Pomoc związana z wystąpieniem szkód wywołanych niekorzystnymi zjawiskami atmosferycznymi - WODR Poznań

26 czerwca 2019 roku Instytut Ogrodnictwa zorganizował w Sadzie Doświadczalnym w Dąbrowicach DZIEŃ OTWARTYCH DRZWI INSTYTUTU OGRODNICTWA. Otwarcie spotkania i powitanie uczestników rozpoczęła dr hab. Dorota Konopacka, prof. IO – p.o. Dyrektor Instytutu Ogrodnictwa.

Program Dnia Otwartego był bardzo bogaty, prezentowano wybrane kwatery w sadzie dąbrowickim jak również w szklarniach i na polach doświadczalnych prowadzone prace eksperymentalne w uprawie warzyw i roślin ozdobnych. Na terenie sadów dąbrowickich odbyła się konferencja, która jest częścią  szerokiej kampanii edukacyjnej „Ograniczenie zanieczyszczenia azotem pochodzenia rolniczego metodą poprawy jakości wód”, współfinansowany przez Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Tematem konferencji były  „PROBLEMY NAWADNIANIA I FERDYGACJI W GOSPODARSTWACH OGRODNICZYCH A OCHRONA WÓD”. Projekt przygotowany został przy udziale m.in. z ekspertów z Centrum Doradztwa Rolniczego w Brwinowie i jest on kontynuacją wcześniejszych działań z zakresu wsparcia polityki zrównoważonego rozwoju rolnictwa i obszarów wiejskich. Celem projektu jest podnoszenie świadomości i kształtowanie właściwych postaw doradców rolnych i rolników w zakresie ograniczenia zanieczyszczenia wód azotem pochodzenia rolniczego, poprzez propagowanie zasad zrównoważonego rolnictwa, a tym samym wsparcie we wdrażaniu „ Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi za źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczeniu”. Ponieważ duży udział w zanieczyszczeniu wód azotem przypisywany jest rolnictwu, konieczne są działania, które uświadomią rolnikom wagę problemu i przygotowują ich do wprowadzenia zmian w gospodarce nawozami i kontrolowania odpływu azotu ze źródeł rolniczych. szczególnie ważnym ogniwem w przekazywaniu wiedzy rolnikom są doradcy rolni, którzy wymagają odpowiedniego przygotowania w kontekście nałożonych na nich obowiązków i zmian prawa wodnego. Omówione zostały również nowe regulacje prawne jak i ich konsekwencje dla rolników miedzy innymi Program azotanowy, który nakłada na większość gospodarstw w kraju dodatkowe obowiązki, szczególnie istotne obowiązki nałożone programem, dotyczą dokumentacji: ewidencji nawożenia, umów przekazywania nawozów naturalnych, obliczeń maksymalnych dawek nawożenia lub planów nawozowych. Podstawowe obowiązki wynikające z ustawy Prawo Wodne i programu azotanowego w zależności od potencjalnego zagrożenia, obowiązki właścicieli gospodarstw rosną wraz z poziomem intensywności i wielkości produkcji. Zgodnie z ustawą prawo Wodne wszystkie podmioty prowadzące produkcje rolną, w tym działy specjalne produkcji rolnej, oraz działalność w ramach, której są przechowywane odchody zwierzęce lub stosowane nawozy mają prowadzić je  w sposób zapobiegjący zanieczyszczeniu wód azotanami. Przedstawione zostały także czynniki ryzyka skażenia wód gruntowych azotanami w uprawie roślin sadowniczych i warzywnych. Wykładowcy podkreślili, że azot jest niezbędnym składnikiem pokarmowym dla roślin. Uczestniczy on we wszystkich procesach życiowych roślin. Jego niedobór prowadzi do osłabienia wzrostu drzew, redukcji plonowania oraz obniżenia jakości owoców. Z tego powodu stosowanie nawozów zawierających azot jest koniecznością w nowoczesnej produkcji owoców. Jednakże, użycie azotu w dawkach przekraczających potrzeby nawozowe roślin powoduje jego wymywanie w głąb profilu gleby, aż do wód gruntowych. W celu zagwarantowania odpowiedniego odżywiania roślin azotem, a jednocześnie zminimalizowania ryzyka skażenia wód gruntowych azotanami, sadownicy powinni stosować zasady dobrej praktyki w zarządzaniu azotem. Do czynników ograniczających wymywanie azotu do wód gruntowych można zaliczyć także używanie podkładek o silnie rozbudowanym systemie korzeniowym. Innym czynnikiem mającym wpływ na wielkość wymywania azotanów do wód gruntowych z upraw sadowniczych jest utrzymywanie murawy w miedzyrzędziach lub na całej powierzchni sadu lub plantacji. Murawa stanowi cenne zabezpieczenie na wypadek zastosowania nadmiernych dawek azotu. W celu prawidłowego zarządzania azotem, w tym minimalizowania wymywania azotu do wód gruntowych, sadownik ma do dyspozycji wiele kryteriów diagnostycznych na podstawie których może opracować strategię nawożenia azotem. Zalicza się do nich: zawartość materii organicznej i azotu mineralnego w glebie, odczyn gleby, zawartość azotu w kwiatach, ogonkach liściowych lub blaszkach liściowych, wielkość i intensywność zielonej barwy blaszki liściowej, długość i grubość przyrostów rocznych, intensywność kwitnienia, zawiązywanie owoców, wielkość plonowania oraz wygląd owoców. W uprawach warzywnych nawożenie gleby i podstawowe żywienie roślin odbywa się poprzez dostarczanie składników pokarmowych w strefę systemu korzeniowego w postaci nawozów sypkich lub roztworów odżywczych. Coraz częściej jednak intensywne uprawy polowe są nawadniane, a nawet fertygowane dokorzeniowo poprzez linie kroplujące, podobnie jak uprawy warzyw w tunelach gruntowych. Obecnie brakuje danych na temat skażenia wód gruntowych w Polsce w obszarach intensywnej polowej produkcji warzywnej, a dostępne informacje dotyczą zanieczyszczeń pochodzenia ogólnorolniczego. Nikłe zagrożenie ogólnośrodowiskowe ze strony upraw warzywnych nie oznacza jednak, że nie należy brać go pod uwagę. Przedstawiono również wpływ deficytu wody na wzrost i plonowanie roślin. W badaniach nad nawadnianiem roślin uprawnych coraz większy nacisk kładzie się na poznanie reakcji na suszę nie tylko gatunków roślin ale także poszczególnych odmian. Mogą one mieć bowiem różne wymagania co do warunków środowiska. W IO prowadzone są intensywne prace nad oceną reakcji poszczególnych odmian roślin ogrodniczych na suszę. Odmiany roślin o mniejszych wymaganiach wodnych lub wyższej tolerancji na suszę mogą być przydatne na obszarach, gdzie istnieje ograniczony dostęp do źródeł wody. Ma to także znaczenie w technologiach uprawowych stosowanych pod osłonami, gdzie jedynym źródłem wody jest tylko ta podawana przez system nawodnieniowy. W tych warunkach szczególnie ważne staje się oszczędne i racjonalne gospodarowanie wodą i nawozami.

