ochrony przed szkodnikami i przydatności do przetwórstwa. W tym roku Przedsiębiorstwo Nasiennictwa Ogrodniczego i Szkółkarstwa z Ożarowa Mazowieckiego oraz Krakowska Hodowla i Nasiennictwo Ogrodnicze POLAN z Krakowa pochwaliły się swoim dorobkiem odmianowym. Plantatorzy ogórków z terenu gminy Dąbie mogli zapoznać się z nowymi odmianami tego warzywa, poznać ich plenność i inne cechy dzięki wcześniej przekazanym nasionom w celu stworzenia kolekcji odmian ogórka.
Na Dniu Ogórka prezentowane były wykłady: „Optymalizacja wykorzystania zasobów środowiska naturalnego w kontekście ochrony wód przed zanieczyszczeniami ze źródeł rolniczych” oraz „Upowszechnianie wiedzy w zakresie różnorodności genetycznej roślin”, na których poruszano bardzo ważne zagadnienia z zakresu ochrony środowiska i bioróżnorodności. Zespół Szkół Centrum Kształcenia Rolniczego z Powiercia przedstawił ofertę kształcenia dla przyszłych plantatorów ogórka. Na stoisku promującym produkty rolnictwa ekologicznego można było zapoznać się z metodą produkcji warzyw i ziół oraz poznać ich właściwości zdrowotne.
W tym roku na Dniu Ogórka zaprezentowano stoiska wystawiennicze z lokalną i tradycyjną żywnością przygotowaną przez panie z kół gospodyń wiejskich. Stoiska te cieszyły się ogromną popularnością. Można było skosztować na nich tradycyjnych wędlin, pasztetów, kaczki nadziewanej, pierogów i ogórkowych przetworów.
Stoiska lokalnych twórców ludowych przedstawiły swoją bogatą ofertę rękodzielniczą. Można było podziwiać misternie tkane serwety i obrusy oraz przepięknie malowane obrazy. Nie zabrakło również gotowanej tradycyjnie na tę okazję zupy ogórkowej oraz chleba ze smalcem i ogórkiem małosolnym.
Na Dniu Ogórka przeprowadzono konkursy z ogórkiem w roli głównej. W konkursie na „Największy ogórek” zwyciężyła p. Janina Krupińska z Głogowca (ogórek ważył 1191 g), „Najdziwniejszy kształt ogórka” na swojej plantacji znalazła p. Katarzyna Marczewska z Jamy, „Najpiękniejszą kompozycję ogórkową” – pawia stworzyła p. Teresa Gruchot z Karszewa, a „Najciekawszą rymowankę-ogórczankę” napisała p. Beata Hadała z Karszewa. W zmaganiach zręcznościowych „Spacer farmera” najszybszym i najsilniejszym okazał się p. Paweł Szymczak z Karszewa, a w „rzucie ogórkiem do beczki” najwięcej celnych trafień oddał Adam Świątek z Rzuchowa. Nagrody na wszystkie konkursy ufundował Powiat Kolski.
Moc atrakcji zapewniło wesołe miasteczko, a zabawę pod chmurką zespoły muzyczne LANS i formacja QUEST.
Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu przekazuje w poniższej tabeli oraz w udostępnionym w części „Pobierz załącznik” pliku PDF informację dotyczącą zaawansowania zbiorów zbóż i rzepaków w województwie wielkopolskim (szacunki).
| Wyszczególnienie |
Zaawansowanie zbiorów w % w stosunku do powierzchni upraw |
Powierzchnia zasiewów w ha | Plon w t/ha |
| ZBOŻA | |||
| Jęczmień ozimy | 100,0 | 42 204 | 4,34 |
| Jęczmień jary | 96,3 | 105 571 | 3,10 |
| Pszenica ozima | 95,7 | 162 993 | 4,34 |
| Pszenica jara | 90,0 | 37 689 | 3,20 |
| Pszenżyto ozime | 94,2 | 188 938 | 3,95 |
| Pszenżyto jare | 91,1 | 13 766 | 3,05 |
| Żyto | 94,8 | 210 670 | 2,97 |
| Owies | 94,8 | 47 027 | 2,57 |
| Mieszanki zbożowe | 93,6 | 187 513 | 3,06 |
| ZBOŻA RAZEM | 94,7 | 996 371 | |
| RZEPAK | |||
| Rzepak ozimy | 99,7 | 73 380 | 2,52 |
| Rzepak jary | 86,9 | 451 | 1,76 |
| RZEPAK RAZEM | 99,7 | 73 831 | |
- Komunikat żniwny według powiatów – stan na 05.08.2019 (1849 Pobrań)
Relacja z wycieczki Kół Gospodyń Wiejskich z powiatu wągrowieckiego na pole lawendy i nie tylko
Napisane przez Kinga FortuniakNa wiosennym spotkaniu Panie z Koła Gospodyń Wiejskich z Podolina rozmawiały o zorganizowaniu wycieczki na pola lawendowe. Obecny na spotkaniu doradca rolny stwierdził, że może to być dobry pomysł. I tak, 12 czerwca br. odbył się wyjazd do Pakszyna na piękne pola lawendowe połączony ze zwiedzaniem, położonego nieopodal, pałacu w Czerniejewie. W wycieczce do powiatu gnieźnieńskiego uczestniczyło 46 Pań z KGW z całego powiatu wągrowieckiego i jeden Pan.
