Sprawcą choroby jest grzyb należący do klasy podstawczaków. Grzyb ten występuje głównie w rejonach uprawy szparagów – w niektórych latach w bardzo dużym nasileniu, powodując w następnym roku bardzo duże osłabienie roślin. Plon z osłabionych roślin szparaga jest zdecydowanie niższy.

Wiosną na plantacjach nieplonujących, na młodych gałęziakach pojawiają się początkowo żółtawe, a później pomarańczowo-żółte plamy. Po około 3 tygodniach pod skórką na wszystkich zielonych częściach roślin pojawiają się niezliczone ilości zarodników. Na łodygach skupienia zarodników są większe, a na gałęziakach mniejsze. Pod naporem zarodników skórka pęka, choroba rozprzestrzenia się. Na skutek rozerwania skórki powstają ranki zwiększające transpirację i zmniejszające powierzchnię asymilacyjną roślin, rośliny słabną i zbyt wcześnie kończą wegetację. Pod koniec okresu wegetacji powstają ciemnobrunatne zarodniki zimujące, zwane teleutosporami.

Zwalczanie choroby nie jest proste, polega na wycinaniu jesienią chorych pędów oraz ich utylizacji. W okresie wegetacji od zauważenia pierwszych objawów choroby należy stosować ochronę chemiczną, zachowując zasady zaleceń ochrony warzyw.

Źródło informacji: A. Studziński „Atlas chorób i szkodników roślin warzywnych”.