Żyto jest rośliną, której uprawę bardzo często się bagatelizuje. Ze wszystkich zbóż ozimych ma najmniejsze wymagania glebowe, największą mrozoodporność i dobrze sobie radzi ze stresem suszy, jednak przy jego uprawie popełniamy wiele błędów:
- Uprawa żyta na zbyt słabych stanowiskach, silnie zakwaszonych.
Mimo, że żyto najlepiej toleruje gleby kwaśne, to przy glebach silnie kwaśnych (pH<4) może sobie słabo radzić. Przy silnym zakwaszeniu zostają uruchomione duże ilości toksycznego glinu, który może powodować zniekształcenie systemu korzeniowego. Zbyt kwaśne środowisko powoduje unieruchomienie fosforu, rośliny mogą cierpieć na niedobór magnezu. - Zbyt niskie nawożenie.
Traktując uprawę żyta po „macoszemu” popełniamy błąd w nawożeniu, stosując zbyt małe dawki nawozów. Gleby lekkie, na których uprawiamy żyto, z natury są słabo zasobne w dostępne składniki pokarmowe i mocno narażone na wymycie ich z profilu glebowego. Niskie nawożenie, zwłaszcza azotowe, jest przyczyną spadku plonu. - Niezaprawianie ziarna.
Niezaprawianie ziarna żyta jest dość często spotykaną praktyką wśród rolników. Żyto jest wrażliwe na porażenie przez pleśń śniegową, szczególnie w rejonach i latach, gdzie długo zalega pokrywa śnieżna. Jednym ze sposobów ograniczenia tej choroby jest bezwzględne zaprawianie ziarna. - Zbyt późny termin siewu.
Żyto pomimo tego, że wybacza wiele błędów agrotechnicznych jest raczej wrażliwe na opóźniony siew. Stwierdzono, że opóźnienie terminu siewu o 10 dni może zmniejszyć plon o 25-30%, a o dalsze 10 dni nawet o 40% i więcej. Żyto przed nastaniem zimy powinno być dostatecznie rozkrzewione. - Zbyt gęsty siew.
Większość rolników wysiewa ziarno żyta z własnych zbiorów, nie decydując się na zakup materiału kwalifikowanego. Wysiew materiału własnego w ilości 200 kg/ha (brak znajomości siły i energii kiełkowania) jest przyczyną gorszego krzewienia się, tworzenia cienkich źdźbeł, które później są podatne na wyleganie. - Zaniechanie ochrony chemicznej.
Niewielka liczba rolników zwraca uwagę na odchwaszczanie żyta, które jest wrażliwe na obecność chwastów. Jak każda roślina żyto choruje, ochrona żyta przed chorobami podstawy źdźbła ogranicza jego wyleganie. Natomiast ochrona przed mączniakiem oraz rdzą zabezpieczy plon przed jego znaczną utratą, powstałą na skutek porażenia liści. - Rezygnacja ze stosowania antywylegaczy.
Żyto ze względu na swą wysokość bardzo łatwo ulega wyleganiu. Zaniechanie stosowania antywylegaczy w przypadku stosowania wyższych dawek nawozów azotowych zwiększa prawdopodobieństwo wylegnięcia plantacji.
Opracowanie: Grzegorz Baier, WODR Poznań
Źródło: farmer anko.pl, 12.09.2014