Pakszyn to mała wieś położona w gminie Czerniejewo. Znajduje się w niej niewielkie gospodarstwo, w którym Pani Paulina wraz z małżonkiem Bartkiem zajmują się uprawą lawendy. Gospodyni sama dążyła do realizacji swoich planów, aby zajmować się uprawą lawendy. Uczyła się krok po kroku, na własnych błędach, czytała literaturę i konsultowała się z innymi plantatorami jak uprawiać i dbać o lawendę. Wszystkie rośliny znajdujące się na polu o powierzchni 1 ha zostały wyhodowane z własnych nasion – liczących 17 tys. sadzonek. Plantacja lawendy została założona w 2012 r.
„Lawenda jest piękną rośliną w kolorze niebieskim, fioletowym, różowym oraz białym w zależności od odmiany, kwitnie z końcem czerwca i początkiem lipca” – opowiadała Pani Paulina. Cięcie kwiatów lawendy odbywa się za pomocą sekatora i nożyc elektrycznych, a kwiaty są wiązane w pęczki i suszone w suszarni. Tak ususzona roślina długo utrzymuje zamknięty w kwiatach zapach, który uwalnia się przez pocieranie. Z części świeżo ściętych kwiatów pozyskiwany jest olejek z lawendy – czeka na certyfikat, który pozwoli na dystrybucję olejku na cały kraj.
Lawenda to aromatyczne zioło, którego olejki eteryczne znajdują się przede wszystkim w kwiatach, ale również w liściach rośliny. Olejek lawendowy ma wszechstronne działanie. Wykorzystywany jest do produkcji przeróżnych kosmetyków takich jak kremy, mydła, szampony i perfumy. Olejek lawendowy stosuje się przy oparzeniach i zranieniach, przeziębieniu lub grypie, łagodzi kaszel, katar i zapalenie zatok. Ma działanie uspokajające, łagodzi depresje, lęki, stany podenerwowania, a także ułatwia zasypianie. Z drugiej strony pobudza przy ociężałości umysłowej i zmęczeniu psychicznym – stymuluje pracę układu nerwowego i pomaga w nauce. Przynosi ukojenie w bólach głowy, migrenach, bólach reumatycznych i mięśniobólach. Działanie bakteriobójcze i grzybobójcze olejku często wykorzystuje się do pielęgnacji skóry, a szczególnie w walce z grzybicami skóry, stanami zapalnymi skóry, egzemami, łupieżem i rozstępami – olejek ujędrnia i wygładza skórę. Kwiaty i liście lawendy, ze względu na właściwości wspomagające trawienie, są doskonałą przyprawą do dań ciężkostrawnych – tłustych mięs i deserów. W letnie upalne wieczory lawenda jest stosowana jako skuteczny sposób na komary, sprawdzi się zarówno na ogrodowych rabatach, jak i w donicach na balkonach i tarasach.
Uprawa lawendy to trudna, ręczna praca, jednak pięknie kwitnące kwiaty wynagradzają ten trud. Młode małżeństwo z Pakszyna planuje dalszy zasiew lawendy na powierzchni 5 ha i rozbudowę gastronomi dla odwiedzających. My życzymy dalszych nowych i ciekawych pomysłów na rozwijanie swoich pasji.
W drodze powrotnej wycieczka KGW zawitała do pięknego pałacu w Czerniejewie. Tam uczestnicy wyjazdu usłyszeli od przewodnika, że pałac został wzniesiony dla generała Jana Lipskiego w latach 1771-1780. Pałac w Czerniejewie położony jest na planie prostokąta z dwoma skrzydłami i dziedzińcami. Pierwszy dziedziniec – zewnętrzy – ma po bakach wozownie i stajnie, drugi – wewnętrzy – otoczony jest z boków dwiema oficynami. W 1800 roku dobudowano piękny czterokolumnowy portyk z tympanonem. Przebudowa pałacu w latach 1926-1928, zlecona przez kolejnego właściciela hrabiego Zygmunta Skórzewskiego, polegała na dobudowie wschodniego skrzydła oraz na połączeniu głównego budynku ze wschodnią oficyną pałacu za pomocą galerii.
W dawnej wozowni znajduje się restauracja. Po pysznym obiedzie uczestnicy wycieczki spacerowali po pięknym parku krajobrazowym, po czym udali się do autokaru.
Członkinie Kół Gospodyń Wiejskich podczas wycieczki miały możliwość wymiany doświadczeń. Pomimo upalnej pogody były bardzo zadowolone z wyjazdu i wyraziły dalszą chęć zwiedzania Polski.
Galeria
-
Wycieczka Kół Gospodyń Wiejskich z powiatu wągrowieckiego – pole lawendy
Wycieczka Kół Gospodyń Wiejskich z powiatu wągrowieckiego – pole lawendy
-
Wycieczka Kół Gospodyń Wiejskich z powiatu wągrowieckiego – pole lawendy
Wycieczka Kół Gospodyń Wiejskich z powiatu wągrowieckiego – pole lawendy
-
Wycieczka Kół Gospodyń Wiejskich z powiatu wągrowieckiego – pałac w Czerniejewie
Wycieczka Kół Gospodyń Wiejskich z powiatu wągrowieckiego – pałac w Czerniejewie
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=1078#sigProId835d80601e
W piątek 26 lipca 2019 r. ekipa telewizyjna kręciła zdjęcia do nowego programu, który będzie emitowany przez telewizję POLSAT.
Bohaterem jednego odcinka będzie rolnik z gminy Wągrowiec – Aleksander Olejniczak.
