Chorobę powoduje grzyb należący do klasy workowców. Jest to grzyb porażający kilkadziesiąt gatunków roślin z różnych rodzin botanicznych. W Polsce występuje m.in. na kapuście, sałacie, ogórku, pomidorze czy fasoli.
Choroba może występować na kapuście we wszystkich fazach rozwojowych, jeśli warunki atmosferyczne sprzyjają rozwojowi grzyba po infekcji. Głównie poraża kapustę późną w polu, jak również rozsadę w wilgotnych, źle wietrzonych szklarniach. U podstawy łodyżki porażonych siewek powstają brunatne plamy. Łodyżki w tym miejscu gniją i przewężają się wskutek czego rośliny przewracają się i gniją, pokrywają się szarym nalotem.
Na zmagazynowanych główkach kapusty, na zewnętrznych liściach pojawiają się jasnobrązowe, wodniste plamy gnilne, również pokryte szarym nalotem. Nieco później na powierzchni rozkładającej się tkanki tworzą się białe grudki, które później czernieją. Ostatecznie całe główki kapusty gniją i rozpadają się.
Grzyb poraża najczęściej rośliny osłabione. Na porażonych tkankach wytwarza rozgałęzione trzonki z zarodnikami konidialnymi. Przenoszone przez prądy powietrza zarodniki konidialne rozprzestrzeniają chorobę podczas wegetacji. W porażonych tkankach grzyb wytwarza zimujące w polu sklerocja.
Resztki roślin po zbiorze kapusty należy dokładnie zebrać i zniszczyć. Ziemię do produkcji rozsady należy odkażać termicznie lub chemicznie. Nasiona kapusty przed siewem należy zaprawiać zgodnie z zaleceniami aktualnego Programu Ochrony Warzyw. Nasion nie wysiewać zbyt gęsto i głęboko.
W przechowalni utrzymywać temperaturę od 0oC do 1oC i wilgotność względną powietrza 85-90%.
Źródło: A Studziński, „Atlas Chorób i Szkodników Roślin Warzywnych”.