Konferencja była okazją do zaprezentowania nowych regulacji oraz dyskusji na temat ich konsekwencji dla rolników oraz zapoznaniu się z nowymi trendami w systemach nawadniania i fertygacji upraw, redukujących zanieczyszczenia i poprawiających jakość wód, oraz pozwalających na oszczędne gospodarowanie jej zasobami.

Upalny dzień nie przeszkodził w obejrzeniu prezentowanych przez pracowników IO wybranych kwater dąbrowickiego sadu, w których przedstawione są doświadczenia nad doskonaleniem wydajnych i bezpiecznych dla środowiska technologii wytwarzania wysokiej jakości owoców.

 

Ostatnio zmieniany 08 lipca 2019

Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu (WODR) podlega Ministrowi właściwemu do spraw rozwoju wsi. Realizuje zatem działania w zakresie rolnictwa, rozwoju wsi, rynków rolnych oraz wiejskiego gospodarstwa domowego, mające na celu poprawę poziomu dochodów rolniczych oraz podnoszenie konkurencyjności rynkowej gospodarstw rolnych, wspieranie zrównoważonego rozwoju obszarów wiejskich, a także podnoszenie kwalifikacji zawodowych rolników i innych mieszkańców obszarów wiejskich.

Rolniczy handel detaliczny (RHD) – to obecnie jeden z priorytetów Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi (MRiRW), to również jeden z bardzo ważnych obszarów działań „Planu dla Wsi” realizowanego przez MRiRW.

Od 1 stycznia 2019 roku obowiązuje nowelizacja ustawy, dzięki której rolnicy wytwarzający żywność w ramach RHD mają szersze możliwości jej sprzedaży.

Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu wspólnie z Krajowym Ośrodkiem Wsparcia Rolnictwa, z uwagi na zmiany w przepisach oraz wychodząc naprzeciw oczekiwaniom środowisk rolniczych i mieszkańców wiejskich, zorganizował cykl szkoleń dla osób zainteresowanych prowadzeniem tej działalności.