Pan Aleksander prowadzi w miejscowości Rgielsko gospodarstwo rolne zajmujące się produkcją warzyw. W uprawie polowej uprawiane są ogórki, kapusta, cebula, buraki, ziemniaki i marchew. Pozostałą część swoich gruntów rolnik obsiewa zbożami, kukurydzą i rzepakiem.
Odcinek poświęcony Panu Aleksandrowi będzie dotyczył produkcji ogórków kiszonych. Zdjęcia odbywały się na polu oraz w pomieszczeniach, w których przechowywane są warzywa. W programie będziemy mogli zobaczyć wszystkie etapy produkcji ogórków kiszonych, które wykonywane są przez Pana Aleksandra i jego żonę Annę.
Pan Aleksander zaprosił do wzięcia udziału podczas kręcenia zdjęć do programu, którego będzie bohaterem, Wójta Gminy Wągrowiec – Przemysława Majchrzaka, przedstawicielkę prasy lokalnej – Monikę Dziumę z Tygodnika Wągrowieckiego oraz p.o. koordynatora Powiatowego Zespołu Doradztwa Rolniczego w Wągrowcu – Łukasza Kowalskiego.
Jak udało nam się dowiedzieć, nowy program telewizji POLSAT będzie się składał z kilku odcinków, a jego emisja zaplanowana jest na przełomie października i listopada bieżącego roku.
Zdjęcia wykonała Monika Dziuma – dziennikarka Tygodnika Wągrowieckiego.
Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu przekazuje w poniższej tabeli oraz w udostępnionym w części „Pobierz załącznik” pliku PDF informację dotyczącą zaawansowania zbiorów zbóż i rzepaków w województwie wielkopolskim (szacunki).
| Wyszczególnienie |
Zaawansowanie zbiorów w % w stosunku do powierzchni upraw |
Powierzchnia zasiewów w ha | Plon w t/ha |
| ZBOŻA | |||
| Jęczmień ozimy | 96,7 | 42 204 | 4,32 |
| Jęczmień jary | 80,0 | 105 571 | 3,11 |
| Pszenica ozima | 77,5 | 162 993 | 4,33 |
| Pszenica jara | 72,0 | 37 689 | 3,25 |
| Pszenżyto ozime | 77,2 | 188 938 | 3,95 |
| Pszenżyto jare | 63,5 | 13 766 | 3,05 |
| Żyto | 80,0 | 210 670 | 2,97 |
| Owies | 75,4 | 47 027 | 2,57 |
| Mieszanki zbożowe | 72,6 | 187 513 | 3,06 |
| ZBOŻA RAZEM | 77,6 | 996 371 | |
| RZEPAK | |||
| Rzepak ozimy | 96,2 | 73 380 | 2,54 |
| Rzepak jary | 58,5 | 451 | 1,83 |
| RZEPAK RAZEM | 96,0 | 73 831 | |
- Komunikat żniwny według powiatów – stan na 29.07.2019 (1909 Pobrań)
Owies
Instytut Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach przedstawił siódmy okres raportowania, tj. od 21 maja do 20 lipca 2019 r., w którym stwierdzono wystąpienie suszy rolniczej w 15 województwach. Największe zagrożenie suszą rolniczą w aktualnym raporcie odnotowano dla uprawy kukurydzy na ziarno, dla której w stosunku do poprzedniego okresu raportowania nastąpił wzrost o 815 gmin. Średnia wartość Klimatycznego Bilansu Wodnego (KBW) dla gminy Blizanów w aktualnym raporcie wyniosła -232,1 mm. Na terenie gminy na kategoriach gleb nr I i II (bardzo podatne i podatne) wykazano zagrożenie wystąpienia suszy na wszystkich uprawach, z wyłączeniem upraw niewskazanych na danej kategorii gleby (burak cukrowy dla I kategorii) oraz upraw nieraportowanych w danym okresie (rzepak i rzepik ze względu na zakończony zbiór). Dla gleb III kategorii zagrożenie występuje w następujących uprawach: zboża jare, kukurydza na ziarno i kiszonkę, tytoń, rośliny strączkowe, krzewy owocowe. Natomiast dla gleb IV kategorii zagrożenie występuje w uprawie krzewów owocowych.
Kukurydza
Ze względu na występowanie suszy już drugi rok z rzędu rolnicy zajmujący się produkcją zwierzęcą obawiają się o ilość i jakość paszy dla zwierząt. Na terenie gminy Blizanów rolnicy zebrali tylko pierwszy pokos na TUZ i nie zapowiada się na kolejny. Dodatkowo plon zbóż również pozostawia wiele do życzenia, część ziarniaków się nie zawiązała, a zawiązane ziarna są małe i niekształtne.
 |
 |
| Pszenica | Żyto |
Skalę tegorocznej suszy można zauważyć nawet po ilości złożonych wniosków do Urzędu Gminy Blizanów. W ubiegłym roku rolnicy złożyli ponad 600 wniosków, natomiast w tym roku jest to już ponad 850. Gminne komisje klęskowe natychmiast rozpoczęły pracę i na bieżąco szacują powstałe straty. Dodatkowo organizowane są spotkania sołeckie dla mieszkańców w celu przedstawienia dalszego postępowania z protokołami oraz przy okazji spotkań ze znaczną ilością rolników z terenu gminy omawiany jest program dofinansowania do wapnowania gleb w ramach „Ogólnopolskiego programu regeneracji środowiskowej gleb poprzez ich wapnowanie”.
