Choroba ta znana jest niemal na całym świecie, oprócz pomidora poraża również paprykę.

W sprzyjających warunkach klimatycznych może spowodować znaczną obniżkę plonu ilościowego i jakościowego owoców. Porażane są liście wraz z ogonkami, łodygi i owoce pomidorów. Na ogół silniej porażone są tkanki młodsze, w związku z czym choroba występuje często już na siewkach. Na porażonych liściach i pędach pojawiają się drobne, wodniste, kropkowate plamki, które szybko powiększają się osiągając średnicę 1-2 mm. Środek plam powoli czernieje, a tkanki dookoła żółkną. Porażone liście żółkną, a siewki zamierają. Na owocach występują początkowo ciemne, wypukłe pęcherzyki otoczone wodnistą obwódką, później plamy rozszerzają się osiągając średnicę 6-8 mm, czasami zagłębiają się. Obwódka przybiera barwę zieloną. Porażone rośliny mają zahamowany wzrost.

Optymalna temperatura do rozwoju bakterii to 25-30°C. Źródłem pierwotnej infekcji są nasiona i reszki chorych roślin, pozostawione na polu. Do liści pomidorów bakterie wnikają przez szparki oddechowe. Okres inkubacji bakterii w roślinie trwa od 3 do 6 dni w zależności od temperatury otoczenia.

Na polu, gdzie wystąpiła choroba, należy stosować przynajmniej 3-letnią przerwę w uprawie papryki i pomidora. Nasiona powinny pochodzić ze zdrowej plantacji. W razie wystąpienia choroby, chore rośliny należy jak najwcześniej usuwać z pola, a pozostałe opryskiwać preparatami chemicznymi zgodnie z zaleceniami Programu Ochrony Warzyw.

Źródło: A. Studziński „Atlas chorób i szkodników roślin warzywnych”.