Przedłużający się okres dodatnich temperatur w okresie jesieni powoduje nadmierne odrosty zielonej masy. Niewykorzystana przed zimą zasycha, tworząc spilśniony kożuch. Opóźnia on ruszenie wiosennej wegetacji, a w skrajnych przypadkach może spowodować wyduszenie wartościowych gatunków łąkowo-pastwiskowych.

Najgorszym sposobem pozbycia się go jest wypalanie starej roślinności. Jest to proceder naganny i prawnie zakazany, którego ujawnienie skutkuje karami finansowymi.

Szkodliwość wypalania traw uwidacznia się w następujących zagadnieniach:

• Każda próba niszczenia ogniem suchej roślinności łąk, miedz i rowów stwarza zagrożenie rozprzestrzenienia się ognia na okoliczne lasy i zabudowania, nawet na znaczne odległości. Pożar pokładów torfowych ma charakter klęski ekologicznej. Bardzo trudno ugasić pożar na tego typu gruncie i wiąże się z zaangażowaniem znacznych nakładów finansowych i ludzkich. Ubiegłoroczna susza przyczyniła się do obniżenia poziomu wód gruntowych, dlatego wierzchnia warstwa jest przesuszona i podatna na zarzewie ognia. Wypalony teren praktycznie wypada z produkcji rolniczej i powoduje degradację środowiska w postaci obniżenia powierzchni, tworzenia się zapadlisk i szczelin, zniszczenia świata roślin.
• Wypalanie suchej roślinności to także znaczne szkody w środowisku zwierząt zasiedlających użytki zielone. W czasie pożaru ginie większość istot żywych, począwszy od owadów, gryzoni po zwierzynę płową, która rozpoczyna wykoty.
• Wysoka temperatura niszczy mikroflorę wierzchniej warstwy gleby, ograniczając procesy biochemiczne niezbędne przy rozkładzie materii organicznej darni.
• Temperatura wysusza darń, opóźniając tym samym ruszenie wegetacji. Przerzedzona ruń daje możliwość wzrostu roślinności małowartościowej, nieprzydatnej z punktu widzenia paszowego.

W związku z powyższym najważniejszą rzeczą jest niedopuszczenie do powstawania tego typu kożucha starej roślinności na łąkach poprzez wyeliminowanie zbyt wczesnego zbioru ostatniego pokosu. Na pastwiskach natomiast o terminie wypasu powinny decydować: stan pastwisk oraz temperatura powietrza.

Powstały kożuch martwej roślinności już zimą lub bardzo wczesną wiosną, podczas suchej pogody, należy niszczyć za pomocą dostępnych najprostszych narzędzi: brony, grabiarki lub włóki. Spowodują one skruszenie zeschłych roślin i przewietrzenie darni stymulując wzrost oraz krzewienie się traw na początku wegetacji. Nadmiar zebranego, starego odrostu może zostać przeznaczony na ściółkę lub kompost.

Pamiętaj!

Wypalanie traw jest nielegalne. Określa to ustawa z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz.U. Nr 92, poz. 8). Za wykroczenia tego typu grożą surowe sancje z Kodeksu wykroczeń (nagana lub grzywna, kara aresztu) oraz sancje finansowe związane z nieprzestrzeganiem dobrej kultury rolnej, nakładanej przez ARiMR.

To najbardziej brutalny sposób niszczenia środowiska!