Źródło informacji: http://www.susza.iung.pulawy.pl
Jeżeli producent rolny w swoim gospodarstwie spełnia wymogi zazieleniania poprzez siew poplonów, to musi pamiętać, by wysiać je i utrzymywać na polu w odpowiednim terminie. I tak, w przypadku międzyplonu ścierniskowego należy wysiać rośliny w terminie od 1 lipca do 20 sierpnia danego roku i utrzymywać na polu co najmniej do 15 października.
Od ubiegłego roku dopuszczono możliwość indywidualnego podejścia, a zatem wcześniejszego zaorania międzyplonu – tutaj wymogiem jest wysianie roślin w terminie po 1 lipca i utrzymanie na polu międzyplonu przez minimum 8 tygodni od wysiewu mieszanki. Jednakże dodatkowo w ciągu 7 dni od daty wysiewu, a najpóźniej do 27 sierpnia, należy złożyć w biurze powiatowym Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa oświadczenie ze wskazaniem terminu wysiewu. W przypadku gdy oświadczenie nie zostanie złożone, przyjmuje się, że wybrany został wariant ze stałym terminem wysiewu i utrzymywania.
Osoby, które decydują się na wysiew międzyplonu ozimego muszą dokonać siewu roślin od 1 lipca do 1 października i utrzymać na polu co najmniej do 15 lutego.
Na międzyplonach utworzonych z mieszanek obowiązuje zakaz stosowania środków ochrony roślin przez okres ich utrzymania. W przypadku wsiewek trawy lub bobowatych drobnonasiennych w uprawę główną, zakaz ten obowiązuje od momentu zbioru uprawy głównej przez co najmniej osiem tygodni lub do momentu wysiewu kolejnej uprawy głównej. Zakaz ten obejmuje również zaprawę nasion.
W przypadku realizacji Pakietu 1. Rolnictwo zrównoważone w ramach „Działania rolnośrodowiskowo-klimatycznego” PROW 2014-2020, jeżeli producent rolny posiada w swoim gospodarstwie międzyplony, których w danym roku i na danej działce nie wykazuje jako praktykę dodatkową, to taki obszar można jednocześnie zadeklarować jako obszar EFA pod warunkiem spełnienia wymogów dotyczących międzyplonów uznawanych jako obszar EFA. Jeżeli międzyplon w danym roku zostanie zadeklarowany jako praktyka dodatkowa, to w takim przypadku nie może być on jednocześnie zadeklarowany jako obszar EFA.
W przypadku realizacji wariantu 8.2 Międzyplon ozimy lub wariantu 8.3 Międzyplon ścierniskowy Pakietu 8. Ochrona gleb i wód „Programu rolnośrodowiskowego” PROW 2007-2013 albo wariantu 2.1 Międzyplony Pakietu 2. Ochrona gleb i wód w ramach „Działania rolnośrodowiskowo-klimatycznego” PROW 2014-2020, międzyplonów uprawianych w celu realizacji ww. zobowiązań nie można jednocześnie zadeklarować jako obszar EFA. Jeżeli w gospodarstwie uprawia się więcej międzyplonów (ponad powierzchnię wynikającą ze zobowiązania) i nie są one deklarowane do ww. wariantów w ramach programu rolnośrodowiskowego PROW 2007-2013 albo działania rolnośrodowiskowo-klimatycznego PROW 2014-2020, to międzyplony te można zadeklarować jako obszar EFA.
Wyniki Konkursu na Rolnika Roku Regionu Morza Bałtyckiego 2019
Przygotowane przez Anna GieraFundacja WWF Polska ogłosiła wyniki etapu krajowego Konkursu na Rolnika Roku Regionu Morza Bałtyckiego 2019. Celem konkursu jest wyróżnienie najlepszych praktyk rolniczych przyjaznych środowisku morskiemu i rolników stosujących metody ograniczające odpływ azotu i fosforu z ich gospodarstw do wód. W tym roku zwycięzcami zostali Marta i Tadeusz Żerańscy z województwa mazowieckiego, jednocześnie zostając reprezentantami Polski w etapie międzynarodowym konkursu.
Państwo Żerańscy prowadzą gospodarstwo ekologiczne w sposób przyjazny środowisku morskiemu przede wszystkim ograniczając odpływ substancji biogennych do wód poprzez prawidłowe gospodarowanie nawozami, m.in. nawożenie precyzyjne, stworzenie miejsc do przechowywania nawozów naturalnych, prowadzenie ewidencji zabiegów agrotechnicznych związanych z nawożeniem azotem, obsiewanie gruntów zbożami ozimymi, które pokrywają glebę w okresie jesienno-zimowym. Ponadto na terenie gospodarstwa znajdują się liczne elementy wpływające pozytywnie na zachowanie bioróżnorodności: miedze, zakrzaczenia, zadrzewienia, trwałe użytki zielone i zbiorniki wodne.
Drugie miejsce zajęli Monika Klarzak i Łukasz Stefaniak, prowadzący gospodarstwo w sposób konwencjonalny w województwie łódzkim. Natomiast trzecie miejsce przyznano Piotrowi Brulińskiemu prowadzącemu gospodarstwo konwencjonalne w województwie podlaskim.
Zwycięzcom gratulujemy i serdecznie zapraszamy do wdrażania praktyk przyjaznych środowisku morskiemu.
