Borówka wysoka zwana borówką amerykańską wywodzi się z Ameryki Północnej, tam też wyhodowano większość jej odmian. Owoce odmian najwcześniejszych dojrzewają w drugiej połowie lipca, późnych na początku września. Owoce borówki dojrzewają stopniowo, a ich zbiór trwa ok. 3 tygodni.
Zasadniczym warunkiem prowadzenia uprawy borówki jest odpowiedni odczyn gleby. Najlepiej rośnie ona na glebach silnie kwaśnych. Optymalne pH wynosi 3,4 - 4,8. Plony są znacznie niższe na glebach o pH 5,5 zaś powyżej 6 krzewy przestają rosnąć, liście przebarwiają się na zielonkawożółto, co nazywamy chlorozą. Przy pH 6 uprawa borówki jest możliwa pod warunkiem bardzo dużej zawartości próchnicy w glebie.
Niezmiernie ważna jest stała umiarkowana wilgotność gleby, ponieważ w okresie wegetacji borówka wykazuje duże zapotrzebowanie na wodę. Gleby o zbyt niskim poziomie wody gruntowej wymagają dużych nakładów na instalowanie sztucznego nawadniania. Poziom wody gruntowej w okresie wegetacji borówki powinien być utrzymany na wysokości 35 -60 cm, zależnie od rodzaju gleby. Krzew ten nie znosi jednak gleb zalewanych, zwłaszcza w pełni wegetacji. Jeżeli korzenie zatapiane są na dłużej niż 24 godziny to ze względu na brak tlenu w glebie rośliny mogą zamierać.
Tak więc powierzchnia optymalnych stanowisk pod uprawę borówki wysokiej jest ograniczona z powodu specyficznych wymagań siedliskowych.
W uprawie amatorskiej glebę wokół krzewów borówki możemy zakwasić siarką pylistą. Aby obniżyć pH gleby, w której będzie rósł krzew borówki wysokiej można również przed posadzeniem krzewu wykopać dół głębokości 30 cm i średnicy 60 cm. Ziemię wybraną z dołu wymieszać z kwaśnym torfem (pół worka) i dla rozluźnienia z trocinami. Tak przygotowaną ziemią wypełniamy dół, w który posadzimy borówkę.
Krzewy borówki sadzimy w odstępach 1m. Do nawożenia borówki należy używać nawozów zakwaszających takich jak siarczan amonu i siarczan potasu. Po posadzeniu od momentu kwitnienia do końca czerwca poleca się zasilanie siarczanem amonu w ilości 1łyżka stołowa nawozu rozpuszczonego w 5l wody pod 1 krzew w odstępach 12 dniowych.
W latach następnych stosować na 10 m2 3,5 do 5,5 kg siarczanu amonu rozsiewając go w odległości 20 – 25 cm od krzewów. Dobrze jest rozłożyć tą dawkę na trzy części i stosować od kwietnia w odstępach miesięcznych. Po zbiorze owoców należy zastosować nawóz wieloskładnikowy.
Jeśli borówki sadzone są z bryłą korzeniową to nie wymagają cięcia po posadzeniu. Gdy krzewy zostały wykopane ze szkółki to należy po posadzeniu wszystkie pędy przyciąć nad drugim oczkiem. Począwszy od piątego roku należy wiosną z krzewu wycinać wszystkie pędy czteroletnie to jest te, które owocowały już trzykrotnie.
Hodowla i selekcja odmian borówki wysokiej prowadzona jest głównie w Ameryce Północnej. Co kilka lat pojawiają się nowe odmiany, o bardzo skomplikowanym rodowodzie i wspaniałych cechach gospodarczych.
Najważniejsze cechy to plenność i pora dojrzewania owoców. W warunkach przyrodniczo – klimatycznych Polski również mrozoodporność stanowi bardzo ważną cechę gospodarczą. Mrozoodporność borówki wysokiej zależy od kondycji krzewów i przebiegu jesiennego hartowania roślin oraz od siedliska, gdzie została założona plantacja.
Odmiany wczesne.
Weymouth – odmiana o bardzo wczesnej porze dojrzewania. Plonuje dość obficie. Tworzy owoce średniej wielkości do dużych, ciemnoniebieskie, mało aromatyczne, często przedwcześnie opadające.
Earliblue – cenna odmiana polecana do uprawy amatorskiej i nasadzeń towarowych. Wyróżnia się obfitym plonowaniem. Tworzy duże do bardzo dużych, jasnoniebieskie owoce, które dojrzewają dość równomiernie około połowy lipca i nie pękają po długotrwałym deszczu.
Duke – odmiana dojrzewają ca w ostatniej dekadzie lipca, może być sadzona bez zapylaczy bo jest wyraźnie samopylna. Tworzy owoce średniej wielkości lub duże, okrągłe, charakteryzujące się łagodnym smakiem po kilku godzinach schłodzenia stają się aromatyczne – nadają się do przechowywania w chłodni. Pędy i pąki są stosunkowo odporne na wahania temperatury zimą.
Odmiany średniowczesne.
Berkeley – odmiana o dużej plenności i atrakcyjnych dużych do bardzo dużych, jasnoniebieskich owocach. Dojrzałe owoce dość łatwo opadają, aby tego uniknąć należy je zbierać w dość krótkich, kilkudniowych odstępach czasu.
Blueray – odmiana o dużych, kulistych, jasnoniebieskich owocach. Owoce są aromatyczne, winnosłodkie, dojrzewają niezbyt równomiernie. Odmiana wytrzymała na mróz, owocuje obficie.
Odmiany późne.
Darrow – cenna późna odmiana, wyróżniająca się bardzo dużymi, lekko spłaszczonymi, jasnoniebieskimi owocami i wysoką plennością. W lata chłodne część owoców może nie osiągnąć pełnej dojrzałości.
Jarosław Górski