Takie szkolenie pt. „Sprzedaż bezpośrednia i Rolniczy Handel Detaliczny” zostało zorganizowane na terenie PZDR nr 5 obejmującym powiaty: gnieźnieński, słupecki, wągrowiecki i wrzesiński w dniu 26 czerwca 2019 roku w Gminnym Ośrodku Kultury w Niechanowie.

Spotkanie to – jak zaznaczono wcześniej – było pokłosiem licznych pytań dotyczących określenia wymagań, jakie powinny być spełnione podczas wytwarzania żywności w ramach rolniczego handlu detalicznego, jak również trudności związanych z rejestracją działalności.

Uznano – i słusznie – że gwarantem pozyskania przez uczestników szkolenia, pełnej informacji na ten temat, będą wystąpienia przedstawicieli Powiatowego Inspektoratu Weterynarii w Gnieźnie, Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej w Gnieźnie oraz Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa – OT w Poznaniu.

W związku z powyższym, wykład na temat wymagań weterynaryjnych, jakie należy spełnić w przypadku podjęcia działalności w ramach rolniczego handlu detalicznego przeprowadził p. Dariusz Nowaczyk – p.o. Powiatowego Lekarza Weterynarii w Gnieźnie.

Pani Iwona Malinger – Kierownik Sekcji Higieny Żywienia, Żywności i Przedmiotów Użytku – przeprowadziła wykład - w kontekście RHD - dotyczący działań mających na celu zaznajamianie społeczeństwa z czynnikami szkodliwymi dla zdrowia, popularyzowania zasad higieny, racjonalnego żywienia i metod zapobiegania chorobom.

Przedstawiciel KOWRU-u w osobie p. Adriana Rajczyka wypowiedział się na temat rolniczego handlu detalicznego w obszarze promocji i możliwości wprowadzania na rynek żywności wytwarzanej przez rolników.

Szkolenie – w zgodnej opinii uczestników – było doskonałą okazją do tego, by przekazać rolnikom i mieszkańcom obszarów wiejskich niezbędnej wiedzy potrzebnej do uruchomienia nowej formy wytwarzania żywności.

Należy dodać, że szkolenie w dniu 26 czerwca br. zostało też zorganizowane z myślą o beneficjentach działania „Premia dla Młodego Rolnika, zakończyło się uzyskaniem przez uczestników stosownych zaświadczeń, które zapewne będą ułatwiać rozliczenia „tematyczne” z tego działania. W szkoleniu uczestniczyło 44 zainteresowanych rolników, natomiast wydano 38 zaświadczeń.

Ostatnio zmieniany 08 lipca 2019

Taki właśnie temat miało szkolenie, które odbyło się w dniu 18 czerwca 2019 roku w Gminnym Ośrodku Kultury w Niechanowie zorganizowane przez Powiatowy Zespół Doradztwa Rolniczego nr 5 w Gnieźnie.

Program szkolenia obejmował zagadnienia dotyczące ww. elementów integrowanej ochrony roślin w uprawie ziemniaków (wykładowca: T. Rochowiak – Okręgowa Stacja Chemiczno-Rolnicza w Poznaniu), strączkowych i roślin zbożowych (wykładowca: Ewa Wziętek – gł. specjalista ds. produkcji roślinnej WODR w Poznaniu - rejon nr 5 – Słupca).

Warto – przy tej okazji – powiedzieć nieco więcej na temat pojęcia „integrowana ochrona roślin”, które nie jest pojęciem nowym, ale nie jest także pojęciem zupełnie starym (początki integrowanej ochrony roślin sięgają lat 60. XX wieku). Pierwsza dyrektywa Unii Europejskiej omawiająca problematykę integrowanej produkcji owoców oraz regulująca jej aspekty prawne została wydana w 1991 roku. W Polsce – podobnie jak w UE – integrowana produkcja (IP) oparta na zasadach integrowanej ochrony roślin sięga początków lat 90., a jej założenia merytoryczne opracowano w Instytucie Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach. Warto wiedzieć, że przepisy prawne dotyczące Integrowanej Produkcji (IP) zostały zawarte w Ustawie o ochronie roślin z 18 grudnia 2003 r. oraz Rozporządzeniu MRiRW z 24 czerwca 2013 r. W Polsce jednostką koordynującą system IP oraz kontrolującą prawidłowości prowadzenia upraw i wydawania certyfikatów jest PIORiN, czyli Państwowa Inspekcja Ochrony Roślin i Nasiennictwa.

Jak zatem można zdefiniować ten sposób ochrony roślin przed organizmami szkodliwymi?