Kolski fajans – historia ceramiki ręcznie malowanej
Przygotowane przez Anna Stanisławska„Kolski fajans” to określenie związane kulturowo z miastem Koło w powiecie kolskim, choć sam termin „fajans” jest pochodzenia włoskiego i wywodzi się z miasta Faenza, gdzie po raz pierwszy zaczęto wytwarzać ceramikę o szkliwie ołowiowo-cynowym. Fajans to materiał bliski porcelanie, ale dużo cięższy i grubszy, przez co tańszy i łatwiejszy do nabycia przez większość warstw społecznych. Od XVII wieku fajansami zaczęto nazywać wyroby pochodzące z innych krajów Europy.
Od 1892 roku datuje się początki przemysłowej produkcji takiej ceramiki właśnie w Kole, kiedy to kolski przedsiębiorca Józef Freudenreich zakupił dom fabryczny zlokalizowany przy Trakcie Warszawskim. Już dwa lata po podpisaniu umowy Zakład Fabryczny posiadał na wyposażeniu 3 piece do wypalania gliny, 20 warsztatów i zatrudniał 31 osób, a po trzech latach wykonywana ceramika była już tak dopracowana i posiadała bardzo wysoką jakość, że została zaprezentowana w Warszawie na krajowej wystawie fajansu.
W pierwszych latach produkowano tu głównie naczynia stołowe zdobione drobną dekoracją plastyczną lub nadrukami. Wyroby barwiono kolorowymi szkliwami o nazwie „majoliki”. Kiedy w 1880 roku fabrykę przejął syn Józefa – August, fabryka tak prężnie się rozwinęła, że w asortymencie było już ponad 900 wzorów oferowanych w kilku wariantach dekoracyjnych. Oprócz przyborów stołowych produkowano też zestawy sanitarne i przedmioty dekoracyjne. W zdobnictwie obok stosowanego wcześniej reliefu (płaskorzeźby) pojawiły się kalkomanie i ażury.
Od 1904 roku fabryką zarządzali wnukowie Józefa Freudenreicha, Stefan i Czesław, a nowatorskie zdobienia wykonywały córki Czesława, Krystyna i Irena. W tym czasie do fabryki sprowadzono wybitnych specjalistów z zakresu ceramiki, wśród których znalazł się Zygmunt Błaszczyk, absolwent Szkoły Sztuk Zdobniczych i Przemysłu Artystycznego.
Rozwój fabryki fajansu został przerwany wybuchem drugiej wojny światowej, a Czesław i jego córka Krystyna zostali aresztowani i rozstrzelani przez Niemców. Podczas okupacji wojennej zakład został niemalże zniszczony, choć wypalano w nim naczynia na potrzeby armii niemieckiej. Po odbudowaniu po wojnie znalazł się pod przymusową administracją państwową podporządkowaną Zjednoczeniu Przemysłu Ceramiki Technicznej i Szlachetnej w Radomiu. Od 1950 do 1961 roku działał jako samodzielny podmiot pod nazwą Zakład Fajansu „Koło” w Kole. W 1962 roku powstało przedsiębiorstwo produkujące ceramikę sanitarną. W 1963 roku zakłady połączyły się tworząc ,,Zakłady Ceramiki Koło”. Od 1974 roku kolska fajansarnia została połączona z Włocławskimi Zakładami Ceramiki Stołowej.
Ogromny wkład w zdobienia wyrobów ceramicznych miała pani Helena Majewska, która od 1956 roku wprowadziła dekoracje ze wzorami kwiatowymi. W fabrycznej wzorcowni uwagę zwracały też prace Marii Zawielak-Hadaczek, której projekty zdobnicze utrzymywane były w tonacjach kobaltu.
Produkcja wyrobów fajansowych opierała się głównie na pracy ręcznej, a zdobienia kolskich naczyń nawiązywały do folkloru wzbogaconego inwencją twórczą zatrudnionych w fabryce malarek. Cały asortyment dekoracyjny i użytkowy uznawany był za rękodzieło artystyczne.
Obecnie „kolski fajans” uznawany jest za dziedzictwo kulturowe powiatu kolskiego i ma wartość kolekcjonerską. Kobaltowe i różnokolorowe ażurowe talerze można znaleźć w niejednym mieszkaniu starszej gospodyni. Przepiękne półmiski, talerze, wazy, owocarki i świeczniki można podziwiać również na ekspozycji, która mieści się na poddaszu ratusza miejskiego w Kole, na którą serdecznie zapraszam. Przedstawiono tam ceramikę produkowaną w okresie zarządzania fabryką przez rodzinę Freudenreichów – od 1842 do 1939 roku, z czasów okupacji hitlerowskiej – od 1939 do 1945 roku oraz z czasów powojennych.
Źródło informacji:
W artykule wykorzystano opisy i zdjęcia z wystawy stałej pt. „Fajans kolski – formy, dekoracje, techniki zdobnicze” mieszczącej się na poddaszu ratusza kolskiego.
