Pogląd, że bydło mięsne można wypasać na byle jakich pastwiskach, ponieważ nie jest ono wymagające co do jakości zielonki, jest nieporozumieniem. W gospodarstwach prowadzących opas bydła mięsnego należy zapewnić zwierzętom jak najlepsze pastwiska, gwarantujące duże przyrosty masy ciała i wysoką jakość mięsa. Na dobrych pastwiskach dobowe przyrosty masy ciała młodego bydła opasowego ras mięsnych wynoszą około 1 kg, ze zróżnicowaniem 1,2 kg w okresie wiosennym do 0,8 kg w okresie jesiennym.
Na intensywne pastwiska zaleca się siedem gatunków traw i koniczynę białą oraz dość duży wybór ich odmian pastwiskowych.
Polecane gatunki traw:
- Życica trwała - zalecana na pastwiska położone na glebach mineralnych średnich i ciężkich, średnio wilgotnych i wilgotnych. Zalecane odmiany: Garibaldi, Heraut, Roy, Barmetra, Aubisqe, Madera, Respect, Prana.
- Wiechlina łąkowa - zalecana na pastwiska położone na glebach mineralnych od lekkich do ciężkich, średnio wilgotnych i wilgotnych oraz torfowo-murszowych (siedliska pobagienne). Odmiany: Balin, Skiz, Eska 46, Duna.
- Kupkówka pospolita - zalecana na pastwiska położone na glebach mineralnych lekkich i średnich, podsychających i średnio wilgotnych. Zalecane odmiany: Amera, Areda, Baridana, Zora, Nera.
- Kostrzewa łąkowa - zalecana na pastwiska położone na glebach mineralnych średnich i ciężkich oraz torfowo-murszowych. Zalecane odmiany: Skra, Pradel, Laura, Lifara.
- Tymotka łąkowa - zalecana na pastwiska położone na glebach średnich i ciężkich, umiarkowanie wilgotnych oraz organicznych. Odmiany: Barfleo, Karta, Lischka, Promesse, Sobol.
- Mietlica olbrzymia (biaława) - zalecana na pastwiska położone na glebach mineralnych średnich i ciężkich, dostatecznie wilgotnych, żyznych. Odmiany: Stefka, Gosta, Mieta.
- Kostrzewa czerwona - zalecana na pastwiska położone na glebach uboższych i mniej żyznych mineralnych i organicznych, średnio wilgotnych. Zalecane odmiany: Kos, Reda, Anielka, Bargaret, Atra.
- Koniczyna biała - zalecana na pastwiska położone na glebach mineralnych i torfowo-murszowych, średnio żyznych i żyznych, niezakwaszonych i umiarkowanie wilgotnych. Zalecane odmiany: Rawo, Dara, Perła, Astra, Romena.
Najlepsze efekty zagospodarowania pastwisk uzyskuje się stosując nasiona z polskich plantacji nasiennych, z uwagi na najlepsze przystosowanie do naszych warunków klimatycznych.
Najkorzystniejszymi terminami siewu mieszanek traw są: wiosenny, w terminie siewu zbóż jarych oraz letni (od połowy sierpnia do połowy września). Zagospodarowanie pastwiska metodą pełnej uprawy polega na wykonaniu orki, najczęściej średnio głębokiej (ok. 20 cm), następnie pocięciu skib i ich dociśnięciu do podłoża za pomocą brony talerzowej, starannym wyrównaniu powierzchni za pomocą włóki (najlepiej ciężkiej belkowej). Nawozy wyłącznie potasowe i fosforowe, w dawce zgodnej z zasobnością gleby, stosujemy przed bronowaniem. Glebę można nawieźć także obornikiem, stosując pod orkę około 30 ton/ha. Na zakończenie uprawy glebę wałujemy i przystępujemy do siewu nasion specjalnym siewnikiem lub agregatem do siewu bezpośredniego na głębokość około 1 cm. Można też zastosować siewnik zbożowy po odjęciu redlic. Przed siewem siewnikiem zbożowym nie ma potrzeby wałować gleby. Czynność tą należy koniecznie wykonać posiewnie.
Po wschodach traw i koniczyny, gdy rośliny niepożądane (chwasty) osiągną wysokość około 10 cm, należy wykonać koszenie pielęgnacyjne, którego celem jest zniszczenie chwastów i zastosować niewielką dawkę azotu (30 kg N/ha). Składnik ten pobudzi trawy do intensywnego wzrostu i krzewienia.
Jolanta Klupś
Na podstawie artykułu doc. Zbigniewa Wasilewskiego – ITP Falenty
"Mieszanki na trwałe użytki zielone"