Integrowana ochrona roślin (z Wikipedia)  – to „sposób ochrony roślin przed organizmami szkodliwymi, polegający na wykorzystaniu wszystkich dostępnych metod ochrony roślin, dający pierwszeństwo metodom niechemicznym, w sposób minimalizujący zagrożenie dla zdrowia ludzi, zwierząt oraz dla środowiska. Tym samym, integrowana ochrona roślin pozwala ograniczyć stosowanie chemicznych środków ochrony roślin do niezbędnego minimum i w ten sposób ograniczyć presję na środowisko naturalne oraz chroni bioróżnorodność środowiska rolniczego”.

Warto też wiedzieć, że określenie „integrowana ochrona roślin” został przyjęty w Polsce na podstawie tłumaczenia terminu z języka angielskiego „Integrated Pest Management” (IPM) i chociaż niezbyt dokładnie odzwierciedla istotę nazewnictwa oryginału – bo oznacza w dosłownym znaczeniu „integrowane zarządzanie agrofagami” – to w istocie rzeczy, na trwałe zapisał się w działaniach dotyczących aspektu zwalczania organizmów szkodliwych. Generalnie, jest to działanie, które jest „odpowiedzią” na wspólne – łączne oddziaływanie wszystkich organizmów szkodliwych występujących w otoczeniu rośliny uprawnej na jej plon. i taka właśnie pozostaje istota integrowanej ochrony roślin – czyli kompleksowe zabiegi „ochroniarskie”, ze szczególnym zwróceniem uwagi na wzajemne powiązania i współoddziaływania. Upraszczając nieco, należy stwierdzić, że „wejście” chemii jest ostatecznością dopiero po niezbyt skutecznych metodach biologicznych, mechanicznych, płodozmianowych, etc. Zatem integrowana ochrona roślin i stosowanie tego sposobu ochrony roślin uprawnych przed organizmami szkodliwymi (agrofagami) wymaga sporej wiedzy o biologii organizmów szkodliwych dla roślin. Wiedza ta jest niezbędna, warunkuje bowiem terminy zwalczania agrofagów z wykorzystaniem naturalnie występujących organizmów pożytecznych w rozumieniu drapieżców i pasożytów organizmów szkodliwych dla roślin uprawnych.

Sądząc po zainteresowaniu (38 uczestników szkolenia), temat integrowanej ochrony roślin był ze wszech miar trafiony i co równie ważne, w spotkaniu tym wzięli udział przede wszystkim „młodzi rolnicy” – beneficjenci działania „Premia dla MR” oraz potencjalnie zainteresowani przystąpieniem do tego działania. Jak wspomniano na wstępie, było to szkolenie powiatowe, kończące się wydaniem stosownych zaświadczeń o uczestnictwie, a zatem ułatwiające też „tematyczne” rozliczanie się z dokumentacji beneficjentów działania „Premia dla MR” tych obecnych, jak też potencjalnych (bezterminowość zaświadczeń).

Ostatnio zmieniany 08 lipca 2019

„Europejski Fundusz Rolny na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich: Europa inwestująca w obszary wiejskie”.
Operacja współfinansowana ze środków Unii Europejskiej w ramach Schematu II Pomocy Technicznej „Krajowa Sieć Obszarów Wiejskich” Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020. Instytucja Zarządzająca Programem Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 – Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi.


Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego wspólnie z partnerami: Stowarzyszeniem LGD „Trakt Piastów”, Stowarzyszeniem LGD „Partnerstwo dla Doliny Baryczy” oraz Stowarzyszeniem Edukacji Rolniczej i Leśnej EUROPEA POLSKA realizuje operację pn.: „Wsparcie rozwoju wiejskiej przedsiębiorczości z uwzględnieniem możliwości i problemów wynikających ze zmian społeczno-demograficznych, w tym napływu mieszkańców z terenów miejskich”.

Głównym celem operacji jest wsparcie rozwoju wiejskiej przedsiębiorczości na obszarze realizacji operacji poprzez zastosowanie kaskadowego modelu przekazywania wiedzy i dobrych praktyk.

Uczestnicy wyjazdu studyjnego do Finlandii połączonego ze spotkaniem szkoleniowym przekażą nabytą wiedzę oraz dobre praktyki zarówno w obrębie instytucji, w których pracują – m.in. doradcom rolniczym, pracownikom lokalnych grup działania oraz nauczycielom szkół rolniczych i leśnych, jak również zewnętrznym odbiorcom docelowym – mieszkańcom obszarów wiejskich.