Dnia 19.06.2019r w gminie Wronki już po raz szósty odbyły się Dni Pola. Rozpoczęły się w sali w Kłodzisku. Zebranych przywitał gospodarz spotkania Mariusz Makówka z Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego Poznań -Buro Gminne Wronki. Na spotkanie przybył burmistrz Mirosław Wieczór, kierownik ARiMR w Szamotułach Sławomir Hazak, powiatowy lekarz weterynarii doktor Robert Łęgosz z doktor Sylwią Wojciechowską. Prezes Banku Spółdzielczego we Wronkach Elżbieta Czosnowska i wiceprezes do spraw handlowych Eliza Sołtysiak, koordynator powiatowego zespołu doradczego w Szamotułach Janusz Brodzik z pracownikami, rolnicy z gminy Wronki i Szamotuły. Po powitaniu głos zabrali przedstawiciele poszczególnych instytucji. W swych prelekcjach do rolników przedstawili zagadnienia związane z dopłatami obszarowymi, dofinansowaniami do produkcji rolnej. Przedstawiciele weterynarii przedstawili problemy ASF i bioasekuracjii, rejestracji i uboju z konieczności zwierząt gospodarskich. Następnie przedstawiciele Banku Spółdzielczego we Wronkach przedstawili swoje oferty. Po prelekcjach rolnicy udali się na pola, by zlustrować plantacje poszczególnych upraw. W tym roku rolnicy oglądali następujące plantacje: ziemniaka Patryka Odrobnego, kukurydzę Romana Popielskiego, pszenżyto Pawła Hoffmanna, jęczmienia jarego Pawła Fojuda, buraka cukrowego z pszenżytem Mateusza Bednarka, pszenicę Wacława Grzelaka i cykorię Rafała Kasznego. Rolnicy zwiedzili rozbudowaną oczyszczalnię ścieków Przedsiębiorstwa Komunalnego, gdzie został przedstawiony proces technologiczny przerobu ścieków. Na zakończenie rolnicy udali się do gospodarstwa agroturystycznego Marka Dobosza w Karolewie, gdzie nastąpiła biesiada- integracja, zakończenie Dni Pól 2019. Zapraszamy za rok.
Galeria
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=1078#sigProIda182e5e96f
Więcej...
Dzień Ogórka w Karszewie, gmina Dąbie, jak co roku organizowany jest w pierwszą niedzielę sierpnia. Jest to okazja do spotkań plantatorów ogórków i całej lokalnej społeczności. Impreza ma formę festynu dla dużych i małych. W programie przewidziano warsztaty i konsultacje na temat polowej uprawy ogórka. Nie zabraknie także konkursów o tematyce ogórkowej. Imprezę zakończy zabawa organizowana na zielonej murawie.
Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu jako współorganizator Dnia Ogórka serdecznie zaprasza do udziału w imprezie rolników i mieszkańców obszarów wiejskich do Karszewa w gminie Dąbie w niedzielę 4 sierpnia 2019 r. Początek o godzinie 14.00.
Galeria
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=1078#sigProId78e4bbd5f2
Przez dwie miejscowości znajdujące się na terenie gminy Wągrowiec (Werkowo i Ludwikowo) 20 maja 2019 roku przeszło krótkotrwałe, lecz silne gradobicie. Poszkodowane w wyniku gradobicia zostały 23 gospodarstwa z Werkowa i 6 gospodarstw z Ludwikowa. Gradobicie przeszło przez te dwie miejscowości w godzinach popołudniowych i spowodowało szkody w uprawach polowych. Tym razem nie było strat w budynkach mieszkalnych, inwentarskich i maszynach.
Rolnicy, którzy ponieśli straty w uprawach, złożyli do Urzędu Gminy w Wągrowcu wnioski z prośbą o oszacowanie strat przez komisję klęskową działającą na terenie gminy Wągrowiec. Część rolników miała ubezpieczone uprawy, dlatego też prosili o pojawienie się w tym samym celu przedstawicieli firm ubezpieczeniowych.
Komisja klęskowa po lustracji pól stwierdziła uszkodzenia w uprawach zbożowych oraz w uprawach rzepaku ozimego i kukurydzy. Straty wyrządzone były też w gospodarstwach z uprawą buraka cukrowego oraz u producenta malin. Uszkodzenia w poszczególnych uprawach były różne i wynosiły od kilkunastu do nawet kilkudziesięciu procent.
Gradobicie doprowadziło do połamania całych roślin w uprawach żyta ozimego oraz malin. Dokonało też zniszczenia (deformacji) kłosów w uprawach pszenicy ozimej. Grad uszkodził liście w uprawach kukurydzy i buraka cukrowego oraz strąki i pędy główne w uprawach rzepaku ozimego. Połamane rośliny pousychały, a w uprawach rzepaku ozimego na roślinach, które miały uszkodzenia np. na łodygach, wystąpiły choroby grzybowe oraz pojawiły się szkodniki.
W zeszłym roku rolnikom z gminy Wągrowiec plony zmniejszyła susza, natomiast w tym roku niektórym gradobicie.
Galeria
-
Połamane pędy w uprawie żyta ozimego
Połamane pędy w uprawie żyta ozimego
-
Uszkodzenia pędu głównego w uprawie rzepaku ozimego
Uszkodzenia pędu głównego w uprawie rzepaku ozimego
-
Zasychanie części rozgałęzień połamanych przez grad w uprawie rzepaku ozimego
Zasychanie części rozgałęzień połamanych przez grad w uprawie rzepaku ozimego
-
Liczne uszkodzenia pędu głównego w uprawie rzepaku ozimego po przejściu gradobicia
Liczne uszkodzenia pędu głównego w uprawie rzepaku ozimego po przejściu gradobicia
https://archiwum.wodr.poznan.pl/pomoc-zwizana-z-wystpieniem-szkod-wywoanych-niekorzystnymi-zjawiskami-atmosferycznymi/itemlist?start=1078#sigProId0cd586971c
Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu przekazuje w poniższej tabeli oraz w udostępnionym w części „Pobierz załącznik” pliku PDF informację dotyczącą zaawansowania zbiorów zbóż i rzepaków w województwie wielkopolskim (szacunki).