Celem szkolenia dla uczestników wyjazdu przeprowadzonego przez Wielkopolski Ośrodek Doradztwa Rolniczego w Poznaniu przez wyjazdem do Finlandii jest umożliwienie nawiązania kontaktów pomiędzy doradztwem rolniczym, LGD-ami, szkołami itd., a także wymiana doświadczeń na temat rozwiązań stosowanych w innych rejonach Polski.

Celem wyjazdu studyjnego jest zapoznanie uczestników wyjazdu z dobrymi praktykami podejmowania działalności gospodarczej na obszarach wiejskich w Finlandii, w tym z dobrymi praktykami wykorzystania przez rdzennych mieszkańców wsi możliwości wynikających z osadzania się na wsiach ludności napływowej.

W ramach operacji przeprowadzone zostaną również działania szkoleniowe kierowane do mieszkańców obszarów wiejskich z zakresu przedsiębiorczości wiejskiej oraz aktywizacji mieszkańców wsi – będą to minimum 4 tzw. szkolenia gminne w województwie wielkopolskim.

Przygotowana zostanie również publikacja zawierająca przykłady dobrych praktyk przedsiębiorczości na obszarach wiejskich, która zostanie wykorzystana między innymi w pracy doradczej, podczas zajęć z uczniami szkół rolniczych i leśnych.

Grupa docelowa wyjazdu studyjnego i szkolenia organizowanego dla uczestników wyjazdu składa się z 20 osób z terenu pięciu województw, reprezentujących następujące instytucje/organizacje wspierające rozwój obszarów wiejskich:

  • doradztwo rolnicze – m.in. przedstawiciele Wielkopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego oraz Warmińsko-Mazurskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego;
  • przedstawiciele lokalnych grup działania – m.in. ze Stowarzyszenia LGD „Trakt Piastów” oraz Stowarzyszenia LGD „Partnerstwo dla Doliny Baryczy”;
  • przedstawiciele samorządów lokalnych (JST);
  • przedstawiciele organizacji pozarządowych – m.in. ze Stowarzyszenia Edukacji Rolniczej i Leśnej EUROPEA POLSKA;
  • przedstawiciele instytucji z otoczenia rolnictwa.

Grupa docelowa dla szkoleń gminnych oraz działań doradczych oraz spotkań organizowanych przez dodatkowych partnerów KSOW to mieszkańcy obszarów wiejskich zainteresowani odkrywaniem nowych źródeł dochodów oraz włączaniem się w działalność organizacji pozarządowych, takich jak nowo rejestrowane koła gospodyń wiejskich czy działające lokalne grupy działania.

Operacja realizowana jest z wykorzystaniem następujących form: szkolenie dla uczestników wyjazdu studyjnego, wyjazd studyjny do Finlandii oraz publikacja.

Efektem realizacji operacji będzie intensyfikacja działań na rzecz dywersyfikacji gospodarki wiejskiej w kierunku wzrostu zatrudnienia w działalności pozarolniczej z wykorzystaniem zasobów wsi opartych na zasobach przyrodniczych i kulturowych.

Długookresowym efektem jest również wzrost kompetencji i polepszenie jakości pracy doradców rolniczych, pracowników firm z otoczenia rolnictwa oraz przedstawicieli LGD-ów i pracowników szkół rolniczych dzięki większej wiedzy i znajomości dobrych praktyk stosowanych na terenach rolniczych w innych rejonach Polski, a także w Finlandii.

Odwiedź portal KSOW – http://ksow.pl.
Zostań Partnerem Krajowej Sieci Obszarów Wiejskich.

Ubiegłoroczna i obecna susza dała się we znaki nie tylko rolnikom z naszego powiatu, ale również w całej Wielkopolsce, większej części naszego kraju i Europy. Dodatkowo nadeszła bezśnieżna zima, która nie zdołała zgromadzić wody po letnim okresie posuchy. Obecny raport Instytutu Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa w Puławach z dnia 1 lipca 2019 r. nie pozostawia złudzenia i wylicza największy brak wody na pograniczu województw lubuskiego i wielkopolskiego ( KBW na poziomie do – 239 mm) – wskaźnik informuje, iż bilans braku wody jest ekstremalnie duży. Należy również dodać, że pomiędzy niektórymi stacjami opadów nie notowano wcale lub były znikome, a lokalne opady pochodzenia burzowego wcale nie rozwiązały trudnej sytuacji, gdyż następuje szybki powierzchniowy spływ wody i w połączeniu z temperaturami, które w ostatnim czasie dochodziły do rekordowych wartości + 38 o C w cieniu następuje gwałtowne parowanie z powierzchni gleby i roślin. Do niekorzystnych warunków wodnych dołączyły także nawałnice gradowe, które wraz z silnym wiatrem w dniu 1 lipca 2019 r. w godzinach późno popołudniowych i wieczornych niszczyły uprawy w południowej połowie powiatu kępińskiego ( wskutek gradu najbardziej ucierpiały gminy: Perzów, Bralin, Baranów, a także część gminy Kępno i Rychtal ).

Oględziny poszczególnych plantacji gminy Kępno ( na zdjęciu: groch i pszenżyto ozime)

W wyniku tak niekorzystnych zjawisk atmosferycznych natychmiast zebrały się gminne komisje klęskowe, które na bieżąco szacują powstałe straty, dodatkowo w strefie silniejszych podmuchów wiatru doszło do zerwania dachów na budynkach gospodarczych, co także generuje dodatkowe straty. Proces szacowania strat jest bardzo czasochłonny i uciążliwy z uwagi na skalę zjawiska i pasmowe przejście opadu gradu, który lokalnie wyrządził bardzo duże straty w połączeniu z suszą zwłaszcza w uprawach rzepaku, kukurydzy, częściowo zbożach i pozostałych uprawach. Obecnie aby usprawnić samo szacowanie i kontakt z rolnikami urzędy gmin organizują spotkania w poszczególnych miejscowościach, gdzie skala zjawiska była największa, a dodatkowo każdy rolnik może osobiście złożyć wniosek o oszacowanie strat do właściwej gminy, w której posiada swoje działki ewidencyjne.

Piotr Twardowski

 

Galeria

Ostatnio zmieniany 16 lipca 2019

 

Mak polny występują na obszarze całego kraju. Jako roślina mało wymagająca rośnie właściwie wszędzie. Preferuje dobrze przepuszczalne gleby o średniej zawartości składników mineralnych. Bardzo lubi słońce i w takich warunkach występuje go zdecydowanie więcej. Jest rośliną dorastającą do 90 cm. Posiada prostą łodygę przeważnie pojedyńczą lub z bocznymi przyrostami, która pokryta jest gęstą szczeciną włosków. Liście wyrastają już u nasady i są ząbkowane. Płatki maku są czerwone, przechodzące w pomarańczowe z czarną plamką od strony wewnętrznej przy tym okrągłe, gładkie i delikatne. Średnica kwiatu wynosi około 9 cm. Do wzrostu i rozwoju nie przeszkadzają mu niskie temperatury a nasiona zachowują bardzo długą możliwość skiełkowania. Chwast ten w sprzyjających warunkach potrafi „gościć” na polach nawet dwa razy w sezonie wegetacyjnym a więc wiosną i jesienią. Zachwaszcza w dużym stopniu zboża ozime zwłaszcza pszenicę i żyto oraz rośliny okopowe. Mak polny zaczyna kwitnąć pod koniec wiosny i około 30 dni zachwyca swoimi kwiatostanami. Spotkamy go chyba przy każdej drodze. Nie straszne mu są żadne spaliny samochodowe. Jest odporny na zanieczyszczone środowisko. Mak polny zaklasyfikowany jest jako chwast w roślinach uprawnych, jednak ma wielu zwolenników którzy uprawiają go w swoich ogródkach. Jest także rośliną leczniczą. Ususzone jego płatki służą do wytwarzania syropów, naparów i barwników. Uprawa maku w celu farmaceutycznym czy kosmetycznym podlega regulacjom prawnym.

W tym roku na pleszewskich polach z uprawą zbóż maki „czerwieniły” się w takim nasileniu, że należało zastanawiać się czy rośliną główną są maki czy zboża? Takie pola polubiło wiele osób przejeżdżających tuż obok nich! Zatrzymywały się i przechadzały podziwiając naturę. Wśród tych osób byli amatorzy oraz osoby zawodowo związane z wykonywaniem zdjęć. Wielu z nich przechadzając się po polach próbowało wykonać ciekawe selfie lub rodzinne zdjęcie do albumu.

 

Ostatnio zmieniany 04 lipca 2019

Koniczyna czerwona (Trifolium pratense), to bylina z rodziny bobowatych kwitnąca od maja do września, w Polsce jest rośliną pospolitą. Koniczyna czerwona to roślina pastewna, lecznicza a także jadalna, gdyż jadalne są jej wszystkie części nawet korzenie po ugotowaniu. Powstało wiele opracowań i artykułów na temat rolniczego znaczenia koniczyny jej przydatności jako rośliny pastewnej i ogromnego znaczenia w płodozmianie .Na uwagę zasługują, również jej właściwości zdrowotne.