| Wyszczególnienie |
Zaawansowanie zbiorów w % w stosunku do powierzchni upraw |
Powierzchnia zasiewów w ha | Plon w t/ha |
| ZBOŻA | |||
| Jęczmień ozimy | 96,7 | 42 204 | 4,32 |
| Jęczmień jary | 30,4 | 105 571 | 3,14 |
| Pszenica ozima | 27,3 | 162 993 | 4,35 |
| Pszenica jara | 12,1 | 37 689 | 3,16 |
| Pszenżyto ozime | 29,8 | 188 938 | 3,89 |
| Pszenżyto jare | 10,4 | 13 766 | 2,97 |
| Żyto | 35,2 | 210 670 | 2,91 |
| Owies | 29,1 | 47 027 | 2,54 |
| Mieszanki zbożowe | 24,2 | 187 513 | 2,94 |
| ZBOŻA RAZEM | 31,4 | 996 371 | |
| RZEPAK | |||
| Rzepak ozimy | 73,1 | 73 380 | 2,52 |
| Rzepak jary | 34,1 | 451 | 1,82 |
| RZEPAK RAZEM | 72,9 | 73 831 | |
- Komunikat żniwny według powiatów – stan na 22.07.2019 (1860 Pobrań)
Od wielu lat w naszym kraju następuje degradacja gleb związana z niekorzystnymi warunkami klimatycznymi oraz zaniechaniem prawidłowej technologii w uprawie roślin. Wpływ na to ma wyraźny wzrost udziału zbóż w strukturze zasiewów, dochodzący w niektórych gospodarstwach do 100%. Nie ulega wątpliwości, że wzrost plonowania roślin uprawnych związany jest z koniecznością utrzymania lub podnoszenia żyzności gleby. Duży spadek w pogłowiu zwierząt doprowadził do znacznego deficytu najcenniejszego nawozu jakim jest obornik. Stosowanie płodozmianów zbożowych ma podłoże ekonomiczne, jednak przyczynia się do naruszenia bilansu próchnicy, a tym samym do obniżenia produktywności gleby, co w perspektywie lat doprowadzi do spadku plonów. Jak powszechnie wiadomo odbudowa zawartości substancji organicznej w glebie to proces długotrwały i nie w pełni odwracalny. Warto tutaj przypomnieć o roli próchnicy w glebie. Substancje próchniczne wpływają dodatnio na tworzenie się struktury agregatowej gleb, poprawiając stosunki wodno-powietrzne. Próchnica działa jako lepiszcze strukturotwórcze, powodując sklejanie elementarnych cząstek masy glebowej w agregaty. W glebach piaszczystych powoduje to zwiększenie ich zwięzłości, a w glebach o cięższym składzie granulometrycznym wpływa na zmniejszenie zwięzłości. Duży wpływ na tworzenie agregatów mają również polisacharydy i białka. Woski, smoły i tłuszcze, choć nie zwiększają zgruźlenia nasycając agregaty, czynią je bardziej odpornymi na działanie wody. Związki próchniczne posiadają wysoką pojemność wodną. W stosunku do swej wagi mogą one zatrzymać 3- do 5-krotnie więcej wody w formie dostępnej dla roślin. Ta właściwość ma szczególne znaczenie w glebach piaszczystych, ponieważ ich pojemność wodna zależy głównie od zawartości substancji próchnicznych. Istotny jest wpływ próchnicy na barwę gleby. Dzięki ciemnemu zabarwieniu próchnica silnie pochłania promienie słoneczne, poprawiając właściwości termiczne gleby.
W ostatnich latach tam, gdzie nie ma produkcji zwierzęcej, próbuje się zastąpić obornik słomą czy nawozami zielonymi pochodzącymi z uprawy międzyplonów. Uprawa polonów wnosi do gleby dużą ilość materii organicznej w postaci przyoranej całej masy roślinnej, poprawiając strukturę gleby oraz warunki wodno-powietrzne. Szczególnego znaczenia nabierają poplony, w składzie, których duży udział mają motylkowate. Kolejną zaletą międzyplonów jest to, że ograniczają kiełkowanie i wzrost chwastów, czyli ograniczają ekspansję różnych gatunków chwastów. Według przeprowadzonych badań najbardziej ograniczone zostało zachwaszczenie w płodozmianach z dużym wysyceniem zbóż. Rośliny uprawiane w międzyplonach o palowym systemie korzeniowym, takie jak gorczyca czy rzodkiew oleista, niszczą podeszwę płużną. Kolejną zaletą jest poprawa właściwości fitosanitarnych gleby. Zboża uprawiane po międzyplonach roślin motylkowatych czy kapustowatych są w następnym roku w mniejszym stopniu porażane przez choroby podsuszkowe i szkodniki. Na rynku nasiennym jest dość duży wybór odmian gorczycy czy rzodkwi oleistej o właściwościach biologicznego zwalczania populacji mątwika burakowego czy ziemniaczanego. Wydzieliny korzeniowe tych roślin powodują, że zostaje zachwiana równowaga płciowa nicieni. Większa część żerujących osobników przeobraża się w osobniki męskie, co w dużym stopniu wpływa na ograniczenie rozmnażania. Jednym z ważniejszych zadań międzyplonów jest ograniczenie wymywanych z gleby składników nawozowych, które pozostają po zbiorze zbóż. Dla uzyskania zadawalających wyników niezbędne jest wytworzenie przez rośliny dużego plonu biomasy. Międzyplony pełnią również rolę roślin okrywowych, chronią glebę przed nadmiernym parowaniem oraz erozją wodną i wietrzną. Utrzymywanie na polu poplonów w okresie zimowym zapobiega spływowi biogenów, a przez to zanieczyszczeniu wód gruntowych i zbiorników wodnych, zwłaszcza azotem i fosforem. Uprawa międzyplonów często jest dodatkowym źródłem cennej paszy dla gospodarstw, gdzie utrzymywane jest bydło.