W medycynie ludowej czy też tradycyjnej zielone części i kwiatostany stosowane są nadal jako lek wykrztuśny i moczopędny z powodu dużej zawartości glikozydów i flawonoidów. Prowadzone badania ostatnich kilku dekad dowodzą, że koniczyna stała się całkowicie naturalnym i bezpiecznym środkiem leczniczym:

1.Łagodzi objawy menopauzy dzięki dużej zawartości fitoestrogenów, które pomagają zachować równowagę hormonalną, izoflawony zawarte w koniczynie czerwonej mogą redukować takie objawy związane ze spadkiem poziomu estrogenu jak: uderzenia gorąca, kłopoty ze snem, przyrost masy ciała, utrata gęstości kości, problemy sercowo-naczyniowe i stany zapalne stawów. Terapie hormonalne często wiążą się z wieloma skutkami ubocznymi takimi między innymi jak migrenowe bóle głowy czy, choroby wątroby i tętnic a często także rozwój nowotworu. Badania wykazały, iż działając na dolegliwości menopauzy, jednocześnie ekstrakt z koniczyny wpływa pozytywnie na stan skóry, włosów i pomaga utrzymać dobry nastrój. Oczywistym jest, iż wszelkie produkty otrzymane z koniczyny są w pełni naturalne , co za tym idzie aby zauważalne były efekty ich stosowania potrzeba czasu i systematyczności.

2.Wpływa pozytywnie na stan układu sercowo-naczyniowego ponieważ izoflawony koniczyny normalizują poziom cholesterolu we krwi ograniczając jego wchłanianie z przewodu pokarmowego. Dzięki długotrwałemu stosowaniu preparatów bądź nawet naparów na bazie koniczyny czerwonej można w znaczny sposób poprawić stan tętnic, zmniejszając ryzyko miażdżycy, przyśpieszyć krążenie krwi. Badania dowodzą, że izofawony zawarte w koniczynie czerwonej mogą hamować tworzenie się skrzepów krwi i zapewnić większą elastyczność tętnic.

3.Leczy stany zapalne skóry takie jak łuszczyca, egzemy, podrażnienia czy wysypki. Jak i w przypadku układu sercowo-naczyniowego tak i w przypadku skóry kluczową rolę odgrywają wspomniane izoflawony. U osób starszych może redukować skutki starzenia się skóry wywołane niedoborem estrogenu. Udowodnione jest bowiem, że estrogen poprawia kondycję skóry poprzez zwiększenie zawartości w niej kolagenu odpowiedzialnego za jej młody wygląd.

4.Wpływa pozytywnie na drogi oddechowe, napary i preparaty z koniczyny czerwonej zapobiegają i pomagają w leczeniu kaszlu, przeziębienia i zapalenia oskrzeli. Wykazuje działanie oczyszczające organizm, zmniejsza niepokój i uczucie dyskomfortu w czasie choroby dzięki zdolności do rozluźniania zalegającej wydzieliny.

Ogólnie ujmując według prowadzonych badań nad koniczyną czerwoną wynikają z jej zażywania następujące korzyści: naśladuje działanie estrogenu, oczyszcza drogi oddechowe ze śluzu, poprawia krążenie krwi, pomaga utrzymać gęstość mineralną kości, obniża stany zapalne skóry, gospodaruje poziomem cholesterolu, oczyszcza wątrobę i krew. Koniczyna wydaje się być bezpieczna, ale działa jak estrogen i w bardzo dużych dawkach może zaburzać równowagę hormonalną u kobiet w czasie ciąży i karmienia piersią więc należy w tym czasie ją ograniczyć. Na podsumowanie wśród wielu zalet koniczyny z pewnością największą jest jej pomoc w czasie menopauzy.

Źródło: https://blog.muscle-zone.pl/czerwona-koniczyna -i-jej-niesamowite korzyści  zdrowotne!, https://pl.wikipedia.org/wiki/Koniczynałąkowa

 

 

Katarzyna Kowalska

Fot. Katarzyna Kowalska

Ostatnio zmieniany 04 lipca 2019

W piątkowe popołudnie w Kotlinie „rozgościł” się na dobre międzynarodowy folklor ! Przed budynkiem Domu Kultury spotkali się jego miłośnicy. Ten piękny i słoneczny dzień był niezwykle kolorowy, za sprawą wielobarwnych strojów tancerzy oraz bardzo żywiołowy dzięki zaprezentowanym tańcom. Takie międzynarodowe spotkania weszły już na stałe do kalendarza imprez kulturalnych Ziemi Pleszewskiej i Jarocińskiej. W tym roku była to 22 edycja festiwalu na którą zaplanowano 4 koncerty w Żerkowie, Kotlinie, Żegocinie i Jarocinie. W spotkaniach uczestniczyło 13 zespołów z Węgier, Serbii, Mołdawii, Macedonii Północnej i Polski. Wzorem poprzednich Festiwali XXII Międzynarodowe Spotkania rozpoczęły się w czwartek, 27 czerwca w Żerkowie, w piątek zespoły przyjechały do Kotlina, a  w sobotę zaprezentowały się w Żegocinie.