Wysiew roślin poplonowych wymaga starannego przeprowadzenia zabiegów agrotechnicznych i zagospodarowania resztek pożniwnych. Wszelkie prace uprawowe przed wysiewem nasion należy wykonać po zbiorze przedplonów najwcześniej jak tylko jest to możliwe . O powodzeniu uprawy międzyplonów decyduje przede wszystkim długość okresu wegetacyjnego oraz rozkład opadów i temperatur w okresie wegetacji.
Międzyplony ozime wysiewane są w końcu lata lub na początku jesieni, a zbierane wiosną roku następnego, głównie na zielonkę lub kiszonkę dla bydła. W tych poplonach najczęściej wysiewa się takie rośliny jak: zboża (żyto, pszenżyto) w mieszance z wyką kosmatą lub z rzepakiem. Doskonałym rozwiązaniem może być wysiew traw takich jak życica trwała, która jest bardzo cenną trawą ze względu na wysoki potencjał plonowania, jak również na dużą zawartość składników pokarmowych i swoją smakowitość. Duża zawartość cukrów w tej trawie wpływa na doskonałe zakiszanie, często wykorzystywana jest do sporządzania sianokiszonki.
Międzyplony ścierniskowe uprawiane są głównie po zbiorze zbóż z przeznaczeniem na przyoranie. Dużym problemem przy powodzeniu ich uprawy jest brak opadów, zwłaszcza w okresie wschodów. Wymagają one około 140-160 mm opadów w okresie od lipca do września. Najczęściej w międzyplonach ścierniskowych uprawiane są takie rośliny jak: łubin żółty czy wąskolistny, groch pastewny lub siewny, gorczyca, rzepak, słonecznik, facelia błękitna, wyka, rzodkiew oleista, życica mieszańcowa lub wielokwiatowa. Bardzo popularny jest wysiew tych roślin w mieszankach 2-4 gatunkowych. Pamiętać jednak trzeba, aby rośliny wysiewane w tych mieszankach miały podobne wymagania w okresie wegetacji oraz nasiona były podobnej wielkości. Przy doborze roślin do uprawy trzeba mieć na uwadze wymagania glebowe poszczególnych roślin.
Wsiewki poplonowe wsiewa się w łan rośliny ochronnej i zbiera jesienią lub pozostawia do zbioru w latach następnych. Spośród gatunków wysiewanych w rośliny ochronne wykorzystuje się takie gatunki jak: lucerna, koniczyna czerwona, życica wielokwiatowa lub mieszanki motylkowych z trawami. Jako roślinę ochronną najczęściej wybiera się jęczmień jary, rzadziej owies. O powodzeniu uprawy decyduje termin wysiewu wsiewki, który powinien być jak najwcześniejszy oraz ilość wysiewu rośliny ochronnej. Normę wysiewu zbóż należy zmniejszyć o 1/3, a także należy obniżyć nawożenie azotowe. Wśród rolników powodzeniem cieszy się uprawa lucerny z trawami lub koniczyny czerwonej z życicą wielokwiatową. Takie mieszanki wytwarzają duże ilości biomasy, wiernie plonują i pozostawiają dużą masę resztek pożniwnych. Są doskonałym przedplonem zwłaszcza dla zbóż. W ostatnich latach zwłaszcza od momentu wejścia naszego kraju do Unii Europejskiej nastąpiły bardzo duże zmiany w rolnictwie, polegające na specjalizacji czy uproszczeniach. Efektem tego jest bardzo duży udział zbóż w strukturze zasiewów, a także w wielu gospodarstwach brak najcenniejszego nawozu jakim jest obornik. Szybki wzrost intensyfikacji produkcji roślinnej prowadzi do przyśpieszonej mineralizacji masy organicznej. W konsekwencji takie gospodarowanie prowadzi do naruszenia bilansu próchnicy, a tym samym do obniżenia produkcyjności gleby. Jedyną alternatywą, aby zapobiec tym niekorzystnym zjawiskom, jest uprawa międzyplonów, które mają wpływ nie tylko na produktywność gleby, ale wpływają na jakość uzyskanego plonu roślin następczych czy ochronę środowiska.
Bibliografia:
Gonet S.: Ochrona zasobów materii organicznej gleby. W: Gonet S., Markiewicz M. Rola materii organicznej w środowisku. Polskie Towarzystwo Substancji Humusowych, Wrocław, 2007, str. 7-29.
Biskupski A. i in.: Gospodarcze i ekologiczne znaczenie międzyplonów w produkcji roślinnej. Zeszyt 36, Instytut Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach, Państwowy Instytut Badawczy, 2014.
Gaweł E.: Dodatkowa zielonka z międzyplonów. Top Agrar Polska 9/2011, str. 34-37.