Całość wydarzenia swój finał miała w Jarocinie - w Parku Radolińskich. Koncert poprzedził barwny korowód uczestniczących zespołów tanecznych, który przeszedł ulicami Jarocina a kapele  przywieziono konnymi bryczkami. Organizatorem XXII Międzynarodowych Spotkań Folklorystycznych oraz minionych jest Stowarzyszenie Miłośników Kultury Ludowej w Potarzycy, które wspiera działalność Zespołu Folklorystycznego "Snutki”. Zespół ten powstał w 1984 roku i w swoim repertuarze prezentuje tańce regionalne: wielkopolskie, lubelskie, rzeszowskie, śląskie, krakowskie, łowickie, opoczyńskie, żywieckie oraz nasze polskie tańce narodowe typu polonez, krakowiak, mazur, kujawiak z oberkiem oraz inscenizacje przedstawiające różne zwyczaje ludowe. Zespół tworzą różne grupy wiekowe: dzieci, młodzież i dorośli.  „Snutki” z Potarzycy w gminie Jarocin mają bardzo bogaty dorobek artystyczny. Do chwili obecnej wystąpił w 31 państwach Europy. Zespół „Snutki” rozpoczął folklorystyczny maraton w Kotlinie. Ciekawy program artystyczny zaprezentował zespół „Bazuny”. Jego repertuar opiera się na folklorze kaszubskim. Zespołowi towarzyszy kapela, która gra na tradycyjnych instrumentach oraz regionalnych jak: burczybasy, diabelskie skrzypce oraz bazuny, czyli duże drewniane trąby pasterskie od których zespół przyjął nazwę. Uczestnicy wydarzenia mogli obejrzeć występ zespołu „Kacus” z Węgier założony w 2012 roku. Grupa liczy 40 członków w wieku od 12 do 16 lat. Zespół zaprezentował muzykę oraz tańce charakterystyczne dla rejonu Karpat jak i całych Węgier. Z Macedonii Północnej do Polski przyjechał zespół „Etnos”, który propaguje folklor oraz sztukę z całej Macedonii i w takim repertuarze mogli go podziwiać mieszkańcy. Jest to grupa licząca obecnie 200 członków podzielonych na kilka grup, które pracują nad różnymi projektami. Bardzo żywiołowy występ przedstawiła grupa „Iasomia” z Mołdawii założona dopiero w 2017 roku przy Szkole Sztuki w Cosnita w Mołdawii. Co ciekawego grupa posiada kapelę w której grają nauczyciele tejże szkoły.

Dwugodzinny koncert zaprezentowany przez występujące zespoły był niezwykłym widowiskiem artystycznym. Było kolorowo, magnetycznie no i międzynarodowo. Przygotowany bardzo profesjonalnie przybliżył charakterystyczne dla danego regionu i zachowane tradycje kulturowe. Zespoły zaprezentowały pieśni i tańce z różnych regionów w wersji autentycznej i w wykonaniu autentycznych wykonawców. Ci artyści grali prawdziwie bez żadnych podkładów na prawdziwych instrumentach. Wszystkie występy zostały przyjęte z wielkim aplauzem przez zgromadzoną publiczność. Myślą przewodnią Międzynarodowych Spotkań Folklorystycznych jest dbanie i pielęgnowanie tradycji i tożsamości kulturowej. To właśnie kultura w dużym stopniu mówi o sile i potędze danego narodu. Każdy kraj powinien dbać o zachowanie własnych tradycji i odrębności po to aby nie zatracić posiadanego ogromnego dziedzictwa kulturowego. Pielęgnujmy to i przekazujmy następnym pokoleniom! O tradycje warto dbać!

Dorota Piękna - Paterczyk

Lidia Spychalska

Ostatnio zmieniany 03 lipca 2019

Informujemy, że w gminach będą przyjmowane wnioski o dokonanie oględzin uszkodzonych w wyniku suszy upraw w celu oszacowania strat przez powołane komisje. Należy zapoznać się z terminami przyjmowania wniosków w okolicznych gminach.

Na chwilę obecną zagrożenie występuje w uprawach zbóż ozimych i jarych, drzew i krzewów owocowych, truskawek i kukurydzy.

Ważne! Wniosek musi być zgodny z wnioskiem o płatności bezpośrednie złożonym w 2019 r. do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa.